Ομολογία

 ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ,  

που βόσκουν 

τα εκατομμύρια

Από 3 μήνες (100 ημ.)ανοχή, 

έφθασαν στις 30 μήνες (840 ημ.) ανοχη.

Σεβασμιωτατε, όταν η χορεία των επισκόπων της Εκκλησίας σας ανέδειξε πατέρα και ποιμένα της Ιεράς Μητρόπολης Λάρισας (8 Οκτ. 2018), ως διάδοχο του Αγίου Αχιλλείου, οι δηλώσεις που κάνατε δημιούργησαν αισιοδοξία και φιλοδοξία ότι η παρουσία σας θα θεραπεύσει τις πληγές που προκάλεσε η εικοσιτετράχρονη  Ιγνατιακή αρχιερατεία.

Πολλοί τότε αποδέχθηκαν με “καλή πίστη” και με ενθουσιασμό τις υποσχέσεις σας. «Ένας επίσκοπος – είπατε – όταν ανεβαίνει σε μια νέα διακονία δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιβαρύνεται με μια βαριά ευθύνη… ότι είσαι διάδοχος των Αποστόλων είναι μία βαριά ευθύνη… Σε μας, επειδή ο χρόνος έχει άλλη σημασία, οι πρώτες 100 ημέρες είναι μέρες διαπίστωσης…».

Εμείς από την αρχή και για αρκετές φορές με την μικρή αυτή έπαλξη προσπαθήσαμε να σας κάνουμε κοινωνούς ότι: «Για να πραγματοποιηθούν αυτά θα πρέπει τα στεγανά να πέσουν και η Ιγνατιακή κλίκα να αδειάσει τους χώρους, οι αμπαρωμένοι χώροι του επισκοπείου να γεμίσουν φως. Οι οικονομικές δραστηριότητες να ελεγχθούν από την Εισαγγελία διαφθοράς, διότι από τα ταμεία λείπουν εκατομμύρια» (αρ. φ. 255/11/2018).

Αυτοί που σας άκουσαν τότε να ζητάτε 100 ημέρες (3 μήνες) ανοχή για “διαπίστωση, παρατήρηση…”, τώρα μετά από 30 μήνες ή 840 περίπου ημέρες έχουν το δικαίωμα να σας καταλογίσουν ευθύνες, διότι οι υποσχέσεις σας έμειναν μόνο στα χαρτιά και στους ακροδέκτες της τηλεοπτικής κάμερας.

Δε θέλω να τραυματίσω την ευαισθησία του λαού του Θεού, αλλά αν όμως σιωπήσω θα αποδεχτώ συνένοχος.

Όσο και αν δυσαρεστηθείς ή οργισθείς Σεβασμιότατε Ιερώνυμε, δε θα αποφύγω να σου θέσω το ερώτημα για το καναλιζάρισμα του οβολού του πιστού λαού που επί 24 χρόνια η λαϊκή ευσέβεια εμπιστεύτηκε στα αρχιερατικά χέρια του Ιγνατίου. Που βρίσκουνται; Είχατε χρέος να αποδώσετε λογαριασμό “εν πληθούση Εκκλησία”, όταν αναλάβατε την διαποίμανση της μητρόπολης, ώστε να αναπαυθούν οι πιστοί εκείνοι που ανοίγουν το χέρι και την καρδιά και προσφέρουν τη δωρεά, ότι το φτωχό ή το πλούσιο αφιέρωμά τους δεν σπαταλήθηκε, δεν έγινε μετοχές ή ταξίδεψε σε off-shore εταιρίες, αλλά έχει επενδυθεί σε έργο εκκλησιαστικής προοπτικής, σε υποδομή αποστολικού έργου, σε κάλυψη άμεσων αναγκών, σε εμπερίστατους αδελφούς, ή ότι είναι κατατεθειμένα στο ειδικό λογαριασμό της μητρόπολης.

Αυτό όμως δεν το κάνατε παρ’ ότι πέρασαν περί τους 30 μήνες και προσλάβατε μάλιστα ειδικό Διευθυντή (πρωτάκουστο για μητρόπολη) να ελέγξει τα οικονομικά, τα αποτελέσματα: ΤΙΠΟΤΑ! δημιουργώντας έτσι οξύ προβληματισμό στους πιστούς.

Αν περιμένετε να σβήσουν από μόνες τους από τις μνήμες μας αυτές οι εγγραφές, δεν θα το πετύχετε.

Σας ερωτώ λοιπόν. Πού βρίσκεται ο πακτωλός χρημάτων των 24 ετών του Ιγνατίου, που μαζεύονταν καθημερινά στα ταμεία της μητρόπολης με διογκωμένες εισφορές των 120 ενοριών, των προσκυνημάτων που μόνο η Αγ. Παρασκευή θεωρείται ως το δεύτερο προσκύνημα μετά την Παναγία της Τήνου, των παρεκκλησίων, το 35% της φορολογίας του κράτους,- τη σημαντικότερη αυτή ελάφρυνση,- δεν την άφησε να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες οι ναοί, όπως ήταν και η απόφαση της κυβέρνησης αλλά την άρπαξε “βίαια” και τη μετέφερε στα ταμεία της μητρόπολης, οι γενναίες δωρεές ιδιωτών, τα ποσά που συγκεντρώνονταν από Άγια Λείψανα και εικόνες, τα “φιλότιμα” ή ακριβέστατα, τα “αφιλότιμα” που πήγαιναν στο μητροπολίτη ως προσωπικοί πόροι του Ιγνατίου και που, αν τα σταχυολογήσεις καθημερινά από τις διάφορες ιεροπραξίες, τα ποσά ήταν τέτοια που δεν μπορεί να τα έχει, μήτε μεγαλέμπορος μήτε μεγαλοϊδιοκτήτης;

Όλοι, μα όλοι οι ιερείς της μητροπολιτικής περιφέρειας παραπονούνταν και διαμαρτύρονταν, διότι κάθε χρόνο ανέβαζε κάθετα τους προϋπολογισμούς των ναών και τους υποχρέωνε να καταβάλλουν τις “νόμιμες” εισφορές με βάση όχι τις πραγματικές εισπράξεις, αλλά τις πλασματικές που εγκρίνονταν μεν από μητροπολιτικό Συμβούλιο αλλά από τα επτά (7) μέλη του, τα πέντε (5) ήταν δικά του, “δεσποτικά”.

Ο λαός έβλεπε και άκουγε ότι ο επίσκοπος Ιγνάτιος διαχειρίζεται μυθώδη έσοδα, τον παρακολουθούσε παράλληλα επί μία ολόκληρη 24ετία να μην έχει θεμελιώσει ούτε μια καλύβα, με χρήματα των παχυλών ταμείων του. Και κάθε φορά τον φωτογράφιζαν στους ναούς με εγκυκλίους εράνων να έχει απλωμένο το χέρι και να επαιτεί.

Αυτό σήμαινε πως το μητροπολιτικό ταμείο (πορτοφόλι) παραγέμιζε, αλλά δεν περνούσαν στη διακονία του ταλαιπωρημένου και πληγωμένου εκκλησιαστικού σώματος, δε δημοσιοποιήθηκε ποτέ ότι παραχώρησε έστω ένα πολλοστημόριο των εισπράξεων για κάποιο κοινωφελή ή ιεραποστολικό σκοπό.

Άνοιξα τη βίβλο των συμπτωμάτων και σκονίστηκε ο ορίζοντας με το χρυσοφόρο δεσπότη, με τα αποθεματικά των εκατομμυρίων, με τα υπερφορτωμένα με στολίδια και με κεντήματα περί τις 240 αρχιερατικές στολές αμύθητης αξίας και με διακοπές σε εξωτικά μέρη κ.ά.

Σύμφωνα με τη μακραίωνη παράδοσή μας (σας γράφει κάποιος που είναι ειδικός αλλά που πονάει για την Εκκλησία του Χριστού) οι γνήσιοι ποιμένες ενσάρκωναν το πνεύμα της λιτότητας και της αυθόρμητης, θεληματικής υιοθέτησης της φτώχειας.

Η Εκκλησία πρέπει να είναι πλούσια σε εισφορές των πιστών και σε προσφορές προς τα αδύνατα και εμπερίστατα μέλη της. Πρέπει όμως να είναι φτωχή, πάμφτωχη η διαβίωση των ηγετικών στελεχών της.

Ο λαός του Θεού περίμενε από τις πρώτες ενέργειές σας και απαιτούσε να μάθει για τον πακτωλό του μακαρίτη επισκόπου Λάρισας Ιγνατίου. Πόσος ήταν; Και που βρίσκεται μπαρκαρισμένος, αλλά πήρε – 30 περίπου μήνες –από τη σιωπή σας πικρότατη γεύση απογοήτευσης. Όποιον και αν κεντρίσετε να εκφράσει άποψη, θα σας απαντήσει με απογοήτευση ότι      έχει τεκμηριωμένες επιφυλάξεις.

Σεβασμιότατε, ο πακτωλός των εκατομμυρίων (50-70-90) που πιθανόν είναι “χαμένος” σε κάποιο μυστικό φαράγγι, επιβάλλεται να τον βρείτε και να τον φέρετε στη φόρα. Άλλως θα τον φέρουν κάποιοι άλλοι και θα είναι ένα στίγμα για την συγκάλυψη και θα επαληθευτούν αυτά που ισχυρίζονται αρκετοί ότι ο ερχομός σας είχε “ΕΙΔΙΚΟ ΣΚΟΠΟ”.