Οικουμενιστικές αντιλήψεις και πλάνες-Η Ευχαριστιακη Εκκλησιολογία ως "Δούρειο Προγεφύρωμα" με τον Παπισμό"(Α)

 

.      Την ιδέα της Ευχαριστιακής Εκκλησιολογίας την εισηγήθηκε πρώτος ο Ρώσος θεολόγος πρεσβύτερος Νικόλαος Αφανάσιεφ, ο οποίος υποστήριξε ότι η Εκκλησία είναι πλήρης και καθολική οπουδήποτε τελείται το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Μια τοπική Εκκλησία, όταν συνέρχεται σε ευχαριστιακή σύναξη και έχει αποστολική διαδοχή, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, διότι ο Χριστός είναι όλος παρών στο Μυστήριο της Ευχαριστίας της. Η Εκκλησία, είπε ο Αφανάσιεφ, είναι στην πληρότητά της εκεί όπου τελείται η ευχαριστιακή σύναξη.

.      Η Ευχαριστιακή Εκκλησιολογία αναμφιβόλως έχει πολλά και σημαντικά θετικά στοιχεία, γι᾽ αυτό και φαίνεται ελκυστική, συναρπαστική και ορθόδοξη, αφού έχει κέντρο της την θεία Ευχαριστία. Έτσι δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή η αντορθόδοξη και άκρως επικίνδυνη μονομέρειά της. Μάλιστα οι υποστηρικτές της κάθε επικριτική γι᾽ αυτή γνώμη την απαξιώνουν ασυζητητί και την αποδίδουν σε επίδραση του δυτικού σχολαστικισμού, που τον θεωρούν πρώτο εχθρό της θεωρίας τους.

.     Που όμως στηρίζεται η θεωρία; Χωρίς υπερβολή σε πολύ ασταθή θεμέλια. Κάποιες εκφράσεις του αποστόλου Παύλου, κάτι, από τον άγιο Ιγνάτιο Αντιοχείας, λίγα αρεοπαγιτικά και αντίστοιχα του αγίου Μαξίμου… Και ένα κείμενο του αγίου Νικολάου Καβάσιλα, όλα παρερμηνευόμενα και οδηγούμενα σε έννοιες που δεν περιέχουν. Φέρνουν όμως και μία άλλη απόδειξη: η λαική έκφραση, λένε, «πάω στην Εκκλησία», ταυτίζει την Εκκλησία με την Ευχαριστία και φανερώνει ότι η θεωρία τους είναι αληθινή!

 

.        Δεν υπάρχει ούτε ένα πατερικό κείμενο που να μιλάει καθαρά και χωρίς αμφιβολίες για τέτοια θεωρία. Γι᾽ αυτό άλλωστε απουσιάζουν από την επιχειρηματολογία τους όλοι οι μεγάλοι Πατέρες: Δεν υπάρχουν Αθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστομος, Γρηγόριος Νύσσης, Κύριλλοι Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, Δαμασκηνός, Συμεών Νέος Θεολόγος, Γρηγόριος Παλαμάς…

.      Μάλιστα ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αποβάλλεται εν ψυχρώ, διότι μετά τον σχολαστικισμό δεύτερος μεγάλος εχθρός της θεωρίας είναι, κατά τον Μητροπολίτη Περγάμου, ο Μοναχισμός «με μία μονοσήμαντη ερμηνεία του Ησυχασμού και της θεολογίας του Γρηγορίου Παλαμά» («Θεολογία», τεύχος 40 του 2009, σελ. 13). Η λέξη «μονοσήμαντη» ετέθη μόνο και μόνο για να αμβλύνει την απίστευτη εκτροπή. Η προκρούστεια Ευχαριστιακη Εκκλησιολογια εξοστρακίζει τον Μοναχισμό από την ζωή της Εκκλησίας και αρνείται την θεολογική διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, η οποία ανέκαθεν ήταν κόκκινο πανί για τους Παπικούς.

.         Το σημαντικό ωστόσο είναι ότι σε αντίθεση με την Ορθόδοξη θεολογία, που αρνείται να την δεχθεί, την θεωρία αυτή την έχει αποδεχθεί πλήρως ο Παπισμός. Και γιατί να μη την αποδεχθεί, αφού είναι κομμένη και ραμμένη πάνω στα δικά του μέτρα; Διότι ο λόγος για τον οποίο την επινόησε ο Αφανάσιεφ είναι το να διευκολυνθεί η ένωση των Εκκλησιών.

.      Επειδή με τους θεολογικούς διαλόγους, λέει ο Αφανάσιεφ, δεν πρόκειται ποτέ να βγεί κάποιο θετικό αποτέλεσμα αλλά απλώς αναξέονται παλιές πληγές, γι᾽ αυτό η κάθε Εκκλησία ας αναγνωρίσει στις άλλες την καθολικότητα μόνο με την προϋπόθεση ότι τελούν με αποστολική διαδοχή την θεία Ευχαριστία. Έτσι οι χωρισμένες Εκκλησίες μπορούν να ενωθούν διά της αγάπης, χωρίς να είναι απαραίτητο να συμφωνήσουν στα θέματα της πίστεως. Η κάθε Εκκλησία θα κρατήσει τα δόγματά της μόνο για τον εαυτό της!

.       Αυτή είναι σε πολύ γενικές γραμμές η θεωρία του Αφανάσιεφ, την οποία έθεσαν ως βάση του Κειμένου της Ραβέννας οι δύο πλευρές και η οποία βολεύει πλήρως τον Παπισμό στο να κρατήσει απείρακτες τις πλάνες του.

.        Στην θεωρία όμως του Αφανάσιεφ υπήρχε ένα κενό. Όχι μόνο δεν προέβλεπε την θέση ενός Πρώτου σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και την απαξίωνε. Ήταν ένα από τα θετικά της λαθεμένης θεωρίας του, πράγμα βέβαια που δεν βόλευε τον Παπισμό. Ε! Αυτό το κενό φρόντισε ο Μητροπολίτης Περγάμου να το συμπληρώσει, διορθώνοντας την θεωρία του Αφανάσιεφ. Όπως το δηλώνει ρητά στο παραπάνω κείμενό του (σελ. 20 και εξής), «οι θέσεις του Αfanasιef πρέπει να διορθωθούν σ᾽ αυτό το σημείο». Και διορθώθηκαν όντως, διότι έτσι εμφανίζονται στο Κείμενο της Ραβέννας, όπου αυθαίρετα η διάταξη του 34ου αποστολικού κανόνα περί του πρώτου τη τάξει της επαρχιακής διοικήσεως επεκτείνεται και σε παγκόσμιο επίπεδο. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται το υπόβαθρο για αναγνώριση της παγκόσμιας εξουσίας του πάπα, με την διαφορά μόνον ότι ντύνεται με ένδυμα συνοδικότητας και δεν αναφέρεται στο υποτιθέμενο πρωτείο του Πέτρου αλλά στο γεγονός ότι ο πάπας είναι προεστώς της Ευχαριστίας της πρώτης τη τάξει τοπικής εκκλησίας της Ρώμης.

.        Ο Μητροπολίτης Περγάμου έχει αυξημένο κύρος μεταξύ των Ορθοδόξων αντιπροσώπων και γι᾽ αυτό ίσως διστάζουν να διαφοροποιηθούν από τις ιδέες του. Έτσι όμως οδηγούνται σε καίρια εκτροπή. Η θεωρία περί Ευχαριστιακής Εκκλησιολογίας είναι νέα εφεύρεση, δεν είναι η πίστη της Εκκλησίας. Αντιτίθεται στην οικουμενική Εκκλησιολογία της Παραδόσεως και αποτελεί σύγχρονο Δούρειο Ίππο ψευδενώσεως με τον Παπισμό, και ίσως όχι μόνο μ᾽ αυτόν....

.        Ας αναμετρήσουν συνεπώς όλοι την μεγάλη ευθύνη τους και ας αλλάξουν πορεία, πριν εκραγεί το ηφαίστειο της αντιδράσεως του λαού του Θεού. Παπικό ζυγό, όπως κι αν τον ωραιοποιήσουν, η Ορθοδοξία δεν πρόκειται να ανεχθεί!

 ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», αρ. τ. 2018, 01.03.2011