Απαντησι του Aγωνιστου Θεολογου κ. Δημητριου Κατσουρα στις Σιγονταροοικουμενιστικες θεσεις του πατρος Θεοδωρου ΖΗΣΗ στο αρθρο του: Η «Σύνοδος» της Κρήτης νόθος καρπός εξωσυζυγικών σχέσεων.

Απαντησι του Aγωνιστου Θεολογου 

κ. Δημητριου Κατσουρα 

στις Σιγονταροοικουμενιστικες θεσεις του πατρος Θεοδωρου ΖΗΣΗ στο αρθρο του: 
Η «Σύνοδος» της Κρήτης νόθος καρπός εξωσυζυγικών σχέσεων.

Λυπᾶμαι πού εἶμαι ὑποχρεωμένος νά διαφωνήσω μέ τόν σεβαστό π. Θεόδωρο Ζήση. 

 Τελειώνοντας κανείς τήν ἀνάγνωση τοῦ κειμένου του δέν γίνεται σοφότερος καί κυρίως δέν διαφωτίζεται περί τοῦ τί δεῖ γενέσθαι. 
Θεωρῶ ὅτι ὠθεῖ, ἐλπίζω ἀνεπιγνώστως, στόν ἐφησυχασμό, ἐνῶ ἐκεῖνο πού χρειάζεται εἶναι ἐπαγρύπνηση. 

Ἡ ἐκτίμησή του ὅτι θά ἀπορριφθεῖ καί θά σβήσει ἡ "Σύνοδος"τῆς Κρήτης εἶναι ἀτεκμηρίωτη καί ἀποτελεῖ ἁπλά μία εὐχή μᾶλλον οὐτοπική. 

Ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης δέν εἶναι γέννημα κάποιων μέσα στήν Ἐκκλησία, εἶναι γέννημα τῆς μεταλλαγμένης ἐκκλησίας ἡ ὁποία οὔτε ἀπέρριψε, οὔτε ἔσβησε ὡς ὄφειλε ἄλλα ἐπίσης ἀπαράδεκτα γεγονότα ὅπως τή συμμετοχή στό ΠΣΕ, τήν βλάσφημη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἤ μᾶλλον τῆς ἀκοινωνησίας μέ τούς παπικούς καί σειρά ὅλη παρεκκλίσεων ἐπί θεμάτων Πίστεως! 

Ὅλα αὐτά πέρασαν μέσα στό σῶμα καί δέν φαίνεται νά βγαίνουν, παρά ριζώνουν μέ τήν ἀνοχή καί τήν ἀδιαφορία τῶν πολλῶν.

Ἡ συνύπαρξη μέ τήν κακοδοξία καί τήν παρανομία καί τήν ἀντικανονικότητα, εἶναι οἰκουμενιστικό "φροῦτο" καί εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο νά τό γευώμεθα καί μεῖς κάπου-κάπου! 

Θεωρῶ ὅτι τό γενικό συμπέρασμα ἐν εἴδει ἀποτιμήσεως στό ὁποῖο καταλήγει ὁ σεβαστός ὁμ. Καθηγητής καί ἀγωνιστής περί τῆς "Συνόδου" στήν Κρήτη καί τό ὁποῖο σχηματοποιεῖ μέ τήν διατύπωση τοῦ τίτλου πού θέτει στὀ ἄρθρο-κείμενό του εἶναι ἄστοχο, ἄν ὄχι ἐσφαλμένο ὡς ὑποδεέστερο τῆς βαρύτητος τῶν καταστάσεων καί τῶν πραγμάτων. 
Ἐάν οι 10 Προκαθήμενοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας παρήγαγαν συνοδικῶς αὐτόν τόν καρπό τότε συναποτελοῦν καί ἐκπροσωποῦν ἕνα σαπρό δένδρο καί ὄχι τήν Ἐκκλησία!

 Ἐάν, δέ, πρόκειται γιά καρπό ἐξωσυζυγικῶν σχέσεων, τότε αὐτοί οἱ Προκαθήμενοι δέν μποροῦν νά ἱερουργοῦν τό Εὐαγγέλιο τῆς Σωτηρίας.

 Ἐκτιμῶ ὅτι ἅρμοζε περισσότερο καί θά ἀπέδιδε πιστότερα τήν κατάσταση ἡ ἀναφορά στό γεγονός τῆς Κρήτης σάν ἐπιβεβαίωση-διαπίστωση ὅτι ὁ ἱός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς ἄλλο πνευματικό AIDS ἔχει μολύνει μέχρι θανάτου τό σῶμα καί τόν ὀργανισμό, ὁ ὁποῖος πλέον δέν ἔχει τή δύναμη καί τά ἀντισώματα νά ἀναστρέψει τήν πορεία. 

Κρίμα πού τέτοιες στιγμές πού ὁ λαός περιμένει λόγο ὁμολογιακό, ἐπιστηρικτικό καί καθοδηγητικό, γίνεται δέκτης μηνυμάτων καθησυχασμοῦ καί φρούδων ἐλπίδων, χωρίς κἄν κήρυγμα μετανοίας καί ἀμέσου ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς φορεῖς τῆς θανατηφόρου πνευματικῆς ἀσθενείας! 

Κρίμα!