Τα περί συναινέσεως από το Πατριαρχείο Σερβίας δεν είναι ‘’πανσλαβισμός’’

Τα περί συναινέσεως από το Πατριαρχείο Σερβίας δεν είναι ‘’πανσλαβισμός’’

 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Μετά τη  χωρίς εκζήτηση συγνώμης για ‘’το έγκλημα της διαιρέσεως και του σχίσματος’’ από την Σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων,   κοινωνία με το Πατριαρχείο Σερβίας και η οποία θα καλείται Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, με το καθεστώς της Αυτόνομης Εκκλησίας, η πιθανή εκχώρηση  Αυτοκεφαλίας σ’ αυτή, έδωσε αφορμή σε όσους επιμένουν στο μονομερές του τρόπου εκχώρησής Αυτοκεφαλίας, να προβάλουν και πάλι το αντισυνοδικό φρόνημά τους. 

 Ιδιαίτερη αφορμή έδωσε σ’ αυτούς η ακόλουθη καταληκτική αναφορά από την σχετική ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας : ‘’…η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία θα επιλύσει το κανονικό καθεστώς, το οποίο θα πρέπει να ακολουθείται από πανορθόδοξη συναίνεση και αποδοχή αυτού του καθεστώτος’’*

 Στο άκουσμα της αναφοράς σε Πανορθόδοξη συναίνεση, άρχισαν τα απαξιωτικά για το Πατριαρχείο Σερβίας, περί δήθεν εκδηλώσεις πανσλαβισμού.  Ούτε για Σύνοδο θέλουν να ακούνε γι’ αυτό το θέμα, ούτε για συναίνεση, αλλ’ ούτε και για άτυπη συναίνεση. Η συναίνεση είναι απαραίτητη.  ‘’Αυτά γνωρίζει η Εκκλησία μας’’, για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου; 

Να θυμίσουμε ότι απαρχή για να αρθεί το Βουλγαρικό Σχίσμα, αποτέλεσε η Πανορθόδοξη διάσκεψη του έτους 1932, που πραγματοποιήθηκε στο Άγιο Όρος.  Η άρση του σχίσματος έγινε το έτος 1945.  Και όταν μετά την άρση του σχίσματος, δημιουργήθηκε νέο σχίσμα το έτος 1953, από το γεγονός ότι αυθαίρετα ο έξαρχος της Βουλγαρικής  Εξαρχίας  αυτοανακηρύχθηκε  Πατριάρχης, η άρση του νέου σχίσματος έγινε κατά την Α΄ Πανορθόδοξη διάσκεψη της Ρόδου το έτος 1961 και  ακολούθως απονεμήθηκε στον  Έξαρχο της Βουλγαρικής  Εξαρχίας  ο τίτλος του Πατριάρχη.

 «Κανονικώς αρμόδιον δια την ανακήρυξιν του ‘’αυτοκεφάλου’’ όργανον είναι η Οικουμενική Σύνοδος και κατ’ ακολουθίαν δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η Πανορθόδοξος Σύνοδος…» σημειώνει ο κ. Φειδάς στη μελέτη του που τιτλοφορείται «Το ‘’αυτοκέφαλον’’ και το ‘’αυτόνομον’’ εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία» (Εν Ιεροσολύμοις 1979).  ‘’Ομόθυμος σύνοδος ή ομόθυμος συμφωνία πάντων των πατριαρχικών θρόνων αποτελούν το κανονικόν όργανον ανακηρύξεως του αυτοκεφάλου ή του αυτονόμου εκκλησίας τινός, πάσα δε άλλη διαδικασία είναι αντικανονική και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί την ενότητα, αλλά τουναντίον δια της καταπατήσεως της κανονικής παραδόσεως διαβιβρώσκει και διασπά την εν τη ορθή πίστει και αγάπη ενότητα της Εκκλησίας’’, αναφέρει ο κ. Φειδάς στη μελέτη του αυτή. 

 Δεν διερωτώνται γιατί στον εκκλησιαστικό αυτό λόγο του ο καθηγητής κ. Φειδάς (γιατί μόνο έτσι μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τα πολύ  σπουδαία αυτά λόγια του), τονίζει το πρώτιστο της ‘’οικουμενικής ενότητος της Εκκλησίας’’; 

 Οι ομιλούντες περί έθους ας έχουν υπόψη τους ότι το πρώτιστο κανονικό έθος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η προϋπόθεση της διατήρησης της  Εκκλησιαστικής ενότητας.  Πως μπορεί μια πράξη να χαρακτηρισθεί εκκλησιαστική, όταν προκαλεί διάσπαση στην Εκκλησιαστική ενότητα; 

 *‘’Το Πατριαρχείο Σερβίας για την Εκκλησία των Σκοπίων (Του Αιμίλιου Πολυγένη, 16/2/2022 – Romfea.gr)