Ομολογία

Ο μεγάλος του Ουρανού

με το μεγάλο της γης.

του αρχιμ. Δανιηλ Αερακη

Για τον προφήτη Ηλία θα μιλήσουμε. Ανοίγουμε την Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο Γ΄ Βασιλειών. Εκεί βλέπουμε τη μεγάλη συνάντησι και ακούμε το σπουδαίο διάλογο. Συζητούν ο μεγαλύτερος του Ουρανού με το μεγαλύτερο της γης. Ο Θεός, ο μεγάλος του Ουρανού, είναι όχι απλώς η μοναδική υπερδύναμις∙ είναι η μοναδική παντοδυναμία.

Διάλογος ανάμεσα στον παντοδύναμο του Ουρανού, τον Κύριο, και στο μεγάλο της γης.

Και την εποχή εκείνη ο μεγάλος της γης δεν ήταν ο βασιλιάς του κράτους, ο Αχαάβ. Ήταν ο ασκητής προφήτης. Ο άγιος, ο Ηλίας ο προφήτης! Αυτός είναι ο μεγάλος, αφού αυτός έχει πρόσβασι στον παντοδύναμο Θεό. Ο Άγιος μπορεί ν’ αποσπάση την υπόσχεσι από τον παντοδύναμο Σύμμαχό του για τη λύσι όλων των προβλημάτων.

Συνήθως οι τρανοί της γης διαθέτουν κάποιο τηλέφωνο, το γνωστό ως «κόκκινο» τηλέφωνο, με το οποίο μπορούν, μέσω δορυφόρου, να συνδεθούν αυτομάτως με όλα τα σημεία της γης. Ο προφήτης Ηλίας είχε πάντοτε μαζί του το κινητό και μυστικό τηλέφωνο, με το οποίο άνοιγε γραμμή με τον Ουρανό και συνωμιλούσε απ’ ευθείας με το Θεό! Όχι συμβολικά, αλλά πραγματικά.

Συχνά διαβάζουμε τη φράσι: «Και είπε Κύριος προς Ηλιού» (Γ΄Βασ.ιζ΄2).

Και τη φράσι: «Και ανεβόησεν Ηλιού προς Κύριον» (Γ΄Βασ.ιζ΄20).

Αιτία των προβλημάτων:

Αμαρτία και ασέβεια.

Δεν ξέρω, αν εμείς με τις συναντήσεις και τους διαλόγους και τις ποικίλες επιτροπές επιλύουμε τα τόσα καυτά προβλήματά μας. Ένα είναι το γεγονός, ότι ο Ηλίας έλυσε το οξύτερο για την εποχή του πρόβλημα. Ήταν το οικονομικό και τότε, όπως και σήμερα, το σπουδαιότερο.

Έπεσε τότε πείνα παντού. «Λιμός μέγας εγένετο».

Πώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα;

● Από την ανομβρία. Φοβερή απειλή η ανομβρία. Φανταστήτε ν’ ανοίγης βρύση και να τρέχη το νερό σταλαγματιά – σταλαγματιά, και σε λίγο να τρέχη … αέρας από τη βρύση! Η δίψα δεν ικανοποιείται με αέρα. Θέλει νερό. Χωρίς νερό δεν έχουμε μόνο δίψα. Έχουμε και πείνα.

Ας μη βρέξη τρία χρόνια ο ουρανός νερό, και τότε θα δούμε πώς θα τραφούμε. Θα ξεραθούν τα πάντα στη γη. Ούτε σπόρος για σπουργίτια δεν θα υπάρχη, πολύ περισσότερο ψωμί για τους ανθρώπους.

Τόσο χρόνο και κάτι ακόμα, κράτησε στην εποχή του Ηλία η ανομβρία. «Εκλείσθη ο ουρανός επί έτη τρία και μήνας έξ, ως εγένετο λιμός επί πάσαν την γην» (Λουκ.δ΄25).

Οξύτατο πρόβλημα η ανομβρία τότε.

Ποιος την είχε προκαλέσει;

● Η αμαρτία. Φανταστήτε να τρέχη πηγή και να πηγαίνη κάποιος και να την στομώνη! Ποιος θα φταίη, που δεν θα τρέχη ούτε σταγόνα νερό; Εκείνος που έκλεισε το στόμιο της πηγής…

Πηγή ανεξάντλητη η ευλογία του Θεού. Ο άνθρωπος όμως την κλείνει. Στομώνει την πηγή των αγαθών. Πώς; Με την αμαρτία του, με την αμετανοησία του. Προκαλούμε το Θεό με τις αμαρτίες μας. Και στη συνέχεια προξενούμε τη δυστυχία μας.

● Η ασέβεια. Άλλος παράγων, χειρότερος από τον προηγούμενο, που προκάλεσε τότε την ανομβρία και κατά συνέπεια το οξύ οικονομικό πρόβλημα.

Ασέβεια είναι η άρνησις του Θεού, η περιθωριοποίησις του Θεού, η πολεμική κατά του Θεού.

Φανταστήτε να τρέχη η φυσική πηγή και να την καταστρέφη με λύσσα και στη θέσι της να βάζη μαρμάρινη βρύση, χωρίς σταγόνα νερό! Ωραίο το μάρμαρο, σκαλιστή η βρύση, αλλά νερό καθόλου.

Κάτι τέτοιο πράττουν οι ασεβείς. Αρνούνται το Θεό, την πηγή όλων των αγαθών. Στη θέσι του βάζουν κάποιον ψεύτικο θεό, κάποιο είδωλο.

● Η ασέβεια είναι διαστροφή.

Κάτι τέτοιο έκανε τότε ο λαός του Ισραήλ, με επί κεφαλής τον ασεβή βασιλιά Αχαάβ. Αντί για τον αληθινό Θεό λάτρευσαν τον Βάαλ, ένα ψεύτικο θεό.

Δεν το ανέχτηκε ο προφήτης του Θεού, ο Ηλίας. Πήγε κατά πρόσωπο στο βασιλιά και τον ήλεγξε για τη διαστροφή και την ασέβειά του: «Και είπεν Ηλιού∙ Ου διαστρέφω τον Ισραήλ, ότι αλλ’ ἤ σύ και οίκος του πατρός σου εν τω καταλιμπάνειν υμάς τον Κύριον Θεόν υμών και επορεύθης οπίσω των Βααλίμ» (Γ΄Βασ.ιη΄18).

Τα κοράκια γίνονται φιλάνθρωπα!

Το οξύ και σήμερα οικονομικό πρόβλημα στη βάσι του είναι ηθικό και πνευματικό.

Η οικονομία της γης έχει σχέσι με την οικονομία του Ουρανού. Η αγάπη του Θεού ονομάζεται και οικονομία. Ο Θεός οικονομεί τη σωτηρία μας, στο δυσκολώτερο θέμα, σ’ αυτό της αιώνιας ζωής, και δεν μπορεί να οικονομῆ το εύκολο θέμα, τη λύσι των υλικών μας αναγκών, που αφορά σ’ αυτή τη ζωή;

Πῶς λύθηκε στην εποχή του Ηλία το οικονομικό πρόβλημα;

Πρώτα – πρώτα με την πρόνοια του Θεού. Μερικοί αμφιβάλλουν για την πρόνοια του Θεού:

- Μα πώς μπορεί ο Θεός να μεριμνά για μένα; Εγώ ας είμαι καλά! Ο Θεός δεν ασχολείται με μένα!...

Μεριμνά ο Θεός.

● Τα απίθανα των ανθρώπων είναι τα πιθανά του Θεού.

● Τα αδύνατα των ανθρώπων είναι τα δυνατά του Θεού.

Τι θα λέγατε, αν ακούγατε, ότι ένας λύκος μπήκε φύλακας σε κοπάδι προβάτων; Ότι αυτό είναι απίθανο. Ο λύκος κατασπαράζει, δεν προστατεύει τα πρόβατα.

Τι θα λέγατε, αν ακούγατε, ότι μια αλεπού κάνει φιλική συντροφιά με τις κότες; Ότι αυτό είναι απίθανο. Η αλεπού καταβροχθίζει, δεν κουβεντιάζει με τις κότες.

Τι θα λέγατε, λοιπόν, αν ακούγατε ότι ένας κόρακας ωρίστηκε να σερβίρη κρέας σε κάποιο καθημερινό τραπέζι; Ότι αυτό είναι απίθανο. Ο κόρακας καταβροχθίζει, δεν σερβίρει σε άλλους το κρέας.

Και όμως, αυτό έγινε στην περίπτωσι του Ηλία. Κάθε μέρα ο Θεός σέρβιρε τροφή, για να θρέψη τον προφήτη, που βρισκόταν στο χείμαρρο Χορράθ! Σερβιτόρος; Ένας κόρακας. «Και οι κόρακες έφερον αυτῷ άρτους το πρωΐ και κρέα το δείλης» (Γ΄Βασ. ιζ΄6). Πόσο θαυμαστή η αγάπη του Θεού που μεταφράζεται σε πρόνοια καθημερινή!

Και με κοράκια ακόμα μπορεί να σε θρέψη ο Θεός. Και με πρόσωπα εχθρικά σε σένα μπορεί να σε ωφελήση. Και με τις πιο αντίξοες καταστάσεις μπορεί να σε οδηγήση στη σωτηρία.

●Τα κοράκια από απάνθρωπα έγιναν φιλάνθρωπα! Αυτή είναι η αλλοίωσις του Θεού.

● Τα πεινασμένα λιοντάρια στο λάκκο με το Δανιήλ έγιναν άκακα και ήμερα πρόβατα.

● Η ουρανομήκης φωτιά στο καμίνι της Βαβυλώνας έγινε δροσιά και ανάπαυσις για τους Τρείς Παίδες.

● Τα αρπακτικά κοράκια στην περίπτωσι του Ηλία έγιναν μεταφορείς, σερβιτόροι του Θεού.

● Κοράκια πολλοί της αμαρτίας και της πλεονεξίας, μεταβάλλονται σε ελεήμονες. Άνθρωποι αιμοδιψείς και κακοποιοί γίνονται αρνία, φιλήσυχοι πολίτες, ευγενείς και καλωσυνάτοι.

Υπάρχει όμως και η αντίθετη αλλοίωσις, η αλλοίωσις του κακού.

Αν τότε τα κοράκια έγιναν φιλάνθρωποι διάκονοι του Ηλία, άνθρωποι πλασμένοι από το Θεό να αγαπούν και να προσφέρουν, καταντούν κοράκια, όρνεα αρπακτικά! Γέμισε η κοινωνία μας ανθρωπόμορφα κοράκια, που συνεχώς αρπάζουν, κλέβουν, με κομπίνες πλουτίζουν, ποτέ δεν δίνουν, ποτέ δεν προσφέρουν.

Νά γιατί δεν λύνεται το οικονομικό πρόβλημα. Λύθηκε τότε, διότι τα κοράκια έγιναν φιλάνθρωπα. Δεν λύνεται σήμερα, διότι οι άνθρωποι έγιναν κοράκια.

Άδεια αποθήκη, γεμάτη καρδιά

Γιατί ο Θεός χρησιμοποίησε κοράκια, για να θρέψουν τον προφήτη του;

Άνθρωποι δεν υπήρχαν;

Κάποτε τα ζώα ακούνε το Θεό πιστότερα από τον άνθρωπο. Είδατε ποτέ κοράκι να πνίγη το νεογνό του, το μικρό του κοράκι; Όχι. Άνθρωπος όμως το κάνει αυτό. Και όχι ένας. Πολλοί σήμερα πνίγουν τα παιδιά τους. Με τις εκτρώσεις σκοτώνουν τα νεογνά τους.

Γίναμε χειρότεροι από τα ζώα. Γι’ αυτό λέει ο προφήτης Ησαΐας: «Έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού∙ Ισραήλ δε με ουκ έγνω και λαός μου ου συνήκε» (α΄3).

Στην εποχή του Ηλία υπήρχε και ο άνθρωπος του Θεού.

● Το κοινωνικό πρόβλημα δεν το λύνει μόνο η πρόνοια του Θεού, όπως είδαμε με τους κόρακες του Χορράθ.

● Το λύνει και η αγάπη των ανθρώπων, όπως την βλέπουμε στο πρόσωπο της χήρας στα Σαρεπτά της Σιδωνίας.

Ο Ηλίας παίρνει εντολή από το Θεό: «Ανάστηθι και πορεύου εις Σαρεπτά της Σιδωνίας∙ ιδού εντέταλμαι εκεί γυναικί χήρᾳ του διατρέφειν σε» (Γ΄Βασ. ιζ΄9).

Αν σε σημερινούς χριστιανούς συστήσης: «Μη τσιγκουνεύεστε! Δίνετε γενναία ελεημοσύνη», αμέσως παίρνεις την απάντησι: «Δεν έχω, τι να δώσω;».

Δεν έχεις; Έχεις πολύ περισσότερα από τη γυναίκα εκείνη.

● Συ έχεις τουλάχιστον άντρα, που σου φέρνει στο σπίτι χρήματα και αγαθά. Εκείνη δεν είχε άντρα∙ ήταν χήρα.

● Συ έχεις γεμάτο το σπίτι σου τρόφιμα∙ εκείνη τι είχε; Μια χούφτα αλεύρι και λίγο λάδι. «Δράξ ἀλεύρου ἐν τῇ υδρίᾳ και ὀλίγον ἒλαιον ἐν τῷ καψάκῃ» (Γ΄Βασ.ιζ΄12).

Έχεις λιγώτερα από εκείνη τη χήρα;

● Ήταν άδεια η αποθήκη της.

● Ήταν όμως γεμάτη η καρδιά της.

Ξέρετε γιατί νομίζουμε, ότι δεν έχουμε και ότι όλα μας λείπουν; Διότι είναι γεμάτα τα σπίτια μας από αγαθά∙ είναι όμως άδεια η καρδιά μας από αγάπη.

● Λίγο αλεύρι, μια χούφτα! Και δεν τελείωνε. Μ’ αυτό κάθε ημέρα ζύμωνε ψωμί και έτρεφε και το σπίτι της και τον προφήτη. Πώς; Ζύμωνε το λίγο αλεύρι με το προζύμι, που λέγεται αγάπη∙ το αλεύρι δεν τελείωνε!

● Και το λάδι δεν τελείωνε, διότι είχε αναμίξει το φυσικό έλαιον με το έλεος, με την αγάπη.

● Όπου Θεός, εκεί αποθήκη ανεξάντλητη.

Να ξεκλειδώσουμε τους ουρανούς

Το οικονομικό πρόβλημα λύθηκε τότε. Ποιος ο οικονομολόγος;

Ο Ηλίας ο προφήτης.

Πώς το έλυσε; Είχε σχέση με τον πλουσιώτερο χρηματοδότη της αγάπης, με το Θεό. Ο Θεός δεν δανείζει, χαρίζει. Δεν δανειοδοτεί, αλλά χρηματοδοτεί.

Το μυστικό του Προφήτη: Τρεις λέξεις, που συχνά επαναλάμβανε: «Ζῇ Κύριος ο Θεός τῶν δυνάμεων» (Γ΄Βασ. ιζ΄1).

● Πιστεύεις, ότι ζη ο Θεός;

●Λες στο Θεό Ναι, χωρίς Αλλά;

● Οι περισσότεροι λένε:

-Ναι μεν υπάρχει Θεός, αλλά, αν δεν κάνουμε μόνοι μας τις επενδύσεις μας, το κουμάντο μας, τι να μας κάνη ο Θεός;

● Η καλύτερη επένδυσις είναι η πίστις στο Θεό. Ο Θεός μας είναι «Ναι», χωρίς «Αλλά», χωρίς κρατούμενα, χωρίς αμφιβολίες.

● Αυτό ήταν για τον Ηλία τον Προφήτη.

Η διαφορά μας με τον Ηλία: Εμείς χάνουμε συνήθως το κλειδί, με το οποίο ανοίγεται η αποθήκη του Θεού. Ο Ηλίας το είχε πάντοτε μαζί του.

Και το κλειδί είναι η προσευχή της πίστεως. Μ’αυτό το κλειδί μπορούμε, όποτε θέλουμε, να ξεκλειδώσουμε την αστείρευτη αποθήκη της αγάπης του Θεού, όπως έκανε ο προφήτης Ηλίας.