Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Καὶ τὴν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἠσπάσθη ὁ ἀδίστακτος ἱδρυτὴς τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Ἔσσεξ. Και ιδου ποια η καταντια αυτου του "θεοπτη":«Τὴν Κυριακὴν 12ην Νοεμβρίου 1967 ἔλαβε χώραν εἰς τὸν ὀρθόδοξον ναὸν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας (Λονδίνου) συλλείτουργον εἰς τὸ ὁποῖον προεξῆρχον ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καὶ ὁ αἱρετικὸς Ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Λόρδος Michael Ramsey. Παρὼν καὶ συμμετέχων εἰς τὴν τοιαύτην μιαρὰν καὶ θεομίσητον τελετὴν ἦτο καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Ἔσσεξ Σωφρόνιος».Η φρικτη ειδησις δημοσευτηκε στο περιοδικο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΣΟΥ Νοεμβριος 2010. Αυτος ηταν ο Σωφρονιος Σαχαρωφ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ. Περιμενουμε διαψευσι. Θα την εχουμε;


ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ

ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ

ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ      


του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου

π. Ιωαννη Διωτη. 


                                 10ον
 


Νοθεύει κα τν Θείαν Λειτουργίαν Σωφρόνιος
πρτος πο τόλμησε ν προσθέσ «δικάς του εχς» ες τν Θείαν Λειτουργίαν το γίου ωάννου το Χρυσοστόμου το Σωφρόνιος το σσεξ. Γράφει μεταξ λλων π τ Παρίσι, τν 30ν Δεκεμβρίου 1958, ες τν δελφήν του Μαρίαν Συμεώνωφ Καλασνίκοβα Σαχάρωφ.
«Στ σημεο κενο που συνηθίζεται ν διαβάζωνται συμπληρωματικς προσευχς ατήσεις στ λειτουργία, δηλαδ μετ τ Εαγγέλιο, ρχισα ν παραθέτω μερικς δεήσεις κα πειτα προσευχς πο προετοιμάζουν γι τ μυστήριο, στε ν βοηθήσω τος παρισταμένους πρν π τν πι σημαντικ στιγμ τς λειτουργικς ναφορς, ν συγκεντρωθον σωτερικ κα ν νωθον μ τν ερέα. Σο στέλνω τ κείμενα ατά. χω γι τν ρα πέντε. Τ καθένα π ατ τ διαβάζω λόκληρο στ λειτουργία λλάζοντας τ σειρά του γι ν δημιουργεται ποικιλία» (ρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Γράμματα στ Ρωσία, σελ. 82-83).
Κατ τν Σωφρόνιον Σαχάρωφ, δν βοηθον α κατανυκτικα εχα τς Θείας Λειτουργίας «τος παρισταμένους δι ν συγκεντρωθον σωτερικά». Σωφρόνιος διέγνωσε τν νάγκην ν προβ ες λειτουργικν αθαιρεσίαν μ προσθήκην ατοσχεδίων εχν. ς χει πισημανθ κα λλο, εναι διατεταραγμένος σωτερικς κόσμος Σωφρονίου κα εροθέου.
Κα λλα διαστρεβλωτικ τς προσευχς
«Μετ π μι σαρκικ μαρτία σταματ προσευχή, ν θεολογικ συγγραφ μπορε ν συνεχίζεται. Ατ διακρίνει τν θεολογία ς χάρισμα το γίου Πνεύματος π τν θεολογία ς νθρωπίνη πιστήμη. π τν προσευχ φαίνεται καθαρότητα τς ψυχς κα το σώματος. Εναι δυνατν νθρωπος ν θεολογ, ν συγγράφ, ν εναι πιστήμων, λλ ν μν προσεύχεται, ν μν εναι γιος» (σελ. 301-302).
Τραγέλαφος. Τέρας μ δύο ψεις, τράγου κα λάφου. Τίς μοι δώσ σοφίαν, να κατανοήσω τ κατανόητα κα σοφα το σόφου «σοφο» Σωφρονίου Σαχάρωφ; Εναι δυνατν ποτ ν σταματήσ προσευχ το πιστο Χριστιανο π οασδήποτε συνθήκας; Ες να εσυνείδητον κα χοντα «φόβον Κυρίου» Χριστιανόν, μέσως μετ τν διάπραξιν, ξ δυναμίας κ συναρπαγς, οασδήποτε μαρτίας, δημιουργεται νάγκη μεγαλυτέρας, θερμοτέρας, ντατικωτέρας κα μετ πολλν δακρύων κα ναστεναγμν προσευχς, δι ν λθ τ λυτρωτικν λεος το Θεο κα δι ν ρεμήσ π τν τρικυμίαν το πικρο λέγχου τς συνειδήσεώς του, δι τς ν συντριβ καρδίας ελικρινος μετανοίας κα καθαρς ξομολογήσεως. Σωφρονίου σοφίαν ζήλωσεν Ναυπάκτου. Δι’ ατ δημοσιοποιε κα ατς τς νοησίας το ψευδοαγίου του.
Διαγράφεται λοιπν κα δ τ τς γίας Γραφς «διαλείπτως προσεύχεσθε» κα τ το γίου Γρηγορίου το Θεολόγου «Μνημονευτέον το Θεο μλλον ναπνευστέον». κ. ερόθεος πολλάκις νέγνωσεν ες τς τρες θείας Λειτουργίας, το γίου ακώβου το δελφοθέου, το Μεγάλου Βασιλείου κα το γίου ωάννου το Χρυσοστόμου, καθς κα ες λλας ερς κολουθίας: «Πάλιν κα πολλάκις σο προσπίπτομεν κα σο δεόμεθα, γαθ κα Φιλάνθρωπε, πως, πιβλέψας π τν δέησιν μν, καθαρίσς μς π παντς μολυσμο σαρκς κα πνεύματος….», «Σο μόν μάρτομεν κα σο προσπίπτομεν» κα πλθος λλων τοιούτων λειτουργικν εχν κα δεήσεων.
πισημαίνεται κόμη κα μία κρα ντίθεσις πρς τν γίαν Γραφήν. Επεν «γιος» το γίου Ναυπάκτου Σωφρόνιος Σαχάρωφ κα προβάλλει Ναυπάκτου, ς νωτέρω, πρς διδαχήν:
«Εναι δυνατν νθρωπος ν θεολογ, ν συγγράφ, ν εναι πιστήμων, λλ ν μ προσεύχεται, ν μ εναι γιος».
λα ατ νθρωπος κα πολλ λλα δύναται ν τ νεργ χωρς τν βοήθειαν το Θεο, κατ τν Σωφρόνιον Σαχάρωφ κα τν κ. ερόθεον. μως, Θεάνθρωπος ησος Χριστς λέγει τι «χωρς μο ο δύνασθε ποιεν οδέν» (ω. ιε΄ 5).
Εναι ξοργιστικ τοιαύτη προκλητικ ντίθεσις πρς τν γίαν Γραφν το Σωφρονίου κα το εροθέου.

 «Δν συμβιβάζεται σωτερικ προσευχ μ τν ν τ κόσμ δρσιν, σονδήποτε κα ἐὰν εναι ατ φέλιμος. νεκα τούτου δν ρχεται μπνευσις δι τ κηρύγματα» (σελ. 327).
Ατ εναι πόσπασμα κ τς π 30-9-1978 παντητικς πιστολς το Σωφρονίου Σαχάρωφ πρς τν Ναυπάκτου, ποος ζήτησεν πάντησιν δι μίαν κατάστασίν του, τν ποίαν παρουσιάζει ες τ βιβλίον του πιγραμματικς κα συνεσκιασμένως, χωρς ν παραθέτ ατούσιον τ περιεχόμενον τς δικς του πιστολς πρς τν Σωφρόνιον, ν δημοσιοποιε ατούσιον τν πάντησιν το Σωφρονίου. Γράφει   κ. ερόθεος: «Κάποια στιγμή, μως, κάνοντας τν εχή, ασθάνθηκα κάτι διαίτερο. Φοβήθηκα μήπως ατ ταν κάποια κατάσταση πλάνης. γραψα μέσως στν Γέροντα κα το νέφερα κριβς τν κατάσταση ατ πο περνοσα κα ζητοσα προσωπικ καθοδήγηση» (σελ. 325).
π τν πάντησιν το Σωφρονίου προκύπτει τι κ. ερόθεος, κατ τν προσευχήν του, σθάνθη δθεν ορανόθεν μήνυμα δι ν ναχωρήσ ες τ γιον ρος κα συγχρόνως δυναμίαν τιν δι τν προετοιμασίαν τν κηρυγμάτων του. το τότε κ. ερόθεος εροκρυξ τς ερς Μητροπόλεως δέσσης. Ναυπάκτου κφράζεται σαφς τι χει θεοπτικς μπειρίας, χωρς ν ντιλαμβάνεται τι ατ εναι πλάνη το διαβόλου.
Εσερχόμεθα τώρα ες τν οσίαν μις κόμη, ς νωτέρω, κ τν πλανν το Σωφρονίου, τς ποίας Ναυπάκτου υοθετε, θαυμάζει κα προβάλλει.
Συμφωνον λοιπν κα ο δύο ατο τι σοι χουν «δρσιν ν τ κόσμ» δν δύνανται ν χουν «σωτερικν προσευχήν». ρωτ· τ γιογραφικν «διαλείπτως προσεύχεσθε» κα τ το γίου Γρηγορίου το Θεολόγου «Μνημονευτέον το Θεο μλλον ναπνευστέον» διαγράφονται; σχύει κα δ ναλυτικ πάντησις, ποία δόθη νωτέρω ες τέραν σχετικν παρατήρησιν.
Σωφρόνιος ες τν πορίαν το Ναυπάκτου (το τότε ρχιμανδρίτου) περ τς δυσκολίας του ν συγκεντρώνεται δι τν προετοιμασίαν τν κηρυγμάτων του, κατόπιν τς… ποκαλυπτικς «εχς», παντ τι ατ εναι ποτέλεσμα τς «σωτερικς προσευχς», ποία δν συμβιβάζεται «μ τν ν τ κόσμ δρσιν», πως εναι κα τ θεα κηρύγματα, κατ τν Σωφρόνιον κα τν κ. ερόθεον. Ψυχοπαθολογικν φαινόμενον.
ν λοιπν τ θεα κηρύγματα πιβάλλεται ν προετοιμάζωνται ν συνεχε κα κατανυκτικ προσευχ, Σωφρόνιος Σαχάρωφ κα Ναυπάκτου κ. ερόθεος διδάσκουν τι «σωτερικ προσευχή» δν διευκολύνει τν συγκέντρωσιν τς σκέψεως δι τν προετοιμασίαν τν κηρυγμάτων, διότι ατ κηρύγματα) εναι «δρσις ν τ κόσμ», ς ποφαίνονται κα τ δύο ατ «ξαπτέρυγα» τς Θεολογίας. Δεσπότης ατός κα Σωφρόνιος Σαχάρωφ γνοον, ς φαίνεται, τι τ θεον κήρυγμα εναι στοιχεον κα μέρος τς Θείας Λειτουργίας.
«Κύριε, Κύριε, πίβλεψον ξ ορανο κα δε κα πίσκεψαι» τος δούλους σου πίσκοπον ερόθεον κα ερομόναχον Σωφρόνιον κα «κατάρτισαι» ατος θεολογικς.
λοι χομεν νάγκην θεολογικς καταρτίσεως, διότι τ σα γνομεν εναι πολ περισσότερα π ατ τ ποα γνωρίζομεν.
Μόνον Σωφρόνιος Σαχάρωφ δν εχεν νάγκην θεολογικς καταρτίσεως, πως παρουσιάζει ατν περθαυμαστής του Ναυπάκτου ερόθεος, ποος κα ατς συμπεριφέρεται κα γράφει ς ν χ πλήρη θεολογικν πάρκειαν.
*
«Πολλς φορς γι ν παντήσω σ κάποιον νθρωπο δν προσεύχομαι στν Θεό, λλ το λέγω κάτι π τν νο μου. Διότι, ν προσευχηθ κα λάβω πληροφορία π τν Θε κα δν πακούσ, τότε θ παρακούσ στν Θεό, δηλαδ θ λθ σ ντίθεση μαζί του. τσι μιλ π τν νο μου, στε ο νθρωποι τολάχιστον ν μ πακούσουν σ μένα κα ν μ ντιστέκωνται στν Θεό» (σελ. 352).
Εναι κα ατ π τ νόητα κα παιδαριώδη «διδάγματα» το Σωφρονίου Σαχάρωφ, τ ποα κ. ερόθεος υοθετε, ποδέχεται κα δημοσιοποιε.
στε λοιπν δι ν δίδωμεν παντήσεις ες τος νθρώπους δν πρέπει ν προσευχώμεθα ες τν Θεν κα οτε ν προσφέρωμεν τν θείον λόγον, λλ ν μιλμεν π τν νον μας. ντάσσονται κα ατ ες τ θεολογικ σκύβαλα το Σωφρονίου Σαχάρωφ κα εροθέου Βλάχου.
μως, σκοπς μν τν ποιμένων εναι κατήχησις κα εαγγελισμς το λαο. Πς θ πιτευχθ τοτο, ἐὰν δν κηρύξωμεν τν νόμον κα τ θέλημα το Θεο; Δν χουν μεγαλύτερον κρος, μεγαλυτέραν πειστικότητα κα μεγαλυτέραν πνευματικν ξίαν ο προσωπικο λόγοι το ερομονάχου Σωφρονίου π τς ντολς το Θεο.
ρωτ· ο προσωπικο λόγοι το Σωφρονίου ες τς παντήσεις τν ρωτώντων κα ες τς συμβουλάς του σαν σχετοι μ τν γίαν Γραφν κα τν Πατερικν σοφίαν σαν σύμφωνοι μ τν νόμον κα τ θέλημα το Θεο, λλ πέκρυπτεν ατ Σωφρόνιος δι ν μ γίν νυπακο ες τν Θεόν, ταν δν γίνουν δεκτο ο λόγοι του ατοί;
Κύριος επεν: « κούων μν μο κούει, κα θετν μς μ θετε· δ μ θετν θετε τν ποστείλαντά με» (Λκ. ι΄16). Ο ναγνσται ντιλαμβάνονται τ κατάστατον τν σκέψεων το Σωφρονίου. Ατς ποος δν πακούει ες τος ερες κα Πνευματικος τς κκλησίας δν πακούει κα ες τν Θεόν. πομένως, δν θ δύνατο Σωφρόνιος ν μποδίσ τν νυπακον ες τν Θεόν κείνου ποος δν θ εχεν πακούσει ες ατόν, παρ τ ς νω τέχνασμα το Σωφρονίου, τ ποον πανηγυρικς δέχεται κ. ερόθεος κα τ προβάλλει πρς διδαχήν. παράδεκτος λοιπν πόκρυψις το θείου λόγου.
*

«Χαίρομαι γιατ πολλο δν μο κάνουν πακο κα τσι δν χω εθύνη» (σελ. 354), διδάσκει Σωφρόνιος κα υοθετε κ. ερόθεος !!!
Νέοι κανόνες ποιμαντικς. Χαίρει λοιπν ποιμήν, πειδ ο ποιμαινόμενοι δν πακούουν ες ατόν; Τί συμβαίνει; Κα ἐὰν μν διδαχή του εναι ντίθετος πρς τν θεον νόμον, τότε καλς ν μ εσακούεται. μως, ες τν περίπτωσιν ατν δν πρέπει ν χαίρ, λλ ν θλίβεται σφοδρς, διότι θ εναι νάξιος ποιμήν. Ἐὰν δ διδαχή του εναι σύμφωνος πρς τν ρθόδοξον Χριστιανικν Διδασκαλίαν κα δν γίνεται παραδεκτός, πάλιν ξ σου κα περισσότερον πρέπει ν λυπται, διότι δν πιτυγχάνει ες τν ποστολήν του δι ν σωθον α ψυχα τν ποιμαινομένων π’ ατο.
*
«Δν μπορε Χριστιανς πολλς φορς τν μέρα ν προσευχηθ μ ασθηση Χάριτος. Θες κάποτε – κάποτε δίδει τν Χάρη του. ταν νος κάν νοερ προσευχ κα κουρασθ, τότε δν μπορε ξαν τν μέρα κείνη ν προσευχηθ ντατικά… λλοτε ξασκεται προσευχ μία ρα, λλοτε δύο ρες κα κάποτε να τέταρτο. ταν γίνεται μ νταση ρκε ατ γι λόκληρη τν μέρα» (σελ. 307).
Ατς εναι νυμνούμενος κα περυψούμενος «γιος» το γίου Ναυπάκτου. Καταργε τ «διαλείπτως προσεύχεσθε» (Α΄ Θεσ. ε΄ 17), φο « Θες κάποτε – κάποτε δίδει τν Χάρη του», δηλαδ κατά τινα χρονικ διαστήματα («κάποτε – κάποτε»), κα φο ρκε μις ρας προσευχ μέχρι δύο ρν, κόμη κα νς τετάρτου τς ρας, «γι λόκληρη τν μέρα», κατ τν δοξολογούμενον π το Ναυπάκτου ερομόναχον Σωφρόνιον Σαχάρωφ.
δ περιορίζεται π το Σωφρονίου Σαχάρωφ μέχρι δύο ρας τν μέραν κα νοερ προσευχή, «ταν κουρασθ νος», πως δέχεται κα Ναυπάκτου κα προβάλλει πρς διδαχήν μας.
κουέτω Ναυπάκτου κα τ κόλουθα, μήπως π τέλους συναισθανθ τος κτροχιασμούς του ν τ θεολογικ πορεί του κα ρχίσ ν μφιβάλλ δι τν γιότητα το δυστυχος Σωφρονίου Σαχάρωφ.
«Βλέπετε, γρυπνετε κα προσεύχεσθε· οκ οδατε γρ πότε καιρός στιν… ψ μεσονυκτίου λεκτοροφωνίας πρωί» (Μκ. ιγ΄ 33, 35). ν συνεχε προσοχ κα προσευχ πρέπει ν ερισκώμεθα, διότι δν γνωρίζομεν τν μέραν, οδ τν ραν κατ τν ποίαν ρχεται Κύριος. «λεγε δ κα παραβολν ατος πρς τ δεν πάντοτε προσεύχεσθαι ατούς» (Λκ ιη΄ 1). Κύριος ς νθρωπος «ξλθεν ες τ ρος προσεύξασθαι, κα ν διανυκτερεύων ν τ προσευχ το Θεο» (Λκ. ς΄ 12). «Οτοι πάντες σαν προσκαρτεροντες μοθυμαδν τ προσευχ κα τ δεήσει» (Πράξ. α΄ 14). Παρέμενον κούραστοι κα καρτερικο ες τν προσευχν κα ες τν δέησιν (Π.Ν. Τρεμπέλας). «Προσευχ δ ν κτενς γινομένη π τς κκλησίας» (Πράξ. ιβ΄ 5). «Τ δωδεκάφυλον μν ν κτενεί νύκτα κα μέραν λατρεον…» (Πράξ. κς΄ 7). Τελε διακόπως κα συνεχς νύκτα κα μέραν τς θυσίας τς λατρείας (Π. Ν. Τρεμπέλας). «Τ προσευχ προσκαρτερετε» (Κολ. δ΄ 2). «Γρηγορετε κα προσεύχεσθε, να μ εσέλθητε ες πειρασμόν» (Μτθ. κς΄ 41).
Μ λα ατ τ γιογραφικ χωρία πρέπει ν ντιληφθ Ναυπάκτου κ. ερόθεος τς θεολογικς πλάνας το «γίου» του Σωφρονίου Σαχάρωφ τι δθεν «δν μπορε Χριστιανς πολλς φορς τν μέρα ν προσευχηθ μ ασθηση Χάριτος», τι « Θες κάποτε - κάποτε δίδει τ Χάρη του», τι «ταν νος κάν νοερ προσευχ κα κουρασθ, τότε δν μπορε ξαν τν μέρα κείνη ν προσευχηθ ντατικά», τι « προσευχ ξασκεται λλοτε μία ρα, λλοτε δύο ρες, κα κάποτε να τέταρτο» κα τι «ταν γίνεται μ νταση, ρκε ατ γι λόκληρη τν μέρα», δηλαδ α δύο ραι προσευχς εναι ρκετα κα δι τς πολοίπους λλας 22 (εκοσι δύο) ρας τς μέρας.
Δι ν εχον συνειδητοποιήσει πλήρως τς πλάνας των ατς Ναυπάκτου κα Σωφρόνιος πρεπε ν εχον λάβει κόμη π’ ψιν των κα τν γωνιώδη προσευχν το Χριστο, ς νθρώπου, ες τν Γεθσημανήν. Προσευχόμενος κε Κύριος μ ντασιν «κα γενόμενος ν γωνί κτενέστερον προσηύχετο» (Λκ. κβ΄ 44). Δν διέκοψε τν προσευχήν του Κύριος κα ς «γένετο δρς ατο σε θρόμβοι αματος καταβαίνοντες π τν γν» (Λκ. κβ΄ 44). Σωφρόνιος διδάσκει κα υοθετε κ. ερόθεος τι διακόπτεται προσευχή, ταν νος κουρασθ, κα τι προσευχόμενος «δν μπορε ξαν τν μέρα κείνη ν προσευχηθ ντατικά». Πρωτάκουστοι θεολογικα κακοδοξίαι. Κόπωσις ψυχοπαθολογικς ξάρσεως.
πίσης, Σωφρόνιος κα ερόθεος πρεπε ν εχον διδαχθ σχετικς κα π τν γιον Γρηγόριον τν Θεολόγον, ποος λέγει: «Μνημονευτέον Θεο μλλον ναπνευστέον».
Τέλος, πειδ κ. ερόθεος χει καυχηθ κα γραπτς τι γραψε πολλς σελίδας περ το ρθοδόξου Μοναχισμο, πρεπε ν γνωρίζ τι ο Μοναχο νυχθήμερον σχολάζουν «ν παντ τ προσευχ κα τ δεήσει» (Φιλ. δ΄ 6). Διατί Ναυπάκτου κα Σωφρόνιος εσάγουν «καιν δαιμόνια», νατρέποντες τ τς προσευχς παραδεδεγμένα κα πραττόμενα;
δο κα ντίφασις τν δύο τούτων, εροθέου κα Σωφρονίου: «Συνεχς πρέπει ν προσευχόμαστε, κόμη κα ταν βαδίζουμε στν δρόμο» (σελ. 260). Τί σχύει;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου