“Έλεος;;;;;” “ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ ΜΗ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου!” (Ψαλμ. 140, 5).
Απάντηση στο άρθρο “Έλεος!” του Αρχιμανδρίτη Δοσιθέου, Ηγουμένου της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης.
του Θεολογου Νικολαου Πανταζη
Σε μία γεώδη, γλειώδη και γελοία αθυροστομία, ως κόραξ (ότι κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει) ξεχύνεται και υπεραμύνεται με κοκκώδη στιβάδα λογοτεχνικής φιλοφρονήσεως και φθηνού εντυπωσιασμού, δι’ αποφράδας δουλοπρεπείας εκτρέπεται εις λίαν ευτελείς κολακείας προς τον παμμέγιστον του Βοσπόρου αιρεσιάρχην, ο συνειδητώς εξευτελίζων εαυτόν, αρχιμ. Δοσίθεος.
Ποθούσε ο αξιόλογος συγγραφέας από καιρού, διά συγγράμματος δεινού: “Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο”… Τώρα βέβαια με αυτό το απαράδεκτο δουλικό και Δαιδαλικό άρθρο, τον κατάπιε ολόκληρο “μονορούφι”, επιδιδόμενος σε ένα ανεπίτρεπτο για το ήθος του “γλείψιμο” αηδιαστικό “προς ευμένειαν δεσπότου!”
Έτι δε σπεύδει περισπούδαστα με εμφανή πλέον πληγωμένο εγωισμό, ορμώμενος από διαπρεπέστατο δεσποτισμό, και προσέρχεται απολογούμενος να ανατρέψει ατυχέστατα εις μάτην, τις σεισμικές δηλώσεις δήθεν «υπερορθοδόξων», «ζηλωτών» καὶ «στειροελλαδιτών», αποκρινόμενος “εν νόμω, σκιά και γράμματι ψιλώ” στο κατηγορητήριό του: “Καταθέτω τὰ ἐπ’ ἐμοί.” Κατάθεση λοιπόν δικαστική, καταδικαστική των πάντων.
Αισθάνθηκε ο Ηγούμενος ο ξακουστός, αισθηματικώ τω τρόπω, την Αυτού “Θείαν και Υπέρθεον παναγιότητα” αδικημένην και συκοφαντημένην, όθεν και αναπηδά σε θύμισες ρωμιοσύνης και ρομαντισμού, σε αναθυμιάσεις άρσεως του Ελλαδικού Αυτοκεφάλου. Εκτινάσσεται σε ανατάσεις προσωπολατρικές, “λύτρον δούναι αντί πολλών” συκοφαντιών, ασθενώς θεατρινίζων και τους οδόντας αυτού τρίζων καθώς αναπέμπει το “δι’ ευχών του Θειοτάτου, Παναγιωτάτου πατριάρχου ημών”.
Πολλήν χολήν διέγνωσε ο τετραυματισμένος τη καρδία ηγούμενος και διά διαγνώσεως “χαρισματικής”, άνευ ουδενός της διακρίσεως αναισθητικού, απεδείχθη βαβαί,“ο έρεβος”, όστις τάχα συσκοτίζει ημάς πάντας, ενοχλούμενος κατά βάθος (και ομολογώντας το κατά λάθος) “τω δόγματι τω τυραννικώ” της άρσεως του Αυτοκεφάλου, όθεν και νυν αποπειράται ίνα μαστιγώσει δίχως οίκτο, να προκαλέσει απροκάλυπτα και να “κοπανήσει” αλύπητα τους αντιτιθεμένους τω τυρράνω του Κερατείου Κόλπου.
Αλήθεια, ποιό καλὸ να βρει κανείς στις βέβηλες οικουμενιστικές ενέργειες του παποφίλου του πατριάρχου; Δεν είναι στ’ αλήθεια ο “Ελλαδισμός” ο οποίος δολίως μας διέπει, αλλ’ ο άφατος και ανείπωτος σκανδαλισμός, εκ των φρικτών αιρέσεων και αντιπατερικών πράξεων τις οποίες ανερυθριάστως επιτελεί, τις βλασφημίες και προδοσίες που τελεί και εις το διηνεκές διατελεί εν αμετανοησία.
Ήτω η δόξα Ορθοδοξίας εις τον αιώνα! Ο Μαρμαρωμένος κοσμοκράτωρ εν τη ερυθρά θαλάσση Μαρμαρά, ο ναίων εν μυχοίς βαβυλωνίοις του Βατικανού, ο λίαν λέγω λατινόφρων ηγούμενος του ηγουμένου Δοσιθέου, “λέγω εγώ τα έργα σου τω βασιλεί”, “άγιε” ηγούμενε, “αγιασμόν” μολυσμόν ο πρόεδρός σου επάγει εις την Πατροπαράδοτον ημών Πίστιν και τανάπαλι ταύτην ξεπουλά ως πόρνην ξακουστήν εις τα καλντερίμια τα γαγκστερικά του Εωσφοροπροβλήτου Π.Σ.”ε”.
Αλήθεια, ηγούμενε “άγιε” και διαλεχτέ, πάνυ υπόδουλε και φιλοφρονητικέ, πως καταδέχεται η συνείδησή σου, να εκπροσωπείται η “Παν-οσιολογιότητά σου”, στα πορνικά, προδοτικά και σαχλά παρατράγουδα των Διαθρησκειακών οργίων;
Πως ανέχεται η ερωτοτροπούσα τω Βοσπόρω ηγουμενία σου, να καταντά τόσο ανέντιμη και υπερεξάλλως κολακευτική προς έναν μέγα υβριστή και καταπατητή των Ιερών Κανόνων;
Πως ανέχεται η καρδία σου να επαινεί αυτόν που αχρηστεύει τον Χριστόν και καταφρονεί τους Πατέρες;
Πως ανέχεται πάλιν, (“πάλιν ηρωδιάς μαίνεται” εξ’ αιτίας Αγιοπατερικού ελέγχου από αξιοσεβάστους Ορθοδόξους Πιστούς Κληρικούς και Λαϊκούς) πως ανέχεται η μεγαλοσύνη σου να μνημονεύεται επ’ άμβωνος και εξ’ Ωραίας Πύλης εν πλήρη μάλιστα καταστολή, ο μιαρότατος εχθρός του Θεού και τρισκατάρατος Πάπας, ως “Επίσκοπος Παναγιώτατος”;
Δοσίθεε, μη “και συ ήσθα μετ’ αυτού” εκεί, εν τω Μοιχειακώ και συνουσιακώ τούτω ασπασμώ; Η κολακευτική σου προσλαλιά, δήλον σε ποιεί…
Συ είπας, αληθώς είπας: “η Ορθοδοξία ουκ έστι τοίχος κεκλιμένος”. Ο Οικουμενισμός όμως εστί “τάφος κεκονιαμένος, όστις έξωθεν μεν φαίνεται ωραίος και μεστός πάσης αγαπολογίας, έσωθεν δε γέμει δολιότητος και όζει πολυχρόνιος οστέων σεσηπωμένων νεκρών οικουμενιστών καὶ πάσης παποφίλου ακαθαρσίας!”
Συ δε, Δοσίθεε διπλωματικέ, συνειδητός κοινωνός ίστασαι της τοιαύτης ακοινωνησίας. Ένοχος παρίστασαι δολίου συμβιβασμού και υπόλογος πάσης παναιρετικής και μολυσματικής συνυπαρξίας.
Δεν περιμέναμε και κάποια ιδιαίτερη ομολογία ή ευλογία εκ μέρους σου. “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”… “Ουδεμίαν ευλογίαν ήτις εστί αλογίαν” παρά του οικουμενιστού σου πατριάρχου, του βλασφήμου και δειλού, του αντιχρίστου και προδοτικού, “ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου!”
Σύ είπας: “Η δε πέτρα ην ο Χριστός!” Ουχί ο Πάπας, ουδέ ο Βαρθολομαίος! Η δε λύκων παρεμβολή, είναι ακριβώς αυτή, η άθεος και εσφορική παρεμβολή των Λυκοποιμένων!
Η θεοσκότεινη νεφέλη η οποία προκαταρκτικώς επισκιάζει την ψευτοσύνοδον την “Μεγάλην”, δεν είναι καθόλου το Πανάγιο Πνεύμα, όπως αρέσκεσαι να απατάσαι, αλλά πνεύμα πονηρό και μιαρό, πνεύμα παπικό και πανθρησκειακό, πνεύμα βλάσφημο και παγανιστικό, επικαλούμενο και επισφραγιζόμενο από των πεπλανημένων μεταπατέρων το ακόλαστο και συνάμα κολάσιμο “δι’ ευχών…”
Βεβαίως, βεβαιότατα, παμβέβηλε ηγούμενε, η Αγία ημών Ορθοδοξία, “ου φοβηθήσεται από μυριάδων λαού, των κύκλω συνεπιτιθεμένων αυτή”. Φοβηθήσεται μεν και προδοθήσεται δε από μυριάδων φιλημάτων ιούδων των περικυκλούντων την εν Κολυμπαρίω Συνόδω. Φοβηθήσεται από προσκυνημένων ηγουμένων οίτινες ελογίσαντο κολακείαν εν καρδία. Φοβηθήσετε από λυκοποιμένων οίτινες προσέρχονται τη ποίμνη εν ενδυμασία προβάτων.
Ουκ έστι πλέον γυνή περιβεβλημένη τον Ήλιον Χριστόν, αλλά γυμνή, θεόγυμνος υπάρχει, αισχύνην φέρουσα, τον Αντίχριστον ενδεδυμένη και ως ιερόδουλη εκπορνευομένη εις τα “λαδάδικα” του Π.Σ.”ε”. Κάθε Μονή και Κελί, με βαριά παπίσια αναπνοή…
Μην επιχειρείς λοιπόν να μας δασκαλέψεις με δόλιες ετεροδιδασκαλίες. Μη μας μιλάς εμάς για “αγάπη”. Δεν είμαστε πρόβατα άβουλα, θύματα κακόμοιρα της αγαπολογίας. Τέτοια αγάπη αντίθεο, βδελυρή, την έχουμε “μπουχτίσει”. Οι του Χριστού Απόστολοι και των Αγίων Πατέρων ο Χορός, είχαν αγάπη ασύγκριτη, ανωτέρα και υπερτέρα, εν σχέση με σας και το σάπιο σας οικουμενιστικό, φιλοπαγανιστικό κατεστημένο.
Η τόσο ύπουλα, επιπόλαια και βάναυσα παραποιημένη κι από πωρωμένα πρόσωπα καταχρασμένη Ευχή του Θεανθρώπου “ίνα πάντες εν ώσι”, δεν αναφέρεται σε πορνική μίξη και σύζευξη μοιχειακή της Ορθοδοξίας μετά των αιρέσεων απωλείας, αλλ’ αφορά μετ’ ακριβείας στην ενότητα Πίστεως των ήδη πεπιστευκότων τω Χριστώ και ορθοδόξως βεβαπτισμένων εις Αυτόν. Η διεφθαρμένη πρακτική του “αγαπήσωμεν αλλήλους” καθώς και η φθείρουσα ομπρέλα του “ο Θεός αγάπη εστί”, διάτρητη υπάρχει και εκ θεμελίων αιρετική. Παρατείνεται παπαγαλισμένη, χιλιοπιπιλισμένη και πονηρότατα προσχηματική. Άκουσε κι εσύ τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο να σου διαλαλεί:
“Μή τις παραφθαρῇ ὑπὸ τῆς τῶν αἱρετικῶν ἀγάπης…… Ἵνα μηδὲν νόθον δόγμα τῷ τῆς ἀγάπης προσχήματι παραδέχησθε!”
Μη στεναχωριέσαι καθόλου και μη χολοσκάς για “έλεος!” Πιό μεγάλη ανάγκη από μέγα έλεος δεν έχει άλλος ουδείς παρά η “μεγάλη” σύνοδος των μεγάλων ημών και η συμβιβασμένη χορεία ηγουμένων δουλοπρεπών. Εμείς οι μικροί και μηδαμινοί γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως “η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον” (τον αθρώπινο φυσικά) αλλά “η ατελής και ιδιοτελής οικουμενιστική αγάπη έξω βάλλει τον φόβον του Θεού”, έξω βάλλει την Αγιοπατερική Παράδοση και “μπάζει από τα μπάζα” την Παράδοση την Παπική.
Δεν φοβούμαστε το μικρό ποίμνιο. Φοβούμεθα και πτοούμεθα της συκής την ακαρπίαν και την κατάραν του Θεού, διότι μέγισται κατάραι κείνται και επέρχονται παρά Θεού, “ότι μέγισται απειλαί κείνται παρά των Αγίων εκφωνηθείσαι τοις συγκαταβαίνουσιν αυτή μέχρι και εστιάσεως. Ει δε λέγη η οσιότης σου…” περί οικουμενιστικής αγάπης προς την αίρεσιν, οι δε Άγιοι Πατέρες εντέλλονται: “φεύγειν την αίρεσιν ήγουν τούς αιρετικούς, του μήτε κοινωνείν αυτοίς, μήτε αναφέρειν εν τη ευαγεστάτη αυτής Μονή (Παναγίας Τατάρνης) επί της Θείας Λειτουργίας! Εχθρούς γαρ Θεού ο Χρυσόστομος, ου μόνον τούς αιρετικούς, αλλά και τους τοις τοιούτοις κοινωνούντας, μεγάλη και πολλή τη φωνή απεφήνατο. Και εάν η ση στερρότης ουκ ασφαλίσηται, τις λοιπόν σωθήσεται;” (ΛΘ’ Θεοφίλω Ηγουμένω P.G. 99, 1048 D ).
Και συνεχίζει η “οσιότης” σου (δεν το τοποθετώ σε εισαγωγικά για λόγους ειρωνίας αλλά για λόγους συνειδητής αμφισβητήσεως της οσιότητος των διπλωματικών, αντορθοδόξων και δουλοπρεπών σου δηλώσεων σε συνδυασμό μετά της μολυσματικής σου Μνημονεύσεως Παμμεγίστου Αιρεσιάρχου):
“Ὡς ἐκ τῆς πεποιθήσεως ὅτι κατέχει τὴν ἀλήθειαν, διαλέγεται, ὁμιλεῖ, κατατίθησιν ἀπόψεις, ἵσταται ἑδραία ἐν τῇ ἀληθινῇ πίστει…”
Όχι, “όσιε” ηγούμενε, δεν είναι απλώς “πεποίθηση ότι κατέχουμε την αλήθεια” ούτε πάλι “υπεροψία ότι κατέχουμε την αλήθεια” – όπως απεφάνθη ο κακόδοξος και βλάσφημος αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός, ο λάτρης του 33ου Βαθμού Μασόνου Καζαντάκη – αλλά γνώση αγία, αιδάσειστη και επίγνωση θεϊκή, Αποκάλυψη έκτακτη και θαυματουργική του Τριαδικού ημών Θεού, των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων Αυτού!
Πως το είπες αυτό, “όσιε” ηγούμενε; “Διαλέγεται;” Ναι; Και πόσα χρόνια παρακαλώ; Πενήντα κι εκατό, και μία χιλιετία!!
Είδες κανένα Άγιο Πατέρα να παραδέρνεται πενήντα χρόνια με βλάσφημες, μοιχειακές “αγκαλίτσες και φιλάκια”, σκάβοντας λάκκους και χαντάκια για την ειρήνη του απίστου κόσμου;
Είδες ποτέ κάνα Άγιο Πατέρα συμπροσευχόμενο με τον Αιρεσιάρχη Πάπα στη Μυτιλήνη (απορώ πως δεν ξεσπάθωσε ο Αρχάγγελος αγριώτερος, εκδικητικότερος και “τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν” πονηρών και διαβολικών; (Εβρ. δ’ 4).
Είδες ποτέ κάποιον Άγιο Πατέρα να επισκέπτεται τα ένοχα έδρανα της “Κοκακόλας” και να μοιράζει “ιερά και άγια” Κοράνια τα οποία κυριολεκτικώς εντέλλονται την κεφαλήν των Χριστιανών επί πίνακι;
Είδες κανένα Άγιο Πατέρα να “φλερτάρει” ως μεθυσμένος αυτοκράτωρας με την Ιεζάβελ, Μιαιφονική Εβραϊκή Συναγωγή του Σατανά κι ανέμελα ως “βαρεμένος τραγουδοποιός” του τύπου “Βας, Βας, Παρασκευάς” ν’ αγκομαχά πως “έχουμε τον ΙΔΙΟ Θεό” με τους καπελοφορεμένους Μασωνόπληκτους Σιωνιστές με κάτι ηλίθιες πλεξουδιασμένες φαβορίτες που μας θέλουν αντάμα κατακούτελα να κοπανάμε σα κουρδισμένοι τρυποκάρυδοι το “δόξα Πατρί” μας και τις παπόφιλες κούτρες μας στης Καισαριανής το ντοίχο, καθώς πανικόβλητοι αντιλαλούμε “έλα, έλα, έλα τγιτερίτη Πάπα και σύ Αντίχριστε μαζί να σώσεις την Ελλάδα και τον κόσμο όλο!”
Είδες ποτέ κάποιον Άγιο Πατέρα να εισαγάγει τον Σιχαμερότατο και Σατανικότατο Αντίχριστο εν τω Πανσέπτω Πατριαρχικώ Ναώ με απόδοση Μεσσιανικών Ύμνων “Ευλογημένος ο ερχόμενος”, να τον Μνημονεύει εν πλήρη καταστολή ως “Παναγιώτατο” και να τον ασπάζεται δογματικώς και μυστηριακώς εν τη φρικτή ώρα της Θείας Λειτουργίας κατά το Ομόδοξο, Ομόπιστο, Μυστηριακό και Πανθενωτικό “αγαπήσωμεν αλλήλους”;;;
Ή μήπως θα μας βγεις και σύ, πανάριστε κολακευτή, με τελεβάντια υποκοριστικά τερτίπια να υπο-τιμήσεις τα μέγιστα και βλάσφημα οικουμενιστικά τούτα πρακτικά, απλούστατα και απαθέστατα ως “ασχήμιες”; Κι έρχομαι βαθύτερα στις δικές σου κακάσχημες “ασχήμιες”.
Τολμάς και δανείζεσαι τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (ο οποίος, παρεμπιπτόντως το λέγω, εν παρέργω, εν παρόδω και επ’ ευκαιρία, ο οποίος σημειωτέον ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΕ και ΔΙΕΚΟΨΕ το Μνημόσυνον του Λατινόφρωνος αυτού Πατριάρχου Ιωάννου Καλέκα – γεγονός το οποίος ΚΑΙ ΕΣΥ αποσιώπησες και ενόχως αποσιωπείς (όπως κάνουν όλοι) στις διάφορες ομιλίες σου ανά την διακονίαν σου – και για την τόλμη του αυτή ο Άγιος ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΤΗΚΕ εις κόλασιν αιωνίαν διότι ετόλμησε “το Μνημόσυνόν μου παύσαι!” όπως απεφάνθη θρηνών και οδυρόμενος ο γόης αυτού Πατριάρχης) τολμάς λοιπόν και δανείζεσαι τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: “τὸ ὀρθοδοξεῖν ἐστι σχοινοβατεῖν!”
Δεν θα το ερμηνεύσω αυτό εγώ. Θα αφήσω την δική σου “οσιότητα” να μας το ερμηνεύσει και αυτή τη φορά πάρα πολύ ορθά, ορθότατα και ακιβέστατα, κατά την ομιλία σου το 2013 κατόπιν προσκλήσεως του “αγίου” Ιεραπύτνης καὶ Σητείας. Η ανάλυσή σου στην προκειμένη περίπτωση, ταιριάζει τελειότατα και πανακριβέστατα στη τραγικοτάτη και σκοτεινοτάτη φιγούρα του αρχι-οικουμενιστού σου πατριάρχου: ”
“Ὁ θεῖος Γρηγόριος, «Πνεύματος θείου πλεισθεὶς»………. μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια ἐπάλαιψε κατὰ τῶν δυτικῶν κακοδοξιῶν «λόγοις τε καὶ συγγράμμασι», καὶ διετράνωσε τὴν Ὀρθόδοξό μας πίστι. (παρακαλώ, πάτερ, Κεφαλαίον “Π” πάντοτε, για την Ορθοδοξία μιλούμε!). Τὴν ὁριοθέτησε λέγοντας ὅτι τὸ ὀρθοδοξεῖν ἐστι σχοινοβατεῖν. Εἶναι μιὰ πίστις ποὺ πορεύεται ἐπάνω σὲ τεντωμένο σχοινί. Εἶναι μιὰ πίστις ποὺ δὲν ἐπιδέχεται οὔτε τὰ δεξιὰ οὔτε τὰ ἀριστερά. Ἂν πέσῃς ἀπ’ τὰ δεξιὰ πέφτεις σὲ αἱρέσεις (ἐξωτερικὲς ἢ καὶ ἐσωτερικές). Ἂν πέσῃς ἀπ’ τὰ ἀριστερὰ σὲ περιμένουν σχίσματα καὶ διαιρέσεις. Κι ἂν πέσῃς μὲ τὰ μοῦτρα σὲ περιμένει ὁ «βύθιος δράκων», ἡ αἰώνια καταδίκη!”
ΣΥ ΕΙΠΑΣ!!! ΟΡΘΩΣ ΑΠΕΚΡΙΘΗΣ!!! ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΛΕΓΕΙΣ!!! Και τώρα που ο πατριάρχης σου έπεσε “ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ” (λόγια δικά σου) στην επάρατη και αμετανόητη Οικουμενιστολαγνεία, ποιός «βύθιος δράκων και ποιά αιώνια καταδίκη» τον περιμένει;
Γιατί δεν δείχνεις και συ την ίδια αγάπη, την οποία διακυματίζεις τώρα σα “γύφτικο σκεπάρνι” (ΜΗ προτρέξουν να μου πουν οι αμαθείς και ημιμαθείς πως τώρα σε αποκαλώ και “γύφτο”) και διαφημίζεις για να καλύψεις τις οικουμενιστικές βλασφημίες και Κανονολογικές Καταπατήσεις (όχι “ασχήμιες”, τ’ ακούς Παναγιώτη;;;;) του πατριάρχου σου, και δεν του αναπέμπεις τα ίδια ανανηπτικά, προειδοποιητικά και προφητικά σου λόγια για να τον ωφελήσεις ψυχικά και κάθεσαι και τον υμνείς και υπερυψείς αυτόν εις τους αιώνας;;;
Στην ίδια σου την ομιλία είχες πάλι πει: «ἡ ἀλεποῦ ὅταν γηράσῃ, γίνεται καλόγρηα»! Επί τούτοις προσθέτω: “Κι ο προσωπολήπτης όταν καταστεί προσωπογλείφτης, γίνεται Ηγούμενος!”
Και για να είμαι πιο ωμός, για όσους αντέχουν την ωμή αλήθεια, στην προκειμένη περίπτωση της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, στις πορνικές συνουσίες των Διαθρησκειακών Συνεδρίων και τις Μοιχειακές Περιπτύξεις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών, η Ορθοδοξία δεν σχοινοβατεί αλλά κτηνοβατεί καθότι ο Μέγας Άγιος Αντώνιος αποκάλεσε (καθώς και ο Θεός εν τω βιβλίω των Ψαλμών) τους αιρετικούς ως “κτήνη” και πολλοί Άγιοι Πατέρες ούτω τους αποκαλούν.
Πως τολμούν οι δικοί σου σύγχρονοι μεταπατέρες, να αποκαλούν τους αιρετικούς “Εκκλησία”;
Πως τολμούν να τους τιμούν και να τους προσκαλούν και να τους έχουν μεγάλους παρατηρητές εν τη “μεγάλη” Συνόδω; Μεγάλη η χάρι τους! Ας το γνωρίζει ο Πιστός Λαός, οι Παπικοί θα παρασταθούν ως Παρατηρητές, όχι με την έννοια του “θεατές” αλλ’ επιστάτες, πράκτορες και ελεγκτές, με πληρεξούσια εκπροσώπηση του Αρχι-εξουσιαστή τους Ισουϊτη Πάπα! Οι κατευθυντήριες γραμμές ήδη εδόθησαν. Τα θέματα προαποφασίσθησαν ασυζητητί.
Και θα μας πουν οι αιρετικοί, τα παπικά τα κτήνη, ότι ξέρουν καλύτερα αυτοί, έμαθαν πολλά αυτοί και έχουν “φωτισθεί” από την Β’ Βατικάνεια Σύνοδό τους, καθώς λέγει ο Άγιος Συμεών ο Νέος θεολόγος: “ώσπερ οι αιρετικοί οι πολλά εκμαθόντες, εδόκουν του ειδέναι σε, εδόκουν σε γινώσκειν, εδόκουν οι ΠΑΝΑΘΛΙΟΙ και βλέπειν σε, Θεέ μου!” (Υμνος κσ’ 20).
Ήρθαν τα πανάθλια άγρια κτήνη να διώξουν τα ήμερα, κι ο ήμερος τάχα και πράος “πράσινος” πατριάρχης, αγρίως απειλεί με καθαίρεση κι αφορισμό όσους δεν αποδεχτούν κι υποταχτούν στις αποφάσεις της μεγαλομανούς συνόδου!
Τί νομίζεις, πάτερ, “τυχαία” διάλεξε ο Εωσφόρος ένα κτήνος-ερπετό για να εξαπατήσει την Εύα και όχι κάποιον “γλυκούλη ομορφονιό” τύπου Ρουβά (της νέας μόδας κι ο Σάκης ο οποίος περιχαρώς προσέτρεξε “αγαλλομένω ποδί” στην αυτού θειοτάτη παναγιότητα να πάρει την ευχή του – κι’ αυτό καθόλου τυχαίο…) όμως ο διάολος διάλεξε κτήνος διαλεχτό και συναρπαστικό (τότε είχαν και φτερά τα φίδια, λέγει ο Θείος, Ιερός και Πάγχρυσος Χρυσόστομος) διότι αυτό θα ήταν πολύ πιο πειστικό για την Εύα, από ένα “μοντελάκι”. Και το βιολί βιολάκι…
«Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια από συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων» (π. Θεόδωρος Ζήσης). Κι αν αυτός δεν σου αρέσει, πείθου εκ του Θείου Χρυσοστόμου:
“Ει δε από θηρίων δέχη βλάβην, εννόησον ότι και παρά ανθρώπων πολλάκις χαλεπωτέραν εδέξω. Έστι γαρ και θηρίου άνθρωπος χαλεπώτερος. Το μεν γαρ προφανή την θηριωδίαν έχει, ούτος δε κρύπτει την πονηρίαν τω της επιεικίας προσωπείω, όθεν και πολλάκις εστί δυσφύλακτος!” (Εις τον ρμη’ Ψαλμόν, 596, C-D).
Ο πατριάρχης σου κρύπτει την παναιρετικήν του πονηρίαν με τη μάσκα της “αγάπης”. Αυτό το προσωπείο της δογματικής επιεικίας, είναι το πονηρό πνεύμα το οικουμενιστικό και μεταπατερικό, το οποίο έχει δυστυχώς διεισδύσει ως μασκαρεμένος δαίμων και δούρειος ίππος στην Αγία Ποίμνη της Ορθοδοξίας και έχει φθείρει ανεπανόρθωτα, ήθη χρηστά, ήθη δογματικά, ήθη της Αληθείας, καθιστώντας αυτά άχρηστα, απηρχειωμένα και “διασπαστικά”.
Και αυτοί οι “ταλαίπωροι, κακόμοιροι” Πατέρες, “οι κληρονομήσαντες εις ημάς την διάσπασιν” είναι όλοι ανεξαιρέτως “θύματα του αρχεκάκου όφεως!” Και συ, “άγιε καθηγούμενε” θύμα του θυμιατού της κολακείας και σκλάβος του λιβανίσματος της προσωποληψίας, μας “τσαμπουνάς” για αγάπη.
– Μα δεν καταπατήθηκε κάποιο δόγμα, θα μου πεις (όπως διατείνονται πολλοί).
Ναι, ένα θα σου πω, βεβαίως καταπατήθηκε αυτό το καίριο Δόγμα της Μίας Εκκλησίας. Ο Θεός το Άγιον Πνεύμα, οι 318 Θεοφόροι Άγιοι Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, εθέσπισαν και εδογμάτισαν ΜΙΑΝ Εκκλησίαν του Χριστού. Ο Αρχι-οικουμενιστής σου θειότατος πατριάρχης, τον οποίο εσύ ανεπίτρεπτα εκθιάζεις και αποθεώνεις, διακηρύττει όχι “Μία” αλλά Πολλές, Αδελφές και Βαπτισματικές “Εκκλησίες” και επιχειρεί τώρα πονηρότατα με την εν Κολυμπαρίω ΛΗΣΤΡΙΚΗ σύνοδο να δογματίσει Εκκλησιαστικότητα στα αιρετικά ετούτα δόγματα. Τί κι αν το κείμενο αλλαχτεί; Τί κι αν οι όροι “Εκκλησία” απαλειφθούν; “Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς…”
Τέτοιες “μπουρμπουλίθρες βαρβάτες” βατικάνειες του τύπου “urbi et orbi”, τί τις ήθελες, “άγιε” ηγούμενε; Δεν ειν’ αυτό επίδειξη λατινομάθειας μα Παπική προσφώνιση, Αποστολικής τάχα ευλογίας: “Από την Πόλη του Βατικανού, στην Οικουμένη όλη” Κι από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, στη Πύλη του Αξιού, αξίωση πατριαρχική να σου πετύχει… “Πάρ’ τα όλα δικά σου Τρίτση!”
Άφησε “γέροντα” τις νυχτερίδες κι αράχνες… “Ἡ ἁγία ἡμῶν Πίστις οὐκ ἔστι νυκτερὶς φοβουμένη τὸ φῶς, οὐδὲ οἱ εἰς ταύτην ἀνήκοντες γένος εἰσι φευξήλιον.” Και όμως οι οικουμενιστές, νυχτερίδες κατήντησαν να ρουφούν αιρετικόσπορο αίμα και να κρέμονται ανάποδα στα διαθρηκσειακά κλαδιά της ανάποδης θεωρίας των κλάδων, αναποδιές και θεομηνίες ν’ αναπέμπουν. Καταντήσαμε κατά κόρον γένος και έθνος φευξήλιον, φεύγοντες ολοταχώς από τον Ήλιον Χριστόν και προσκυνούντες τον τραγόμορφο Μ.Α.Τ.Σ. των Σκοτεινών Μασονικών Στοών!
Είτα λέγεις: «Ἡ Πίστις ἡμῶν γέμει ὅλη φωτός· «φῶς» γὰρ «Χριστοῦ, φαίνει πᾶσιν». – Οι εκπρόσωποι όμως της Πίστεως γέμουσι σκότους οικουμενιστικού! “Εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν, τὸ σκότος πόσον;;;” Γιατί λοιπόν έρχεσαι απρόσκλητος εσύ ή μάλλον “κουρδισμένος” και παρασκηνίως επιστρατευμένος, σα «νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ» και ως «στρουθίον (κολακευτικόν) μονάζον ἐπὶ δώματος» πατριαρχικού να υπεραμυνθείς τον πληγωμένο βοσπορίτη σου εγωϊσμό; Ήσουν κι εσύ κάποτε ένας από τους ορθοδόξους αετούς τους μεγαλοπτερύγους, μα δυστυχώς κατήντησες τα νυν “σαλίγκαρος” επί πώγωνα πατριάρχου αρχιοικουμενιστού….
Τί κι αν “ἐπεσκέφθης τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν ἑκατὸν τεσσαράκοντα μίαν;;;;” Ας ήταν και χίλιες δεκατρείς. Κόλακας μπαίνεις, “γλείφτης” βγαίνεις, άντε και για το επόμενο πόνημα να επαινεθείς. Κι οι παραπονεμένοι πατριαρχικοί αναρωτιούνται διατί τόσον «μῖσος ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεως» προς τον “εσταυρωμένο” πατριάρχη που διαπερνά θεατρικά “του Χριστού τα Πάθη!” (βλάσφημη έκφραση κι αυτή).
Μα αυτός ανασταυρώνει το Χριστό στο Πάσσαλο το Παπικό, στου Π.Σ.”ε”, στον Βέβηλο Κρανίου τόπο. Με τρόπο δόλιο προδοτικό καταπατεί τους πάντες και τα πάντα. Απάντηση περισπούδαστη και πάνυ ποιητική εσύ μας δίνεις:
«Εὐτυχῶς τὰ ἐκ κοράκων κρα-κρα, (γίναμε και κόρακες που κάνουμε “κρα-κρα” όσοι αγαπούμε την Ορθοδοξία και μένουμε Πιστοί σ’ αυτή, χωρίς την κερατώνουμε στα πορνομάγαζα του Οικουμενισμού) ἀδυνατοῦσιν ἵνα καλύψωσι τοὺς τερετισμοὺς τῶν ἀηδόνων (κάθεται σπίνος και κελαηδεί παπικό τεριρέμ ευλογημένος ο ερχόμενος….) Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἡ Ῥωμηοσύνη ἐμπιστεύεται πλήρως τὴν δεξιὰν οἰακοστροφίαν (“οἰακοστροφίαν”… Πω, πω πάτερ, “μας έστειλες!” Έλεος! Έγιναν τά οἰακοστρόφια από γένους ουδετέρου, γένος θηλυκόν) τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῆς ἱερᾶς ὁλκάδος (κρυστάλλινη-Πατερική…), ἐν μέσῳ συμπληγάδων πετρῶν ἁλικτύπων καὶ ἀποῤῥώγων…”
Εμείς οι “συμπληγάδες” είμαστε τουλάχιστον πέτρες και βράχοι αμετακίνητοι και στερεοί στην Πίστη.
Δεν είμαστε «όπου φυσάει ο παπικός άνεμος» κι «όπου φυσάει ο μπάτης» του Βοσπόρου ο τρομοκράτης.
Δεν είμαστε άτομα ανερμάτιστα και συμβιβασμένα, όπου αφήνονται έρμαια στο τυχαίο φύσημα το μασονικό του σιωνιστικού αέρα και πορεύονται αναλόγως με τις φαύλες δεσποτοκρατικές ορέξεις.
Δεν είμαστε οι φθονεροί και παλιοχαρακτήρες τυχοδιωκτικοί που βγάζουν τα εκκλησιολογικά/εξουσιολαγνικά κόμπλεξ τους, πάνω στα ανύποπτα θύματα-πρόβατα του ποιμνίου, ρουφώντας τους το χρήμα και το αίμα.
Δεν είμαστε ανθρωπάκια άβουλα, “ευσεβείς βλαμμένοι” (κατά τον Άγιο Γέροντα Παϊσιο) υποταγμένοι σε μιαν αρρωστημένη “υπακοή”, δίχως άποψη προσωπική, δουλάκια της μεγίστης πλάνης της “Γεροντομανίας”.
Όπως το είπες, “άγιε” ηγούμενε, η “Μεγάλη Εκκλησία” (η οποία φιληδονίζεται κι ορέγεται Υπερτελείς και Μεγαλομανείς Συνόδους) ήδη κατασπαράσσεται από παπικά θηρία ανήμερα, από ορυόμενους λέοντες οικουμενιστικούς!
Όχι, ανήσυχε ηγούμενε, δεν πρόκειται εμείς να ησυχάσουμε από δαύτους! Δεν συγχέουμε καθόλου την οικουμενικότητα με τον οικουμενισμό. Δεν μιλούμε για σύγχυση μα σκόπιμη συνένωση και αφομοίωση αντίθεο, θεομίσητη και αντιπατερική. Η οικουμενικότητα τείνει να γίνει παπικότητα, ρωμέϊκο αλάθητο και “ορθόδοξο” πρωτείο.
Δεν υπάρχει, δεν προβλέπεται “Εκκλησιαστική Ορθοδοξία”. Αυτό ‘ναι αίρεση και πλάνη δεσποτοκρατική. Την Ορθοδοξία δεν την προσδιορίζει η Εκκλησία ως Ηγεσία και Εξουσία, αλλ’ η Εκκλησία προσδιορίζεται από την Ορθή Δόξα. Η Εκκλησία δεν είναι επισκοποκεντρική αλλά Αληθοκεντρική και Χριστοκεντρική.
Η “Εκκλησία” η Διοικητική, η Δικαιοδοσιακή και Δεσποτοκρατική συνάμα, δύναται να σφάλλει, να πλανηθεί και να μεταλλαχθεί σε αιρετική και παρωδία εκκλησίας. Ο Χριστός δεν είπε “όπου εισίν οι διαμαντοστόλιστες μίτρες, τα επισκοπικά/αυτοκρατορικά άμφια κι οι πατερίτσες οι χρυσές, οι εξουσίες, τα πρωτεία και οι θρόνοι οι Οικουμενικοί, εκεί Ειμί εν μέσω αυτών” αλλά επί τούτου είπε:
“οὗ γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ Ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ Εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” (Ματθ. ιη’ 20). Ουχί λοιπόν εις το του Βαρθολομαίου όνομα, ουδέ το του Χρυσοστόμου, αλλά ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, “ἄνευ του Ὁποίου οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν σώζεται!”
Δεν λιθοβολούμε όπως λέγεις “μακρόθεν καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς.” Λιθοβολούμε νοητώς εκ των έσω τους βαρείς λύκους οικουμενιστές, για τους οποίους ο Χριστός προφήτεψε οτι θά’ρθουν! Και ήρθαν μανιασμένοι και μονιασμένοι στη σύνοδο τη “Μεγάλη” να μας κατασπαράξουν με μια Μεγάλη “Χαψιά!” Όχι, “όσιε” ηγούμενε, δεν θα κάτσουμε “να μας φτύσουν και τα κουκούτσια…”
Από την επάρατη στιγμή που ασπάστηκαν την Παναίρεση του Οικουμενισμού, αυτοί αυτομάτως έθεσαν τον βέβηλο εαυτό τους οριστικώς ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας.
Εμείς, είμασταν, παραμείναμε και θα παραμένουμε πιστοί στην αγκαλιά της! “Ουκ αρνησόμεθά σε, ΦΙΛΗ, ΦΙΛΤΑΤΗ Ορθοδοξία! Δεν θα σε “κερατώσουμε” για τα ισουϊτικα μάτια του Πάπα, ούτε για το σκλαβωτικό βαλάντιο του Ομπάμα. Ας όψονται αυτοί που εγκατέλειψαν την Πανορθόδοξη Ποίμνη και τα έφτιαξαν με τη “γκόμενα” του Οικουμενισμού. Άς όψονται αυτοί που “αγάπησαν ξένη γυναίκα” (πάλιν κατά τον Άγιο Γέροντα Παϊσιο) και αναίσχυντοι τελούν ΜΟΙΧΕΙΑ Πνευματική.
“Τα λύματα των οχετών πολλών μεγαλουπόλεων” τα υπερβαίνουν οι βλάσημες μεγαλοστομίες των μεγαλομανών ιεραρχών κατά τα Διαθρησκειακά όργια που τελούν εν ονόματι της “αγάπης”. Κι ο Αδάμ από “αγάπη” στην Εύα πέπτωκεν. Κι ο Εωσφόρος από αγάπη για την εξουσία και την υπερθεϊα έπεσε. Κι ο Πάπας από αγάπη για τα Πρωτεία έπεσε. Και ο ταλαίπωρος πατριάρχης σου από αγάπη προς τον εαυτό του θρέφει την θηριόβρωτη φιλοδοξία να επανορθώσει τις τραγικές “αποτυχίες” των Πατέρων και να καταφέρει (σπουδαία επίτευξη) όσα δεν κατάφεραν εκείνοι. Αλλά το μόνο που θα καταφέρει είναι να σχίσει τον άραφον Χιτώνα του Χριστού και “να κατακερματίσει την Εκκλησία με σχίσματα μυριάδες” (ΙΕ’ Κανών, Αγίας ΑΒ’ Συνόδου).
Αυτοί όμως, οι Πολύφωτοι Αστέρες, κατάφεραν να κρατήσουν ανόθευτη, άσπυλο, αγνή την Αγία, Ορθόδοξή μας Πίστη. Αυτοί έφτυσαν αίμα, έσκυψαν σβέρκους και αποκεφαλίστηκαν ως αρνία άκακα και άφωνα έναντι των σφαγιαστών τους. “Εσείς ΤΙ ΠΑΘΑΤΕ;;;;” (Ι. Κορναράκης). Σας πόνεσε η μέση από την πολλή ορθοστασία και τα πολλά και βαριά Κοράνια που μοιράζετε ή από τους πολλούς λάκκους που σκάβετε για την παγκόσμια ειρήνη… Και τίποτε πια όρθιο δεν έχει μείνει.
Ναι, ηγούμενε υποταγμένε, είμαστε εμείς οι “λέγοντες μήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν, ἕως οὗ ματαιώσωσι τὴν Σύνοδον!” Εάν είχες ίχνος αγάπης αληθινής για το Συνοδικό Σύστημα και Αγιοπατερικό Θεσμό της Ορθοδοξίας, αν είχες στάλα συνειδήσεως υγιούς, θα ΑΠΑΙΤΟΥΣΕΣ και εσύ την άμεση ματαίωση της μεγαλομανούς συνόδου για δύο και μόνο ορθούς, υποστατούς, αδιαπραγματεύτους και βασικοτάτους λόγους:
1. “Δεν αναφέρονται καν στη λέξη “αίρεση” και δεν καταδικάζουν ΚΑΝΕΝΑ αιρετικό, ΟΥΔΕΜΙΑ αίρεση! ΤΙ “σοϊ” “ορθόδοξη” σύνοδο ειν’ αυτή;; ΛΗΣΤΡΙΚΗ!! Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των οικουμενιστών τα ανίερα!
2. Αρνούνται τα αναγνωρίσουν και να επικυρώσουν την όντως Ογδόη Οικουμενική Σύνοδο επί Φωτίου του Μεγάλου και την Ενάτη Οικουμενική επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Τότε, προς τί τα κηρύγματά σου περί του Αγίου Γρηγορίου; Προς τί η αγάπη σου και μέριμνα για την Ορθοδοξία; “Ει γαρ τούτον τον πατριάρχην ηγάπας, τι Τω περί πτωχείας και ΑΛΗΘΕΙΑΣ διδάσκοντι εφοίτας;”
Κατά τα άλλα…. κόλλησες εκεί. “Αὐτοκέφαλος αὐτοκέφαλον οὐ ποιεῖ”. Υπάρχει όμως και η άλλη αλήθεια η πικρή:
Οικουμενιστής οικουμενιστήν ου ποιεί. Γεννηθήκατε τέτοιοι για να υποστηρίξετε μια σύνοδο ΛΗΣΤΡΙΚΗ, να υπηρετήσετε μια Ένωση ΑΠΑΤΗΛΗ και ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗ και να καταγραφείτε στην ιστορία ως μεγαλόσχημοι προδότες!
Εκτός από αισχροί προδότες, γίνεσθε και αηδέστατα προκλητικοί και ρίπτετε επάνω μας την λάσπη από την οποία άφθονη συσσωρεύεται στα απόκρυφα των διανοιών σας και τις αβύσσους των ψυχών σας. Μας προκαλείς πάρα πολύ, προκλητικότατε ηγούμενε, και μάλιστα άκρως ατέχνως, ασόφως, αφιλοσόφως και αχρείως.
Η τραγική ειρωνία είναι, πως ο λόγος ο οποίος δανείζεσαι από τον Προφήτη Ηλία, αναφέρεται στους ιερείς της αισχύνης και αυτοί είστε όλοι ΕΣΕΙΣ οι Οικουμενιστές και “οι συνευδοκούντες αυτοίς”, για τους οποίους ισχύει το Αιώνιο Ανάθεμα της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου!
Επαναλαμβάνω τα αισχρότατα λόγια σου, προκλητικότατε ηγούμενε Δοσίθεε: «Μὴ λησμονῶμεν δ’ ὅτι ἡ ἐκ μέρους τῶν φωνασκούντων περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀκατάσχετος στωμυλία καὶ ἀδολεσχία προσπαθεῖ ἀτέχνως ἵνα καλύψῃ διὰ τῆς χολῆς τὰ «χωλαίνοντα ἐπ’ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις» (Γ΄ Βασιλειῶν ΙΗ΄, 21).
Σ’ ευχαριστούμε που μας αποκαλείς “φωνασκούντας περί της Ορθοδοξίας με ακατάσχετη στωμυλία και αδολεσχία!” Ημείς δε “ατέχνως”, σεις δε λογοτέχνως και ΚΟΛΑΚΕΥΤΙΚΩΣ. Εμείς φωνασκούμε, ενώ σείς γαυγίζετε υπέρ της Ψευδενώσεως και αφοδεύετε επί τους αγώνας των Πατέρων! “Ταλαίπωροι” κι αυτοί! “Θύματα του αρχεκάκου όφεως που μας κληροδότησαν την διάσπασιν…”
«Μὴ λησμονῶμεν»…. μας λέγεις ρητορικώς. Μήπως λησμονείτε εσείς τον φρικτότατο λόγο του Αγίου Γέροντος Παϊσίου ότι ο Προφήτης Ηλίας θα ξανάρθει με την πύρινη ρομφαία στο χέρι να κόψει κεφάλια και θ’ αρχίσει πρώτα ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ!! Τους κοσμικούς και αθέους δεσποτοκράτες, τους Οικουμενιστές, καθώς και τους Αρχιμανδρίτες και τους Ηγουμένους που τους υποστηρίζουν, που τους λιβανίζουν και τους πλέκουν το ανέσπερο λατρευτικό εγκώμιο του Βάαλ….
Φαίνεται πως κάποιοι από μόνοι τους θέλουν πολύ να κολαστούν και το επιθυμούν σφοδρότατα να καταταγούν τω διαβόλω και πάσι τοις αγγέλοις αυτού και πάση τη πομπή αυτού.
Εμείς όμως, αληθώς δεν επιθυμούμε τον χαμό σας και τον κολασμό σας. Δανείζομαι τα ίδια σου τα λόγια, ηγούμενε φιλοφρονητικέ:
“Ἐνταῦθα καὶ δι’ ὅλους αὐτούς τους οικουμενιστάς ἀπαιτεῖται οὐχὶ μόνον ἡ ἀναφώνησις «Ἔλεος!», ἀλλὰ τὸ «Κύριε ἐλέησον!» πεντακοσιοντάκις ὡς ἐν τῇ Ὑψώσει τοῦ Τιμίου Σταυροῦ…” ἵνα ἐν Αὐτῷ τῷ Χριστῷ και τῇ Αληθεία Αὐτοῦ αὐξηθῶμεν άπαντες εἰς σωτηρίαν!»
ΠΗΓΗ: http:/www.wallingoff.com/651
του Θεολογου Νικολαου Πανταζη
Σε μία γεώδη, γλειώδη και γελοία αθυροστομία, ως κόραξ (ότι κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει) ξεχύνεται και υπεραμύνεται με κοκκώδη στιβάδα λογοτεχνικής φιλοφρονήσεως και φθηνού εντυπωσιασμού, δι’ αποφράδας δουλοπρεπείας εκτρέπεται εις λίαν ευτελείς κολακείας προς τον παμμέγιστον του Βοσπόρου αιρεσιάρχην, ο συνειδητώς εξευτελίζων εαυτόν, αρχιμ. Δοσίθεος.
Ποθούσε ο αξιόλογος συγγραφέας από καιρού, διά συγγράμματος δεινού: “Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο”… Τώρα βέβαια με αυτό το απαράδεκτο δουλικό και Δαιδαλικό άρθρο, τον κατάπιε ολόκληρο “μονορούφι”, επιδιδόμενος σε ένα ανεπίτρεπτο για το ήθος του “γλείψιμο” αηδιαστικό “προς ευμένειαν δεσπότου!”
Έτι δε σπεύδει περισπούδαστα με εμφανή πλέον πληγωμένο εγωισμό, ορμώμενος από διαπρεπέστατο δεσποτισμό, και προσέρχεται απολογούμενος να ανατρέψει ατυχέστατα εις μάτην, τις σεισμικές δηλώσεις δήθεν «υπερορθοδόξων», «ζηλωτών» καὶ «στειροελλαδιτών», αποκρινόμενος “εν νόμω, σκιά και γράμματι ψιλώ” στο κατηγορητήριό του: “Καταθέτω τὰ ἐπ’ ἐμοί.” Κατάθεση λοιπόν δικαστική, καταδικαστική των πάντων.
Αισθάνθηκε ο Ηγούμενος ο ξακουστός, αισθηματικώ τω τρόπω, την Αυτού “Θείαν και Υπέρθεον παναγιότητα” αδικημένην και συκοφαντημένην, όθεν και αναπηδά σε θύμισες ρωμιοσύνης και ρομαντισμού, σε αναθυμιάσεις άρσεως του Ελλαδικού Αυτοκεφάλου. Εκτινάσσεται σε ανατάσεις προσωπολατρικές, “λύτρον δούναι αντί πολλών” συκοφαντιών, ασθενώς θεατρινίζων και τους οδόντας αυτού τρίζων καθώς αναπέμπει το “δι’ ευχών του Θειοτάτου, Παναγιωτάτου πατριάρχου ημών”.
Πολλήν χολήν διέγνωσε ο τετραυματισμένος τη καρδία ηγούμενος και διά διαγνώσεως “χαρισματικής”, άνευ ουδενός της διακρίσεως αναισθητικού, απεδείχθη βαβαί,“ο έρεβος”, όστις τάχα συσκοτίζει ημάς πάντας, ενοχλούμενος κατά βάθος (και ομολογώντας το κατά λάθος) “τω δόγματι τω τυραννικώ” της άρσεως του Αυτοκεφάλου, όθεν και νυν αποπειράται ίνα μαστιγώσει δίχως οίκτο, να προκαλέσει απροκάλυπτα και να “κοπανήσει” αλύπητα τους αντιτιθεμένους τω τυρράνω του Κερατείου Κόλπου.
Αλήθεια, ποιό καλὸ να βρει κανείς στις βέβηλες οικουμενιστικές ενέργειες του παποφίλου του πατριάρχου; Δεν είναι στ’ αλήθεια ο “Ελλαδισμός” ο οποίος δολίως μας διέπει, αλλ’ ο άφατος και ανείπωτος σκανδαλισμός, εκ των φρικτών αιρέσεων και αντιπατερικών πράξεων τις οποίες ανερυθριάστως επιτελεί, τις βλασφημίες και προδοσίες που τελεί και εις το διηνεκές διατελεί εν αμετανοησία.
Ήτω η δόξα Ορθοδοξίας εις τον αιώνα! Ο Μαρμαρωμένος κοσμοκράτωρ εν τη ερυθρά θαλάσση Μαρμαρά, ο ναίων εν μυχοίς βαβυλωνίοις του Βατικανού, ο λίαν λέγω λατινόφρων ηγούμενος του ηγουμένου Δοσιθέου, “λέγω εγώ τα έργα σου τω βασιλεί”, “άγιε” ηγούμενε, “αγιασμόν” μολυσμόν ο πρόεδρός σου επάγει εις την Πατροπαράδοτον ημών Πίστιν και τανάπαλι ταύτην ξεπουλά ως πόρνην ξακουστήν εις τα καλντερίμια τα γαγκστερικά του Εωσφοροπροβλήτου Π.Σ.”ε”.
Αλήθεια, ηγούμενε “άγιε” και διαλεχτέ, πάνυ υπόδουλε και φιλοφρονητικέ, πως καταδέχεται η συνείδησή σου, να εκπροσωπείται η “Παν-οσιολογιότητά σου”, στα πορνικά, προδοτικά και σαχλά παρατράγουδα των Διαθρησκειακών οργίων;
Πως ανέχεται η ερωτοτροπούσα τω Βοσπόρω ηγουμενία σου, να καταντά τόσο ανέντιμη και υπερεξάλλως κολακευτική προς έναν μέγα υβριστή και καταπατητή των Ιερών Κανόνων;
Πως ανέχεται η καρδία σου να επαινεί αυτόν που αχρηστεύει τον Χριστόν και καταφρονεί τους Πατέρες;
Πως ανέχεται πάλιν, (“πάλιν ηρωδιάς μαίνεται” εξ’ αιτίας Αγιοπατερικού ελέγχου από αξιοσεβάστους Ορθοδόξους Πιστούς Κληρικούς και Λαϊκούς) πως ανέχεται η μεγαλοσύνη σου να μνημονεύεται επ’ άμβωνος και εξ’ Ωραίας Πύλης εν πλήρη μάλιστα καταστολή, ο μιαρότατος εχθρός του Θεού και τρισκατάρατος Πάπας, ως “Επίσκοπος Παναγιώτατος”;
Δοσίθεε, μη “και συ ήσθα μετ’ αυτού” εκεί, εν τω Μοιχειακώ και συνουσιακώ τούτω ασπασμώ; Η κολακευτική σου προσλαλιά, δήλον σε ποιεί…
Συ είπας, αληθώς είπας: “η Ορθοδοξία ουκ έστι τοίχος κεκλιμένος”. Ο Οικουμενισμός όμως εστί “τάφος κεκονιαμένος, όστις έξωθεν μεν φαίνεται ωραίος και μεστός πάσης αγαπολογίας, έσωθεν δε γέμει δολιότητος και όζει πολυχρόνιος οστέων σεσηπωμένων νεκρών οικουμενιστών καὶ πάσης παποφίλου ακαθαρσίας!”
Συ δε, Δοσίθεε διπλωματικέ, συνειδητός κοινωνός ίστασαι της τοιαύτης ακοινωνησίας. Ένοχος παρίστασαι δολίου συμβιβασμού και υπόλογος πάσης παναιρετικής και μολυσματικής συνυπαρξίας.
Δεν περιμέναμε και κάποια ιδιαίτερη ομολογία ή ευλογία εκ μέρους σου. “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”… “Ουδεμίαν ευλογίαν ήτις εστί αλογίαν” παρά του οικουμενιστού σου πατριάρχου, του βλασφήμου και δειλού, του αντιχρίστου και προδοτικού, “ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου!”
Σύ είπας: “Η δε πέτρα ην ο Χριστός!” Ουχί ο Πάπας, ουδέ ο Βαρθολομαίος! Η δε λύκων παρεμβολή, είναι ακριβώς αυτή, η άθεος και εσφορική παρεμβολή των Λυκοποιμένων!
Η θεοσκότεινη νεφέλη η οποία προκαταρκτικώς επισκιάζει την ψευτοσύνοδον την “Μεγάλην”, δεν είναι καθόλου το Πανάγιο Πνεύμα, όπως αρέσκεσαι να απατάσαι, αλλά πνεύμα πονηρό και μιαρό, πνεύμα παπικό και πανθρησκειακό, πνεύμα βλάσφημο και παγανιστικό, επικαλούμενο και επισφραγιζόμενο από των πεπλανημένων μεταπατέρων το ακόλαστο και συνάμα κολάσιμο “δι’ ευχών…”
Βεβαίως, βεβαιότατα, παμβέβηλε ηγούμενε, η Αγία ημών Ορθοδοξία, “ου φοβηθήσεται από μυριάδων λαού, των κύκλω συνεπιτιθεμένων αυτή”. Φοβηθήσεται μεν και προδοθήσεται δε από μυριάδων φιλημάτων ιούδων των περικυκλούντων την εν Κολυμπαρίω Συνόδω. Φοβηθήσεται από προσκυνημένων ηγουμένων οίτινες ελογίσαντο κολακείαν εν καρδία. Φοβηθήσετε από λυκοποιμένων οίτινες προσέρχονται τη ποίμνη εν ενδυμασία προβάτων.
Ουκ έστι πλέον γυνή περιβεβλημένη τον Ήλιον Χριστόν, αλλά γυμνή, θεόγυμνος υπάρχει, αισχύνην φέρουσα, τον Αντίχριστον ενδεδυμένη και ως ιερόδουλη εκπορνευομένη εις τα “λαδάδικα” του Π.Σ.”ε”. Κάθε Μονή και Κελί, με βαριά παπίσια αναπνοή…
Μην επιχειρείς λοιπόν να μας δασκαλέψεις με δόλιες ετεροδιδασκαλίες. Μη μας μιλάς εμάς για “αγάπη”. Δεν είμαστε πρόβατα άβουλα, θύματα κακόμοιρα της αγαπολογίας. Τέτοια αγάπη αντίθεο, βδελυρή, την έχουμε “μπουχτίσει”. Οι του Χριστού Απόστολοι και των Αγίων Πατέρων ο Χορός, είχαν αγάπη ασύγκριτη, ανωτέρα και υπερτέρα, εν σχέση με σας και το σάπιο σας οικουμενιστικό, φιλοπαγανιστικό κατεστημένο.
Η τόσο ύπουλα, επιπόλαια και βάναυσα παραποιημένη κι από πωρωμένα πρόσωπα καταχρασμένη Ευχή του Θεανθρώπου “ίνα πάντες εν ώσι”, δεν αναφέρεται σε πορνική μίξη και σύζευξη μοιχειακή της Ορθοδοξίας μετά των αιρέσεων απωλείας, αλλ’ αφορά μετ’ ακριβείας στην ενότητα Πίστεως των ήδη πεπιστευκότων τω Χριστώ και ορθοδόξως βεβαπτισμένων εις Αυτόν. Η διεφθαρμένη πρακτική του “αγαπήσωμεν αλλήλους” καθώς και η φθείρουσα ομπρέλα του “ο Θεός αγάπη εστί”, διάτρητη υπάρχει και εκ θεμελίων αιρετική. Παρατείνεται παπαγαλισμένη, χιλιοπιπιλισμένη και πονηρότατα προσχηματική. Άκουσε κι εσύ τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο να σου διαλαλεί:
“Μή τις παραφθαρῇ ὑπὸ τῆς τῶν αἱρετικῶν ἀγάπης…… Ἵνα μηδὲν νόθον δόγμα τῷ τῆς ἀγάπης προσχήματι παραδέχησθε!”
Μη στεναχωριέσαι καθόλου και μη χολοσκάς για “έλεος!” Πιό μεγάλη ανάγκη από μέγα έλεος δεν έχει άλλος ουδείς παρά η “μεγάλη” σύνοδος των μεγάλων ημών και η συμβιβασμένη χορεία ηγουμένων δουλοπρεπών. Εμείς οι μικροί και μηδαμινοί γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως “η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον” (τον αθρώπινο φυσικά) αλλά “η ατελής και ιδιοτελής οικουμενιστική αγάπη έξω βάλλει τον φόβον του Θεού”, έξω βάλλει την Αγιοπατερική Παράδοση και “μπάζει από τα μπάζα” την Παράδοση την Παπική.
Δεν φοβούμαστε το μικρό ποίμνιο. Φοβούμεθα και πτοούμεθα της συκής την ακαρπίαν και την κατάραν του Θεού, διότι μέγισται κατάραι κείνται και επέρχονται παρά Θεού, “ότι μέγισται απειλαί κείνται παρά των Αγίων εκφωνηθείσαι τοις συγκαταβαίνουσιν αυτή μέχρι και εστιάσεως. Ει δε λέγη η οσιότης σου…” περί οικουμενιστικής αγάπης προς την αίρεσιν, οι δε Άγιοι Πατέρες εντέλλονται: “φεύγειν την αίρεσιν ήγουν τούς αιρετικούς, του μήτε κοινωνείν αυτοίς, μήτε αναφέρειν εν τη ευαγεστάτη αυτής Μονή (Παναγίας Τατάρνης) επί της Θείας Λειτουργίας! Εχθρούς γαρ Θεού ο Χρυσόστομος, ου μόνον τούς αιρετικούς, αλλά και τους τοις τοιούτοις κοινωνούντας, μεγάλη και πολλή τη φωνή απεφήνατο. Και εάν η ση στερρότης ουκ ασφαλίσηται, τις λοιπόν σωθήσεται;” (ΛΘ’ Θεοφίλω Ηγουμένω P.G. 99, 1048 D ).
Και συνεχίζει η “οσιότης” σου (δεν το τοποθετώ σε εισαγωγικά για λόγους ειρωνίας αλλά για λόγους συνειδητής αμφισβητήσεως της οσιότητος των διπλωματικών, αντορθοδόξων και δουλοπρεπών σου δηλώσεων σε συνδυασμό μετά της μολυσματικής σου Μνημονεύσεως Παμμεγίστου Αιρεσιάρχου):
“Ὡς ἐκ τῆς πεποιθήσεως ὅτι κατέχει τὴν ἀλήθειαν, διαλέγεται, ὁμιλεῖ, κατατίθησιν ἀπόψεις, ἵσταται ἑδραία ἐν τῇ ἀληθινῇ πίστει…”
Όχι, “όσιε” ηγούμενε, δεν είναι απλώς “πεποίθηση ότι κατέχουμε την αλήθεια” ούτε πάλι “υπεροψία ότι κατέχουμε την αλήθεια” – όπως απεφάνθη ο κακόδοξος και βλάσφημος αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός, ο λάτρης του 33ου Βαθμού Μασόνου Καζαντάκη – αλλά γνώση αγία, αιδάσειστη και επίγνωση θεϊκή, Αποκάλυψη έκτακτη και θαυματουργική του Τριαδικού ημών Θεού, των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων Αυτού!
Πως το είπες αυτό, “όσιε” ηγούμενε; “Διαλέγεται;” Ναι; Και πόσα χρόνια παρακαλώ; Πενήντα κι εκατό, και μία χιλιετία!!
Είδες κανένα Άγιο Πατέρα να παραδέρνεται πενήντα χρόνια με βλάσφημες, μοιχειακές “αγκαλίτσες και φιλάκια”, σκάβοντας λάκκους και χαντάκια για την ειρήνη του απίστου κόσμου;
Είδες ποτέ κάνα Άγιο Πατέρα συμπροσευχόμενο με τον Αιρεσιάρχη Πάπα στη Μυτιλήνη (απορώ πως δεν ξεσπάθωσε ο Αρχάγγελος αγριώτερος, εκδικητικότερος και “τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν” πονηρών και διαβολικών; (Εβρ. δ’ 4).
Είδες ποτέ κάποιον Άγιο Πατέρα να επισκέπτεται τα ένοχα έδρανα της “Κοκακόλας” και να μοιράζει “ιερά και άγια” Κοράνια τα οποία κυριολεκτικώς εντέλλονται την κεφαλήν των Χριστιανών επί πίνακι;
Είδες κανένα Άγιο Πατέρα να “φλερτάρει” ως μεθυσμένος αυτοκράτωρας με την Ιεζάβελ, Μιαιφονική Εβραϊκή Συναγωγή του Σατανά κι ανέμελα ως “βαρεμένος τραγουδοποιός” του τύπου “Βας, Βας, Παρασκευάς” ν’ αγκομαχά πως “έχουμε τον ΙΔΙΟ Θεό” με τους καπελοφορεμένους Μασωνόπληκτους Σιωνιστές με κάτι ηλίθιες πλεξουδιασμένες φαβορίτες που μας θέλουν αντάμα κατακούτελα να κοπανάμε σα κουρδισμένοι τρυποκάρυδοι το “δόξα Πατρί” μας και τις παπόφιλες κούτρες μας στης Καισαριανής το ντοίχο, καθώς πανικόβλητοι αντιλαλούμε “έλα, έλα, έλα τγιτερίτη Πάπα και σύ Αντίχριστε μαζί να σώσεις την Ελλάδα και τον κόσμο όλο!”
Είδες ποτέ κάποιον Άγιο Πατέρα να εισαγάγει τον Σιχαμερότατο και Σατανικότατο Αντίχριστο εν τω Πανσέπτω Πατριαρχικώ Ναώ με απόδοση Μεσσιανικών Ύμνων “Ευλογημένος ο ερχόμενος”, να τον Μνημονεύει εν πλήρη καταστολή ως “Παναγιώτατο” και να τον ασπάζεται δογματικώς και μυστηριακώς εν τη φρικτή ώρα της Θείας Λειτουργίας κατά το Ομόδοξο, Ομόπιστο, Μυστηριακό και Πανθενωτικό “αγαπήσωμεν αλλήλους”;;;
Ή μήπως θα μας βγεις και σύ, πανάριστε κολακευτή, με τελεβάντια υποκοριστικά τερτίπια να υπο-τιμήσεις τα μέγιστα και βλάσφημα οικουμενιστικά τούτα πρακτικά, απλούστατα και απαθέστατα ως “ασχήμιες”; Κι έρχομαι βαθύτερα στις δικές σου κακάσχημες “ασχήμιες”.
Τολμάς και δανείζεσαι τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (ο οποίος, παρεμπιπτόντως το λέγω, εν παρέργω, εν παρόδω και επ’ ευκαιρία, ο οποίος σημειωτέον ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΕ και ΔΙΕΚΟΨΕ το Μνημόσυνον του Λατινόφρωνος αυτού Πατριάρχου Ιωάννου Καλέκα – γεγονός το οποίος ΚΑΙ ΕΣΥ αποσιώπησες και ενόχως αποσιωπείς (όπως κάνουν όλοι) στις διάφορες ομιλίες σου ανά την διακονίαν σου – και για την τόλμη του αυτή ο Άγιος ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΤΗΚΕ εις κόλασιν αιωνίαν διότι ετόλμησε “το Μνημόσυνόν μου παύσαι!” όπως απεφάνθη θρηνών και οδυρόμενος ο γόης αυτού Πατριάρχης) τολμάς λοιπόν και δανείζεσαι τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: “τὸ ὀρθοδοξεῖν ἐστι σχοινοβατεῖν!”
Δεν θα το ερμηνεύσω αυτό εγώ. Θα αφήσω την δική σου “οσιότητα” να μας το ερμηνεύσει και αυτή τη φορά πάρα πολύ ορθά, ορθότατα και ακιβέστατα, κατά την ομιλία σου το 2013 κατόπιν προσκλήσεως του “αγίου” Ιεραπύτνης καὶ Σητείας. Η ανάλυσή σου στην προκειμένη περίπτωση, ταιριάζει τελειότατα και πανακριβέστατα στη τραγικοτάτη και σκοτεινοτάτη φιγούρα του αρχι-οικουμενιστού σου πατριάρχου: ”
“Ὁ θεῖος Γρηγόριος, «Πνεύματος θείου πλεισθεὶς»………. μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια ἐπάλαιψε κατὰ τῶν δυτικῶν κακοδοξιῶν «λόγοις τε καὶ συγγράμμασι», καὶ διετράνωσε τὴν Ὀρθόδοξό μας πίστι. (παρακαλώ, πάτερ, Κεφαλαίον “Π” πάντοτε, για την Ορθοδοξία μιλούμε!). Τὴν ὁριοθέτησε λέγοντας ὅτι τὸ ὀρθοδοξεῖν ἐστι σχοινοβατεῖν. Εἶναι μιὰ πίστις ποὺ πορεύεται ἐπάνω σὲ τεντωμένο σχοινί. Εἶναι μιὰ πίστις ποὺ δὲν ἐπιδέχεται οὔτε τὰ δεξιὰ οὔτε τὰ ἀριστερά. Ἂν πέσῃς ἀπ’ τὰ δεξιὰ πέφτεις σὲ αἱρέσεις (ἐξωτερικὲς ἢ καὶ ἐσωτερικές). Ἂν πέσῃς ἀπ’ τὰ ἀριστερὰ σὲ περιμένουν σχίσματα καὶ διαιρέσεις. Κι ἂν πέσῃς μὲ τὰ μοῦτρα σὲ περιμένει ὁ «βύθιος δράκων», ἡ αἰώνια καταδίκη!”
ΣΥ ΕΙΠΑΣ!!! ΟΡΘΩΣ ΑΠΕΚΡΙΘΗΣ!!! ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΛΕΓΕΙΣ!!! Και τώρα που ο πατριάρχης σου έπεσε “ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ” (λόγια δικά σου) στην επάρατη και αμετανόητη Οικουμενιστολαγνεία, ποιός «βύθιος δράκων και ποιά αιώνια καταδίκη» τον περιμένει;
Γιατί δεν δείχνεις και συ την ίδια αγάπη, την οποία διακυματίζεις τώρα σα “γύφτικο σκεπάρνι” (ΜΗ προτρέξουν να μου πουν οι αμαθείς και ημιμαθείς πως τώρα σε αποκαλώ και “γύφτο”) και διαφημίζεις για να καλύψεις τις οικουμενιστικές βλασφημίες και Κανονολογικές Καταπατήσεις (όχι “ασχήμιες”, τ’ ακούς Παναγιώτη;;;;) του πατριάρχου σου, και δεν του αναπέμπεις τα ίδια ανανηπτικά, προειδοποιητικά και προφητικά σου λόγια για να τον ωφελήσεις ψυχικά και κάθεσαι και τον υμνείς και υπερυψείς αυτόν εις τους αιώνας;;;
Στην ίδια σου την ομιλία είχες πάλι πει: «ἡ ἀλεποῦ ὅταν γηράσῃ, γίνεται καλόγρηα»! Επί τούτοις προσθέτω: “Κι ο προσωπολήπτης όταν καταστεί προσωπογλείφτης, γίνεται Ηγούμενος!”
Και για να είμαι πιο ωμός, για όσους αντέχουν την ωμή αλήθεια, στην προκειμένη περίπτωση της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, στις πορνικές συνουσίες των Διαθρησκειακών Συνεδρίων και τις Μοιχειακές Περιπτύξεις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών, η Ορθοδοξία δεν σχοινοβατεί αλλά κτηνοβατεί καθότι ο Μέγας Άγιος Αντώνιος αποκάλεσε (καθώς και ο Θεός εν τω βιβλίω των Ψαλμών) τους αιρετικούς ως “κτήνη” και πολλοί Άγιοι Πατέρες ούτω τους αποκαλούν.
Πως τολμούν οι δικοί σου σύγχρονοι μεταπατέρες, να αποκαλούν τους αιρετικούς “Εκκλησία”;
Πως τολμούν να τους τιμούν και να τους προσκαλούν και να τους έχουν μεγάλους παρατηρητές εν τη “μεγάλη” Συνόδω; Μεγάλη η χάρι τους! Ας το γνωρίζει ο Πιστός Λαός, οι Παπικοί θα παρασταθούν ως Παρατηρητές, όχι με την έννοια του “θεατές” αλλ’ επιστάτες, πράκτορες και ελεγκτές, με πληρεξούσια εκπροσώπηση του Αρχι-εξουσιαστή τους Ισουϊτη Πάπα! Οι κατευθυντήριες γραμμές ήδη εδόθησαν. Τα θέματα προαποφασίσθησαν ασυζητητί.
Και θα μας πουν οι αιρετικοί, τα παπικά τα κτήνη, ότι ξέρουν καλύτερα αυτοί, έμαθαν πολλά αυτοί και έχουν “φωτισθεί” από την Β’ Βατικάνεια Σύνοδό τους, καθώς λέγει ο Άγιος Συμεών ο Νέος θεολόγος: “ώσπερ οι αιρετικοί οι πολλά εκμαθόντες, εδόκουν του ειδέναι σε, εδόκουν σε γινώσκειν, εδόκουν οι ΠΑΝΑΘΛΙΟΙ και βλέπειν σε, Θεέ μου!” (Υμνος κσ’ 20).
Ήρθαν τα πανάθλια άγρια κτήνη να διώξουν τα ήμερα, κι ο ήμερος τάχα και πράος “πράσινος” πατριάρχης, αγρίως απειλεί με καθαίρεση κι αφορισμό όσους δεν αποδεχτούν κι υποταχτούν στις αποφάσεις της μεγαλομανούς συνόδου!
Τί νομίζεις, πάτερ, “τυχαία” διάλεξε ο Εωσφόρος ένα κτήνος-ερπετό για να εξαπατήσει την Εύα και όχι κάποιον “γλυκούλη ομορφονιό” τύπου Ρουβά (της νέας μόδας κι ο Σάκης ο οποίος περιχαρώς προσέτρεξε “αγαλλομένω ποδί” στην αυτού θειοτάτη παναγιότητα να πάρει την ευχή του – κι’ αυτό καθόλου τυχαίο…) όμως ο διάολος διάλεξε κτήνος διαλεχτό και συναρπαστικό (τότε είχαν και φτερά τα φίδια, λέγει ο Θείος, Ιερός και Πάγχρυσος Χρυσόστομος) διότι αυτό θα ήταν πολύ πιο πειστικό για την Εύα, από ένα “μοντελάκι”. Και το βιολί βιολάκι…
«Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια από συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων» (π. Θεόδωρος Ζήσης). Κι αν αυτός δεν σου αρέσει, πείθου εκ του Θείου Χρυσοστόμου:
“Ει δε από θηρίων δέχη βλάβην, εννόησον ότι και παρά ανθρώπων πολλάκις χαλεπωτέραν εδέξω. Έστι γαρ και θηρίου άνθρωπος χαλεπώτερος. Το μεν γαρ προφανή την θηριωδίαν έχει, ούτος δε κρύπτει την πονηρίαν τω της επιεικίας προσωπείω, όθεν και πολλάκις εστί δυσφύλακτος!” (Εις τον ρμη’ Ψαλμόν, 596, C-D).
Ο πατριάρχης σου κρύπτει την παναιρετικήν του πονηρίαν με τη μάσκα της “αγάπης”. Αυτό το προσωπείο της δογματικής επιεικίας, είναι το πονηρό πνεύμα το οικουμενιστικό και μεταπατερικό, το οποίο έχει δυστυχώς διεισδύσει ως μασκαρεμένος δαίμων και δούρειος ίππος στην Αγία Ποίμνη της Ορθοδοξίας και έχει φθείρει ανεπανόρθωτα, ήθη χρηστά, ήθη δογματικά, ήθη της Αληθείας, καθιστώντας αυτά άχρηστα, απηρχειωμένα και “διασπαστικά”.
Και αυτοί οι “ταλαίπωροι, κακόμοιροι” Πατέρες, “οι κληρονομήσαντες εις ημάς την διάσπασιν” είναι όλοι ανεξαιρέτως “θύματα του αρχεκάκου όφεως!” Και συ, “άγιε καθηγούμενε” θύμα του θυμιατού της κολακείας και σκλάβος του λιβανίσματος της προσωποληψίας, μας “τσαμπουνάς” για αγάπη.
– Μα δεν καταπατήθηκε κάποιο δόγμα, θα μου πεις (όπως διατείνονται πολλοί).
Ναι, ένα θα σου πω, βεβαίως καταπατήθηκε αυτό το καίριο Δόγμα της Μίας Εκκλησίας. Ο Θεός το Άγιον Πνεύμα, οι 318 Θεοφόροι Άγιοι Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, εθέσπισαν και εδογμάτισαν ΜΙΑΝ Εκκλησίαν του Χριστού. Ο Αρχι-οικουμενιστής σου θειότατος πατριάρχης, τον οποίο εσύ ανεπίτρεπτα εκθιάζεις και αποθεώνεις, διακηρύττει όχι “Μία” αλλά Πολλές, Αδελφές και Βαπτισματικές “Εκκλησίες” και επιχειρεί τώρα πονηρότατα με την εν Κολυμπαρίω ΛΗΣΤΡΙΚΗ σύνοδο να δογματίσει Εκκλησιαστικότητα στα αιρετικά ετούτα δόγματα. Τί κι αν το κείμενο αλλαχτεί; Τί κι αν οι όροι “Εκκλησία” απαλειφθούν; “Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς…”
Τέτοιες “μπουρμπουλίθρες βαρβάτες” βατικάνειες του τύπου “urbi et orbi”, τί τις ήθελες, “άγιε” ηγούμενε; Δεν ειν’ αυτό επίδειξη λατινομάθειας μα Παπική προσφώνιση, Αποστολικής τάχα ευλογίας: “Από την Πόλη του Βατικανού, στην Οικουμένη όλη” Κι από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, στη Πύλη του Αξιού, αξίωση πατριαρχική να σου πετύχει… “Πάρ’ τα όλα δικά σου Τρίτση!”
Άφησε “γέροντα” τις νυχτερίδες κι αράχνες… “Ἡ ἁγία ἡμῶν Πίστις οὐκ ἔστι νυκτερὶς φοβουμένη τὸ φῶς, οὐδὲ οἱ εἰς ταύτην ἀνήκοντες γένος εἰσι φευξήλιον.” Και όμως οι οικουμενιστές, νυχτερίδες κατήντησαν να ρουφούν αιρετικόσπορο αίμα και να κρέμονται ανάποδα στα διαθρηκσειακά κλαδιά της ανάποδης θεωρίας των κλάδων, αναποδιές και θεομηνίες ν’ αναπέμπουν. Καταντήσαμε κατά κόρον γένος και έθνος φευξήλιον, φεύγοντες ολοταχώς από τον Ήλιον Χριστόν και προσκυνούντες τον τραγόμορφο Μ.Α.Τ.Σ. των Σκοτεινών Μασονικών Στοών!
Είτα λέγεις: «Ἡ Πίστις ἡμῶν γέμει ὅλη φωτός· «φῶς» γὰρ «Χριστοῦ, φαίνει πᾶσιν». – Οι εκπρόσωποι όμως της Πίστεως γέμουσι σκότους οικουμενιστικού! “Εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστίν, τὸ σκότος πόσον;;;” Γιατί λοιπόν έρχεσαι απρόσκλητος εσύ ή μάλλον “κουρδισμένος” και παρασκηνίως επιστρατευμένος, σα «νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ» και ως «στρουθίον (κολακευτικόν) μονάζον ἐπὶ δώματος» πατριαρχικού να υπεραμυνθείς τον πληγωμένο βοσπορίτη σου εγωϊσμό; Ήσουν κι εσύ κάποτε ένας από τους ορθοδόξους αετούς τους μεγαλοπτερύγους, μα δυστυχώς κατήντησες τα νυν “σαλίγκαρος” επί πώγωνα πατριάρχου αρχιοικουμενιστού….
Τί κι αν “ἐπεσκέφθης τὴν Βασιλεύουσαν Πόλιν ἑκατὸν τεσσαράκοντα μίαν;;;;” Ας ήταν και χίλιες δεκατρείς. Κόλακας μπαίνεις, “γλείφτης” βγαίνεις, άντε και για το επόμενο πόνημα να επαινεθείς. Κι οι παραπονεμένοι πατριαρχικοί αναρωτιούνται διατί τόσον «μῖσος ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεως» προς τον “εσταυρωμένο” πατριάρχη που διαπερνά θεατρικά “του Χριστού τα Πάθη!” (βλάσφημη έκφραση κι αυτή).
Μα αυτός ανασταυρώνει το Χριστό στο Πάσσαλο το Παπικό, στου Π.Σ.”ε”, στον Βέβηλο Κρανίου τόπο. Με τρόπο δόλιο προδοτικό καταπατεί τους πάντες και τα πάντα. Απάντηση περισπούδαστη και πάνυ ποιητική εσύ μας δίνεις:
«Εὐτυχῶς τὰ ἐκ κοράκων κρα-κρα, (γίναμε και κόρακες που κάνουμε “κρα-κρα” όσοι αγαπούμε την Ορθοδοξία και μένουμε Πιστοί σ’ αυτή, χωρίς την κερατώνουμε στα πορνομάγαζα του Οικουμενισμού) ἀδυνατοῦσιν ἵνα καλύψωσι τοὺς τερετισμοὺς τῶν ἀηδόνων (κάθεται σπίνος και κελαηδεί παπικό τεριρέμ ευλογημένος ο ερχόμενος….) Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἡ Ῥωμηοσύνη ἐμπιστεύεται πλήρως τὴν δεξιὰν οἰακοστροφίαν (“οἰακοστροφίαν”… Πω, πω πάτερ, “μας έστειλες!” Έλεος! Έγιναν τά οἰακοστρόφια από γένους ουδετέρου, γένος θηλυκόν) τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῆς ἱερᾶς ὁλκάδος (κρυστάλλινη-Πατερική…), ἐν μέσῳ συμπληγάδων πετρῶν ἁλικτύπων καὶ ἀποῤῥώγων…”
Εμείς οι “συμπληγάδες” είμαστε τουλάχιστον πέτρες και βράχοι αμετακίνητοι και στερεοί στην Πίστη.
Δεν είμαστε «όπου φυσάει ο παπικός άνεμος» κι «όπου φυσάει ο μπάτης» του Βοσπόρου ο τρομοκράτης.
Δεν είμαστε άτομα ανερμάτιστα και συμβιβασμένα, όπου αφήνονται έρμαια στο τυχαίο φύσημα το μασονικό του σιωνιστικού αέρα και πορεύονται αναλόγως με τις φαύλες δεσποτοκρατικές ορέξεις.
Δεν είμαστε οι φθονεροί και παλιοχαρακτήρες τυχοδιωκτικοί που βγάζουν τα εκκλησιολογικά/εξουσιολαγνικά κόμπλεξ τους, πάνω στα ανύποπτα θύματα-πρόβατα του ποιμνίου, ρουφώντας τους το χρήμα και το αίμα.
Δεν είμαστε ανθρωπάκια άβουλα, “ευσεβείς βλαμμένοι” (κατά τον Άγιο Γέροντα Παϊσιο) υποταγμένοι σε μιαν αρρωστημένη “υπακοή”, δίχως άποψη προσωπική, δουλάκια της μεγίστης πλάνης της “Γεροντομανίας”.
Όπως το είπες, “άγιε” ηγούμενε, η “Μεγάλη Εκκλησία” (η οποία φιληδονίζεται κι ορέγεται Υπερτελείς και Μεγαλομανείς Συνόδους) ήδη κατασπαράσσεται από παπικά θηρία ανήμερα, από ορυόμενους λέοντες οικουμενιστικούς!
Όχι, ανήσυχε ηγούμενε, δεν πρόκειται εμείς να ησυχάσουμε από δαύτους! Δεν συγχέουμε καθόλου την οικουμενικότητα με τον οικουμενισμό. Δεν μιλούμε για σύγχυση μα σκόπιμη συνένωση και αφομοίωση αντίθεο, θεομίσητη και αντιπατερική. Η οικουμενικότητα τείνει να γίνει παπικότητα, ρωμέϊκο αλάθητο και “ορθόδοξο” πρωτείο.
Δεν υπάρχει, δεν προβλέπεται “Εκκλησιαστική Ορθοδοξία”. Αυτό ‘ναι αίρεση και πλάνη δεσποτοκρατική. Την Ορθοδοξία δεν την προσδιορίζει η Εκκλησία ως Ηγεσία και Εξουσία, αλλ’ η Εκκλησία προσδιορίζεται από την Ορθή Δόξα. Η Εκκλησία δεν είναι επισκοποκεντρική αλλά Αληθοκεντρική και Χριστοκεντρική.
Η “Εκκλησία” η Διοικητική, η Δικαιοδοσιακή και Δεσποτοκρατική συνάμα, δύναται να σφάλλει, να πλανηθεί και να μεταλλαχθεί σε αιρετική και παρωδία εκκλησίας. Ο Χριστός δεν είπε “όπου εισίν οι διαμαντοστόλιστες μίτρες, τα επισκοπικά/αυτοκρατορικά άμφια κι οι πατερίτσες οι χρυσές, οι εξουσίες, τα πρωτεία και οι θρόνοι οι Οικουμενικοί, εκεί Ειμί εν μέσω αυτών” αλλά επί τούτου είπε:
“οὗ γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ Ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ Εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” (Ματθ. ιη’ 20). Ουχί λοιπόν εις το του Βαρθολομαίου όνομα, ουδέ το του Χρυσοστόμου, αλλά ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, “ἄνευ του Ὁποίου οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν σώζεται!”
Δεν λιθοβολούμε όπως λέγεις “μακρόθεν καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς.” Λιθοβολούμε νοητώς εκ των έσω τους βαρείς λύκους οικουμενιστές, για τους οποίους ο Χριστός προφήτεψε οτι θά’ρθουν! Και ήρθαν μανιασμένοι και μονιασμένοι στη σύνοδο τη “Μεγάλη” να μας κατασπαράξουν με μια Μεγάλη “Χαψιά!” Όχι, “όσιε” ηγούμενε, δεν θα κάτσουμε “να μας φτύσουν και τα κουκούτσια…”
Από την επάρατη στιγμή που ασπάστηκαν την Παναίρεση του Οικουμενισμού, αυτοί αυτομάτως έθεσαν τον βέβηλο εαυτό τους οριστικώς ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας.
Εμείς, είμασταν, παραμείναμε και θα παραμένουμε πιστοί στην αγκαλιά της! “Ουκ αρνησόμεθά σε, ΦΙΛΗ, ΦΙΛΤΑΤΗ Ορθοδοξία! Δεν θα σε “κερατώσουμε” για τα ισουϊτικα μάτια του Πάπα, ούτε για το σκλαβωτικό βαλάντιο του Ομπάμα. Ας όψονται αυτοί που εγκατέλειψαν την Πανορθόδοξη Ποίμνη και τα έφτιαξαν με τη “γκόμενα” του Οικουμενισμού. Άς όψονται αυτοί που “αγάπησαν ξένη γυναίκα” (πάλιν κατά τον Άγιο Γέροντα Παϊσιο) και αναίσχυντοι τελούν ΜΟΙΧΕΙΑ Πνευματική.
“Τα λύματα των οχετών πολλών μεγαλουπόλεων” τα υπερβαίνουν οι βλάσημες μεγαλοστομίες των μεγαλομανών ιεραρχών κατά τα Διαθρησκειακά όργια που τελούν εν ονόματι της “αγάπης”. Κι ο Αδάμ από “αγάπη” στην Εύα πέπτωκεν. Κι ο Εωσφόρος από αγάπη για την εξουσία και την υπερθεϊα έπεσε. Κι ο Πάπας από αγάπη για τα Πρωτεία έπεσε. Και ο ταλαίπωρος πατριάρχης σου από αγάπη προς τον εαυτό του θρέφει την θηριόβρωτη φιλοδοξία να επανορθώσει τις τραγικές “αποτυχίες” των Πατέρων και να καταφέρει (σπουδαία επίτευξη) όσα δεν κατάφεραν εκείνοι. Αλλά το μόνο που θα καταφέρει είναι να σχίσει τον άραφον Χιτώνα του Χριστού και “να κατακερματίσει την Εκκλησία με σχίσματα μυριάδες” (ΙΕ’ Κανών, Αγίας ΑΒ’ Συνόδου).
Αυτοί όμως, οι Πολύφωτοι Αστέρες, κατάφεραν να κρατήσουν ανόθευτη, άσπυλο, αγνή την Αγία, Ορθόδοξή μας Πίστη. Αυτοί έφτυσαν αίμα, έσκυψαν σβέρκους και αποκεφαλίστηκαν ως αρνία άκακα και άφωνα έναντι των σφαγιαστών τους. “Εσείς ΤΙ ΠΑΘΑΤΕ;;;;” (Ι. Κορναράκης). Σας πόνεσε η μέση από την πολλή ορθοστασία και τα πολλά και βαριά Κοράνια που μοιράζετε ή από τους πολλούς λάκκους που σκάβετε για την παγκόσμια ειρήνη… Και τίποτε πια όρθιο δεν έχει μείνει.
Ναι, ηγούμενε υποταγμένε, είμαστε εμείς οι “λέγοντες μήτε φαγεῖν μήτε πιεῖν, ἕως οὗ ματαιώσωσι τὴν Σύνοδον!” Εάν είχες ίχνος αγάπης αληθινής για το Συνοδικό Σύστημα και Αγιοπατερικό Θεσμό της Ορθοδοξίας, αν είχες στάλα συνειδήσεως υγιούς, θα ΑΠΑΙΤΟΥΣΕΣ και εσύ την άμεση ματαίωση της μεγαλομανούς συνόδου για δύο και μόνο ορθούς, υποστατούς, αδιαπραγματεύτους και βασικοτάτους λόγους:
1. “Δεν αναφέρονται καν στη λέξη “αίρεση” και δεν καταδικάζουν ΚΑΝΕΝΑ αιρετικό, ΟΥΔΕΜΙΑ αίρεση! ΤΙ “σοϊ” “ορθόδοξη” σύνοδο ειν’ αυτή;; ΛΗΣΤΡΙΚΗ!! Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των οικουμενιστών τα ανίερα!
2. Αρνούνται τα αναγνωρίσουν και να επικυρώσουν την όντως Ογδόη Οικουμενική Σύνοδο επί Φωτίου του Μεγάλου και την Ενάτη Οικουμενική επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Τότε, προς τί τα κηρύγματά σου περί του Αγίου Γρηγορίου; Προς τί η αγάπη σου και μέριμνα για την Ορθοδοξία; “Ει γαρ τούτον τον πατριάρχην ηγάπας, τι Τω περί πτωχείας και ΑΛΗΘΕΙΑΣ διδάσκοντι εφοίτας;”
Κατά τα άλλα…. κόλλησες εκεί. “Αὐτοκέφαλος αὐτοκέφαλον οὐ ποιεῖ”. Υπάρχει όμως και η άλλη αλήθεια η πικρή:
Οικουμενιστής οικουμενιστήν ου ποιεί. Γεννηθήκατε τέτοιοι για να υποστηρίξετε μια σύνοδο ΛΗΣΤΡΙΚΗ, να υπηρετήσετε μια Ένωση ΑΠΑΤΗΛΗ και ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗ και να καταγραφείτε στην ιστορία ως μεγαλόσχημοι προδότες!
Εκτός από αισχροί προδότες, γίνεσθε και αηδέστατα προκλητικοί και ρίπτετε επάνω μας την λάσπη από την οποία άφθονη συσσωρεύεται στα απόκρυφα των διανοιών σας και τις αβύσσους των ψυχών σας. Μας προκαλείς πάρα πολύ, προκλητικότατε ηγούμενε, και μάλιστα άκρως ατέχνως, ασόφως, αφιλοσόφως και αχρείως.
Η τραγική ειρωνία είναι, πως ο λόγος ο οποίος δανείζεσαι από τον Προφήτη Ηλία, αναφέρεται στους ιερείς της αισχύνης και αυτοί είστε όλοι ΕΣΕΙΣ οι Οικουμενιστές και “οι συνευδοκούντες αυτοίς”, για τους οποίους ισχύει το Αιώνιο Ανάθεμα της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου!
Επαναλαμβάνω τα αισχρότατα λόγια σου, προκλητικότατε ηγούμενε Δοσίθεε: «Μὴ λησμονῶμεν δ’ ὅτι ἡ ἐκ μέρους τῶν φωνασκούντων περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀκατάσχετος στωμυλία καὶ ἀδολεσχία προσπαθεῖ ἀτέχνως ἵνα καλύψῃ διὰ τῆς χολῆς τὰ «χωλαίνοντα ἐπ’ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις» (Γ΄ Βασιλειῶν ΙΗ΄, 21).
Σ’ ευχαριστούμε που μας αποκαλείς “φωνασκούντας περί της Ορθοδοξίας με ακατάσχετη στωμυλία και αδολεσχία!” Ημείς δε “ατέχνως”, σεις δε λογοτέχνως και ΚΟΛΑΚΕΥΤΙΚΩΣ. Εμείς φωνασκούμε, ενώ σείς γαυγίζετε υπέρ της Ψευδενώσεως και αφοδεύετε επί τους αγώνας των Πατέρων! “Ταλαίπωροι” κι αυτοί! “Θύματα του αρχεκάκου όφεως που μας κληροδότησαν την διάσπασιν…”
«Μὴ λησμονῶμεν»…. μας λέγεις ρητορικώς. Μήπως λησμονείτε εσείς τον φρικτότατο λόγο του Αγίου Γέροντος Παϊσίου ότι ο Προφήτης Ηλίας θα ξανάρθει με την πύρινη ρομφαία στο χέρι να κόψει κεφάλια και θ’ αρχίσει πρώτα ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ!! Τους κοσμικούς και αθέους δεσποτοκράτες, τους Οικουμενιστές, καθώς και τους Αρχιμανδρίτες και τους Ηγουμένους που τους υποστηρίζουν, που τους λιβανίζουν και τους πλέκουν το ανέσπερο λατρευτικό εγκώμιο του Βάαλ….
Φαίνεται πως κάποιοι από μόνοι τους θέλουν πολύ να κολαστούν και το επιθυμούν σφοδρότατα να καταταγούν τω διαβόλω και πάσι τοις αγγέλοις αυτού και πάση τη πομπή αυτού.
Εμείς όμως, αληθώς δεν επιθυμούμε τον χαμό σας και τον κολασμό σας. Δανείζομαι τα ίδια σου τα λόγια, ηγούμενε φιλοφρονητικέ:
“Ἐνταῦθα καὶ δι’ ὅλους αὐτούς τους οικουμενιστάς ἀπαιτεῖται οὐχὶ μόνον ἡ ἀναφώνησις «Ἔλεος!», ἀλλὰ τὸ «Κύριε ἐλέησον!» πεντακοσιοντάκις ὡς ἐν τῇ Ὑψώσει τοῦ Τιμίου Σταυροῦ…” ἵνα ἐν Αὐτῷ τῷ Χριστῷ και τῇ Αληθεία Αὐτοῦ αὐξηθῶμεν άπαντες εἰς σωτηρίαν!»
ΠΗΓΗ: http:/www.wallingoff.com/651
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου