Ομολογία

σεισμικαι αναταραξεισ δια την αγιοκαταταξιν του σωφρονιου σαχαρωφ

Θρασὺς καὶ οἰκτρὸς συκοφάντης

ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης

 Συνεχίζονται αἱ ἀναταράξεις μὲ πολλοὺς βαθμοὺς τῆς κλίμακος Ῥίχτερ διὰ τὸ βιβλίον μου «ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ» μὲ ἄμεσον ἐμπλοκὴν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου Βλάχου, ὁ ὁποῖος εἶπε καὶ ἔγραψεν εἰς τὸ βιβλίον του «ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» (βιογραφία τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ) ὅτι: «Ἐὰν ὁ π. Σωφρόνιος δὲν εἶναι ἅγιος, τότε δὲν ὑπάρχουν ἅγιοι». Ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος παρεξετράπη εἰς γελοιποιητικὰς ὑπερβολὰς διὰ νὰ παρουσιάσῃ τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ ὡς τὴν κορυφαίαν καὶ μοναδικὴν ἱερὰν προσωπικότητα τοῦ 20^οῦ αἰῶνος. Ἔγραψεν ὅτι ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἦτο θεόπτης ὅπως ὁ Μωυσῆς καὶ ἰσάξιος ὅλων τῶν ἄλλων μεγάλων Προφητῶν τῆς Π. Διαθήκης. Ἦτο δὲ ἐφάμιλλος τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Εἶχε καὶ αὐτὸς τὴν ἐμπειρίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου νὰ ἀναβῇ μέχρι τρίτου οὐρανοῦ, νὰ καταβῇ δὲ καὶ εἰς τὸν ᾍδην. Ἐδέχετο συνεχῶς θείας ἀποκαλύψεις καὶ ἔβλεπε τὸ ἄκτιστον φῶς ἀπὸ βρεφικῆς ἡλικίας. Δὲν ἐξηγεῖ ὅμως ὁ κ. Ἱερόθεος πῶς συνέβη ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς μὲ τὰ τόσα θεῖα χαρίσματα νὰ γίνῃ ἄθεος, νὰ βιώσῃ τὸν Βουδισμὸν ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη περίπου καὶ νὰ ὑποπέσῃ εἰς πολλὰς καὶ σοβαρὰς θεολογικὰς πλάνας, κακοδοξίας καὶ αἱρέσεις, τὰς ὁποίας υἱοθέτησεν ὁ κ. Ἱερόθεος.

Ἐπειδὴ δι’ ὅλα αὐτὰ ἤλεγξα μὲ βιβλία μου τὸ περίεργον δίδυμον Μητροπολίτης Ἱερόθεος Βλάχος καὶ Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ἀνέλαβε νὰ μὲ ἀντικρούσῃ ὁ ἐκ τῆς Μακεδονίας εἰσαχθεὶς εἰς Ναύπακτον ὑπὸ τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου π. Θωμᾶς Βαμβίνης.

Ὁ προστάτης αὐτὸς τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροθέου Βλάχου καὶ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, μέσῳ τῶν Ἱστολογίων «Τρελογιάννης» καὶ «Ἀμέθυστος» καὶ μὲ σαθρὰ θεολογικὰ ἐπιχειρήματα, μὲ εἰρωνείας, ὕβρεις καὶ οἰκτρὰς συκοφαντίας ἐναντίον μου, προσπαθεῖ νὰ ἀντικρούσῃ τὰ ἀδιάσειστα ἐρείσματα τῶν θεολογικῶν σκέψεών μου διὰ νὰ ἀρέσῃ εἰς τὸν προϊστάμενόν του Μητροπολίτην Ναυπάκτου, ἐκ μέρους τοῦ ὁποίου ἀπαντᾷ εἰς ἐμὲ δι’ ὅσα ἀθεολόγητα τοῦ κ. Ἱεροθέου καὶ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ ἀπεκάλυψα.

Διατί, π. Θωμᾶ Βαμβίνη, δὲν ἀπήντησεν ὁ ἴδιος ὁ θιγεὶς Μητροπολίτης καὶ ἀνέλαβες σὺ τὴν θεολογικὴν προστασίαν του; Ἐπειδὴ ὁ Δεσπότης σου ἀπαντᾷ πάντοτε εἰς ὅσους ἐλέγχουν αὐτόν, ἐδῶ διὰ τῆς σιωπῆς του παρεδέχθη ὡς ὀρθὰς τὰς θέσεις μου.

Ἀσύστολος ψευδολογία τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη

Ψεύδεται ἀσυστόλως καὶ ἐξαπατᾷ τὸ κοινὸν ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης, ἐπειδὴ πληροφορεῖ ὅτι ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἡ ὁποία ἀνηγόρευσεν εἰς ἐπίτιμον διδάκτορα τὸν Μητροπολίτην Ναυπάκτου Ἱερόθεον Βλάχον, «εἶχε μελετήσει μὲ συστηματικὸ τρόπο τὸ ἔργο τοῦ Σεβ. Ἱεροθέου», πρὸ τῆς ἀναγορεύσεως, ὅτι ἀπέρριψε τὴν ἔνστασιν συνειδήσεώς μου νὰ ἀναβληθῇ ἡ τελετὴ ἀναγορεύσεως, ὡς καὶ τὸ βιβλίον μου «Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΑΓῼΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ», τὸ ὁποῖον συνώδευσε τὴν ἔνστασίν μου. Ἡ ἀλήθεια ἐν προκειμένῳ εἶναι ὅτι ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ δὲν ἐμελέτησε τὰ βιβλία τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου καὶ δὲν ἀνέβαλε τὴν τελετὴν τῆς ἀναγορεύσεως, ὄχι διότι ἀπέρριψε τὴν ἔνστασίν μου, ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶχον σταλῆ προσκλήσεις καὶ πρὸς ἐπισήμους (Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας, Ἀρχιεπίσκοπον κ.ἄ.). Ὡς πρὸς τὸ βιβλίον μου, οὐδέποτε ἀπερρίφθη ὑπὸ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς. Τὰς ψευδολογικὰς ἀθλιότητας τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη εἶχεν ἐκστομίσει προηγουμένως καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ἀλλὰ ἐξηυτελίσθη μὲ διαψευστικὸν ἔγγραφον πρὸς ἐμὲ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὅπως τώρα ἐξευτελίζεται καὶ ὁ ἀσύνετος ἐπικριτής μου π. Θωμᾶς Βαμβίνης, διὰ νὰ ἱκανοποιήσῃ τὸ ἀφεντικό του Μητροπολίτην Ἱερόθεον Βλάχον.

Ὅλα αὐτὰ ἀναλύονται εἰς τὸ βιβλίον μου «Ἡ ἀπομυθοποίησις ἑνὸς Ἐπισκόπου – ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ» (σελ. 437-442).

Ψεύδεσαι, π. Θωμᾶ Βαμβίνη !  Ψεύδεσαι, π. Θωμᾶ Βαμβίνη !  Ψεύδεσαι, π. Θωμᾶ Βαμβίνη !  Ἀσυστόλως ψεύδεσαι, π. Θωμᾶ Βαμβίνη !!!

Ἡ θρασύτης τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη

Ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης ἔχει καὶ τὸ θράσος νὰ δίδῃ καὶ μαθήματα συγγραφικῆς δεοντολογίας. Ὁ ἔσωθεν διατεταραγμένος τυφλωτικὸς ἐπικριτής μου π. Θωμᾶς Βαμβίνης ἀπέσπασεν ἀπὸ τὸ ὡς ἄνω βιβλίον μου «Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΑΓῼΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ» τεσσαράκοντα πέντε (45) φράσεις μου ἐντελῶς ἀποκεκομμένας ἀπὸ τὰ οὐσιαστικὰ καὶ ἄκρως ἐνημερωτικὰ συμφραζόμενα διὰ νὰ ἀποδείξῃ ὅτι στεροῦμαι «συγγραφικοῦ ἤθους» καὶ δι’ αὐτὸ χρησιμοποιῶ «ὕβρεις, πεζοδρομιακὰς ἐκφράσεις καὶ ταραχώδη λόγια». Καίτοι οὐδὲν τοιοῦτον προκύπτει ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα μεμονωμένα ἀποσπάσματα, ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης δὲν παύει νὰ εἶναι ἀνέντιμος ἄνθρωπος διὰ τὴν εἰδεχθῆ αὐτὴν ἐνέργειάν του, ἡ ὁποία γελοιοποιεῖ αὐτὸν ὡς… διδάσκαλον τοῦ συγγραφικοῦ ἤθους.

Ἡ ἀνίερος αὐτὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἱερέως Θωμᾶ Βαμβίνη ὑποχρεώνει ἐμὲ νὰ παρουσιάσω ἀπὸ τὸ ἀπαντητικὸν πρὸς ἐμὲ βιβλίον του ἐκ μέρους τοῦ προϊσταμένου του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου ὑβριστικάς, συκοφαντικάς, ψευδολογικάς, εἰρωνικὰς καὶ περιφρονητικὰς τοῦ προσώπου μου φράσεις, ἀλλὰ μὲ αὐτοτελῆ νοήματα. Τὸ βιβλίον αὐτὸ «Σχόλια σὲ μιὰ θεολογικὴ τραγῳδία», τὸ ὁποῖον ὑπογράφει ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης, οὐσιαστικῶς εἶναι δημιούργημα τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου. Προσεχῶς θὰ ἀποδειχθῇ ἡ σαθρότης τοῦ βιβλίου αὐτοῦ μὲ ἀντιβιβλίον μου καὶ ὁ ἔχων ἐπηρμένην τὴν ὀφρὺν π. Θωμᾶς Βαμβίνης πολὺ θὰ ἐντραπῇ τότε. Ἰδοὺ παρανοϊκὰ καὶ διαβολικὰ δείγματα ἀπὸ τὸ βιβλίον αὐτὸ τοῦ συγγραφικοῦ ἤθους τοῦ ψευδοδιδασκάλου συγγραφικῆς δεοντολογίας π. Θωμᾶ Βαμβίνη.

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης διακωμῳδεῖ ἀπόψεις καὶ κείμενα τῶν ἁγίων Πατέρων. Στέκεται ἀπέναντι τοὺς κριτικὸς καὶ ἀπορριπτικὸς» (σελ. 12).

*

«Τὰ σφάλματα τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη ἀλλοιώνουν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, παραχαράσσουν τὴν θεολογία της, κακοποιοῦν τὴν ἀσκητική της…» (σελ. 13).

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης πολεμᾷ τὴν ἀποστολικὴ καὶ πατερικὴ Παραδοσή μας» (σελ. 14).

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης ὁδηγεῖ ἔξω ἀπὸ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἁπλοῦς Χριστιανοὺς ποὺ τὸν ἐμπιστεύονται» (σελ. 8).

*

«Κατὰ τὸν π. Ἰωάννη Διώτη, ὅ,τι εἶναι καταγεγραμμένο στὴν Ἁγία Γραφὴ δὲν χρειάζεται νὰ γίνῃ προσωπικό μας βίωμα, προσωπική μας ἐμπειρία… Κατὰ τὸν π. Ἰωάννη Διώτη, δὲν χρειάζεται νὰ καταγράφωνται καὶ νὰ διαβάζωνται οἱ βίοι τῶν Ἁγίων… ὁπότε, ὡς περιττά, θὰ πρέπει νὰ ἐξαφανίσουμε τὰ Συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας» (σελ. 121).

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης ἔπεσε στὸ μέγιστο ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (σελ. 130).

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης ἀποκόπτει τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς πιθανοὺς ὁμόφρονές του ἀπὸ τὴν αἰώνιο ζωὴ» (σελ. 148).

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης δρᾷ ἀντιπνευματικά, ″φωτοσβεστικά‶, προσπαθώντας μὲ τοὺς διαβρωτικοὺς σχολιασμοὺς του νὰ σβήσῃ πηγὲς ἔμπνευσης γιὰ ὀρθόδοξη προσευχὴ καὶ ζωὴ ἐν Χριστῷ»  (σελ. 189).

Ὁ κακεντρεχὴς π. Θωμᾶς Βαμβίνης, κατὰ ἀνέντιμον καὶ πρόστυχον τρόπον καὶ χωρὶς οὔτε Θεὸν νὰ φοβῆται καὶ οὔτε ἀνθρώπους νὰ ἐντρέπεται, παρουσιάζει ἐμέ, ὄχι ὡς σφάλλοντα, κατὰ τὴν ἀθεολόγητον ἀντίληψιν καὶ κρίσιν του, εἰς ὡρισμένα σημεῖα τοῦ βιβλίου μου, ἀλλ’ ὅτι ἔχω θέσει ὡς στόχον καὶ σκοπόν μου νὰ ἐπιδιώκω καὶ νὰ διαπράττω συνεχῶς ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἐξωφρενικά, ψευδολογικά, ὑβριστικὰ καὶ ἄκρως συκοφαντικά, τὰ ὁποῖα οὐδέποτε καὶ οὐδαμοῦ ἔγραψα.

Ὁ ἐκδικητικὸς ῥασοφόρος ἐπικριτής μου, μὲ τυφλωτικὴν ἐμπάθειαν, προσάπτει εἰς ἐμὲ τὴν βδελυρὰν καὶ οἰκτρὰν συκοφαντίαν του ὅτι ἐγὼ δρῶ («δρᾷ», γράφει) συνεχῶς «ἀντιπνευματικὰ» καὶ «φωτοσβεστικὰ» καὶ προσπαθῶ («προσπαθώντας», γράφει) νὰ σβήσω πηγὰς ἐμπνεύσεως δι’ ὀρθόδοξον προσευχὴν καὶ ζωὴν ἐν Χριστῷ.

Ἐντροπή, π. Θωμᾶ Βαμβίνη ! Αἶσχος, π. Θωμᾶ Βαμβίνη !! Αἰσχύνη καὶ καταισχύνῃ, π. Θωμᾶ Βαμβίνη !!! Πῶς τολμᾷς νὰ λειτουργῇς μὲ τὴν τοιαύτην ψυχοφθόρον κατάστασίν σου;

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σχολιάσω ἓν πρὸς ἓν τὰ ἐκτρωματικὰ ἐρεύγματα καὶ ἀποβράσματα τῆς μισούσης καὶ νοσούσης καρδίας τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη. Ὁ σχολιασμὸς οὗτος ἰσχύει καὶ διὰ τὰ προηγούμενα καὶ διὰ τὰ ἀκόλουθα ἐκδικητικά, ἐλεεινὰ καὶ πανάθλια προϊόντα τῆς κοινῆς, ὡς συμπεραίνω, γραφίδος τοῦ διδύμου Ἐπισκόπου Ἱεροθέου Βλάχου καὶ ἱερέως Θωμᾶ Βαμβίνη. Ἐξ ἄλλου, εἶναι καταφανὴς ἡ ἀντιπνευματική, ἀντιχριστιανική, κακότροπος καὶ ἀνίερος συγγραφικὴ συμπεριφορὰ τοῦ ἱερέως Θωμᾶ Βαμβίνη, ὁ ὁποῖος, μὲ περισσὴν θρασύτητα, δὲν ἐδίστασε νὰ δώσῃ καὶ μαθήματα συγγραφικῆς δεοντολογίας εἰς τὸ ἐξαμβλωματικὸν βιβλίον του (κεφάλαιον 1). Συνεχίζονται τὰ πανάθλια συκοφαντήματα τοῦ ἀσυνειδήτου καὶ ἀθεοφόβου π. Θωμᾶ Βαμβίνη.

*

«Κατὰ τὸν π. Ἰωάννη Διώτη, θεωρεῖται ἡ Ἐκκλησία μᾶλλον σὰν μιὰ ὀργάνωση, μὲ κυριαρχούσα τὴν νομικὴ συγκρότηση καὶ ὄχι ὡς ἕνα Θεανθρώπινο Ὀργανισμὸ» (σελ. 283).

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης στοὺς Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους δὲν βλέπει τὴν Ἀρχιερωσύνη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ μιὰ ἀνθρώπινη πνευματικὴ ἐξουσία» (σελ. 284).

*

«Ἂν βρισκόμασταν στὸν 14ο αἰῶνα, ὁ π. Ἰωάννης Διώτης θὰ ἦταν μᾶλλον στὸν κύκλο ἢ ἔστω στοὺς συμπαθοῦντες τὸν μοναχὸ Βαρλαάμ, τὸν ἀντίπαλον τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ» (σελ. 285).

*

«Οἱ ἀπόψεις τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη προσεγγίζουν περισσότερο στις συνοδικὲς καταδικασμένες ἀπόψεις τῶν ἀντιησυχαστῶν, οἱ ὁποῖοι ἀφορίστηκαν ἀπὸ τὶς  ″Παλαμικὲς‶ συνόδους τοῦ 14ου αἰῶνος» (σελ. 286).

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης ἀδυνατεῖ νὰ παρακολουθήσῃ – σὲ στοιχειώδη γιὰ κληρικὸ θεολόγο θέματα – τὶς ὀρθόδοξες θεολογικὲς συγγραφὲς τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου».

Ὁ Μητροπολίτης σου, π. Θωμᾶ Βαμβίνη, ἔγραψε καὶ υἱοθέτησε πολλὰ παραδοξολογήματα τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ. Πράγματι, αὐτὰ ἀδυνατῶ νὰ τὰ παρακολουθήσω. Παραδοξολογήματα τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου εἶχεν ἐπισημάνει καὶ ὁ κορυφαῖος Ἱεράρχης τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας Μητροπολίτης Μεσσηνίας κυρὸς Χρυσόστομος Θέμελης.

*

 «Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης λέγει μὲ φανατισμὸ καὶ σκληρὴ γλῶσσα γιὰ τοὺς ἀντιφρονοῦντες, ὅτι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στοὺς Προφῆτες καὶ τοὺς Ἀποστόλους δὲν εἶναι γιὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους».

*

«Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης ἀσεβεῖ ἀπέναντι στὴν Θεολογία τῶν ἁγίων Πατέρων, τὴν ὁποίαν χαρακτηρίζει ″κυκεῶνα, τελεία σύγχυση, συσκοτισμὸ”».

Ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ π. Θωμᾶ, τὶ σοῦ συμβαίνει; Διεσαλεύθη ὁ νοῦς σου ἢ ἡ ἐκδικητικὴ ἐχθρότης καὶ κακότης σου ἔφθασεν εἰς τὸ ζενὶθ καὶ δὲν δύνασαι νὰ συγκρατηθῇς;

Παρέθεσα συγκεντρωτικῶς ἑπτὰ (7) προσδιοριστικὰς ἀναφορὰς τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου εἰς τὴν Θεολογίαν. Ἐν προκειμένῳ, δημιουργεῖται κυκεών, σύγχυσις καὶ συσκοτισμὸς διὰ νὰ ἐντοπισθῇ ποία ἐκ τῶν ἑπτὰ (7) περιπτώσεων ἀποτελεῖ τὸν πραγματικὸν καὶ αὐθεντικὸν ὁρισμὸν τῆς Θεολογίας. Παντὸς πράγματος καὶ πάσης ἐννοίας εἷς εἶναι ὁ ἀκριβὴς καὶ αὐθεντικὸς ὁρισμός. Λέγομεν ὅτι δὲν διετυπώθη ἀκόμη ὁ ἱκανοποιητικὸς ὁρισμὸς τοῦ χρόνου. Δὲν λέγομεν οἱ ὁρισμοί.

Οὐδεμίαν, ἀπολύτως οὐδεμίαν, ἀξιολόγησιν ἢ κριτικὴν ἔκαμα τῶν ἓξ (6) ἀπόψεων ἐκ τῶν ἑπτὰ (7). Ἐσχολίασα μόνον τὴν πρώτην μορφὴν ὁρισμοῦ ὡς ἐσφαλμένην, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἡ Θεολογία εἶναι πέρα ἀπὸ τὴν λογική, εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο».

Τὸ ὅτι ἠσχολήθην μόνον μὲ μίαν ἄποψιν ἐπιβεβαιώνει τοῦτο καὶ ὁ π. Θωμᾶς, γράφων: «Ὁ π. Ἰ.Δ. ἀντιστρατεύεται σὲ μιὰ μόνο ἀπὸ τὶς ἀπόψεις αὐτές». Κατόπιν αὐτοῦ προκαλεῖ κατάπληξιν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης διαθέτει δέκα (10) περίπου σελίδας τοῦ βιβλίου διὰ νὰ ἀντικρούσῃ τὰς ἰσαρίθμους (6) δῆθεν ἀρνητικὰς θέσεις μου διὰ νὰ ἀποφανθῇ ὅτι:

«Ὁ π. Ἰ.Δ. βάζοντας τὸν ἑαυτό του ἀπέναντι στον ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, τὸν ὅσιο Νεῖλο, τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητήν, τὸν ἅγιο Διάδοχο Φωτικῆς καὶ τὸν ὅσιο Θαλάσσιο, χαρακτηρίζει οὐσιαστικὰ τὶς παραπάνω ἐκφράσεις τῆς ἐμπειρικῆς Θεολογίας τους ″κυκεῶνα, τελεία σύγχυση, συσκοτισμὸ”, δείχνοντας ὅτι εἶναι τελείως ξένος πρὸς τὴν ὀρθόδοξη Θεολογία».

Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἁγίων αὐτῶν Πατέρων ὑποστηρίζει τὴν προαναφερθεῖσαν πρώτην ἄποψιν, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἔκρινα δυσμενῶς. Αἱ ἕξ (6) ἄλλαι ἀπόψεις ἔχουν ἔμμεσον ἢ ἄμεσον ἀνταπόκρισιν εἰς διάφορα κείμενα τῶν ἁγίων τούτων Πατέρων. Ὅμως, οὐδεμία ἀναφορά μου γίνεται εἰς τὰς θέσεις αὐτάς. Ἐξαπατᾷς καὶ ἐμπαίζεις τοὺς ἀναγνώστας σου, π. Θωμᾶ Βαμβίνη. Τόσον πολὺ ἀσυνείδητος εἶσαι; Πάλιν καὶ πολλάκις αἶσχος, ἐντροπή, αἰσχύνη καὶ καταισχύνη, π. Θῶμα Βαμβίνη.

Κατωτέρω θὰ ἀποδειχθῇ πόσον ἐσφαλμένη εἶναι ἡ διδαχὴ τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου καὶ ὄχι ἁγίων Πατέρων ὅτι «ἡ Θεολογία εἶναι πέραν ἀπὸ τὴ λογική, εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο».

*

«Συνοψίζουμε κάποια ἀκόμη συμπεράσματα ποὺ βγάλαμε γιὰ τὶς θεολογικὲς ἀντιλήψεις τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη» (σελ. 286):

«Ὁ Θεὸς εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τοῦ ἀνθρώπου». «Ἀγνοοῦνται ἢ καὶ ὑβρίζονται οἱ ζωντανοὶ ὀργανισμοὶ ποὺ βιώνουν καὶ ἐπαναβεβαιώνουν τὴν πεῖρα τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Προφητῶν». «Ἡ ζωὴ στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι μετοχὴ στὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ» (σελ. 286). «Ἐπιδιώκει νὰ εὐτελίσῃ θεμελιακὲς ὀρθόδοξες διδασκαλίες, χαρακτηρίζοντας κατὰ τὸν Προφήτῃ, ″τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος‶ (Ἡσ. 5, 20). «Ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου νὰ ἀποδοκιμάσῃ τὸ φῶς τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν διδασκαλιῶν». Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου θὰ εἶναι ἄξιος τοῦ διδακτορικοῦ διπλώματος μόνον ἂν ἀποκηρύξῃ τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας».

Συμπεριφέρεσαι χυδαίως καὶ ἀνιέρως, ἱερεῦ Θωμᾶ Βαμβίνη. Ψεύδεσαι, ὑβρίζεις, συκοφαντεῖς καὶ ἐξαπατᾷς ἀδιαντρόπως, π. Θωμᾶ Βαμβίνη. Πότε καὶ ποῦ ἔγραψα ἐγὼ αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἀποδίδεις εἰς ἐμέ, π. Θωμᾶ Βαμβίνη; Δὲν ἐντρέπεσαι; Δὲν κοκκινίζεις; Δὲν ἐρυθριᾷς; Ἐσκοτίσθη ἐντελῶς ὁ νοῦς σου καὶ ἔχει διαφθαρῆ ἡ καρδία σου;

Καὶ πάλιν ἐντροπή, αἶσχος, αἰσχύνη καὶ καταισχύνῃ, π. Θωμᾶ Βαμβίνη !!! Δι’ ὅλα τὰ ἐναντίον μου γραφόμενά σου, ὡς ἄνω, εἶσαι ἀσύστολος ψευδολόγος, χυδαῖος ὑβριστής, ἀπατεὼν καὶ οἰκτρὸς συκοφάντης. Ἔχεις πνευματικόν, ἐξομολογεῖσαι, ἔχεις φόβον Θεοῦ καὶ ἐντροπὴν ἀνθρώπων; Καὶ πάλιν σὲ ἐρωτῶ· πῶς τολμᾷς νὰ λειτουργῇς;

Κραυγαλέως ὑβρίζει καὶ συκοφαντεῖ ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος

Ἀπεδείχθη ἡ συγγραφικὴ ἀθλιότης τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη, ὁ ὁποῖος προσεφέρθη νὰ μὲ διδάξῃ συγγραφικὸν ἦθος. Καιρὸς τώρα νὰ διδάξῃ καὶ εἰς τὸ ἀφεντικό του Μητροπολίτην Ναυπάκτου Ἱερόθεον Βλάχον τοὺς κανόνας τῆς συγγραφικῆς δεοντολογίας, ἐπειδὴ ὁ Μητροπολίτης οὗτος ἔγραψε κατὰ τῆς περιφήμου ἐν Ναυπάκτῳ Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως ἕν κατάπτυστον, ἐλεεινόν, ψευδολογικόν, συκοφαντικόν, ἐμπαθές, ἐκδικητικόν, ἄθλιον, τρισάθλιον καὶ πανάθλιον βιβλίον («ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ»), χωρὶς νὰ φοβηθῇ τὸν Θεὸν καὶ νὰ ἐντραπῇ τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος, μὲ τὸ βιβλίον του αὐτό, κατερράκωσε τὴν προσωπικήν του ἀξιοπρέπειαν καὶ διέσυρε τὸ Ἐπισκοπικὸν κῦρος. Ὡς γνωστόν, κατὰ τὰ τρία πρῶτα ἔτη τῆς ποιμαντορίας του, ὁ κ. Ἱερόθεος ἦτο διθυραμβικὸς ἐπαινέτης τοῦ Ἡγουμένου π. Σπυρίδωνος Λογοθέτου καὶ ὁλοκλήρου τῆς ὑπερόχου Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως. Ὅταν ἡ Μονὴ ἦτο ἀδύνατον νὰ ὑποκύψῃ εἰς τὰς πιεστικὰς καὶ παρανόμους οἰκονομικὰς ἀπαιτήσεις τοῦ Ναυπάκτου, τότε μετεστράφη αἰφνιδίως ὁ κ. Ἱερόθεος κατὰ τῆς Μονῆς καὶ ἔγραψεν αὐτὸ τὸ ἐκτρωματικὸν βιβλίον. Ἰδοὺ ἐλάχιστα μόνον δηλητηριώδη προϊόντα τῆς ἐπαισχύντου Ἱεροθεϊκῆς γραφίδος:

«Οἱ μοναχοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τῆς ἐπαρχίας μου ἔχουν ἐκκλίνει τοῦ μοναχικοῦ πολιτεύματος».

«Οἱ Ἱερομόναχοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως ἐπιδίδονται στὴν ἐπιστημονικὴ ψευδολογία».

«Ἡ ὅλη διάρθρωση τοῦ ἔργου καὶ τῆς δράσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς συνιστᾷ μιὰ παρεκκλησιαστικὴ ὀργάνωση, ἕνα μικρὸ Βατικανό».

«Ὁ Ἡγούμενος ὡδήγησε τοὺς ὀπαδούς του σὲ μιὰ ″ἐκκλησιολογικὴ αὐτοκτονίᾳ”».

«Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀντιμετωπίσῃ σοβαρῶς τὸ ἀρρωστημένο καὶ ἐπικίνδυνο φαινόμενο ″Σπυρίδων Λογοθέτης”» (Ἡγούμενος).

«Ὁ Ἡγούμενος καὶ οἱ Ἱερομόναχοι ποὺ συγκροτοῦν τὸ ἡγουμενοσυμβούλιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ὅσοι ἑκ τῶν Ἱερομονάχων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς συμφωνοῦν μὲ τὴν ὅλη τακτικὴ τοῦ Ἡγουμενοσυμβουλίου εἶναι καθαιρετέοι καὶ ἀνάξιοι νὰ ἱερουργοῦν, νὰ κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ νὰ κηρύττουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ».

«Πρόκειται γιὰ πνευματικὸ καρκίνωμα στὰ σπλάγχνα τῆς Ἐκκλησίας».

«Λαμβάνω ἀνώνυμες καὶ ἐπώνυμες ἐπιστολές, στὶς ὁποῖες διατυπώνεται τὸ βορβορῶδες τῆς ψυχῆς τους καὶ ἡ ἰδιαίτερη ψυχοπαθολογικὴ προσωπικότητά τους. Καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ὑπεύθυνος ὁ ἡγούμενος ποὺ ὡς πνευματικὸς πατέρας τοὺς καλλιεργεῖ καὶ τοὺς καθοδηγεῖ κατ’ αὐτὸν τὸν ἀνίερο τρόπο τόσα χρόνια».

«Οἱ ἄνθρωποι ποὺ συνδέονται μὲ τὴ Μονὴ ἔχουν ἀρρωστήσει ἐκκλησιολογικὰ καὶ πνευματικὰ»  (πολλαὶ χιλιάδες).

Τερατώδη ψεύδη! Οἰκτραὶ συκοφαντίαι! Ἀποβράσματα μίσους, ἐκδικητικότητος, κακότητος καὶ ἐχθρότητος. Οὐδείς ποτε Μητροπολίτης ἔγραψε βιβλίον κατὰ Ἱερᾶς Μονῆς καὶ μάλιστα κατὰ τῆς μεγαλυτέρας καὶ περισσότερον ὠργανωμένης Μονῆς τῆς Μητροπόλεώς του, ὅπως ἔπραξεν ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος. Ὁ Μητροπολίτης Ἱερόθεος Βλάχος, ἕνεκα ἑωσφορικῆς ἐπάρσεως, παρεδέχθη καὶ προέβαλε, μὲ μεγάλην αὐτοϊκανοποίησιν, εἰς τὸ βιβλίον του «ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» ὅτι «δεύτερος Ἱερόθεος δὲν ὑπάρχει». Πράγματι, δεύτερος τοιοῦτος Ἱερόθεος μὲ τόσην τυφλὴν ἐκδικητικὴν ἐμπάθειαν δὲν ὑπῆρξε ποτὲ καὶ δὲν ὑπάρχει.

Τυγχάνει αὐτονόητον ὅτι τὰ προϊόντα ταῦτα τῆς τυφλῆς ἐμπαθείας καὶ τῆς δαιμονικῆς ἐκδικητικότητος τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου τὰ υἱοθετεῖ καὶ τὰ ὑποστηρίζει ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης, διότι συνεχῶς ἐπαινεῖ καὶ θαυμάζει ὁλόκληρον τὸ συγγραφικὸν ἔργον τοῦ προϊσταμένου του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου. Ὁ Μητροπολίτης αὐτός, ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης καὶ ὁ ἕτερος ὑποτακτικὸς τοῦ Μητροπολίτου αὐτοῦ Ἱερομόναχος Καλλίνικος Γεωργάτος, ὁ ὁποῖος ἔγραψεν ἢ ὑπέγραψε καὶ αὐτὸς ἓν βιβλιόμορφον ἔκτρωμα ὡς ἀπάντησιν πρὸς ἐμὲ ἐκ μέρους τοῦ κ. Ἱεροθέου, ἀποτελοῦν τὸ θλιβερὸν ψευδολογικόν, ὑβριστικὸν καὶ συκοφαντικὸν τρίδυμον κατὰ τῆς ἐν Ναυπάκτῳ Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καὶ ἐναντίον ἐμοῦ. Οἱ τρεῖς αὐτοὶ συνεταῖροι εἰς τὴν πολυετῆ, ἄδικον, βάρβαρον καὶ ἀπάνθρωπον πολεμικήν των κατὰ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως, εἰσαχθέντες ἔξωθεν εἰς Ναύπακτον καὶ πρωτοστατοῦντος τοῦ Μητροπολίτου, ἐδημιούργησαν τὴν πρωτοφανῆ ἐν Ναυπάκτῳ ἐκκλησιαστικὴν τραγῳδίαν. Ὁ δὲ Μητροπολίτης Ἱερόθεος Βλάχος ἐξ Ἰωαννίνων ἐγένετο ὑπαίτιος νὰ καταρρακωθῇ ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Δικαιοσύνη καὶ νὰ προκληθῇ εἰς τὸ ἐν Ἀθήναις Συνοδικὸν Μέγαρον παταγώδης ἐκκλησιολογικὸς ἐκτροχιασμὸς μὲ βάναυσον κακοποίησιν τῆς Ἀληθείας, μὲ προκλητικὴν περιφρόνησιν τῆς Δικαιοσύνης καί μὲ ἀνάλγητον φυγάδευσιν τῆς Ἀγάπης. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ἐπὶ δεκαπέντε (15) καὶ πλέον ἔτη, ἐπιβάλλει ἐξοντωτικὰς τῆς τιμῆς, τῆς ὑπολήψεως καὶ τῆς προσωπικῆς ἀξιοπρεπείας ἀδίκους, παρανόμους, ἀντικανονικὰς καὶ αὐθαιρέτους ποινὰς εἰς βάρος ὅλων ἐκείνων τῶν Κληρικῶν τοὺς ὁποίους καταγγέλλει ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος μὲ ψευδῆ, συκοφαντικὰ καὶ ἀνυπόστατα στοιχεῖα, χωρὶς νὰ γνωστοποιούνται προηγουμένως εἰς τοὺς κατηγορουμένους αἱ καταγγελίαι τοῦ κατηγόρου των Μητροπολίτου, χωρὶς νὰ καλοῦνται οὗτοι εἰς ἀπολογίαν καὶ ἄνευ οὐδεμιᾶς ἀπολύτως ἀποδεικτικῆς διαδικασίας. Αἱ ποιναὶ καὶ αἱ ἐπιτιμήσεις ἐπιβάλλονται κατὰ σκανδαλώδη Συνοδικὴν σπουδήν, ἅμα τῇ ἀναγνώσει τῶν καταγγελιῶν τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου καὶ ἐν τῇ αὐτῇ Συνοδικῇ Συνεδρίᾳ. Τοιαῦτα ἀνάλογα φαινόμενα παρατηροῦνται μόνον εἰς δικτατορικά, φασιστικά, ὁλοκληρωτικά, βάρβαρα καὶ ἀπάνθρωπα καθεστῶτα. Ἐὰν ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης καὶ ὁ π. Καλλίνικος Γεωργᾶτος διαφωνοῦν, ἀπαντῶ εἰς αὐτούς·  «δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν» (Ἡσ. α΄ 18), δημοσίως.

 

Ἀθεολόγητος ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης

Ὁ αὐτόκλητος ἢ ἐντεταλμένος ἀπαντητὴς τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου πρὸς ἐμὲ π. Θωμᾶς Βαμβίνης εἶχε τὴν ἀφροσύνην μὲ τὸ προαναφερθὲν βιβλίον, τοῦ ὁποίου ἐμφανίζεται ὡς συγγραφεύς, νὰ κάμῃ εἰς ἐμὲ θεολογικὸν φροντιστήριον, παριστάνων τὸν ἑαυτόν του ὡς σπουδαῖον θεολόγον.

Ἡ πλήρης θεολογικὴ ἀπογύμνωσις τοῦ ὑπερόπτου καὶ ἀλαζῶνος τούτου ῥασοφόρου θὰ καταφανῇ εἰς τὸ ἑτοιμαζόμενον ἀπαντητικὸν βιβλίον μου. Ἐνταῦθα θὰ ἀναφερθῶ εἴς τινα μόνον ἀθεολόγητα τοῦ ἀθεολογήτου π. Θωμᾶ Βαμβίνη:

Ὁ ἀνεπαρκοῦς θεολογικῆς καταρτίσεως π. Θωμᾶς Βαμβίνης ὑποστηρίζει μετὰ φανατισμοῦ τὴν ὡς ἀνωτέρω ἄποψιν τοῦ προϊσταμένου του Μητροπολίτου Ἱεροθέου Βλάχου ὅτι:  «Ἡ Θεολογία εἶναι πέρα ἀπὸ τὴν λογική, εἶναι ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο». Ὄχι, π. Θωμᾶ Βαμβίνη καὶ κ. Ἱερόθεε, ἡ Θεολογία δὲν εἶναι  ἀποκάλυψις. Ἡ Θεολογία εἶναι προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἑρμηνεύσῃ τὴν ὑφισταμένην θείαν ἀποκάλυψιν. Ἡ Θεολογία δὲν εἶναι «πέραν ἀπὸ τὴν λογική». Ἡ Θεολογία εἶναι καὶ ἐπιστήμη. Ἡ δὲ λογικὴ εἶναι τὸ πρῶτον ἐργαλεῖον πάσης ἐπιστήμης. Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ Θεολογία νὰ εἶναι «πέραν ἀπὸ τὴν λογικήν», ὅπως διδάσκει ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης; Ὡς πρὸς τὸν προϊστάμενόν του Μητροπολίτην Ἱερόθεον Βλάχον, δὲν γνωρίζω ἐὰν ἐμμένῃ ἀκόμη εἰς τὴν πλάνην του αὐτήν.

Τέλος, ἐὰν γίνῃ δεκτὸν ὅτι ἡ Θεολογία εἶναι θεία Ἀποκάλυψις («ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ στὸν ἀνθρωπο»), τότε αἱ πολλαὶ θεολογικαὶ πλάναι καὶ κακοδοξίαι τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου, τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη καὶ ἄλλων ἀκόμη θεολόγων εἶναι προϊόντα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας ! Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ πληροφορῶ ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὸ τελευταῖον στάδιον ἐπεξεργασίας τὸ νέον βιβλίον μου «ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ».

Εἰς τὸ ὑπὸ ἔκδοσιν βιβλίον αὐτὸ συμπλέκονται αἱ θεολογικαὶ πλάναι τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου μὲ τὰς κακοδοξίας καὶ μωρολογίας τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, τὰς ὁποίας υἱοθετεῖ καὶ προβάλλει ὑπερηφάνως ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος.

*

Ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης θεωρεῖ ὅτι ὁ Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ ὑπῆρξεν ἡγιασμένη μορφὴ καὶ κορυφαῖος θεολόγος τοῦ 20οῦ αἰῶνος καὶ κατηγορεῖ ἐμὲ ἐπειδὴ ἤλεγξα τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ διὰ πολλὰς θεολογικὰς πλάνας του καὶ διὰ τὴν ἵδρυσιν ὑπ’ αὐτοῦ εἰς τὸ Essex τῆς Ἀγγλίας ἀντικανονικὴν μικτὴν Μονήν. Ὁ δυστυχὴς π. Θωμᾶς Βαμβίνης ἀγνοεῖ παντελῶς ὅτι ὑπάρχουν ἱεροὶ Κανόνες καὶ μάλιστα Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν με μεγάλην αὐστηρότητα τὴν ἵδρυσιν μικτῶν Μονῶν. Ἰδού:

«Μήτε ἐν ἀνδρῴῳ Μοναστηρίῳ γυνή, μήτε ἐν γυναικείῳ ἀνὴρ καθευδέτω… Εἰ δὲ τοῦτο τις πράξοι, εἴτε Κληρικὸς εἴη εἴτε λαϊκός, ἀφοριζέσθω» (μζ΄ Κανὼν τῆς ς΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

«Ἀπὸ τοῦ παρόντος ὁρίζομεν, μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο… Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνὶ Μοναστηρίῳ Μοναχοὶ καὶ Μονάστριαι· μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν» (κ΄ Κανὼν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

*

Ἐπίσης δὲν σκέπτεται ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης ὅτι, ὅπως ὑπάρχει ἡ νοερὰ προσευχή, ἡ ὁποία ἐξαγνίζει τὸν ἄνθρωπον, ὑπάρχει καὶ ἡ νοερὰ σαρκικὴ ἁμαρτία, ἡ ὁποία καταστρέφει τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου. Ἀγνοεῖ ἀκόμη ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης ὅτι οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶναι ἄκρως ἀντίθετοι πρὸς τὴν ἵδρυσιν μικτῶν Μονῶν. Εἰς τὸ κεφάλαιον «Νοερὰ σαρκικὴ ἁμαρτία» τοῦ βιβλίου μου «ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ» παραθέτω ἐνδεικτικῶς δέκα (10) αὐστηρὰ σχετικὰ ἀποσπάσματα Πατερικῶν κειμένων, ὡς καὶ τὸ Ἁγιογραφικὸν χωρίον: «Ἀπόστρεψον ὀφθαλμὸν ἀπὸ γυναικὸς εὐμόρφου καὶ μὴ καταμάνθανε κάλλος ἀλλότριον. Ἐν κάλλει γυναικὸς πολλοὶ ἐπλανήθησαν» (Σοφ. Σειρ. θ΄ 8).

Ὁ Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ, πρὸ δεκαετιῶν, ἵδρυσεν εἰς τὸ Ἔσσεξ (Essex) τῆς Ἀγγλίας, κατὰ περφρονητικὴν καὶ προκλητικὴν παράβασιν ἱερῶν Κανόνων Οἰκουμενικῶν Συνόδοων, τὴν ἀντικανονικὴν μικτὴν Μονήν του μὲ νεαροὺς μοναχοὺς καὶ νεαρὰς μοναχάς. Διὰ τὴν πνευματικὴν προκοπὴν αὐτῆς τῆς συνοικήσεως τὰ ἑξῆς γράφει πρὸς τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ ὁ Βυζαντινολόγος κ. Μάριος Ἰ. Πηλαβάκης:

«Πολλοὶ καὶ πολλαὶ ἐξ αὐτῶν ἐκάρησαν μοναχοὶ καὶ μοναχαὶ ἀπὸ τὰς χεῖρας σας καὶ ἐν συνεχείᾳ δεινῶς σκανδαλισθέντες καὶ ἀπογοητευθέντες –οὐχὶ ἄνευ λόγου– ἀπεσχηματίσθησαν καὶ ἐνυμφεύθησαν… Θὰ ἠμπορούσαμεν νὰ ἀναφέρωμεν καταλεπτῶς καὶ τὰ ὀνόματα καὶ τὴν προσωπικὴν τραγικὴν ἱστορίαν πολλῶν θυμάτων σας, σεβαστὲ Γέρον, ἀλλὰ δὲν ἐπιθυμοῦμεν νὰ τὰ διασύρωμεν».

*

Ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης ἐπαινεῖ τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ διὰ τὴν ἵδρυσιν αὐτῆς τῆς προσβλητικῆς τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ Μονῆς καὶ ὁ προϊστάμενός του Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος ἔγραψεν εἰς τὸ προαναφερθὲν βιβλίον του «ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» ὅτι ἡ ἀπαράδεκτος καὶ καταδεδικασμένη ὑπὸ τῶν ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων μικτὴ αὐτὴ Μονὴ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ εἶναι «εὐδοκία Θεοῦ», «προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ «κήρυγμα τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος». Θεολογικὴ ἀφροσύνη καὶ παραφροσύνη !!!

Ὁ ἀθεολόγητος π. Θωμᾶς Βαμβίνης δικαιολογεῖ καὶ αὐτός, ἀθεολογήτως, τὴν ἵδρυσιν τῆς ἐν λόγῳ σκανδαλώδους μικτῆς Μονῆς μὲ τὸ σκεπτικὸν ὅτι αὐτὸ τὸ ἀνοσιούργημα «ὑπῆρξεν ἀποτέλεσμα μιᾶς ἀνάγκης σὲ ἕνα ὡρισμένο τόπο καὶ χρόνο».

Ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ π. Θωμᾶ Βαμβίνη, ἀθεολόγητε θεολογικὲ διδάσκαλέ μου π. Θωμᾶ Βαμβίνη, ἔχεις παχυλὴν καὶ ἀσύγγνωστον ἄγνοιαν. Οἱ ἱεροὶ Κανόνες δὲν προσαρμόζονται ἑκάστοτε εἰς διαφόρους τόπους καὶ χρόνους. Ἡ ἄντίθετος ἄποψίς σου εἶναι αἱρετική, π. Θωμᾶ Βαμβίνη. Οἱ ἱεροὶ Κανόνες ἔχουν αἰώνιον κῦρος. Οἱ ἱεροὶ Κανόνες, π. Θωμᾶ Βαμβίνη, ἔχουν καθολικὴν καὶ ἀμετάβλητον τοπικὴν καὶ χρονικὴν ἰσχύν. Ὁ δὲ Σωφρόνιος Σαχάρωφ, τὸν ὁποῖον ὑπερθαυμάζεις καὶ θεωρεῖς ὅτι εἶναι ὑπεράξιος νὰ ἁγιοκαταταχθῇ, ἔφθασεν εἰς τὸ ἄκρον ἄωτον τῆς ἀφροσύνης του νὰ γράψῃ ὅτι, ὅπως ὁ Χριστὸς κατήργησε τὴν ἀργίαν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Σαββάτου, οὕτως εἶναι δυνατὸν νὰ τροποποιοῦνται ἢ καὶ νὰ καταργοῦνται οἱ ἱεροὶ Κανόνες ὑπὸ διαφόρους τοπικὰς καὶ χρονικὰς συνθήκας.

*

Τὰ ἀθεολόγητα τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη δὲν ἔχουν τέλος. Διὰ νὰ περιορίσω ὅσον εἶναι δυνατὸν τὴν ἔκτασιν τοῦ παρόντος κειμένου, ἀναφέρομαι μόνον εἰς μίαν ἀκόμη θεολογικὴν τραγῳδίαν τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη. Ὁ ἀθεολόγητος οὗτος θεολόγος δέχεται ὡς ὀρθὰ καὶ ὀρθόδοξα ὅλα ὅσα ἔγραψεν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ καὶ χλευάζει ἐμέ, ἐπειδὴ ἀπεκάλυψα καὶ ἐδημοσιοποίησα πλῆθος θεολογικῶν πλανῶν καὶ κακοδοξιῶν τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, ὁ ὁποῖος ἔγραψε καὶ αὐτὸ τὸ τριαδολογικὸν παράδοξον:

«Τὸ Θεῖο Ὄν… μπορεῖ νὰ ὀνομασθῇ ″Καθαρὰ Ἐνέργεια‶ (actus purus). Αὐτὴ φανερώνει πλήρως τὴν Οὐσία καὶ εἶναι συνεπῶς ὅμοια μὲ αὐτὴν» («ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ», σελ. 129).

Ὅπως ἔχει ἡ διατύπωσις αὐτή, ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ταυτίζει τὴν Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἐνέργειαν. Αὐτὸ φρονεῖ καὶ ὁ π. Θωμᾶς Βαμβίνης. Δαιμονικὴ τριαδολογικὴ αἵρεσις !!!  Ἀγνοεῖ ὁ ἀθεολόγητος θεολόγος π . Θωμᾶς Βαμβίνης ὅτι τὸ actus purus ( =Καθαρὰ Ἐνέργεια) εἶναι αἵρεσις τῶν Φράγκων.

Ἕτερα δείγματα κακοδοξιῶν καὶ μωρολογιῶν
τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ

Ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω, ἰδοὺ δείγματά τινα ἀκόμη ἀπὸ τὰς πολλὰς θεολογικὰς πλάνας, κακοδοξίας καὶ μωρολογίας τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ:

Ἐνῷ οἱ ἱεροὶ Κανόνες ἐθεσπίσθησαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ὁ Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἔγραψεν ὅτι τὴν παράβασιν τῶν ἱερῶν Κανόνων διὰ τὴν ἵδρυσιν τῆς ἄκρως ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς εἰς τὸ Essex τῆς Ἀγγλίας ἐπέβαλε καὶ τὸ «ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ». Αὐτοαναιρεῖται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα;  Ἀντιφάσκει ὁ Θεός;  Συνέλθετε, ἐπὶ  τέλους, π. Θωμᾶ Βαμβίνη καὶ Μητροπολῖτα Ναυπάκτου Ἱερόθεε Βλάχε.

*

Ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος γράφει ὅτι ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ εἶχεν «ὡς δωρεὰ τοῦ Θεοῦ» τὴν «σχοινοβασία πάνω στὴν ἄβυσσο» καὶ τὴν «αἰώρηση πάνω ἀπὸ τὸ πῦρ τοῦ ᾍδη». Γελοιότητες καὶ δαιμονοφαντάσματα !  Διὰ ποῖον σκοπὸν ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς τὸν Σωφρόνιον αὐτὰ τὰ ἀκροβατικὰ καὶ τὰ ἀεροβατικά; Νὰ σοβαρευθῆτε, π. Θωμᾶ Βαμβίνη καὶ Ἐπίσκοπε Ἱερόθεε Βλάχε.

*

Ἐνόθευσε τὴν νοερὰν προσευχὴν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Ἰδού: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, διὰ τοῦ Ἐπισκόπου μου, ἐλέησόν με τὸν ἁμαρτωλὸν».

Εἶναι μεγάλη ἡ τόλμη καὶ πρωτοφανὴς ἡ αὐθαιρεσία τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ νὰ παραμορφώσῃ, κατὰ τὰ γραφόμενα τοῦ Ναυπάκτου, τὴν ἱερὰν νοερὰν προσευχήν, ἡ ὁποία ἔχει καθολικὸν ὀρθόδοξον κῦρος. Ὁ Ναυπάκτου υἱοθετεῖ γραπτῶς καὶ αὐτὸν τὸν ἐκτροχιασμὸν τοῦ Σωφρονίου, διὰ νὰ ἐκτοξεύσῃ, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον, μηνύματα δεσποτισμοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ γίνεται παράθεσις μόνον μερικῶν ἀκόμη ἀθεολογήτων καὶ ἀνοήτων τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ μὲ ἐπιγραμματικὸν σχολιασμὸν εἴς τινα ἐξ αὐτῶν. Οἱ ἀναλυτικοὶ σχολιασμοὶ γίνονται εἰς τὸ βιβλίον μου «ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ».

*

 «Μετὰ ἀπὸ μιὰ σαρκικὴ ἁμαρτία σταματᾷ ἡ προσευχή». Περίεργον !!!  Τότε ὑπάρχει μεγαλυτέρα ἀνάγκη τῆς προσευχῆς μετὰ πολλῶν δακρύων διὰ νὰ ἔλθῃ ἡ μετάνοια ἐν συγκλονιστικῇ συντριβῇ καὶ βαθυτάτῃ ταπεινώσει.

*

«Δὲν μπορεῖ ὁ Χριστιανὸς πολλὲς φορὲς τὴν ἡμέρα νὰ προσευχηθῇ μὲ αἴσθηση Χάριτος. Ὁ Θεὸς κάποτε – κάποτε δίδει τὴν Χάρη του». Τὸ «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθαι» (Α΄ Θεσ. ε΄ 17) διαγράφεται;

*

«Οἱ Μοναστικὲς Ἀδελφότητες ἂν ἔχουν πάνω ἀπὸ 12 μοναχούς, κατὰ τὸ πρότυπο τῆς Ἀποστολικῆς ὁμάδος, δὲν γίνεται ἀποδοτικὴ ἐργασία».

Ἀρχιερεῦ Ἱερόθεε Βλάχε καὶ π. Θωμᾶ Βαμβίνη, σεῖς οἱ ὁποῖοι ἔχετε υἱοθετήσει ὑπερηφάνως ἁπαξάπαντα τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, διατὶ ἀγνοεῖτε καὶ οἱ δύο ὅτι ἡ μεγάλη πνευματικὴ ἀκμὴ τοῦ Μοναχισμοῦ, μὲ πλῆθος ἱεραποστολικῶν, φιλανθρωπικῶν καὶ στηρικτικῶν τῆς Ἐκκλησίας ἔργων, ὑπῆρξεν εἰς περιόδους κατὰ τὰς ὁποίας πολλὰ Μοναστήρια εἶχον καὶ χιλιάδας ἀκόμη Μοναχῶν;

*

«Ὅταν ἕνας κληρικὸς ἔχῃ βαθειὰ μετάνοια, δὲν μπορεῖ νὰ ἐργασθῇ πολὺ ποιμαντικὰ στὸν κόσμο».

Σεβασμιώτατε Ἱερόθεε Βλάχε καὶ παπα-Θωμᾶ Βαμβίνη, οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν εἶχον βαθεῖαν μετάνοιαν ἢ δὲν ἔδρασαν «πολὺ ποιμαντικὰ στὸν κόσμο»;

*

«Ἕνας ἅγιος δὲν μπορεῖ σήμερα νὰ εἶναι Ἐπίσκοπος, διότι οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ ἀντέξουν τὸν λόγον του».

Κύριε ἐλέησον (τεσσαρακοντάκις) !  Ὁ πόθος καὶ τὸ αἴτημα τοῦ λαοῦ εἶναι νὰ ἔχωμεν ἁγίους Ἐπισκόπους καὶ τότε θὰ ἔχωμεν καὶ ἀξίους Ἱερεῖς. Τὸ «Ἅγιοι γίνεσθαι ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λτ. κ΄ 26) δὲν ἰσχύει «σήμερα»;

*

 «Συνήθως δὲν πρέπει νὰ μιλᾶμε σὲ ἐγγάμους ἀνθρώπους γιὰ τὴν ἀξία τοῦ Μοναχισμοῦ, γιατὶ τότε μπερδεύονται καὶ δὲν ἐκτιμοῦν τὸν γάμο».

Καὶ αὐτὴν τὴν μωρολογίαν τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ υἱοθετεῖ τὸ τραγελαφικὸν δίδυμον Ναυπάκτου Ἱερόθεος καὶ π. Θωμᾶς Βαμβίνης. Ἐνταῦθα περιορίζομαι μόνον εἰς τὴν δεινὴν ἀντιφατικότητα τοῦ κ. Ἱεροθέου, ὁ ὁποῖος ἔγραψε:

«Τὸν Μοναχισμὸ νὰ τὸν βάλουμε καὶ μέσα στὴν οἰκογένεια» («Καιρὸς τοῦ ποιεῖσαι», σελ. 294) !

«Ὅταν εὐδοκήσῃς θεῖναι πέρας τῇ ζωῇ μου, προγνωρισμόν μοι τὸν θάνατόν μου, ἵνα ἡ ψυχή μου ἐτοιμασθῇ πρὸς συνάντησίν σου».

Οὐδεὶς Ἅγιος εἶχεν ἀναμείνει τὴν πρόγνωσιν τῆς κοιμήσεώς του διὰ νὰ ἐτοιμασθῇ πρὸς ἀναχώρησιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Ἰδοὺ μία (ἀπὸ τὰς πολλὰς) σχετικὴ φωνὴ τῆς Ἁγίας Γραφῆς:  «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» ( Μτθ. κε΄ 13).

*

«Τὸ θεῖο Ὄν εἶναι καθαρὰ πραγματικότητα (actus purus) καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἰσέρχονται ″εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος‶ (Ἑβρ. ς΄ 19) … καθίστανται καὶ οἱ ἴδιοι ″καθαρὰ πραγματικότης‶» (actus purus).

Καὶ αὐτὴ ἡ τριαδολογικὴ αἵρεσις τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ εἶναι τρομακτική. Ταυτίζεται ὁ ἄνθρωπος πλήρως καὶ ὡς πρὸς τὴν Οὐσίαν τοῦ ἀπερινοήτου Θεοῦ !!!

Αὐτὰ καὶ μόνον εἶναι ἀρκετὰ διὰ νὰ ματαιωθῇ ἡ ἁγιοκατάταξις τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ καὶ νὰ συνετισθοῦν ὅσοι προωθοῦν τὴν σκανδαλώδη αὐτὴν ἁγιοκατάταξιν.

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος, ὁ ὁποῖος ἔκαμε καὶ πρότασιν νὰ τεθῇ εἰς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ, μεταξὺ πλείστων ἄλλων σχιζοφρενικῶν, τὰ ὁποῖα ἔγραψεν ὑπὲρ τοῦ ἀντιλεγομένου αὐτοῦ προσώπου, ἔγραψε καὶ αὐτὰ τὰ γελοιοποιητικά:

«Δὲν θὰ διστάσω καὶ πάλι νὰ τὸ γράψω ὅτι ὁ Γέροντας Σωφρόνιος εἶναι ΑΓΙΟΣ (τὰ κεφάλαῖα εἶναι τοῦ κ. Ἱεροθέου) … Θὰ συναντήσουν τὴν ἐκρηκτικὴ φυσιογνωμία τοῦ μεγάλου ἡσυχαστοῦ καὶ θεόπτου ὁσίου πατρὸς Σωφρονίου τοῦ μεγάλου… Ἅγιε Σωφρόνιε, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν» («Ἐκκλησιαστικὴ Παρέμβαση», Σεπτέμβριος 2000).

Ἐπικριτά μου καὶ διδάσκαλέ μου π. Θωμᾶ Βαμβίνη, νομίζω ὅτι τώρα θὰ συνέλθῃς, θὰ συνειδητοποιήσῃς τὴν οἰκτρὰν κατάστασίν σου καὶ θὰ μετανοήσῃς. Τῆς πραγματικῆς μετανοίας ἅπαντες ἔχομεν ἀνάγκην.

Προβληματικὸν καὶ ἀμφιλεγόμενον πρόσωπον

ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Προκαλεῖ κατάπληξιν τὸ γεγονὸς ὅτι εὑρέθησαν στελέχη τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, ἔστω ἐλάχιατα, ὡς καί τινες ἄλλοι παράγοντες, οἱ ὁποῖοι προωθοῦν τὴν ἁγιοκατάταξιν τοῦ Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ. Οὐδεμία ἀνάγκη ὑπάρχει νὰ προβάλλεται πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτὴν τὸ πρόσωπον αὐτό. Ἔχομεν ἑκατομμύρια Ἁγίων, ἐπωνύμων καὶ ἀνωνύμων. Ὄχι παπικὴ βιομηχανία παραγωγῆς ἁγίων. Ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ἐκτὸς τῶν δυσμενῶν δι’ αὐτὸν διαφόρων περιστατικῶν τοῦ βίου του καὶ τῶν συγκεκριμένων θεολογικῶν πλανῶν καὶ κακοδοξιῶν του, εἶναι γενικῶς προβληματικὸν καὶ ἀμφιλεγόμενον πρόσωπον. Ἰδοὺ μερικὰ σχετικὰ στοιχεῖα:

1.    Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον προσεπάθησε νὰ δικαιολογήσῃ τὴν ἵδρυσιν ὑπ’ αὐτοῦ τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς εἰς τὸ Essex τῆς Ἀγγλίας καὶ τὰ ὅσα παραδοξολογήματα ἔγραψε καὶ εἶπε προδίδουν ἄνθρωπον στερούμενον σοβαρὰς κριτικῆς σκέψεως. Ἔφθασεν εἰς τὸ ἀπίστευτον σημεῖον νὰ γράψῃ ὅτι εἰς ὡρισμένας περιστάσεις εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ ἰσχύουν οἱ ἱεροὶ Κανόνες ἢ καὶ νὰ καταργοῦνται, ὅπως ὁ Χριστὸς κατήργησε τὴν ἀργίαν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Σαββάτου.

2.    Εἰς τὸ Διαδίκτυον, ἐπὶ μῆνα καὶ πλέον, συνεχίζεται μέγας θόρυβος περὶ τοῦ προβληματικοῦ καὶ ἀμφιλεγομένου τούτου προσώπου.

3.    Τὸ βιβλίον μου «ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ» λαμβάνει διαστάσεις διεθνοῦς ἀντικτύπου.

4.    Τὸ περιοδικὸν «ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ» ὁμωνύμου θρησκευτικοῦ Συλλόγου τοῦ Λονδίνου, πρὸ δεκαετιῶν, ἤλεγξε μὲ αὐστηρότητα τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ διὰ τὴν ὑπ’ αὐτοῦ ἵδρυσιν τῆς μικτῆς Μονῆς εἰς τὸ Essex τῆς Ἀγγλίας.

5.    Ἐπίσης καὶ εἰς τὸ περιοδικὸν «Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ» περιελήφθησαν κατ’ ἐπανάληψιν δυσμενῆ δημοσιεύματα εἰς βάρος τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ.

6.    Ὁ Βυζαντινολόγος κ. Μάριος Ἰ. Πηλαβάκης ἤσκησεν αὐστηρὰν κριτικὴν κατὰ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ μὲ προσωπικά του κείμενα.

7.    Εἰς τὴν Ῥωσίαν ὑπῆρξαν σφοδραὶ ἀντιδράσεις διὰ τὴν κυκλοφορίαν βιβλίων τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ. Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς διέταξε τοὺς Μοναχούς του νὰ κάψουν τὰ βιβλία του.

8.    Ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ὑπῆρξε θαυμαστὴς τοῦ αἱρετικοῦ ψευδοαγίου Ἰωάννου τοῦ Σταυροῦ (παπικῆς Μονῆς).

9.    Ἐπίσης, ὁ Ἱερομόναχος Σωφρόνιος εἶχε δηλώσει ἰσόβιον ἀφοσίωσιν εἰς τὸν ἀρχικατάσκοπον τῆς Ἀγγλίας καὶ ἐχθρὸν τῆς Ἑλλάδος Δαβίδ Μπάλφουρ.

10.Εἰς τὸ περιοδικὸν «Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἐφέσου» (Ἰούνιος 2009, ἀριθμ. 6) ἀναγράφονται καὶ αὐτά: «Οἱ μακαριστοὶ ἁγιορεῖται Γέροντες Δανιὴλ Κατουνακιώτης, Θωμᾶς Μικραγιαννανίτης καὶ Γαβριὴλ Διονυσιάτης ἀποκαλοῦσαν τὸν πρῴην ἁγιορείτην Ἱερομόναχον Σαχάρωφ πράκτορα τῶν Ἐγγλέζων».

11.Ὁ διάσημος Ῥῶσος Καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Μόσχας Α.Ι. Ὀσίπωφ ἔγραψε περὶ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ τὰ ἑξῆς: «Γιὰ μένα δὲν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία ὅτι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σὲ κατάστασῃ βαθιᾶς καὶ συνάμα πολὺ λεπτῆς πνευματικῆς μαγείας» («Ὁ Ἀστὴρ τῆς Ἐφέσου», Μάρτιος 2009).

12.Πλανᾶται ἐντόνως ἡ ἀπορία: πῶς συνέβη ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν Ναυπάκτου Ἱερόθεον, ἔβλεπεν ἀπὸ νηπιακῆς ἡλικίας τὸ ἄκτιστον φῶς, νὰ γίνῃ καὶ ἄθεος καὶ Βουδιστὴς καὶ θεολογικῶς πλανώμενος.

13.Πολλοὶ ἀναγνῶσται τοῦ προαναφερθέντος βιβλίου μου ἐξέφρασαν εἰς ἐμὲ τὴν κατάπληξίν των εἰς βάρος τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου. Διερωτῶνται καὶ ἀποροῦν πῶς ἀπετόλμησεν ὁ Μητροπολίτης οὗτος νὰ προβάλλῃ μὲ ὅλην τὴν δύναμίν του τὸν προβληματικόν, ἀμφιλεγόμενον καὶ ἀντιλεγόμενον Σωφρόνιον Σαχάρωφ ὡς «… ἅγιον», νὰ προσεύχεται εἰς αὐτὸν καὶ νὰ προτείνῃ αὐτὸν ὡς ἄξιον νὰ καταταχθῇ εἰς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ δὲ ὑφιστάμενος καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου π. Θωμᾶς Βαμβίνης ἔφθασεν εἰς τὴν ἐσχάτην ἐκδικητικὴν ἀφροσύνην του νὰ συκοφαντῇ ἐμὲ ὅτι ὑβρίζω τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἐπειδὴ ἀπεκάλυψα καὶ ἐδημοσιοποίησα τὰ τοῦ βίου καὶ τὰ τραγελαφικὰ κείμενα τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ. Πρὸ καιροῦ ἐκάλεσα τὸν περιπεσόντα εἰς πολλὰς θεολογικὰς «γκάφας» π. Θωμᾶν Βαμβίνην, εἰς τὰς ὁποίας δὲν περιέπεσεν οὔτε εἷς πρωτοετὴς φοιτητὴς τῆς Θεολογίας μετρίας ἱκανότητος, νὰ σχίσῃ τὸ πτυχίον τῆς Θεολογίας καὶ ἐσιώπησε.

14.Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς, ὑποστηρικτὴς τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, μόλις ἀνέγνωσε τὸ βιβλίον μου, πῆρε στροφὴν 180ο καὶ εἶπεν ὅτι αὐτὸ τὸ βιβλίον εἶναι πρωτότυπον καὶ μοναδικόν, διότι οὐδέποτε ἐγράφη εἰδικὸν βιβλίον πρὸς ἀποτροπὴν προδιαγεγραμμένης ἁγιοκατατάξεως. Προσέθεσε δὲ ὅτι αὐτὸ τὸ βιβλίον εἶναι μεγάλη προφορὰ εἰς ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν, διότι ἐὰν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἶχε κατατάξει μεταξὺ τῶν Ἁγίων τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἠναγκάζετο νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν ἁγιοκατάταξιν αὐτήν, ἕνεκα τῶν ὅσων ἀποκαλύπτονται εἰς τὸ βιβλίον αὐτό, θὰ ἐτίθετο ἐν ἀμφιβόλῳ ἡ πραγματικὴ ἁγιότης τῶν Ἁγίων καὶ ὁλόκληρος ἡ Ὀρθοδοξία θὰ εἶχεν ἐκτεθῆ δραματικῶς.

Τέλος, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐπιβάλλεται νὰ ἀνακοινώσῃ ἀμέσως, ἄνευ ἀναβολῆς τινος, τὴν ματαίωσιν τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, διὰ νὰ μὴ ἐνταθῇ καὶ ἐπεκταθῇ περισσότερον ὁ συνεχιζόμενος μέγας σχετικὸς θόρυβος.

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Κ. Διώτης

Θεολόγος καὶ Δημοσιογράφος

Τηλέφωνον:  6938566716