Ομολογία

Είναι ψεύδος πελωρίων διαστάσεων ότι ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ ήταν ο εκλεκτός των Συνταγματαρχών. Σε επόμενη συνέχεια θα αποδείξουμε την θεοπρόβλητον εκλογήν του. Οι σημερινοί αρχιερείς είναι θεοπρόβλητοι;


Γιά να θυμούνται οι παληοί
και να μαθαίνουν οι νέοι

Το παρακάτω κείμενο του υπεύθυνου του blog apotixisi δημοσιεύθηκε πρίν από 35 χρόνια στην εφημερίδα ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ της 10.10.1975.
Το κείμενο δεν υπήρχε στο αρχείο μου, αλλά μου το απέστειλε σεβαστός φίλος, που το κατέγραψε τότε στην γραφομηχανή του και το διατήρησε.
Οταν η Ιστορία καταγράφει αντικειμενικά και ψυχρά τα γεγονότα, έχει την δυνατώτερη φωνή που δεν μπορεί να καλυφθή από κανένα ψεύδος.
Και περιμένει υπομονετικά να έρθη η κατάλληλη ωρα γιά να μεταδώση το αληθινό και ζωντανό μήνυμά της.
Εκείνο που μένει στους επιγενόμενους είναι να το ακούσουν και να το αποδεχθούν, όπως ακριβώς καταγράφεται και οπως αψεγάδιαστο περιγράφεται από τους αυτόπτες και τους αυτήκοους μάρτυρες.
Και γι αυτό, δεν χρειάζεται καμμία αλλη ιδιαίτερη απόδειξι και καμμία άλλη τεκμηρίωσι.
Η φωνή της Ιστορίας ειναι καθάρια, λαμπικαρισμένη και εκκωφαντική και ο ήχος της αδιαπέραστος και απροσπέραστος, υπερβαίνει τα ομιχλώδη ψεύδη και τους διερχομένους λογής-λογής ψευδολόγους της, εγκαθίσταται εις "μαλακήν γήν", και αναπαύεται στις καρδιές των καλοπροαιρέτων ανθρώπων. .


Ζητούμεν την επάνοδον

του μακαριωτάτου

Ιερωνύμου


Αξιότιμε κ. Διευθυντά,

Εγένετο παγκοσμίως γνωστή, η ανέντιμος προσπάθεια την οποίαν κατέβαλε το Σεραφειμικόν καθεστώς βίας, δια να ταπεινώση κατά σαδιστικόν τρόπον τον πρώην Αρχιεπίσκοπον κ. Ιερώνυμον και τους κατά την περίοδον της Αρχιεπισκοπίας του επιστρατευθέντας λαμπρούς Μητροπολίτας διακρινομένους διά το ήθος, την ευπρέπειαν, την θεολογικήν και επιστημονικήν των κατάρτισιν και με αναμφισβήτητον την ομολογίαν της έξωθεν καλής μαρτυρίας.
Κατ’ αυτάς εμελέτων το προσφάτως εκδοθέν βιβλίον «Το δράμα ενός Αρχιεπισκόπου» και εκείθεν εξήγαγον εν πλήθος αποδεικτικών στοιχείων ηρωισμού και αγιότητος του πρώην Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.
Επειδή είναι βέβαιον ότι το βιβλίον είναι αδύνατον να κυκλοφορήση εις το ευρύτατον κοινόν, λόγω της αρνήσεως των περισσοτέρων «χριστιανικών» βιβλιοπωλείων και… της μόδας της «αντιχουντικότητος», συνεκέντρωσα ΕΛΑΧΙΣΤΑ μόνον χαρακτηριστικά περιστατικά, τα οποία πιστοποιούν τον άνδρα. Αναγιγνώσκοντες ταύτα οι άνανδροι «αντιχουντικοί» Σεραφειμικοί, ας κύψουν την κεφαλήν από εντροπήν ― εάν έχουν ― και ας καταστούν «άλαλα τα χείλη των ασεβών» που σήμερον αποτελούν την μεγαλύτερη κατάρα και διά την Εκκλησίαν και διά το Έθνος.

1. Απελευθέρωσε εκ των φυλακών και προσέλαβε εις την Αρχιεπισκοπήν τον π. Γεώργ. Δημητριάδην όστις εις κήρυγμά του την Κυριακήν των Μυροφόρων επετέθη ευθέως κατά της Δικτατορίας.

2. Εδέχθη να υπαχθή εις την δικαιοδοσίαν της Αρχιεπισκοπής τον ελθόντα εις προστριβάς με τον Μητροπολίτην του ως και με τας στρατιωτικάς και αστυνομικάς αρχάς Αρχ. Θεόκλητον Φεφέ.

3. Απέτρεψε την υπό της κυβερνήσεως εκ δίωξιν εκ του Πανεπιστημίου ως αριστερών, του καθηγητή κ. Μιχ. Σακελλαρίου – του αδελφού του γνωστού αντιϊερωνυμικού εκκλησιαστικού συντάκτου – ως και του κ. Εμ. Kριαρά.

4. Κατέβαλε απεγνωσμένας προσπαθείας επί μήνας και έτη ακόμη, διά τους εγγραφέντας εις τους μαυροπίνακας της ΚΥΠ και τεθέντας εκποδών από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα ή μη εγκριθέντος τού κατά πάντα νομίμου διορισμού των εις αυτά, διά τους κάτωθι: Σάβ. Αγουρίδην, Κων. Μακρήν, Ιωάν. Αναστασίου, Νικ. Δελούκαν, Γ. Μερίκαν, Νικ. Μακρίδην κ.ά.

5. Διά τους εκπαιδευτικούς ή διοικητικούς υπαλλήλους των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων κ. Β. Σκουβάκλη, Παν. Κώστογλου, Γλ. Χατζοπούλου - Κώστογλου, της Γυμνασιάρχου Ευτ. Κεράσιγλου, του εν Ιωαννίνοις θεολόγου καθηγητού Γ. Ζάχου κ.ά.

6. Ηρνήθη εις απαίτησιν της Δικτατορίας να εισαγάγη εις δίκην τον Σεβ. Μητρ. Πειραιώς κ. Χρυσόστομον κατόπιν του ευρεθέντος τηλεγραφήματός του εις τα αρχεία της ΕΔΑ απευθυνόμενον προς τον πρόεδρόν της κ. Πασσαλίδην.

7. Ηρνήθη εις την Δικτατορίαν να διωχθή ο αντιϊερωνυμικός Μητρ. Φιλίππων και νυν αντικανονικός Περιστερίου κ. Αλέξανδρος, κατηγορούμενος διά φιλοαριστερισμόν προ της 21.4.67 και διότι τα ξημερώματα της 21.4.67 ευρέθη υπό της Αστυνομίας εις τα εν Καβάλα γραφεία της ΕΔΑ.

8. Ηρνήθη εις τον αντιπρόεδρον της Κυβερνήσεως στρατηγόν Σπαντιδάκην να διωχθή ο Σεβ. Μητρ. Ελευθερουπόλεως κ. Αμβρόσιος.

9. Ηρνήθη εις την Δικατατορίαν να διωχθή ο Σεβ. Μητρ. Σύρου κ. Δωρόθεος, διά τας κατά του Βασιλέως και κατ’ αυτού του ιδίου προσωπικώς (του Ιερωνύμου) επιθέσεις του.

10. Ηρνήθη να διωχθή ο Σεβ. Μητρ. Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος, παρά την έντονον επιμονήν του Υπουργού Βορείου Ελλάδος Δ. Πατίλη, του Γενικού Επιτελείου Στρατού, της ΚΥΠ και άλλων ισχυρών παραγόντων.

11. Ηρνήθη εις την Κυβέρνησιν την 15ην Ιανουαρίου 1968 την αποπομπήν εις τα δικαστήρια 11 Μητροπολιτών, διά λόγους όχι πολιτικούς.

12. Απέστειλε την 4ην Αυγούστου 1967 προς τον Υπουργόν Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων επιστολήν, εις την οποίαν εκφράζει την αντίθεσίν του προς απόφασιν καθ’ ην εις όλων των ειδών Συμβούλια της Εκκλησίας θα διωρίζοντο με κοινήν απόφασιν των Υπουργών Παιδείας και Συντονισμού και του οικείου Νομάρχου.

13. Παρά την πρωθυπουργικήν απόφασιν περί συμμετοχής της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Γενικήν Συνέλευσιν του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών της Στοκχόλμης, ο κ. Ιερώνυμος αντέστη και τελικώς η Εκκλησία της Ελλάδος δεν εδέχθη να λάβη μέρος.

14. Εθεωρείτο άνθρωπος του Βασιλέως και τρόπον τινα τυφλόν όργανόν του.
Και ως εκ τούτου ήσαν δύσπιστοι απέναντί του και επιφυλακτικοί.

15. Τέσσαρας μόλις ημέρας μετά την εκλογήν του ως Αρχιεπισκόπου εις την αίθουσαν τελετών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διεκήρυξεν κατά τον επισημότερον τρόπον σκέψεις του περί ατομικής, πολιτικής, εθνικής και κοινωνικής ελευθερίας.
Εδημοσιεύθησαν δε τα εξής με πηχιαίους τίτλους υπό αμερικανού ανταποκριτού εις την εφημερίδα του:
«Οι κυβερνώντες στρατιωτικοί σιωπούν. Ο Έλλην Προκαθήμενος υπερασπίζει την ελευθερίαν».

16. Παρηκολουθείτο στενώς υπό πλήθους κατασκόπων, εν οις και υπό του κ. Αθαν. Αγγελοπούλου Υφηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ως και ο ίδιος ομολογεί εις ιδιόγραφον σημείωμά του απευθυνόμενον προς τον γυναικολόγον τέως υπουργόν κ. Λούρον εις απάντησιν απευθυνθείσης προς αυτόν επιστολής μου.

17. Αντέδρασε σθεναρώς και επέτυχεν την μη υπουργοποίησιν του μετέπειτα σχισματοποιού και ολετήρος της Εκκλησίας μας κ. Χρήστου.

18. Διεμαρτύρετο εντόνως εις τον Πρωθυπουργόν και εις τον κ. Παττακόν, διά τας ανεπιτρέπτους επεμβάσεις εις το έργον του ανακριτού Μητροπ. Ύδρας, υπό των αρχών του νομού Γρεβενών, υπέρ του φίλου των, μακαρίτου πλέον, Μητροπολίτου Χρυσοστόμου.

19. Διεξήγαγεν τιτάνειον αγώνα διά την τοποθέτησιν επί του Συντάγματος των άρθρων περί Θρησκείας, παρά τας αντιθέτους απόψεις της Κυβερνήσεως.

20. Ήλθεν εις σφοδράν διένεξιν με ισχυρούς Κυβερνητικούς παράγοντας και με Ανωτάτους αξιωματικούς του Στρατού εξ αιτίας των 10.000 στρεμμάτων του οικισμού Παπάγου, καταπατηθέντων υπ’ αυτών και εγκαταστησάντων παρανόμους κατοικίας.

21. Κατέβαλεν τιτανείους προσπαθείας διά την διαφύλαξιν της εκκλησιαστικής περιουσίας εκ της συστηματικής κρατικής διαρπαγής διά ποικίλων τρόπων, μέσων και μεθόδων.
Και ούτως διεφυλάχθη η εκκλησιαστική περιουσία μέχρις ότου επήλθεν η Σεραφειμική λαίλαψ και προεκάλεσεν εις τον ΟΔΔΕΠ μόνον ζημίας και καταστροφάς και ερείπια, ως εδήλωσεν προσφάτως και ο υπεύθυνος Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κ. Αμβρόσιος.

22. Ήλθεν εις σφοδράν αντίθεσιν με τους Υπουργούς Παιδείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών, διότι ηρνούντο την χορήγησιν αδείας λειτουργίας του ΝΙΚΕ.

23. Κατέβαλε μακρούς αγώνας διά την υπαγωγήν εις την Εκκλησίαν της ευθύνης εκπαιδεύσεως του κλήρου.

24. Ήλθεν εις σφοδροτάτην αντίθεσιν προς την Δικτατορίαν, εξ αιτίας της προσπαθείας θεσπίσεως του αυτομάτου διαζυγίου.

25. Οι επισκέψεις του εις τα κέντρα συγκεντρώσεως κρατουμένων και αι δύο θρυλικαί πλέον θαρραλέαι επιστολαί του προς τον πρωθυπουργόν, τον έφερον εις την εντονωτέραν αντίθεσιν με τους ισχυροτέρους παράγοντας της Δικτατορίας.

26. Αι προσωπικαί του έντονοι παραστάσεις διά διάφορα πρόσωπα όπως διά τον πλωτάρχην Τζ. Τζανετάκην, τον στρατηγόν Βαρδουλάκην, τον συνταγματάρχην Ζερβογιάννην, τον αντισυνταγματάρχην Σωμαράκην, τον ταγματάρχην Καβρουδάκην, τον λοχαγόν Γρίβαν, τον κ. Ι. Βαρβιτσιώτην, τους βουλευτάς και υπουργούς κ. Ε. Σαββόπουλον, κ. Χρ. Αποστολάκον κ.ά.

27. Κατά το κίνημα της 13.12.67 εφύλαττετο ως κατάδικος εις την Αρχιεπισκοπήν φοβουμένη η Κυβέρνησις των Συνταγματαρχών την συμμετοχήν του εις το κίνημα.

28. Επέτυχεν την χορήγησιν αμνηστίας εις τους μετασχόντας εις το κίνημα.

29. Ο Υπουργός Παιδείας Γκαντώνας, τους υπαλλήλους του Υπουργείου που συνεπάθουν τον Ιερώνυμον τούς εθεώρει υπόπτους και τους εχαρακτήρισεν ως πρόσωπα από τα οποία «έπρεπε να φυλάγεται».

30. Εις το υπουργείον άσχετον προς τα εκκλησιαστικά, έμενον στάσιμοι οι υπάλληλοι εάν ήτο φιλικά διατεθειμένοι έναντι του Μακαριωτάτου Ιερωνύμου. Προήγοντο όσοι ήτο εχθρικώς διατεθειμένοι έναντι αυτού.
Και ταύτα μεν από τα ελάχιστα του συνεκέντρωσα, και που συνέβησαν και συνετελεσθησαν κατά την περίοδον της α΄ Δικτατορίας του Παπαδοπούλου, κατά δε την β΄ χειροτέραν φάσιν της εις το ελάχιστον διάστημα που παρέμεινεν εις τον θρόνον, συνέβησαν τα κάτωθι:

31. Την 9.12.73 ενώ ετέλει την λειτουργίαν εις τον Μητροπολιτικόν ναόν Αθηνών και ενώ μετέδιδε την ομιλίαν της παραιτήσεώς του, ξαφνικά διεκόπη η μετάδοσις.

32. Την 14ην Δεκεμβρίου με τον έρανον της αγάπης, ηρνήθησαν να μεταδώσουν την μαγνητοσκοπημένην ήδη ομιλίαν του.
Ιδού λοιπόν πώς περιέγραψεν ο ευθαρσής Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως κ. Αμβρόσιος τον Αρχιεπίσκοπον Σεραφείμ, εις την τελευταίαν προς τους κ. βουλευτάς επιστολήν του:

«… ανεχθέντες και ανεχόμενοι ως Προκαθήμενον Αυτής τον από Ιωαννίνων εισπηδήσαντα ψευδοκιγκινάτον, άνδρα αμαθή και αδιάφορον, άβουλον και άπραγον, αδαή και ανερμάτιστον, αμέθοδον και επιπόλαιον, άτολμον και αναποφάσιστον, αλλά και με έκδηλον την ροπήν προς την παρανομίαν και την αυθαιρεσίαν, άνδρα ανίκανον να εκτιμήση το ορθόν, να διατηρήση το ωφέλιμον, να επαινέση το ωραίον, να εμφυσήση τον ενθουσιασμόν, να αξιολογήση πρόσωπα και καταστάσεις, άνδρα πάντι ανίκανον να συλλάβη τα συγκλονιστικά μηνύματα των καιρών, κύριον δε, ως εκ της παροιμιώδους αβουλίας του, υπεύθυνον του δημιουργηθέντος εκκλησιαστικού δράματος, εντεύθεν δ’ επικίνδυνον διά την Εκκλησίαν και επιζήμιον διά το Έθνος…».

Ιδού και μία σύγκρισις, γενομένη ενώπιον της Διαρκούς Συνόδου υπό του ιδίου Μητροπολίτου και ενώπιον του κ. Σεραφείμ:

«… ο Ιερώνυμος υπήρξε πελώριος, ενώ σεις νάνος.
Ο Ιερώνυμος κολοσσός γνώσεων και επιστήμης, ενώ σεις ο πλέον αδαής περί τα τοιαύτα.
Ο Ιερώνυμος ασκητής και ενάρετος, σεις μάλλον «καλοπερασάκιας» και χωρίς ίχνος ιεράς ανησυχίας.
Ο Ιερώνυμος υπόδειγμα εργατικότητος και αποδοτικότητος, ενώ σεις κλασσικόν παράδειγμα ραθύμου και στείρου…».

Αξιότιμε κ. Διευθυντά, Σας εξομολογούμαι.

Δεν εθεωρούμην φίλος του κ. Ιερωνύμου.
Αλλά συγκρίνων τον πρώην Αρχιεπίσκοπον με τον νυν αισθάνομαι ενοχήν διότι ήμην σφόδρα αντίθετος προς τον κ. Ιερώνυμον.
Και μετά του Σεβασμιωτάτου Ελευθερουπόλεως

«πιστεύω και στεντορία τη φωνή διακηρύσσω ότι το καθεστώς του Ιερωνύμου ω χ ρ ι ά. –Ναι ωχριά– προ της λαίλαπος της Σεραφειμικής ομάδος».

Και δι’ αυτό απαιτείται η άμεσος παραίτησις του αξέστου και απνευματίστου Σεραφείμ και η ε π ά ν ο δ ο ς ε ι ς τ ο ν θ ρ ό ν ο ν τ ο υ η ρ ω ι κ ο ύ κ α ι α γ ί ο υ πρώην Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.
Ο οποίος, ελπίζομεν ότι θα εδιδάχθη πολλά από το πρόσφατον παρελθόν και από το παρόν και θα επανέλθη με μίαν αγωνίαν και με έναν αγώνα:

να παύσουν τα σκάνδαλα και η ακαταστασία της Εκκλησίας, διά να φωτίζη το φως Της το ανέσπερον τους εγγύς και τους μακράν…

Θεσσαλονίκη, 23.9.1975

Μετά τιμής

ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΤΣΟΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Συμεωνίδου 1 - Θεσσαλονίκη

Εφημερίς (ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ 10-10-75)