Ομολογία

ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ
ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ

Τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη

Ο Καθηγητής κ. Φειδάς μηδενίζεται

Με τον πανεπιστημιακόν Καθηγητήν κ. Βλάσιον Φειδάν έχω πολυετή γνωριμίαν με αμοιβαίαν εκτίμησιν. Εις τας ημέρας μας το όνομά του ευρίσκεται εντόνως εις την εκκλησιαστικήν επικαιρότητα, σχετικώς με την δοθείσαν σκανδαλώδη Πατριαρχικήν αυτοκεφαλίαν εις τους σχισματικούς της Ουκρανίας.

Ο κ. Φειδάς είναι ο κορυφαίος γνωμοδοτικός συμπαραστάτης του Οικουμενικού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου εις την ανατινακτικήν της ενότητος εν τη Ορθοδοξία παράτολμον αυτήν ενέργειαν του Πατριάρχου, την οποίαν ουδέν Πατριαρχείον και ουδεμία άλλη αυτοκέφαλος Εκκλησία έχουν αναγνωρίσει. Εγράφη και δεν διεψεύσθη ότι ο Καθηγητής κ. Φειδάς είναι και ο συντάκτης του Τόμου αυτής της εξοργιστικής αυτοκεφαλίας.

Όμως, ο έμπειρος και έγκυρος δημοσιογράφος κ. Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος απεκάλυψεν («Εστία», 3-6-2019) ότι αντιφάσκει δραματικώς και ενεργεί τώρα ως επιστρατευμένος εις κακίστην σκοπιμότητα ο Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδάς, παρά την θεολογικήν και επιστημονικήν συνείδησίν του. Ιδού τι έχει γράψει εις άρθρον του με τίτλον «Το αυτοκέφαλον και το αυτόνομον εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία» εις το «Εκκλησιαστικόν Περιοδικόν Σύγγραμμα ΝΕΑ ΣΙΩΝ» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (Τόμος ΟΑ  1979):

«Η καθ’ όλου Ορθόδοξος Εκκλησία, κατά την κανονικήν της διοικητικήν διάρθρωσιν, ανακηρύσσει τοπικήν τινα Εκκλησίαν ως αυτοκέφαλον, δι’ ο και η αυθαίρετος, η αυτογνώμων η η υπό ομάδος αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών μονομερής ανακήρυξις, μη υπηρετούσα την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και προσκρούουσα εις την κανονικήν παράδοσιν αυτής, είναι αντικανονική… Κανονικώς αρμόδιον δια την ανακήρυξιν του  ″αυτοκεφάλου‶ όργανον είναι η Οικουμενική Σύνοδος και κατ’ ακολουθίαν δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η Πανορθόδοξος Σύνοδος…».

Κατόπιν των ανωτέρω, ο κ. Φειδάς έχει μηδενισθή ως υποστηρικτής της παντάπασιν απαραδέκτου ψευδοαυτοκεφαλίας των αυτοχειροτονήτων και σχισματικών της Ουκρανίας και δεν δικαιούται ο Πατριάρχης να επικαλήται τον Καθηγητήν αυτόν δια να δικαιολογήση την καταστρεπτικήν πράξιν του.

Οι ακροβατισμοί του κ. Φειδά να δικαιολογήση την αυθαίρετον απόσπασιν της εν Ουκρανία Εκκλησίας από το Πατριαρχείον Μόσχας και εν συνεχεία την μονομερώς δοθείσαν υπό του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου αυτοκεφαλίαν δεν έχουν ουδεμίαν βάσιν στηρίξεως. Αντιφάσκει δεινώς ο κ. Καθηγητής, διότι, κατ’ επανάληψιν έγραψεν εις το παρελθόν ότι η εν Ουκρανία Εκκλησία υπάγεται εις το Πατριαρχείον Μόσχας. Όλα δε τα Πατριαρχεία και όλαι αι άλλαι αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι, επί αιώνας, αναγνωρίζουν, γραπτώς και επισήμως, ότι η Ουκρανία, εκκλησιαστικώς, εξαρτάται από το Πατριαρχείον Μόσχας. Αλλά και ο ίδιος ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος, με τας από 7-4-1997 και 26-8-1999 απαντητικάς επιστολάς του προς τον Πατριάρχην Μόσχας, αναγνωρίζει «την αποκλειστικήν αρμοδιότητα» του Πατριαρχείου Μόσχας να χειροτονή και να καθαιρή Επισκόπους της εν Ουκρανία Εκκλησίας. Δηλαδή το Δίκαιον χειροτονιών (jus ordinandI) και το Δίκαιον κρίσεως των Επισκόπων (jus jurandi). Ούτως αποδεικνύεται η πλήρης εξάρτησις εκκλησιαστικώς της Ουκρανίας από το Πατριαρχείον Μόσχας. Ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος και εις ομιλίαν του προς τον Ουκρανικόν λαόν (26-7-2008) είπε, ρητώς και σαφώς, ότι το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, κατά το έτος 1687, παρεχώρησε την εν Ουκρανία κανονικήν Εκκλησίαν εις το Πατριαρχείον Μόσχας. Έκτοτε και μέχρι σήμερον, πανορθοδόξως, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, με τα «Ημερολόγια», «Δίπτυχα» και «Επετηρίδας» όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών μαρτυρείται επισήμως ότι η Ουκρανία, εκκλησιαστικώς, ανήκει εις το Πατριαρχείον Μόσχας.

Δεν γνωρίζω εάν είναι μόνον οικονομικοί η και άλλης σκοπιμότητος οι λόγοι, ένεκα των οποίων αυτοαναιρείται ο Καθηγητής κ. Βλάσιος Φειδάς.

Και ο Ναυπάκτου Ιερόθεος μηδενίζεται

Επίσης, ουδαμώς πρέπει να ληφθή υπ’ όψιν από ουδένα παράγοντα και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου π. Ιερόθεος Βλάχος, διότι εγένετο καταγέλαστος με όσα έγραψεν, ανοήτως, αυθαιρέτως, επιπολαίως και ανευθύνως, δια να παρασύρη την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας να εγκρίνη την εν  λόγω αυτοκεφαλίαν. Εις έγγραφόν του προς την Ιεράν Σύνοδον (30-3-2019), έγραψε και τα εξής τρία εξωφρενικά και απίστευτα:

α ) Υπάρχει «δεδομένον» ότι η εν Ελλάδι Εκκλησία υποχρεούται να αναγνωρίση αυτήν την αυτοκεφαλίαν. Γνωρίζει ο Δεσπότης ούτος την έννοιαν της λέξεως «δεδομένον»; Πότε, πως και πόθεν εδημιουργήθη αυτό το ειδικόν δεδομένον; Δεν υπάρχει τοιούτον δεδομένον. Επιμένεις, Δέσποτα της Ναυπάκτου;

β ) Η Ιεραρχία πρέπει να λάβη την εγκριτικήν απόφασίν της δια την αυτοκεφαλίαν άνευ ψηφοφορίας. Και εις τον ημερήσιον Τύπον των Αθηνών εσχολιάσθη χλευαστικώς η παρανοϊκή αυτή πρότασις του Ναυπάκτου.

γ ) Ο Ποιμενάρχης της Ναυπάκτου αποφαίνεται ότι, κατά την «κανονικήν τάξιν», δεν δύναται μία αυτοκέφαλος Εκκλησία να κρίνη οιανδήποτε απόφασιν άλλης αυτοκεφάλου Εκκλησίας δια να τονίση πάλιν, κατ’ αυτόν τον τρόπον, ότι η Ιεραρχία της εν Ελλάδι Εκκλησίας δεν δύναται να αμφισβητήση την ορθότητα της Πατριαρχικής Πράξεως, δια της οποίας εδόθη η αυτοκεφαλία εις την ψευδοεκκλησίαν των σχισματικών. Τοιαύτη, ως άνω, κανονική τάξις είναι ανύπαρκτος. Είναι φανταστικόν, αθεολόγητον και σκόπιμον κατασκεύασμα του ιδιοτελώς παραπαίοντος Ποιμενάρχου της Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου. Δέσποτα της Ναυπάκτου, δεν υπάρχει τοιαύτη κανονική τάξις. Ψεύδεσαι και παραπλανάς. Καλείσαι και προκαλείσαι να παρουσιάσης έστω και ένα σχετικόν ιερόν Κανόνα.

Αυτοί οι δύο βασικώς είναι εν Ελλάδι οι θεωρητικοί της ψευδοεκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας των εκτός της Εκκλησίας του Χριστού  αμετανoήτων, καθηρημένων και αφωρισμένων πρώην κληρικών της Ουκρανίας, ο Καθηγητής κ. Φειδάς και ο Ναυπάκτου Ιερόθεος. Και οι δύο αυτοί ητύχησαν και εξετέθησαν, ανεπανορθώτως, εις την θεολογικήν κοινότητα και γενικώς εις τον εκκλησιαστικόν χώρον.

Η σκανδαλώδης πρότασις των Συνοδικών Επιτροπών

Εάν αι δύο Συνοδικαί Επιτροπαί, εις την κοινήν πρότασίν των προς την Ιεραρχίαν δια να αναγνωρίση την ανατρεπτικήν της εκκλησιαστικής ενότητος ενέργειαν του Οικουμενικού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου, εστηρίχθησαν και εις τας απόψεις του κ. Φειδά και του Μητροπολίτου Ναυπάκτου, τότε είναι περισσότερον λανθασμένη και καταφώρως άκυρος αυτή η πρότασίς των.

Μακαριώτατε Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου και Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Αρχιερείς, έχετε αδήριτον υποχρέωσιν να δημοσιοποιήσητε την εν λόγω πρότασιν των Επιτροπών αυτών δια να κριθή (ευμενώς η δυσμενώς) υπό Κληρικών, Καθηγητών, Δημοσιογράφων και άλλων. Μία τοιαύτη κριτική αυτής της προτάσεως θα εξυπηρετήση πολύ και την Ιεραρχίαν, η οποία θα κληθή να αποφασίση επί εκρηκτικού ζητήματος πανορθοδόξου ενδιαφέροντος.

Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι, κατά τα μέχρι τούδε σχετικά δημοσιευθέντα, η συμπερασματική εν λόγω πρότασις των Συνοδικών Επιτροπών είναι, αναντιλέκτως, αθεολόγητος και αντιεκκλησιαστική.

Τα τρωτά της κακοαυτοκεφαλίας

Κατά την κρίσιν μου, μεταξύ των πολλών άλλων, τα βασικά τρωτά και ανομήματα αυτής της κακοποιητικής πάσης εκκλησιαστικής τάξεως και παραδώσεως αυτοκεφαλίας είναι τρία (3), τα οποία δεν ηδυνήθησαν να δικαιολογήσουν οι δύο προαναφερθέντες θεωρητικοί αυτού του Πατριαρχικού πραξικοπήματος.

α΄)Εισπήδησις εις ξένην εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν

 Είναι προκλητική και αντικανονική η εισπήδησις του Οικουμενικού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου εις ξένην εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν. Η τοιαύτη ανεπίτρεπτος Πατριαρχική ενέργεια, καθ’ όσον γνωρίζω, είναι πρωτοφανής και πρωτάκουστος. Η εν Ουκρανία Ορθόδοξος Εκκλησία υπάγεται από αιώνας εις το Πατριαρχείον της Μόσχας, ως εγράφη. Αυτό το αμετακίνητον δεδομένον είναι αναγνωρισμένον από όλα τα Πατριαρχεία και από όλας τας άλλας αυτοκεφάλους Εκκλησίας ολοκλήρου της Ορθοδοξίας. Εν τη παρούση περιπτώσει, είναι αναγκαίον να επαναληφθή και να τονισθή ότι και ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος, προσωπικώς και γραπτώς μάλιστα, έχει αναγνωρίσει το ως άνω εκκλησιαστικόν καθεστώς της Ουκρανίας και ουδαμώς δύναται να ανατρέψη το καθεστώς αυτό, μονομερώς.

Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών π. Κύριλλος είχεν επισκεφθή τον π. Βαρθολομαίον δια μίαν από κοινού διευθέτησιν του εκκλησιαστικού προβλήματος της Ουκρανίας. Το οξύτατον αυτό πρόβλημα δεν ήτο η αυτοκεφαλία, αλλά το οδυνηρόν σχίσμα. Φρίκη !  Φρίκη !  Φρίκη !  Μετά την επιστροφήν του Μόσχας εκ της Κωνσταντινουπόλεως, ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος έδειξεν ανατριχιαστικήν περιφρόνησιν προς τον Πατριάρχην π. Κύριλλον, ο οποίος εκπροσωπεί το ήμισυ σχεδόν ολοκλήρου της Ορθοδοξίας. Με την έκνομον και «έκνοον» αυτήν συμπεριφοράν του, ο π. Βαρθολομαίος εδημιούργησε το πρώτον μέγα σχίσμα εν τη Ορθοδοξία με απροβλέπτους δραματικάς διαστάσεις και συνεπείας. Μετά την αυτοκεφαλίαν, η εν Ουκρανία εκκλησιαστική κατάστασις κατέστη άκρως εκρηκτική. Ήδη υπάρχει και πανορθόδοξος αναταραχή. Η εν Ουκρανία κανονική Εκκλησία δεν έπαυσε να ανήκη εις το Πατριαρχείον Μόσχας. Το δε οδυνηρόν και πραγματικόν σχίσμα μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Μόσχας έχει απλωθή εις ολόκληρον τον πλανήτην, διότι παντού υπάρχουν Ρώσοι.

Εις πρωτοσέλιδον άρθρον της «Εστίας» (30-8-2019) εγράφη ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος π. Ιερώνυμος αποστέλλει εντός των επομένων μηνών «ειρηνικόν Γράμμα» προς τον ηγέτην της σχισματικής Εκκλησίας της Ουκρανίας Επιφάνιον, «δια του οποίου αναγνωρίζει το Αυτοκέφαλον της νεοϊδρυθείσης Εκκλησίας». Εάν αυτό συμβή, θα δημιουργηθή αφ’ ενός αναταρακτικόν σχίσμα εις το εσωτερικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας και αφ’ ετέρου σχίσμα μεταξύ της εν Ρωσία Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι το Πατριαρχείον Μόσχας θα διακόψη κοινωνίαν με την εν Ελλάδι Εκκλησίαν, όπως έπραξε και με το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Όμως, ο Αρχιεπίσκοπος π. Ιερώνυμος έχει σύνεσιν και δεν θα διαπράξη εθνικόν έγκλημα και εκκλησιαστικόν κακούργημα. Μία τοιαύτη εξέλιξις θα διαταράξη ζωηρώς τας κρατικάς σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Ρωσίας, θα πλήξη βαρέως τον θρησκευτικόν τουρισμόν και θα καταπικράνη τον ελληνικόν Λαόν, ο οποίος εξακολουθεί να είναι συνδεδεμένος, πνευματικώς και συναισθηματικώς, με τον ομόδοξον Λαόν της Ρωσίας. Αλλά και να ήθελεν ο Αρχιεπίσκοπος, καθίσταται παντελώς αδύνατον να στείλη «ειρηνικόν Γράμμα» εις ένα ψευδοπροκαθήμενον ψευδοαυτοκεφάλου Εκκλησίας, την οποίαν δεν έχει αναγνωρίσει ουδέν Πατριαρχείον και ουδεμία άλλη αυτοκέφαλος Εκκλησία. Μάλιστα δε υπάρχουν Πατριαρχεία και άλλαι αυτοκέφαλοι Εκκλησία που εδήλωσαν άρνησιν αναγνωρίσεως της εν λόγω αυτοκεφαλίας, η οποία είναι ανυπόστατος από πάσης απόψεως. Ούτε το Άγιον Όρος αναγνωρίζει την τοιαύτην διαβολικήν αυτοκεφαλίαν. Τοιαύτα  «ειρηνικά Γράμματα» ανταλλάσσουν μεταξύ των οι πραγματικοί Προκαθήμενοι των κατά τόπους κανονικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Όσοι γνωρίζουν τα εκκλησιαστικά εξεπλάγησαν και κατεπλάγησαν με την δημοσιοποιηθείσαν σχετικήν Συνοδικήν κατάστασιν. Ενώ η Διαρκής Ιερά Σύνοδος παρέπεμψε το Ουκρανικόν ζήτημα εις την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας, εν τούτοις, παραδόξως και ανεξηγήτως, η ιδία Σύνοδος (28-8-2019)  «αναγνωρίζει το κανονικόν δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου δια την παραχώρησιν του Αυτοκεφάλου, καθώς και το προνόμιον του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθή περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας».

Τοιούτον προνόμιον του Προκαθημένου είναι άγνωστον και ανύπαρκτον. Δι’ εν ζήτημα, το οποίον συγκλονίζει ολόκληρον την Ορθοδοξίαν, ουδεμίαν αρμοδιότητα και ουδέν δικαίωμα έχει ο Αρχιεπίσκοπος π. Ιερώνυμος να το χειρισθή προσωπικώς. Ούτε ακόμη και η διαρκής Ιερά Σύνοδος δύναται να αποφασίση σχετικώς, παρά μόνον η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας, εις την οποίαν καλώς παρεπέμφθη το εκρηκτικόν τούτο πανορθόδοξον, ως κατέστη, ζήτημα. Δια το ζήτημα αυτό συνεχώς προτείνεται πανταχόθεν να συγκληθή Πανορθόδοξος Σύνοδος. Τοιαύτη σχισματική αναταραχή και τραγωδία εις ολόκληρον την Ορθοδοξίαν ουδέποτε έχει παρατηρηθή κατά τους πολλούς τελευταίους αιώνας.

β΄)Η αυτοκεφαλία εις τους σχισματικούς και καθηρημένους

 Η θεοκατάρατος και τρισκατάρατος αυτή αυτοκεφαλία εδόθη εις τους καθηρημένους, σχισματικούς και αφωρισμένους πρώην κληρικούς της Ουκρανίας. Κατά την παγίαν κανονικήν τάξιν, το όργανον το οποίον επιβάλλει την ποινήν της καθαιρέσεως εις κληρικόν είναι και το αρμόδιον όργανον να άρη την καθαίρεσιν. Ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος προεκάλεσε παταγώδη εκκλησιολογικόν εκτροχιασμόν. Ενώ είχεν αναγνωρίσει και γραπτώς τας καθαιρέσεις υπό του Πατριαρχείου Μόσχας, τώρα ισχυρίζεται ότι προέβη μονομερώς εις την αποκατάστασιν των κληρικών αυτών. Με ποίον δικαίωμα, με ποίαν αρμοδιότητα και κατά ποίον τρόπον;

Εάν ισχυρίζεται ο Πατριάρχης ότι δύναται να εφαρμόζη το έκκλητον πανορθοδόξως και μονομερώς, εν αγνοία και παραθεωρήσει εις εκάστην περίπτωσιν των Πατριαρχείων και των άλλων αυτοκεφάλων Εκκλησιών, τότε το πρωτείον τιμής μετατρέπεται καθαρώς εις πρωτείον εξουσίας και αυθαιρεσίας. Τότε έχομεν και Πάπαν της Ανατολής. Δεν γνωρίζω εάν υπάρχη ρητή τάξις εφαρμογής του εκκλήτου εις άλλην τοπικήν Εκκλησίαν, όπως συμβαίνει εις την εν Ελλάδι Εκκλησίαν. Εις τον ισχύοντα Καταστατικόν Χάρτην της εν Ελλάδι Εκκλησίας (Ν. 590/1977), άρθρον 44 παρ. 2, ορίζονται τα εξής σχετικά: Το δικαίωμα εκκλήτου ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχου, το οποίον παρέχεται δια του 6ου όρου της από 4-9-1928 Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως εις τους Μητροπολίτας των Νέων Χωρών, έχουν και οι Μητροπολίται της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος με την ρητήν διαδικασίαν: «Το έκκλητον ασκείται εντός προθεσμίας 30 ημερών από της εκδόσεως της καταδικαστικής αποφάσεως δια καταθέσεως δικογράφου εις τον Γραμματέα του εκδόντος την απόφασιν δικαστηρίου, όστις ανακοινοί αυθημερόν τούτο εις τον Πρόεδρον της Δ.Ι.Σ., υποχρεούμενον όπως εντός 30 ημερών διαβιβάση το κατατεθέν δικόγραφον μετά της δικογραφίας προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον».

Η περίπτωσις δια την εν Ελλάδι Εκκλησίαν είναι ιδιάζουσα, διότι οι Μητροπολίται των λεγομένων Νέων Χωρών είναι μέλη της αυτής Ιεραρχίας της εν Ελλάδι αύτοκεφάλου Εκκλησίας. Με αυτό το σκεπτικόν εγένετο η εν λόγω επέκτασις.

Παρατηρείται ενταύθα και το πολύ ουσιαστικόν. Ο Πατριάρχης ασκεί το δικαίωμα του εκκλήτου κατόπιν συναινετικής διαδικασίας. Δεν γνωρίζω να υπάρχη εκκλησιολογικόν δεδομένον, επί τη βάσει του οποίου να δύναται ο Πατριάρχης δι’ αυτοβούλου και αυθαιρέτου εισπηδήσεώς του εις ξένην εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν δια να ασκήση το δικαίωμα του εκκλήτου, όπως έπραξε σκανδαλωδέστατα εις την περίπτωσιν του Ουκρανικού ζητήματος.

Ιδού το αλλοπρόσαλλον της Πατριαρχικής αυθαιρεσίας. Ενώ ο Πατριάρχης, ως εγράφη, ανεγνώρισε γραπτώς την ορθότητα των επιβληθεισών ποινών υπό του Πατριαρχείου Μόσχας εις κληρικούς του Κιέβου, τώρα ισχυρίζεται ότι ο ίδιος αποκατέστησεν αυτούς. Πως; Με το δικαίωμα του εκκλήτου; Πόθεν προκύπτει ότι πράγματι έχει αυτό το μονομερές δικαίωμα;  Ας υποθέσωμεν ότι υπάρχει τοιούτον δικαίωμα. Ο υποθετικός λόγος χρησιμοποιείται και εις τα Μαθηματικά.

Έχομεν τα ως άνω δεδομένα εφαρμογής του Πατριαρχικού εκκλήτου εις τους Μητροπολίτας της εν Ελλάδι Εκκλησίας. Ουδέν εκ των δεδομένων τούτων  ετηρήθη κατά την ψευδοαποκατάστασιν των σχισματικών, καθηρημένων και αυτοχειροτονήτων (αχειροτονήτων) πρώην κληρικών της Ουκρανίας. Το έκκλητον είναι ο τελικός βαθμός της δικαστικής κρίσεως. Η άσκησις του δικαιώματος του εκκλήτου υπό του Πατριάρχου είναι πράξις καθαρώς δικαστική. Δι’ αυτό ο Πρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της εν Ελλάδι Εκκλησίας διαβιβάζει το αίτημα του ενδιαφερομένου προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον «μετά της δικογραφίας».

Προσοχή !!!  Επειδή οι τιμωρηθέντες υπό του Πατριαρχείου Μόσχας ούτε μετάνοιαν εξεδήλωσαν ούτε συγγνώμην εζήτησαν, τεκμαίρεται ότι ο Πατριάρχης απεφάνθη ότι ούτοι κατεδικάσθησαν αδίκως. Ερωτάται ο Πατριάρχης: Αφού  ουδαμώς επανεξέτασε δικαστικώς τας εκκλησιαστικάς ποινάς των ως άνω  τιμωρηθέντων, κατά ποίαν λογικήν έννοιαν απεφάνθη ότι ούτοι ηδικήθησαν δικαστικώς; Ούτε καν είχεν εις την διάθεσίν του  ο Πατριάρχης τους δικαστικούς  φακέλους των ενδιαφερομένων δια μίαν στοιχειώδη δικαστικήν έρευναν. Οι φάκελοι αυτοί ευρίσκονται εις τα Αρχεία του Πατριαρχείου Μόσχας, τους οποίους δεν εζήτησεν ο Πατριάρχης.

Παρακαλείται ο Πατριάρχης να δημοσιοποιήση πάραυτα τα αποδεικτικά στοιχεία αθωότητος των καταδικασθέντων. Όμως, τοιαύτα στοιχεία δεν  υπάρχουν. Συνεπώς, δυνάμεθα να δεχθώμεν ότι ο Πατριάρχης απεφάνθη κατ’ ελευθέραν και αλάθητον, ως νομίζει, κρίσιν  του. Εδώ  εμπαίζεται και ο Θεός και ο Λαός. Έχομεν θεομπαιξίαν και  λαομπαιξίαν.

Συμπέρασμα: Οι τιμωρηθέντες υπό  του Πατριαρχείου Μόσχας παραμένουν, αναντιλέκτως, καταδεδικασμένοι και αυτοί αποτελούν τα στελέχη της νεοϊδρυθείσης ψευδοεκκλησίας του Κιέβου. Οιαδήποτε και υπό οιουδήποτε αναγνώρισις της ψευδοεκκλησίας αυτής των σχισματικών, καθηρημένων, αυτοχειροτονήτων, ουνιτιζόντων και ψευδοαποκατασταθέντων θα είναι αφροσύνη  και παραφροσύνη.

γ΄)Προϊόν της κοσμικής εξουσίας η αυτοκεφαλία

Η λίαν σκανδαλώδης και αναταρακτική της εκκλησιαστικής ενότητος αυτή αυτοκεφαλία ουδαμώς ήτο αναγκαία και προς ουδεμίαν εκκλησιαστικήν ωφέλειαν παρεχωρήθη. Αντιθέτως, εζημίωσε και εξακολουθεί να ζημιώνη ολόκληρον την Ορθοδοξίαν. Το οξύτατον εκκλησιαστικόν πρόβλημα της Ουκρανίας ήτο και είναι το σχίσμα, το οποίον επεδείνωσε κατά πολύ η αυτοκεφαλία. Η κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας δεν εζήτησεν αυτοκεφαλίαν. Την καταστρεπτικήν αυτήν αυτοκεφαλίαν επέβαλεν η κοσμική εξουσία της Αμερικής και της Ουκρανίας, ως συνεχώς αναγράφεται εις τον έντυπον και ηλεκτρονικόν δημοσιογραφικόν χώρον. Ως παράδειγμα αναφέρω την αρχαιοτέραν εν Ελλάδι και σοβαράν εφημερίδα  «Εστία» (30-8-2019), της οποίας ο πρωτοσελίδος έντονος τίτλος δημοσιεύματος είναι  «Η Εκκλησία υπέρ Η.Π.Α. και κατά Πούτιν δια την Ουκρανίαν».

Ο σκοπός της Αμερικής και της Ουκρανίας είναι να περιορίσουν την επιρροήν της Ρωσίας και ο Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος υπέκυψεν εις τας πιέσεις η παρεσύρθη από προσφερθέντα ανταλλάγματα αυτών των πολιτικών παραγόντων και έδωκε, κατά τον πλέον αντικανονικόν και ανώμαλον τρόπον, το αυτοκέφαλον εις τους εξωεκκλησιαστικούς της Ουκρανίας.

Την εν λόγω αυτοκεφαλίαν εζήτησε πιεστικώς από το Πατριαρχείον ο αιρετικός ουνίτης Πρόεδρος της Ουκρανίας, ο οποίος κατά την ημέραν επιδόσεως του Τόμου της ψευδοαυτοκεφαλίας αυτής (6-1-2019) μετέβη και αυτός εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον όπου εδόθη ο Τόμος. Αδελφοί αναγνώσται, αναταραχθείτε σεισμικώς με πολλούς βαθμούς της κλίμακος Ρίχτερ. Κατά την Θείαν Λειτουργίαν των Φώτων, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος  μετέδωκε τα Άχραντα Μυστήρια, την Θείαν Κοινωνίαν, εις τον αιρετικόν Πρόεδρον της Ουκρανίας, τον ουνίτην. Ως γνωστόν, εδημοσιεύθη και η σχετική φωτογραφία. Η Ουνία είναι ο Δούρειος Ίππος και  το όργανον προσηλυτισμού του Παπισμού.

Θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς. Ο Πατριάρχης, με τον τρόπον αυτόν, διδάσκει εν τη πράξει ότι δεν υπάρχουν δογματικαί και κανονικαί διαφοραί με τον πολυαιρετικόν Παπισμόν.  Η ενέργεια αυτή του Πατριάρχου δύναται να χαρακτηρισθή και ως δουλική φιλοφρόνησις προς τον αιρετικόν κοσμικόν άρχοντα της Ουκρανίας.

Ουδένα εκκλησιαστικόν χαρακτήρα έχει η δοθείσα αυτή αυτοκεφαλία εις τους σχισματικούς και καθηρημένους της Ουκρανίας. Είναι προϊόν καθαρώς κοσμικής εξουσίας και ως τοιαύτη αξίζει πάσης περιφρονήσεως. Εκπλήσσομαι  και καταπλήσσομαι πως ευρέθησαν τινές υποστηρικταί μιας τοιαύτης  αυτοκεφαλίας, η οποία δεν εξυπηρετεί ουδένα εκκλησιαστικόν σκοπόν.

Ερωτάται ο Πατριάρχης: Διατί ηρνήθη να δώση αυτοκεφαλίαν εις την Αρχιεπισκοπήν της Αμερικής, την  οποίαν εζήτησαν  παράγοντες της ομογενείας; Αι Αρχιεπισκοπαί Αμερικής και Αυστραλίας πρέπει να καταστούν αυτοκέφαλοι  Εκκλησίαι. Επιβάλλουν τούτο μεγάλαι ποιμαντικαί ανάγκαι.

Δεν  υπάρχει παγία Αρχή

Το ζήτημα της εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας είναι ακόμη αμφιλεγόμενον και αντιλεγόμενον. Δεν υπάρχει παγία και θεσμική  Αρχή ανεγνωρισμένη πανορθοδόξως υπό ποίου και υπό ποίους όρους δίδεται η αυτοκεφαλία ανά την Ορθοδοξίαν. Δι’ αυτό εις την  «Διορθόδοξον Προπαρασκευαστικήν Επιτροπήν» του Δεκεμβρίου 2009 (Σαμπεζύ της Γενεύης) ως κύριον θέμα των συζητήσεων είχε τεθή το  «Αυτοκέφαλον». Εις την έκθεσιν πεπραγμένων της Επιτροπής αυτής, η οποία υπεβλήθη εις την Ιεράν Σύνοδον, αναγράφονται και τα εξής:

«Ο Σεβασμιώτατος Πρόεδρος  (Περγάμου Ιωάννης)  Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανέπτυξε την θέσιν του Οικ. Πατριαρχείου: ότι δηλαδή εφ’ όσον ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξασφαλίζει την συναίνεσιν των κατά Τόπους Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, δια της λήψεως εγγράφου συναινέσεώς των, δύναται να υπογράψη μόνος του τον Πατριαρχικόν Τόμον» (του Αυτοκεφάλου).

Ήδη από το έτος 2009 έχει διατυπωθή, αρμοδίως και επισήμως, η θέσις του Οικουμενικού Πατριαρχείου περί του τρόπου χορηγήσεως της εκκλησιαστικής αυτοκεφαλίας. Και όμως, ο τρόπος χορηγήσεως της Ουκρανικής ψευδοαυτοκεφαλίας υπήρξεν άκρως αντίθετος προς την επίσημον αυτήν θέσιν του Πατριαρχείου, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα πολιτικά σχέδια της Αμερικής και της Ουκρανίας.

Τρόμος και αναταραχή

Μετά τον προκληθέντα και συνεχιζόμενον  ακόμη θόρυβον, εξ αιτίας της ψευδοαγίας Συνόδου της Κρήτης, ήλθε το Ουκρανικόν ζήτημα με τον τρόμον του μεγάλου σχίσματος μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Μόσχας. Το σχίσμα αυτό συνεχώς επεκτείνεται και δημιουργεί μεγάλην αναταραχήν εις ολόκληρον την Ορθοδοξίαν. Παραθέτω ελάχιστά τινα δείγματα αυτού του τρόμου και της αναταραχής:

«Για πρώτη φορά η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως βρίσκεται απομονωμένη από  τις λοιπές αυτοκέφαλες Εκκλησίες, λόγω  των αντικανονικών και αντισυνοδικών ενεργειών στην παραχώρηση αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς της Ουκρανίας» (Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος Καθηγητής  της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.).

*

«Με την παραχωρηθείσα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ″αυτοκεφαλία‶ στην Ουκρανία  δοκιμάζεται η Ορθόδοξη εκκλησιολογία  και τίθεται σε σοβαρότατο κίνδυνο  η πανορθόδοξη ενότητα με απρόβλεπτες συνέπειες για την παρουσία και μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο»  (Πρωτοπρεσβύτερος π. Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος).

*

«Το ζήτημα χορήγησης αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς της Ουκρανίας έφερε, πέραν της διακοπής της  κοινωνίας με το Πατριαρχείο Μόσχας, σε μεγάλη δοκιμασία ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία» (Διονύσιος Μακρής, θεολόγος και δημοσιογράφος).

*

«Δυστυχώς η ρίζα του κακού κρύβεται σήμερα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο Φανάρι, που οδηγεί την Ορθοδοξία  σ’ ένα μη αναστρέψιμο  σχίσμα, σ’ ένα ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ.  Η απόφαση του Φαναρίου για την αυτοκέφαλη Εκκλησία του Κιέβου οδηγεί την Παγκόσμια Ορθοδοξία  στην άβυσσο»  (Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης, νομικός , συγγραφεύς, ἀρθρογράφος).

Ἐπίλογος

Μετά τα προεκτεθέντα και μετά το πλήθος εμπεριστατωμένων θεολογικών δημοσιευμάτων περί  του Ουκρανικού ζητήματος,  όστις θεολόγος,  κληρικός η λαϊκός, εξακολουθήσει να επιμένη εις την ορθότητα της παραχωρηθείσης αυτοκεφαλίας εις τους σχισματικούς και καθηρημένους της Ουκρανίας να σχίση το πτυχίον του.

Μετά σεβασμού ποιούμαι  έκκλησιν προς την σεπτήν Ιεραρχίαν της εν Ελλάδι Εκκλησίας να αρνηθή την αναγνώρισιν της ψευδοεκκλησίας των σχισματικών και καθηρημένων της Ουκρανίας η να προτείνη την  σύγκλησιν Πανορθοδόξου Συνόδου. Επειδή μία τοιαύτη σύγκλησις έχει πολλά πρακτικά προβλήματα και ικανήν χρηματικήν δαπάνην, να πραγματοποιηθή Σύναξις των Προκαθημένων όλων των κατά τόπους Εκκλησιών υπό την Προεδρίαν του Οικουμενικού Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου.

Κατά την κρίσιν μου, τρεις (3) τρόποι υπάρχουν δια να ανακοπή  η  περαιτέρω πανορθόδοξος τραγωδία.  1) Να ανακαλέση ο Πατριάρχης την υπ’ αυτού παραχωρηθείσαν σκανδαλώδη αυτοκεφαλίαν.  2) Να συγκαλέση ο Πατριάρχης Πανορθόδοξον Σύνοδον η Σύναξιν των Προκαθημένων. 3) Εάν αρνηθή και τας δύο προηγουμένας λύσεις, να παραιτηθή ο Οικουμενικός Πατριάρχης π. Βαρθολομαίος.

«Φίλος μεν  ο Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια». Θεωρώ αναγκαίον να δημοσιοποιήσω ότι ο σύνδεσμός μου με τον Οικουμενικόν Πατριάρχην π. Βαρθολομαίον ανέρχεται χρονικώς εις μερικάς δεκαετίας με δεδηλωμένην εκτίμησίν του προς εμέ. Έλεγεν  ότι αναγιγνώσκει τα κείμενά μου χωρίς να προσθέτη η να αφαιρή λέξιν, διότι είναι καλώς βιδωμένα. Όταν προ δύο ετών περίπου, εις μίαν εν Αθήναις εκδήλωσιν, ο υιός μου Κωνσταντίνος (Επιθεωρητής του Υπουργείου Οικονομικών) επλησίασε τον Πατριάρχην και είπεν ότι είναι υιός μου, ο Πατριάρχης, αντί άλλου λόγου, είπε: «Γράφει... γράφει...» με την ανάλογον κίνησιν της χειρός του. Επίσης, προ έτους περίπου, κατά μίαν στιγμιαίαν συνάντησίν  μου εις το Μέγαρον Μουσικής Αθηνών με τον Πατριάρχην, ούτος είπεν εις εμέ: «Πάτερ Ιωάννη, ο,τι γράφεις να μου το στέλλεις».