Όταν οι Επίσκοποι αγωνίζοντο για την ακεραιότητα της Πίστεως και δεν συμβίωναν με την αίρεση!
Εορτή του Αγίου
Μαρτίνου του Πάπα Ρώμης
Τη μνήμη
του Αγίου Μαρτίνου του Πάπα Ρώμης τιμά σήμερα, 13 Απριλίου, η Εκκλησία μας
"Ὁ Πάπας Μαρτίνος ἦταν Ὀρθόδοξος καὶ ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν δίστασε νὰ καταδείξει τὸ κέντρο τῆς αἱρέσεως καὶ τὸν ἡγέτη της, πατριάρχη
Παῦλο –ἀντίθετα ἀπ’ ὅ,τι κάνουν σήμερα οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ ποιμένες," ποὺ
τρέμουν στὴν σκέψη ὅτι θὰ μποροῦσαν νὰ καταγγείλουν τὸν Οἰκουμενιστὴ
πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Ζηζιούλα, τὸν Δημητριάδος καὶ νὰ παύσουν νὰ
τοὺς μνημονεύουν· στὴν ἀντιπατερική τους αὐτὴ τακτικὴ ἔχουν
συμπαραστάτες τὰ "χριστιανικὰ" ἱστολόγια ποὺ -ὡς ἄλλη Οἰκουμενικὴ
Σύνοδο- ἔχουν ἀποφανθεῖ: ὅποιος δὲν μνημονεύει τοὺς αἱρετικοὺς
Οἰκουμενιστές, εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας!
Ο Άγιος Μαρτίνος,
Επίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στην κεντρική Ιταλία, στο Τόδι της Ομβρικής.
Έγινε Πάπας Ρώμης την
εποχή που την Εκκλησία ταλαιπωρούσε η αίρεση των Μονοθελητών. Δυστυχώς, τότε
και η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είχε πέσει στα δίχτυα αυτής της αίρεσης, διότι
ο Πατριάρχης Παύλος ο Β' ήταν υπέρμαχος του Μονοθελητισμού, μαζί με τον
αυτοκράτορα Κώνστα τον Β'. Ο Πάπας Μαρτίνος, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας,
προσπάθησε με επιστολή του, αλλά και με ειδικούς απεσταλμένους κληρικούς, να
επαναφέρει τον Πατριάρχη Παύλο στο ορθόδοξο δόγμα. Μάταια, όμως.
Ο Πατριάρχης,
επηρεαζόμενος από τον αυτοκράτορα, επέμενε στο Μονοθελητισμό και εξόρισε τους
απεσταλμένους του Μαρτίνου σε διάφορα νησιά. Μάλιστα, ο Κώνστας ο Β' έστειλε
και συνέλαβαν με δόλο και τον ίδιο το Μαρτίνο.
Και αφού τον οδήγησαν
αιχμάλωτο στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν τον εξόρισαν στη Χερσώνα. Εκεί, πέθανε
στις 16 Σεπτεμβρίου του 655 μ.Χ., αφού κυβέρνησε την εκκλησία του έξι χρόνια.
Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι ο θάνατος τον βρήκε αγωνιζόμενο στις επάλξεις
της Ορθοδοξίας, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας. Δηλαδή, να διδάσκει ορθά,
χωρίς πλάνη, το λόγο της αλήθειας.
(Η μνήμη του,
από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται στις 20 Σεπτεμβρίου).
Μαζί με τον Άγιο Μαρτίνο εξορίστηκαν στη Χερσώνα
και δυο ακόμα Επίσκοποι, όπου μετά από πολλές ταλαιπωρίες πέθαναν.
Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. Θείας
πίστεως.
Θείοις δόγμασι,
της ευσέβειας, υπεστήριξας, την Εκκλησίαν, ω Μαρτίνε ιεράρχα Θεόσοφε, τον γαρ
Χριστόν διπλούν όντα ταίς φύσεσιν, ομολογήσας την πλάνην κατήσχυνας. Πάτερ Όσιε
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αυτή είναι η εκκλησιαστική μας ιστορία. Διωγμοί και εξορίες επισκόπων από επισκόπους, επεμβάσεις των αυτοκρατόρων στα της Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άγιος Μαρτίνος έκανε και κάτι άλλο, που εξόργισε τον αυτοκράτορα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ζήτησε την επικύρωση της εκλογής του από τον αυτοκράτορα, που συνοδευόταν από το απαραίτητο "μπακτσίσι" (γράφε "λογία"), ενέργεια που πλήρωσε ακριβά. Κατηγορήθηκε για απείθεια κατά της "Αυτού Μεγαλειότητος" και ότι έλαβε το παπικό αξίωμα χωρίς την αυτοκρατορική επικύρωση!
Υπήρξε θαραλλέος και σταθερός στη διαφύλαξη των αληθειών της πίστης, αλλά και ακλόνητος στην υποστήριξη του πρωτείου εξουσίας (και όχι μόνο τιμής) της Εκκλησίας της Ρώμης, άσχετα αν υπήρξε το τραγικό θύμα του βυζαντινού αυτοκράτορα και ο μισητός του πατριάρχη ΚΠόλεως Παύλου Β΄ και του διαδόχου του, Πέτρου.