Ομολογία

Δεν έγινε

εκκλησιαστικό

δικαστήριο!

Αρχ. Ειρηναίου Μπουσδέκη


Μια πολύ παράξενη διαμαρτυρία κυκλοφορεί, εδώ και αρκετούς μήνες, μεταξύ των αρχιερέων και των διαφόρων εκκλησιαστικών κύκλων.
Άρχισε να ακούγεται μετά την απόφαση του Συνοδικού Δικαστηρίου για αρχιερείς, που καθαίρεσε τον άλλοτε Μητροπολίτη Παντελεήμονα Μπεζενίτη στις τάξεις των μοναχών.
Ο ισχυρισμός, που προβάλλεται με έμφαση, είναι ότι ο υπόδικος δεν καταδικάστηκε, με κανονικές διαδικασίες, από το Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, αλλά, μετά την αμετάκλητη καταδίκη του σε φυλάκιση έξι χρόνων από την πολιτική Δικαιοσύνη, η εκκλησιαστική διοίκηση (Συνοδικό Δικαστήριο για αρχιερείς) υποχρεώθηκε να τον καθαιρέσει, κατά δέσμια ενέργεια, «άνευ ετέρας τινός διαδικασίας», βάσει του άρθρου 160 του Ν. 5383/ 1932 (πρόκειται για το νόμο περί των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων και όχι για άλλο νόμο της Πολιτείας).
Το ότι δεν πάσχει η ενέργεια αυτή νομοκανονικά ήδη το έχει διαπραγματευτεί το έντυπό μας * (Δείτε το τεύχος 261, «Έλλειμμα κρίσης η έλλειμμα συνέπειας;», και το τεύχος 262, «Το έκκλητον» «Κανονική και νομική θεώρηση»). Το ερώτημα, που θα θέσουμε σήμερα είναι πως τόσο όψιμα, θυμήθηκαν οι ενιστάμενοι τα εκκλησιαστικά δικαστήρια;

Το θέμα δεν είναι χθεσινό.
Γιατί δεν μπήκε, έγκαιρα, σε μια διαδικασία εκκλησιαστικής δίκης(ανακρίσεις πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο δικαστήριο);
Θα επιχειρήσουμε μια πολύ μικρή ερευνητική διαδρομή, υποβάλλοντας το ερώτημα•
Γιατί σ’ αὐτή τη μακρά εξέλιξη του θέματος η Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη αδράνησε;
Γιατί δεν κίνησε τη δική της ανακριτική διαδικασία;
Γιατί δεν έκανε το καθήκον της;

Θα ξεκινήσουμε από το γεγονός, ότι ο τότε Μητροπολίτης Παντελεήμων κατηγορήθηκε, ότι ιδιοποιήθηκε μεγάλα χρηματικά ποσά (που τα ενσωμάτωσε στην περιουσία του), από την Ιερά Μονή του Αγίου Εφραίμ.
Θα διευκρινίσουμε, ότι η έγκληση για την ιδιοποίηση των παραπάνω ποσών αναφερόταν στην χρονική περίοδο, από το 1995 έως τον Αύγουστο του 1998.
Ήδη το 1997 και το 1998 είχε αρχίσει να βγαίνει το θέμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Δημοσιοποιούσαν, με συχνές αναφορές, τις αφόρητες πιέσεις από τον Μητροπολίτη προς την Μονή, για να του δίνει υπέρογκα χρηματικά ποσά.
Το θέμα, λοιπόν, σιγόκαιγε.
Αλλά η διοίκηση της Εκκλησίας παρέμενε σε αδράνεια.
Εμείς θα προσπεράσουμε το θόρυβο του πρώτου χρόνου και θα επιλέξουμε ως αφετηριακό σημείο την αναφορά της Ιεράς Μονής προς τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, που υποβλήθηκε στις 5-10-1998.
Με αυτή γνωστοποιείται στη Σύνοδο, ότι ο Μητροπολίτης ζητούσε και έπαιρνε από την ηγουμένη της Μονής, άνευ αποδείξεων, πολλά εκατομμύρια δραχμών, τα οποία και ιδιοποιείτο.
Τα χρηματικά ποσά τα παραλάμβανε προσωπικά ο ίδιος και, ενίοτε, άλλος για λογαριασμό του, πάντα για τα έργα της Μητρόπολης.
Σε κάθε επίσκεψή του έπαιρνε 500.000 δραχμές.
Και όταν προσερχόταν για χοροστασία σε Εσπερινό η άλλη ακολουθία, έπαιρνε ακόμα μεγαλύτερο ποσό.
Και όλα, χωρίς αποδείξεις.

-Στις 8-2-1999 ο τότε Μητροπολίτης «Θεσσαλιώτιδος» Κλεόπας, με έγγραφό του στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο, καταγγέλλει τον Μητροπολίτη Παντελεήμονα, ότι από υπολογισμό και ιδιοτέλεια έχει αποσπάσει από τη Μονή χρηματικό ποσό, που υπερβαίνει τα 50.000.000 δραχμές.
Δυο λοιπόν επίσημες και επώνυμες καταγγελίες έγιναν προς την Σύνοδο.
Όχι από αθέους, από εχθρούς της πίστεώς μας.
Ούτε από ανθρώπους, που θα μπορούσε να τούς κατηγορήσει κανείς, ότι ασκούν ιδιοτελή κριτική στον Παντελεήμονα.
Η έγκληση έγινε από την ίδια τη Μονή και από ένα Επίσκοπο της ελλαδικής Εκκλησίας.
Γιατί η Σύνοδος δεν ερεύνησε την υπόθεση, με σχολαστικότητα, ακεραιότητα και αμεροληψία;
Δεν τούς ενόχλησε που τα ΜΜΕ συνέχιζαν να προβάλλουν το θέμα και να θίγουν το κύρος της Εκκλησίας;
Δεν ανησύχησαν, ότι αν αφήσουν την κατάσταση ανεξέλεγκτη, θα προκύψουν ποινικές ευθύνες για τον Μητροπολίτη και για τα μέλη της Κεντρικής Συνοδικής Διοίκησης;
Δεν φοβήθηκαν την καθολική διαπόμπευση;
Και, δυστυχώς, η διαπόμπευση δεν αποφεύχθηκε.
Η φωτιά άναψε.
Και η ζημιά, που προκλήθηκε, είναι απεριόριστη.
-Να υπενθυμίσουμε ότι ήδη στις 8-9-1997 είχε αποσταλεί στη Μονή, από τον τότε Μητροπολίτη Παντελεήμονα, ο επίτιμος Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Νικόλαος Θέμελης (παίρνοντας μάλιστα μαζί του και τον εν ενεργεία Πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου), για ένα πρόχειρο, άτυπο διαχειριστικό έλεγχο (όπως ο ίδιος δήλωσε σε μαρτυρική του κατάθεση), για μία δεκαετία, απλά και μόνο για να ενημερωθεί ο Μητροπολίτης.
Η έκθεση αυτή δεν επιχειρεί να αναιρέσει τις κατηγορίες κατά του Μητροπολίτη. Διαπιστώνει σημαντική διαρροή χρημάτων εκ της Μονής.
Την ίδια όμως στιγμή, συμβουλεύει τις μοναχές (σύμφωνα με μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα), να αποσιωπήσουν το γεγονός ότι τα χρήματα, τα οποία έλλειπαν από το ταμείο της μονής, τα είχε παραλάβει ο κατηγορούμενος Μητροπολίτης.
-Τις κρίσεις του διαχειριστικού ελέγχου του κ. Θέμελη τις ανέτρεψε η από 17-9-1998 πορισματική έκθεση ελεγκτών του ΣΔΟΕ.
Το ΣΔΟΕ διενήργησε οικονομικό έλεγχο στη μονή, κατόπιν σχετικής εντολής του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Ο Εισαγγελέας προσπαθούσε να διαπιστώσει τις πιθανές ποινικές ευθύνες, για όσα κυκλοφορούσαν στα ΜΜΕ για τον Μητροπολίτη και τη συμπεριφορά του στη Μονή αυτή.
Και στο πλαίσιο της έρευνάς του διέταξε και τον οικονομικό έλεγχο. Και προκύπτει ένα ερώτημα•
Μετά από τόσο θόρυβο, δεν έπρεπε η Σύνοδος να ζητήσει τα βιβλία της Μονής και να κάνει τον ίδιο έλεγχο;
Να αναζητήσει τον υπαίτιο του σκανδάλου και να ενεργήσει αντίστοιχα;
Δεν το έκανε.
Και το θέμα μπήκε στην τροχιά της Ποινικής Δικαιοσύνης.
- Ασκήθηκε αυτεπάγγελτα ποινική δίωξη από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών στις 10-11-2000.
Και άρχισε η τακτική ανάκριση.
-Το θέμα όμως είχε περάσει και στα κανάλια του Υπουργείου Οικονομικών που έχει λόγο για τη διαχείριση της Μονής αφού αυτή είναι ΝΠΔΔ.
Η υπ’ αριθ. 2680/8-4-2002 έκθεση διαχειριστικού και οικονομικού ελέγχου της Ιερᾶς Μονής, που διενεργήθηκε από την οικονομική επιθεωρήτρια του Υπουργείου Οικονομικών Παναγιώτα Ψαρρή, εκθέτει, αναλυτικά και με την παράθεση ενόρκων μαρτυρικών καταθέσεων των μοναχών της Μονής, όλα τα περιστατικά, τα σχετικά με την παράνομη λήψη χρημάτων από μέρους του Μητροπολίτη.
Σημειωτέον ότι η έκθεση αυτή κοινοποιήθηκε και στον Εισαγγελέα (επειδή, κατά τη διεξαγωγή του ελέγχου, προέκυψαν ποινικές ευθύνες), αλλά και στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο.

-Το χαρακτηριστικό είναι, πως σε ίδια συμπεράσματα κατέληξε και η υπ’ αριθ. 92/26-3-2002 έκθεση διαχειριστικού και οικονομικού ελέγχου της Μονής, από τούς Επιθεωρητές της Οικονομικής Επιθεωρήσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Γεώργιο Τσιουλάκη και Στέφανο Περπινιά.
Και οι δυο εκθέσεις (που έδειχναν σαφώς τον ένοχο) παραδόθηκαν στα χέρια του τότε Αρχιεπισκόπου και των Συνοδικών. Εκείνοι, όμως, δεν έκαναν καμμιά κίνηση. Αλλά η ποινική δικαιοσύνη συνέχισε, εκμεταλλευόμενη και τα ευρήματα του ελέγχου της Ιεράς Συνόδου.
-Στις 2-7-2002 ασκήθηκε νέα, συμπληρωματική της από 10-11-2000 αρχικής, αυτεπάγγελτη δίωξη κατά του Μητροπολίτη από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
-Στις 7-6-2004 ο Μητροπολίτης προσήλθε στον ανακριτή, για να απολογηθεί ως κατηγορούμενος.
Και μετά το πέρας της τακτικής Ανακρίσεως, η ποινική δικογραφία υποβλήθηκε από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών στο Δικαστικό Συμβούλιο Εφετών Αθηνών.
-Στις 8-3-2005 το Δικαστικό Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με την υπ’ αριθ. 564/2005 απόφασή του παρέπεμψε στο Τριμελές Εφετείο (Κακουργημάτων) Αθηνών τον κατηγορούμενο Μητροπολίτη, γιατί τον έκρινε ένοχο, ότι ιδιοποιήθηκε παράνομα το συνολικό ποσό των 94.500.000 δρχ. (η 277.330 Ευρώ) εις βάρος της περιουσίας του Αγίου Εφραίμ.
Επέβαλε μάλιστα στον κατηγορούμενο τον περιοριστικό όρο εγγυοδοσίας ποσού 20.000 Ευρώ με προθεσμία 10 ημερών για να την καταθέσει.
-Να υπενθυμίσουμε εδώ, ότι ήδη το Φεβρουάριο του 2005 και τούς επόμενους μήνες, έγινε μπαράζ αποκαλύψεων σκανδάλων Μητροπολιτών όλης της ελλαδικής Εκκλησίας.
Και πρώτη θέση κατείχαν τα σκάνδαλα του Μητροπολίτη Παντελεήμονα Μπεζενίτη. Τι δεν ακούστηκε τότε!
Κασέτες με ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο, συνομιλίες του Μητροπολίτη με άλλα άτομα, τεράστια ποσά καταθέσεών του, το σκάνδαλο του Αγίου Εφραίμ, που αναφέραμε παραπάνω, ακόμα και υπεράκτιες εταιρίες στο όνομά του.
Κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης και την γενική κατακραυγή προς το πρόσωπό του, η διοίκηση της Εκκλησίας έκανε και πάλι την λανθασμένη κίνηση. Αντί να δικάσει σε Εκκλησιαστικό Δικαστήριο τον Μητροπολίτη (λες και έλλειπαν τα στοιχεία που θα τεκμηρίωναν τις καταγγελίες) χρησιμοποίησε το λεγόμενο Νόμο του Κακλαμάνη.
Και, στις 4-2-2005, τον έθεσε σε εξάμηνη διαθεσιμότητα.
Μετά δε το εξάμηνο, στις 8-8-2005, κάνοντας πάλι χρήση του ίδιου Νόμου, τον απομάκρυνε οριστικά από τη διοίκηση της Μητρόπολης Αττικής.
Για να έχει ο Παντελεήμων να λέει, από τότε και μετά, ότι είναι αθώος, ότι δεν δικάστηκε και τα τοιαύτα.
Και η μεν διοίκηση της Εκκλησίας νόμισε, ότι με αυτόν τον πρόχειρο τρόπο ξεφορτώθηκε το πρόβλημα «Παντελεήμων Μπεζενίτης».
Η εξέλιξη όμως των πραγμάτων την διέψευσε παταγωδώς.
- Ο Μητροπολίτης προσέφυγε στο ΣτΕ κατά της πράξεως της Συνόδου, που τον κήρυσσε έκπτωτο, με βάσει τον «αντισυνταγματικό» Νόμο Κακλαμάνη.
Το ΣτΕ ανέβαλε την εκδίκαση μέχρι να δει την έκβαση των ποινικών δικαστηρίων. Παράλληλα, έκανε και έκκλητη προσφυγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, επικαλούμενος, ως επιχείρημα, το ότι δεν δικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο.
Το Πατριαρχείο, ανάπεμψε το θέμα στην Εκκλησία της Ελλάδος, με τη σύσταση, να παραπεμφθεί το θέμα του Μητροπολίτη στο Πρωτοβάθμιο και, εν συνεχεία, στο Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο και μετά την τελεσίδικη απόφαση, να κάνει ο Μητροπολίτης την προσφυγή του στο Φανάρι.
Όλα αυτά επί Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν έκανε καμμιά κίνηση.
Όταν ήρθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και αυτός δεν κίνησε καμμιά διαδικασία Εκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου, παρά την προτροπή του Πατριάρχη.

Αλλά ας ξαναέρθουμε στην ποινική δικαιοσύνη.
-Στις 19-6-2006 το Τριμελές Εφετείο καταδίκασε (πρωτοδίκως) τον Μητροπολίτη σε κάθειρξη 8 ετών.
Εκείνος έκανε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος, με καταβολή εγγύησης ύψους 30.000 Ευρώ.
-Στις 20-6-2008 (ήδη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ήταν ο Ιερώνυμος) το Πενταμελές Εφετεῖο Κακουργημάτων καταδίκασε σε 2ο βαθμό τον Μητροπολίτη, σε 6 χρόνια κάθειρξη.
Ο Μητροπολίτης κρίθηκε, τελεσίδικα, ένοχος για υπεξαίρεση ποσού ύψους 195.000 Ευρώ (66.500.000δρχ) την περίοδο 1995-1998, από τη Μονή του οσίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη.
Η ποινή ήταν χωρίς αναστολή. Και, οδηγήθηκε, αμέσως, στις φυλακές Κορυδαλλού. Και σ αυτή τη φάση η διοίκηση της Εκκλησίας παρακολουθούσε με αμηχανία τα τεκταινόμενα.
Γιατί άραγε;
Ένας Μητροπολίτης, που πέρασε από μια τόσο εξονυχιστική δικαστική διαδικασία, βρέθηκε, ενοχοποιημένος για κακούργημα, στις φυλακές.
Τόσες και τόσες προανακρίσεις, ανακρίσεις, εισαγγελικές παραγγελίες, διαχειριστικοί και οικονομικοί έλεγχοι, τόσα πορίσματα και τόσες αποφάσεις δικαστηρίων που αποτελούσαν το βαρύ φάκελλο του Μητροπολίτη (είχαν κοινοποιηθεί στην ΔΙΣ) δεν υποχρέωναν τη Συνοδική Αρχή, να παραπέμψει τον Μητροπολίτη σε εκκλησιαστικό δικαστήριο και να δρομολογήσει την καθαίρεσή του;
Και όμως, η Εκκλησία προτίμησε να δώσει άλλη μια πίστωση χρόνου στον εαυτό της.
Από το αρχιεπισκοπικό περιβάλλον διέρρεε συνεχως η πληροφορία, ότι η Εκκλησία θα περιμένει και την απόφαση του Αρείου Παγου ώστε να καταστεί αμετάκλητη η καταδίκη.
- Ο φυλακισμένος Μητροπολίτης έκανε αίτηση για αποφυλάκιση. Και στις 7-10-2008 απορρίφθηκε από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών η αίτησή του. -Στις 3-12-2008 (και ενώ πλησίαζε η εκδίκαση της αναίρεσης, που υπέβαλε ο Μητροπολίτης Παντελεήμων στον Αρειο Παγο (20/1/2009), ύστερα από αίτημα της Εκκλησίας, παραδόθηκε από τον Εισαγγελέα Εφετῶν Κυριάκο Καρούτσο σε εκπρόσωπο της Συνόδου ο ογκωδέστατος δικαστικός φάκελλος.
Φερεται μάλιστα ότι ανατέθηκε το ανακριτικό έργο στον Μητροπολίτη Καρυστίας, που είχε αναλάβει ανακρίσεις κατά του Παντελεήνονα παλαιότερα για άλλες κατηγορίες.
-Στις 20-1-2009 συνεδρίασε ο Άρειος Πάγος για να εξετάσει την αίτηση αναίρεσης του φυλακισμένου Μητροπολίτη, κατά του Πενταμελούς Εφετείου.
Ο αντιεισαγγελέας Γ. Χρυσός πρότεινε την απόρριψη της αναίρεσης.
Απέμενε το δικαστήριο να κάνει την διάσκεψη και να δημοσιεύσει την απόφαση. -Εν τω μεταξύ στις 13-1-2009 η ΔΙΣ πήρε απόφαση να δικαστεί ο καταδικασμένος από την ποινική δικαιοσύνη Μητροπολίτης από το πρωτοβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο (παραμονές της εκδίκασης από τον Άρειο Πάγο ευδόκησαν, ως μη όφειλε, οι Συνοδικοί να δικάσουν εκκλησιαστικά).
Έφτασε μάλιστα ο ανακριτικός φάκελλος στον μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελέτιο (πρόεδρο του Συνοδικού Δικαστηρίου).
-Στις 10-3-2009 ανακοινώνεται ότι στην συνεδρίαση της 9-3-2009 του Συνοδικού Δικαστηρίου αποφασίστηκε, με ψήφους 7 προς 5, ότι δεν προκύπτουν από τον φάκελλο επαρκείς ενδείξεις ενοχής κατά του Αρχιερέως (σημειωτέον ότι ο φάκελλος αυτός ήταν εκείνος, που οδήγησε τον Μητροπολίτη στη φυλακή) και η υπόθεση μπήκε στο Αρχεῖο.
Νόμισαν οι 7 Αρχιερείς ότι το βούλευμα για παραπομπή στο Αρχείο θα μπορούσε να απενεργοποιήσει και να εξουδετερώσει την αναμενόμενη απόφαση του Αρείου Πάγου.
-Στις 19 Μαρτίου 2009 ο Άρειος Πάγος δημοσίευσε την απορριπτική του απόφαση. Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με το Νόμο, ήταν η καθαίρεση του καταδικασμένου.
Η πράξη του ήταν κακουργηματική.
Και ο Μητροπολίτης καταδικάσθηκε αμετάκλητα.
Η Συνοδος ήταν υποχρεωμένη, με διαπιστωτική πράξη, να τον καθαιρέσει.
Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση (δια του Υπουργού Δικαιοσύνης) και η Δικαιοσύνη (δια του Εισαγγελέα του Αρείου Παγου) διαμήνυσαν, με επίταση, στους Συνοδικούς Ιεράρχες το αυτονόητο, ότι πρέπει να εφαρμόσουν τούς Νομους.
Τούς προειδοποίησαν, μάλιστα, ότι σε περίπτωση άρνησης, θα είχαν ποινικές ευθύνες (παράβαση καθήκοντος).
Μετά από αυτές τις παρεμβάσεις, ο Αρχιεπίσκοπος και τα Συνοδικά μέλη άλλαξαν γραμμή. Και έτσι•
-Στις 14-5-2009 το ίδιο πρωτοβάθμιο συνοδικό δικαστήριο, που είχε πει αθώος ο Μητροπολίτης Παντελεήμων, του υπέβαλε καθαίρεση και επαναφορά στις τάξεις των μοναχών.
Υπαίτια λοιπόν η διοίκηση της Εκκλησίας που δεν έγινε Εκκλησιαστικό Δικαστήριο. Δεν της έφταιξε κανείς άλλος.
Αλλά μην κρυβόμαστε.
Η Εκκλησιαστική Διοίκηση ανέβαλε το Δικαστήριο, για δυο λόγους.
Ο πρώτος•
ότι μπορεί να περάσει ο σάλος και να ξεχαστεί το θέμα.
Ο δεύτερος•
μήπως μπορέσει ο καταδικασμένος, με κάποια τερτίπια, να τη γλυτώσει και από τα Ποινικά Δικαστήρια.
Όσο για τον θόρυβο και το σκάνδαλο, ο τρόπος που ξεπερνιούνται, στον αυλόγυρο του Εκκλησιαστικού Διοικητηρίου είναι γνωστός.
Ζητούνται εξηγήσεις από τον Μητροπολίτη, δίνονται -κατά το δοκούν- οι εξηγήσεις και η υπόθεση οδεύει στο Αρχείο.
Αν ο θόρυβος είναι πιο πολύς, στέλνονται άνθρωποι, να ελέγξουν, να δώσουν τα πορίσματά τους στη Σύνοδο και να προωθηθούν και αυτά, σιωπηρά στο συρτάρι.

Με δυο λόγια Εκκλησιαστικό δικαστήριο δεν έγινε, μόνο και μόνο, για να διαφύγει τον κίνδυνο ο υπεύθυνος Μητροπολίτης.
Και όταν ξαφνικά, στα γρήγορα, τελευταία στιγμή, έγινε Συνοδικό Δικαστήριο, έγινε πάλι για να αθωωθεί.
Ας μη επικαλούνται, λοιπόν, το επιχείρημα αυτό (ότι ο Παντελεήμων δεν δικάστηκε) με την αφελή σκοπιμότητα ότι θα καταφέρουν να πείσουν τούς αφελείς.

Υποσημ. * Το έντυπο είναι το περιοδικό "Ελεύθερη Πληροφόρησι"