Εισαγωγικά
Λάβαμε δύο πολύ σημαντικά κείμενα απο τον εν Χριστώ αδελφό Αθανάσιο-Νεκτάριο Γκ. Από αυτά δημοσιεύουμε προς το παρόν το πρώτο. Όπως μας πληροφορεί ο εν Χριστώ αδελφός, το κείμενο προήλθε από έρευνα που έκανε με χρήση δύο πλατφόρμων Τεχνητής Νοημοσύνης, οι οποίες φυσικά αναμασούν την Ορθόδοξη Παράδοση. Τις τροφοδότησε με θέσεις αγαπητών αγωνιζόμενων αδελφών και δικές του ερωτήσεις.
Και σημειώνει και τα εξής:
"Σε καμία περίπτωση οι πλατφόρμες δεν μπορούν να αποκαταστήσουν
π.Δ.Α
---------------------------------------------
Πατέρες ευλογείτε, αδελφοί χαίρετε,
(Α) Στο ερώτημα: «Γιατί κάλεσαν σε απολογία τον Άρειο (και τους λοιπούς), αφού υποτίθεται ήταν ήδη εκτός;»
- Γιατί ο Άρειος (σε αντίθεση με τους αλλόθρησκους) τελούσε εντός των δομών της Εκκλησίας ως κληρικός, είχε λάβει (πριν την αίρεσή του) έγκυρη χειροτονία, και χρειαζόταν η εκκλησιαστική Σύνοδος να επιβεβαιώσει δημοσίως την πτώση του.
- Αυτό δεν αναιρεί ότι, πνευματικά, ήταν ήδη αποκομμένος λόγω της κακοδοξίας που κήρυττε επίμονα.
- Η επίσημη καταδίκη έγινε αφ’ ενός για να τον καλέσουν σε μετάνοια, αφ’ ετέρου για να λάβει επίσημα γνώση και ο λαός ποιο είναι το υγιές δόγμα και ποιος βρίσκεται εκτός εκκλησιαστικής κοινωνίας.
(Β) Στη διαπίστωση: «Είναι καλό να μη γίνονται δογματικά–απόλυτα ορισμένες λεπτομέρειες και ας περιμένουμε μια αντιπροσωπευτική Σύνοδο»
- Σωστά επισημαίνεται ότι τα ζητήματα της ακριβούς οριοθέτησης (πότε ακριβώς αποκόπτεται, πώς εφαρμόζεται η οικονομία, πότε πρέπει ένας πιστός να διακόψει τη μνημόνευση κ.λπ.) χρήζουν σύγχρονης ξεκάθαρης συνοδικής τοποθέτησης, ώστε να υπάρχει ενιαία γραμμή και να μη διαιωνίζονται διασπαστικές τάσεις.
- Ωστόσο, η βάση (ότι ο κακόδοξος μένει χωρίς έγκυρα μυστήρια) δεν είναι απλώς «θεολογούμενο», αλλά σαφής διδασκαλία των Πατέρων. Η «πολιτεία» της Εκκλησίας (ακρίβεια vs οικονομία) διαφέρει κατά περίπτωση, αλλά ο πυρήνας του ζητήματος — ότι η αίρεση αποκλείει από τη χάρη — δεν αποτελεί προσωπική γνώμη· αποτελεί δογματική σταθερά.
5. Τελικό συμπέρασμα – Πρακτική τοποθέτηση
- Δεν συγκρίνουμε τον Άρειο (αρχικά κληρικό της Εκκλησίας) με έναν αλλόθρησκο που ποτέ δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας. Ο πρώτος μπορούσε (και έπρεπε) να κληθεί σε επίσημη απολογία–καθαίρεση, διότι τυπικὰ ανήκε στον κλήρο· ο δεύτερος βρίσκεται εξαρχής εκτός, άρα δεν υπάρχει διαδικασία «καθαίρεσης».
- Πνευματικά/ὀντολογικά ο Άρειος «αυτοαποκόπηκε» μόλις ασπάστηκε και διεκήρυξε τη βλάσφημη διδασκαλία του· κανονικά/εξωτερικά χρειάστηκε Σύνοδος για να επισημοποιήσει και να κοινοποιήσει αυτή την έκπτωση, δίνοντας παράλληλα ευκαιρία μετανοίας.
- Όπου ορισμένοι «ζηλωτές» ή «αποτειχισμένοι» αρνούνται εντελώς τη σημασία της συνοδικής κρίσης, δημιουργούνται υπερβολές και σύγχυση — και συχνά γεννιούνται σχίσματα. Στην Ορθόδοξη τάξη, η σύνοδος είναι απαραίτητη για τη δημόσια διαβεβαίωση του ποιμνίου και την επίσημη επικύρωση τής (ήδη συντελεσμένης) αποκοπής.
- Παράλληλα, όμως, δεν ισχύει πως, έως ότου εκδοθεί επίσημη συνοδική απόφαση, ο φανερά αιρετικός κληρικός μπορεί «να έχει έγκυρα μυστήρια». Η Παράδοση διδάσκει ότι το πνεύμα της αίρεσης καταστρέφει την ενότητα με τον Χριστό. Συνεπώς, το «ενδιάμεσο» στάδιο είναι μια περίοδος που εξωτερικά δύναται ακόμη να φέρει τον κληρικό τίτλο, αλλά ουσιαστικά (πνευματικά) δεν έχει την αναγκαία Χάρη.
Τελικά, ούτε η απόλυτη θέση «αν κάποιος κηρύξει αίρεση αποκόπτεται αυτόματα και δεν χρειάζεται καμία Σύνοδος» ούτε η θέση «μένει πλήρως μέσα, μέχρι να συγκληθεί Σύνοδος» αντιπροσωπεύει από μόνη της όλη την αλήθεια. Η Ορθόδοξη Παράδοση διδάσκει πως πνευματικά (ενώπιον του Θεού) ο αιρετικός χάνει τη Χάρη άμεσα, αλλά επισήμως και κανονικά επικυρώνεται αυτό με την εκκλησιαστική κρίση, για το κοινό όφελος και τη διαφύλαξη της ενότητας.
Από τα λίγα που καταλαβαίνω, τι την χρειαζόμαστε μια Πανορθόδοξη Σύνοδο, αν όχι μόνο για ξεκάθαρη ομολογία, μαρτυρία και αναθέματα
Αν και η Αγία Γραφή και Πατέρες τα έχουν πει όλα, για όλα τα θέματα.
Το θέμα είναι ποια Σύνοδος; Από/με ποιους; Την Κρατική/Συστημική Εκκλησία, τις Συνόδους/Παρατάξεις των ΓΟΧ, ενταγμένους στο Νόμο περί ΘΝΠ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου