Ομολογία

Πρόσχωμεν -

Αποκοπή από τα μυστήρια

Αρχιμ. π. Δανιήλ Γ.Αεράκη, Ιεροκήρυκος.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, για να δείξη την αγάπη Του και ότι ήρθε «ζητήσαι και σώσαι το απολωλός», παρουσίασε αλληλοδιαδόχως τρεις παραβολές. Βρίσκονται στο 15^ο κεφάλαιο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου. Η μία είναι του απωλολότος προβάτου (Λουκ. ιε΄4-7). Η άλλη είναι της απολεσθείσης δραχμής (Λουκ. ιε΄ 8-10). Η τρίτη του απωλολότος υιού – του ασώτου (Λουκ. ιε΄11-32).

Ψάχνει για το χαμένο πρόβατο. Κι όταν το βρίσκη, το παίρνει στους ώμους Του και το φέρνει στη μάντρα Του. Το ενώνει με τα άλλα. Δεν παίρνει ένα ψωριασμένο πρόβατο να το ρίξη μέσα στ’ άλλα, πρωτού να ξεψωριαστή!

• Το πρώτο είναι αγάπη και θυσία.

• Το δεύτερο είναι ακρισία και ανοησία.

Η Εκκλησία τους δέχεται όλους, αφού για όλους σαρκώθηκε και σταυρώθηκε ο Χριστός. Δέχεται τον αμαρτωλό, που μετανοεί, εμάς δηλαδή όλους. Δεν δέχεται όμως τον αμαρτωλό αμετανόητο. Πολύ δε περισσότερο, δεν δέχεται τον αμαρτωλό, για να ξαπλώση το μολυσμό του και σ’ όλους τους άλλους. Κι’ ακόμα περισσότερο, δεν δέχεται τον ασεβή να κάνη «κουμάντο» στο χώρο της.

Σε παρόμοιες περιπτώσεις τι κάνει; Ας ακούσουμε τον Ιερό Χρυσόστομο:

«Προλέγω και λαμπρά βοώ τη φωνή∙

Εί τις μετά την παραίνεσιν και διδασκαλίαν επί την παράνομον των θεάτρων αυτομολήσειε λύμην, ου δέξομαι αυτόν είσω τουτωνί των περιβόλων, ου μεταδώσω μυστηρίων.

Ώσπερ οι ποιμένες τα ψ ώ ρ α ς εμπεπλησμένα πρόβατα των υγιαινόντων απείργουσιν, ούτω εργάσομαι καγώ. Και γαρ ενιαυτόν έχω λοιπόν της πόλεως επιβάς της υμετέρας, και ου διέλιπον πολλάκις και συνεχώς ταύτα ημίν παραινών.

Επεί ούν εναπέμεινάν τινες τη σηπεδόνι, φέρε λοιπόν την τ ο μ ή ν επαγάγωμεν. Ει γαρ μη σιδήριον έχω, αλλ’ έχω σιδήρου τομώτερον.

Ει και μη πυρ βαστάζω, αλλ’ έστι μοι διδασκαλία πυρός θερμοτέρα, ευτονώτερον δυναμένη ταύτα εργάζεσθαι. Μη ουν καταφρόνει τις αποφάσεως της ημετέρας. Ει γαρ ευτελείς ημείς, αλλ’ όμως ενεχειρίσθημεν αξίαν παρά της του Θεού χάριτος την δυναμένην ταύτα εργάζεσθαι.

Ου τους αδελφούς ημών αποκόψαι βουλόμεθα, αλλά το ό ν ε ι δ ο ς της Εκκλησίας αποκρούσασθαι. Μηδείς τοίνυν των επιμενόντων τη αυτή πορνεία της εκκλησίας επιβαινέτω, αλλά και αφ’ υμών επιτιμάσθω, και κοινός έστω πολέμιος.

Καθάπερ οι κυνηγοί τα δυσάλωτα των θηρίων ουκ εξ ενός μέρους, αλλά πάντοθεν ελαύνοντες, εις την σαγήνην εμβάλλουσιν, ούτω και ημείς τους εκθηριωθέντας συνελάσωμεν, και ταχέως εις τα δίκτυα της σωτηρίας εμβαλούμεν, ημείς εντεύθεν, υμείς εκείθεν.

Ερεί ο Θεός∙ Ορών από του οίκου του εμού ουκ αργύριον ουδέ χρυσίον ουδέ σκεύος κλαπέν, αλλά σωφροσύνην συληθείσαν, και τον λαβόντα το Σώμα το τίμιον, και τοιαύτης μετασχόντα θυσίας, απελθόντα εις του διαβόλου χωρίον, πως ε σ ί γ η σ α ς; Πως ουκ ανήγγειλας τω ιερεί; Και ου τας τυχούσας απαιτηθήση ευθύνας.

Πολλώ γαρ βέλτιστον ενταύθα λυπηθέντας ημάς, εξελέσθαι της μελλούσης κρίσεως, ή ρήμασι χαρισάμενον μεθ’ ημών κολασθήναι τότε». Ε.Π.Ε. 31,326.

Μετάφρασις:

Σας το προλέγω και φωνάζω δυνατά:

Όποιος ύστερα από τέτοια διδασκαλία και παραίνεσι θα το σκάση και θα πάη στη διαφθορά των θεάτρων, δεν θα ξανάρθη εδώ. Δεν θα του μεταδώσω τα άχραντα μυστήρια.

Όπως οι βοσκοί, τα πρόβατα που είναι γεμάτα ψώρα τα απομακρύνουν από τα άλλα, έτσι θα κάνω κι εγώ. Έχω ένα χρόνο, που εκλέχτηκα αρχιεπίσκοπος της πόλεώς σας και δεν έπαυσα πολλές φορές να σας δίνω παρόμοιες συμβουλές.

Επειδή όμως μερικοί εξακολουθούν να παραμένουν στη σαπίλα, πρέπει γι’ αυτό να χρησιμοποιήσω την αποκοπή. Δεν έχω βέβαια χειρουργικό μαχαίρι, αλλ’ έχω τον λόγο, που είναι πιο κοφτερός από μαχαίρι.

Δεν διαθέτω φωτιά, αλλ’ έχω τη διδασκαλία, που είναι θερμότερη κι από τη φωτιά και μπορεί να καυτηριάζη αποτελεσματικά. Ας μη περιφρονή κανείς την απόφασί μου. Διότι, αν και είμαι ασήμαντος, όμως έχω από τη χάρι του Θεού λάβει την ιερωσύνη, που μπορεί να πραγματοποιήση την αποκοπή.

Δεν θέλουμε να αποκόψουμε από το σώμα της Εκκλησίας τους αδελφούς, αλλά θέλουμε να διαφυλάξουμε το ήθος της Εκκλησίας από την ντροπή της ασεβείας. Κανένας, λοιπόν, από όσους επιμένουν στην αισχρή τους πράξι να μην μπαίνει στην εκκλησία, αλλά και σεις να τον επιπλήττετε και να τον θεωρείτε κοινό εχθρό.

Οι κυνηγοί τα δύσκολα θηράματα όχι από ένα τόπο, αλλά από παντού, τα κυνηγούν και τα βάζουν στη σαγήνη. Κι εμείς όσους έχουν εξαγριωθή σαν θηρία, ας προσπαθήσουμε να τους οδηγήσουμε στα δίκτυα της σωτηρίας, εμείς από δω, εσείς από κει.

Θα σου πει ο Θεός∙ Έβλεπες ότι κλάπηκε απ’ το σπίτι μου όχι χρυσάφι ή ασήμι ή χρυσό σκεύος, αλλά η σωφροσύνη, έβλεπες αυτόν που πριν από λίγο πήρε το Σώμα το τίμιο και κοινώνησε να συχνάζη σε χώρους του διαβόλου, και δεν μίλησες. Γιατί το ανέχτηκες; Γιατί δεν πήγες να το αναφέρης στον ιερέα; Και φυσικά γι’ αυτή σου τη στάσι θα σου ζητηθούν ευθύνες.

Είναι πολύ καλύτερα να σας στενοχωρώ εδώ στη γη και να σας λυτρώσω απ’ τη μελλοντική καταδίκη, παρά να σας ευχαριστήσω με τα λόγια μου και να τιμωρηθώ μαζί σας.

* * *

Σήμερα κατακλύστηκε ο χώρος της Εκκλησίας από άτομα, που θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους, που προκλητικά αντιδρούν στο κήρυγμα της αλήθειας, που εμφανίζουν την ανηθικότητά τους αναίσχυντα, που επιμένουν να αλλάξουν το ήθος της χριστιανικής συνειδήσεως.

Δεν τολμά ο ευλαβής λειτουργός των μυστηρίων του Θεού να παρατηρήση άσεμνη εμφάνιση μέσα στο Ναό, πολύ περισσότερο να βγάλη από το Ναό άτομα με αναίδεια και χυδαιότητα. Ακόμη και οι προϊστάμενοί τους θα τους επιπλήξουν!

Γι’ αυτό τα παραπάνω λόγια του καλού Ποιμένα, του επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελούν καθοριστικό κανόνα για τους ποιμένες, που δεν βλέπουν «εις πρόσωπον ανθρώπων» (Ματθ. κβ΄16).

(Περιοδικό ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ τ. 547).