«Εβασίλευσεν ο Θεός
επί
τα έθνη»
(Ψαλμός 46)
(Προς George Ber: 3 Οκτ.
2018 – 8.39 μ.μ.)
Είναι
αλήθεια ότι ο λόγος, γραπτός ή προφορικός, είναι (σχεδόν) φορέας πίστης –
ιδεολογίας. Όσο και αν το αναγνωστικό μάτι συλλαμβάνει διαφορετικούς ιριδισμούς
(προεκτάσεις), υπάρχουν οι εσωτερικές μαρτυρίες του κειμένου που αποδεσμεύουν
τη σκέψη από την αμυντική έννοια της ατομικότητας ή από την ουτοπική θεώρηση.
Πριν
ακόμη αναφερθώ στο κείμενο του αγ. Παϊσίου (περί εσχάτων), να τονίσω ότι η
επανάληψη μιας θέσης μπορεί να είναι «μητέρα της μάθησης», δεν είναι όμως
μητέρα της Ερμηνείας, της αλήθειας. Για παράδειγμα: «Πλούσιος και πτωχός
συνήντησαν αλλήλοις αμφοτέροις δε ο κύριος εποίησεν» (Παρ. 22,2).
Αναφέρεται
το χωρίο υποχρεωτικά στην ταξική τους αντίθεση ή στην κοινή ιδιότητά τους
(άνθρωποι);
Η
συχνή επανάληψη του χωρίου μπορεί να διαβλέψει και το ερμηνευτικό του βάθος;
Τείνεις υπερβολικά σε περιχαράκωση αμυντικής ατομικότητας αγαπητέ George Ber!
Το
κείμενο του αγ. Παϊσίου που έχει καταγραφεί, απηχεί νοηματικά και θεολογικά,
μια συμπύκνωση κοινωνικοϊστορικής επέμβασης του Θεού, που δεν ταυτίζεται με την
«χιλιετία». Άξιο παρατηρήσεως, ότι υπάρχει πολυσημία σε λέξεις και φράσεις του
κειμένου.
Οι
δρόμοι που μπορεί να ακολουθήσει και η πιο σωστή – ευσεβής ερμηνεία είναι
πολλοί.
Δεν
αμφιβάλλω, ότι στον ευρύτερο μελλοντικό ιστορικό και κοινωνικό ορίζοντα θα
δράσει η δικαιοσύνη του Θεού, όχι όμως δεσμευτικά στα όρια μιας «χιλιετίας».
Εάν ο άγιος είχε αναλάβει από τον Θεό την ευθύνη της Ερμηνείας της «χιλιετίας»,
θα το τόνιζε ιδιαιτέρως και με κατηγορηματικότητα. Την ονομάζει απλά «επέμβαση
του Χριστού», χωρίς να την συνδέει με την Αποκάλυψη. Εάν είχε αναφορά στο
κείμενο της Αποκαλύψεως, θα το είχε αναφέρει προς δόξαν Θεού. Είναι μία
επέμβαση – γεγονός, που μετά θ’ ακολουθήσουν και άλλα. Γράφει: «γιατί είναι
τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη» (Εδώ υπάρχει αμφισημία).
Διαχρονικά
υπάρχει η προειδοποίηση του Θεού περί «ερχομένης ρομφαίας» (Ψαλμ. 7,13) και
(Ιεζεκιήλ 33,6).
Αναφέρεις
ακόμη τον ψαλμό (46). Γράφει ο Ι. Χρυσόστομος στην Ερμηνεία του Ψαλμού:
«Εβασίλευσε γαρ, φησίν, ο Θεός επί τα έθνη. Και ποίαν βασιλείαν ενταύθα φησίν;
Ου εκείνην την κατά τον δημιουργίας λόγον, αλλά ταύτην της οικειώσεως». Και
συνεχίζει ο Ι. Πατήρ: «και οι μήτε προφήτας αναγνόντες, μήτε νόμω συντραφέντες,
αλλά και θηριώδεις τον τρόπον όντες, αθρόον μεταβάλλοντο, και πάντα εκείνοι
ρίψαντες τα της πλάνης, υπετάγησαν, ουχί δύο και τρία και τέσσερα έθνη και
δέκα, αλλ’ οι πανταχού της οικουμένης οικούντες».
Στην
Ερμηνεία του αγ. Νικοδήμου – Ζιγαβηνού διαβάζουμε: «Προ μεν της ενσάρκου
παρουσίας εβασίλευσεν ο Χριστός εις τους ανθρώπους καθ’ ό τούτων δημιουργός και
χωρίς εκείνοι να θέλουν, τώρα με την ενανθρώπισην βασιλεύει εις αυτούς καθ’ ό
τούτων ελευθερωτής με την ιδίαν τους θέλησιν… Εις τα έθνη δε (όλα δηλ.)
εβασίλευσεν ο Χριστός (ως Εκκλησία) καθ’ ότι πολλοί από όλα τα έθνη
επίστευσαν. Και εις άλλους μεν τόπους επίστευσεν όλον το εκεί ευρισκόμενον
έθνος, εις άλλους δε τόπους επίστευσε το ήμισυ μόνο τον εκεί ευρισκόμενον έθνος
και εις άλλους τόπους επίστευσεν ένα μέρος του εκεί ευρισκομένου έθνους· εις
πάσαν γαρ την γην εξήλθεν ο φθόγγος των Αποστόλων». Για τους προαναφερόμενους
ερμηνευτές ήδη εβασίλευσεν ο Κύριος στους πιστούς (ως
Εκκλησία), ως αποτέλεσμα της Αποστολικής διδαχής και όχι ως εσχατολογική
επέμβαση του Κυρίου.
Οι
μεταβολές των εθνών οφείλονται στην Εκκλησία (χιλιετία), γι’ αυτό και ο Ι.
Πατήρ στην αρχή της Ερμηνείας τονίζει:
«Το
μεν ουν έργον άπαν του Χριστού γέγονε· τον γαρ χαλεπόν τούτον αυτός κατέλυσε
πόλεμον, δήσας τον ισχυρόν και τα σκεύη αυτού διαρπάσας» (το δέσιμο του
Σατανά).
Ότι
εννοεί ο Ι. Χρυσόστομος, αυτό εννοεί και ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Γράφει ο
Ι. Χρυσόστομος: «υπέταξε λαούς ημίν και έθνη. Και γαρ Ιουδαίοι πρώτον
προσήλθον, πρώτον τρισχίλιοι, είτα πεντακισχίλιοι, και μετά ταύτα τα έθνη. Και
γαρ αυτός πάλιν έλεγε: «Και άλλα έχω πρόβατα, κακείνο με δει αγαγείν, και
γενήσεται μία ποίμνη (εκκλησία), εις ποιμήν». Επίσης αναφερόμενος ο Ι.
Χρυσόστομος στον Ησαΐα γράφει: «Δια τούτο ουκ αν αμάρτοι τις της κιβωτού την
Εκκλησίαν μείζονα προσειπών. Η μεν γαρ κιβωτός παρελάμβανε τα ζώα και εφύλαττε
ζώα, η δε Εκκλησία παραλαμβάνει τα ζώα και μεταβάλλει. Οιόν τι λέγω. Εισήλθεν
εκεί ιέραξ, και εξήλθε ιέραξ· εισήλθε λύκος, και εξήλθε λύκος· εισήλθε τις
ιέραξ ενταύθα, και εξέρχεται περιστερά· εισέρχεται λύκος, και εξέρχεται
πρόβατον· εισέρχεται όφις, και εξέρχεται αρνίον, ου της φύσεως μεταβαλλομένης,
αλλά της κακία ελαυνομένης.
Συμπέρασμα:
Δεν έχει θεολογικό τόπο ο «Ορθόδοξος χιλιασμός». Εάν υπήρχε «Ορθόδοξος
χιλιασμός», όπως φρονείς, θα τον ανέλυε ο π. Αυγουστίνος ως ποιμαντική
προσέγγιση – μέριμνα στις εγκυκλίους του. Στο βιβλίο «Προς Κλήρον και Λαόν»
διάβασε την εγκύκλιο με τίτλο «ΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΑΙ» και πιστεύω να καταλάβεις. Αλλιώς
χρειάζεσαι κολλύριο Αποκαλύψεως!
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Απαντω αναλυτικα στα επιχειρηματα που ετεθηκαν
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Το κείμενο του αγ. Παϊσίου που έχει καταγραφεί, απηχεί νοηματικά και θεολογικά, μια συμπύκνωση κοινωνικοϊστορικής επέμβασης του Θεού, που δεν ταυτίζεται με την «χιλιετία». Άξιο παρατηρήσεως, ότι υπάρχει πολυσημία σε λέξεις και φράσεις του κειμενου
Το τι εννοει ο αγιος γινεται φανερο και γνωστο από τον ιδιο τον αγιο. Το βιντεο που ακολουθει το αναφερει σαφως. Μαλιστα είναι και η θεση του αγιου Πορφυριου. Πιο ξεκαθαρα δεν γινεται.
Από το 1:01:28 εως 1:02:53
https://www.youtube.com/watch?v=Fg4-jFfZ3G8&t=3732s
2) Αναφέρεις ακόμη τον ψαλμό (46).
Τον αναφερω ολοκληρο ενώ εσεις αναφερατε μονο ένα στοιχο. Αυτή όμως δεν είναι θεολογικη μεθοδος. Πραθετω και παλι λοιπον το αποσπασμα
Ψαλ. 46,8 ὅτι βασιλεὺς πάσης τῆς γῆς ὁ Θεός, ψάλατε συνετῶς.
Ψαλ. 46,8 Ψαλατε, διότι ο Θεός μας είναι βασιλεύς όλου του κόσμου. Ψαλατε προς αυτόν με επίγνωσιν του μεγαλείου του.
Ψαλ. 46,9 ἐβασίλευσεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τὰ ἔθνη, ὁ Θεὸς κάθηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου αὐτοῦ.
Ψαλ. 46,9 Ο Θεός μας εβασίλευσε και θα βασιλεύση εις όλα τα ειδωλολατρικά έθνη. Ο Θεός κάθεται επάνω στον άγιον, τον υπέρλαμπρον ουράνιον θρόνον του.
Ψαλ. 46,10 ἄρχοντες λαῶν συνήχθησαν μετὰ τοῦ Θεοῦ Ἁβραάμ, ὅτι τοῦ Θεοῦ οἱ κραταιοὶ τῆς γῆς σφόδρα ἐπήρθησαν.
Ψαλ. 46,10 Οι άρχοντες των λαών συνήχθησαν ενώπιον του Θεού του Αβραάμ, διότι του Θεού δούλοι είναι οι κραταιοί αυτοί άρχοντες του κόσμου και δια τούτο πλησίον του Θεού εξυψώθησαν και εδοξάσθησαν πάρα πολύ.
Εκ των ανωτερω είναι φανερο ότι οι ερμηνειες που προταθηκαν δεν είναι ορθες για τους ακολουθους λογους
Α) Υπαρχει ενας ερμηνευτικος κανονας που λεγεται νομος της συναφειας του κειμενου, ερμηνεια συμφωνα με τα συμφραζομενα. Αυτος ο κανονας αλλωστε ισχυει και για κάθε κειμενο. Με απλα λογια το νοημα μιας φρασης γινεται κατανοητο από τις πριν και μετα φρασεις του. Αν προσεξουμε το στοιχο 10 τον οποιο τονισα σε πρηγουμενο σχολιο μου ( και εδώ αφαιρεθηκε ) θα δουμε ότι μιλα για εποχη οπου ακομα και αρχοντες των εθνων θα εχουν πιστεψει στον αληθινο Θεο. Αυτό δεν εχει γινει ποτε, σε καμια περιοδο της ανθρωπινης ιστοριας. Είναι λοιπον κατι που μελλει να συμβει και ασφαλως δεν ταυτιζεται με την εποχη της α παρουσιας. Συνεπως το χωριο αναφερεται σε μελλοντικη περιοδο
Β)Αν το χωριο μας υποδεικνυε την χιλιετη βασιλεια τοτε θα φθαναμε στο ατοπο συμπερασμα που εχω πολλες φορες αναφερει με το χωριο κ 4 της αποκαλυψης.
Γ) Συμφωνα με το στοιχο 8 και 9 ο Θεος γινεται σε αυτή τη περιοδο βασιλευς πασης της γης και βασιλευσει επι τα εθνη . Ο καθενας λοιπον ας κρινει αν αυτή τι στιγμη αλλα εάν εδώ και 2000 χρονια ο Θεος βασιλευει στη Κινα στις Ινδιες, στο Πακισταν, στην Ινδονησια, στο Μπαγκλαντες, στην Ιαπωνια, στο Θιβετ……..κτλ.
Ότι εννοεί ο Ι. Χρυσόστομος, αυτό εννοεί και ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι δεν εννοουν το ιδιο πραγμα. Ο Καντιωτης αναφερεται σε αλλα γεγονοτα. Τα ξαναβαζω για να τα κατανοησουν οσοι θελουν
Να απελπιστώμεν αδελφοί μου ; Να κλείσουμε με μελαγχολίας τόνον την ομιλία μας ; Όχι αγαπητοί . Όχι. Είμαστε αισιόδοξοι . Αφού αφ΄ης στιγμής εφάνη στον ουρανό το άστρο, το άστρο της Βηθλεέμ, από τότε δέσμαι ελπίδων εμφανίσθησαν εις τον κόσμο. Πιστεύουμε εις το ευαγγέλιο. Πιστεύουμε εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν. Πιστεύωμεν ότι ο Χριστός είναι ο άξων, ο παγκόσμιος άξων, ο άθραυστος άξων, και όπως το σύμπαν έχει νοητό άξων, πέριξ του οποίου περιστρέφονται σφαίρες των σφαιρών εκατομμύρια των εκατομμυρίων, ούτω πως υπάρχει εις τον νοητόν κόσμον άξων παγκόσμιος, ο οπαίος είναι το κέντρο της ανθρωπότητας, το Α και το Ω. Πιστεύουμε ότι μια ημέρα θα ανατείλουν ημέρες ειρήνης, παγκοσμίου ειρήνης, και το όραμα το οποίο οραματίζεται η ανθρωπότης ολόκληρος, η νοσταλγία των αιώνων, η προσδοκία των εθνών, η ειρήνη η παγκόσμιος, γλυκύ όνομα, γλυκύτερο πράγμα, θα γίνει μια πραγματικότης. Πιστεύουμε ότι το σίδερο το οποίο σήμερα ξοδεύεται, το ατσάλι το οποίο σήμερα ξοδεύεται για να γίνονται όπλα φονικά, θα ξοδεύεται πλέον για να γίνονται τρακτέρ για να καλλιεργούμε τη γη. Πιστεύουμε εκείνο το οποίο λέγει η προφητεία του προφήτου Ησαίου. Τί λέγει η προφητεία του Ησαίου ; Ένα όραμα, θεσπέσιον όραμα, ότι τι είδε ο Ησαΐας ο προφήτης ; Είδε λέει το αρνί, το αρνί να βοσκά με λύκο. Α ! Απίστευτα πράγματα. είναι ποτέ δυνατό το αρνί να βοσκά με λύκο ; Αδύνατον. Και όμως θα γίνει. Το αρνί θα βοσκήσει με το λύκο. Δηλαδή τα έθνη εκείνα τα αιμοβόρα, τα αιμοδιψή, τα οποία διψούν ως λέαινες, ως ύαινες, να ποιούν το αίμα των συνανθρώπων τους. τα έθνη αυτά τα αιμοβόρα, τα έθνη αυτά τα αιμοδιψή, οι λαοί αυτοί οι λύκοι, και τίγρεις και οι λέοντες, θα γίνουν αρνία. Μυστήριο μέγα, το μυστήριο το οποίο επιτελείται, και τότε αρνί με λύκο θα συμβοσκηθεί. Θα γίνει μια ποίμνη εις ποιμήν. Και τότε πάλιν στους αιθέρας θα ακουστεί το εμβατήριο των αιώνων : «ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ».
Απόσπασμα ομιλίας του μακαριστού π. Αυγουστίνου με τίτλο : «Ο έσχατος πόλεμος της ανθρωπότητας και η αναλαμπή της Ορθοδοξίας».
http://tribonio.blogspot.com/2014/07/blog-post_24.
«Mια ποιμνη, εις ποιμην»
(EΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΦΩΤΙΟΝ)
―Mα, θα μου πείτε, είναι καλό πράγμα η διαίρεσι;
Oχι, άσχημο πράγμα είναι. Όπως άσχημο είναι, μια οικογένεια να έχει διαιρεθεί, έτσι κ’ εδώ. Eίμεθα κομμάτια – κομμάτια. Άλλοι είναι φράγκοι, άλλοι προτεστάντες, άλλοι πεντηκοστιανοί, άλλοι διαφόρων άλλων αιρέσεων.
―Kαι θα υπάρχει πάντοτε αυτή η διαίρεσι;
Oχι, δεν θα υπάρχει. Aν πάτε στα Hνωμένα Έθνη, θα δείτε 157 σημαίες. Aλλά, όπως λέει η Aποκάλυψη, θα έρθει μια μέρα που όλα αυτά τα έθνη, που τώρα είναι χωρισμένα με διάφορες σημαίες, θα ενωθούν. Nαί, όλα αυτά τα κοπάδια θα ενωθούν, και μια σημαία, ναι μια σημαία, θα υπάρχει στον κόσμο. Kαι η σημαία αυτή είναι ο τίμιος σταυρός! Aρχηγός ολοκλήρου της οικουμένης θα είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Aυτό λέει το Eυαγγέλιο που ακούσατε· «…Kαι γενήσεται μία ποίμνη, εις ποιμήν» (Iωάν. 10,16).
Aυτό θα γίνει οπωσδήποτε. Aλλά τώρα θά περάσουμε από πολλές δοκιμασίες, από πολλούς πολέμους. Θα χυθει πολύ αίμα, πάρα πολύ αίμα. Kαι μετά η ανθρωπότης θά μετανοήσει καί θά πέσει να προσκυνήσει το Xριστό. Kαι τότε όλα τα στόματα καί όλες οι καρδιές, καί τα βουνά καί τα λαγκάδια καί οι πέτρες καί τα ποτάμια, καί τα άστρα του ουρανού, καί όλοι θα πούνε· «Eις άγιος, εις Kύριος, Iησούς Xριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός· αμήν».
† επίσκοπος Aυγουστίνος
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Αγίου Φωτίου, στο Πεντάβρυσο Eορδαίας 6-2-1974
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=8936