Με μελανότατα χρώματα μας παρουσιάζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης το κατάντημα της Ελλαδικής Εκκλησίας, σ’ αυτή την θαυμάσια μελέτη του. Κι όμως, με αυτήν την Εκκλησία κοινωνεί!

Με μελανότατα χρώματα μας παρουσιάζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης το κατάντημα της Ελλαδικής Εκκλησίας, σ’ αυτή την θαυμάσια μελέτη του. Κι όμως, με αυτήν την Εκκλησία κοινωνεί!

ΥΒΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.

ΣΥΝΕΝΟΧΗ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.

Ἀπὸ τὴν πολυσέλιδη μελέτη τοῦ π. Θεοδώρου, ἐπιλέξαμε δυό μικρά τμήματα ἀπὸ τὸ πρῶτο καὶ δεύτερο κεφάλαιο καὶ σχεδὸν ὅλο τὸ τέταρτο κεφάλαιο ποὺ ἔχει τίτλο «Οἱ εὐθύνες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας». Ὁλόκληρη τὴ μελέτη μπορεῖτε νὰ τὴν διαβάσετε ἐδῶ.

1. Νόμος ντροπῆς ἡ νομιμοποίηση τῶν κιναίδων

Συνέβη καὶ αὐτὸ τὸ πρωτοφανὲς καὶ πρωτάκουστο στὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, τὴν προχριστιανικὴ καὶ τὴν χριστιανική. Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ἑλλήνων, οἱ Ἕλληνες Βουλευτές, μέσα στὴν ἐκκλησία τοῦ δήμου, στὸν ναὸ τῆς δημοκρατίας, στὸ κτήριο τῆς Βουλῆς, ὕψωσαν τὸ μικρό, τὸ σπιθαμιαῖο ἀνάστημά τους μπροστὰ στὸ εὐσεβές, τὸ θεοσεβὲς καὶ μεγαλειῶδες παρελθὸν τῆς μακραίωνης ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ τὴν ἐμαγάρισαν. Ἐψήφισαν μὲ μεγάλη πλειοψηφία ἀσεβῆ καὶ θεομίσητο νόμο, τὸ «σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφύλων», δηλαδὴ τῶν ἀρσενοκοιτῶν, τῶν ἀσελγῶν, τῶν Σοδομιτῶν, τῶν «κιναίδων», ὅπως τοὺς ὀνόμαζαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, διότι ὁ σεξουαλικός τους προσανατολισμός, ἡ ὁμοφυλομανία ἐθωρεῖτο ντροπή, «κινοῦσε τὴν αἰδώ», προκαλοῦσε ντροπή.

Νόμο ντροπῆς λοιπόν, καὶ ἀσεβείας ἐψήφισαν στὶς 22 Δεκεμβρίου τοῦ 2015, παραμονὲς Χριστουγέννων, οἱ ἀσεβεῖς καὶ θεομάχοι Ἕλληνες βουλευτές καὶ πρόσφεραν τὸ χειρότερο δῶρο στὸν γεννηθέντα Χριστό, ὁ Ὁποῖος γεννήθηκε ἀπὸ Παρθένο γυναίκα, τὴν Ὑπεραγία, Ἁγνή, Ἄσπιλη καὶ Ἀμόλυντη Θεοτόκο Μαρία, καὶ παρέμεινε ὁ ἴδιος διὰ βίου Παρθένος, Ἀρχιπάρθενος, γιὰ νὰ δείξει ὅτι πρέπει καὶ μποροῦμε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὶς ἡδονὲς τῆς σάρκας, ἀπὸ τὴν δουλεία στὰ σαρκικὰ πάθη καὶ νὰ ὑψωθοῦμε στὴν ἐλευθερία τοῦ πνεύματος· ὅτι δὲν εἴμαστε ἄλογα ζῶα, ποὺ ἀγόμαστε, χωρὶς ἀντίσταση, ἀπὸ ἔνστικτα καὶ ὁρμέμφυτα, ἀλλὰ ἐλεύθερα λογικὰ ὄντα, αὐτεξούσια· μποροῦμε ὡς εἰκόνες Θεοῦ νά «νεύσουμε», νὰ κλίνουμε πρὸς τὸ ἀρχέτυπο, πρὸς τὸν Θεό, καὶ νὰ θεωθοῦμε, ὅπως θεώθηκαν ἑκατομμύρια ἁγίων, ὁσίων καὶ παρθένων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ὄχι μόνο στὸ παρελθόν, ἀλλὰ καὶ σήμερα στὸν χῶρο τοῦ Μοναχισμοῦ, ἀπ᾽ ὅπου προῆλθαν οἱ σύγχρονοι παρθένοι Ἅγιοι, Νεκτάριος, Παΐσιος, Πορφύριος καὶ πολλοὶ ἄλλοι.

2. Βδέλυγμα καὶ πάθος ἀτιμίας ἡ ὁμοφυλοφιλία κατὰ τὴν Ἁγία Γραφή καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες

Αὐτὴν τὴν ὕψωσή μας ἐπιδιώκει ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Γραφή, ποὺ καταδικάζει μὲ αὐστηρότητα τὸ βρωμερὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἡ Π. Διαθήκη διηγεῖται παραστατικὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων μέ «πῦρ καὶ θεῖον» ἐξ οὐρανοῦ, ὅταν ὁ Θεὸς διεπίστωσε ὅτι ἡ διαστροφὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶχε καταλάβει ὅλη τὴν πόλη, ὅπως φάνηκε καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ζητοῦσαν οἱ κάτοικοί της ἀπὸ τὸν Λὼτ νὰ τοὺς δώσει τοὺς δύο ἀγγέλους, τοὺς ὁποίους ὡς δύο ἄνδρες φιλοξενοῦσε στὸ σπίτι του, γιὰ νὰ ἀσελγήσουν ἐπ᾽ αὐτῶν: «Ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; Ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς». Δὲν πίστευε ὁ Θεός, ὁ δημιουργὸς τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ μόνος ἄριστος γνώστης τῆς ὀντολογίας καὶ φυσιολογίας τοῦ ἀνθρώπου, τὸν ὁποῖο ἔπλασε ὡς «ἄρσεν καὶ θῆλυ», ὅτι ἦταν δυνατὸν οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀλλάξουν τὸ ἔργο τοῦ Δημιουργοῦ, νὰ μεταβάλουν τὸ «κατὰ φύσιν» τῆς ἑνώσεως ἀνδρὸς καὶ γυναικός, στό «παρὰ φύσιν», στὴν ἀφύσικη καὶ διεστραμμένη ἕνωση ἀνδρὸς καὶ ἀνδρὸς ἢ γυναικὸς καὶ γυναικός...

Τὴν ἴδια καὶ μεγαλύτερη αὐστηρότητα ἀπέναντι στὸ βδελυκτὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἐπιδεικνύει καὶ ἡ Κ. Διαθήκη διὰ τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, στὴ συνέχεια δὲ καὶ ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων, οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων καὶ μὲ τὴν ζωὴ καὶ μὲ τὰ συγγράμματά τους ὕμνησαν καὶ ἐτίμησαν τὴν Παρθενία· ἀπέρριψαν καὶ κατεδίκασαν τὸ «παρὰ φύσιν» ἁμάρτημα, δὲν ἔμειναν οὔτε στό «κατὰ φύσιν» τοῦ τιμίου γάμου, ἀλλὰ κατόρθωσαν τὸ «ὑπὲρ φύσιν» τοῦ ἀγγελικοῦ τῶν Μοναχῶν βίου· ἔζησαν ὡς ἄσαρκοι ἄγγελοι ἐπὶ τῆς γῆς: «Τῶν δαιμόνων ὤλεσαν τὰς φάλαγγας, τῶν ἀγγέλων ἔφθασαν τὰ τάγματα, ὧν τὸν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσαν», ὅπως ψάλλει ὁ ἀφιερωμένος στοὺς ὁσίους ἀσκητὰς ὕμνος…

4. Οἱ εὐθύνες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας

Μπροστὰ σ᾽ αὐτὴν τὴν πρωτοφανῆ ἠθικὴ ἀνατροπὴ καὶ παρακμή, ἡ ἐκκλησιαστική μας ἡγεσία, ἐκτὸς ἀπὸ μερικὲς φωτεινὲς ἐξαιρέσεις ἐπισκόπων, ἀποδείχθηκε κατώτερη τῶν περιστάσεων· δὲν μπόρεσε νὰ βαστάσει τὸ βάρος τῆς ἡμέρας, ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἀναδειχθέντες, σὲ μάρτυρες καὶ ὁμολογητές. Δὲν φταίει τὸ

βάρος, ὁ ὄγκος τῆς πνευματικῆς ἐπίθεσης τοῦ Πονηροῦ, ποὺ δὲν ἦσαν βέβαια, ὅπως πάντοτε, εὐκαταφρόνητα. Ἁπλῶς δὲν δοκίμασε καθόλου νὰ εἰσέλθει στὸν πνευματικὸ πόλεμο, ἄφησε τὸ ποίμνιο ἀνυπεράσπιστο, τοὺς λύκους νὰ μπαίνουν μέσα στὸ μαντρὶ καὶ νὰ κατασπαράσσουν τὰ πρόβατα, δὲν πολέμησε, δὲν χρησιμοποίησε τὰ πνευματικά της ὅπλα δὲν μπαρουτοκαπνίσθηκε, πολλὲς φορὲς μάλιστα συμμάχησε μὲ τοὺς λύκους καὶ τοὺς ἔντυσε ὡς πρόβατα, γιὰ νὰ μὴν ἀντιληφθοῦμε τὴν ἀπειλή. Μετὰ τὰ πρῶτα ἀκροβολίσματα καὶ τὶς πρῶτες τουφεκιὲς γιὰ τὴν τιμὴ τῶν ὅπλων καὶ τὴν δῆθεν ἀμυντικὴ διάθεση, ἀκολούθησε φυγομαχία καὶ πλήρης ὑποχώρηση.

Ἐπὶ σαράντα χρόνια τώρα συνδέσαντες ἀρνητικὰ τὸν πατριωτισμὸ καὶ τὴν χριστιανικὴ πίστη οἱ ἄθεοι καὶ ἀντίθεοι πολιτικοὶ μὲ τὸ «Ἑλλὰς ῾Ελλήνων Χριστιανῶν» τῆς ἑπταετοῦς δικτατορίας, μὲ τὸ πρόσχημα δῆθεν τῆς ἀποχουντοποίησης ὀργάνωσαν καὶ ἐξαπέλυσαν μία πρωτοφανῆ καὶ μεγάλης ἔκτασης ἐπίθεση γιὰ τὴν κατασυκοφάντηση καὶ ἀχρήστευση αἰωνόβιων ὑγιῶν θεσμῶν, ὅπως ἡ πατρίδα, ἡ θρησκεία, ἡ οἰκογένεια, ἡ γλώσσα, ἡ ἱστορία, οἱ παραδόσεις, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά μας. Κατὰ γενικὴ διαπίστωση ἡ παιδεία καὶ ὁ πολιτισμός, ἀκόμη καὶ ὅταν κυβερνοῦσαν δεξιὰ κόμματα, παραδόθηκαν στὶς μεταρρυθμιστικὲς ἢ καλύτερα ἀπορρυθμιστικὲς ὀρέξεις τῆς ἄθεης διανόησης καὶ κουλτούρας. Ὅσοι, ὡς ἐκπαιδευτικοί, ζήσαμε μέσα στὰ σχολεῖα αὐτὴν τὴν δῆθεν «ἀλλαγή» γνωρίζουμε ἐκ τῶν ἔσω τὸ ἐκθεμελίωμα καὶ ξεχαρβάλωμα τῆς ἐθνικῆς καὶ χριστιανικῆς μας ταυτότητος, καὶ πολλοὶ δώσαμε μάχες γιὰ νὰ ἀποτρέψουμε τὴν νέα αὐτὴ πολὺ χειρότερη ἅλωση, ποὺ γκρέμιζε ὅχι κάστρα καὶ τείχη ἀλλὰ αἰωνόβιες, πολύτιμες ἀδαμάντινες ἀρχὲς καὶ ἀξίες.

Δὲν θέλουμε ἐδῶ νὰ ἐπεκταθοῦμε σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ οἱ περισσότεροι τὰ γνωρίζουν. Ἡ οἰκογένεια πάντως, τὸ οἰκογενειακὸ δίκαιο, ὁ τίμιος καὶ εὐλογημένος γάμος δέχθηκαν ἰσχυρότατα πυρά. Προηγήθηκαν ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας, ὁ πολιτικὸς γάμος, τὸ σύμφωνο συμβίωσης ἑτεροφύλων, καὶ τώρα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι πιὸ εὔκολα μὲ τὴν ἄθεη ριζοσπαστικὴ κυβέρνηση νομιμοποιήσαμε τὸ πιὸ φρικτό, τὸ πιὸ βρωμερὸ πάθος, τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, καὶ ὅπως σχεδιάσθηκε στὸ νόμο, ἀλλὰ πρὸς τὸ παρὸν ἀποφεύχθηκε, θὰ ἀκολουθήσει ἡ παροχὴ τῆς δυνατότητας στὰ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια νὰ υἱοθετοῦν παιδιά, γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἔτσι τὸ ἐγχείρημα τῆς παντελοῦς καταστροφῆς τῆς οἰκογενείας μὲ τὴν παράδοση τῆς νέας γενιᾶς στὶς ἀνώμαλες συνθῆκες ἑνὸς μὴ ὑγιοῦς καὶ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἡ νέα αὐτὴ παιδοκτονία, τὸ νέο παιδομάζωμα.

Στὸ θέμα αὐτὸ οἱ εὐθύνες τῆς Ἐκκλησίας ἐντοπίζονται σὲ δύο σημεῖα. Ἐν πρώτοις ἀπέφυγε νὰ ἀσκήσει τὸ στοιχειῶδες χρέος καὶ καθῆκον της νὰ κατηχήσει νὰ διδάξει τοὺς πιστοὺς γιὰ τὰ θέματα αὐτὰ τῶν σαρκικῶν σχέσεων μὲ βάση τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Πατερικὴ Παράδοση, γιατὶ φοβήθηκε λόγῳ τῆς αὐστηρῆς γραμμῆς τοῦ Εὐαγγελίου μήπως χαρακτηρισθεῖ ὡς ὀπισθοδρομικὴ καὶ μεσαιωνική. Οἱ ἀρετὲς τῆς ἁγνότητος καὶ τῆς παρθενίας, ποὺ πρὶν ἀπὸ μερικὲς δεκαετίες, τηροῦνταν ἀπὸ ὅλους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες πρὸ τοῦ γάμου, τώρα ἔχουν δυσφημισθῆ, καὶ σπάνια βρίσκεις κάποιους Χριστιανοὺς νέους καὶ νέες νὰ κοσμοῦνται ἀπὸ αὐτές. Προηγουμένως ἦταν σπάνιες οἱ προγαμιαῖες σχέσεις. Μία ἐπιθετικὴ σεξομανία, ἕνας πανσεξουαλισμός, ἀπολυτοποίησε καὶ ἐμφάνισε τὸ σὲξ ὡς ἀπόλυτο ἀγαθὸ καὶ ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ψυχολογικὴ εὐστάθεια τοῦ ἀνθρώπους, ὄχι μόνο μέσα στὸ γάμο, ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ γάμου καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ γάμο. Ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε βέβαια θέση, γιὰ τὴν τιμὴ τῶν ὅπλων, καὶ ἐκφράσθηκε ἐναντίον τῶν προγαμιαίων σχέσεων μὲ μισὴ καρδιὰ καὶ σβησμένη φωνή, ἄφησε ὅμως ἀσύδοτους καὶ ἀτιμώρητους ἐπισκόπους, κληρικούς-πνευματικούς, λαϊκοὺς θεολόγους νὰ προπαγανδίζουν τὴν χαρὰ τοῦ ἔρωτα, ποὺ δὲν ἦταν δύσκολο νὰ διολισθήσει καὶ στὸ χῶρο τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων. Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχει καταγγελθῆ, ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Ἁγιορείτη Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη ὁ ἀσεβὴς ἐρωτισμὸς καὶ Νεονικολαϊτισμὸς τοῦ καθηγητοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ, ποὺ σχημάτισε γύρω του σχολὴ Νεονικολαϊτῶν κληρικῶν καὶ θεολόγων, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους αὐτὲς τὶς ἡμέρες τάχθηκαν ὑπὲρ τοῦ συμφώνου συμβίωσης. Καταγγελίες καὶ μηνύσεις ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐπισκόπους, πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο γιὰ τὴν ἀρνητικὴ αὐτή, ἀντιβιβλικὴ καὶ ἀντιπατερικὴ κατήχηση, πετιοῦνται στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

Τὸ δεύτερο σημεῖο τῆς εὐθύνης ἀφορᾶ στὴ στάση καὶ ἀντίδραση τῆς ἐκκλη­σιαστικῆς ἡγεσίας εἰδικῶς ἀπέναντι στὴν σχεδιασμένη προβολὴ τῆς ὁμοφυλο­φιλίας, ἰδιαίτερα μὲ τίς «παρελάσεις ὑπερηφανείας» (Gay Pride) ἐν πρώτοις στὴν Ἀθήνα, ἐδῶ καὶ περισσότερα ἀπὸ δέκα χρόνια, καὶ στὴν Θεσσαλονίκη ἐπὶ τέσσερα ἔτη, πρωτοστατούντων καὶ καυχωμένων τῶν δημάρχων Καμίνη καὶ Μπουτάρη.

Ἀρκετοί, ἐλάχιστοι πάντως, κληρικοί δὲν παραλείψαμε ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν, ἀφ᾽ ὅτου ἀφηνίασαν καὶ ἐξεμάνησαν οἱ ἀνὰ τὸν κόσμο ὑποστηρικτὲς τῆς ὁμοφυλο­φιλίας, πρωτοστατούντων τῶν «Μέσων Μαζικῆς Ἐξαχρειώσεως» νὰ στηλιτεύουμε, νὰ διαμαρτυρόμαστε, νὰ γράφουμε, νὰ ὀργανώνουμε ἐκδηλώσεις ἐναντίον τῶν παρελάσεων καυχήσεως, μὲ πρῶτο ἀγωνιστὴ τὸν θαρραλέο καὶ ἀπτόητο μητρο­πολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Δυστυχῶς ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία ὡς θεσμὸς ἀποδείχθηκε κατώτερη τῶν περιστάσεων· ὄχι μόνο δὲν ἄντεξε, δὲν σήκωσε τὸ βάρος τῶν καιρῶν, ἀλλὰ σὲ πολλὲς περιπτώσεις συμμάχησε, στήριξε, ἐπιβράβευσε τοὺς ἐνόχους. Ἤδη τὸ 2014, μετὰ τὴν παρέλαση τῶν ὁμοφυλοφίλων τὸν Ἰούνιο στὴ Θεσσαλονίκη, περιγράψαμε τὴν κατάσταση μὲ ἄρθρο μας ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀντίδραση κατὰ τῆς Ὁμοφυλοφιλίας. Ἀνύπαρκτη στὴν Ἀθήνα, ὑποτονικὴ στὴν Θεσσαλονίκη». Ἐκεῖ, μεταξὺ ἄλλων, γράψαμε: «Ποῦ εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ποιμένες, νὰ ἐκδιώξουν, νὰ ἀποκόψουν τὰ σεσηπότα, γιὰ νὰ προφυλάξουν τοὺς ὑγιεῖς, νὰ ἀγωνισθοῦν, νὰ συμπλακοῦν πρὸς τοὺς δαίμονας, νὰ λυτρώσουν καὶ τοὺς δαιμονιῶντας ἀκολάστους; Γιατὶ σιωποῦν καὶ ἀπρακτοῦν; Γιατὶ περὶ ἄλλα μεριμνοῦν καὶ τυρβάζουν; Γιὰ ἐπισκοπικοὺς θρόνους καὶ ἐκλογὲς ἡμετέρων, γιὰ καλοπέραση καὶ φιληδονία, μὲ τὸ “κουσούρι” τῆς ὁμοφυλοφιλίας νὰ ἐξαπλώνεται στὶς τάξεις τῶν κληρικῶν καὶ νὰ μᾶς καθιστᾶ ἀναπολογήτους; ... Ἀκόμη καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος ὑποδέχθηκε καὶ ὑποδέχεται μὲ τιμὲς καὶ ἐπαινετικοὺς λόγους καὶ προσφωνήσεις τὸν ἀρχιτέκτονα τοῦ σκανδαλισμοῦ καὶ ὑποστηρικτὴ τῆς βδελυρῆς ἁμαρτίας δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, εὐτυχῶς μὲ ἀξιέπαινες ἀν­τιδράσεις ὀλίγων μοναχῶν κελλιωτῶν». Καταλήγαμε δὲ ἐπισημαίνοντας τὸ χρέος τοῦ ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς συνόδου, τῶν μητροπολιτῶν καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους: «Ὅσοι Θεσσαλονικεῖς ἀντιδράσαμε καὶ ἀντιδροῦμε θὰ ἐξακολουθήσουμε μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων, νὰ ἐπιτελοῦμε τὸ μικρὸ αὐτὸ χρέος τῆς ὁμολογίας. Περιμένουμε ὅμως καὶ ἀπὸ τοὺς ἀρχιποιμένες καὶ συμποιμένες νὰ ἐπιτελέσουν τὸ χρέος τους. Ἀπὸ τὸν ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὴν σύνοδο νὰ καταδικάσουν τὶς παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων καὶ νὰ μὴ παίρνουν μέρος σὲ καμμία ἐκδήλωση ποὺ παρίσταται ὁ προστάτης τους στὴν Ἀθήνα δήμαρχος Γ. Καμίνης, στὸν ὁποῖο νὰ ἀπαγορεύσουν τὴν εἴσοδο στοὺς ναούς, μέχρις ὅτου σταματήσει τὶς σκανδαλώδεις ἀσχημοσύνες τῶν παρελάσεων. Ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονί­κης νὰ πράξει τὸ ἴδιο μὲ τὸν δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, καὶ τοῦ χρόνου νὰ ἀναλάβει ὁ ἴδιος μὲ τοὺς ἐφημερίους νὰ ὀργανώσει τὶς ἐκδηλώσεις καὶ νὰ καλέσει καὶ ἄλλους ἐπισκόπους σὲ παμμακεδονικὸ συλλαλητήριο. Προτεραιότητα ἔχουν τὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ ὕστερα τῆς πατρίδος, ἡ ὁποία ἄλλωστε χωρὶς τὴν πίστη δὲν πρόκειται νὰ σωθεῖ. Τὸ ράσο πρέπει νὰ φανεῖ, νὰ κυματίσει, νὰ ἀνα­παύσει συνειδήσεις καὶ ὄχι φοβισμένο νὰ κρύβεται. Τοὺς δὲ ἀγαπητοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες παρακαλοῦμε νὰ μὴ δεχθοῦν στὸ ἑξῆς τὸν δήμαρχο Θεσσα­λονίκης στὸ Ἅγιον Ὄρος, πολὺ δὲ περισσότερο νὰ μὴ τὸν τιμήσουν, γιατὶ ἔτσι συμμετέχουν στὸ βλάσφημο ἔργο του ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρ­θένου Μαρίας καὶ ἐναντίον τῆς ζωῆς τῶν Ὁσίων Ἀθωνιτῶν Πατέρων. Δὲν θὰ χαθεῖ ὁ κόσμος, ἂν ἡ “῾Αγιορειτικὴ Ἑστία” στερηθεῖ τὴ βοήθεια τοῦ Δημάρχου. Θὰ ἔχει τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ὅλων τῶν Ἀθωνιτῶν Ὁσίων Πατέρων».

 

Στὸ ἴδιο πνεῦμα, κινεῖται καὶ ἐπιστολὴ σεβαστῶν καὶ ἐναρέτων Γερόντων καὶ λοιπῶν Μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀπὸ σκῆτες καὶ κελλιά, οἱ ὁποῖοι μὲ ἐνυπόγραφη ἐπιστολή τους πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μὲ ἡμερομηνία 5 Ἰουνίου 2014, ζητοῦν τὴν πλήρη διακοπὴ κοινωνίας πρὸς τὸν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, διότι «ἂν ἐκεῖνος δὲν μπορεῖ νὰ ἀρθεῖ στὸ ὕψος τῶν ἀπαιτήσεων τοῦ ρόλου του, διατί νὰ κατάγεται ἡ Ἱερὰ Κοινότης, καὶ στὸ πρόσωπο αὐτῆς καὶ σύμπαν τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος, στὸ ἐπίπεδο τῆς σιωπηλῆς μέν, ἀλλὰ θεσμικῆς καὶ ἐνόχου ἀποδοχῆς τῆς σοδομιτικῆς κιναιδικῆς («κινούσης τὴν αἰδώ») διαστροφῆς καὶ ἁμαρτίας;». Καὶ ἡ «Σύναξις Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» εὐθυγραμμιζόμενη πρὸς τὴν αὐστηρὴ Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ γραμμὴ τοῦ ἐλέγχου τῶν βλασφήμων ἀρχόντων ἀπέστειλε καὶ αὐτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τὸ ἑπόμενο ἔτος (2015), γιὰ νὰ μὴν ἐπαναληφθεῖ ἡ παρέλαση τῶν Ὁμοφυλοφίλων στὴν Θεσσαλονίκη, καὶ εὐσεβάστως παρακαλοῦσε νὰ διασκεφθοῦν οἱ τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας «ἐπὶ τῶν ἑξῆς, τὰ ὁποῖα θὰ ἐβοήθουν καὶ τὸν δήμαρχον νὰ ἀναθεωρήση τουλάχιστον κάποιας ἐνεργείας του καὶ τὸ ὀρθόδοξον πλήρωμα θὰ ἀνέπαυον: α) Νὰ παρακληθῆ ὁ κ. Γ. Μπουτάρης, σεβόμενος καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ προέδρου τῆς “Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας”, νὰ μὴ συμβάλλῃ τοῦ λοιποῦ εἰς τὴν ὀργάνωσιν καὶ προβολὴν τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀρχῆς γινομένης ἀπὸ τοῦ παρόντος ἔτους (Ἰούνιος 2015). β) Νὰ τοῦ δηλωθῆ ἐγγράφως ὅτι, εἰς περίπτωσιν μὴ συμμορφώσεώς του πρὸς τὸ θεῖον θέλημα τῆς καταδίκης τοῦ σοδομισμοῦ ἢ τουλάχιστον τῆς μὴ βλασφήμου ὑποστηρίξεώς του, ἡ Ἱερὰ Κοινότης ἢ θὰ τοῦ ἀπαγορεύση τὴν εἴσοδον εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἂν αὐτὸ εἶναι ἐφικτὸν ἢ θὰ παύση νὰ ἔχη μετ᾽ αὐτοῦ οἱανδήποτε σχέσιν ὡς προέδρου τῆς “Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας”, ὅπερ ἀναγκαῖον καὶ εὐχερές».

Δυστυχῶς διαμαρτυρόμασταν εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων. Ἂν ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας ἀντιλαμβανόταν τὴν σοβαρότητα τοῦ προβλήματος καὶ τὸ μέγεθος τῶν εὐθυνῶν της καὶ ἐπανελάμβανε τὸ τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ πρὸς τὸν πανίσχυρο Ἠρώδη «οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου», γιὰ μικρότερο ἁμάρτημα τοῦ βδελύγματος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, καὶ τηροῦσε τὴν στάση πολλῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Ὁμολογητῶν, ποὺ δὲν ἐπέτρεψαν τὴν εἴσοδο στοὺς ναοὺς ἀσεβῶν αὐτοκρατόρων ἢ τοὺς ἤλεγξαν μὲ δριμύτητα καὶ παρρησία, τὰ πράγματα ἴσως νὰ ἦσαν διαφορετικά, ὁπωσδήποτε ὅμως θὰ ἀποφευγόταν ὁ σκανδαλισμὸς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ περιρρέρουσα βλάσφημη ἐκτίμηση ὅτι, ἀφοῦ καὶ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία δὲν ἀντιδρᾶ, ἔχουν δίκαιο ὅσοι ἀθωώνουν καὶ προβάλλουν τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ ὅτι τὸ πρόβλημα ἔχουν μερικοὶ ζηλωτὲς καὶ ἀκραῖοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ καὶ ὄχι ὁ εἰρηνικὸς καὶ φιλικὸς προκαθήμενος καὶ οἱ περὶ αὐτόν.

Ἔτσι ἀφοῦ ὁ Σατανᾶς κατέλαβε τὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση στὰ πρόσωπα τῶν δημάρχων τῶν δύο μεγαλουπόλεων, Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, χωρὶς ἀντίσταση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγεσιῶν, προχώρησε καὶ στὴν αἴσχιστη καὶ ἐπονείδιστη κατάληψη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων μὲ ἐξασφαλισμένη, σίγουρη τὴν μὴ ἀντίδραση τὴν ἀνοχὴ τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπῆρχαν ἄλλα κοινωνικὰ καὶ οἰκονομικὰ προβλή­ματα πρὸς ἐπίλυση· ἔπρεπε νὰ ἐκπληρωθεῖ ὡς προαπαιτούμενο ἡ ἄθεη ἀριστερὴ ἰδεολογία καὶ οἱ ἀπαιτήσεις τῶν ἀνὰ τὸν κόσμο Νεοεποχιτῶν καὶ Νεοταξιτῶν ποὺ θέλουν πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα τὴν διάλυση τῶν ἠθικῶν ἀντιστάσεων τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία στὶς ἐκτιμήσεις τους ἦταν παραδοσιακή, συντηρητικὴ καὶ δὲν θὰ παραδιδόταν εὔκολα. ῎Εγινε μάλιστα αὐτὸ παραμονὲς Χριστουγέννων, ποὺ «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως», στὸ πρόσωπο καὶ στὸ ἔργο τοῦ γεννηθέντος Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὥστε τὸ σκοτάδι τῆς ἠθικῆς κατάπτωσης καὶ παρακμῆς νὰ ἁπλωθεῖ καὶ στὴν Ἑλλάδα τῆς Εὐρώπης, νὰ πάρει τὴν ἐκδίκησή του ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Χριστὸς νὰ παραμερισθεῖ ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο.

Ὅλοι γνωρίζουμε τὴν ἀνύπαρκτη ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ ἐπαίσχυντου νόμου γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων. Περιμέ­ναμε μετὰ τὴν κορύφωση αὐτὴ τῆς βλασφημίας καὶ τῆς ὕβρεως ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου του νὰ ἀφυπνισθοῦν, νὰ ξυπνήσουν ἀπὸ τὶς κραυγὲς καὶ τὶς διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας ποὺ γέμισαν τὶς χριστιανικὲς ἱστοσελίδες στὸ Διαδίκτυο ἀλλὰ καὶ σὲ δημοσιεύματα τοῦ Τύπου. Ἀντίθετα εἴδαμε ἔκπληκτοι τὸν προκαθήμενο καὶ ἄλλους ἐπισκόπους νὰ δέχονται μὲ χαρὰ τὸν βλάσφημο κυβερνήτη καὶ τοὺς βουλευτάς, νὰ τοὺς μοιράζουν τὴν πρωτοχρονιὰ τὴν βασιλόπιττα, νὰ τοὺς ἀναμένουν καὶ νὰ τοὺς ἀνέχονται στὴν πρωτοχρονιάτικη δοξολογία καὶ στὴν τελετὴ τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων, κάποιος δὲ ἀρχιεπισκοπι­κὸς τιτουλάριος μητροπολίτης, μὲ ἄνωθεν προφανῶς ὁδηγία, νὰ τοὺς ἀναγνωρίζει καὶ ἱερατικὰ καθήκοντα, δίνοντας σὲ τρεῖς ἐξ αὐτῶν, ἐκ τῶν ὁποίων δύο πρωτοστάτορες καὶ προστάτες στὴν ὑποστήριξη τοῦ βδελύγματος τῶν Σοδόμων, τὸν Τίμιο Σταυρὸ γιὰ νὰ τὸν ρίξουν στὰ νερὰ τῆς «Δεξαμενῆς» στὸ Κολωνάκι. Δὲν εἶναι καθόλου βαρὺ νὰ ποῦμε ὅτι ὄντως ἐδόθησαν «τὰ Ἅγια τοῖς κυσί». Καὶ ἐνῶ στὸν Ἰορδάνη «ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις» ὁ ἀνάξιος ἐπίσκοπος μᾶς ἐφανέρωσε ἄλλη «τριάδα» βλάσφημη καὶ ὑβριστικὴ τῆς Ἁγίας, ἀδιαιρέτου, ὁμοουσίου καὶ ζωοποιοῦ Τριάδος. Εἴμαστε βέβαιοι πλέον πὼς ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀνο­χὴ δὲν προέρχεται ἀπὸ δειλία, ἀλλὰ εἶναι σχεδιασμένη συμμαχία μὲ γεωπολιτικὲς μάλιστα προεκτάσεις ποὺ στοχεύουν στὴν ἀποδυνάμωση τῆς προσπάθειας ποὺ κάνει ὁ μεγάλος ἡγέτης τῆς Ρωσίας Βλαδίμηρος Πούτιν νὰ μὴ ἐπιτρέψει τὴν «δυτι­κὴν ἀμαυρότητα», τὸ δυτικὸ σκοτάδι, νὰ ἐπεκταθεῖ στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή. Ἤ­δη ἐμάθαμε ὅτι στὴν Ρωσία, ἐξεπλάγησαν ἀπὸ τὴν ἐκκωφαντικὴ σιωπὴ τῆς Ἐκ­κλησίας γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων. Ἐκκλησιαστικοὶ κύκλοι ἀπευθυνόμενοι πρὸς τοὺς δικούς μας ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες ἐκ τοῦ μακρόθεν ἔ­λεγαν: «Μᾶς ξεκουφάνατε μὲ τὴ σιωπή σας». Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ πρώτη ὀρθόδοξη χώ­ρα ποὺ νομοθετεῖ ὑπὲρ τῶν ὁμοφυλοφίλων· ἂς ἐλπίσουμε πὼς στὴν ἐπιλογή της αὐτή, ὡς κακὸ παράδειγμα, δὲν θὰ τὴν ἀκολουθήσουν καὶ ἄλλες ὀρθόδοξες χῶρες.

Δὲν εἶναι ἄμοιρος εὐθύνης στὸ θέμα αὐτὸ καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Ἔχει ἐν πρώτοις τεράστια, γιγαντιαία, πρώτιστη εὐθύνη γιὰ τὴν χαλάρωση σὲ θέματα πίστεως μὲ τὸν συγκρητιστικὸ Οἰκουμενισμό, μὲ συνέπεια νὰ ὑπάρχει χαλάρωση καὶ στὰ ἤθη καὶ ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας. Εἷναι ἀξιωματικὴ ἡ πατερικὴ διαπίστωση ὅτι πίστη καὶ βίος, δόγμα καὶ ἦθος πηγαίνουν μαζί. Ὅπου ἔχουμε ἐκπτώσεις σὲ θέματα πίστεως, δόγματος, ἔχουμε ἐκπτώσεις καὶ σὲ θέματα ἤθους. Οἱ φίλοι του, οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες, εἶναι ἐπιρρεπεῖς καὶ καθόλου αὐστηροὶ στὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα. Σείεται τὸ Βατικανὸ ἀπὸ τὴν αὔξηση τῶν κρουσμάτων παιδεραστίας μεταξὺ τῶν παπικῶν κληρικῶν, ἡ δὲ ὁμοφυλοφιλία εἰσῆλθε ἐπισήμως καὶ στό «ἱερὸ θυσιαστήριο» τῶν Προτεσταντῶν μὲ διακηρυγμένους ὁμοφυλόφιλους ἱερεῖς καὶ λεσβίες ἱέρειες, παπαδίνες, ποὺ εὐλογοῦν ἀνενδοίαστα ὄχι «σύμφωνα συμβίωσης», ἀλλὰ γάμους ὁμοφυλοφίλων. Ἀλλοίμονο, ἂν ἐπιμείνει τὸ Φανάρι, ὅπως διαφαίνεται, στὴν ἀναγνώριση ὅλων αὐτῶν ὡς ἐκκλησιῶν μὲ Χάρη καὶ ἔγκυρα μυστήρια κατὰ τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο. Ἤδη εἶναι προδιαγεγραμμένη ἡ ἀποτυχία καὶ ἡ ἀπόρριψη τῆς Συνόδου, καὶ δὲν εἶναι ἄνευ θεϊκῆς συνεργασίας τὰ παρουσιαζόμενα ἐμπόδια στὴν προετοιμασία της. Εὐχόμαστε νὰ μὴν εἶναι ἀληθινὰ ὅσα ἐκυκλοφορήθησαν γιὰ προσπάθεια νὰ ὑποστηριχθεῖ καὶ στὰ συνοδικὰ κείμενα ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὡς ἀνθρώπινο δικαίωμα ὅσων ἔχουν «διαφορετικό» σεξουαλικὸ προσανατολισμό.

Εἰδικῶς ὅμως πικρία καὶ θλίψη προκαλεῖ τὸ γεγονὸς τῆς ἐκ μέρους τοῦ πατριάρχου προσωπικῆς στηρίξεως ὅλων αὐτῶν τῶν «προοδευτικῶν» οἰκουμενιστικῶν κύκλων, τῶν «φωτισμένων» ἱεραρχῶν καὶ λαϊκῶν θεολόγων κατὰ τὸν ὑπουργὸ Παιδείας κ. Φίλη, τὸν χειρότερο καὶ πιὸ ἀκατάλληλο ὑπουργὸ Παιδείας ποὺ ἀνέδειξε ποτὲ ἡ Ἑλλάδα, τὸν ὁποῖο ὁ πατριάρχης μετὰ χαρᾶς ἐδέχθη καὶ εὐλόγησε. Τοῦ εἶπε ἆραγε τίποτε γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τὸ ὁποῖο ἐπιμένει νὰ μεταβάλει σὲ θρησκειολογικὸ ὑποτιμώντας καὶ εἰς αὐτὸ τὴν μοναδικότητα καὶ τὴν σωτηριολογικὴ ἀποκλειστικότητα τοῦ Εὐαγγελίου; Δὲν θὰ μακρηγορήσουμε ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ γιὰ νὰ παρουσιάσουμε ὅσα θέματα ἔχει προωθήσει ἡ οἰκουμενιστικὴ ἀντιπατερικὴ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος καὶ οἱ «φωτισμένοι» θεολόγοι τοῦ «Καιροῦ» μὲ τοὺς ὁποίους συνεργάζεται καὶ τοὺς ὁποίους προβάλλει τὸ Φανάρι ἐν συμπνοίᾳ στὸ θέμα αὐτὸ μὲ τὴν Ἀθήνα. Ἀμφότερες οἱ πλευρὲς ἐρίζουν καὶ διαφωνοῦν γιὰ δικαιοδοσίες καὶ θρόνους, συμπλέουν ὅμως καὶ συνοδοιποροῦν στὰ οἰκουμενιστικὰ καὶ μεταπατερικὰ ἐγχειρήματα. Τὴν ὅλη πάντως ἀδιαφορία τοῦ πατριάρχου γιὰ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας μᾶς ἔδειξε ἐνεργῶς ἡ εἰκόνα, περισσότερο καὶ ἀπὸ χίλιες λέξεις, ποὺ τὸν ἔδειχνε σὲ λειτουργία στὴ Σμύρνη νὰ προσφέρει τὴν Θεία Κοινωνία ἰδίαις χερσὶ στὸν ἀμετανότητο ὑποστηρικτὴ τοῦ Σοδομισμοῦ δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Ἀσφαλῶς γνωρίζει ὁ πατριάρχης ὅτι ὁ Θεὸς ἀπεχθάνεται ἀπείρως περισσότερο τὴν μόλυνση τοῦ πνευματικοῦ περιβάλλοντος ἀπὸ τὴν μόλυνση τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος· δὲν Τὸν ἐνοχλοῦν τὰ ὑλικὰ σκουπίδια, ὅσο τὰ πνευματικὰ σκουπίδια. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἐμόλυνε μὲ «πῦρ καὶ θεῖον», μὲ θειάφι καὶ φωτιά, ἴχνη τῶν ὁποίων μέχρι σήμερα ὑπάρχουν στὴν Νεκρὰ Θάλασσα τῆς Παλαιστίνης, προκειμένου νὰ καθαρίσει ἀπὸ τὸν Σοδομισμὸ τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα. Ὁ Γιάννης Μπουτάρης μολύνει ἐπὶ ἔτη τὸ πνευματικὸ περιβάλλον τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς βυζαντινῆς συμπρωτεύουσας καὶ πρώτης πόλεως τῶν «Νέων Χωρῶν». Δὲν τὸν ἀπασχολεῖ τὸν πατριάρχη αὐτὴ ἡ μόλυνση; Δὲν ἀκούσαμε λόγο ἐλεγκτικὸ καὶ προφητικό, παρὰ μόνο διεκδικήσεις δικαιοδοσίας καὶ θρόνων.

Εὐτυχῶς ποὺ τὴν κατάσταση καὶ τὸ κῦρος τῆς Ἐκκλησίας διέσωσαν εὐάριθμοι ἀρχιερεῖς, περὶ τοὺς 10-15, οἱ ὁποῖοι ἀντέδρασαν στὴν ψήφιση τοῦ ἁμαρτωλοῦ νόμου, οἱ ὁποῖοι συνεννοούμενοι καὶ αὐξανόμενοι εἰς ἀριθμὸν θὰ μποροῦσαν νὰ ὑποχρεώσουν τὸν ἀρχιεπίσκοπο, σύμφωνα μὲ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας, νὰ συγκαλέσει ἐκτάκτως τὴν σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία, ἀντιδρῶσα δυναμικῶς μὲ πάνδημες ἐξεγέρσεις καὶ συλλαλητήρια, μπορεῖ νὰ καταστήσει ἀνενεργό τὸν ψηφισθέντα νόμο, ὅπως κατέστησε ἀνενεργό καὶ τὸν περίφημο νόμο τοῦ Τρίτση τὸ 1987 γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία. Τὶ κρίμα! Πόση πνευματικὴ φτώχεια δείχνει τὸ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὰ ὑλικὰ καὶ νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὰ πνευματικά!

Τὸ πόση δύναμη ἔχει ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν οἱ ἡγέτες της δὲν ἔχουν πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ παρρησίας, ἔδειξαν ἡ παρουσία καὶ ὁ δυναμι­κός, εὐρὺς καὶ πειστικὸς λόγος τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ στὴν τηλεοπτικὴ ἐκπομπή «Ἀνατροπή» τοῦ Γιάννη Πρετεντέρη στὸν τηλεοπτικὸ στα­θμὸ Mega. Ἐκεῖ ἐκφράσθηκε ἡ συνείδηση ἡ διαχρονικὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐκεῖ ἦταν ἡ Ἐκκλησία, καὶ ὄχι στὸ Συνοδικὸ Μέγαρο οὔτε στὴν Ἀρχιεπισκοπή. Ὅπως μοῦ εἶπε γυναίκα θεολόγος ἀπὸ τὶς Σέρρες τηλεφωνικῶς οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς ὁμοφυ­λοφιλίας «μουγκάθηκαν», δὲν ἤξεραν τί νὰ ἀπαντήσουν, ὁ δὲ λαλίστατος καὶ συνήθως καλὰ προετοιμασμένος ὑπεύθυνος τῆς ἐκπομπῆς τὰ ἔχασε, διότι ἡ ἐκ­πομπὴ πῆρε εὐνοϊκὴ τροπὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, καὶ τὸ μόνο ποὺ κατάφερε, λόγω ἔλλειψης ἐπιχειρημάτων, ἦταν νὰ ψελλίσει στὸ τέλος κλείνοντας μία εὐχὴ γιὰ νὰ ἐξισώσει τὴν ὁμαλότητα μὲ τὴν ἀνωμαλία, τό «κατὰ φύσιν» μὲ τό «παρὰ φύσιν»· εὐχήθηκε «καλὰ Χριστούγεννα καὶ στὰ ἑτερόφυλα καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια», δείχνοντας πόσο βαθιὰ νυκτωμένος εἶναι στὰ θεολογικὰ καὶ πνευματικὰ θέματα.