ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. (ΜΕΡΟΣ Β')

ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. (ΜΕΡΟΣ Β') 

του μοναχου Μακαριου Κουτλουμουσιανου

Ζ' Οικουμενική Σύνοδος

Υπάρχει μια πλανεμένη διδασκαλία που προέρχεται από κάποιες παλαιημερολογήτικες παρατάξεις (γ.ο.χ.), την οποία δυστυχώς την ασπάστηκαν και την κηρήττουν ορισμένοι Πατέρες και λαϊκοί με αποτέλεσμα να υφίστανται μια πνευματική σύγχυση διότι εκλαμβάνουν εσφαλμένα και παρερμηνεύουν τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων περί αποδοχής κατ' οικονομία των μυστηρίων των  αιρετικών, χωρίς ορισμένες φορές να τα επαναλάβουν όταν αυτοί επιστρέφουν εν μετανοία  στην Καθολική Εκκλησία.

Το γεγονός αυτό σημαίνει για τους εν λόγω Πατέρες και λαϊκούς, ότι η αιτία που η Εκκλησία  σε ορισμένες περιπτώσεις δια των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, δεχόταν τα συγκεκριμένα μυστήρια  των μετανοούντων αιρετικών δίχως να τα επαναλάβει, ήταν διότι αυτοί οι αιρετικοί ήταν μέλη της Εκκλησίας και τελούσαν έγκυρα μυστήρια!

Και για να μπορέσουν φυσικά να τεκμηριώσουν θεολογικά τις εσφαλμένες τούτες απόψεις τους περί του σωτηριολογικού αυτού θέματος, φέρουν και εσφαλμένα επιχειρήματα όπως επί παραδείγματι την περίπτωση της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, στην οποία όμως, όπως καταγράφεται και στα πρακτικά της Συνόδου , "Οι ευλαβέστατοι μοναχοί είπον· καθώς εδέξαντο αι αγίαι και οικουμενικαί εξ συνόδοι τους εξ αιρέσεως επιστρέφοντας και εμείς δεχόμεθα..."
Δηλαδή δεχόμεθα κατά οικονομία τα μυστήρια των μετανοούντων αιρετικών Εικονομάχων.

"Είναι βασική διδασκαλία της αρχαίας ενωμένης Εκκλησίας, πράγμα που αποδέχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία, ότι δεν υπάρχουν Μυστήρια εκτός της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και κοινωνία θεώσεως, μέσα στην Εκκλησία ο άνθρωπος γεύεται του μυστηρίου της εν Χριστώ οικονομίας και όποιος απομακρύνεται από την Εκκλησία, είτε με την αίρεση είτε με το σχίσμα, δεν δέχεται την δωρεά της θείας οικονομίας.
Γενικά, συμπίπτουν τα κανονικά με τα χαρισματικά όρια στην Εκκλησία.
(Μητρ. Ιερόθεου Βλάχου.''Η Β’ Βατικανή Σύνοδος και η νέα θεολογία και η νέα εκκλησιολογία της'')

Για το θέμα αυτό και του λόγου το αληθές, μνημονεύονται στη συνέχεια οι Αποφάσεις της Ζ' (7ης)Οικουμενικής Συνόδου από την Α' Πράξη αυτής, καθώς  και η ερμηνεία τους κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.



" Οι επίσκοποι του Βυζαντινού Κράτους εδέχθησαν τας αποφάσεις της Συνόδου, (του 754 Εικονομαχικής), διότι πολλοί εξ αρχής ήσαν εικονομάχοι, πολλοί τοιούτοι ειχον εν τω μεταξύ διοριστεί , οι δε άλλοι ηναγκάσθησαν να υποκύψωσιν.
Αντίδρασις κατά της Εικονομαχίας εντός του Βυζαντινού Κράτους παρουσιάσθη κυρίως εκ μέρους των μοναχών, δια τούτο οι αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος έλαβε μέτρα κατά του μοναχικού βίου... "
(Εκκλ. Ιστορία Στεφανίδου, εκδ. β')


"Αλλεπαλλήλοι αναθεματισμοί πολλών Τοπικών Συνόδων των Ορθοδόξων πατριαρχείων (726-769) κατά των Εικονομάχων (το «ανάθεμα» αλλοτριώνει και αποτέμνει της Εκκλησίας), απέκοψαν  τους Εικονομάχους από την Εκκλησία.
Καθώς έλεγε μάλιστα ο άγιος Ταράσιος κατά το 784, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες καθημερινά αναθεμάτιζαν τους Εικονομάχους.

Το ότι οι Εικονομάχοι προ του 787 ήταν εκτός Εκκλησίας, καθίσταται φανερό και από την αίτησι τους κατά την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο να ενωθούν «τη καθολική Εκκλησία», καθώς και από τους λόγους των Πατέρων π.χ. περί αποδοχής «των νυνί προσελθόντων τη καθολική Εκκλησία»".
(Αρχ. Βασιλείου Παπαδάκη "Το σχίσμα του ζηλωτικού παλαιημερολογιτισμού").

"Τούτον ουτό πραχθέντων, παρήχθη Βασίλειος οι οσιώτατος επίσκοπος Αγκύρας, και Θεόδωρος οι Μύρων, και Θεοδόσιος ο του Αμμορίου και στάντων αυτών εν τω μέσω της αγίας συνόδου, Βασίλειος επίσκοπος Άγκυρας είπεν· Όσο είν εις δύναμιν μου, δέσποται, εξήτασα την υπόθεσιν, κ' πάσαν πληροφορία δεξάμενος , προσήλθον τη καθολική Εκκλησία εγώ ο έσχατος υμών δούλος...
Αλλά γε και των αγίων και οικουμενικών εξ συνόδων ωστε τους απο αιρέσεως οιασδήποτουν επιστρέφοντας προς την ορθόδοξο ομολογία και παράδοσιν της καθολικής εκκλησίας, εγγράφως την οικείαν εξαρνείσθαι αίρεσιν, και τη ορθόδοξον ομολογείν πίστιν.
Όθεν και εγώ Βασίλειος επίσκοπος Αγκύρας της πόλεως, προαιρούμενος ενωθείναι τη Καθολική Εκκλησία..."
(Πρακτικά των Αγίων Οικ. Συνόδων,Αρχ. Σπυρίδωνος Μήλια)

« Ἐδῶ βλέπομε στήν ἀρχή τοῦ λιβέλλου, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος αὐτός ζητᾶ ἑνωθῆναι τῇ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ.
Δηλαδή ὁμολογεῖ ἐνώπιον τῶν Πατέρων ὅτι, ὅσο καιρό εἶχε ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς εἰκονομάχους, θά λέγαμε σήμερα μέ τήν κρατοῦσα Ἐκκλησία, εὑρίσκετο ἐκτός Ἐκκλησίας»
(Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, "το Υποχρεωτικό του 15ου Κανόνος...)

"Δέον γαρ είν μή υστερηκέναι με προς την της ορθοδοξίας ομολογίαν...
Όθεν και μάλλον αιτώ την μακαριώτητα υμών εξετήσαι κ' παρά Θεού συγχώρεσιν μοι παραχεθήναι...
Και αναθεματιζων εξ όλης ψυχής και διανοίας την εξ απροσεξίας και απονοιας συναθροισθείσαν και ονομασθείσαν εβδόμη σύνοδον, παρά δε των ορθώς φρονούντων ψευδοσύνοδον ενθέσμως και κανονικώς καλουμένων, ως πάσης αληθείας και ευσεβείας αλλότριαν...
Εαν δε, όσπερ απέσω, εκ διαβολικής προσβολής εν οιωδήποτε χρόνο εκουσίως ή ακουσίως διαστραφώ εκ των υπ' εμου τούτων προωμολογημένων, ανάθεμα έσομαι από του πατρός και του υιού και του αγίου πνεύματος, και της καθολικής εκκλησίας αλλότριος..."
(Πρακτικά των Αγίων Οικ. Συνόδων,Αρχ. Σπυρίδωνος Μήλια)

«Ἐδῶ βλέπομε τόν Ἐπίσκοπο νά ἀναθεματίζει - πρώτα την Ληστρική Εικονομαχική Σύνοδο - ὁ ἴδιος τόν ἑαυτόν του, ἄν στό μέλλον καθ’ οἱονδήποτε τρόπο ἀρνηθῆ τήν Ὀρθοδοξία...»
(Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, "το Υποχρεωτικό του 15ου Κανόνος...")

"Ταράσιος ο αγιώτατος πατριάρχης είπε·
πάσα η ιερατική ομήγυρις αυτή τω Θεώ δόξαν και ευχαριστίαν αναπέμπει επί ταύτη σου τη ομολογία, ήν προσήγαγες τη καθολική εκκλησία...
Η αγία σύνοδος είπε· δόξα τω Θεώ τω ενώσαντι τα διεστώτα...

Προήχθη Θεόδωρος ο ευλαβέστατος επίσκοπος Μύρων της Λυκίας και είπε· καγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος πολλά ψηλαφήσας και ερευνήσας, κ' της υμετέρας αγιωσύνης, ίνα μετά πάντων καγώ ο αμαρτωλός ενωθώ τη αγία καθολική εκκλησία.
Ταράσιος ο αγιώτατος πατριάρχης είπε φίλον τον δεσπότη Χριστώ κ' φιλάνθρωπον το προσδέχεσθαι τους μετανοούντας...
Ευθήμιος οι όσιότατος επίσκοπος Σάρδης ειπεν·
ευλογητός ο Θεός ο ενώσας αυτόν τη καθολική εκκλησία...''
(Πρακτικά των Αγίων Οικ. Συνόδων,Αρχ. Σπυρίδωνος Μήλια)

«Δηλαδή διά τῆς αἱρέσεως ὁ Ἐπίσκοπος εἶχε
ἐξέλθει τῆς Ἐκκλησίας, ἔστω καί ἄν ἦτο ἑνωμένος μέ Συνόδους καί Πατριάρχες καί μέ τήν μετάνοια καί ἐπιστολή στήν ὀρθόδοξο πίστι ἑνώθηκε καί εἰσῆλθε στήν Ἐκκλησία».
(Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, "το Υποχρεωτικό του 15ου
Κανόνος...") 

"Και προσήχθη Θεοδόσιος ο επίσκοπος του Αμμορίου και είπε.
Καγώ ο αμαρτωλός και ελεεινός και πεπλανημένος, ο πολλά κακά λαλήσας...
Και δέομαι, και παρακαλώ την αγίαν υμών σύνοδον, ίνα μετά πάντων των Χριστιανών δέξησθε καμε τον ανάξιον υμών δούλον.
Η αγία σύνοδος ειπεν· άξιος εστί κατά τους ιερούς κανόνας...

Οι ευλαβέστατοι μοναχοί είπον· καθώς εδέξαντο αι αγίαι και οικουμενικαί εξ συνόδοι τους εξ αιρέσεως επιστρέφοντας και εμείς δεχόμεθα..."
(Πρακτικά των Αγίων Οικ. Συνόδων,Αρχ. Σπυρίδωνος Μήλια)

Το αυτό σημαίνει ότι οι Άγιοι Πατέρες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, τους Επισκόπους αυτούς τους αντιμετώπιζαν και τους θεωρούσαν ως Αιρετικούς εκτός Εκκλησίας.

"Ταράσιος ο αγιώτατος πατριάρχης ειπεν· αρτίως ουν και εμείς κατά τον καιρόν τούτο την αναφυείσαν αίρεσιν πως οφείλομεν δέξασθαι;
Ιωάννης ο θεοφιλέστατος τοποτηρητής αποστολικού θρόνου της ανατολής ειπεν.
Η αίρεσις χωρίζει απο της εκκλησίας πάντα άνθρωπον.
Η Αγία Σύνοδος είπε· τούτο εύδηλον εστίν".
(Πρακτικά των Αγίων Οικ. Συνόδων,Αρχ. Σπυρίδωνος Μήλια)

«Δηλαδή ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει αἵρεσις, αὐτός πού τήν ἀποδέχεται καί ὑπάγεται εἰς αὐτήν, χωρίζεται ἀμέσως ἀπό τήν Ἐκκλησία.
Αὐτό ὁμολόγησε ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος...»
(Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, "το Υποχρεωτικό του 15ου Κανόνος...")

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Ιερό Πηδάλιο, επεξηγώντας την απόφαση αυτή της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρει,
" Και η Οικουμενική δε ζ'., σύνοδος, ει και εδέχθη τας χειροτονίας των αιρετικών Εικονομάχων (ουχί όμως των πρωταρχών της αιρέσεως, και των εμπαθώς εγκειμένων και μη γνησίως και αληθώς μετανοούντων, ως είπεν ο θείος Ταράσιος· αλλά των ακολουθησάντων τοίς πρωταρχαις, και αληθώς και γνησίως μετανοούντων...) και τους παρ' αυτών χειροτονηθέντας, πάλιν δεν ανεχειροτόνησεν ορθοδοξήσαντας καθώς φαίνεται εν τη α. πράξει αυτής, αλλά τουτο οικονομικώς εποίησε δια το πολύ πλήθος όπου τότε επεπόλαζε των εικονομάχων.
Καθώς και η Οικουμενική β'. τινών αιρετικών δι' οικονομία εδέχθη το βάπτισμα , ως προείπομεν. Όθεν ως μη όρον την τοιαύτην καιρικήν και περιστατικήν οικονομίαν ποιησάμενη, ουκ εναντιούται ειςτον παρόντα Αποστολικό Κανόνα".
(Σελ. 91).

"Σημείωσε όμως ότι οι εικονομάχοι ούτοι και πάντες οι άλλοι αιρετικοί, των οποίων τα χειροτονίας εδέχθη ποτέ η Εκκλησία, κατ' οικονομίαν και συγκατάβασιν και όχι κατά ακρίβειαν, ούτοι , λέγω, ήσαν ορθώς και κατά τον τύπον της Ορθοδόξου Εκκλησίας βεβαπτισμένοι.
Δι' ό και η Εκκλησία, καθώς εδέχθη το βάπτισμα αυτών, ούτως ακολούθως εδέχθη και τας αυτών χειροτονίας..."
(Σελ. 582).

"Οι Πατέρες της Εκκλησίας δέχονταν μια οικονομία και ασκούσαν μια επιείκεια για τους σχισματικούς και αιρετικούς που μετανοούσαν, αλλ' ουδέποτε χώρισαν την μυστηριακή θεολογία από την εκκλησιολογία.
Δεν αναγνώριζαν το Μυστήριο του Βαπτίσματος που γινόταν έξω από την Εκκλησία, αλλά ρύθμιζαν με οικονομία τον τρόπο εισδοχής των αιρετικών και σχισματικών στην Εκκλησία.

Στα κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου διασώζεται  η πρακτική της αρχαίας Εκκλησίας να δέχονται ορισμένες ομάδες αιρετικών στην Εκκλησία με τον σκοπό την συνένωσή τους, την ενότητα και την κοινωνία τους με την Εκκλησία, και όχι με την προοπτική της αναγνωρίσεως κάποιων «αντικειμενικών» Μυστηρίων στους αιρετικούς ".
(Μητρ. Ιερόθεου Βλάχου.''Η Β’ Βατικανή Σύνοδος και η νέα θεολογία και η νέα εκκλησιολογία της'')

Εύχεστε και για εμένα
Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός.