Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου Γεροντα π. Ιωαννη Διωτη.





ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ

ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ

ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ      



του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου

 
Γεροντα π. Ιωαννη Διωτη. 


                                                   11ον
 


Κοινα κακοδοξίαι Σωφρονίου κα εροθέου
σα καταγράφει Ναυπάκτου, κατ’ νεξέλεγκτον λευθέραν πόδοσιν, κα προβάλλει μ συγκράτητον νθουσιασμν πρς διδαχν τν ναγνωστν του π συζητήσεις του μ τν  Σωφρόνιον πηχον κατ’ ξοχν τς προσωπικάς του δέας κα πόψεις, διότι νεκήρυξε κα νεγνώρισεν ς «γιον» τν Σωφρόνιον Σαχάρωφ. Κατέγραψεν ατ ς λεχθέντα π το ερομονάχου Σωφρονίου κατ τς μετ’ ατο συζητήσεις του, κατ’ λευθέραν πόδοσιν μετ τς συζητήσεις, κ τν στέρων, ς πληροφορε διος. δημοσίευσε δ ατ ες τ λεγχόμενον βιβλίον του περ το Σωφρονίου  «ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤ» 13 τη μετ τν κδημίαν το Σωφρονίου κα πομένως εχε τν δυνατότητα ν παρουσιάσ τ λεχθέντα κατ τς συζητήσεις πως θελε κα ν προσθέσ οαδήποτε λλα, φο δν πρχε κα δν θ πάρξ δυνατότης λέγχου τς κριβείας ατν. Πάντως, ς γράφη νωτέρω, πάντα τ παρουσιαζόμενα π το Ναυπάκτου ς λεχθέντα κα γραφέντα π το ερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ εναι κα πόψεις το δίου.
Ναυπάκτου υοθετε τ το «γίου» του Σωφρονίου κα προβάλλει ατά: «Ο Μοναστικς δελφότητες ν χουν πάνω π 12 μοναχούς, κατ τ πρότυπο τς ποστολικς μάδος, δν γίνεται ποδοτικ ργασία» (σελ. 312).
Διατί γνοον κα ο δύο ατο τι μεγάλη πνευματικ κμ το Μοναχισμο, μ πλθος εραποστολικν, φιλανθρωπικν κα στηρικτικν τς κκλησίας ργων, πρξεν ες περιόδους κατ τς ποίας πολλ Μοναστήρια εχον κα χιλιάδας κόμη Μοναχν;

 «Μερικο θέλουν ν συνδυάσουν τν γγαμη ζω μ τν γλυκύτητα τς προσευχς, πως τν ζον ο σκητές. λλ ατ δν μπορε ν πραγματοποιηθ. Γι’ ατ κα στενοχωρονται κα πελπίζονται.   νοερ προσευχ θέλει καθαρότητα ψυχς κα σώματος (ο γγαμοι δν χουν καθαρότητα;). Θ πρέπει ν τος καθοδηγομε διακριτικ κα ν τος λέμε τι εναι καλύτερα ν σταματήσ προσευχή, παρ ν διακοπ πικοινωνία μ τ λλο μέρος τς συζυγίας κα ν διαλυθ οκογένεια» (σελ. 314).
λλη νοησία ατ το «γίου» Σωφρονίου Σαχάρωφ κα το Ναυπάκτου κ. εροθέου. χομεν πλθος γγάμων γίων, μεταξ τν ποίων κα ζεύγη γγάμων γίων. Δν πάρχουν γιογραφικ κα Πατερικ ρείσματα τς πεπλανημένης διδασκαλίας το ερομονάχου Σωφρονίου τι πρέπει ν σταματ προσευχ τν γγάμων κα διαιτέρως «νοερ προσευχή», ποία εκόλως ποκρύπτεται π τ τερον μέρος τς συζυγίας, ταν παιτον τοτο εδικα συνθκαι συμβιώσεως. προσευχ εναι ναπνο τς ψυχς, Σωφρόνιε κα γιε Ναυπάκτου, πως διδάσκει γιος Γρηγόριος Θεολόγος. Διακόπτεται ναπνοή;
Σωφρόνιος κα Ναυπάκτου πλαγίως θέτουν ν μφιβόλ τν «καθαρότητα ψυχς κα σώματος» τν γγάμων. « νοερ προσευχ θέλει καθαρότητα ψυχς κα σώματος», κάτι τ ποον δν συνδυάζεται μ τν «γγαμη ζωή», ς χει διατυπωθ τ ς νω κείμενον. Δν νέγνωσαν Δεσπότης κα Σωφρόνιος τι «Τίμιος γάμος ν πσι κα κοίτη μίαντος» (βρ. ιγ΄ 4), ταν κοίτη το γάμου φυλάσσεται καθαρ π τν μολυσμν παντς εδους;
Εναι κρως πεπλανημένη, δικαιολόγητος κα νεξήγητος υοθετηθεσα π το Ναυπάκτου ποψις το Σωφρονίου Σαχάρωφ τι «γλυκύτης τς προσευχς» ξαρτται π τν γάμον τν γαμίαν. Ο Μοναχο κα ο γγαμοι δν χουν διαφορετικν ποιότητα ψυχς. γγαμος βίος κα γαμία τν Μοναχν εναι δύο δρόμοι, ο ποοι δηγον ες τν ατν προορισμόν.
Ναυπάκτου κα Σωφρόνιος Σαχάρωφ φρονον κακοδόξως, τι πραγματικ προσευχ εναι δυνατν ν γίν ατία διαλύσεως τς οκογενείας. Τί ν επω; Μένω ναυδος. Τ μεγαλύτερον μέσον δι ν διατηρηθ οκογένεια εναι δύναμις τς προσευχς, πως κα δι τν ντιμετώπισιν πάσης λλης νάγκης, λικς κα πνευματικς.
*

«ταν νας κληρικς χ βαθει μετάνοια, δν μπορε ν ργασθ πολ ποιμαντικ στν κόσμο. Γιατ ποιμαντικ διακονία παιτε διαρκ δραστηριότητα, πο δν μπορε ν χ ατς πο διακρίνεται π βαθει μετάνοια» (σελ. 339).
Διδάσκει κα ατ μ σώφρων Σωφρόνιος κα δν διστάζει ν υοθετήσ φρων ερόθεος. Δηλαδή, Μέγας Βασίλειος, γιος ωάννης Χρυσόστομος, γιος Κοσμς Ατωλς κα πλθος λλων γίων, ο ποοι παρουσίασαν ποικίλον ποιμαντικόν, κκλησιαστικόν, κοινωνικόν, φιλανθρωπικόν, συγγραφικόν, πνευματικόν, θνικν κα εραποστολικν ργον, σαν πνευματικς ηχοί, δν εχον «βαθεαν μετάνοιαν»; Ἐὰν εχον, δν θ δύναντο ν πιτελέσουν τοιατα ργα, πως διδάσκει, πιπολαίως, νευθύνως κα θεολογήτως, τ περίεργον τοτο δίδυμον.
Συμπεραίνω τι τ κτρεπόμενον τς ρθς σκέψεως κα τς λογικς δίδυμον τοτο Σωφρονίου κα εροθέου μφισβητε κόμη κα τν «βαθεαν μετάνοιαν» το ποστόλου Παύλου, ποος πρξεν πόστολος τν θνν. πίσης, 50ς ψαλμς το Δαβίδ εναι ψαλμς τς μετανοίας, ς καρπς τς βαθυτάτης μετανοίας το Δαβδ κα χι πλς τς «βαθείας». Δν προβληματίσθησαν Σεβασμιώτατος κα Σωφρόνιος, πς κατώρθωσεν Δαβδ ν πιτύχ νίκας ες τος πολέμους, ν τοιμάσ τν νοικοδόμησιν το Ναο το Σολωμόντος, ν ντιμετωπίσ ξύτατα προβλήματα το λαο κα ν γένει ν νταποκριθ ες τ πολλαπλ, δύσκολα κα πικίνδυνα βασιλικ καθήκοντά του; Βεβαίως, μ τν βαθυτάτην μετάνοιάν του Δαβίδ λάμβανε Χάριν κα δημιουργικν δύναμιν π τν Θεόν.
Μετ π ατς τς παρατηρήσεις Ναυπάκτου πρέπει ν ποκηρύξ δημοσίως τς κακοδοξίας το ερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ.


*
Ες τν σελίδα 354 γράφει Ναυπάκτου δι τ νδαλμά του ερομόναχον Σωφρόνιον Σαχάρωφ: «Κουβαλοσα στν καρδιά μου τν προσωπικότητα κα τν μορφ το Γέροντος κα πρ παντς τν θεολογία του, πο ταν πελευθερωτικ κα ναγεννητική». Τ δαιμόνιον μετακινεται π τν να πρς τν λλον.
π σα χουν κτεθ μέχρι τώρα, ς τραγελαφικ παρουσιάζεται ατ θεολογία, τν ποίαν νστερνίζεται κα θαυμάζει Ναυπάκτου.
*
«νας γιος δν μπορε σήμερα ν εναι πίσκοπος, διότι ο νθρωποι δν μπορον ν ντέξουν τν λόγον του» (σελ. 371).
Τί μς σερβίρει Σωφρόνιος Σαχάρωφ; χομεν πλθος γίων πισκόπων, Μητροπολιτν κα Πατριαρχν, ο ποοι στήριξαν τν κκλησίαν ες λους τος πολέμους ναντίον της ν τος αἰῶνας μ τν κάστοτε συμπαράστασιν λοκλήρου το πιστο λαο.
Ο Μεγάλοι Πατέρες κα Οκουμενικο Διδάσκαλοι, Μέγας Βασίλειος, γιος Γρηγόριος Θεολόγος κα γιος ωάννης Χρυσόστομος, πέτυχον ς πίσκοποι, πάτερ Σωφρόνιε κα κ. ερόθεε, πειδ σαν γιοι; πίσης, γιος Σπυρίδων κα γιος Νικόλαος ; Τί συμβαίνει λοιπόν; Πς ξηγονται ατα κα α τόσαι λλαι θεολογικαί, κκλησιολογικαί, δογματικα κα κανονικα πλάναι το Σωφρονίου Σαχάρωφ μ τν πόλυτον συμφωνίαν το Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. εροθέου;
πειτα, λας το Θεο, περίεργε Σωφρόνιε, λκεται π τν γίαν Γραφν κα ντρυφ ες τ Πατερικ κείμενα. Τί τ διαφορετικν τ δυσκολώτερον θ διδάξ ες γιος πίσκοπος, στε ο νθρωποι ν μ δύνανται «ν ντέξουν τν λόγον του», ς σχυρίζεσαι; Ατ εναι τ ατημα το λαο κα ατς εναι βαθς πόθος του, ν χ γίους πισκόπους, διότι τότε θ χ κα καλος ερες.
Φαίνεται τι γνοον κα ερομόναχος Σωφρόνιος κα Σεβασμιώτατος ερόθεος, τι πόστολος Παλος γράφει πρς τν Τίτον τι «δε τν πίσκοπον σιον εναι» (Τίτ. α΄ 8). σιος (= «γιος», «ερός», « ες τ θεον φωσιωμένος», « κατ Χριστν βιώσας κα καθηγιασμένος π τς κκλησίας»).
Τέλος, ς φαίνεται, κατ τν Σωφρόνιον κα τν Ναυπάκτου κ. ερόθεον Βλάχον, ο πίσκοποι πρέπει ν διαγράψουν, ς πρς τν αυτόν των, τ γιογραφικν χωρίον «σεσθέ μοι γιοι, τι γ γιός εμι Κύριος Θες μν» (Λτ. κ΄ 26).
*
« Κασσιανς ωμαος λεγε τι δύο πράγματα πρέπει ν φοβται μοναχός, τος πισκόπους κα τς γυνακες. Μ τς γυνακες μπορε ν γίν μαρτία, λλ πάρχει μετάνοια, πργμα πο δν γίνεται μ τος πισκόπους, δηλαδ ταν πολεμς μ πισκόπους δν μπορες ν μετανοήσς» (σελ. 384).
νεκάλυψε λοιπν «θεολογία» το Σωφρονίου Σαχάρωφ κα νέον «θανάσιμον μάρτημα», γνωστον μέχρι τώρα, πως ποκαλύπτει κα ποδέχεται Ναυπάκτου ερόθεος. Ατ εναι οαδήποτε ντίθεσις κληρικο λαϊκο πρς πίσκοπον, διότι ντίθεσις ατ δηγε εςμετανοησίαν, ς διδάσκουν ο δύο ατο δθεν κορυφαοι θεολόγοι τς ποχς μας. μως, Δεσπότης κ. ερόθεος, ποος βρίζει κα συκοφαντε, καταφώρως, μίαν λόκληρον πολυμελ μοναστικν δελφότητα τς ν Ναυπάκτ ερς Μονς Μεταμορφώσεως κα ποφαίνεται τι α χιλιάδες τν πιστν Χριστιανν, ο ποοι πισκέπτονται κα συνδέονται μ τν Μονν τς δελφότητος ατς «εναι ρρωστοι πνευματικς κα κκλησιολογικς», πότε θ μετανοήση;
*
«Συνήθως δν πρέπει ν μιλμε σ γγάμους νθρώπους γι τν ξία το Μοναχισμο, γιατ τότε μπερδεύονται κα δν κτιμον τν γάμο» (σελ. 414).
Κα λλη νοησία το ερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ, τν ποίαν δημοσιεύει μ θαυμασμν Ναυπάκτου ερόθεος. Φς τν ν τ κόσμ εναι ο Μοναχοί. μως, κατ τήν… ψιπετ θεολογίαν το Σωφρονίου κα το εροθέου, πρέπει ν σταματήσουν α προσκυνηματικα κδρομα ες τς ερς Μονάς. Ες δ τν Ορανούπολιν ν ψωθ πινακς τεραστίων διαστάσεων μ τν πιγραφήν: «Μ εσέρχησθε ες τ γιον ρος ο γγαμοι, δι ν μ ποτιμήσητε τν γάμον σας. Σωφρόνιός τις κα Ναυπάκτου ερόθεος συμβουλεύουν τοτο».
λλ’ δο κα λλη μία κόμη ορανομήκης ντίφασις το Δεσπότου κ. εροθέου Βλάχου μ λον τ δεσποτικόν της μεγαλεον. γραψεν Δεσπότης: «Τν Μοναχισμ ν τν βάλουμε κα μέσα στν οκογένεια» («Καιρς το ποισαι», σελ. 294).
Σεβασμιώτατε, πς ντέχεις τ τόσα συγγραφικ τυχήματά σου, δυστυχήματά σου, λισθήματά σου, τοπήματά σου κα παθήματά σου; Τ ατιολογικ κίνητρα λων ατν, κατ βάσιν, εναι τ πύθμενον μσος σου κατ τς ερς Μονς Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου κα γελοος περθαυμασμός σου δι τν νεκδιήγητον Σωφρόνιον Σαχάρωφ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου