Ομολογία

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΕΛΕΝΤΗΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

Εδω με τον αγιο Ιακωβο Τσαλικη

Μαρυριες απο τον οδηγο του Χρυσοστομο Πωπωλη.

•  Ταξιδεύοντας, σέ μιά συζήτηση πού εἴχαμε καθ’ὁδόν, ἐξέφρασα ἕνα λογισμό πρός τόν Νικόλαο: Εἶναι δυνατόν ὁ κάθε ἄνθρωπος νά ἔχει συνεχῶς δίπλα του τόν πνευματικό του, γιά νά ἐξομολογεῖται; Ἀφοῦ δέν εἷναι αὐτό δυνατόν, ἀφοῦ κάθε ὥρα καί στιγμή ἁμαρτάνουμε, πῶς θά μᾶς βρεῖ ὁ Θεός ἕτοιμους γιά ἀπολογία κατά τόν θάνατό μας ; Καί μοῦ ἀπαντᾶ:"Ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται γιά νά ἐφαρμόσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί θέλει νά σωθεῖ, ὁ Θεός θά βρεῖ τήν κατάλληλη στιγμή, γιά νά τόν πάρει μαζί Του στόν παράδεισο" .
•      Ἡ μητέρα του ἒλεγε στόν Νικόλαο : "Παιδί μου , νά ἔχεις τήν εὐχή μου, νά μήν μείνεις πολλά χρόνια ὡς Δεσπότης. Γιατί ὅταν ὁ ἄνθρωπος μεγαλώσει, τό μυαλό φυραίνει καί δέν μπορεῖ νά διοικήσει, ὅπως πρέπει". Καί τῆς ἀπαντᾶ: "Ὂχι μάννα! Θά μείνω λίγα χρόνια καί θά φύγω. Θά πάω στό Ἃγιο Ὂρος ".
•      Ἐπιστρέφοντας κάποτε στό σπίτι ἀπό τό γραφεῖο τό μεσημέρι, μόλις μπήκαμε, χτύπησε τό τηλέφωνο. Σηκώνοντας ὁ Νικόλαος τό τηλέφωνο, ὁ Ἱερέας τοῦ χωριοῦ Σκυλόγιαννοι τόν πληροφόρησε γιά τήν ἀπώλεια ἑνός νέου ἀνθρώπου, πού ἐργαζόταν στό ἐργοστάσιο Σκαλιστήρη καί γιά τό ὅτι ἡ κηδεία τοῦ νέου θά γινόταν τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας. Δίχως ἄλλη σκέψη ὁ Νικόλαος ἀπάντησε: "Ἒρχομαι νά παραβρεθῶ στήν κηδεία". Ἡ μητέρα του ἀκούγοντας τή συζήτηση εἶπε: "Παιδί μου, εἶσαι κουρασμένος. Πῶς θά ἀντέξεις νά πᾶς στήν κηδεία;" Καί ὁ Νικόλαος ἀπάντησε: "Μάννα, σέ ὧρες θλίψεων μᾶς χρειάζονται οἱ ἄνθρωποι. Ὁ πολύς κόσμος σέ τέτοια γεγονότα ἀναγκάζεται καί ἔρχεται στήν ἐκκλησία, ἴσως δίχως νά θέλει πολλές φορές. Εἶναι λοιπόν καί μιά εὐκαιρία νά πιάσουμε καί κάποια ψυχή μέ τό κήρυγμα, νά τήν κερδίσει ὁ Χριστός."
•      Πηγαίνοντας στήν Ἀθήνα, στό ὕψος τῆς Μαλακάσας, βρεθήκαμε μπροστά σέ ἕνα θανατηφόρο τροχαῖο ἀτύχημα. Συγκλονιστήκαμε. Καθ’ὅλη τή διάρκεια τῆς διαδρομῆς μέχρι τήν Ἀθήνα, ὁ Δεσπότης ἔψαλλε ἀπό στήθους ὅλη τήν ἐπικήδεια ἀκολουθία.
•      Ἒπειτα ἀπό σοβαρή χειρουργική ἐπέμβασή του στό Νοσηλευτικό Ίδρυμα Κληρικῶν Ἑλλάδος (ΝΙΚΕ), κατά τήν ἀνάρρωσή του, τόν ἐπισκέφθηκα καί τοῦ πῆγα ἕνα Εὐαγγέλιο. Μόλις τό εἶδε δάκρυσε καί εἶπε: "Τό τελευταῖο μας βιβλίο ἀπό τίς ἐκδόσεις μας."
•      Λόγῳ τοῦ ὅτι ἡ ἐκλογή του ἔγινε στήν περίοδο τῆς δικτατορίας, θεωρεῖτο ἀπό πολλούς ὅτι ἦταν …«χουντικός». Προσωπικά, ἔχω νά καταθέσω μαρτυρίες, πού δείχνουν τό ἀντίθετο:

i) Τοῦ ἔπαιρνα τήν ἐφημερίδα "Τό Bῆμα" γιά νά ἐνημερώνεται, ἡ ὁποία ἐφημερίδα ἦταν ἐνάντια στήν δικτατορία. 

ii) Ἦρθε σέ ἀντίθεση μέ τόν τότε Νομάρχη Εὐβοίας Δορκοφίκη. Κάποιος πληροφόρησε τόν Νικόλαο, ὅτι κατά τήν παρέλαση τῆς 25ης Μαρτίου θά στηθεῖ ἐξέδρα γιά τιμώμενα πρόσωπα, ἀλλά ἡ ἐξέδρα θά ἦταν γιά ἕνα ἄτομο, αὐτό τοῦ Νομάρχη Δορκοφίκη. Ὁ Νικόλαος στέλνοντας μήνυμα στίς Ἀρχές δήλωσε, ὅτι ἀπό τή στιγμή πού θά ὑπάρχει μόνο ἕνα τιμώμενο πρόσωπο, ἡ Ἐκκλησία δέν θά μπορέσει νά παραστεῖ. Ὁ λόγος; Ὁ Νικόλαος πίστευε ὅτι ἀντιπροσωπεύει τήν Ἐκκλησία καί ὄχι τόν ἑαυτό του καί ἡ Ἐκκλησία δέν ἔρχεται δεύτερη, μετά ἀπό τό Κράτος. Τελικά ἡ ἐξέδρα ἀφαιρέθηκε. 

iii) Στήν πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος στά Τρίκαλα ἦταν ὁ κύριος ὁμιλητής. Μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε: "Ἒφ’ὅσον ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καί δέν τόν δεσμεύει, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος δέν πρέπει νά δεσμεύει τήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. Ἡ ἄποψή του αὐτή ὅμως ἦταν ἐνάντια στήν τότε δικτατορική κυβέρνηση καί δημιούργησε τριγμούς καί ποικίλα σχόλια, ἀκόμη καί στό μεσημεριανό γεῦμα τῆς ἡμέρας ἐκείνης.

•      Οἱ μαρτυρίες γιά τόν Νικόλαο φαίνεται νά μήν ἔχουν τελειωμό καί ἐγώ δυστυχῶς εἶχα τά μάτια τῆς ψυχῆς μου κλειστά λόγῳ τῶν πολλῶν ἐργασιῶν καί ὑποχρεώσεων. Πολλά ἔχω νά γράψω,ὡστόσο γιά νά μή μακρύνω τόν λόγό, θά συμπληρώσω μόνο κάτι τελευταῖο:
•      Ὃταν ἐνθρονίστηκε στή θέση του ἄλλος ἀρχιερέας, ὁ Νικόλαος ἔμενε στό σπίτι του στήν Χαλκίδα. Ἡ Μητρόπολη Χαλκίδος ἔστειλε ἀπεσταλμένο, τόν τότε γραμματέα Κωνσταντῖνο Χαραμαντίδη, μέ φορτηγό αὐτοκίνητο καί πῆρε τά πράγματα ἀπό τό σπίτι του. Τίς μέρες ἐκεῖνες τοῦ Αὐγούστου πήγαινε τακτικότατα στό ἐκκλησάκι τοῦ Προφήτη Ἠλία, μέσα στό Κάστρο καί ἔκανε παρακλήσεις. Τό ἐκκλησάκι αὐτό σέ μετέπειτα ἐπίσκεψή του βρέθηκε κλειδωμένο καί ἦταν ἀδύνατον νά μπεῖ. Μετά ἀπό αὐτά τά γεγονότα μέ κάλεσε καί μοῦ ζήτησε νά βρῶ κάποιο ὄχημα νά τόν μεταφέρω στό λιμάνι τῆς Ραφήνας μέ προορισμό τήν Τῆνο, ὅπως καί ἔγινε. Ἀπό πλευρᾶς κληρικῶν δέν τόλμησε νά τόν συνοδεύσει κανείς! Τά ἄτομα πού βρίσκονταν μαζί του σέ ἐκεῖνο τό ταξίδι ἦταν ἡ γυναῖκα μου καί ἐγώ. Σέ ὅλη τή διαδρομή ἦταν πολύ ἤρεμος καί μονολογοῦσε: «Κρατῆστε τήν πίστη σας».

«Κρατῆστε τήν πίστη σας ».