Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Η αλλοίωση που φέρνει στις συνειδήσεις η Παναίρεση μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως τί λέει ο «γέροντάς μας»! Πάνω από τους Γέροντες είναι η Εκκλησία!




Ἡ  «δ ι δ α χ ή»,   ἀκόμα ἕνα κείμενο ἀπόδειξη τῆς διαχρονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ ἀπόδειξη τῆς τραγικότητας τῆς ἐποχῆς μας.

  πάρχει ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν εἶναι γνωστὸ στὸ εὐρὺ χριστεπώνυμο κοινό, μολονότι ἀποτελεῖ σημαντικὴ πηγὴ γιὰ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας στοὺς πρώτους αἰῶνες καὶ μία τρανταχτὴ ἀπόδειξη τῆς διαχρονικῆς διδασκαλίας Της ἐναντίον τῶν αἱρέσεων. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποκαλεῖται «διδαχή» ἢ «διδαχὴ τῶν 12 Ἀποστόλων» καὶ χρονολογεῖται μεταξὺ τοῦ τέλους τοῦ 1ου καὶ περὶ τὰ μέσα τοῦ 2ου αἰῶνα (βλ. βιβλιογραφία στὸ τέλος τοῦ κειμένου). Ἡ ἔκδοση του ἔγινε τὸ 1838 ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Νικομηδείας Φιλόθεο Βρυέννιο μὲ βάση ἕνα κώδικα τοῦ 1056 καὶ μετὰ ἀπὸ προετοιμασία τοῦ κειμένου ἀπὸ τὸν Κωνσταντίνο Τυπάλδο. Ὁ συγγραφέας αὐτοῦ τοῦ κειμένου δὲν εἶναι γνωστός, ἀλλὰ ἡ ἐγκυρότητά του ἦταν δεδομένη, ὥστε νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὡς πηγὴ ἀπὸ τὸν Ὠριγένη, τὸν Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας, καὶ τὸν Εὐσέβιο.
     Διαβάζουμε λοιπὸν στὰ κεφ. 11–16 τῆς «διδαχῆς»:
11. «Ὃς ἂν οὖν ἐλθὼν διδάξῃ ὑμᾶς ταῦτα πάντα τὰ προειρημένα, δέξασθε αὐτόν· ἐὰν δὲ αὐτὸς ὁ διδάσκων στραφεὶς διδάσκῃ ἄλλας διδαχὰς εἰς τὸ καταλῦσαι, μὴ αὐτοῦ ἀκούσητε· εἰς δὲ τὸ προσθεῖναι δικαιοσύνην καὶ γνῶσιν κυρίου, δέξασθε αὐτὸν ὡς κύριον. Περὶ δὲ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν κατὰ τὸ δόγμα τοῦ εὐαγγελίου, οὕτως ποιήσατε. Πᾶς δὲ ἀπόστολος ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς δεχθήτω ὡς κύριος·... Ἐξερχόμενος δὲ ὁ ἀπόστολος μηδὲν λαμβανέτω εἰ μὴ ἄρτον, ἕως οὗ αὐλισθῇ· ἐὰν δὲ ἀργύριον αἰτῇ, ψευδοπροφήτης ἐστίν.
Καὶ πάντα προφήτην λαλοῦντα ἐν πνεύματι οὐ πειράσετε οὐδὲ δια κρινεῖτε· πᾶσα γὰρ ἁμαρτία ἀφεθήσεται, αὕτη δὲ ἡ ἁμαρτία οὐκ ἀφεθήσεται. Οὐ πᾶς δὲ ὁ λαλῶν ἐν πνεύματι προφήτης ἐστίν, ἀλλ΄ ἐὰν ἔχῃ τοὺς τρόπους κυρίου. ἀπὸ οὖν τῶν τρόπων γνωσθήσεται ὁ ψευδοπροφήτης καὶ ὁ προφήτης... Πᾶς δὲ προφήτης διδάσκων τὴν ἀλήθειαν, εἰ ἃ διδάσκει οὐ ποιεῖ, ψευδοπροφήτης ἐστίν... Ὃς δ΄ ἂν εἴπῃ ἐν πνεύματι· δός μοι ἀργύρια, ἢ ἕτερά τινα, οὐκ ἀκούσεσθε αὐτοῦ· ἐὰν δὲ περὶ ἄλλων ὑστερούντων εἴπῃ δοῦναι, μηδεὶς αὐτὸν κρινέτω.

12. Πᾶς δὲ ὁ ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν ὀνόματι κυρίου δεχθήτω, ἔπειτα δὲ δοκιμάσαντες αὐτὸν γνώσεσθε (σύνεσιν γὰρ ἔχετε) δεξιὰν καὶ ἀριστεράν. Εἰ μὲν παρόδιός ἐστιν ὁ ἐρχόμενος, βοηθεῖτε αὐτῷ, ὅσον δύνασθε·... Εἰ δὲ οὐκ ἔχει τέχνην, κατὰ τὴν σύνεσιν ὑμῶν προνοήσατε, πῶς μὴ ἀργὸς μεθ΄ ὑμῶν ζήσεται χριστιανός. Εἰ δ΄ οὐ θέλει οὕτω ποιεῖν, χριστέμπορός ἐστι· προσέχετε ἀπὸ τῶν τοιούτων.
15. Χειροτονήσατε οὖν ἑαυτοῖς ἐπισκόπους καὶ διακόνους ἀξίους τοῦ κυρίου, ἄνδρας πραεῖς καὶ ἀφιλαργύρους καὶ ἀληθεῖς καὶ δεδοκιμασμένους· ὑμῖν γὰρ λειτουργοῦσι καὶ αὐτοὶ τὴν λειτουργίαν τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων. Μὴ οὖν ὑπερίδητε αὐτούς· αὐτοὶ γάρ εἰσιν οἱ τετιμημένοι ὑμῶν μετὰ τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων. Ἐλέγχετε δὲ ἀλλήλους μὴ ἐν ὀργῇ, ἀλλ΄ ἐν εἰρήνη, ὡς ἔχετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ· καὶ παντὶ ἀστοχοῦντι κατὰ τοῦ ἑτέρου μηδεὶς λαλείτω μηδὲ παρ΄ ὑμῶν ἀκουέτω, ἕως οὗ μετανοήσῃ.
16... Ἐν γὰρ ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πληθυνθήσονται οἱ ψευδοπροφῆται καὶ φθορεῖς, καὶ στραφήσονται τὰ πρόβατα εἰς λύκους, καὶ ἡ ἀγάπη στραφήσεται εἰς μῖσος· αὐξανούσης γὰρ τῆς ἀνομίας μισήσουσιν ἀλλήλους καὶ διώξουσιν καὶ παραδώσουσι καὶ τότε φανήσεται ὁ κοσμοπλανὴς ὡς υἱὸς θεοῦ καὶ ποιήσει σημεῖα καὶ τέρατα καὶ ἡ γῆ παραδοθήσεται εἰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ ποιήσει ἀθέμιτα, ἃ οὐδέποτε γέγονεν ἐξ αἰῶνος. Τότε ἥξει ἡ κτίσις τῶν ἀνθρώπων εἰς τὴν πύρωσιν τῆς δοκιμασίας, καὶ σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀπολοῦνται· οἱ δὲ ὑπομείναντες ἐν τῇ πίστει αὐτῶν σωθήσονται ἀπ΄ αὐτοῦ τοῦ καταθέματος...»

   Μετὰ ἀπὸ τόσες ἀναφορὲς στὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων Της καὶ μετὰ ἀπὸ τόσα κείμενα καὶ τόσες ἀποδείξεις ποὺ ἔχουν δημοσιευτεῖ γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν οἰκουμενιστῶν ἀπὸ τὴν διδασκαλία αὐτή, ποιός δὲν μπορεῖ καὶ ἐδῶ νὰ ἀναγνωρίσει τὴν δισχιλιετὴ συνέπεια τῆς Ἐκκλησίας, πραγματικὸ θαῦμα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία –ποῦ ἀλλοῦ, πραγματικά, συναντιέται τέτοια συνέπεια; Ὁ συγγραφέας τοῦ κειμένου μᾶς διδάσκει ξεκάθαρα καὶ μὲ ἐκκλησιαστικὴ συνέπεια:
  Ὅποιος διδάσκει ἄλλη διδασκαλία, ἀπὸ αὐτὴ ποὺ μᾶς παρεδόθηκε, εἶναι ψευδοπροφήτης καὶ λύκος καὶ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀκοῦμε οὔτε νὰ τὸν ἀκολουθοῦμε.
  Ὅτι δὲν πρέπει νὰ δεχόμαστε τοὺς ψευδοπροφῆτες, ἀλλὰ ἀντιθέτως νὰ τοὺς πολεμοῦμε καὶ νὰ τοὺς διώχνουμε ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
   Ὅτι πρέπει οἱ ποιμένες νὰ εἶναι πραεῖς, ἀφιλάργυροι, ἀληθεῖς καὶ δοκιμασμένοι, δηλ. νὰ ἔχει ἐξεταστεῖ καὶ νὰ ἐξετάζεται συνεχῶς ἡ ποιμαντική τους δραστηριότητα καὶ ἡ διδασκαλία τους.
 Ὅτι στοὺς ἔσχατους καιροὺς θὰ πλανηθοῦν πολλοὶ καὶ θὰ παραδοθοῦν σὲ λυκοποιμένες καὶ ὅτι ἡ ἀγάπη θὰ μεταστραφεῖ σὲ μῖσος καὶ ὅτι πολλοὶ θὰ χαθοῦν.
     
   Διαβάζοντας αὐτὲς τὶς γραμμές, ποιός δὲν διαπιστώνει ἀμέσως:
  Πὼς ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀλλοιώνει τὶς παρακαταθῆκες καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
   Ποιός δὲν φέρνει στὸν νοῦ του τοὺς γεμάτους ἔπαρση, ὀξύτητα καὶ πνεῦμα διωγμοῦ, φιλόδοξους, φιλάργυρους, ἀναληθεῖς, ἀμοραλιστὲς, ἀνεξέταστους καὶ φυγομάχους σημερινοὺς Ἐπισκόπους καὶ τοὺς φιλόμισθους ὑποστηρικτὲς καὶ ἐργάτες τους;
  Ποιός δὲν διαπιστώνει τὴν ἀσυνέπεια καὶ τὸν φόβο πολλῶν «ἀντιοικουμενιστῶν», ποὺ ἄλλα λένε καὶ ἄλλα πράττουν, ζητώντας καὶ αὐτοὶ μᾶλλον ἀνθρώπινη δόξα παρὰ οὐράνιο μισθό;
   Ποιός δὲν διαπιστώνει ὄχι μόνο τὴν ἔλλειψη θεμιτοῦ καὶ ἀναγκαίου ἐλέγχου τῶν ποιμένων ἀπὸ τοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἄδικη καὶ ἀντιπατερικὴ καταδίκη του ἀπὸ τοὺς ποιμένες, ὅταν αὐτὸς ὁ ἔλεγχος ἐφαρμόζεται δικαίως καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας;    Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεται, ὅτι τὸ κείμενο αὐτό, ὅπως καὶ ὅλα τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀφοροῦν ὅλους μας, ἀνεξαρτήτως τί λέει «ὁ γέροντάς μας» ἢ ὁ πνευματικός μας, διότι κανένας, ὅποια θέση καὶ νὰ κατέχει, δὲν εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας;
   κτὸς ἂν κάποιος δὲν θεωρεῖ τὸν οἰκουμενισμὸ παναίρεση, τὴν χειρότερη αἵρεση, κατὰ τοὺς Ἁγίους, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας συνολικά.

Χριστὸς ἀνέστη!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Βιβλιογραφία:
Δημητρίου Σ. Μπαλάνου, «Πατρολογία», Αθήναι 1930.
«Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων», Κλήμης, τόμ. Β΄, σελ. 211 - 214.
Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, «Πατρολογία», Τόμος Α’ – Αθήνα 1982 Β΄ Έκδοση, σελ. 170 - 173.
Bardenhewer, Geschichte der altkirchlichen Literatur, τόμ. 1, 1913, σ. 102 – 103.
Revue d'histoire et de litt. religieuses, Paris 1921 o. 433-481.
Schermann, Die allgemeine Kirchenordnung, Paderborn 1915.
Ralph Martin Novak, Χριστιανισμὸς καὶ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, Εκδόσεις Κονιδάρη, Φεβρουάριος 2008, σελ. 66–71.

4 σχόλια:

  1. Βιβλιογραφίας συμπλήρωση:

    Σχετικό με την "Αποστολική (Ορθόδοξη) Διδαχή" στην οποία αναφέρεται η ανάρτηση, είναι και το κείμενο μελέτης του γνωστού στους αναγνώστες της "Ομολογίας" Δρος Θεολογίας και φιλολόγου, κ. Κων/νου Σιαμάκη, με τίτλο "ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ" που δημοσιεύεται στα Εκκλησιαστικά Περιοδικά: "ΣΥΜΒΟΛΗ" 3 (2003), ΜΕΛΕΤΕΣ 8(2010) και στην ιστοσελίδα
    http://www.philologus.gr/4/70-2010-01-01-01-23-28/216-2011-09-14-14-57-39

    Εκεί αφού ο σοφός βιβλικός ερμηνευτής εξηγεί ότι στους πρώτους 4 αιώνες της Εκκλησίας, ο όρος "αποστολικός" χρησιμοποιείτο με την σημασία "ορθόδοξος", "μη αιρετικός", "σύμφωνος με την Καινή Διαθήκη", όπως εννοείται και στο Σύμβολο της Πίστεως που ομολογούμε (εις μίαν ... αποστολικήν Εκκλησίαν) γίνεται αναφορά στα τρία Ορθόδοξα κείμενα υπό τους τίτλους "αποστολικός" με την έννοια ορθόδοξος (και όχι συγγραφή των Δώδεκα Αποστόλων).

    α) "Αποστολική Διδαχή", στην οποία αναφέρεται ο κ. Αδαμάντιος Τσακίρογλου και ο Κ.Σιαμάκης την χαρακτηρίζει: "τὸ ἐντελῶς ὀρθόδοξο αὐτὸ καὶ βιβλιοπρεπὲς καὶ χαριτωμένο καὶ λιτὸ καὶ σεμνὸ χριστιανικὸ κείμενο, εἶναι πανάρχαιη· ὄχι νεώτερη τοῦ 120, νομίζω· δὲν εἶναι δὲ ἀπίθανο νὰ εἶναι καὶ τῶν ᾿Επιστολῶν τοῦ ᾿Ιγνατίου ἀρχαιότερη, ἤτοι γραμμένη γύρω στὸ 100. μὲ τὸν ἀρχικὸ χαρακτηρισμό της ἀποστολικὴ ἐννοεῖται ὡς ὀρθόδοξος, μὴ αἱρετική, σύμφωνη μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, καὶ ἀντιδιαστέλλεται προφανῶς ἀπὸ ποικίλες ἄλλες «διδαχὲς» κακοδόξου περιεχομένου.,

    β) "Αποστολικοί Κανόνες" οἱ λιτώτεροι καὶ σοβαρώτεροι ὅλων γενικὰ τῶν κανόνων, εἶναι κατὰ τὴ γνώμη μου οἱ κανόνες τῆς Α΄ οἰκουμενικῆς συνόδου, τῆς ἀποστολικῆς. ὡς τέτοιοι χαρακτηρίστηκαν ἔτσι ἐξ ἀρχῆς, καὶ ὄχι ὡς κείμενο γραμμένο ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους. οἱ δὲ φερόμενοι στὰ σήμερα σῳζόμενα χειρόγραφα ὡς κανόνες τῆς Α΄ οἰκουμενικῆς συνόδου εἶναι τῆς Β΄ οἰκουμενικῆς, μαζὶ καὶ μ᾿ ἐκείνους ποὺ παραδίδονται ὡς τῆς Β΄ οἰκουμενικῆς. μόνο ποὺ εἶναι μεταγενέστερες καὶ νόθες προσθῆκες οἱ φράσεις τοῦ κανόνος 3 πλὴν τῶν νέων χίδρων...προσφορᾶς, καὶ τοῦ κανόνος 82 οἷος καὶ ὁ ἡμέτερος ᾿Ονήσιμος ἐφάνη. εἶναι δὲ οἱ ἀποστολικοὶ κανόνες 84· ὁ φερόμενος ὡς 85 καὶ τελευταῖος εἶναι ὅλος μεταγενέστερος καὶ νόθος.

    γ)"Αποστολικό Σύμβολο" της Πίστεως.

    Επισημαίνεται δε ότι, ακριβώς λόγω της παρανοήσεως ότι αποστολικός ήταν δήθεν "των δώδεκα Αποστόλων" εκτός από τις αθώες παρανοήσεις συνεγράφησαν και απόκρυφα και αιρετικά κείμενα μεταξύ των οποίων οι (δήθεν) "Διαταγὲς τῶν ἀποστόλων", βιβλίο αἱρετικῶν μὲ πολλὲς κακοδοξίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΥΓΕ που ανασύρατε από την ναφθαλίνη την "Αποστολική Διδαχή". Τα περί "ανδρός αιρετικού" και "ούτινος την διδαχήν αυτήν ου φέρει" αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη και έχουν ερμηνευτή από την Εκκλησία.
    Μας δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσουμε πάλι όλο το κείμενο της ορθόδοξης διδαχής (δημοσιεύεται στη wikipedia) και να διαπιστώσουμε ότι, τότε, περί το 100 έως 140 μ.Χ. υπήρχε κάποια άλλη από τη σημερινή τάξις στην θεία λατρεία, ότι ο επίσκοπος τότε μάλλον πρωτοάρχισε να ορίζεται, ως ο επιμελητής πρεσβυτέρων (και όχι ο ανώτερος εκείνων), και πολλά άλλα σχετικά που σήμερα ηχούν παράταιρα κι όποιος τα επικαλεστεί θα παρεξηγηθεί. Θα σταθώ όμως στην επικρατούσα τότε Ερμηνευτική θέση της Εκκλησίας που συνέδεε χρονικά την εμφάνιση του Αντιχρίστου, με τη Δευτέρα Παρουσία και με τη Συντέλεια του κόσμου. Η τότε πεποίθηση της Εκκλησίας βάσει της Καινής Διαθήκης και της νωπής τότε (100 -140 μ.Χ.) διδασκαλίας του Κυρίου και των Αποστόλων, ήταν ότι όλα αυτά θα γίνουν στις ΕΣΧΑΤΕΣ ΜΕΡΕΣ και δεν υποννοείται πουθενά ότι θα επακολουθήσουν 1000 χρόνια από τον Αντίχριστο μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, ούτε 1000 χρόνια από τη Δευτέρα Παρουσία μέχρι τη Συντέλεια του αιώνος όπως "μας ζαλίζουν" και σήμερα αφ' ενός οι αιρετικοί χιλιαστές αφ΄ετέρου οι ορθόδοξοι γεροντόπληκτοι χιλιαστές.

    ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ
    "Ἐν γὰρ ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πληθυνθήσονται οἱ ψευδοπροφῆται καὶ φθορεῖς, καὶ στραφήσονται τὰ πρόβατα εἰς λύκους, καὶ ἡ ἀγάπη στραφήσεται εἰς μῖσος• αὐξανούσης γὰρ τῆς ἀνομίας μισήσουσιν ἀλλήλους καὶ διώξουσιν καὶ παραδώσουσι καὶ τότε φανήσεται ὁ κοσμοπλανὴς ὡς υἱὸς θεοῦ καὶ ποιήσει σημεῖα καὶ τέρατα καὶ ἡ γῆ παραδοθήσεται εἰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ ποιήσει ἀθεμίτα, ἃ οὐδέποτε γέγονεν ἐξ αἰῶνος. Τότε ἥξει ἡ κτίσις τῶν ἀνθρώπων εἰς τὴν πύρωσιν τῆς δοκιμασίας, καὶ σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀπολοῦνται• οἱ δὲ ὑπομείναντες ἐν τῇ πίστει αὐτῶν σωθήσονται ἀπ΄ αὐτοῦ τοῦ καταθέματος. Καὶ τό τε φανήσεται τὰ σημεῖα τῆς ἀληθείας• πρῶτον σημεῖον ἐκπετάσεως ἐν οὐρανῷ, εἶτα σημεῖον φωνῆς σάλπιγγος, καὶ τὸ τρίτον ἀνάστασις νεκρῶν• οὐ πάντων δέ, ἀλλ΄ ὡς ἐρρέθη• ῞Ηξει ὁ κύριος καὶ πάντες οἱ ἅγιοι μετ΄ αὐτοῦ. Τότε ὄψεται ὁ κόσμος τὸν κύριον ἐρχόμενον ἐπάνω τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ [...]
    ==============

    Το σοφότερο και Ορθόδοξο συνεπώς είναι να ακολουθούμε τη διαχρονική Εκκλησιαστική Ερμηνεία της Γραφής, λέγοντας ότι, ναι μεν θα έρθουν αλληλοδιαδόχως χρονικώς τα δύσκολα χρόνια της Αποκαλύψεως, ο τελικός αντίχριστος, οι δοκιμασίες, θα νικήση το "αρνίον" και όλα αυτά πλησίον και προ της Δευτέρας Παρουσίας αλλά δεν γνωρίζουμε πότε και πως και πόσο θα διαρκέση κάθε περίοδος και εάν τα χίλια χρόνια είναι μία ημέρα. Δείγμα σοφίας είναι να λέμε "δεν γνωρίζουμε" και δείγμα ανωριμότητος να προφητεύουμε ερμηνεύοντας επί λέξει συμβολικούς αριθμούς χρονικών διαστημάτων της Αποκαλύψεως, οι οποίοι θα ερμηνευτούν κυριολεκτικώς, ή συμβολικώς μόνον όταν θα πραγματοποιηθεί η προφητεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταπίπτουν με αυτό το κείμενο μία μία οι ανακρίβειες ερμηνείας των Γραφών που έχουν πλημμυρίαει τα θρησκευτικά εσχατολογικά ιστολόγια.

      1) Δεν αποδεικνύεται ότι ζούμε "στους έσχατους καιρούς". Και στην εποχή μας υπάρχουν ψευδοπροφήτες και οικουμενιστές, από το κείμενο όμως αποδεικνύεται ότι και τότε, στους πρώτους αιώνες, υπήρχαν οι λαοπλάνοι και ψευδοδιδάσκαλοι, αυτό άλλωστε τεκμηριώνεται και από την Καινή Διαθήκη και από την Εκκλησιαστική Ιστορία: Υήρξαν τρισχειρότερες από τη δική μας εποχές όπου οι αιρέσεις είχαν εδραιωθεί στην εκκλησία, ένας μόνον ναός της Κων/λης ήταν Ορθόδοξος οι δε άλλοι αιρετικών, Αθανάσιοι και Χρυσόστομοι διώκονταν από κακοδόξους, όλοι υπέγραφαν "ένωσι" με τους παπικούς πλην ενός Μάρκου, επί αιώνες κυριάρχησαν οι εικονομάχοι, μεγάλα τμήματα ορθοδόξων πληθυσμών προσχώρησαν στο μονοφυσιτισμό κι έπειτα στον μωαμεθανισμό, επί αιώνες η Ορθοδοξία υπέφερε από τις Σταυροφορίες των αιρετικών, επί 400 χρόνια η Εκκλησία ήταν υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επί 70 έτη η Ορθόδοξη Εκκλησία διωκόταν στα κομμουνιστικά αθεϊστικά καθεστώτα, αλλά ήλθε η Ανάστασή της από τα περισσότερα αυτά δεινά, και δέν ήταν τότε οι έσχατες μέρες. Δεν υπήρξαν λοιπόν ΤΡΙΣΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ εκκλησιαστικώς εποχές και διωγμοί και αιρέσεις; Γιατί να είναι σήμερα οι έσχατες μέρες; Δεινά υπάρχουν και σήμερα, αλλά ούτε τα χειρότερα είναι, ούτε η Ελλαδίτσα μας με μια χούφτα (το 2% των δέκα εκατομμυρίων) εκκλησιαζομένων ηλικιωμένων χριστιανών είναι το κέντρο της Ορθοδοξίας πλέον, ούτε η Κωνσταντινούπολη είναι η πρωτεύουσα του Κράτους ενώ όλα τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία είναι ελαχίστου ποιμνίου, άρα άνευ ουσιαστικού αντικρύσματος και οι όποιες έστω και εν ψευτοσυνόδοις αποφάσεις των προκαθημένων τους, δηλαδή κανένας δεν γνωρίζει αν τα δεινά θα ανατραπούν, την εξέλιξη και το σχέδιο του Θεού. Καλύτερα να λέμε "Δεν γνωρίζουμε πότε θα έρθουν τα έσχατα, ίσως αύριο ίσως σε χίλια χρόνια" διότι η ερμηνεία των Προφητειών θα αποκαλυφεί μόνο έπειτα από την πραγματοποίησή τους.

      2) Γέμισαν τον κόσμο με την φράση ότι "ο αντίχριστος θα πλανήσει και τους εκλεκτούς", παραποιώντας το κείμενο της Καινής Διαθήκης πως ο υιός της απωλείας ή το θηρίον ή ο αντίχριστος ή ο πλάνος "θα προσπαθήσει να πλανήσει ει δυνατόν και τους εκλεκτούς" αλλά δεν θα τα καταφέρει, διότι θα τους ενισχύσει ο Θεός, θα έχουν τα σφραγίσματα του Θεού και όπως βλέπουμε να αναφέρει η Αποστολική Διδαχή "οἱ δὲ ὑπομείναντες ἐν τῇ πίστει αὐτῶν σωθήσονται ἀπ΄ αὐτοῦ τοῦ καταθέματος". Ἀρα δεν θα πλανηθούν οι εκλεκτοί έστω κι αν πολλοί κοσμικόφρονες θα ακολουθήσουν την πλανεμένη διδασκαλία.

      Διαγραφή
  3. Στις Αποστολικές Διδαχές (Αποστολική Διδαχή) διαβάζουμε και ιστορικά στοιχεία της Πρώτης Εκκλησίας των πρώτων 100 -150 ετών μετά Χριστόν. Το βάπτισμα γινόταν σε πηγαίο νερό, αλλά όταν δεν υπήρχε, στην ανάγκη επιτρεπόταν εκτάκτως και σε άλλο νερό ή και σε ζεστό ή και με ρίξιμο νερού από επάνω. Κατά τη θεία ευχαριστία, γινόταν χωριστά η μετάληψις εκ του ποτηρίου και χωριστά η μετάληψις του άρτου. Της θείας Ευχαριστίας δεν προηγείτο νηστεία, ενώ προ του βαπτίσματος συνιστάτο νηστεία μιας ή δύο ημερών. Τον ιεραπόστολο να τον δεχόμαστε κατ' αρχήν, ως εκφέροντα λόγον θεού, αλλά να τον εξετάζουμε. Αν δεν τα λέει Ορθοδόξως, να μην τον ακούμε. Ιεραπόστολος να φιλοξενείται, αλλά μια δυο μέρες. Παραπάνω μόνον εφόσον εργάζεται με κάποια τέχνη. Αν είναι άεργος να μην φιλοξενείται.

    Ένα δυσνόητο σημείο είναι η ανάστασις των νεκρών. Θα έρθη ο υιός της απωλείας, (ο Αντίχριστος, δεν τον κατονομάζει ομως ως "αντίχριστο" η "Αποστολική Διδαχή" 16,4 όπως δεν τον αποκαλεί Αντίχριστο ούτε η Αποκάλυψις 12,9, ούτε η Β΄ Θεσ. 2,4 ούτε ο Ματθαίος 24,24) θα έρθουν οι δυσκολίες, θα έρθει η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου, θα γίνει η ανάσταση των νεκρών και η Συντέλεια του υλικού κόσμου.

    Οι αιρετικοί παρερμηνεύουν το κείμενο:

    "Καὶ τό τε φανήσεται τὰ σημεῖα τῆς ἀληθείας. πρῶτον σημεῖον ἐκπετάσεως ἐν οὐρανῷ, εἶτα σημεῖον φωνῆς σάλπιγγος, καὶ τὸ τρίτον ἀνάστασις νεκρῶν. οὐ πάντων δέ, ἀλλ΄ ὡς ἐρρέθη: ῞Ηξει ὁ κύριος καὶ πάντες οἱ ἅγιοι μετ΄ αὐτοῦ. Τότε ὄψεται ὁ κόσμος τὸν κύριον ἐρχόμενον ἐπάνω τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ"

    Το νόημα του "οὐ πάντων δέ" νομίζω πως είναι το εξής: Θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί, αλλά όχι εμείς οι ζωντανοί που θα μεταλλαχθούμε στην νέα κατάσταση, και εκ των αναστημένων νεκρών όχι όλοι αλλά μόνον οι άγιοι (σεσωσμένοι) θα συνοδεύουν τον Κύριο στη Δευτέτα Παρουσία Του ώστε μαζί με τους εκ ζωντανών αγίους να είναι αιωνίως μαζί Του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου