Η ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ, ΕΝΝΟΜΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΤΗ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ του Αγωνιστου Θεολογου Νικολαου Πανταζη

Η ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ, ΕΝΝΟΜΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΤΗ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

του Αγωνιστου Θεολογου Νικολαου Πανταζη

 
Η Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος της 12ης Μηνός Μαϊου 2016, είναι εξοργιστικά υποκριτική και κατάφωρα προκλητική, σε βαθμό που οι θεατρίνοι συνοδικοί αποκαλύπτονται ως παντομίμες της παγκοσμιοποιήσεως και μαριονέτες της μασονικής ελίτ της δεσποτοκρατίας, η οποία με τη σειρά της υλοποιεί τα σκοτεινά, πονηρά και παρασκηνιακά σχέδια της υπάτης πατριαρχικής μαφίας.
Ο κατά πάντα ύπουλος και καταστρεπτικός ρόλος που παίζουν καθώς και το “άγριο δούλεμα” που διαφεντεύουν εις βάρος του Ελληνικού Πιστού Λαού οι Οικουμενιστές αρχιερείς, είναι δείγμα της εκκλησιαστικής διαφθοράς και πωρώσεως των ηγετών και ηγουμένων. Είναι αποτέλεσμα της μεγίστης βλασφημίας τους να ενώνονται και να κοινωνούν με εβδελυγμένους αιρετικούς του Π.Σ.”ε”. Είναι καρπός της δικής τους ανεπίτρεπτης ανυπακοής στους Κανόνες ενώ έχουν το θράσος να απαιτούν από μας πειθραχία και υποταγή στην ανάγωγη ηγουμενία τους.
Όταν ο Λόγος του Θεού στην Καινή Διαθήκη λέγει: “πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο” (Εβρ. ιγ’ 17), αυτό δεν πρέπει ποτέ ερμηνευτικώς να εκληφθεί ως απόλυτο και αδιάκριτα επιβεβλημένο.
Οι πλείστοι ιερείς κι αρχιερείς εκμεταλλεύονται συστηματικώς το χωρίο αυτό και το πιπιλίζουν ως καραμέλα κοροϊδευτική και αναμασημένη. Κάνουν κατάχρηση της Γραφής και ασεβούν στο Πνεύμα το Άγιο, μάλλον δε βλάπτουν την φήμη Αυτού (βλασφημώ = βλάπτω την φήμη), προκειμένου να στηρίξουν αθεόφοβα την υποδουλωτική αίρεση της “αρρωστημένης υπακοής” και της “Γεροντομανίας”, τα οποία αμφότερα και απερίφραστα καταδικάζουν οι Άγιοι Πατέρες.
To “πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε” είναι πάντοτε σχετικό και υπόκειται και αυτό στην πίστη του εκάστοτε ηγουμένου. Η υπακοή μας, εξαρτάται πάντοτε από την Ορθή ή αιρετική διδασκαλία του ηγουμένου. Οι επίσκοποι είναι και αυτοί ηγούμενοι διότι ηγούνται. Εάν ηγούνται, έστω διά της απραξίας και της σιωπής κάποια αίρεση ή εάν κοινωνούν με αρχιεπίσκοπο ή πατριάρχη ο οποίος κηρύσσει δημοσίως αίρεση, τότε δεν κάνουμε καμία υπακοή και δεν διατηρούμε ουδεμία κοινωνία μαζί τους. Αυτό το διασαφηνίζει σαφέστατα ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, στην ίδια Προς Εβραίους Επιστολή, στο ίδιο μάλιστα Κεφάλαιο και στην ίδια ενότητα παραγράφου, λίγα μόνο χωρία πιο πάνω. Αυτό αποδεικνέυει ότι δεν πρέπει ποτέ να απομονώνουμε τα χωρία της Γραφής αλλά να εξετάζουμε σε συνάφεια με τα προηγούμενα και τα επόμενα συμφραζόμενα χωρία.
Το χωρίο 7 αναφέρει: “Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν”. Εδώ βλέπουμε καθαρά ότι η Μνημόνευση δεν είναι μόνο έργο των ιερέων αλλά και των λαϊκών, οι οποίοι στις προσευχές τους “μνημονεύουν” τους ηγουμένους. Υπάρχει δηλαδή, η Λειτουργική Μνημόνευση και η Ευχητική Μνημόνευση. Όταν η η διδασκαλία του Μνημονευομένου προσώπου δεν είναι ορθόδοξη, τότε πρέπει αυτομάτως να παύουμε την Μνημόνευσή του και αυτό, όχι από απλή “διαμαρτυρία” αλλά για να μην μολυνθούμε και μολυνθούν οι υπόλοιποι πιστοί από τις πλάνες και αιρέσεις που κηρύττουν οι ετεροδιδασκαλούντες, όποιοι κι αν είναι αυτοί και όποια θέση κι αν κατέχουν.
Το χωρίο 7 συνεχίζει: “οἵτινες (οι ηγούμενοι γενικώς και πνευματικοί) ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν (ορθόν και υγιή εννοείται) Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς, μιμεῖσθε τὴν πίστιν!” 
 Κριτήριο είναι να λαλούν τον αδιάφθορο Λόγο του Θεού, όχι τον δικό τους, ή του Πάπα, ή τον λόγον του Οικουμενισμού και της αντιθέου αιρετικής “Αγαπολογίας”.
Δεν λέγει απλώς θεωρούντες (βλέποντες, επισκέπτοντες, ενθυμούμενοι) αλλά “αναθεωρούντες” (αναθεώρηση, επανεξέταση λεπτομερής εις βάθος της πίστεώς τους) και αναλόγως εάν μεν είναι αυτή Ορθή, τότε “μιμεῖσθε τὴν πίστιν!” Τότε μόνο διδάσκουν Χριστόν και επεκτείνουν την διδασκαλία Του εις τους αιώνες, για αυτό και το επόμενο χωρίο, το 8 λέγει: “᾿Ιησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.” Όπως δηλαδή ο Χριστός δεν αλλάζει αλλά παραμένει αναλλοίωτος εις τους αιώνας, έτσι δεν αλλάζει και η Αλήθειά Του, η Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη.
Εάν όμως κάποιος από αυτούς τους ηγουμένους αλλάξει την Πίστη, δεν παρατείνει τον Χριστό αλλά παρατείνει την Παναίρεση διά του συμβιβασμού, της συνυπαρξίας του και της κοινωνίας του διακηρύττοντας: “Οικουμενισμός χθες και σήμερον, ο αυτός και εις τους αιώνας!” Τότε εμείς υποχρεούμαστε να παύουμε την Μνημόνευσή τους και να διακόπτουμε κάθε Εκκλησιαστική/Μυστηριακή κοινωνία μαζί τους! 
Ας δούμε και το χωρίο 9 που ακολουθεί: “Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε!” Το “μη παραφέρεσθε” εμπεριέχει την έννοια του μη αλληλοπεριχωρείτε, μη κοινωνείτε, μην αποδέχεσθε και μην ακολουθείτε κανέναν ο οποίος διδάσκει διάφορα και παρδαλά, ποικίλα και οικουμενιστικά, πλανεμένα και αιρετικά, “ξένα” προς την διδασκαλία του Χριστού και των Αποστόλων. Το “ξέναις” δεν σημαίνει μόνο “παράξενες” και ξενόφερτες αλλά ακόμη και διαφορετικές διδασκαλίες παραπλανητικές από τους εντός Εκκλησίας ευρισκομένους, διδαχές αντιθετικές, αιρετικές, εκ του αιρέομαι-αιρούμαι, διαφοροποιούμαι και πάω κόντρα στην άπαξ παραδοθείσα Αγία Πίστη των Πατέρων!
Αλλά και κάτι ακόμη. Αυτό το “ΜΗ παραφέρεσθε”, αυτό το “ΜΗ”, είναι στην Προστακτική, δεν είναι “δυνητικό”, δεν είναι θέμα επιλογής. Όλες οι εντολές της Αγίας Γραφής οι οποίες αφορούν την απομάκρυνσή μας από αιρετικούς ποιμένες, “εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, ΜΗ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ ΜΗ λέγετε (“ΜΗ συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους” και “αιρετικόν άνθρωπον……ΠΑΡΑΙΤΟΥ!”) είναι όλες στην Προστακτική, όλες Υποχρεωτικές, διότι είναι αυτό ακριβώς που ονομάζονται: “ΕΝΤΟΛΕΣ”, όχι προτάσεις και συστάσεις εθελοντικές, δυνατότητες δοκιμαστικές, όχι προσωπικές επιλογές και άλλες παρόμοιες δικαιολογίες διπλωματικές…


Έρχομαι τώρα στην κάθε σύνοδο, στον κάθε συνοδικό και εν προκειμένω στην “Ιερά Σύνοδο” και την 12ην του Μαϊου Μηνός απόφασή της. Ο κάθε συνοδικός αρχιερέας, δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του, την γνώμη του ή το εγωϊστικό, δεσποτοκρατικό άτομό του, αλλ’ εκπροσωπεί τους ιερείς-τσοπάνηδες και κατ’ επέκτασιν το ποίμνιό του, τους Λαϊκούς. Το κύριο θέμα δεν είναι τί είδους αποφάσεις βγάζουν, καλές ή κακές, αλλά το σημαντικότερο και κρισιμότερο όλων είναι πρωτίστως η Εκλογή τους ως εκπροσώπους μας, ως “εντολείς μας” (όχι εντολοδόχους) και κρισίμους διαχειριστές της ψυχής μας και της σωτηρίας μας.
Κανένας δεν πρέπει να εκλέγεται σκοπίμως, παρασκηνιακώς, διπλωματικώς, αυτομάτως, εκουσίως ή τυχαίως σε αυτό του ύψιστο και λίαν υπεύθυνο λειτούργημα, διότι “θα πάρει στο λαιμό του” αναρίθμητες αθάνατες ψυχές, θα παρασύρει και θα κολάσει πολλούς καθώς και τον ίδιο τον εαυτό του! Δικαιούμαστε από τον Θεό να έχουμε επουσιώδη λόγο και αξιότιμη, καθοριστική συμμετοχή στην εκλογή των ιερατικών μας εκπροσώπων. Ο Χριστός, οι Απόστολοι, οι Αποστολικές Διαταγές, οι Ιεροί Κανόνες και οι Άγιοι Πατέρες, μιλούν σαφέστατα για εκλογή των Επισκόπων «υπό παντός του λαού», “ψήφω κλήρου και λαού” καθότι Εκκλησία σημαίνει Κλήρος ΚΑΙ Λαός!
Από την στιγμή που δεν συμβαίνει αυτό, από την στιγμή που οι “καριερίστες” ποιμένες καταφρονούν τον Θεό, περιφρονούν τα πρόβατα, ακυρώνουν τον Λαό, αγνοούν την κρίση και επιθυμία του Λαού, από την στιγμή που διαγράφουν την θεόσδοτη ελευθερία του, για την οποία σταυρώθηκε ο Ίδιος ο Χριστός, από την στιγμή που πεισματικά αρνούνται πονηρώ τω τρόπω την οποιαδήποτε συμμετοχή ή έστω γνώμη του Ενεργού και Συνειδητού Πιστού Λαού στην εκλογή τους, τότε η εκπροσώπηση αυτή είναι ΑΚΥΡΗ! Η εξουσιοδότηση αυτή είναι παράνομη, η ισχύ της ανυπόστατη και η διαδικασία εκλογής αντικανονική!
Ενδεικτικό παράδειγμα είναι και η πάρα πολύ κρίσιμη και καθοριστική συμμετοχή του Πιστού Λαού κατά την χειροτονία ιερέων. Εάν κάποιος, οποιοσδήποτε πιστός, ασχέτως ηλικίας, (διότι δύναται να είναι και δωδεκάχρονος/η ως θύμα παιδεραστίας) ασχέτως γνώσεως θεολογικής και θέσεως κονωνικής, εάν πριν ή κατά την ώρα της Ιεράς Τριαδολογικής Εκφωνήσεως “Άξιος” τουναντίον φωνάξει “ανάξιος”, τότε πρέπει αυτομάτως, ακαριαίως να ΠΑΥΕΙ η χειροτονία και να στηθεί επί αγίου τόπου ανάκριση και δίκη εκκλησιαστική ώστε η αλήθεια να βρεθεί και να τιμωρηθεί ή ο ένοχος, ή ο συκοφάντης!

Εάν ακολουθούσαν σήμερα αυτή την Αγιοπατερική Μέθοδο Εκλογής και Δικαιοσύνης Πρακτική, θα είχαν πάρα πολλά παρατράγουδα και τρομακτικά σκάνδαλα σίγουρα αποφευχθεί.
Η διαβολική δεσποτοκρατία σήμερα, σκοπίμως αποσιωπεί και δεν ενημερώνει το Εκκλησίασμα για αυτή την Αναφαίρετη Δύναμη και Πτυχή. Αφαιρεί από τον Ορθόδοξο Πιστό Λαό αυτό το Θεόσδοτο δικαίωμα να συμμετέχει, να καταθέτει, να αποκαλύπτει και να καταμαρτυρεί και το κάνει επί τούτου για να μπορεί να ανεμπόδιστα να εκλεχτεί ο δικός τους άνθρωπος και όχι ο Άνθρωπος του Θεού. Έτσι, γίνεται πάντοτε το δικό τους θέλημα και όχι του Θεού. Οι ιερείς εκλέγονται όχι εν Πνεύματι Αγίω αλλ’ εν ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ δεσποτοκρατική και εντολή παρασκηνιακή. Τα επισκοπικά τηλέφωνα “ανάβουν” και πέφτουν απειλές τρομακτικές! Οι κλίκες οργιάζουν και υπερισχύουν οι υποσχέσεις, οι δωροδοκίες, οι φατρίες και τυρείες, οι συνομωσίες οι Σιμωνιακές. Τώρα βέβαια, με τις ηλεκτρονικές υποκλοπές, έχουν άλλους τρόπους πονηρούς να διεκπεραιώνουν την απόφαση των διαβολικών εντολοδόχων οι οποίοι διακυβερνούν με ένδυμα προβάτου.
Ας δούμε όμως τώρα και την συγκεκριμένη απόφαση αυτή της 12ης Μαϊου, διότι έχει άμεση σχέση με όλα αυτά και στέκεται άκρως ενδεικτική της παράνοιας και σχιζοφρένειας των ψυχοπαθών ιεραρχών οι οποίοι αναλαμβάνουν ως “αστραπήν εκ του ουρανού πεσούσα” την εξουσία να μας κυβερνούν, να μας εκπροσωπούν και να μας εξουσιάζουν.


Πρώτον, ονομάζεται ύπουλα “Απόφασις” αλλά δεν είναι δικαιωματική εκφορά κρίσεως της Αληθείας, διάγγελμα Ορθου Δόγματος και έκθεσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως της Συνόδου, αλλά απλά υποκειμενική, υποτελειακή απόφαση περί “αποστολής” μόνο (κοινοποιήσεως, ταχυδρομήσεως) κάποιων αφηρημένων “υποβληθεισών προτάσεων, διορθώσεων κλπ.” Δηλαδή μια απλή κοινοποίηση/αποστολή προτάσεων.
Λάθος, κύριοι με άκυρη κυριότητα! Ο εντολέας μας δεν προτείνει αλλά εντέλλεται, εμμένει, επιμένει, απαιτεί. Ουδεμία υποχώρηση ή διαπραγμάτευση στα θέματα της Πίστεως! Ο εντολέας μας ποιμένας μας, δεν καταθέτει το Σύμβολο της Πίστεως προς επικύρωση, αναγνώριση, έκγριση ή διόρθωση”προς επεξεργασίαν και τελκή κρίσιν”….
Οι ιερείς και αρχιερείς οι οποίοι εκπροσωπούν την ψυχή μας και την σωτηρία μας, δεν παρακαλούν και δεν ικετεύουν γονυπετώς μία σπείρα Ληστών διά μέσου ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ συνόδου, να εξετάσουν, να αναθεωρήσουν, να διορθώσουν, να αλλάξουν, να καινοτομήσουν ή να ακυρώσουν τα θέματα της Πίστεώς μας.
Εφ’ όσον οι συνοδικοί διέγνωσαν επιχειρούμενη διαφθορά της Πίστεως, έπρεπε να απειλούν με αγώνα αντιαιρετικό, με πόλεμο σφοδρό και Αποτείχιση Άμεση από τους συνοδικούς εν Κολυμπαρίω. Έπρεπε να απαιτούν πάραυτα την αφαίρεση των αιρετικών σημείων, φράσεων και όρων εκ των συνοδικών κειμένων. Η κάθε Σύνοδος δεν είναι αλάθητη και εφ’ όσον η Ιερά Σύνοδος το δογματίζει αυτό, θεσπίζοντας ότι “το αλάθητον εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία ΔΕΝ εκφράζεται μόνον υπό των Επισκόπων εν Συνόδω αλλά ψήφω Κλήρου ΚΑΙ Λαού, τότε γιατί να το προτείνει για υποτιθέμενη διόρθωση και να υπόκειται η Αλήθεια η Αγιοπατερική στην πωρωμένη κρίση των Οικουμενιστών απάντων οι οποίοι ΗΔΗ τα έχουν κανονίσει και ΠΡΟσυμφωνήσει ΟΛΑ!
Το άρθρο 22 του εγκεκριμένου και ήδη προαποφασισμένου κειμένου της δήθεν “μεγάλης” αλλά στην ουσία ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ Συνόδου, αναφέρει:
«Η Ορθόδοξος Εκκλησία θεωρεί καταδικαστέαν πάσαν διάσπασιν της ενότητος της Εκκλησίας, υπό ατόμων η ομάδων, επί προφάσει τηρήσεως η δήθεν προασπίσεως της γνησίας Ορθοδοξίας. Ως μαρτυρεί η όλη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η διατήρησις της γνησίας ορθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται μόνον δια του συνοδικού συστήματος, το οποίον ανέκαθεν εν τη Εκκλησία απετέλει τον αρμόδιον και έσχατον κριτήν περί των θεμάτων πίστεως».
Η Ιερά Σύνοδος απλά και δουλικά διαφωνεί με κάθε επιφύλαξη και ντροπή, αρνουμένη την εκ Θεού Εξουσία και Ανωτάτη Αποστολή, φοβουμένη την ίδια της την σκιά προτείνει:
“Επειδή είναι δυνατόν το κείμενον τούτο να παρερμηνευθή υπό τινων και να νομισθή ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος δέχεται, ότι το αλάθητον εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία εκφράζεται υπό των Επισκόπων εν Συνόδω, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν και σύμπας ο Ορθόδοξος Κλήρος και Λαός, προτείνεται να γίνη λεκτική βελτίωσις αυτού και να διατυπωθή ως ακολούθως:
«Η Ορθόδοξος Εκκλησία θεωρεί καταδικαστέαν πάσαν διάσπασιν της ενότητος της Εκκλησίας, υπό ατόμων η ομάδων, επί προφάσει τηρήσεως η δήθεν προασπίσεως της γνησίας Ορθοδοξίας. Ως μαρτυρεί η όλη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, την γνησίαν Ορθόδοξον πίστιν διασφαλίζει η συνείδησις της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Κλήρου και Λαού, η οποία εκφράζεται διά του Συνοδικού Συστήματος, το οποίον ανέκαθεν εν τη Εκκλησία απετέλει τον αρμόδιον και έσχατον κριτήν περί των θεμάτων πίστεως».
Ίδετε και Στυλιανού (Χαρκιανάκη) Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, Περί το αλάθητον της Εκκλησίας εν τη Ορθοδόξω Θεολογία, Έκδοσις Β’ Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 2014).
Το πρώτο λοιπόν απαράδεκτο είναι, ΔΕΝ πρέπει να προτείνει! Και είναι τρομερά άστοχο, αδόκιμο και φαυλοκρατικό να κάνει “προτάσεις” με την πρόφαση της αποφυγής παρερμηνείας κάποιων: “Επειδή είναι δυνατόν το κείμενον τούτο να παρερμηνευθή υπό τινων…” Δεν μας ενδιαφέρει η “δυνατότητα παρερμηνείας” διότι αυτή υπάρχει ακόμη και στις Θεαρχικές Αποφάσεις των Αληθινών, Πραγματικών Αγίων Πατέρων. Μας ενδιαφέρει η Ένδειξη, Κατάδειξη, Απόδοση και Επίδοση της Ορθοδόξου Αληθείας!
Η μόνη Ορθή και Ορθόδοξη αιτολόγηση των συνοδικών έπρεπε να είναι η εξής:
“Επειδή η Ορθόδοξη Αλήθεια η οποία αποκαλύφθηκε σε μας διά των Εννέα Οικουμενικών Συνόδων και τις Διαχρονικές Αποφάσεις των Θεοφόρων Αγίων Πατέρων, διά Δογμάτων και Ιερών Κανόνων είναι αυτή και αυτή και αυτή στα συγκεκριμένα θέματα, εξ’ ολοκλήρου κατεγνωσμένα από Επισκόπους Ειδικούς και ΛΑΙΚΟΥΣ Θεολόγους μας, για αυτό και προειδοποιούμε την Κολυμπαρίσια Επιτροπή πως εάν αυτό και αυτό κι αυτό δεν διορθωθεί και δεν αφαιρεθεί, τότε η Εκκλησία της Ελλάδος θα αρνηθεί να παραστεί και θα συγκροτήσει δική της Σύνοδο η οποία θα καταδικάσει την “μεγάλη” ως μικρή και ΛΗΣΤΡΙΚΗ, και αντί για “Πανορθόδοξη” ως Παναιρετική!


Δεύτερον, εφ’ όσον γνωρίζει και δογματίζει την βασική Αλήθεια της Πίστεώς μας, γιατί παρακαλά και ικετεύει για διόρθωση υποδουλωτική; Πού είναι η δύναμη, εξουσία και η πυγμή; Που είναι το συνοδικό σύστημα και γιατί πάει περίπατο το Αυτοκέφαλο; Που είναι η αξιοκρατία και η ισόπλευρη, δίκαιη και ολομελή εκπροσωπεία; (αποφεύγω το “αντιπροσωπία”, θυμίζει Πάπα!).


Τρίτον, εφ’ όσον πιστεύει ότι ΚΑΙ ο Λαός έχει απαράβατο εκ Θεού δικαίωμα συμμετοχής στην εκλογή των ποιμένων του, τότε γιατί δεν ΑΠΑΙΤΕΙ την συμμετοχή πολλών λαϊκών Θεολόγων και Εκκησιαστικών Συγγραφέων, Επιτρόπων, Καντηλαναφτών (γιατί όχι;;;) γονέων και ιδίως, κυρίως και αξίως, των ΝΕΩΝ οι οποίοι αποτελούν το άμεσο ΑΥΡΙΟ της Εκκλησίας; Και να απαιτούν την απαραίτητη και θεμελιώδη συμμετοχή όλου αυτού του απλού Λαού όχι μόνο στη Σύνοδο, είτε είναι αυτή μεγάλη ή μικρή, τέλεια και υπερτελεία και σουπερ-ηρωϊκή, αλλά και στην διαδικασία Εκλογής των Επισκόπων;


Τέταρτον, γιατί τολμούν με θράσος περισσό και αναφέρονται σε ιεράρχη μέγα βλάσφημο, εβδελυγμένο και σιχαμερό, κατά του οποίου έγιναν και σφοδρές Μηνύσεις (οι οποίες “τέθηκαν στο αρχέιο” δηλαδή στο συνοδικό “κάλαθο των αχρήστων”) από επισκόπους αξιοσεβάστους, οι οποίοι δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή; 
Τί κι αν αυτός ο αυταρχικός αρχιεπίσκοπος αναλύει βαθύτερα το αλάθητον της Εκκλησίας όταν ο ίδιος περιέπεσε στο μέγιστο, βλάσφημο και σχεδόν ασυγχώρητο ΛΑΘΟΣ να βλασφημίσει την Αναμαρτησία του Χριστού μας και να εκφράζει έντονη αρέσκεια και έντονο θαυμασμό για το πορνογραφικό και βρωμερότατο “πόνημα” του βλασφήμου και ΜΑΣΟΝΟΥ 33ου Βαθμού, Καζαντζάκη; 
Αυτός ο αρχιερέας, ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός Χαρκιανάκης, ΔΕΝ δικαιούται να μιλά και να γράφει για αλάθητο… 
Διατελεί εν κολασίμω αμετανοησία και δεν αναίρεσε ουδέποτε την βλασφημία του, γραπτώς και δημοσίως.
Η ιερά (μάλλον ΑΝΙΕΡΗ) σύνοδος ΔΕΝ μας εκπροσωπεί. 
Δεν μας εκφράζει. 
Δεν διδάσκει Ορθοδοξία. 
Ακυρώνουμε λοιπόν την εκπροσώπηση και παύουμε την Μνημόνευσή τους. 
Δεν τους αναγνωρίζουμε πλέον ως κανονικούς μας ποιμένες και δεν τους επιτρέπουμε να μας εκπροσωπούν στο Π.Σ.”ε”. 
Αρνούνται να αποσυρθούν άμεσα από αυτό το Παγκόσμιο Συμβούλιο Βλασφημιών, στο οποίο παρίστανται ως οργανικά, ισότιμα και ισόκυρα Μέλη με τις λοιπές σατανικές αιρέσεις απωλείας.
Δεν καταδεχόμαστε να ποιήσουμε την Εκκλησία του Χριστού, Πόρνης Βαβέλ Μέλη. 
Αποτειχιζόμαστε και παραμένουμε Πιστά Μέλη της Διαχρονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του η οποία αρνείται δυναμικά να κοινωνεί με Εωσφορικές αιρέσεις και δεν δέχεται να ενσωματώνεται με Λυκοποιμένες Ψευδοεπισκόπους και Μεταπατέρες της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.