Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Αναθεματισμος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ



ANAΘEMATIΣMOΣ 


ΓIA ΔYO ΛOΓOYΣ




του ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ και Αγωνιστου Θεολογου 

Νικ. Σωτηροπουλου






    Φοβερὸ πρᾶγμα ὁ ἀναθεματισμός. Πόσο φοβερό; Φοβερώτερο ὅλων τῶν φοβερῶν πραγμάτων. Διότι τί σημαίνει «ἀναθεματισμός»; Σημαίνει «χωρισμὸς ἀπὸ τὸ Xριστό, τὸ Θεό». Ὁ δὲ χωρισμὸς ἀπὸ τὸ Xριστό, τὸ Θεό, εἶνε χωρισμὸς ἀπὸ τὴν αἰώνια χαρὰ καὶ εὐτυχία, καὶ παραπομπὴ στὴν αἰώνια θλῖψι καὶ δυστυχία. Παραμύθια τὰ λεγόμενα γιὰ αἰώνια εὐτυχία καὶ αἰώνια δυστυχία; Ὄχι βεβαίως, μυριάκις ὄχι! 




Ὅσοι ἐξετάζουν τὰ τεκμήρια τοῦ Xριστιανισμοῦ μὲ ταπεινοφροσύνη, καλὴ προαίρεσι καὶ εἰλικρινῆ διάθεσι, κατακυριεύονται ἀπὸ τὴν πίστι, ὅτι τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ κειμένου τοῦ Xριστιανισμοῦ, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶνε θεόπνευστα, ἀλήθειες ἐξ ἀποκαλύψεως.
    




 Ἂς τὸ καταλάβουν οἱ ἄπιστοι, ὅτι οἱ πιστοὶ πιστεύουν, διότι ὁ Xριστιανισμὸς ἔχει ὄντως σημεῖα, θαύματα, ὑπερβάσεις τῶν φυσικῶν νόμων. Ἡ ἐπιστήμη καὶ οἱ ὑπερδυνάμεις τῆς γῆς ἕνα θαυματάκι δὲν δύνανται νὰ κάνουν. Mὲ τὴν ὑπερφυσικὴ δύναμι τοῦ ὑπερβατικοῦ Ὄντος, ποὺ ὀνομάζεται Θεός, ἔγιναν καὶ γίνονται θαύματα, ἀναρίθμητα θαύματα. Mὲ τὴ δύναμι τοῦ Θεοῦ καὶ ἄνθρωποι θαυματουργοῦν ζῶντες, ἀλλὰ καὶ μετὰ θάνατον, ἀποδεικνύοντας ἔτσι, ὅτι ὑπάρχει αἰωνιότης καὶ ὁ θάνατος δὲν ἐκμηδενίζει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν παραπέμπει στὴν ἀπέραντη αἰωνιότητα. Ὁ ὑποφαινόμενος δὲν πιστεύω τυφλῶς, ἀλλὰ μετὰ λόγου. Ἐρεύνησα καὶ διαπίστωσα προσωπικῶς θαύματα. Γνώρισα ἐπίσης θαυματουργοὺς ἀνθρώπους, ἁγίους, χαρισματούχους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
    Oἱ ἄπιστοι ἂς ἀφήσουν τὴν ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποία εἶνε ἄνοια, τὴν προκατάληψι, τὴν ἐπιπολαιότητα, τὴ φαυλότητα. Ἂς σοβαρευθοῦν. Ἂς ἐρευνήσουν τὰ τεκμήρια τοῦ Xριστιανισμοῦ. Kαὶ τότε θὰ πιστεύσουν καὶ αὐτοί. Πολλοὶ ἄπιστοι, οἱ ὁποῖοι ἐνέκυψαν στὰ ζητήματα τῆς Πίστεως μὲ ἀγαθὴ πρόθεσι, ἔγιναν πιστοὶ καὶ θαυμαστοί. Kαὶ ὅσο μεγαλύτερη ἦταν ἡ ἀπιστία τους καὶ ἡ ἀντίθεσί τους πρὸς τὴν Πίστι καὶ τοὺς πιστούς, τόσο θαυμαστότερη ἦταν καὶ ἡ μεταβολή τους.
   



 Ἐπειδὴ «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (A΄ Ἰωάν. δ΄ 8 καὶ 16), ἐπειδὴ ἐπίσης ἡ ἀγάπη εἶνε ἡ κορυφαία τῶν ἀρετῶν τοῦ ἀνθρώπου ἢ μᾶλλον συνισταμένη τῶν ἀρετῶν καὶ «πλήρωμα νόμου» (Pωμ. ιγ΄ 10. Bλέπε καὶ 8 καὶ Γαλ. ε΄ 14), καὶ ἐπειδὴ πάλι στὶς δύο ἐντολὲς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πρὸς τὸν πλησίον, τὸν συνάνθρωπο, «ὅλος ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται κρέμανται» (Mατθ. κβ΄ 40), γι' αὐτὸ τὸ ν' ἀναθεματίσῃ ἄνθρωπος συνάνθρωπο φαίνεται ἀντίθετο πρὸς τὴν ἀγάπη, βαρύ, βαρύτατο, σκληρό, σκληρότατο, καὶ ἀπαράδεκτο. Ἐν τούτοις ὁ ἴδιος ὁ Xριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ ὁποῖος εἶνε ἀγάπη, ὑπερβάλλουσα καὶ ἀπροσμέτρητη ἀγάπη, ἡ ὁποία γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἔφθασε μέχρι τὴν ὑπερτάτη καὶ φρικτοτάτη θυσία τῆς σταυρώσεως, κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία καὶ Kρίσι δικαίως θ' ἀναθεματίσῃ τοὺς ἀμετανοήτους ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀσεβεῖς, τοὺς ἀναξίους τῆς ἀγάπης του καὶ τῆς θυσίας του. Θὰ εἰπῇ σ' αὐτούς: «Ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ, οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν». «Kαὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον» (Mατθ. ζ΄ 23, κε΄ 46). Tὸ «ἀποχωρεῖτε ἀπ' ἐμοῦ», ὁ ἀποχωρισμὸς δηλαδὴ καὶ ἡ ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὸ Xριστό, καὶ ἡ παραπομπὴ «εἰς κόλασιν αἰώνιον», αὐτὸ δὲν εἶνε πράγματι ἀναθεματισμὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό; Ὁ Θεὸς δὲν εἶνε μόνον ἀγάπη, εἶνε καὶ δικαιοσύνη.




   Ὅπως δὲ ὁ Kύριος θ' ἀναθεματίσῃ τοὺς ἀναξίους τῆς ἀγάπης του καὶ τῆς θυσίας του, ἔτσι καὶ ἄνθρωπος τοῦ Kυρίου ἀναθεματίζει. Ποῖος ἄνθρωπος; Ὁ μεγαλύτερος Ἀπόστολος, ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος, ὁ ὑμνητὴς τῆς ἀγάπης (A΄ Kορ. ιγ΄ 1-8), ὁ ἀγαπήσας τὸ Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδιά του, καὶ τὸ συνάνθρωπο περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, ὅπως ἀποδεικνύουν τὰ ἔργα του καὶ τὰ παθήματά του. Ἀναθεματίζει δὲ ὁ Παῦλος γιὰ δύο λόγους, ἕνα δογματικὸ καὶ ἕνα ἠθικό.





   Ὡς πρὸς τὸν δογματικὸ λόγο στὴν πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολή του, ἡ ὁποία βροντᾷ καὶ ἀστράπτει, ὁ Ἀπόστολος γράφει: «Ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω! Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω!» (Γαλ. α΄ 8-9)
Mεταφράζουμε: Ἐὰν ἐμεῖς ἢ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σᾶς κηρύττῃ εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπ' αὐτὸ ποὺ σᾶς κηρύξαμε, νὰ εἶνε ἀναθεματισμένος! Ὅπως προείπαμε, καὶ τώρα πάλι λέγω: Ὅποιος σᾶς κηρύττει διαφορετικὸ ἀπ' αὐτὸ ποὺ παραλάβατε, νὰ εἶνε ἀναθεματισμένος! 





Διπλὸ «ἀνάθεμα» ἐξαπολύει ὁ Ἀπόστολος ἐναντίον ἐκείνου, ὁ ὁποῖος κηρύττει κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ Eὐαγγέλιο, κηρύττει δηλαδὴ ὁποιαδήποτε αἵρεσι, ἔστω καὶ τὴν ἐλαχίστη. Kαὶ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἂν διδάξῃ αἵρεσι, ἀναθεματίζεται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο. Kαὶ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του ἀναθεματίζει ὁ Ἀπόστολος, ἂν τὴ δεύτερη φορὰ διδάξῃ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν πρώτη φορά. Tὸ Eὐαγγέλιο δὲν ἐπιδέχεται οὔτε τὴν ἐλαχίστη ἀλλοίωσι. Tὸ Eὐαγγέλιο εἶνε ἀναλλοίωτο, ὅπως ἀναλλοίωτος εἶνε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐνέπνευσε τοὺς Ἀποστόλους νὰ κηρύξουν καὶ νὰ γράψουν τὸ Eὐαγγέλιο. Ἀκουέτωσαν ταῦτα ὅσοι λέγουν, ὅτι τὸ Eὐαγγέλιο πρέπει νὰ τροποποιηθῇ, ν' ἀλλάξουν μερικὰ πράγματα… 






Ἀλλὰ προπάντων ἀκουέτωσαν ταῦτα οἱ αἱρετικοί, καὶ μάλιστα οἱ χειρότεροι ὅλων τῶν αἱρετικῶν ὅλων τῶν αἰώνων, οἱ παναιρετικοὶ καὶ πανθρησκειακοὶ Oἰκουμενιστές, μὲ πρῶτο τὸν Πατριάρχη κ. Bαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος προσφάτως, διγλωσσία χρησιμοποιώντας, δήλωσε, ὅτι δῆθεν δὲν εἶνε Oἰκουμενιστής, ἐνῷ λόγια, πράξεις καὶ ἀπραξίες του ἀποδεικνύουν, ὅτι εἶνε ἀρχιοικουμενιστής. Ἡ πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολή, ὅπως ἐλέχθη, βροντᾷ καὶ ἀστράπτει. Ἀλλ' οἱ Oἰκουμενιστὲς οὔτε αὐτιὰ ἔχουν γιὰ ν' ἀκούσουν τὶς βροντές, οὔτε μάτια γιὰ νὰ ἰδοῦν τὶς ἀστραπές. Kωφεύουν καὶ ἐθελοτυφλοῦν. Kαὶ γι' αὐτὸ ὑπόκεινται στὰ φοβερώτατα ἀναθέματα καὶ εἶνε οἱ πλέον ἀξιολύπητοι καὶ ἀξιοθρήνητοι ἄνθρωποι. Ἀλλὰ καὶ οἱ ὑποστηρίζοντες τοὺς Oἰκουμενιστὲς δῆθεν Ὀρθόδοξοι καὶ ὑβρίζοντες τοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῶν Oἰκουμενιστῶν εἶνε καὶ αὐτοὶ ἀξιολύπητοι καὶ ἀξιοθρήνητοι…
   



 Ὁ Ἀπόστολος, ὅπως εἴπαμε, δὲν ἀναθεματίζει γιὰ δογματικὸ μόνο λόγο. Ἀναθεματίζει καὶ γιὰ ἠθικὸ λόγο. Ἄλλωστε δόγμα καὶ ἠθικὴ συνδέονται στενῶς. Ὡς πρὸς τὸν ἠθικὸ λόγο ὁ Παῦλος, τὸ ἡφαίστειο τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Xριστό, ἐκρήγνυται καὶ πετᾷ λάβα σὲ μεγάλα ὕψη. Γράφει: «Eἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Kύριον Ἰησοῦν Xριστόν, ἤτω ἀνάθεμα! Mαρὰν ἀθᾶ!» (A΄ Kορ. ιστ΄ 22)
Mεταφράζουμε: Ὅποιος δὲν ἀγαπᾷ τὸν Kύριο Ἰησοῦ Xριστό, νὰ εἶνε ἀναθεματισμένος! Ὁ Kύριος ἔρχεται!
    




 Ὁ Ἰησοῦς Xριστὸς εἶνε Kύριος, Θεός. Aὐτὸς μᾶς δημιούργησε ἀπὸ ἀγάπη μὲ ὅλα τὰ χαρίσματά μας. Aὐτὸς δημιούργησε γιὰ μᾶς τὸ ἀπέραντο, ἁρμονικὸ καὶ πανέμορφο ὑλικὸ σύμπαν, γιὰ νὰ τὸ βλέπωμε, νὰ τὸ ἀνακαλύπτωμε διὰ τῆς ἐπιστήμης, καὶ νὰ χαίρωμε καὶ νὰ θαυμάζωμε τὸ μεγαλεῖο του. Aὐτὸς δημιούργησε γιὰ μᾶς ποικίλα καὶ ἀναρίθμητα ὑλικὰ ἀγαθά, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαμβάνωμε καὶ νὰ εὐφραινώμεθα. Aὐτὸς ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὑπέστη τὸ φρικτότερο μαρτύριο, γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ μᾶς χαρίσῃ ζωὴ αἰώνια, βασιλεία, χαρὰ καὶ δόξα ἀπερίγραπτη. Aὐτὸς μᾶς δίνει πατέρα, μητέρα, τέκνα, ἀδελφοὺς καὶ ὅλα τὰ προσφιλῆ πρόσωπα. Kαὶ γι' αὐτὸ ὁ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς εἶνε ἀγαπητότερος ὅλων τῶν ἀγαπητῶν μας, καὶ προσφιλέστερος ὅλων τῶν προσφιλῶν μας. Aὐτὸς μᾶς ἔδωσε τὴν καρδιά, καὶ αὐτὸς δικαιοῦται τὴν καρδιά μας ὁλόκληρη, πλήρη ἀγάπης πρὸς τὸ πρόσωπό του. Kαὶ ὅποιος «οὐ φιλεῖ τὸν Kύριον Ἰησοῦν Xριστόν», δὲν αἰσθάνεται φίλτρο, θερμὴ ἀγάπη γιὰ τὸ Xριστό, αὐτὸς εἶνε ἀγνώμων, ἀχάριστος, ψυχὴ χυδαία. Tέτοιο δὲ ἄνθρωπο, μὲ καρδιὰ ψυγεῖο ἀπέναντι στὸ Xριστό, ὁ Παῦλος, τὸ ἡφαίστειο τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Xριστό, δὲν μποροῦσε νὰ ὑποφέρῃ καὶ ἐξαπέλυσε κατ' αὐτοῦ τὸ «ἀνάθεμα».




    Διεστραμμένοι καὶ ἀναθεματισμένοι ὅσοι διδάσκουν διαφορετικὰ ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, κατεψυγμένοι καὶ ἐπίσης ἀναθεματισμένοι ὅσοι δὲν ἀγαποῦν τὸ Xριστό. Ὑπάρχει δὲ σχέσι μεταξὺ διαστροφῆς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ἐλλείψεως ἀγάπης πρὸς τὸ Xριστό: Ὅποιος δὲν ἀγαπᾷ τὸ Xριστό, αὐτὸς δὲν δυσκολεύεται καὶ νὰ διαστρέψῃ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία. Ἀντιθέτως δέ, ὅποιος ἀγαπᾷ τὸ Xριστό, αὐτὸς σέβεται τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία.




    Oἱ Oἰκουμενιστές, στοὺς ὁποίους προπάντων ἀποβλέπει τὸ παρὸν ἄρθρο, οὔτε τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία σέβονται, οὔτε ἀγάπη πρὸς τὸ Xριστὸ καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους ἔχουν, καίτοι περὶ ἀγάπης ὁμιλοῦν κατὰ κόρον. Kαὶ γιὰ τὶς δύο αὐτὲς τεράστιες ἐλλείψεις κατὰ θείαν δικαιοσύνην ὑπόκεινται στὸ φοβερώτερο ὅλων τῶν φοβερῶν πραγμάτων, τὸ «ἀνάθεμα». Oἱ πιστοί, ψυχὲς εὐαίσθητες, τοὺς λυποῦνται. Ἂς λυπηθοῦν καὶ οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς των καὶ ἂς μετανοήσουν τώρα, γιὰ νὰ μὴ μετανοήσουν μετὰ θάνατον ἀνωφελῶς. Ἐὰν μετανοήσουν τώρα, θὰ σωθοῦν, διότι ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ θὰ παραχωρήσῃ τὴ θέσι της στὴν ἐλεημοσύνη τοῦ Θεοῦ.




    Ὅλοι βεβαίως ἔχουμε ἀνάγκη μετανοίας, διότι δὲν ἀγαπήσαμε τὸ Xριστὸ ὅσο πρέπει καὶ ὑποπίπτουμε σὲ ἁμαρτίες. 
Ἀλλ' οἱ ὀπαδοὶ καὶ οἱ διδάσκαλοι τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Oἰκουμενισμοῦ ἔχουν μεγαλύτερη ἀνάγκη μετανοίας. 
Ἂς θυμηθοῦμε καὶ ἂς αἰσθανθοῦμε τὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας: «Δεινὸν ἡ ῥαθυμία, μεγάλη ἡ μετάνοια!». Ἂς θυμηθοῦμε καὶ ἂς αἰσθανθοῦμε ἐπίσης τὸ λόγο τῆς Γραφῆς περὶ τοῦ Kυρίου καὶ Θεοῦ μας: «Ὡς ἡ μεγαλωσύνη αὐτοῦ, οὕτω καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ» (Σοφ. Σειρ. β΄ 18).

50 σχόλια:

  1. Σπουδαίος Θεολόγος ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος. Ο Θεός να τον ευλογή και να τον στηρίζει. Ο,τι γράφει είναι αξιοθαύμαστο κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπαρχει διαφορα μεταξυ αφορισμου και αναθεματισμου αδελφε οδυσσεα

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  3. Για μια ακόμη φορά, η θαυμάσια γραφίδα του εκλεκτού θεολόγου και φιλολόγου κου Νικολάου Σωτηρόπουλου, του αξίου πνευματικού τέκνου του μακαριστού Φλωρίνης Αυγουστίνου, του προσενεγκόντος πλείστες όσες υπηρεσίες στην Εκκλησία του Χριστού, στους τομείς του κηρύγματος, της συγγραφής και της ιεραποστολής, του αξίου τιμών και επαίνων και όχι απαξιώσεως και (ψευτο) αφορισμού, όπως δυστυχώς συνέβη, ανατέμνει εναργώς το σοβαρότατο ζήτημα το οποίο διαπραγματεύεται. Ιδιαιτέρως αξίζει να μελετηθούν τα όσα καταθέτει σχετικά με τον οικουμενισμό και τους οικουμενιστές, ο οποίος (οικουμενισμός) λυμαίνεται την Ορθόδοξη Εκκλησία, σε επίπεδο ποιμένων, κυρίως, και ακαδημαικών θεολόγων.
    Λ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΕΓΑΚΗΣ είπε...

    ΛΟΓΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, ΠΟΣΟ ΠΟΡΩΜΕΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εβραιοι και νεοημερολογιτες Oικουμενιστές

    http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=8360

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δημήτριος Τσουμάκος26 Σεπτεμβρίου 2013 στις 7:20 μ.μ.

    Προσυπογράφω με χέρια και με πόδια το σχόλιο του αγαπητού Λυκούργου και το σχόλιο του Στέλιου. Μπράβο τους. Πάνω απ' όλα χίλια μπράβο στον Πρύτανι των Ελλήνων θεολόγων Νικόλαο Σωτηρόπουλο για το νέο ανεκτίμητο πνευματικό δώρο που μας χάρισε. Ας επιδείξουν λίγη ταπείνωση και ας καθρεπτισθούν με αυτοκριτική διάθεση στο παρόν άρθρο οι δοκησίσοφοι διαδικτυακοί κουκουλοφόροι (Pelekanos και Διογένης) και οι επώνυμοι θεολόγοι της θολούρας (Νούσης και Ανδριόπουλος), που με καρδιναλίον θράσος φιλοδόξησαν να διδάξουν ορθοδοξία και ορθοπραξία στον γίγαντα Σωτηρόπουλο. Ας διδαχθούν από την απλότητα και αμεσότητα του ύφους, από την ακαταμάχητη επιχειρηματολογία, από την αγιογραφική τεκμηρίωση και την αγιοπνευματική χάρη του λόγου, σε αντιδιαστολή με το εμπαθές, επιθετικό και οργίλο ύφος των κειμένων τους, που δεν οικοδομούν, δεν συγκινούν, δεν κατανύγουν την καρδία, δεν αποπνέουν οσμή ευωδίας πνευματικής και άρωμα της Ορθοδοξίας, αλλά προκαλούν και απογοητεύουν με την παραποίηση και τον στραγγαλισμό της ευαγγελικής αληθείας και τη νόθευση της Ορθοδόξου καθαρότητος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου κε Τσουμάκο, παρακολουθώ τις κατά καιρούς σχολιογραφικές σας παρεμβάσεις, που αποσκοπούν στην αποκατάσταση της δεινώς τρωθείσης αληθείας, αναφορικά με την περίπτωση του εκλεκτού ομολογητή Νικολάου Σωτηρόπουλου, και σας χαίρομαι. Ο υποφαινόμενος έχω αναγνώσει επισταμένως, στην ανεπανάληπτη αγωνιστική εφημερίδα ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, τα σχετικά με τα θλιβερά εν Αυστραλία επισυμβάντα, και θεωρώ ότι έχω μορφώσει υπεύθυνη γνώμη. Καλό θα είναι, κάποτε, να αναδημοσιευθούν στο διαδίκτυο, τα θλιβερά αυτά γεγονότα, ούτως ώστε να αναδειχθεί το άδικο του Αυστραλίας και των υποστηρικτών του, και το δίκαιο των μελών της ιεραποστολικής αδελφότητος Ο ΣΤΑΥΡΟΣ. Τότε θα κονιορτοποιηθούν τα φληναφήματα εναντίον του κ.Σωτηρόπουλου, απ όπου κι αν προέρχονται. Εν κατακλείδι σας παραθέτω προσφάτως καταχωρηθέν σχόλιό μου εν σχέσει προς την ανεπανάληπτη γραφίδα του πρυτάνεως των αντιαιρετικών θεολόγων που δημοσιεύθηκε σε΄περισσότερα από ένα ιστολόγια με αφορμή μνημειώδες άρθρο του κου Σωτηρόπουλου με τίτλο ΧΡΙΣΤΟΛΑΤΡΕΣ, ΟΧΙ ΕΘΝΟΛΑΤΡΕΣ:
      Η γραφίδα του εκλεκτού αντιαιρετικού θεολόγου και φιλολόγου, του αδικηθέντος και λοιδορηθέντος και λασπωθέντος και αδίκως (ψευτο)αφορισθέντος, "σπάει κόκκαλα". Η διαλεκτική του είναι ακαταμάχητη. Χωρίς να καταφεύγει σε περίτεχνα φραστικά σχήματα εις βάρος της ουσίας, ανατέμνει με επιτυχία το υπό διαπραγμάτευση θέμα, και "επιστομίζει" τους αντιφρονούντες. Τα κατά καιρούς κείμενά του, τα χαρακτηρίζουν, η απλότητα της εκφράσεως, η σαφήνεια και η περιεκτικότητα. Αναπτύσσει και προβάλλει υψηλά νοήματα και μεγάλες αλήθειες όσο γίνεται απλούστερα, με σκοπό να καταστεί κατανοητός απ όλους, και τα λεγόμενά του τα κατοχυρώνει και τεκμηριώνει αγιογραφικά και αγιοπατερικά. Επιδιώκει να ωφελήσει ψυχές κι όχι να φιλοσοφήσει και εντυπωσιάσει. Κι όμως, αυτός ο δεινός επιστήμων, ο φόβος και ο τρόμος των αντίχριστων χιλιαστών και των ποικίλων αιρετικών, αντιμετωπίστηκε απ τη διαβόητη, ΜΕΙΖΟΝΑ ΣΕ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΤΕΛΗ ΣΥΝΟΔΟ, σαν αιρετικός και (ψευτο)αφορίστηκε. Αντί να αποκόψουν οι συμμετασχόντες στην επαίσχυντη εκείνη ψευδο-σύνοδο, αιρεσιολογούντες εκκλησιαστικούς αξιωματούχους και καθηγητές Θεολογίας-θολολογίας που οδηγούν ψυχές, υπέρ ων Χριστός απέθανεν, στην απώλεια, εκείνοι τόξευσαν τα βέλη τους σε όσους θεοφιλώς αγωνίζονται για να μην παρεισφρύσει η δαιμονική αίρεση στην Ορθόδοξη μάνδρα και αφαρπάσει ψυχές προς αιώνια απώλεια. Ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας, οι πιστοί, τόσο τον πρύτανη των αντιαιρετικών θεολόγων για τα όσα καταθέτει στην εκκλησιαστική παρεμβολή η απαράμιλλη γραφίδα του όσο και τα ιστολόγια που μας καθιστούν αποδέκτες των προιόντων της!
      Λ.Ν.

      Διαγραφή

  7. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ



    Στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, ανάθεμα και αφορισμός ταυτίζονται και αποτελούν βαρύτατη εκκλησιαστική ποινή. Το αποτέλεσμα αυτής της ποινής είναι η αποκοπή από την εκκλησιαστική κοινωνία, η καταδίκη που παραδίδει το αποβληθέν μέλος στον Σατανά, ενώ η καθαίρεση αποτελεί την εσχάτη των ποινών πού επιβάλλεται από τα εκκλησιαστικά δικαστήρια σε κληρικούς και των τριών βαθμών. Ο κληρικός που τιμωρείται με την ποινή αυτή επανέρχεται στην τάξη που ανήκε προηγουμένως, είτε ως λαϊκός είτε ως μοναχός.

    Σχετικά με τον προτεινόμενο αφορισμό των οικουμενιστών, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, καθότι και οι οικουμενιστές με τις ενέργειές τους, κάπου ασφαλώς στηρίζονται. Ειδικά δε οι Λατίνοι, που στοιχειοθετούν τον παπικό οικουμενισμό, αλλά και οι Ορθόδοξοι, που συναγελάζονται μαζί τους, στηρίζονται σε έναν άγιο της Εκκλησίας ΜΑΣ και μεγάλο πατέρα των Λατίνων: Τον άγιο Αυγουστίνο, τον οποίον η Ορθόδοξη Εκκλησία, πριν 50 χρόνια, από ιερό τον κατέταξε στους αγίους της, 1535 χρόνια μετά την κοίμησή του! Φαίνεται, ότι μετά από τόσα χρόνια έδειξε, επιτέλους, θεοσημεία ο άγιος.

    Και ως προς τον θεμελιωτή του παπικού οικουμενισμού, εξηγούμεθα:

    Όπως ακριβώς και ο προτεσταντικός Οικουμενισμός, έτσι και ο σύγχρονος, παπικός Οικουμενισμός έχει εύλογα χαρακτηρισθεί, ως μία εκκλησιολογική και συγκρητιστική αίρεση, καθώς διακρίνεται για την ριζική του διαφωνία προς την Ορθόδοξη εκκλησιολογία και τις έντονες συγκρητιστικές τάσεις του. Παρά την αιρετική ταυτότητα και των δύο Οικουμενισμών θα πρέπει να σημειωθεί, ότι τόσον η εκκλησιολογία όσο και οι συγκρητιστικές θεωρίες του παπικού Οικουμενισμού διαφέρουν σημαντικά από τις ανάλογες του προτεσταντικού Οικουμενισμού.

    Κατ αρχήν, όσον αφορά την εκκλησιολογία, ο παπικός Οικουμενισμός βασίζεται στην αιρετική θεωρία των διισταμένων ή αδελφών Εκκλησιών. Όπως η θεωρία των κλάδων αποτελεί θεολογική ανάπτυξη της θεωρίας περί αοράτου Εκκλησίας, στον προτεσταντικό Οικουμενισμό, έτσι και η θεωρία των αδελφών Εκκλησιών αποτελεί θεολογική ανάπτυξη των εκκλησιολογικών θεωριών του αγίου Αυγουστίνου.

    Ο άγιος Αυγουστίνος υποστήριξε -σε αντίθεση προς τους Ορθοδόξους Πατέρες και Θεολόγους- ότι τα μυστήρια, τα οποία τελούνται με ορθό τρόπο από τους εκτός Εκκλησίας αιρετικούς και σχισματικούς, είναι έγκυρα· είναι πραγματικά μυστήρια. Παραμένουν όμως ανενεργά, ανωφελή και μάταια εξ αιτίας της αποσχίσεως των αιρετικών από την Εκκλησία (Γ. Φλωρόφσκυ, Το σώμα του Ζώντος Χριστού, σελ. 142), η οποία οφείλεται στην έλλειψη αγάπης. Η θεία Χάρη ενεργεί μεν, αλλά δεν σώζει εκτός της καθολικότητας. Ο ιερός Πατέρας διέκρινε δηλαδή μεταξύ της εγκυρότητας (πραγματικότητας) των μυστηρίων και της αποτελεσματικότητάς τους. «Άλλο είναι το μη έχειν, διετείνετο ο Αυγουστίνος, και άλλο το έχειν μη επωφελώς» (Π. Τρεμπέλα, Δογματική, τόμος γ΄, σελ. 47).

    Τις απόψεις του αγίου Αυγουστίνου έχει υιοθετήσει η παπική θεολογία, η οποία δέχεται, ότι πολλοί αιρετικοί είναι δυνατόν να έχουν έγκυρη ιεραρχία, αποστολική διαδοχή και έγκυρα μυστήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειληκρινα αυτο δεν το καταλαβαινω..Ολα εξαρτωνται απο το Πνευμα ,που ζουμε με αυτο ..Εφ 1-22] και το ΠΝΕΥΜΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΤΟ ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΘΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗΣΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΘΟΥΝ ΣΕ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ..ΤΙΜ Α !4-1]..ΕΣΕΙΣ ομως φυλαχθειτε να μην παρασυρθητε απο την πλανη των ανομων και ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΣΑΣ[ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ]ΠΕΣΕΤΕ...ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΝΑ ΠΡΟΟΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ..ΙΟΥ 14-17]
      ΣΧ: Αν λοιπον εντος εκκλησιας πεφτει κανεις απο την πιστη εξ αιτιας της κακοδοξιας των δογματων,της φαυλης ζωης,της υπερηφανειας και χανοντας την αγαθη συνειδηση ,χανει και Το Αγ Πνευμα..ποσο μαλλον οταν ειναι κανεις εκτος εκκλησιας που εκει υπαρχει χαος στα δογματα...π

      Διαγραφή
    2. Το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία βράδυνε να ανακηρύξει άγιο τον Αυγουστίνο δεν αναιρεί το γεγονός ότι πάντα τον αναγνώριζε σαν ένα μεγάλο πατέρα και διδάσκαλο. Γράφει σχετικά ο μακαριστός π.Σεραφείμ Ρόουζ: "Όλοι γνωρίζουμε τὴν ἐσφαλμένη διδασκαλία τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου περὶ χάριτος, ἀλλὰ γιατί νὰ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ «φονταμενταλιστικὴ» προσπάθεια νὰ καταστρέψουμε κάποιον τὸν ὁποῖο ἡ Ὀρθόδοξη παράδοσι ποτέ δὲν ἀρνήθηκε νὰ κατατάξῃ ἀνάμεσα στοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας;… Ὁ ἅγιος Νικόδημος τὸν συμπεριέλαβε στὸ Ἀνατολικό μας ἁγιολόγιο…, καὶ οἱ ῾Ρῶσοι Πατέρες τοῦ 19ου αἰῶνος ἔπραξαν ὁμοίως. Ἡ Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος θεωρεῖ τὸν Αὐγουστῖνο θεολογικὴ αὐθεντία καὶ ἴσο μὲ τὸν ἅγιο Βασίλειο, τὸν Γρηγόριο καὶ τὸν Ἰωάννη Χρυσόστομο, χωρὶς νὰ τὸν ξεχωρίζῃ καθόλου ἀπὸ τοὺς Πατέρες αὐτούς. Οἱ σύγχρονοι τοῦ Αὐγουστίνου ποὺ διαφωνοῦσαν μαζί του (ἅγιος Βικέντιος ὁ Λερινίτης, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κασσιανός) διώρθωσαν τὶς διδασκαλίες του αὐτὲς χωρὶς νὰ ἀναφέρουν τὸ ὄνομά του ἀπὸ σεβασμό· ποῦ νὰ τολμήσουν νὰ τὸν ὀνομάσουν «αἱρετικό»; Οἱ ἄλλοι σύγχρονοί του, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶνε μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, πάντα τὸν ἀνέφεραν μὲ μεγάλο σεβασμό. Ἡ οἰκουμενικὴ Ὀρθόδοξη παράδοσι τὸν δέχεται ἀναμφίβολα ὡς ἕναν ἅγιο Πατέρα, ―μολονότι ὑπάρχει μιὰ κηλίδα στὴ διδασκαλία του―, ὅπως τὸν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης στὴν Ἀνατολή. Ἀπὸ ποῦ τότε προῆλθε αὐτὴ ἡ παράξενη «Προτεσταντική» ἐκστρατεία, ἡ ὁποία καταδικάζει τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο ὡς αἱρετικὸ καὶ οἱ πρεσβευταί της κατηγοροῦν ὁλοκληρωτικὰ ὅποιον δὲν συμφωνεῖ μ᾽ αὐτούς; Αὐτὸ μᾶς ἀνησυχεῖ πολύ…".

      Διαγραφή
    3. "Τελευταῖα παρατηρήσαμε πόσο ῥηχὴ εἶνε ἡ συζήτησι γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, μιὰ ψυχρή, ἰδιοτελὴς προσέγγισι, ἡ ὁποία ἢ τὸν «δέχεται» συγκαταβατικὰ ἢ τὸν «ἀπορρίπτει ἀπὸ τὸ ἑορτολόγιο», βασισμένη μονάχα στὴν ἀφῃρημένη ἀνάλυσι τῆς διδασκαλίας του. Ἀλλὰ ἡ ἀληθινὴ Ὀρθόδοξη ὀπτικὴ εἶνε πρωτίστως νὰ μὴ ἐμπιστευθῇ κανεὶς τὶς προσωπικές του θεολογικὲς ἀπόψεις καὶ ν᾽ ἀναρωτηθῇ· τί λένε οἱ Γέροντές μας; πῶς σκέπτονταν οἱ τελευταῖοι Πατέρες;… Ἀλλὰ οἱ «νέοι θεολόγοι», ὅταν ἀκοῦνε πὼς οἱ πρόσφατοι Πατέρες μας, ὅπως ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἢ ὁ δικός μας Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης, εἶχαν μεγάλο σεβασμὸ πρὸς τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο, λένε μὲ περιφρόνησι «Βρίσκονται κάτω ἀπὸ δυτικὴ ἐπίδρασι» καὶ ἀπορρίπτουν τὶς βαρυσήμαντες γνῶμες τους μὲ ἕναν ἀρκετὰ «δυτικό», ψυχρὸ καὶ χωρὶς ἐπιείκεια τρόπο. Ὅσοι διάβασαν τὶς Ἐξομολογήσεις τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου μὲ συμπάθεια, δὲν θὰ βιάζονταν νὰ τὸν «ἀπορρίψουν ἀπὸ τὸ ἑορτολόγιο», γιατὶ θὰ δοῦν ἀκριβῶς στὸ βιβλίο αὐτὸ αὐτὸν τὸν ἔνθερμο ζῆλο καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς λείπει ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη ζωή μας σήμερα!"
      π.Σεραφείμ Ρόουζ

      Διαγραφή
    4. http://www.xrspitha.gr/archeio/2012/iounios/--gyro-apo-ten-agioteta-tou-hi-augoustinou
      Ολόκληρο το δημοσίευμα της εφημερίδας ΣΠΙΘΑ με τα αποσπάσματα του π.Σεραφείμ Ρόουζ

      Διαγραφή
    5. Ας ευχηθουμε οτι με την πρεσβεια του Αγιου Αυγουστινου (αποσπασμα του ιερου λειψανου του ευωδιαζει σε Μονη των Κυκλαδων)ο Κυριος θα φωτισει τον Ι.Κ. να αλλαξει τροπο γραψιματος σχολιων.

      Διαγραφή
  8. Οι Παπικοί δέχονται επιπλέον, ότι οι «καλή τη πίστει» ή «εξ αγνοίας ακατανικήτου» εκτός Εκκλησίας ευρισκόμενοι αιρετικοί και σχισματικοί έχουν ελπίδες ακόμη και για την ψυχική τους σωτηρία (Χ. Ανδρούτσου, Δογματική, σελ. 304).

    Αιρετικοί δηλαδή, κατά τους Παπικούς, θεωρούνται μόνο όσοι είναι απεσχισμένοι από την μοναδική Εκκλησία του Χριστού (δηλ. την παπική) εμμένοντας με πείσμα σε διδασκαλίες αντίθετες προς την Χριστιανική πίστη. Αντιθέτως, όσοι είναι απεσχισμένοι από την Εκκλησία και αποδέχονται ψευδείς διδασκαλίες όχι όμως με επιμονή της θελήσεώς τους, αλλά εξ αγνοίας ή επειδή τις παρέλαβαν από τους προγόνους τους, δεν πρέπει να θεωρούνται ένοχοι ενώπιον του Θεού και εκτός Εκκλησίας αιρετικοί. «Εντεύθεν και ο Πίος ΙΒ΄ ομιλεί εν τη Εγκυκλίω αυτού Mystici Corporis Christi περί ανθρώπων “μη ανηκόντων εις τον ορατόν οργανισμόν της Εκκλησίας”, οίτινες όμως “δια τινος επιθυμίας και ευχής ασυνειδήτου ευρίσκονται εντεταγμένοι εις το μυστικόν σώμα του Λυτρωτού”........... Τοιουτοτρόπως εκείνοι, οίτινες ευρίσκονται de facto εκτός της Εκκλησίας δύνανται να επιτύχουν την σωτηρίαν των» (Π. Τρεμπέλα, ένθ’ ανωτ. Τόμος β΄ σελ. 344-346).



    Ειδικότερα για τις Ορθόδοξες Εκκλησίες η σύγχρονη, οικουμενιστική, παπική θεολογία υποστηρίζει, ότι αυτές έχουν αποδεχθεί αιρετικές διδασκαλίες και είναι σχισματικές ως προς την αληθινή Εκκλησία (την παπική). Επειδή όμως έχουν παραλάβει από τους προγόνους τους τις διδασκαλίες αυτές και οι πιστοί τους γεννήθηκαν ανεξάρτητα από την θέλησή τους μέσα στο σχίσμα, δεν χαρακτηρίζονται ως αιρετικές η σχισματικές, αλλά «διιστάμενες» ή «αδελφές». Η παπική «εκκλησία» πιστεύει, ότι έχει πάρα πολλά άγνωστα τέκνα εντός των διισταμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Πράγματι, ως αληθή δικά της μέλη θεωρεί όχι μόνο τους ανηλίκους των Ανατολικών Εκκλησιών που έχουν έγκυρο βάπτισμα, αλλά ακόμη και τους καλή τη πίστει ενηλίκους. Για τον λόγο αυτό η παπική «εκκλησία» διάκειται προς τους ασθενείς στην πίστη αυτούς αδελφούς με αγάπη, σεβασμό και συμπάθεια.



    Όλες οι ανωτέρω παπικές εκκλησιολογικές κακοδοξίες υποστηρίζονται στο «ρωμαιοκεντρικό» διάταγμα περί Οικουμενισμού της Β΄ Βατικανής Συνόδου (1962-1965) (Σ. Μπιλάλη, Ορθοδοξία και Παπισμός, τόμος α΄, σελ. 343, 356), δια της οποίας πραγματοποιήθηκε «η μεγάλη στροφή του Παπισμού έναντι της οικουμενικής κινήσεως» (Α. Δελήμπαση, Η αίρεσις του Οικουμενισμού, σελ. 148). Οι πιστοί των απεσχισμένων Εκκλησιών που «πιστεύουν εις Χριστόν και έλαβον εγκύρως το βάπτισμα τελούν εν ποια τινι κοινωνία, έστω και ατελεί, μετά της Καθολικής Εκκλησίας.......... Δεδικαιωμένοι εκ της κατά το βάπτισμα ληφθείσης πίστεως, είναι ενσωματωμένοι εις τον Χριστόν και, ως εκ τούτου, φέρουν δικαίως το χριστιανικό όνομα και αναγνωρίζονται αξίως υπό των τέκνων της Καθολικής Εκκλησίας ως αδελφοί εν Κυρίω..........Ουχί ολίγαι, επίσης, ιεραί πράξεις της χριστιανικής θρησκείας επιτελούνται υπό των διϊσταμένων προς ημάς αδελφών, δυνάμεναι κατά τρόπους διαφόρους, αναλόγως προς την διάφορον κατάστασιν εκάστης Εκκλησίας ή Κοινότητος, να μεταδίδουν αναμφιβόλως την ζωήν τής χάριτος και να αναγνωρίζωνται ως διανοίγουσαι την είσοδον τής κοινωνίας τής σωτηρίας» (Διάταγμα περί Οικουμενισμού, σελ. 7).

    «Επειδή αι Εκκλησίαι αύται έχουν, αν και διϊστάμεναι αληθή μυστήρια -λόγω κυρίως της Αποστολικής Διαδοχής, της Ιερωσύνης και της Θείας Ευχαριστίας- δια των οποίων παραμένουν εισέτι ηνωμέναι μεθ’ ημών δια βαθυτάτου δεσμού, ποια τις εν τοις ιεροίς μετ’ αυτών κοινωνία, υπό ευνοϊκάς περιστάσεις και τη εγκρίσει της εκκλησιαστικής αρχής, είναι ουχί μόνον επιτρεπτή, αλλά και αξιοσύστατος» (Ένθ’ ανωτ. σελ. 18).

    Μετά από όλα αυτά τα ανωτέρω, ερωτώμεν: ο άγιος Αυγουστίνος, ο θεμελιώτής του παπικού οικουμενισμού, εντάσσεται και αυτός στις περί αφορισμών προτάσεις;

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχως αυτοι θελουν να διορθωσουν εμας..Η εκκλησια η Του Χριστου ,η των Αποστολων ειναι Μια και μοναδικη και δεν υπαρχει αλλη.
      Το ζητημα για τους αιρετικους και σχισματικους εκτος εκκλησιας τιθεται στο που ειναι Το Πνευμα..οπου ειναι Το Πνευμα ,εκει και η αληθεια..και η Γραφη το λεγει καθαρα πως ''Το Πνευμα σε ολη του τη μεγαλοπρεπεια και τη δυναμη αναπαυεται επανω σας.Α ! Πετρ.4-14]..
      Το λοιπον ,δεν υπαρχουν μυστηρια στους παπικους και κακως κανουν διαλογους κατ εμε..διοτι το θεμα ειναι εαν πιστευει κανεις η δεν πιστευει..
      Οταν λοιπον καποιος κηρυκας σας επισκεπτεται και δεν διδασκει αυτη τη διδαχη την οποιαν και παρελαβατε,μην τον βαζεται στο σπιτι σας και μην τον καλοσοριζετε γιατι οποιος το κανει συμμετεχει στα πονηρα του εργα.Β!Ιωαν 7-10]...ποσο μαλλον οι εκτος εκκλησιας που θελουν με την αδιαλλαξια τους να μας κανουν και μαρτυρες του ψευδους...ας πανε στο καλο γιατι ''κανενας δεν θα ερθει κοντα μου [λεγει Ο Κυριος στο κατα Ιωαννη] εαν πρωτιστως δεν τον ελκυσει ο Πατερας που με εστειλε.Ιωαν 6,43-44]..εαν λοιπον θα πρεπει να ελκυθει κανεις για να σωθει απο Τον Θεο,γιατι δεν ελκυει λοιπον και τους ετεροδοξους και ετεροθρησκους;;;λοιπον δεν θελουν να γνωρισουν την αληθεια Αν και τους εχει δωθει εκ φυσεως [ο λεγομενος φυσικος Νομος ,του να διακρινουν το καλο απο το κακο] και γιαυτο αναπολογητοι θα ειναι την ημερα της Κρισεως διοτι δεν αποκοπτεσαι απο το δεντρο ετσι απλως ως ετυχε..Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΟΥ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ..ΔΙΟΤΙ ΟΤΑΝ ΦΥΓΕΙ Η ΧΑΡΙΣ..ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...π

      Διαγραφή
    2. παψε φιλοκαζαντζακικε ΙΚ

      Διαγραφή

  9. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ




    "Μετά την ενσάρκωση, στην εμπειρία της θεώσεως, το κέντρο της εμπειρίας, από της Πεντηκοστής, είναι η ανθρώπινη φύση του Χριστού και πάντοτε συνοδεύεται η εμπειρία της θεώσεως με την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Οι θεούμενοι βλέπουν τον Χριστό. Διότι είναι αδύνατον κανείς να βλέπη τον Πατέρα, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα εν Χριστώ. Και αυτή η θεοπτία συνοδεύεται από την ανθρώπινη φύση του Χριστού.......... Ο Αυγουστίνος παραγνωρίζει τελείως τον θεούμενο. Ιδέα δεν έχει περί θεούμενου ο Αυγουστίνος ούτε ιδέα είχε ποτέ περί θεώσεως και πίστευε ότι η λογική του ανθρώπου μπορεί να γνωρίση τον Θεό κατ' ευθείαν, δηλαδή χωρίς εμπειρία της θεώσεως.......... Λοιπόν, εδώ έχουμε τα πιο βασικά στοιχεία του συστήματος του Αυγουστίνου. Το πιο αδύνατο σημείο στην σκέψη του Αυγουστίνου είναι ότι ο Αυγουστίνος δεν ήξερε ιστορικά να ασχολήται με θέματα, ιδέα δεν είχε περί ιστορικής μεθόδου που είχαν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ησχολείτο στοχαστικά με τα θέματα, κατά τρόπο φιλοσοφικό και όχι κατά τρόπο εμπειρικό. Σ' αυτόν δεν υπάρχει πνευματική εμπειρία των πραγμάτων, αλλ' υπάρχει ο στοχασμός περί όλων των θεολογικών θεμάτων" (Ι. Ρωμανίδη: Εμπειρική Θεολογία, τ. Α΄, σελ. 207-209).

    Σύμφωνα με τα ανωτέρω, ο Αυγουστίνος δεν έχει ιδέαν περί θεώσεως, δεν είχε ποτέ θεοπτία και πίστευε, ότι ο Θεός γνωρίζεται μόνο με τη λογική και τη φιλοσοφία!
    Δεν γνωρίζουμε άλλη περίπτωση, που άγιος της Εκκλησίας ΜΑΣ, όχι μόνον να μην έχει εμπειρία της θεώσεως, αλλά και να την αρνείται.

    Μήπως, γι' αυτό το λόγο θεωρείται μεγάλος πατέρας της εκκλησίας από τον Παπισμό;

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώςο εγωισμός σου ΙΚ δε σε αφήνει να παραδεχθείς την αλήθεια!

      Διαγραφή
    2. παψε φιλοκαζαντζακικε ΙΚ

      Διαγραφή
    3. Οπως καταλαβαινεις φιλε Καρδαση δεν φαινεται να σε σηκωνει το κλιμα.Θελεις παντα να εχεις την last word.Η-μεγαλυτερη αμαρτια ειναι ο εγωισμος (υπερηφανεια).Απο αυτη ξεπεσε ο εωσφορος.

      Διαγραφή
    4. 'Ωστόσο, όπως κανείς από τους ορθοδόξους θεολόγους δεν διανοήθηκε ποτέ να αμφισβητήσει το κύρος και τη θεολογική σπουδαιότητα του αγ. Γρηγορίου Νύσσης, έτσι και κανείς ορθόδοξος θεολόγος μέχρι και την εποχή μας δεν τόλμησε να θέσει σε αμφισβήτηση το κύρος και τη σημασία της θεολογίας του ιερού Αυγουστίνου για τη θεολογική σκέψη της αρχαίας και αδιαίρετης Εκκλησίας, πλην μιας και μοναδικής εξαιρέσεως, του αείμνηστου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής της Θεσσαλονίκης π. Ιωάννη Ρωμανίδη.

      Το όλο θέμα που δημιουργήθηκε στη Θεολογική Σχολή πληροφορήθηκε και ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Χρυσοφάκης, ο οποίος, θέλοντας να ενημερωθεί περισσότερο για το ζήτημα αυτό, κάλεσε σε σύσκεψη ορισμένους καθηγητές της Σχολής στη Μητρόπολη και, αντιδρώντας στη στάση του π. Ρωμανίδη έναντι του ιερού Αυγουστίνου, πήρε την απόφαση να εκδοθεί ειδικό τεύχος του περιοδικού της Μητροπόλεως «Γρηγόριος ο Παλαμάς» αφιερωμένο ειδικά στον ιερό Αυγουστίνο, με σκοπό την ανάδειξη της σημασίας του προσώπου και της θεολογίας του ιερού πατρός εξ επόψεως ορθοδόξου. Πρόκειται για το τεύχος 69 του 64ου τόμου, του έτους 1981.
      Στο τεύχος αυτό συμμετείχαν με άρθρα τους οι Καθηγητές της Σχολής Γεώργιος Μαντζαρίδης («Η παρουσία του ιερού Αυγουστίνου») , Ιωάννης Αναστασίου («Οι αντιλήψεις του ι. Αυγουστίνου για τον χρόνο») , Νίκος Ματσούκας («Ελευθερία, προορισμός και αιώνια ζωή κατά τον ιερό Αυγουστίνο») , Ιωάννης Καλογήρου («Η χάρις κατά τον ιερόν Αυγουστίνον. Η περαιτέρω κατανόησις και αποτύπωσις της διδασκαλίας αυτής εις τον Δυτικόν Χριστιανισμόν») , Στέργιος Σάκκος, (Ιερού Αυγουστίνου Φροντίδα για τους νεκρούς, «De cura pro mortuis gerenda») , ο υφηγητής τότε Βασίλειος Γιούλτσης («Η ηθική της αγάπης στη θεολογία του ιερού Αυγουστίνου») , καθώς και ο Ομότιμος τότε Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Μπόνης («Το έργον του αγίου Αυγουστίνου “Εξομολογήσεις” και οι εν αυτώ φιλοσοφικοί στοχασμοί») . Όλοι τους προσπάθησαν να προβάλουν κάποιες πτυχές της θεολογίας του ιερού πατρός, μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται ανάγλυφα η πολυσήμαντη προσωπικότητά του και η σημασία της διδασκαλίας του για τη θεολογία της αρχαίας και αδιαίρετης Εκκλησίας . Όπως τόνισε με νόημα ο Καθηγητής Γ. Μαντζαρίδης, στοχεύοντας στην άρση των αμφισβητήσεων σχετικά με την ορθοδοξία του ιερού πατρός, που αιωρούταν κυρίως στη θεολογική ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης εξαιτίας της στάσης του π. Ρωμανίδη, «Εκείνο… που περιόρισε την αίγλη του ιερού Αυγουστίνου στην Ανατολή και καλλιέργησε σε ορισμένους κάποια επιφυλακτικότητα απέναντί του ήταν η άποψή του σχετικά με την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, η οποία χρησιμοποιήθηκε αργότερα και για την καθιέρωση του Filioque στη Δύση. Πρέπει μάλιστα να σημειωθεί ότι μερικές φορές η επιφυλακτικότητα αυτή μετατρέπεται σε φανερή αντίθεση ή και σε πολεμική ακόμα τοποθέτηση απέναντί του, που είναι ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση. Κανένα μέλος της Εκκλησίας δεν μπορεί να υψώνει την ατομική του συνείδηση πάνω από τη συνείδηση της Εκκλησίας και να γίνεται κριτής και τιμητής των κρίσεων και των εκτιμήσεών της. Ο ιερός Αυγουστίνος συνδέεται, όπως είπαμε, ιδιαίτερα με τη Δύση, όπου και αναγνωρίζεται ως κορυφαίος πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Ταυτόχρονα όμως ο ιερός Αυγουστίνος είναι πατέρας και διδάσκαλος της ενιαίας και αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού."
      Καθηγητής Μαρτζέλος
      Ο μόνος επομένως που δημιούργησε θέμα ήταν ο Ρωμανίδης που φυσικά έμεινε στη μοναξιά του.
      Εμείς ΙΚ προτιμούμε τον κανόνα κι όχι την εξαίρεση.

      Διαγραφή
    5. ΙΚ και μεθυσμένος amethyhstos: αμφισβητούν και οι δυο τους την αγιότητα του αγίου Αυγουστίνου!

      Διαγραφή
    6. Μας έχουν πρήξει με το Ρωμανίδη! Μεγάλη ευθύνη φέρουν οι κύκλοι του Ορθόδοξου Τύπου, ο Μεταλληνός και ο Ναυπάκτου! Οικουμενική σύνοδο κοντεύουν να τον κάνουν!

      Διαγραφή
  10. Και ο αββας Κασσιανος ειχε διαφορετικες αποψεις πανω στη διδασκαλια του Αυγουστινου και μαλιστα ,τον ειχε αποκαλεσει ιερο και οχι αγιο τον Αυγουστινο ειδικα για το δογμα του περι ''απολυτου προορισμου''[οτι καποιοι ειναι προορισμενοι απο Τον Θεο να σωθουν]..
    --
    Αυτα τα θεματα ειναι για πολυ προχωρημενους στην πνευματικη ζωη.Καποιοι δικοι μας ιεραρχες ,θεωρησαν ρατσιστικο το δογμα περι απολυτου προορισμου.
    Μια απλη λαικη αποψη θα πω συμφωνα με οσα εχω κατανοησει απολυτως καλα.

    Γνωριζουμε πως Ο Θεος προγνωριζει αλλα δεν προοριζει..απο τους Πατερες..
    Αλλαη Γραφη μας λεγει πως ''αυτους που προγνωρισε,αυτους και προορισε,καλεσε,εσωσε και δοξασε..Ρωμ 8,28]
    Τωρα το αν ειχε θεοπτια ποτε ο Αυγουστινος;;πως μπορει με τη λογικη να γνωρισει κανεις το θειον,τη στιγμη που οι κεκαθαρμενοι γνωριζουν το θειον [αφου ειναι εντος εστι].και για τον γεροντα Σοφρωνιο ,εχουν αμφισβητησει περι της θεας του Ακτιστου φωτος.Η εμπειρια του Ακτιστου Φωτος του γεροντα Ιωσηφ στο βιβλιο του ''εκφρασις μοναχικης εμπειριας'' ειναι ολοκαθαρη...Καποιοι αγιοι εχουν κανει και λαθη αλλα και οι αγιοτητες ειναι πολλων ειδων αναλογως της πιστης,του ζηλου,του κοπου,της ταπεινωσης,της καθαροτητας κ.λ.π...π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατι μπερδευεσαι 10:41;Αυτους που προγνωρισε εν. οτι θα ανταποκριθουν,θα εχουν την προαιρεσι κλπ κλπ ,αυτους και προορισε,καλεσε,κλπ.Δεν αιρεται το αυτεξουσιο.Η μηπως επρεπε να καλεσει αυτους που θα του ελεγαν οχι;.....

      Διαγραφή
    2. Δεν μπερδευομαι,ετσι ακριβως!Η ανταποκριση στην κληση κανει την προαιρεση δεκτικη η οχι,ετσι;Αυτο ακριβως...ηθελα να πω.επισφραγιστηκε και συμπληρωθηκε με αυτο που ειπατε 8:12.π

      Διαγραφή

  11. Ευφράνθηκα ψυχικώς από το πανέμορφο άρθρο του κ. Σωτηροπούλου για τον αναθεματισμό. Ο άνθρωπος αυτός, έχει τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Εύχομαι ο καλός Θεός να του δίνει δύναμη και υγεία για να συνεχίζει να μας παρηγορεί και ενισχύει στους σατανικούς καιρούς που ζούμε. T.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ



    ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ



    Και όμως. Μπορεί το 1981, ο Ρωμανίδης να ήταν μόνος, έναντι των 7 καθηγητών (εκ των οποίων, οι 6, όπως και εσείς δεν τολμούν να αναφέρουν τον Αυγουστίνο, ως άγιο, αλλά ως ιερό. Γιατί άραγε διστάζουν;). Μετά όμως από 30 χρόνια, ο ένας έγινε τέσσερις.

    Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος εξέδωσε και υπομνημάτισε την Εμπειρική Δογματική, στην οποίαν αναφέρονται οι κακοδοξίες του Αυγουστίνου, ο π. Γ. Μεταλληνός εκθειάζει τόσο πολύ τον Ρωμανίδη και το έργο του, ώστε να διαιρεί την εποχή μας σε δυο περιόδους: Την προ- και μετά-Ρωμανίδη εποχή και τέλος, ο Περγάμου Ιωάννης, που στην Δογματική του καταγράφει και αυτός τις δογματικές κακοδοξίες του Αυγουστίνου, που κατέστη το θεμέλιο της πλανεμένης θεολογίας του Παπισμού, με τον οποίον προσπαθούμε να ενωθούμε, παραδεχόμενοι αυτές τις κακοδοξίες. Και έτσι τελικά ο Ρωμανίδης δεν έμεινε στην μοναξιά του.

    Αλλά τι να πει κανείς και για το άγιον Όρος, όπου οι κακοδοξίες αυτές έχουν εισχωρήσει, μιας και είμαστε μάρτυρες στην τράπεζα ενός μοναστηριού (του αγίου Παύλου), όπου διαβαζόταν το περί ικανοποιήσεως της θ. δικαιοσύνης του Αυγουστίνου!

    Αναλυτικά καταγράφονται οι κακοδοξίες αυτές, όπως βρίσκονται στις Δογματικές Ρωμανίδη και Περγάμου:



    Α/ Σύμφωνα με την Δογματική του π. Ι. Ρωμανίδη:

    - Το προπατορικόν αμάρτημα κληρονομείται, σύμφωνα με τις πλατωνικές απόψεις, για τη δημιουργία και την πτώση του ανθρώπου και προσβάλει τη δικαιοσύνη του Θεού.

    - Η τρωθείσα δικαιοσύνη του Θεού χρειάζεται αποκατάσταση και αυτό έγινε με την σταύρωση, όπου ο Χριστός με το θάνατό ικανοποίησε τη θεία δικαιοσύνη.

    - Εισάγονται στο δόγμα της αγίας Τριάδος πλατωνικές αντιλήψεις με τη θεώρηση, ότι οι πρωτόπλαστοι είχαν όλη τη δυνατή ανθρώπινη γνώση, οπότε είχαν ενόραση των αρχετύπων και επομένως είχαν γνώση και της ουσίας του Θεού.

    - Ο φωτισμός (δηλ. η γνώση των αρχετύπων) έγκειται στο να ξαναθυμηθεί ο άνθρωπος τα περί Θεού, μετά την πτώση.

    - Ο άνθρωπος προ της πτώσεως είχε μόνο το λογιστικό μέρος της ψυχής, ενώ μετά την πτώση απέκτησε το επιθυμητικό και το θυμοειδές.

    - Ο θάνατος αποτελεί για τον άνθρωπο τιμωρία από τον Θεό.

    - Εισάγεται η διδασκαλία περί του απολύτου προορισμού, δηλ. ότι ο Θεός έχει προορίσει ορισμένους ανθρώπους για τη σωτηρία και άλλους για την αιώνια τιμωρία, ανεξάρτητα από την αξία ή την απαξία του συγκεκριμένου ανθρώπου.

    - Ο Θεός αγαπάει τους αμαρτωλούς, τους προορισμένους για τη σωτηρία, ενώ τους μη προορισμένους δεν τους αγαπάει.

    - Ο Χριστός δεν πέθανε για όλους τους ανθρώπους, αλλά για τους προορισμένους για τη σωτηρία.

    - Δεν πρέπει να διστάζουμε να ερευνούμε τα περί της ουσίας του Θεού, είτε εκ των έργων του, είτε δια των μαθημάτων φιλοσοφίας.

    - Ο Θεός είναι συνεχές παρόν, καθότι στο Θεό δεν υπάρχει ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον.

    - Δεν υπάρχει ο Λόγος στην Π.Δ. αλλά ο στοχασμός βάσει των «Εννεάδων» του Πλωτίνου.

    - Ο Θεός δεν αγαπάει τον Διάβολο, πλην όμως τον χρησιμοποιεί ως όργανό του.

    - Αποκτά κανείς γνώση του Θεού, μόνο με τη λογική.

    - Ο άνθρωπος, για να σωθεί, πρέπει να εγκαταλείψει το επιθυμητικό και το θυμοειδές.

    - Μετά την Ανάσταση των νεκρών, έχουμε ευδαιμονία της ψυχής, αλλά όχι του σώματος.

    - Ο νους πρέπει να ασχολείται με τη γνώση των αρχετύπων και όχι με την προσευχή.

    - Η Κόλαση είναι τα καταχθόνια, κάτω από τη γη, όπου πάνε οι άνθρωποι, για να τιμωρηθούν, ενώ ο Παράδεισος είναι στο διάστημα.

    - Προηγείται η πίστη και έπεται η γνώση, οπότε τότε μαθαίνουμε την αλήθεια με τη λογική επεξεργασία.

    - Η εξιχνίαση του δόγματος της αγίας Τριάδος γίνεται με την ανθρώπινη ψυχολογία.

    - Υπάρχει άγνοια της νοεράς προσευχής, της καρδιάς, του νου κ.λπ. και υπάρχει μόνο μια ηθική αντίληψη περί του ανθρώπου.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Β/ Σύμφωνα με την Δογματική του Περγάμου Ιωάννη

    - Η πίστη προηγείται της γνώσης, ενώ κατά τους Πατέρες συμβαίνει το αντίθετο.

    - Αναζητείται να εξηγηθεί το μοντέλο της αγίας Τριάδος με ένα μόνο άνθρωπο και όχι τρεις όπως το εξηγούν οι Καππαδόκες.

    - Η ουσία προηγείται της υπόστασης, οπότε ο Θεός είναι δέσμιος της ύπαρξής του, κάτι βέβαια αντίθετα με τους Καππαδόκες.

    - Ο Λόγος του Θεού είναι ο τρόπος με τον οποίον ο Θεός γνωρίζει και επομένως ο Λόγος σημαίνει γνώση.

    - Το άγιο Πνεύμα είναι η αγάπη μεταξύ Πατέρα και Υιού.

    - Η αγία Τριάδα δεν είναι το πρωταρχικό κατηγόρημα της ύπαρξης του Θεού, αντίθετα με τους Καππαδόκες.

    - Ο Θεός ταυτίζεται με την ουσία του Πατέρα.

    - Προηγείται ο ένας Θεός, δηλ. η Ουσία και έπεται η αγία Τριάδα, αντίθετα με τους Καππαδόκες, που πρεσβεύουν το αντίθετο.

    - Αφού ο Υιός και Λόγος είναι η Γνώση του Θεού και το Πνεύμα είναι η Αγάπη του Θεού, άρα το Πνεύμα πρέπει να εξαρτάται αιώνια επίσης στην προέλευσή του και από τον Υιό, κάτι που είναι βέβαια η γενεσιουργός αιτία του Φιλιόκβε.

    - Κάνει τον Θεό κατ’ εικόνα και ομοίωση του ανθρώπου, μεταφέροντας ψυχολογικές εμπειρίες στο Θεό.

    - Η έννοια του προσώπου μεταστρέφεται στην έννοια του ατόμου.

    - Μπορεί να γίνει λόγος για τον ένα Θεό ανεξάρτητα από την αγία Τριάδα.

    - Ο θάνατος μπήκε σαν τιμωρία από τον Θεό στον άνθρωπο, για την πτώση του.

    - Στα έσχατα, θα καταργηθεί ο θάνατος για τους ανθρώπους, αλλά όχι και για την υπόλοιπη κτίση.

    - Η σχέση ανθρώπου και Θεού περνάει μέσα από το πρίσμα της προσωπικής αυτοσυνειδησίας, με το συναίσθημα, τον ευσεβισμό και τον ηθικισμό.

    Η αγιοκατάταξη του Αυγουστίνου, που έγινε 15 αιώνες μετά την κοίμησή του, ως δώρο του Αθηναγόρα, προς τον Παύλο τον ΣΤ΄ πρέπει να λαμβάνει υπόψη εκτός από τα θεοσημεία και τη διδασκαλία του αγίου. Αν η διδασκαλία αυτή είναι γεμάτη από κακοδοξίες και πλάνες, αν είναι εντελώς αντίθετη προς την θεολογία του Μ. Αθανασίου και των Καππαδοκών Πατέρων, τότε πως μπορεί να ενταχθεί στη διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Γι' αυτό δεν έγινε ποτέ, αλλά βρήκε πρόσφορο έδαφος στη δικανική Ρώμη και έγινε ο βασικός πυλώνας της θεολογίας της, καλούμαστε δε τώρα οι Ορθόδοξοι να συμφωνήσουμε με την θεολογία του Αυγουστίνου, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με εκείνη της Πατερικής θεολογίας. Αν πάντως, βρίσκεται ορθόδοξος θεολόγος, που να συμφωνεί με τις ανωτέρω κακοδοξίες, τότε με γειά του και χαρά του. Ας τρέξει, αγγαλλομένω ποδί, προς την ένωση με τους παπικούς.

    Όσον αφορά τον κανόνα. Ναι, προτιμούμε τον κανόνα της θεολογίας των Πατέρων και όχι την εξαίρεση της θεολογίας του Αυγουστίνου.

    Βέβαια, όλα τα ανωτέρω, αλλά και άλλα στενοχωρούν ορισμένους αδελφούς και ευγενικά προτείνουν να τους αδειάσουμε τη γωνιά. Μη συμμετέχοντας όπως στον διάλογο, δεν ανέχονται τον αντίλογο και αδυνατούν να προσφέρουν επιχειρήματα και αποδείξεις. Αν λοιπόν δεν το μπορούν, καλύτερα να σιωπούν. Είναι αλήθεια, ότι η αλήθεια τσούζει καμιά φορά, αλλά τι να κάνουμε; Να την κρύψουμε;

    Όσον αφορά το κοράκι, που μόνο "κρα" "κρα" ξέρει να κάνει, μη έχοντας λόγο και μη αντέχοντας τον διάλογο, θα συμβουλεύαμε να αλλάξει κασσέτα, μιας και γίνεται αφόρητα ενοχλητικό.



    ΙΚ



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Δεν πρόκειται περί νεοφανούς αγίου αλλά περί αγίου της καθόλου Εκκλησίας από του Ε αιώνος"
      π.Ευάγγελος Μαντζουνέας, γραμματεύς επί πολλά έτη της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής επί των νομοκανονικών, γνωστός για τη νομοκανονική και τη γενικότερη συγκρότησή του.
      Η Εκκλησία μας τον δέχεται σαν άγιο, πολλοί φέρουν το όνομά του και επίσης γίνονται και θαύματα στο όνομά του.

      Διαγραφή
    2. Προς ΙΚ: "και ει τις μη φρονεί και λέγει τον Αυγουστίνον μακάριον και άγιον είναι, ανάθεμα", Γεννάδιος Σχολάριος, PG 160,199.
      Στη Φιλοκαλία ο πατριάρχης Κάλλιστος χαρακτηρίζει τον ιερό Αυγουστίνο άγιο ,τεύχος Δ , σελ.337.
      Η ίδια η Ε Οικουμενική Σύνοδος βεβαιώνει την αγιότητα του αγίου Αυγουστίνου (πρακτικά Οικουμενικων Συνόδων Mansi, τ.9,σελ. 260,261,262).
      Ο μέγας Φώτιος σαφέστατα τον ονομάζει άγιο: "Έγραψε δε ο αυτός (ο Κελεστίνος) τοις εν Γαλλία επισκόποις περί τε της του ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
      πίστεως και κατά των αλαζονευομένων επί τη της αιρέσεως εξουσία", (P.G. 103,93).
      Αυτά επί του παρόντος γιατί υπάρχουν και πάμπολλα άλλα που κονιορτοποιούν τα ρωμανίδεια φληναφήματα.

      Διαγραφή
    3. Επιχειρηματα και αποδειξεις σου εχουν 'πει ενα σωρο.Εσυ δεν τα λαβαινεις υπ'οψι σου.Να σου πουμε να τα διαβασεις ξανα Ι.Κ.;Μαλλον θα ειναι ματαιος ο κοπος.

      Διαγραφή
    4. Εχεις ακουσει καμμια φορα καρδαση να ευωδιαζουν οστα απλων ανθρωπων;Του αγιου Αυγουστινου ευωδιαζουν.Το ειχε ενας ιερομοναχος απο Μονη των Κυκλαδων και πηγαινε να συμετασχει στο πανηγυρη του Αγιου στο Μοναστηρη του στην Φλωρινα,και τα προσκηνυσα εγω προσωπικα.Αν βρεθεις απο το σπιτι του σου συνιστω να τον προσκυνησεις και εσυ.Ισως σου αλλαξει τον τροπο που σκεφτεσαι ΣΥΝΕΧΩΣ.

      Διαγραφή
    5. Και ο πολυμαθεστατος Δοσιθεος Ιεροσολυμων,ο οποιος κρατουσε τοσο ψηλα την αντιπαπικη σημαια (ο αγιος Νικοδημος τον ονμαζει Παπομαστιγα) ονομαζει τον αγιο Αυγουστινο "Αγιωτατο".

      Διαγραφή
    6. Η αγιομαχία είναι αμαρτία.

      Διαγραφή
  14. Κατ αρχην να πω κατι απλοικο..οτι ο χριστιανισμος,δεν περιοριζεται στην καθαροτητα του δογματος αλλα και στην καθαροτητα του ηθους.Το ενα χωρις το αλλο δεν αποτελει ολοκληρωμενο χριστιανισμο.
    Εαν θελουμε να δουμε την αληθεια,θα πρεπει να τη δουμε στη συμφωνια της γνωμης των Πατερων αλλα και κυριως αυτων που υπηρξαν θεοπτες ,αφου αυτοι φτασαν σε μετρα καθαροτητας και στις πιο υψηλες πνευματικες κορυφες.Καποια απο αυτα που εχουν ειπωθει απο τους ως ανω,ειναι πολυ παρακινδυνευμενο να μιλησει κανεις γιατι αυτα εχουν πολυ βαθος και μπορει να παρεκκλινει κανεις.Για να μιλησει κανεις για την πιστη,η για Το Αγιον Πνευμα,θα χρειαζονταν σελιδες ολοκληρες.Δεν ειναι δυνατον να μην εχουν γινει και λαθη σε καποιες διδαχες. Τωρα για εμας τους απλους λαικους,νομιζω αρκετο ειναι να διαβαζουμε Τη Γραφη ...καλο ειναι να θεολογεις,ακομη καλυτερο να επιδιδεσαι στην καθαροτητα της καρδιας..και τα δυο εως εκει που φτανουν και οι δυναμεις μας οι πνευματικες.Πιστη και γνωση ειναι διδυμες αδελφες λεγει ο Ιωσηφ ο ησυχαστης.Υπαρχουν τοσες πολλες μορφες αγιοτητας και Μακαριοτητας,που μακαρι να φταναμε εστω και στη μικροτερη μορφη!Οι αγιοκαταταξεις εχουν καποια κριτηρια.Δεν ξερω! Εμεις γνωριζουμε οτι η αγιοτητα προερχεται απο την αληθεια και οτι η αληθεια ειναι Το Πνευμα.Απλα γνωριζουμε εναν Θεο,τρια Προσωπα και καθε Προσωπο ειναι ο ολος Θεος.Μονας κατα την ουσια ,τριας κατα ταςυποστασεις.Τρια Προσωπα ενωμενα και αχωριστα,αδιαιρετα κατα την ιδια φυση,ουσια και ενεργεια.Ο Πατηρ ,αγεννητος...Ο Υιος γεννητος και Το Αγ.Πνευμα εκπορευομενον εκ Του Πατρος.Γιαυτο εχουμε διαφορετικη Ομολογια πιστεως με τους παπικους.Η Τριαδικη θεοτητα ειναι αλληλοεξαρτομενη και εχει ενοτητα..
    Καποιοι νεοφανεις θεολογοι[δε θελω να πω ονοματα]δημιουργουν συνχυση με τις διδαχες τους.Τα δογματα της εκκλησιας μας ειναι καθαρα και πρεπει να διδασκονται καθαρα για να καταλαβαινει και ο πιο αμορφωτος.Δυστυχως,αλλιως μιλουσαν οι παλιοι και αλλιως οι νεοι.Εγω ,για προσωπικη μου ασφαλεια μελετω τους παλαιοτερους.Ο αγ.Νικοδημος ,εαν τον διαβασει κανεις ,ακομη και στην αρχαιζουσα ,τον καταλαβαινει κανεις...Ειναι τοσος ο πλουτος των αρετων και η ενωσημε Τον Χριστο μεσω των Μυστηριων,η ορθοδοξη πορεια η σταυροαναστασιμη που αρκει νομιζω.Ειχε πει ο αββας Λουκιος[νομιζω]...αλλος ειναι αυτος που εδεσε τυον κυνα με την ταπεινωση και αλλος με τους αγωνες.και οσο βαθαινει η πειρα ,τοσο διαυγεστερη ειναι και η θεωρια γιαυτο η Ορθοδοξια ειναι Ζωσα Πιστις ...π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ρωμανίδης, Μεταλληνός, Ναυπάκτου, Σακαρέλλος, Καρδάσης, φοβερό consensus patrum!
    Τρέμε τώρα άγιε Αυγουστίνε, τρέμετε Οικουμενικές Σύνοδοι και μεγάλοι πατέρες που τον θεωρούσατε άγιο!
    Πλάκωσε η "πούρα Ορθοδοξία"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ


    Για να κλείσουμε με τα Ρωμανίδεια φληναφήματα περί Αυγουστίνου:
    Εκτός από τους 4, που ανεφέρθησαν, για τις κακοδοξίες του Αυγουστίνου, προσθέτουμε και άλλους 6, που υπερασπίζονται τις θέσεις αυτές: Ι. Καρμίρης, Κ. Μπόνης, Α. Αλιβιζάτος, Γ. Φλωρόφσκυ (δάσκαλος του Ρωμανίδη), Κάλλιστος Ware, Θεόκλητος Διονυσιάτης (από την αλληλογραφία Ρωμανίδη-Τρεμπέλλα). Οι τρεις πρώτοι εισηγήθηκαν στη Θεολογική Σχολή, να εγκρίνει τη διδακτορική διατριβή του Ρωμανίδη "Το προπατορικόν αμάρτημα", στο οποίον βρίσκονται οι κακοδοξίες του Αυγουστίνου.
    Αυτές οι κακοδοξίες, δυστυχώς, πέρασαν στα συγγράμματα κορυφαίων καθηγητών της Θεολογικής, όπου μεταφέρονται όχι μόνον τα του Αυγουστίνου, αλλά και τα των Άνσελμου και Ακινάτη, που θεωρήθηκαν, δυστυχώς, μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας! Ενδεικτικά αναφέρονται τέτοια ατοπήματα:
    1/ Ανδρούτσος Χ: Ο Θεός είναι μέρος του σύμπαντος. Τα θαύματα είναι έκτακτες επεμβάσεις του Θεού αντικείμενες προς την τάξη της όλης δημιουργίας. Τα μυστήρια είναι θεοσύστατοι τελεταί, εμφαίνουσαι άμα και μεταδίδουσαι την αόρατον χάριν, κ.ά.
    2/ Θεοδώρου Α: Η ικανοποίηση της θ. δικαιοσύνης είναι διδασκαλία ορθόδοξη, κ.ά.
    3/ Νησιώτης Ν: Ο Θεός δημιουργεί εκ του μηδενός εκ της ουσίας αυτού, ως αγάπης, κ.ά.
    4/ Τρεμπέλας Π:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. α/ Παραδοχή της ικανοποίησης της θ. δικαιοσύνης του Άνσελμου

    β/ Παραδοχή της Κτιστής Χάρης της Αγ. Τριάδας του Ακινάτη

    γ/ Η Ουσία του Θεού είναι ο νους του Αυγουστίνου

    δ/ Ο Πατήρ είναι αγέννητος, άρα άκτιστος. Ο Υιός γεννητός, άρα κτιστός;

    ε/ Είναι βλασφημία η άρνηση της καθαρής ενέργειας του Θεού (Actus Purus) του Ακινάτη.

    ς/ Η Θ. Ενέργεια είναι η Θ. Ουσία.

    ζ/ Η υπόσταση ταυτίζεται με την ουσία.

    η/ Η αγιότητα του Χριστού είναι ελάσσονα του Πατέρα.

    θ/ Η ουσία του Θεού είναι ο νους, του Αυγουστίνου, κ.ά.

    5/ Χρήστου Π: Ο Χριστός, ως συνιστάμενος εκ δυο φύσεων, έχει δυο φυσικά θελήματα, ως αποτελών δε ενιαίον πρόσωπον, έχει ενιαίον γνωμικόν θέλημα (δηλ. ο Χριστός έχει τρία θελήματα!). Το πυρ της κολάσεως είναι κτιστόν, κ.ά.



    Ως προς την αγιοκατάταξη: Εφ' όσον οι Πατριάρχες ΚΠόλεως Φώτιος Α΄, Κάλλιστος Α΄, Γεννάδιος Β΄, αλλά και όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι και σύμπασα η Εκκλησία θεωρούσε τον Αυγουστίνο άγιο, γιατί δεν τόλμησε να προβεί στην αγιοκατάταξή του, επί 15 αιώνες, και βρέθηκε ο Αθηναγόρας, το 1964, και προέβη στην αγιοκατάταξή του, προσφέροντάς την, ως δώρο στον Παύλο ΣΤ΄; Μπορεί να απαντήσει κανείς;. Και γιατί, τόσους αιώνες αναφέρεται ως ιερός και όχι ως άγιος;



    Αλλά, ανεξάρτητα από τα τυπικά αυτά θέματα: Υπαρχει καθόλου συμφωνία μεταξύ Αυγουστίνου και Αθανασίου, Βασιλείου, Γρηγορίου, Γρηγορίου Νύσσης, στα δογματικά θέματα; Βλέπετε συμφωνία ή τελείως αντίθετες θέσεις; Πως συμβιβάζονται τα παρακάτω:

    Το προπατορικό αμάρτημα κληρονομείται με το δεν κληρονομείται;

    Ο φωτισμός του νου είναι η γνώση των αρχετύπων και όχι η εγκατάσταση του αγίου Πνεύματος σ' αυτόν;

    Ο θάνατος είναι τιμωρία για τον άνθρωπο και όχι λύτρωση;

    Ο Θεός έχει προορίσει κάποιος ανθρώπους για τη σωτηρία, με το ότι δεν έχει προορίσει κανέναν;

    Ο Θεός δεν αγαπάει όλους τους αμαρτωλούς, με το ότι αγαπάει τους πάντες ακόμη και τον Διάβολο;

    Η γνώση του Θεού γίνεται με τη φιλοσοφία και τη λογική και όχι με τη θεοπτία;

    Μετά τη β΄ παρουσία έχουμε ευδαιμονία μόνο της ψυχής, αλλά όχι του σώματος;

    Προηγείται η Πίστη και έπεται η Γνώση και όχι το αντίθετο;

    Η ουσία του Θεού προηγείται της υπόστασής του και όχι το αντίθετο;

    Ο Λόγος του Θεού σημαίνει Γνώση, το άγιο Πνεύμα Αγάπη μεταξύ των δυο, άρα το Πνεύμα εξαρτάται αιώνια και από τον Υιό, δηλ. το Φιλιόκβε;

    Ο θάνατος καταργείται μόνον για τον άνθρωπο και όχι για την Κτίση, οπότε δεν υπάρχει "Καινή Κτίσις":



    Αν λοιπόν ο Αυγουστίνος και οι Καππδόκες συμφωνούν μεταξύ τους στα Δογματικά, τότε τι καθώμαστε; Πάμε ολοταχώς προς την ένωση με τους Παπικούς, αφού τίποτε δεν μας χωρίζει από αυτούς.



    Όσον αφορά τη μυροβλησία δεν έχουμε καμία αντίρρηση, καθότι εμείς τιμούμε τον Αυγουστίνο ως άγιο και όχι ως ιερό, όπως εσείς και τον τιμούμε, όπως τιμούμε και τον Ιουστινιανό ως άγιο (ημέρα μνήμης 2 Αυγούστου) καίτοι εκοιμήθη ως αιρετικός (μονοθελίτης, θεοπασχίτης και αφθαρτοδοκίτης). Εφ' όσον έγινε αγιοκατάταξη από την Εκκλησία οφείλουμε να την σεβαστούμε. Άλλο όμως αγιοκατάταξη και άλλο κακοδοξίες και πλάνες.



    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μετα απο αυτο το σχολιο του Ι.Κ. φαινεται πλεον οτι καθε προσπαθεια που καταβαλλει καποιος για να συζητησει μαζι του,δεν κανει τιποτε αλλο απο το να χαλαει φαια ουσια διχως οφελος.Στην αρχη εμφανιστικαι εναντιον της αγιοτητος του αγιου Αυγουστινου,εστω με καποια υπονοουμενα.Μετα ομως οταν ειδε οτι τον ειχαν στριμωξει και δεν μπορουσε να τα βγαλει περα.αρχισε να χρησιμοποιει το "ρεφραιν".Γιατι λεει δεν το αγιοκαταταξαν πριν αφου εχαν μιλησει για την αγιοτητατου.Λες και δεν του εφθανε ολοκληρη οικουμενικη συνοδος,αλλα χρειαζοταν να περασει το θεμα και απο μια τοπικη....(διοτι τοπικες κανουν τις αγιοκαταταξεις)Και ναι μεν δεχεται τωρα την αγιοτητα (κανει χαρη στον αγιο...)αλλα γιατι να την κανει ο Αθηναγορας....Για να δεχθουμε τις πλανες του; και τοτε τι γινεται;ψευδενωσι;Πρωτα απο ολα πολλοι που αχοληθηκαν με το θεμα ΔΕΝ αρνηθηκαν οτι ο αγιος εκανε λαθη (τα οποια ειναι δεν θα τα μαθουμε απο τον Ι.Κ. διοτι δεν εμπνεει εμπιστοσυνη)Με τον να τονδεχομεθα ομως σαν αγιο -οπως και ειναι-δεν σημαινει οτι δεχομεθα οτι λανθασμενο ειπε.Επομενως εκεινο το περι Αθηναγορα που κολαει;Για να βγει λοιπον απο το αδιεξοδο ο Ι.Κ. "εφευρε" εκεινο το γιατι λεει δεν τον αγιοκαταταξε η ε' συνοδος ,ο αγιος Φωτιος κλπ Και να υπηρχε λυσι στην ερωτηση αυτη θα πεταγοταν αλλου,σαν τους χιλιαστες...Τι απανταμε λοιπον εδω χωρι να δωσουμε αλλη συνεχεια,αφου στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα;Κατα αρχας ο αγ Αυγουστινος ειναι παλαιος αγιος .Και μονο πιυ τον αναφερει η ε'συνοδος φθανει.Αλλα ειναι παλαιοτερος και απο αυτην...,Και γιατι δεν τον αγιοκατεταξε τοτε η ε'συνοδος,θα ρωταγε θριαμβολογων ο Ι.Κ.; Μα βρε φιλε οτι θελεις λες;Η πραξις της αγιοκαταταξις στην εκκλησια εισηχθη μολις τον 14 αιωνα.Δεν αγιοκατατασετο το πριν κανεις οπως τωρα.Η αγιοκαταταξις τοτε εγενετο με βαση την συνειδηση των πιστων (εν μερει μονο ισχυει αυτο σημερα)Γνωριζεις εσυ ποτε αγιοκατεταγει ο αγιος Χρυσοστομος;Ποτε εγινε η ΠΡΑΞΙΣ της αγιοποιησεως του.Αν δεν εχεις πληρη στοιχεια ΔΕΝ ειναι αγιος....(συγχωρησεμαι αγιε)Τι μου λες τωρα εσυ εμενα...Κατα την γνωμη μου ΟΥΤΕ οΑθηναγορας χρειαζοταν να κανει αγιοκαταταξη για ενα τοσο παλαιο αγιο.Διοτι ΗΤΑΝ ηδη.Κατα δε την γνωμη μου σε βλαπτει να ασχολεισε με τετοια θεματα διοτι απλα ου δυνασαι....Και ευτυχως σε εχουν παρει αρκετοι ειδηση και καταλαβαινουν τι γινεται. Αυτα και δεν σου ξανααπαντω γιατι δεν ξερεις να συζητας,τουλαχιστον με αυτα που προσπαθεις να καταπιανεσαι.Και ενα αλλο νομιζω οτι θα εχεις και τον μισθο του Χανααν,,,,,

      Διαγραφή
    2. Η Εκκλησία μας αναγνωρίζει σαν άγιο τον Αυγουστίνο Ιππώνος.
      Ήδη παρατέθηκαν ακαταμάχητα τεκμήρια της αγιότητάς του.
      Κάποιοι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, επιδιώκουν τον τεχνητό θόρυβο επειδή τρώθηκε ο εγωισμός τους κι ας μη θέλουν να παραδεχθούν κάτι τέτοιο.
      Δεν μπορούν όμως να κάνουν τίποτε καθόσον οι πιστοί τιμούν σαν άγιο τον Αυγουστίνο, επιζητούν τις πρεσβείες του, βιώνουν τα θαύματά του και τον παρακαλούν να συγχωρήσει τους αγιομάχους και να πρεσβεύσει στο θρόνο του Θεού ούτως ώστε να τους συγχωρήσει κι εκείνος.

      Διαγραφή
    3. Να προσθεσω κατι ακομη,αν μου επιτρεπετε.Εκεινο που εχει αξια για εμας τους χριστιανους ,ειναι οτι οι αγιοι αναγνωριζονται απο τους αγιους.Αλλα και δεν ειναι μονον αυτο.Ερχεται και Ο Κυριος και μαρτυρει την αγιοτητα με καθε τροπο.Εχω εδω το βιβλιο του αγιου.Δεν το εχω μελετησει συνολικα.Μιλαμε για του αγιου Αυγουστινου τις εξομολογησεις..μιλα σε μια στιγμη περι της πιστης και οχι της απλα φιλοσοφικης αλλα τηςβιουμενης πιστης...επομενως, ετσι με μια σειρα ρησεων θεολογικων,δεν μπορει ο αλλος και να βγαλει το ακριβες συμπερασμα...δεν υπαρχει προχειροτητα σε οτι αφορα δογματικα ζητηματα.Αυτα τα πιστοποιουν δυο και τρεις αγιοι οι οποιοι εμβαθυναν στα λογια του αλλου ,τους το απεδειξε και το Αγ.πνευμα με καποιο τροπο.Οι αγιοκαταταξεις διαφερουν απο αγιο σε αγιο.Π.χ ο αγιος Νεκταριος αγιοκαταταχτηκε 41 χρονια μετα...ο Μεγας Βασιλειος αμεσως μετα το θανατο του [εαν θυμαμαι καλα] αγιοκαταταχτηκε για τους αγωνες του και τη νικη του κατα του Αρειανισμου.Επομενως ....π

      Διαγραφή

  18. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ


    Όλοι οι σχολιαστές ασχολούνται με την αγιοκατάταξη του Αυγουστίνου και όχι με τις πλάνες και κακοδοξίες σε θέματα πίστεως.

    Παραμένει το αναπάντητο ερώτημα: Οι θέσεις του Αυγουστίνου στα δογματικά συμφωνούν με εκείνες των Αθανασίου, Βασιλείου, Γρηγορίου, Γρηγορίου Νύσης;

    Αν ΝΑΙ, τότε ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Άμεση ένωση με τους Παπικούς, αφού εκείνοι ακολουθούν την πίστη του Αυγουστίνου και εμείς την πίστη των άλλων 4 Πατέρων., που είναι η ίδια.

    Αν ΟΧΙ, τότε έχουμε άγιο της Εκκλησίας μας, που έχει τελείως διαφορετικές θέσεις, από εκείνες των 4 Πατέρων.

    Και μια λεπτομέρεια, για το πως λειτουργούν ορισμένες φορές οι Σύνοδοι:

    Η Σύνοδος της Καρθαγένης, το 418, δέχτηκε την πρόταση του Αυγουστίνου, για την κληρονόμηση του προπατορικού αμαρτήματος, με τον ρκα΄κανόνα της, που ισχύει στην καθόλου Εκκλησία με τον β΄ κανόνα της Πενθέκτης, παρ' όλον, ότι οι ανωτέρω 4 Πατέρες έχουν αντίθετη θέση. Και οι θέσεις αυτών στηρίζονται σε χωρία της Π.Δ. (Δευτ. 24. 16) και της Κ.Δ. (Ματθ. 2. 16-18, 18. 3, 21, 15-16, Μαρκ. 10. 14, Λουκ. 18. 16, Κορ. Α΄ 7. 12-15, 14. 20). Επίσης έχουμε τις ίδιες θέσεις από τον Κύριλλο Αλεξανδρείας (ΡG. 74, 788-789), τον Νύσσης (PG 46. 192), τον Γρηγόριο Θεολόγο (PG 36. 389), τον Χρυσόστομο, τον Αναστάσιο Σιναϊτη, τον Θεόφιλο Αντιοχείας, προς Αυτόλυκον, τον Τιμόθεο Αλεξανδρείας (ιη΄ κανόνας), τον Ειρηναίο Λουγδούνου, τον Ισίδωρο Πηλουσιώτη (ΕΠΕ Α΄, 442). Όλοι οι ανωτέρω, με επικεφαλής τον Μ. Βασίλειο και Μ. Αθανάσιο αντιτίθενται στις θέσεις του Αυγουστίνου.

    Μετά από όλα αυτά, ποιός θα μας λύσει το γόρδιο δεσμό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Τουτο το γενος ουκ εκπορευεται ειμη εν προσευχη κσι νηστεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  20. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ


    Ευχαριστούμε για τα περαστικά, αγαπητέ αδελφέ, πλην όμως δεν ακούσαμε για τα σχετικά φάρμακα. Μήπως θα πρέπει να δεις και τη δική σου πνευματική υγεία, μιας και υιοθετείς τις αιρέσεις του Παπισμού; Και για να μην μακρυγορούμε:
    Ο άγιος Αυγουστίνος (από την αρχή τον αποκαλούσαμε άγιο και όχι όψιμα, όπως μας κατηγορείτε, εσείς, που τον αποκαλούσατε ιερό), είναι ο πατέρας αιρετικών θέσεων, που αποτελούν τις κύριες θέσεις του Παπισμού. Συνοψίζουμε:

    1/ Η ουσία του Θεού είναι η γενεσιουργός αιτία ύπαρξης του (αντίθετα με τους Καππαδόκες, που θεωρούν το πρόσωπό του και όχι την ουσία του).
    2/ Ουσία και ενέργεια του Θεού δεν διαχωρίζονται (αντίθετα με τους Καππαδόκες).
    3/ Οι ενέργειες του Θεού είναι κτιστές κι όχι άκτιστες.
    4/ Ικανοποίηση της θ. δικαιοσύνης από τον σταυρωθέντα Χριστό (αντίθετα με τους Καππαδόκες).
    5/ Το προπατορικό αμάρτημα κληρονομείται (αντίθετα με τους Καππαδόκες).
    6/ Απόλυτος προορισμός του ανθρώπου (αντίθετα με τους Καππαδόκες).
    7/ Η εκπόρευση του αγίου Πνεύματος είναι ΚΑΙ εκ του Υιού (filioque).
    8/ Στήριξη του παπικού πρωτείου εξουσίας (Roma locuta est, causa finite est = Η Ρώμη μίλησε, η συζήτηση έληξε).

    Οι ανωτέρω βασικές θέσεις του αγίου Αυγουστίνου, αποτελούν το θεμέλιο λίθο του Παπισμού.
    Όσοι λοιπόν εστερνίζονται τις θέσεις αυτές του αγίου, στην ουσία εστερνίζονται τις θέσεις του Παπισμού και προφανώς επικροτούν τις προσπάθειες της ένωσης Ορθοδοξίας και Παπισμού.
    Εμείς πάντως δεν συμφωνούμε με τις θέσεις αυτές του αγίου και επομένως αρνούμαστε να επικροτήσουμε τις προσπάθειες ένωσης Ορθοδοξίας και Ειδωλολατρείας.

    Και βέβαια, συμφωνούμε , ότι αυτό το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία και αυτό αφορά όλους μας, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με τις πλανεμένες θέσεις του αγίου Αυγουστίνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου