Ομολογία

ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η Τουρκία δεν έχει κανένα δικαίωμα να αμφισβητήσει την κυριαρχία οποιουδήποτε νησιού στο Αιγαίο. Πρόσφατα, στην 25η επέτειο της κρίσης στα Ίμια, ο Τσεμ Γκουντενίζ, ένας Τούρκος ναύαρχος, δεν δέχτηκε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αρνήθηκε τις συνέπειες και το τίμημα των λανθασμένων επιλογών που έκανε η χώρα του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κυριολεκτικά δήλωσε ότι: «Η Ίμια ήταν η αρχή. Υπάρχουν 153 νησιά και νησίδες των οποίων η κατάσταση δεν έχει διευκρινιστεί. Αναπόφευκτα αυτό το ζήτημα θα περάσει στην τελική του φάση. » «Η Ελλάδα θα αναγκαστεί τελικά να παραδεχτεί ότι ανήκουν στην Τουρκία. Ελπίζω αυτή η παραχώρηση να γίνει μέσω νομικών διαύλων και διμερών συμφωνιών », πρόσθεσε.

Δυστυχώς, αυτή την άποψη συμμερίζονται πολλοί άλλοι αξιωματούχοι, στρατηγικοί αναλυτές και συνταξιούχοι αξιωματούχοι και πολιτικοί της γειτονικής μας χώρας. Βλέπετε από τη μικρή ιστορία που έχουν, δεν θέλουν να δουν και να αφομοιώσουν ότι οι χαμένοι πάντα πληρώνουν, ενώ οι νικητές επωφελούνται. Η Τουρκία έπρεπε να καταλάβει ότι η χώρα τους σχηματίστηκε το 1923 και περιελάμβανε αυτό που είχε απομείνει από την τότε κατακερματισμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δημιουργήθηκαν νέες χώρες και δημιουργήθηκαν νέα σύνορα με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης που υπέγραψε η Τουρκία, έχει κυριαρχία στο Αιγαίο έναντι της Ίμβρου, της Τένεδου, των λιμνοθάλασσων και των νησιών που απέχουν λιγότερο από 2,6 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Μικράς Ασίας. Τα άλλα νησιά του Αιγαίου, σύμφωνα με το άρθρο 12, δόθηκαν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το άρθρο 16, «η Τουρκία παραιτείται από όλα τα δικαιώματα και τους τίτλους» στα νησιά. Όσον αφορά τα Δωδεκάνησα, η Τουρκία στο άρθρο 15 παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα και τους τίτλους υπέρ της Ιταλίας.

Ας θυμηθούμε σε αυτό το σημείο ότι, τα Δωδεκάνησα κατά τη διάρκεια του Ιταλοτουρκικού Πολέμου (1911-12) καταλήφθηκαν από τους Ιταλούς και παρά το υπογεγραμμένο σύμφωνο ειρήνης, η Τουρκία αναγνώρισε την ιταλική κυριαρχία στη Λιβύη. Η Ιταλία δεσμεύτηκε να δώσει τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία, αλλά αυτό δεν έγινε και έτσι τα νησιά παρέμειναν υπό ιταλική κατοχή. Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923, η Ιταλία προσάρτησε επίσημα τα Δωδεκάνησα στις 6/8/1923 και άρχισε η δεύτερη περίοδος της ιταλικής κυριαρχίας.

Ο πρώτος κυβερνήτης ήταν ο Ιταλός γερουσιαστής και πληρεξούσιος, Mario Lago. Στις 4 Ιανουαρίου 1932, υπογράφηκε συμφωνία από τον Ιταλό Πρέσβη στην Τουρκία, Βαρόνο Πομπέο Αλούσι, και τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Δρ. Tevfik Rüştü Bey. Διευθετεί μια διαμάχη μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας σχετικά με την κυριαρχία των νησιών στα ανοικτά των ακτών της Ανατολίας και του νησιού Kastellorizo, καθώς και το νησάκι της Kara Anta. Καθορίζει επίσης τα χωρικά ύδατά τους.

Λίγο αργότερα, στις 28/12/1932, μετά την προηγούμενη, υπογράφηκε άλλη συμφωνία μεταξύ τους, με την οποία μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων όρισε επακριβώς, με 37 σημεία, την τουρκο-ιταλική συνοριακή γραμμή. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτά τα νησιά και με τις τρέχουσες ρυθμίσεις, πέρασαν από την Ιταλία στην Ελλάδα στις 10/2/1947, όταν υπογράφηκε στο Παρίσι η συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και της Ιταλίας.

Aπό Μάριο Ευρυβιάδη : Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Νεαπολεως Πάφου της Κύπρου.