Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018


Δρος Κωνσταντίνου Σιαμάκη Βιβλικού Θεολόγου - Φιλολόγου

Η  ΔΙΑΣΩΣΙ  ΤΗΣ

 ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ

       ταν ο Πρσες κατκτησαν κα κρτησαν στν κατοχ τους γιὰ 50 μχρι 170 χρνια τὰ τρα τταρτα τς λλδος, δηλαδ τ Μικρασιατικ λλδα, πο ταν μισ, γιὰ 170 περπου χρνια, κι π τ μητροπολιτικ λλδα τ Βρειο, ποὺ ταν τ να τταρτ της, γιὰ 50 περπου χρνια, σεβστηκαν τν λληνικ γλσσα τν κε λλνων κα δν τν μπδισαν ποτ. ταν πλι ο ωμαοι κατκτησαν τν ταλικ κα Σικελικ λλδα στὰ τλη το Γ’ π.Χ. αἰῶνος, τ Βρειο μητροπολιτικ τ 168 π.Χ., κα τ Ντιο τ 146 π.Χ., χι μνο σεβστηκαν, λλὰ κα θαμασαν τν λληνικ γλσσα τσο πολ, πο π τν ρχ κιλας τ θερησαν ντερη π τ δικ τους, κι ατ κα τ γραμματεα της, κα σοι π᾽ ατος ταν εγενες εκατστατοι, τ θεωροσαν παρδεκτο νὰ μν ξρουν νὰ μιλον κα νὰ γρφουν λληνικ. ολιος Κασαρ, ταν πτασσε τ Γαλατα, γιὰ νὰ μ μπορον νὰ διαβζουν ο Γαλτες τς διαταγς του, ταν πεφταν στὰ χρια τους, λληλογραφοσε μ τος ξιωματικος του στν λληνική. κα τ σεβστηκαν ο ωμαοι τ γλσσα ατ χι μνο στὰ παραπνω λληνικὰ δφη, λλ κα σ ξνα δφη, πως λ.χ. στν Παλαιστνη. Παλαιστνη τν χρνων το Χριστο ταν δγλωσση· δηλαδ κι φτωχς κα γρμματος λας της μιλοσε παιδιθεν ς μητρικς δο γλσσες, κα μα π᾽ ατς ταν λληνικ. γι᾽ ατ κα εχαν κα πολλὰ νματα λληνικὰ  χι μνον ο πλοσιοι, πως βασιλες ρδης πατρας του ντπατρος γις του ρχλαος δερφς του Φλιππος, λλ κα ο φτωχο το λαο, πως ο μαθητα το Χριστο νδρας κα Φλιππος. ωμαος Πιλτος μ τν βραο Χριστ συνωμλησαν λληνικ, διτι οτε Πιλτος ξερε βραϊκὰ οτε Χριστς μιλοσε λατινικ. κυρα γλσσα τς ωμαϊκς ατοκρατορας, διαφυλετικ, δν ταν, πως θὰ νμιζε κανες, λατινικ, λλ᾽ λληνικ. ο ωμαοι σ κθε χρα χρησιμοποιοσαν ς πσημες κρατικς τρες γλσσες· πρτη κα κρια τν λληνικ, δετερη τν ντπια (λ.χ. συριακ, γαλατικ, αγυπτιακ, κλπ.), κα τρτη τ δικ τους τ λατινικ. γι᾽ ατ κα στν πινακδα το σταυρο το Χριστο τ ατιολογικ τς θανατικς του καταδκης γρφτηκε, πως στορον ο εαγγελιστα, βραϊστ λληνιστ ῥωμαϊστ. ατς τρλεξος ρος νευρσκεται πολλς φορς σ πολλ ρχαα κεμενα, σχετα μ τ Χριστιανικ πστι τν ουδαϊσμό· μνο ποὺ στν πρτη θσι πολλς φορς ντ βραϊστ χει συριστ, αγυπτιστ, ραβιστ, κλπ.. λληνικ γλσσα ταν μνη κοιν γλσσα λων τν θνν τς ωμαϊκς ατοκρατορας. γι᾽ ατ κι βραος πστολος Παλος, κατὰ τ νομικ του θαγνεια ωμαος πολτης, ταν γρφ πιστολς πρς ωμαους, πρς Γαλτας, πρς βραους, γρφει στν λληνικ γλσσα. γι᾽ ατ κα γενικς Κ. Διαθκη γρφτηκε λκληρη στν λληνικ γλσσα (δν ληθεει μθος τι τ Κατ Ματθαον Εαγγλιον γρφτηκε πρτα στν βραϊκ). ατς σεβασμς πρς τν λληνικ γλσσα κα τν περοχ της κ μρους τν ωμαων κα πικρτησ της ς πρτης γλσσης τς ατοκρατορας των, μ δετερη τ λατινικ, διρκεσε μχρι τ 284 μ.Χ.. κα τ σεβστηκαν τ γλσσα ατ χι μνο ο καθαραιμοι ωμαοι ατοκρτορες, ο μχρι δηλαδ τν δριαν, λλ κα ο Γαλτες, κα ο Σροι, κα ο ραβες, κα ο Θρκες ατοκρτορες τς ωμαϊκς ατοκρατορας.


        Τ 284 μ.Χ. ναρριχθηκε στν ατοκρατορικ θρνο ξ παξιωματικν λλυρις, τοι Δαλμτης (= λβανς), στρατηγς Διοκλητιανς. να π τὰ πρτα πο κανε βρβαρος ατς ατοκρτορας, μλις νθρονστηκε, ταν τι κατργησε τν λληνικ γλσσα κα παγρευσε τν πσημη χρσι της. κα παγρευσι ατ διρκεσε τρισμισυ αἰῶνες, μχρι τ 610 πο νατρπηκε ατοκρτορας Φωκς μθυσος. τν πανφερε ς γλσσα τς ατοκρατορας, πσημη κα μοναδικ, ατοκρτορας ρκλειος πο ντρεψε τ Φωκ. Διοκλητιανς, πειδ φοβταν τν πανσχυρο Γερμαν συστρτηγ του κα συναυτοκρτορα Κωνστντιο, πο βασλευε στς παρχες Αστρα Γερμανα λβετα Γαλλα κα γγλα, κι πειδ δν νιωθε - Διοκλητιανς- καθλου σφαλς στν καρκλα του, εχε κνει συναυτοκρτορς του λλους δυ λλυριος, τ γαμπρ του Γαλριο κα τν ψυχοπαθ φλο του Μαξιμιανό· ταν κα ο δο το χεριο του. Γερμανς Κωνστντιος π τν λληνδα γυνακα του λνη, τν πρτη, εχε γι τ Μ. Κωνσταντνο·  κι π τν λλυρδα, τ δετερη γυνακα του, τν κρη το ψυχασθενος Μαξιμιανο, πκτησε ναν ψυχασθεν γι, τν Κωνστντιο, τν πατρα το ουλιανο το λεγομνου παραβτου. μετ τν παγρευσι τς λληνικς γλσσης π τ Διοκλητιαν, λοι σχεδν ο γγρμματοι εδωλολτρες λληνες -πο ταν ττε περπου τ να τρτο τταρτο τν λλνων- παρνθηκαν τν λληνικ γλσσα, πειδ μ᾽ ατ δν εχαν καμμα πρσβασι στὰ κρατικὰ ξιματα κα καννα λαμπρ μλλον, μαθαν καλὰ τ λατινικ, κι γραφαν πλον σ᾽ ατν, γιατ κα σ᾽ ατ πλον μιλοσαν. τσι λ.χ. ο σγχρονοι το ωννου Χρυσοστμου λληνες μμιανς Μαρκελλνος στορικς κα Μακρβιος γραμματικς κα πρα πολλο λλοι ς συγγραφες εναι Λατνοι κα λατινγλωσσοι. στν λληνικ μειναν γιὰ λγα χρνια λγοι εδωλολτρες λληνες, ο ποοι γργορα κι γκατλειψαν τν λληνικ γλσσα λοι. μ᾽ ατ τν τρπο ξλιπαν ο τελευταοι λληνες εδωλολτρες, μηδενς δικοντος. ς τυχοδικτες κλατινστηκαν, γιὰ νὰ μ χσουν τν ψηλ κοινωνικ τξι στν ποα πσχιζαν νὰ μπον. τὰ δυ μως τρτα τρα τταρτα τν λλνων δη τς ποχς το Διοκλητιανο ταν, πως επα, Χριστιανο. κι ατο μνοι κρτησαν μ πεσμα ς γλσσα τους, κα λαλομενη κα γραφμενη, π γγραμμτους κι γραμμτους, τν λληνικ γλσσα· μνο τν λληνικ.
      ταν 80 χρνια μετ τ Διοκλητιαν, π ουλιανο, πανλθε δωξι τν Χριστιανν,  γιὰ 17 μνο μνες ποὺ βασλευσε ουλιανς, Γερμανοϊλλυρις ατς ατοκρτορας λεγμενος κα παραβτης (= πρην Χριστιανς ποσκιρτσας), πειδ π κατηχομενος το ρειανισμο, ποὺ ταν, σπστηκε τν περσικ εδωλολατρα, γιατ μσα στν ψυχασθενικ του φαντασωσι πστευε τι εναι γις το περσικο θεο Μθρα, φρενοβλαβς ατς, λαμβνοντας ες βρος τς λληνικς γλσσης μτρα πολ σκληρτερα κενων το Διοκλητιανο, παγρευσε στοὺς Χριστιανος, δηλαδ στὰ 90 95% πλον το λληνικο πληθυσμο τς ατοκρατορας, κμη κα τν ντελς διωτικ διδασκαλα κα κμθησι τς λληνικς γλσσης. ατ τ κανε κυρως, πειδ πστευε τι τσι θὰ πλξ τν Καιν Διαθκη. λλὰ ββαια ο 17 μνες τς βασιλεας του γιὰ τος Χριστιανος ταν κουνοπι στο βοδιο τ κρατο· οτε ποὺ τν κατλαβαν· διτι γι᾽ ατος σμαινε μνον τι τὰ παιδι τους στν κμθησι τς μητρικς των γλσσης στὰ σχολεα χασαν μνο μιὰ χρονι. τν παγρευσι το ουλιανο κα τν διο τν ουλιαν ο Χριστιανο οτε ποὺ τὰ νιωσαν. γελοσαν μ τὰ καμματα τς νισορροπας του. Μ. θανσιος μλιστα, πσκοπος τς μεγαλετερης πλεως τς ατοκρατορας, τς λεξανδρεας, τν ποο ουλιανς «ξρισε», οτε κν ξεκνησε γιὰ τν ξορα κενη, παρ᾽ λο ποὺ παλαβς προσπαθοσε μ λλεπλληλες πιστολς νὰ διεγερ ναντον του τοὺς λεξανδρες, λς κα ατς ταν ντρτης, δ ατοκρτορας ταν θανσιος. τος γραφε μλιστα, γιὰ νὰ τος φιλοτιμσ, τι Εστε πγονοι τοῦ Ἀλεξνδρου το Μακεδνος, το πι γενναου κα τρομεροῦ Ἕλληνος, ὁ ὁποος, ν ζοσε σμερα, θὰ φερνε σ κποια γωνα κμη κι μς τος ωμαους! κενο τν καιρ γραψε κα δυ φαντασιωτικὰ βιβλα τρελλο, δυ ψυχασθενικς λογρροιες, ναντον τν λλνων, πειδ ταν φανατικς βραιφιλος, κι ναντον το Μ. λεξνδρου. τ πρτο, στ ποο χλευζει κι ξυβρζει τοὺς λληνες, τ τιτλοφορε Μισλλην, τ δετερο, στ ποο προσπαθε νὰ λασπσ τν λξανδρο μ πολλ μανιακ κακα, τ τιτλοφορε Συμπσιον Κρνια. ο σημερινο λληναρδες ξυμνον κα θεοποιον τν ουλιαν γιὰ δο λγους· π ντιχριστιανικ λσσα κι π πολλ γραμματοσνη∙  σὰν τσκαρα κα στειλιρια, πο εναι, οτε διβασαν τὰ δυ ατ βιβλα του οτε κν τν παρξ τους ξρουν· κοτσουρα. κα τν λνε «μγαν ουλιαν», πειδ δν ξρουν τι βασλευσε μνο 17 μνες κα δν κανε πολτως τποτε. ταν δ κα κναιδος. θανσιος ξακολουθοσε πολ πσημα ν πισκοπεύῃ στ μεγαλοπολι κα λεγε τι δν βλπει νὰ διαρκσ γιὰ πολ ατ παλαβομρα. μλλον καταλβαινε τι να ττοιο ψυχοπαθς τομο δν θὰ τ νεχτον στ θρνο ο στρατηγο παραπνω π μιὰ χρονιὰ περπου. κα φυσικὰ δν διαψεστηκε. πανσχυρος εδωλολτρης στρατηγς Βαλεντινιανς δολοφνησε τν ψυχασθεν, διρισε γιὰ να τος ατοκρτορα τν εδωλολτρη συστρτηγ του οβιαν, σπου νὰ δ ν θὰ πικρατσ τ κνημά του, κι ταν εδε τι πικρτησε, δολοφνησε κα τν οβιαν, κι γινε ατοκρτορας διος γιὰ πολλὰ χρνια. λοι ο ττε εδωλολτρες ατοκρτορες, οβιανς, Βαλεντινιανς Α’, Β, Γ’, Βλης, κα Γρατιανς, ενησαν τος Χριστιανος κα τος φησαν συχους νὰ διδσκουν κα νὰ μαθανουν ,τι θλουν. εναι ο 6 εδωλολτρες ατοκρτορες τς πραγματικς νεξιθρησκας, ο προκτοχοι το Θεοδοσου Α’. λλὰ κι Θεοδσιος, βδομος τς σειρς, ταν εδωλολτρης, ταν γινε ατοκρτορας· πειτα γινε Χριστιανς, πειδ σχεδν λοι ο πκοο του ταν πλον Χριστιανο. τ πρτο πργμα ποὺ κρωσε οβιανς, μλις διαδχτηκε τν ουλιαν, ταν τ διταγμα το ουλιανο πο παγρευε στος Χριστιανος τ σπουδ τς λληνικς γλσσης. ταν ξωφρενικ, διτι, πως επα, τ 95% τν λλνων ταν ττε Χριστιανο. ταν σὰ ν᾽ παγρευε κανες στος λληνες νὰ μιλον λληνικ. γι᾽ ατ κι οβιανς κρωσε τ τρελλ διταγμα το ουλιανο. δν πανφεραν μως ο ατοκρτορες κενοι, οτε κανες λλος μχρι τν ρκλειο, ς πσημη γλσσα το κρτους τν λληνική∙  γιὰ τν πλοστατο λγο τι δν ταν λληνες· δν τος νοιαζε. οτε τν πανφεραν λλ᾽ οτε κι μπδιζαν τν διωτικ μθησι κα χρσι της· κριβς πως γινταν π τουρκοκρατας. ο δ λχιστοι πλον εδωλολτρες λληνες, πειδ διακατχονταν π τυχοδιωκτικ κα κρεστη ρεξι γιὰ κρατικὰ ξιματα, υοθετοσαν τ λατινικ γλσσα κα ρνονταν τν λληνικ. ναφρω τ πιφανς παρδειγμα νς ττοιου ατοκρτορος μ λληνος, ποὺ ταν διφορος γιὰ τν τχη τς λληνικς γλσσης τν ποα δν μλησε ποτ του, κι νς συγχρνου του ξιωματοχου λληνος εδωλολτρου π κενους ποὺ παρνθηκαν τν λληνικ μητρικ τους γλσσα, γιὰ ν᾽ ναρριχηθον στὰ ψηλ ξιματα, πρς τ τλος περπου τς μαρης περιδου 284 – 610. ουστινιανς (527 – 565) κα π τς δικαιοσνης πουργς του Τριβωνιανς, ποὺ προτμησε νὰ κωδικοποισ τὰ μχρι ττε κεμενα το ωμαϊκο δικαου στ λατινικ γλσσα, κα χι πως τὰ κωδικοποησαν ργτερα ο ατοκρτορες τς Μακεδονικς δυναστεας στν λληνικ γλσσα. ουστινιανς ταν «Χριστιανς», λλὰ δν ταν λληνας· Τριβωνιανς ταν λληνας, λλὰ δν ταν Χριστιανς· ταν π τοὺς τελευταους εδωλολτρες. κα ο δυ, κα πανσχυρος ατοκρτορας κι ενοημνος του πουργός, συμφωνοσαν τι λληνικ γλσσα πρπει νὰ παραμεν θαμμνη, μχρι νὰ σβσ τελεως, τι ο νμοι το κατ 80% λληνικο κρτους πρπει νὰ εναι γραμμνοι στ λατινικ, ο νομομαθες ο δικαστα κα ο δικηγροι νὰ μιλον στὰ δικαστρια μνο λατινικ, κα πλς λας, λληνικς, τσο στὰ  δικαστρια σο κα στ στρατ κα σ᾽ λες νεξαιρτως τς δημσιες πηρεσες πρπει νὰ ξαναγκζεται νὰ μιλάῃ λατινικ. ττε μπκαν στν λληνικ γλσσα ο σημερινς φθονες λατινικς λξεις της, πως σπτι πόρτα σκάλα κάγκελλο κολόνα κελλ φροτο φρσκος μαρούλι αδκι μανκι μουλάρι σκρόφα πουλ κουνλι κτα παϊδάκια φαμλια μπάρμπας κάστρο ταβρνα κα χιλιδες λλες.
      Κα ποις κατ τὴ μαρη κενη ποχ τν 3,5 αἰώνων ταν μοναδικς χρστης τς λληνικς γλσσης;  ποις ταν κενος ποὺ ἐπμενε μ πεσμα νὰ μιλάῃ τν λληνικ κα μνο τν λληνικ, ποὺ ν δν τ μιλοσε κι ατς τελευταος φορας, λληνικ σ᾽ ναν αἰῶνα θὰ γινταν μιὰ  πενιχρ γλσσα τν 3.000 λξεων σὰν τν τσιγγνικη, κα σ᾽ λλον ναν αἰῶνα θὰ σβηνε τελεως, πως συνβη μὲ λλες θνικς γλσσες σὰν τν προρρωμαϊκ γαλατικ κα τν προρρωμαϊκ σπανικ κα τν προαραβικ αγυπτιακ; ποις εναι νας κα ποκλειστικς χρστης κα διατηρητς κα σωτρας τς λληνικς γλσσης, πο χι μνο τ δισωσε, λλ κα τν κρτησε στ πι ψηλ της ππεδο, ππεδο πο δν δοκμασε ποτ λλοτε καμμα γλσσα τς γς, κα διατρησε μαζ μ᾽ ατ κα τν ρχαα της προχριστιανικ γραμματεα, δετερη σ κτασι πνω σ᾽ λη τ γ, κι γραψε σ᾽ ατ λλη μιὰ τερστια γραμματεα, πρτη σ κτασι πνω σ᾽ λη τ γῆ; ποις εναι ατς μοναδικς χρστης κα σωτρας τς λληνικς γλσσης; Χριστιανικ κκλησα· ο Χριστιανο λληνες. ταν ο λληνες εδωλολτρες πρδωσαν τν λληνικ γλσσα, γιὰ νὰ μ χσουν τ᾽ ξιματα κα τν νταξ τους στν ττε κοινωνικ λτ κα κρατικ νομενκλατορα. δν πρχει στορικς γνστης τς στορας πο θὰ τολμσ ν᾽ μφισβητσ ατ τ μεγλη λθεια. μνο φρενοβλαβς θὰ τολμοσε κάτι ττοιο.
      Ββαια ξ σου λθεια εναι τι τ κνητρο τν Χριστιανν γι᾽ ατ τ μεγλη πρξι τους ταν Κ. Διαθκη κα Π. Διαθκη, τ τι δηλαδ θελαν πσ θυσᾳ νὰ κρατσουν ζωνταν τ γλσσα στν ποα γρφτηκε πρωτοτπως Κ. Διαθκη κα αθεντικ μετφρασι τς Π. Διαθκης. τ κνητρο μως ατ δν μεινει καθλου τν προσφορ τους στ λληνικ θνος, τι μνοι ατο δισωσαν τ γλσσα του, τ γλσσα τους.
      Ο Χριστιανο, ο κκλησιαστικο συγγραφες, ο πατρες τς κκλησας, θανσιος, ωννης Χρυσστομος, κα τσοι λλοι πμεναν νὰ γρφουν, παξπαντες κα μνον ατο, στν λληνικ γλσσα, νὰ κηρττουν τν πστι στν λληνική, νὰ χρησιμοποιον στ λατρεα τν λληνικ. κα γιὰ νὰ τ γνωρζουν ες βθος κα κ περισσο, κριναν τι πρπει νὰ διαφυλξουν κα ν σπουδζουν κα τὰ προχριστιανικὰ κεμενά της, 2.000 τμους, τ δετερη, πως επα, σὲ ἔκτασι ρχαα γραμματεα τς γς μετὰ τ χριστιανική. ο εδωλολτρες λληνες ν τλει προσλθαν λοι στν προσοδοφρο λατινικ κι φωμοιθηκαν π τ λατινισμ. γι᾽ ατ κα ο μν Χριστιανο λγονταν ττε μ τν λληνικ λξι πιστο, ο δ εδωλολτρες μ τ λατινικ λξι παγάνοι (pagani)· κα σμερα τος λμε παγανιστάς. διτι κλατινστηκαν· πρδωσαν τν λληνικ γλσσα. τυχοδικτης κα λφρων κα πληστος εδωλολτρης ποτ δν χαλει τ ζαχαρνια του, λλ τ μνο πο κυττει εναι τ τομαρκι του· κα γι᾽ ατ θλει πντα κοινωνικς κα κρατικς νὰ χ τ πνω χρι· κα γιὰ νὰ τ πιτχ ατ, πουλει, ταν χρειαστ, κα τ γλσσα του κα τ θνος του. εναι ττοιος λγ τς θικς ποὺ το παγορεει κθαρτη θρησκεα του, θρησκεα το ψετη κα κλφτη ρμο, τν φονιδων πλλωνος κα ρεως, το κτηνοβτου Ποσειδνος, τς πρνης φροδτης, τς μοιχαλδος Δμητρος, το μοιχο κα αμομκτου κα ρσενοκοτου Δις, κα το κιναδου Διονσου, το ψευδάνορος (= ψευτοντρα), πως τν λεγαν μ σιχασιὰ στ διλεκτ τους ο ρχαοι Μακεδνες· ττοια εναι θικ τν φαντασιωτικν ατν προσωποποισεων τς κακας τς καθαρσας κα τς διαστροφς. ποι θνικ γλσσα νὰ διασσ παγανιστς, ταν θὰ χρειαστ νὰ τν προδσ κα νὰ τ θψ, γιὰ νὰ μ χσ τ τομαρκι του τν καλοπρασι κα τν στερικ προβολ; ο λχιστοι τελευταοι εδωλολτρες τς λλδος χθηκαν, χι διτι κποιος τος κυνγησε· κανες δν τος περαξε μχρι τν Θ’ μ.Χ. αἰῶνα ποὺ πρχαν λγοι κμη· φο νβαιναν κα στὰ πατα ξιματα, πως π Θεοδοσου πρωθυπουργς Ετρπιος κι π ουστινιανο πουργς Τριβωνιανς, γιὰ τν ποο λες ο πηγς μαρτυρον τι ταν μεγαλετερος μιζαδρος κα δωρολπτης (δωροδοκν) τς ατοκρατορας. ο λληνες εδωλολτρες ξλιπαν, πειδ κλατινστηκαν· ττε χθηκαν γιὰ τ λληνικ θνος· πως κριβς χθηκαν γι᾽ ατ κα ο ξισλαμισθντες Βυζαντινο, σοι γιναν ραβες κα Τορκοι, κα πασδες κα τραννοι κα βασανιστα τν λλων δερφν τους λλνων· ατ ταν δικ τους πιλογ.
      λλὰ κα λγο πρν π τν τουρκοκρατα, Γεργιος Γεμιστς κα περπου λλοι 10 τς παρας του, ποὺ π Χριστιανο γιναν εδωλολτρες, γιατ φαντστηκαν τι τσι θὰ σσουν τ λληνικ θνος π τος Τορκους, ταν τος παρουσιστηκε εκαιρα νὰ πν στν ταλα ς διαπραγματευτα τς νσεως ρθοδξων κα παπικν, ξανγιναν «Χριστιανο» ρθδοξοι, σὰν τν Καραχαβιρη κα τὰ ζαγρια του, πγαν στν ταλα, πγραψαν τν «νωσι», κι κε, ταν φιλοτομαρισμς τους κα φιλαυτα τους γλυκθηκαν κα ζεστθηκαν, γιὰ νὰ παραμενουν στν ταλα κα νὰ γνουν ταλγλωσσοι κα ταλο, γιναν παπικοί· δν ξαναγρισαν στν λλδα. χθηκαν γιὰ τ λληνικ θνος, μηδενς δικοντος. διτι δν μποροσε τ τομαρκι τους νὰ πομεν τν τουρκοκρατα, πως τν πμειναν καρτερικὰ κα ρωϊκ ο πιστο Χριστιανο, ατο πο διατρησαν μχρι τν πελευθρωσ του κα τ θνος κα τ γλσσα του.
      Δετερη λοιπν φορὰ λληνικ γλσσα κινδνευσε νὰ σβσ, μαζ κα μ τ γραμματεα της κα μ τ θνος, κατ τος 4 αἰῶνες τς τουρκοκρατας, πο γιὰ τ βρειο μισ τς λλδος ταν 5. ττε λοι ο λφρονες κα καιροσκποι κα τυχοδικτες λληνες γιναν Τορκοι κα μουσουλμνοι·  κα λγοι ποὺ μποροσαν νὰ φγουν στ ξωτερικ κα νὰ  ῥίξουν πσω τους στν πατρδα μαρη πτρα, γιναν παπικο κα ταλο. ο δ πιστο Χριστιανο μειναν λληνες. πλι ββαια τ κνητρ τους ταν πστι τους χριστιανική· πειδ δν μποροσαν νὰ γνουν Τορκοι οτε ταλο, ν δν παρνονταν ατ τν πστι· οτε ατ μεινει μως τ μεγλη πρξι τους, τ μνη πρξι πο δισωσε τν λληνικ γλσσα κα φυσικὰ κα τ θνος τ λληνικ. οτε ατ εναι σμπτωσι, οτε σχετο μ τ θεα πρνοια. σοι δν κρατθηκαν πιστὰ μλη τς Χριστιανικς πστεως κα κκλησας, χασαν τν λληνικ γλσσα· κα τν θνικτητ τους ββαια. γιὰ κενους λληνικ γλσσα σβησε· χθηκε. σμερα μιλον τουρκικὰ  κα ταλικά· κι χουν κα τν ντστοιχη θνικ συνεδησι· κι πιβουλεονται κιλας τ λληνικ θνος κα τ γλσσα του. μνη κκλησα δισωσε, γι δετερη φορὰ στν στορα, τ γλσσα ατ τν λληνικ. ο λληνες γιὰ 4-5 αἰῶνες κα στὰ δικαστρια κα στς κρατικς πηρεσες ταν ναγκασμνοι νὰ μιλον τουρκικ. μνο στν κκλησα μιλοσαν λληνικ, κα στ σπτι τους ββαια ς Χριστιανο. κκλησα κρτησε κα στ λατρεα της κα στ κρυγμ της κα σ κθε χρσι της μνο τν λληνικ γλσσα∙ μνη κκλησα. δν πρξε λλος φορες τς λληνικς γλσσης ττε. κι ν χανταν γλσσα ββαια, θὰ χανταν κα γραμματεα της κα στορα κα τ θνος.
      Κα παρ᾽ λες τς δυσμενες, δυσμενστατες κι πικνδυνες, συνθκες κκλησα τ γλσσα τν λληνικ τν κρτησε σ᾽ λο τ ψος της κα σ᾽ λη τν καθαρτητά της. φνω τος λογους κκλησιαστικος γτες, σὰν τος κληρικος Μελτιο Πηγ, Εγνιο Βολγαρι, Νικηφρο Θεοτκη, Νεφυτο Δοκα, θανσιο Πριο, Θεφιλο Καμπανας Θεσσαλονκης, κα τσους λλους, ποὺ ἔγραφαν σ ρχαΐζουσα γλσσα. παρνω τς πλς Διδαχς το Κοσμ το Ατωλο! τ δημοτικ λληνικ! τ καθαρτητα λληνικς γλσσης! κνετε να περαμα. πρετε τρα δημοτικ κεμενα τς τουρκοκρατας, δυ διωτικ κι να κκλησιαστικό· να το ΙΖ’ αἰῶνος, να το ΙΗ’, κι να το ΙΘ’· τ Χρονικ το Παπασυναδινο το Σερραου (ΙΖ’), τς Διδαχς το Κοσμ το Ατωλο (ΙΗ’), κα τ Στορικν (= στορικν) το στρατηγο Μακρυγιννη (ΙΘ’), δηλαδ ατ πο λμε πομνημονεματά του· (διτι Μακρυγιννης μπορε νγραψε τ κεμεν του μετ τν τουρκοκρατα, λλ τ γλσσα του τν μαθε ς μητρικ κα τ μιλοσε ς ριμος πλον ντρας δη π τουρκοκρατας). πρτε τὰ κεμενα ατὰ κα χτενστε τ λεξιλγι τους. στὰ δο, Παπασυναδιν καὶ Μακρυγιννη, θὰ βρτε μιὰ δημοτικ λληνικ κατφορτη π τουρκικς λξεις· τ μανάτι κα τ τζιβαρι κα τ χαζρι! κατφορτη. διαβστε κα τς Διδαχς το Κοσμ το Ατωλο, τ χριστιανικ κρυγμα τς κκλησας· τ δημδες, τ κρως λαϊκό· δν θὰ βρτε ττοιες λξεις· θὰ βρτε λοκθαρα λληνικ. γιατ; γιατ κκλησα τν λληνικ γλσσα, κα τν ρχαΐζουσα στ λατρεα της κα τ δημοτικ στ κρυγμ της, τ μιλοσε μνο καθαρή· μ᾽ να ασθητριο λθητο. ξνες λξεις δν δεχταν στ λαλι της. δν κακζω τος λλους δο συγγραφες· νθρωποι πλοϊκο ταν· ταν φυσικ νὰ δεχτον τουρκικς λξεις· δν ξεραν κν ποις κριβς εναι τουρκικς κα ποις καθαραιμες λληνικς. δν ταν φιλλογοι ο νθρωποι. κκλησα μως οτε ατ τ πλοϊκ κα πολτως δικαιολογημνο μειονκτημα εχε στ γλσσα της κα τ δημοτικ κα τν ρχαΐζουσα. κκλησα μιλοσε μνο καθαρ λληνικ γλσσα, πεντακθαρη· μνη ατ. λλὰ κα ο λλοι, ση λληνικ γλσσα ξεραν, στν κκλησα τ μθαιναν· κε τ φρεσκριζαν, κε τ διατηροσαν κα τ συντηροσαν, γιὰ χρι τς Χριστιανικς πστεως τν κρτησαν. γιὰ κανναν λλο λγο.
      Λμε συνθως· τ λληνικ θνος χρισε στ Χριστιανικ πστι τ γλσσα του γιὰ τ Ββλο της. ναί·  λλὰ κα Χριστιανικ πστι, δο φορς ατ, χρισε στ λληνικ θνος τ γλσσα του. τ λληνικ θνος σ ναν μνο φελει εγνωμοσνη, διτι δο φορς δισωσε μνος ατς τ γλσσα του κα γε τν πιβωσ του ς θνους· στ Χριστιανικ πστι, στ Χριστιανικ κκλησα. πο ταν ττε ο παγανιστα, ατ τὰ τσκαρα, ατ τ᾽ γρμματα κι πελκητα σαχλοκοδουνα; λοι τους πρδωσαν κι ατομλησαν τ μιὰ φορ στ λατινισμ τν λλη στ σλμ, κι σβησαν τν λληνικ γλσσα τους. ατ τος παγορεει πντα τ θεοποιημνο τομαρκι τους. Χριστιανικ πστι δισωσε, δς, τν λληνικ γλσσα κα γιὰ πντα τν ρχαα λληνικ γραμματεα κα τν λληνικ στορα. τ λληνικ θνος φελει τ σημεριν παρξ του μνο στ Χριστιανικ πστι, στν κκλησα. σ κανναν λλο· κα κυρως σ καννα πατριδοκπηλο, σκαννα ψιλικατζ λυμπιακς φανφρας. ξρετε τρα πο θ᾽ ατομολσουν ατο σ περπτωσι ποὺ λληνικ γλσσα θὰ κινδυνεσ. γιὰ χρι τς Παλαις κα τς Καινς Διαθκης δισωσαν δς ο Χριστιανο τν λληνικ γλσσα, μ συνπεια νὰ διασωθ κα λληνικ γραμματεα κα λληνικ στορα κα τ λληνικ θνος. γι᾽ ατ λλωστε κι διαμορφωτς πο διπλασε τ νετερη λληνικ γλσσα εναι μνο νας· Ββλος· Παλαι Διαθκη κατὰ τν ρχαα λληνικ μετφρασι τν βδομκοντα κα Καιν Διαθκη πως γρφτηκε π τος ποστλους το Κυρου ησο Χριστο. Ββλος διπλασε πρτα τ γλσσα τς χριστιανικς λατρεας κα το χριστιανικο κηργματος κι πειτα λη τν λληνικ γλσσα.
  μελτη ατ πρωτοδημοσιετηκε τ 1999 στ περιοδικ Σλπιγξ ρθοδοξας, σ 3 συνχειες, τεχη 354-6 .

2 σχόλια:

  1. Τοῦ ἰδίου συγγραφέως, τοποθετήσεις καὶ προτάσεις (ἀπὸ τὸ 2010) περὶ τοῦ ἐπικαίρου (2018) θέματος τοῦ δευτέρου γάμου τῶν κληρικῶν.

    http://www.philologus.gr/4/71-2010-01-01-01-23-53/214-2011-09-10-21-34-20

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορεις να μας εξηγησεις γιατί μετα από τελεια ξεκινας με μικρο;;;;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου