Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016



Συνήγοροι διαφθορᾶς


τοῡ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη








Χριστός καί ἁμαρτωλοί! Θέμα ἐπίκαιρο. Ὄχι πρόβλημα, ἀλλά θέμα. Θέμα ἐκ τοῦ μή ὄντος. Ξεκάθαρη εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀναμάρτητος Κύριος, ὁ «μή γνοῦς ἁμαρτίαν», «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» ( Α΄ Πέτρ. β΄ 22).
Ξεκάθαρη εἶναι ἡ ὑποδειγματική Του ἀναμαρτησία. Ἡ ζωή Του εἶναι ὁ ὑπογραμμός γιά ὅλους. Ἡ ἁγιότητά Του εἶναι ὑπόδειγμα τέλειο καί παράδειγμα πρός μίμησι. Τά ἴχνη τῆς διαβάσεώς Του εἶναι τά σημάδια γιά τή δική μας πορεία. «Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» ( Α΄ Πέτρ. β΄ 21).
Ξεκάθαρη ἡ ἀγάπη Του στούς ἁμαρτωλούς, πού μετανοοῦν. «Οὺκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» ( Ματθ. Θ΄ 21).
Αὐτονόητα τά παραπάνω. Καί ὅμως μερικοί ψευτοθεολογοῦντες, λαϊκοί καί κληρικοί, σπεύδουν νά στηρίξουν καί… ἁγιογραφικά τήν πάσης φύσεως (καί ἐκτός φύσεως) ἁμαρτία, καί τή διαστροφή, καί τήν ὁμοφυλοφιλία. Δια­στρεβλώνουν ἤ κόβουν καί ράβουν χωρία τῆς Γραφῆς στά μέτρα ἐκφύλων, καί, γιατί ὄχι, καί στά δικά τους! Κατ’ αὐτούς:
 Ὁ Χριστός δέχεται τούς μοιχούς καί τούς πόρνους! Ἄρα ὁ Χριστός δέχεται τήν πορνεία καί τή μοιχεία! Ὅταν ὁ γιατρός δέχεται τόν ἄρρωστο, σημαίνει, ὅτι βραβεύει καί στεφανώνει τήν ἀρρώστια; Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἰατρός, ὁ μόνος πού μπορεῖ καί γιατρεύει τά πάθη, καί τά πιό βρωμερά. «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες» ( Ματθ. θ΄ 12).
Ποιοί δέν ἔχουν ἀνάγκη τόν Χριστό, πού μόνο γιατρεύει καί ποτέ δέν χαϊδεύει ἁμαρτίες; Οἱ δύο κατηγορίες.
Στή μία ἀνήκουν ὅσοι τήν ἀρρώστια τήν θεωροῦν ὑγεία, τήν κοπριά τήν λένε εὐωδία, τή χυδαιότητα τήν βλέπουν ὡς… λουλούδι! Πρόκειται γιά τούς ἀμοραλιστές.
Στήν ἄλλη κατηγορία ἀνήκουν αὐτοί, πού θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὑγιεῖς, ἁναμάρτητους. Πρόειται γιά τούς ὑποκριτές.
Ὁ Χριστός -λένε- δέχεται καί ἀγκαλιάζει, πόρνους καί μοιχούς! Ὅσοι, ἐν ἐπιγνώσει μάλιστα τῆς διαστροφῆς, ὑποστηρίζουν κάτι τέτοιο, δέν εἶναι μόνο ἀγράμματοι ἁγιογραφικῶς. Εἶναι καί βλάσφημοι! Φἐρνουν δέ ὡς παράδειγμα τήν πόρνη, πού δέχτηκε ὁ Χριστός, καί τή μοιχαλίδα καί εἶπε: « Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος τόν λίθον βαλέτω» ( Ἰωαν. η΄ 7).
Ἀλλ’ ὦ διαστρεβλωτές! Ὁ Χριστός δέχτηκε τή μετάνοια τῆς πόρνης, ὄχι τήν πορνεία αὐτήν καθ’ ἑαυτήν. Ὁ Χριστός συγχώρεσε τίς ἁμαρτίες της, διότι ἔκλαψε πολύ καί ἀγάπησε πολύ. Ὁ Χριστός συγχωρεῖ (Λουκ. ζ΄ 47) ὄχι ἁπλῶς πολλούς, ἀλλά ὅλους. Καμμιά ὅμως ἁμαρτία δεν κυρώνει καί δέν ἐπισφραγίζει.
Καί ὡς πρός τήν μοιχαλίδα, εἶπε μέν τό «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος τόν λίθον βαλέτω» γιά τούς σκληρούς φαρισαίους, ἀλλ’ ἡ σημασία τῆς σχέσεως Του μέ τήν ἁμαρτωλή βρίσκεται στό «μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἰωαν. Η΄ 11).
Λένε οἱ διαστεβλωτές: «Ὁ Χριστός δέν ποινικοποιεῖ τήν κάθε μορφή ἁμαρτίας» Λάθος. Τί εἶναι φοβερώτερο: Ἡ ποινικοποίησις τῆς ἁμαρτίας ἤ  ὁ αἰώνιος κολασμός τῆς ἁμαρτίας; Ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς φαυλότητας, τῆς διαστροφῆς, ὅπως εἶναι ἡ κλοπή, ἡ μοιχεία, τά ναρκωτικά, ἡ ὁμοφιλοφυλία, ἡ ληστεία, ὁδηγοῦν τήν κοινωνία σέ κόσμο ζούγκλας καί ἐγκλήματος.
        Ὁ Χριστός δέν ἀμνηστεύει ἁμαρτίες. Προειδοποιεῖ πολλάκις γιά κολασμό ὅσους τήν ἁμαρτία τήν κάνουν θεωρία, τρόπο ζωῆς, σημαία, νόμο τοῦ κράτους
    •Πάντως ὅλσοι θεολογώντας (δήθεν) γίνονται αὐτόκλητοι συνήγοροι τῆς ὁμοφιλοφυλίας, ἄς μήν ἐπικαλοῦνται μάρτυρα τόν Ἀναμάρτητο Χριστό, πού, ναί, διδάσκει τήν «ἠθική καθαρότητα».

8 σχόλια:

  1. Όλη η περικοπή της μοιχαλίδος και φυσικά η περιβόητη φράση "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" δεν ανήκει στο Ευαγγέλιο και στην Καινή Διαθήκη. Είναι νόθο απόσμασμα κειμένου που δεν υπάρχει στα παλαιότερα χειρόγραφα και προστέθηκε αργότερα. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που υπομνηματίζει το ιερό Ευαγγέλιο του Ιωάννου, δεν την αναφέρει καν! Την παραλείπει, διότι ...δεν υπάρχει!

    Συνεπώς δεν χρειάζεται να "απολογείται" ο π. Δανιήλ και κανένας πνευματικός και ποιμήν της Εκκλησίας μας διότι, τάχα, δεν αντιμετωπίζει την αμαρτία υπό το πρίσμα της παραβολής αυτής και του "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω"!!! Εκ του πονηρού αυτά! Αναμάρτητος δεν είναι κανένας μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι με άλλοθι το "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω" θα πρέπει συμβιβαστούμε με την αμαρτία, οφείλουμε και να πιστεύουμε ορθά και να πράττουμε ορθά κι όποτε αποτυγχάνουμε στην ορθή πίστι και στην ορθή πράξι να κλαίμε και να αμέσως να μετανοούμε. Αφού η Καινή Διαθήκη ορίζει ότι οι αρσενοκοίτες βασιλείαν θεού ου κληρονομήσουσι, και έξω οι κύνες (κιναιδοι), οφείλουμε και να τα εφαρμόζουμε και να ομολογούμε ότι αυτά λέει ο λόγος του Θεού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από πού κι ως πού δεν υπάρχει η φράση αυτή στο ιερό κείμενο; Τι είναι αυτά που λες;

      Διαγραφή
    2. Όχι μόνο η φράση! Όλη η περικοπή της μοιχαλίδος, είναι νόθη, είναι το μόνο τμήμα του Κατά Ιωάννην που δεν είναι γνήσιο.

      Δυστυχώς τα "απόκρυφα" και τα "νόθα" κείμενα είναι όλα εκ του πονηρού, αλλοιώνουν την ορθή πίστη, την ορθοδοξία και την ορθοπραξία.

      Διαγραφή
    3. Αν έχετε την Καινή Διαθήκη κριτική έκδοση του Πατριαρχείου Κων/λεως, που εκδίδει η Απ. Διακονία, στην σελ. 13, "εισήγησι" του 1904 η "επιτροπεία" αναφέρει ότι η περικοπή της μοιχαλίδος δεν υπάρχει μεν στα εκλογάδια (δηλ. δεν υπάρχει στα βιβλία που αδιάλειπτα αντιγραφόμενα περιέχουν τις ευαγγελικές περικοπές όπως διαβάζονται στους Ναούς, τις Κυριακές κ.λπ.) αλλά στην έκδοσί του 1904, την συμπεριλαμβάνουν με κανονικά γράμματα διότι, υπάρχει σε κάποια, όχι σε όλα αλλά σε αρκετά - ("ικανά" γράφουν) μηναία και ιδίως την 8 Οκτωβρίου της Αγ. Πελαγίας (προφανώς την περικοπή την έβαλε στην 8 Οκτ. κάποιος μεταγενέστερος)!.

      Και ακόμα, ενώ η επιτροπεία ομολογεί ότι ένα άλλο χωρίον της Α΄Ιωάννου ε΄7-8 είναι αναμφισβήτητα νόθο και θα έπρεπε να μην συμπεριληφθεί στο κείμενο της Καινής Διαθήκης, αναγκάστηκε να το συμπεριλάβει, με εντολή της Συνόδου, αλλά το έβαλε με διαφορετικά γράμματα.

      Διαγραφή
  2. 2) Συνέχεια.
    5) Εἰς τὰ χειρόγραφα, ὅπου ὑπάρχει ἔστω καὶ ὡς ὀβελιστέα, δὲν ἔχει μίαν σταθερὰν μορφὴν ἤ μέγεθος∙ ἔχει πολλὰς μορφὰς ποὺ ἔχουν διαφορὰς πολὺ μεγαλυτέρας ἀπὸ τὰς συνήθεις διαφορὰς λέξεων τοῦ κανονικοῦ κειμένου∙ τοιαῦται διαφοραὶ ἐμφανίζονται μόνον εἰς τὰ ἀπόκρυφα καὶ φανερώνουν μίαν μακρὰν σειρὰν μεταπλάσεων καὶ διασκευῶν.
    6) Ἡ περικοπὴ περιέχει τὴν ἐντελῶς ἀνιστόρητον καὶ ἀσυμβίβαστον μὲ τὰ Εὐαγγέλια πληροφορίαν, ὅτι ὁ Χριστὸς ἐξέδωκε περὶ τῆς μοιχαλίδος δικαστικὴν ἀπόφασιν ἀναγνωρισθεῖσαν ὑπὸ τῶν φαρισαίων, οἱ δὲ φαρισαῖοι μόνοι ἔδωκαν εἰς τὸν Χριστὸν τὸ δικαίωμα τοῦ δικάσαι τελεσιδίκως. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ψεῦδος. Οἱ φαρισαῖοι καὶ γενικῶς οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἰησοῦ πολλάκις προεκάλεσαν αὐτὸν νὰ ἀποφανθῇ ἐπὶ ποικίλων νομικῶν ἢ πολιτικῶν ζητημάτων (ἀποστάσιον, κῆνσος, ἀνάστασις, τρόπος σωτηρίας), ἀλλὰ μόνον διὰ νὰ τὸν δοκιμάσουν καὶ νὰ τὸν παγιδεύσουν∙ οὐδέποτε τὸν ἐκάλεσαν νὰ δώσῃ ἰσχύουσαν λύσιν εἰς μίαν νομικὴν ὑπόθεσιν, ὅπως εἰς τὴν περικοπὴν αὐτὴν ὅπου ὁ Ἰησοῦς ἐκδίδει ἀθωωτικὴν δικαστικὴν ἀπόφασιν, οἱ δὲ φαρισαῖοι τὴν ἀναγνωρίζουν ὡς ἔγκυρον. Δηλαδὴ οἱ φαρισαῖοι μόνον θεωρητικῶς καὶ οὐδέποτε πρακτικῶς ἐζήτησαν τὴν γνώμην τοῦ Ἰησοῦ.
    7) Εἰς τὰ Εὐαγγέλια δὲν ὑπάρχουν μυστικοπαθεῖς γρίφοι ἀποσκοποῦντες νὰ ἐξάπτουν τὴν νοσηρὰν φαντασίαν τοῦ ἀναγνώστου καὶ μηδεμίαν ἐξήγησιν ἔχοντες, ὅπως ἐκεῖνο τὸ τῆς περικοπῆς αὐτῆς ὅτι «ὁ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν» (8,6). Οὔτε ὁ Χριστὸς ἀντιδρᾷ ποτε κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς τὰς προκλήσεις τῶν ἐχθρῶν του κατὰ τὰ κανονικὰ Εὐαγγέλια. Τοιοῦτοι μυστικοπαθεῖς γρίφοι μόνον εἰς τὰ ἀπόκρυφα ὑπάρχουν ἄφθονοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 3) Συνέχεια
    8) Ὁ Κύριος συγχωρεῖ εἰς τὰ Εὐαγγέλια καὶ τελώνας καὶ πόρνας, ἀλλὰ μόνον εφ’ ὅσον παρέχουν δείγματα μετανοίας∙ ἄλλως καταδικάζει σκληρῶς καὶ τὰς πόρνας καὶ τοὺς τελώνας. Ἐδῶ παρουσιάζεται μία μοιχαλὶς τὴν ὁποὶαν συγχωρεῖ καὶ ἀθωώνει ὁ Κύριος, χωρὶς αὐτὴ νὰ μετανοήσῃ∙ μόνον εἰς τὴν ἐρώτησιν, ἄν τὴν κατέκρινε κανείς, ἀπαντᾷ, «Οὐδείς, κύριε». Αὐτὸ ἐκτὸς τοῦ ὅτι εἶνε ἀντιευαγγελικόν, προδίδει ὅτι ἡ περικοπὴ κατάγεται ἐκ τῶν μέσων τοῦ Β΄μ.Χ. αἰῶνος καὶ ἐπλάσθη ὑπό τῶν αἰρετικῶν ἐκείνων ποὺ συνεχώρουν πολλὰ καὶ εὐκόλως εἰς τοὺς πεπτωκότας Χριστιανοὺς καὶ εἶχον ὡς σπουδαίαν ἀσπίδα τὴν ἁμαρτωλήν πρόφασιν «ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος βαλέτω λίθον» (8,7).
    9) Εἰδικώτερον εἰς τὴν θέσιν ὅπου εὑρίσκεται συνηθέστερον (μετά το Ἰω 7,52) διακόπτει τὴν συνάφειαν∙ ἀλλ’ καὶ εἰς οἱανδήποτε ἄλλην θέσιν ἤ διακόπτει τὴν συνάφειαν ἤ εἶνε τελείως ἀπροσδόκητος, ὅπως εἰς τὸ τέλος τοῦ κατὰ Ἰωάννην μετὰ τὰς ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. Νομίζω δὲ ὅτι ἡ τελευταία αὐτὴ θέσις εἶνε καὶ ἡ ἀρχαιοτέρα, καὶ ὅτι ἐτοποθετήθη ἐκεῖ ὄχι μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι ἀνήκει εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, ἀλλ’ ὅτι εἶνε ἕνα πέμπτον Εὐαγγέλιον μετὰ τὰ τέσσερα μεγάλα. Ἔπειτα ἐξελήφθη ὡς ἐπίλογος τοῦ γειτονικοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου, ἔπειτα, ἐπειδὴ ἐκεῖ ἦτο ἀπροσάρμοστος, εἰσῆλθεν ἐντὸς τοῦ κειμένου, καὶ τελευταίως, ἐπειδὴ εἶνε τελείως ἀνένδεκτος εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην, ἐπεχειρήθη νὰ ἐνσφηνωθῇ εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν, τὸ Εὐαγγέλιον τῶν οἰκτιρμῶν. Ἀλλὰ παντοῦ φαίνεται ὡς ξένον σῶμα.
    10) Εἰς τὰς θέσεις Ἰω. 7, 36 καὶ 7, 52 εἶνε ἀπροσάρμοστος καὶ δι’ ἕνα ἄλλον λόγον. Εἰς τὴν περίοδον τῆς δημοσίας δράσεως τοῦ Κυρίου ὁ Ἰωάννης ὅσα σημεῖα ἢ ἐπεισόδια ἀναφέρει τὰ ἀναφέρει μόνον ὡς ἀφορμὰς μακρᾶς διδασκαλίας∙ μόνον μὲ τὴν περικοπὴν αὐτὴν δὲν συμβαίνει τοῦτο.
    11) Μία μαρτυρία ἐκ τοῦ Παπίου ὅτι «(ὁ Παπίας) ἐκτέθειται καὶ ἄλλην ἱστορίαν περὶ γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς ἁμαρτίαις διαβληθείσης έπὶ τοῦ Κυρίου, ἣν τὸ καθ’ Ἑβραίους Εὐαγγέλιον περιέχει», οὐδέν μαρτυρεῖ ὑπέρ τῆς γνησιότητος τῆς περικοπῆς τῆς μοιχαλίδος. Πρῶτον, διότι ἐκεῖ πρόκειται μᾶλλον περὶ ἄλλης διηγήσεως περὶ γυναικὸς «διαβληθείσης ἐπὶ πολλαῖς ἁμαρτίαις», ἐνῷ ἐδῶ λέγεται ἕνα μόνον παράπτωμα τῆς γυναικὸς, ὅτι συνελήφθη μοιχευομένη. Δεύτερον, διότι ἐκεῖ λέγεται ὅτι περιέχεται εἰς τὸ καθ’ Ἑβραίους∙ ὁ Παπίας ἐγνώριζε καὶ τὰ τέσσερα κανονικὰ Εὐαγγέλια∙ ἄρα, ἐφ’ ὅσον τὴν εἶδε εἰς τὸ καθ’ Ἑβραίους, καὶ ἄν ἀκόμη εἶνε ἑτέρα παραλλαγή τῆς παρούσης περικοπῆς, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν τὴν ἔβλεπεν εἰς ἕνα ἐκ τῶν κανονικῶν. Τρίτον, διότι ὁ Παπίας εἶνε τελείως ἀναξιόπιστος.
    Ὅλοι οἱ ὡς ἄνω λόγοι, καὶ κατὰ μόνας ἐάν ληφθοῦν, πείθουν ὅτι ἡ περικοπὴ τῆς μοιχαλίδος οὔτε τοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου εἶνε γνήσιον μέρος, οὔτε ἄλλου Εὐαγγελίου, οὔτε τῆς Κ. Διαθήκης γενικῶς. Εἶνε διήγησις ἀπόκρυφος καὶ μὴ παραδιδομένη ὑπὸ τῆς ἱερᾶς παραδόσεως ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στον Χρυσόστομο εντοπίζονται και άλλες παραλείψεις,όπως π.χ. το χωρίο Ματθ.23,16-25,τις οποίες δεν φαίνεται να γνωρίζει ο κ.Καρδάσης( δηλαδή το χωρίο του Ματθ.23,16-25 δεν υπάρχει;).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν αναρτήθηκε το 1ο μέρος των συνεχειών των σχολίων όπου και αναφέρεται η πηγή του πολυτονικού κειμένου, ο συγγραφέας (όχι ο Ι.Καρδάσης) και τα πρώτα 3 σοβαρά επιχειρήματα, και, όντως ποτέ δεν θα ακούσετε την περικοπή της μοιχαλίδος στους Ναούς, ενώ σε όλο το έτος διαβάζεται όλο το υπόλοιπο κείμενο των Ευαγγελίων, στις περικοπές (!)

    Είναι όμως πολύ σοβαρή υπόθεση, υπόθεση σωτηρίας "έν ιώτα ή μία τελεία" παραπάνω ή λιγότερη στην Αγία Γραφή.

    Επανέρχομαι συνεπώς, αντιγράφοντας από το βιβλίο:

    1) Ἡ περικοπὴ δὲν ὑπάρχει καθόλου εἰς ἀρκετὰ χειρόγραφα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως κειμένου καὶ μάλιστα εἰς τὰ ἀρχαιότερα μεγαλογράμματα∙ εἰς τὰ ὑπόλοιπα ὅπου ὑπάρχει, δηλοῦται ὅτι ὀβελίζεται ὡς νόθος μὲ ἀγκύλας καὶ ἀστερίσκους (μόνος ὁ ἀστερίσκος δὲν σημαίνει ὀβελισμὸν ἀλλ’ οὐδετέραν δήλωσιν τῆς ἀμφισβητήσεως). Δὲν ὑπάρχει ἢ ὑπάρχει ἐντὸς ἀγκυλῶν εἰς ἐκλογάδια. Ἡ αὐτὴ κατάστασις παρατηρεῖται καὶ εἰς τὴν ἀλεξανδρινὴν παράδοσιν κειμένου καὶ εἰς τὰς μεταφράσεις itala, vulgata, σαϊδικήν, βοχαϊρικήν, ἀχμιμικήν, τὰς πέντε συριακάς, γοτθικήν, ἀρμενικήν, αἰθιοπικὴν καὶ γεωργιανήν.

    2) Τὴν παραλείπει ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ ἄλλοι ἀρχαιότεροι αὐτοῦ καὶ νεώτεροι συγγραφεῖς (Τατιανός, Κλήμης Ἀλεξ., Τερτυλλιανός, Ὠριγένης, Κυπριανός, Νόννος, Κύριλλος Ἀλεξ., Κοσμᾶς, Θεοφύλακτος), οἱ ὁποῖοι ἐκπροσωποῦν εἴτε τὴν ἐκκλησιαστικὴν εἴτε τὴν ἀλεξανδρινὴν παράδοσιν. Ἀναφέρεται ὡς ὀβελιστέα ἀπὸ πολλοὺς ἄλλους (Ἀμβρόσιος, Ἀμβροσιαστής, Ἱερώνυμος, Αὐγουστῖνος, κ.λπ.). Παραθέτω τὴν σχετικὴν παράγραφον τοῦ Χρυσοστόμου ἐκ τοῦ ἐξηγητικοῦ ὑπομνήματός του εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον. «Ποίαν γὰρ ἀκολουθίαν ἔχει, εἰπέ μοι, εἰπόντος ἐκείνου ὅτι “ ‘O νόμος ἡμῶν οὐ κρίνει οὐδένα ” εἰπεῖν “ Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ” . δέον γὰρ δεῖξαι, ὅτι οὐκ ἀκρίτως ἔπεμψαν αὐτὸν καλέσαντες, ἢ ὅτι οὐ χρὴ μεταδοῦναι λόγου, ἀγροικότερον καὶ θυμικώτερον κέχρηνται τῇ ἀντιρρήσει∙ “ Ἐρώτησον καὶ ἴδε, ὅτι ἐκ τῆς Γαλιλαίας προφήτης οὐκ ἐγήγερται ” . τί γὰρ εἶπεν ὁ ἄνθρωπος; ὅτι προφήτης ἐστίν; εἶπεν ὅτι ἄκριτον ἀναιρεθῆναι οὐ δεῖ. οἱ δὲ ὑβριστικῶς, ὅτι οὐκ εἰδότι περὶ τῶν Γραφῶν οὐδὲν, ταῦτα ἐπήγαγον∙ ὡσαννεὶ εἴποι τις: Ὕπαγε μάθε∙ τοῦτο γάρ ἐστιν “ Ἐρώτησον καὶ ἴδε ” . τὶ οὖν ὁ Χριστός; ἐπειδὴ ἄνω καὶ κάτω τὴν Γαλιλαίαν ἔστρεφον καὶ τὸν προφήτην, ἀπαλλάττων πάντας ταύτης τῆς ἀλλοτρίας ὑποψίας, καὶ δεικνὺς ὅτι οὐχ εἶς τῶν προφητῶν ἐστιν, ἀλλὰ τοῦ κόσμου Δεσπότης, φησίν∙ “ Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου ”. οὐ Γαλιλαίας, οὐ Παλαιστίνης, οὐδὲ τῆς Ἰουδαίας. Τι οὖν οἱ Ἰουδαῖοι; “ Σὺ περὶ σεαυτοῦ μαρτυρεῖς, ἡ μαρτυρία σου οὐκ ἔστιν ἀληθής ”». (Ὁμ.62,§ 2).

    3) Ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν δημοσίευσιν τοῦ ἱεροῦ Κανόνος, ἐνῶ καλύπτει ὅλον τὸ κείμενον τῶν Εὐαγγελίων, δὲν δημοσιεύει τὴν περικοπὴν αὐτήν.



    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου