ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΠΑΜΒΩ
ΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ....
Σοῦ λέγω καὶ τοῦτο, τέκνον μου, ὅτι θὰ ἔλθουν ἡμέρες, ὁπότε οἱ Χριστινοὶ θὰ προσθέτουν καὶ θὰ ἀφαιροῦν καὶ θὰ μεταβάλουν τὰς βίβλους τῶν Ἁγίων Εὐαγγελίων καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν θεσπέσιων Προφητῶν καὶ Ἱερῶν Πατέρων καὶ θὰ μαλακώνουν τὰ Ἁγίας Γραφᾶς καὶ θὰ γράφουν τροπάρια καὶ ἄσματα καὶ λόγους τεχνολογικούς.
Καὶ ὁ νοῦς τους θὰ ξεχυθεῖ εἰς αὐτούς, θὰ ἀπομακρυνθεῖ δὲ ἀπὸ τὰ θεϊκὰ πρότυπα. Καὶ διὰ τοῦτο τὸν λόγο οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἶχαν προαναγγείλλει ὅτι οἱ μονασταὶ τῆς ἐρήμου πρέπει νὰ γράφουν τοὺς βίους τῶν πατέρων ὄχι ἐπάνω εἰς μεμβράνη, ἀλλὰ ἐπάνω εἰς χαρτίνους διφθέρας, διότι ἡ ἐρχομένη γενεὰ θὰ τοὺς μεταβάλει σύμφωνα μὲ τὴν ἰδικὴ τους ἀρέσκεια. Ὃθεν τὸ κακὸ ὁπού μέλλει νὰ προέλθει θὰ εἶναι φρικτό.
Κατόπιν λέγει ὁ μαθητής:
-Ὥστε λοιπόν, Γέροντα, πρόκειται νὰ ἀλλάξουν οἱ παραδόσεις καὶ τὰ ἔθιμα τῶν Χριστιανῶν; Μήπως δὲν θὰ ὑπάρχουν πλέον Ἱερεῖς εἰς τὴν Ἐκκλησία ἀφοῦ θὰ βαδίσει πρὸς αὐτὸ τὸ κατάντημα;
Τότε ὁ Ἀββὰς ἐσυνέχισε:
- Εἰς τοὺς καιροὺς ἐκείνους πλέον θὰ κρυώσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὶς περισσότερες ψυχὲς καὶ θὰ πέσει θλίψη μεγάλη στὸν κόσμο. Τὸ ἕνα ἔθνος θὰ ρίχνεται ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Οἱ λαοὶ θὰ μετακινοῦνται ἀπὸ τοὺς τόπους τους. Οἱ ἄρχοντες θὰ ἀνακατωθοῦν, οἱ Ἱερωμένοι θὰ τὸ ρίξουν στὴν ἀναρχία, οἱ δὲ μοναχοὶ θὰ ξεκλίνουν εἰς τὴν ἀμέλεια.
Οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες θὰ θεωροῦν ανάξιο πράγμα νὰ φροντίζουν διὰ τὴν σωτηρία τόσο τῆς ἰδικῆς τους ψυχῆς, ὅσο καὶ τοῦ ποιμνίου τους καὶ θὰ περιφρονοῦν παντελῶς ἕνα τοιοῦτο ζήτημα. Ὅλοι θὰ δείχνουν προθυμία καὶ δραστηριότητα πρὸ πάντων διὰ τὰ τραπέζια καὶ διὰ τὶς ὀρέξεις τους. Θὰ εἶναι ὀκνηροί στίς προσευχὲς καὶ πρόχειροι στίς κατακρίσεις. Τοὺς βίους καὶ τὰς διδαχάς καὶ τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων δὲν θὰ ἐνδιαφέρωνται μήτε νὰ τὰ μιμηθοῦν, μήτε κἂν νὰ τὰ ἀκούσουν, ἀλλὰ μᾶλλον θὰ κατηγοροῦν καὶ θὰ λέγουν ὅτι, ἐὰν ζούσαμε καὶ ἐμεῖς στὰ χρόνια ἐκεῖνα ἔτσι θὰ συμπεριφερώμεθα. Οἱ δὲ Ἀρχιερεῖς θὰ ὑποχωροῦν ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἰσχυρούς τῆς γῆς. Καὶ θὰ λύνουν τὶς διάφορες ὑποθέσεις, βγάζοντας ἀπὸ πολλὲς μεριὲς δῶρα καὶ ἀπολαυὲς λογιῶν λογιῶν διὰ λογαριασμό τους. Τὸν πτωχὸ δὲν θὰ τὸν ὑπερασπίζουν εἰς τὸ δίκαιό του, θὰ θλίβουν τὶς χῆρες γυναῖκες καὶ θὰ καταπονοῦν τὰ ὀρφανά. Ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτὸ τὸν λαὸ θὰ εἰσχωρήσει ἀσωτεία. Οἱ περισσότεροι δὲν θὰ πιστεύουν εἰς τὸν Θεό, θὰ μισοῦνται μεταξύ τους καὶ θὰ ἀλληλοτρώγωνται ὡσὰν τὰ θηρία, θὰ κλέπτει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ θὰ μεθοῦν καὶ θά περπατοῦν ὡσὰν τυφλοί.
Τέλος ξαναρωτᾶ ὁ μαθητής:
- Τί λοιπὸν πρέπει νὰ κάμει κανεὶς εἰς ἐκείνη τὴν περίσταση;
Καὶ ὁ Γέρων Παμβῶ ἀποκρίθει:
- Τέκνο μου, εἰς ἐκείνους πλέον τοὺς καιρούς, ὅποιος μπορέσει νὰ σώσει τὴν ψυχή του, καὶ παρακινᾶ καὶ τοὺς ἄλλους διὰ νὰ σωθοῦν, αὐτὸς θὰ ὀνομασθεῖ μέγας εἰς τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». (Γεροντικὸ).
ΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ....
Σοῦ λέγω καὶ τοῦτο, τέκνον μου, ὅτι θὰ ἔλθουν ἡμέρες, ὁπότε οἱ Χριστινοὶ θὰ προσθέτουν καὶ θὰ ἀφαιροῦν καὶ θὰ μεταβάλουν τὰς βίβλους τῶν Ἁγίων Εὐαγγελίων καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν θεσπέσιων Προφητῶν καὶ Ἱερῶν Πατέρων καὶ θὰ μαλακώνουν τὰ Ἁγίας Γραφᾶς καὶ θὰ γράφουν τροπάρια καὶ ἄσματα καὶ λόγους τεχνολογικούς.
Καὶ ὁ νοῦς τους θὰ ξεχυθεῖ εἰς αὐτούς, θὰ ἀπομακρυνθεῖ δὲ ἀπὸ τὰ θεϊκὰ πρότυπα. Καὶ διὰ τοῦτο τὸν λόγο οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἶχαν προαναγγείλλει ὅτι οἱ μονασταὶ τῆς ἐρήμου πρέπει νὰ γράφουν τοὺς βίους τῶν πατέρων ὄχι ἐπάνω εἰς μεμβράνη, ἀλλὰ ἐπάνω εἰς χαρτίνους διφθέρας, διότι ἡ ἐρχομένη γενεὰ θὰ τοὺς μεταβάλει σύμφωνα μὲ τὴν ἰδικὴ τους ἀρέσκεια. Ὃθεν τὸ κακὸ ὁπού μέλλει νὰ προέλθει θὰ εἶναι φρικτό.
Κατόπιν λέγει ὁ μαθητής:
-Ὥστε λοιπόν, Γέροντα, πρόκειται νὰ ἀλλάξουν οἱ παραδόσεις καὶ τὰ ἔθιμα τῶν Χριστιανῶν; Μήπως δὲν θὰ ὑπάρχουν πλέον Ἱερεῖς εἰς τὴν Ἐκκλησία ἀφοῦ θὰ βαδίσει πρὸς αὐτὸ τὸ κατάντημα;
Τότε ὁ Ἀββὰς ἐσυνέχισε:
- Εἰς τοὺς καιροὺς ἐκείνους πλέον θὰ κρυώσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὶς περισσότερες ψυχὲς καὶ θὰ πέσει θλίψη μεγάλη στὸν κόσμο. Τὸ ἕνα ἔθνος θὰ ρίχνεται ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Οἱ λαοὶ θὰ μετακινοῦνται ἀπὸ τοὺς τόπους τους. Οἱ ἄρχοντες θὰ ἀνακατωθοῦν, οἱ Ἱερωμένοι θὰ τὸ ρίξουν στὴν ἀναρχία, οἱ δὲ μοναχοὶ θὰ ξεκλίνουν εἰς τὴν ἀμέλεια.
Οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες θὰ θεωροῦν ανάξιο πράγμα νὰ φροντίζουν διὰ τὴν σωτηρία τόσο τῆς ἰδικῆς τους ψυχῆς, ὅσο καὶ τοῦ ποιμνίου τους καὶ θὰ περιφρονοῦν παντελῶς ἕνα τοιοῦτο ζήτημα. Ὅλοι θὰ δείχνουν προθυμία καὶ δραστηριότητα πρὸ πάντων διὰ τὰ τραπέζια καὶ διὰ τὶς ὀρέξεις τους. Θὰ εἶναι ὀκνηροί στίς προσευχὲς καὶ πρόχειροι στίς κατακρίσεις. Τοὺς βίους καὶ τὰς διδαχάς καὶ τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων δὲν θὰ ἐνδιαφέρωνται μήτε νὰ τὰ μιμηθοῦν, μήτε κἂν νὰ τὰ ἀκούσουν, ἀλλὰ μᾶλλον θὰ κατηγοροῦν καὶ θὰ λέγουν ὅτι, ἐὰν ζούσαμε καὶ ἐμεῖς στὰ χρόνια ἐκεῖνα ἔτσι θὰ συμπεριφερώμεθα. Οἱ δὲ Ἀρχιερεῖς θὰ ὑποχωροῦν ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἰσχυρούς τῆς γῆς. Καὶ θὰ λύνουν τὶς διάφορες ὑποθέσεις, βγάζοντας ἀπὸ πολλὲς μεριὲς δῶρα καὶ ἀπολαυὲς λογιῶν λογιῶν διὰ λογαριασμό τους. Τὸν πτωχὸ δὲν θὰ τὸν ὑπερασπίζουν εἰς τὸ δίκαιό του, θὰ θλίβουν τὶς χῆρες γυναῖκες καὶ θὰ καταπονοῦν τὰ ὀρφανά. Ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτὸ τὸν λαὸ θὰ εἰσχωρήσει ἀσωτεία. Οἱ περισσότεροι δὲν θὰ πιστεύουν εἰς τὸν Θεό, θὰ μισοῦνται μεταξύ τους καὶ θὰ ἀλληλοτρώγωνται ὡσὰν τὰ θηρία, θὰ κλέπτει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ θὰ μεθοῦν καὶ θά περπατοῦν ὡσὰν τυφλοί.
Τέλος ξαναρωτᾶ ὁ μαθητής:
- Τί λοιπὸν πρέπει νὰ κάμει κανεὶς εἰς ἐκείνη τὴν περίσταση;
Καὶ ὁ Γέρων Παμβῶ ἀποκρίθει:
- Τέκνο μου, εἰς ἐκείνους πλέον τοὺς καιρούς, ὅποιος μπορέσει νὰ σώσει τὴν ψυχή του, καὶ παρακινᾶ καὶ τοὺς ἄλλους διὰ νὰ σωθοῦν, αὐτὸς θὰ ὀνομασθεῖ μέγας εἰς τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». (Γεροντικὸ).
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου