πατηρ Ιωάννης Διώτης σε Ναυπάκτου:
''Πως θα λειτουργήσετε με τόσο μίσος και κακία;''
Γράφει ο Πρωτοπρ. Ιωάννης Κ. Διώτης
Εν αναμονή αναρτήσεως εις το Διαδίκτυον συνεντεύξεώς μου της Κυριακής των Βαΐων δια την εκκλησιαστικήν τραγωδίαν της Ναυπάκτου, ερωτώ τον Μητροπολίτην Ναυπάκτου Ιερόθεον Βλάχον πώς τολμά να λειτουργή με τόσον απύθμενον μίσος, με τόσην κακότητα, με τόσην εχθρότητα, με τόσην αδικίαν και με τόσην εκδικητικότα κατά της πολυμελούς και αξιολόγου Μοναστικής Αδελφότητος της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου;
Ο Δεσπότης αυτός εκάρφωσεν επί του Σταυρού αδίκως την τιμήν, την υπόληψιν και την ανθρωπίνην αξιοπρέπειαν όλων των Αδελφών της Μονής χωρίς να έχουν υποπέσει εις ουδέν προσωπικόν παράπτωμα.
Ο Δεσπότης ενώ έχει τριάκοντα πέντε (35) εφημεριακά κενά εις την Μητρόπολίν του εν τούτοις απηγόρευσεν εις όλους τους Ιερομονάχους της Μονής να λειτουργούν σε τόσα χωριά από δαιμονικόν μίσος και προκλητικήν εμπάθειαν, επειδή η Μονή δεν ήτο δυνατόν να ικανοποιήση τας παρανόμους οικονομικάς απαιτήσεις του.
Συνεπώς θα είναι κωμικόν δια τον Αρχιερέα αυτόν να ψάλη κατά την Μεγάλην Εβδομάδα «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της Γης» και κατά το Πάσχα «Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει».
.jpg)
Στην σημερινή εποχή, κυρίως στην τάξη των λαϊκών, γίνεται μια φοβερή σύγχυση. Πολλοί λαϊκοί κρίνουν και κατακρίνουν αδιακρίτως ιερείς και Αρχιερείς για το α΄ ή β΄ παράπτωμα, μικρό ή μεγάλο. Για την «αγιοποίηση» αυτής της (κατα)κρίσεως χρησιμοποιείται η φράση «το κάνουμε για θέματα πίστεως». Άλλοτε, όταν ελέγχονται από αδελφούς, ότι δηλαδή δεν έχουν το δικαίωμα να κρίνουν (σύμφωνα με το γνωστό αγιογραφικό χωρίο), ανταπαντούν με το πατερικό χωρίο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «το μη κρίνεις ίνα μη κριθείς περί βίου εστίν ου περί πίστεως».
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, στα θέματα της πίστεως οπωσδήποτε και υπάρχει το δικαίωμα του ελέγχου. Το πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται στο αν στα θέματα πίστεως έχουμε ως λαϊκοί δικαίωμα ελέγχου ή όχι, αλλά στο τι είναι θέμα πίστεως· ποιες περιπτώσεις κατατάσσονται στα θέματα πίστεως και ποιες όχι. Και εδώ είναι που γίνεται μια φοβερή σύγχυση, η οποία, εκεί που νομίζουμε ότι κρίνουμε, μας οδηγεί όχι απλά στο να κατακρίνουμε, αλλά και να ιεροκατηγορούμε! Και, αν ο λόγος περί Ιεραρχών, τότε ιεροκατηγορούμε σε μέγιστο βαθμό!!!
Λόγω άγνοιας, δανειστήκαμε από τους Πατέρες μας μια φράση δυστυχώς αποκομμένη, δηλαδή το «είναι θέμα πίστεως», και, βάσει αυτού, κάθε τι που ποιεί ο οποιοσδήποτε ιερέας ή Αρχιερέας (που έχουμε βάλει στο στόχαστρο) το βαπτίζουμε «θέμα πίστεως», «αγιοποιώντας» τους ελέγχους μας και τις (κατα)κρίσεις μας, που στην πραγματικότητα είναι ιεροκατηγορίες μεγίστου βαθμού. Και είναι φυσικό επακόλουθο και λογικό οι καρποί να είναι ιεροκατηγορίες, όταν, από την θεολογική μας αγραμματοσύνη (η κατάσταση του δένδρου), «τσουβαλιάζουμε» τα πάντα στην κατηγορία «θέμα πίστεως».
ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ-ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΕΩΣ-ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος:
«Μη κρίνεις συ τους κριτάς που έχεις ανάγκη θεραπείας. Μη σου αρέσει να κρίνεις την αξίαν αυτών που σε καθαρίζουν, και μη έρχεσαι σε αντιδικία με αυτούς που σε γεννούν. Διότι αυτοί βέβαια είναι ο ένας ανώτερος ή κατώτερος από τον άλλον, από σε όμως ΟΛΟΙ είναι ανώτεροι» ΕΠΕ 4, σελ. 333
«Τα πρόβατα μη ποιμαίνετε τους ποιμένες και μην εξέρχεστε από τα όρια σας. Είναι αρκετό δια εσάς το να ποιμαίνεσθε καλά. Μη κρίνετε τους κριτάς και μη νομοθετείτε δια τους νομοθέτας, «διότι ο Θεός δεν είναι Θεός της ακαταστασίας και αταξίας, αλλά Θεός της ειρήνης» (Α Κορ. 14,33) και τάξεως. Ας μη γίνεται λοιπόν κεφαλή εκείνος ο οποίος μόλις και μετά βίας είναι χέρι ή πόδι ή ο,τιδήποτε άλλο από τα πιο ευτελή μέρη του σώματος, αλλά ο καθένας, αδελφοί μου, ας παραμείνει εις την θέση την οποία έχει κληθεί, έστω και αν είναι άξιος για καλύτερα, με το να δέχεται εκείνην (την θέση) την οποίαν έχει τώρα και να ευδοκιμεί περισσότερο εις αυτήν, παρά να επιζητεί εκείνην που δεν έχει λάβει». ΕΠΕ 5, σ. 409
Η περίπτωση που κάποιος (μάλλον μοναχός ή απλός λαικός, ο άγιος τον αποκαλεί φιλόσοφο, ίσως ειρωνικά) κατηγορεί τον μ. Βασίλειο ότι δεν λέει φανερά το Πνεύμα Ομοούσιο και τον Θεολόγο που το ανέχεται αυτό. Ο άγιος Γρηγόριος λέει σε αυτόν τον άνθρωπο: «Από που μας ήρθες και δογματίζεις έτσι; Πως γίνεσαι κριτής σε τόσα μεγάλα πράγματα;» (επ. 58, ΕΠΕ 7, 113)
Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης:
«Εσύ να έχεις επίγνωση του εαυτού σου, ότι ο καθένας (ιερέας) είναι πιο ψηλός από σένα, και άφησε στον δίκαιο κριτή την κρίση. Μόνο ο ιερέας να μην κάνει λάθος στα δόγματα για τον Θεό· όσο για τα άλλα δεν είσαι εσύ δικαστής, εφόσον δεν έχεις κυριευθεί από παραφροσύνη, αλλά γνωρίζεις το δικό σου μέτρο και αξίωμα. Τι λέγει λοιπόν; Δεν υπόκειται σε κρίση ο αρχιερέας και από τους εκκλησιαστικούς κανόνες; Ναι λέγω. Αλλά δεν θα κριθεί από σένα, αλλά από τον Θεό, ή πολλές φορές και από ανώτερο αρχιερέα. Γιατί ανακρίνεις τον ποιμένα, αφού είσαι πρόβατο; Γιατί αρπάζεις κατά τρόπο φαρισαϊκό το κριτήριο του Θεού και το ιερό αξίωμα που δεν σου δόθηκε ούτε σου το εμπιστεύτηκε ο Θεός; Γιαυτό παρακαλώ μην κατακρίνεται κανέναν και προπαντός ιερέα του Θεού» ΕΠΕ 13Α, 411