Οικουμενισμός:
η σύγχρονη μάστιγα.
Η όποια αναφορά γίνεται στον οικουμενισμό και στην παγκοσμιοποίηση, μας δημιουργεί άκρως αρνητική στάση και μάλιστα δικαιολογημένα αφού έχουμε γίνει αποδέκτες των ενεργειών και των αποτελεσμάτων τους. Θα ήθελα, να εστιάσω στο θέμα του οικουμενισμού και να παρουσιάσω κάποιες πτυχές του προβλήματος, για την πληρέστερη κατανόησή του.
Αίρεση: μία προσπάθεια διαστρέβλωσης των δεδομένων που η Εκκλησία
έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν και έχει απαντήσει με την ανάλογη
σοβαρότητα, κινητοποιώντας τους αμυντικούς
μηχανισμούς της. Σήμερα, πρέπει να ενταχθεί σαν αίρεση και ο
οικουμενισμός και μάλιστα υπό την μορφή της «παναιρέσεως», αφού στόχος
είναι η ίδια η Εκκλησία και όχι κάποιο επί μέρους ζήτημα. Παρουσιάζεται
κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και προβάλλει την ανάγκη προσεγγίσεως των
Εκκλησιών και του διαλόγου για την επανένωση.
Το παράδοξο είναι, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο από την αρχή του
ζητήματος τηρεί μία στάση, η οποία δεν συνάδει με τους Ιερούς Κανόνες,
τους Πατέρες αλλά και την ίδια την Ορθόδοξη Πίστη, επιδιώκοντας τον
διάλογο αυτό. Και για να εξηγηθεί το γεγονός, ο διάλογος δεν είναι
άσχημο πράγμα, όμως οι βάσεις υπό τις οποίες θα διεξαχθεί, είναι
άσχημες. Ας αναφερθεί χαρακτηριστικά, ότι εν προκειμένω και αφού η
Ορθοδοξία κινείται στον δρόμο της αληθείας, δεν κάνεις διάλογο αλλά
προσπάθεια νουθεσίας. Δεν κάνεις διάλογο, με κάποιον που σε διαβάλλει
και κάνει προσπάθεια προσηλυτισμού εις βάρος σου. Δεν κάνεις διάλογο, αν
δεν έχεις όρο την επιστροφή όλων στην Ορθοδοξία.
Η παγκοσμιοποίηση των πάντων εντάσσει στις τάξεις της και τον
οικουμενισμό. Και εδώ επιδιώκεται η δημιουργία μίας νέας τάξης πραγμάτων
υπό μία παγκόσμια διακυβέρνηση με την ενοποίηση σε πολιτικό,
οικονομικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό επίπεδο. Η συμμετοχή μας στο
Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και η έως σήμερα στάση που εκεί έχει
τηρηθεί, έχει υποβαθμίσει την ορθή πίστη μας και έχει ταυτοχρόνως φέρει
σε, τουλάχιστον, ισότιμη θέση τις αιρέσεις, μέσω των λοιπών Εκκλησιών.
Το πιο περίεργο όλων είναι η στάση που τηρεί, σε συνέχεια των προηγουμένων και ο νυν Πατριάρχης. Θυμόμαστε τον Νοέμβριο του 2006 την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι, την υποδοχή του από τον Πατριάρχη, τον ασπασμό τους, την απαγγελία του «Πάτερ ημών» και την … ευλογία μας. Από ποιόν; Από τον αιρετικό! Ας θυμηθούμε και άλλη μία Πατριαρχική δήλωση, «η μετάνοια ημών δια το παρελθόν είναι απαραίτητος. Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν χρόνον εις αναζήτησιν ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεος … οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων». Δηλαδή όλοι οι Άγιοι είναι θύματα και όργανα του διαβόλου! Και γιατί το Πατριαρχείο τους τιμά ως Αγίους; Γιατί τους εορτάζει; Γιατί πανηγυρίζει την μνήμη τους; Κατά τον Πατριάρχη, πρέπει να κάνουμε τρισάγια και να ζητούμε να συγχωρεθούν από τον Θεό για την ζωή και την πλάνη τους.
Το πιο περίεργο όλων είναι η στάση που τηρεί, σε συνέχεια των προηγουμένων και ο νυν Πατριάρχης. Θυμόμαστε τον Νοέμβριο του 2006 την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι, την υποδοχή του από τον Πατριάρχη, τον ασπασμό τους, την απαγγελία του «Πάτερ ημών» και την … ευλογία μας. Από ποιόν; Από τον αιρετικό! Ας θυμηθούμε και άλλη μία Πατριαρχική δήλωση, «η μετάνοια ημών δια το παρελθόν είναι απαραίτητος. Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν χρόνον εις αναζήτησιν ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεος … οφείλομεν ενώπιον Αυτού όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων». Δηλαδή όλοι οι Άγιοι είναι θύματα και όργανα του διαβόλου! Και γιατί το Πατριαρχείο τους τιμά ως Αγίους; Γιατί τους εορτάζει; Γιατί πανηγυρίζει την μνήμη τους; Κατά τον Πατριάρχη, πρέπει να κάνουμε τρισάγια και να ζητούμε να συγχωρεθούν από τον Θεό για την ζωή και την πλάνη τους.
Το θέμα είναι πολύ μεγάλο και θα επανέλθω επ’ αυτού, με αναφορά στην
στάση και της Αρχιεπισκοπής. Είναι όμως και πολύ σοβαρό, αφού άπτεται
της πίστης μας και των παραδόσεών μας. Σίγουρα, η στάση του Πατριάρχη
είναι άκρως περίεργη και ο δρόμος που μας οδηγεί, με ενέργειες που δεν
ενημερωνόμαστε σωστά από τα ΜΜΕ, θα μας βρει σε πολλά απέναντι.
Όλα αυτά σε συνδυασμό και πάλι, με τις δηλώσεις Ρεπούση περί θρησκευτικών, δεν μπορεί παρά να προβληματίζουν περισσότερο, αφού ευλόγως διερωτάται κάποιος, αν οι ¨συμμετέχοντες¨ είναι τελικά συμπαίκτες και όχι αντίπαλοι!
Ο Κωστάς Νούσης ξέφυγε τελείως με το τελευταίο δημοσίευμά του. Τέτοια ειλικρίνεια όμως απο τον Κωστάκη Νούση, δεν θα περίμενε κανείς. Τα παρακάτω (που το βοθρολόγιο του Ανδριόπουλου φιλοξενεί με απέραντη «ηδονή») τα γράφει για τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο (kai εsena Odyssea), χωρίς να αντιλαμβάνεται ο δύστυχος, ότι ψυχογραφεί τον εαυτό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάστε και λυπηθείτε τον άνθρωπο.
«Πάψε να ακούς τα άσκεπτα, αμαθή, ημιμαθή και πωρωμένα παπαγαλάκια και τους χειροκροτητές της κακότητας, που σου εφυσίωσαν τον νου και σου εξύφαναν μια ανυπόστατη υπεραξία γέμουσα υπερηφανείας, της συνιστώσας τη μέγιστη πνευματική μοχθηρία. Λυπήσου τον εαυτό του.
Παρατηρώ, αντιθέτως, μια παράλογη επιθετικότητα, μια επί πάντων και παντός άλογη ελεγκτικότητα, μια έκνομη υβριστικότητα και μια ανάγωγη εγωτικότητα στον θεολόγο αυτόν, που αν μη τι άλλο παραπέμπουν σε πνεύμα πλάνης και ακαταστασίας.
Η δυσκολία ή η απογοήτευση από επιθυμητά και μετρήσιμα αποτελέσματα στην πνευματική ζωή και η εσφαλμένη σε αυτήν χρόνια πορεία και φαντασιακή της αυτοθεώρηση ως γνησίας, αφήνουν τεράστια και δυσαναπλήρωτα κενά, τα οποία σπεύδουν οι εγωτικοί σκοτεινοί αθέατοι ψυχολογικοί.
Η επιθυμία λήψης «πνευματικής ηδονής» οδηγεί άφευκτα σε υποκατάστατα και αναλγητικά φαντασιοκοπήματα, τα οποία με τη σειρά τους γεννούν ψυχοπάθειες πάσης φύσεως, «βλαμμενιάσεις» κάθε μορφής (μια απλή ματιά στην περίπτωση Πανταζή είναι υπέρ το δέον πειστική, ως και στον φιλοξενούντα εκείνον βοθρόστομο ιστολόγο) και σε μερικές περιπτώσεις δαιμονισμούς ξεκάθαρους (όχι ότι στα προηγούμενα δεν έχει την ουρά του μέσα ο αρχέκακος)».
Πρόκειται περί παραληρήματος του Νούση! Αντί ο λεγάμενος να προσαγάγει αντεπιχειρήματα στα καταπελτώδη επιχειρήματα του Σωτηρόπουλου στην αντιπαράθεσή του με το Σιατίστης παραληροί!
ΔιαγραφήΑυτά δεν τα βλέπει ο Βόθρος της Πάτρας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σταύλος του Ανδριόπουλου, εκτός του ότι όζει φοβερά, σταλίζει και κάποιους απίθανους τύπους που οι ταλαίπωροι προσπαθώντας να αντιπαρατεθούν με το γίγαντα Σωτηρόπουλο, ξευτελίζονται ανεπανόρθωτα! Ποιος όμως τους φταίει;
Διαγραφή"Η Ιδιωτική Οδός δημοσιεύει κατ' άκραν οικονομίαν το παρακάτω κείμενο του έγκριτου θεολόγου Κώστα Νούση, που αφορά στον θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Κι αυτό γιατί ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος είναι αφορισμένος από την Εκκλησία και άρα αναλόγως πρέπει να αντιμετωπίζεται, με δεδομένη και την αμετανοησία του".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές τις "βαρυσήμαντες" ανοησίες ξεστόμισε ο ιστολόγος του πατρινού χαμαιτυπείου, επειδή προφανώς δεν πληρώνει φόρο για τα φληναφήματά του αφ ενός και επειδή υπάρχουν κάποιοι χάνοι που δίνουν βαρύτητα στα φληναφήματά του. Αν πλήρωνε φόρο, βεβαίως-βεβαίως, ή θα το βούλωνε και δε θα μόλυνε την ατμόσφαιρα του διαδικτύου με τις αναθυμιάσεις του ή θα είχαμε, το δίχως άλλο, λύσει το δημοσιονομικό μας πρόβλημα. Το "κατ άκραν οικονομίαν" είναι όλα τα λεφτά! Ως πού αλήθεια μπορεί να φθάσει το θράσος του ανθρώπου! Ο άνθρωπος του οποίου το ιστολόγιο αποτελεί εξάρτημα της Ψυττάλειας και εμπνέεται απ αυτό, που προβάλλει ασύστολα το νεονικολαιτισμό, τους σεξουαλικά διεστραμμένους, τους υποστηρικτές των προγαμιαίων σχέσεων τύπου παπα-Φάρου, τους νεοορθόδοξους διαστροφείς της ευαγγελικής αλήθειας, τους κραγμένους και διαβεβοημένους τύπου Χρυσόστομου Συνετού και Ζηζιούλα, τους αιρεσιολογούντες τύπου Προύσης και Αυστραλίας (και Ζηζιούλα να μην ξεχνάμε), τους μηδενιστές τύπου Ρέας Γαλανάκη, τους αλιβάνιστους, τους αλειτούργητους, τους άθεους, "ων θεός η κοιλία και το τέλος απώλεια", έχει το απύθμενο θράσος και μιλάει για "άκρα εκκλησιαστική οικονομία"! Αιδώς Αργείε!
"Ποτέ η Εκκλησία μας δεν ήταν ένα καθίδρυμα ή ένα νομικό πρόσωπο που ρυθμίζεται με τους ιερούς Κανόνες, όπως τους χρησιμοποιούν και τους βλέπουν οι σύγχρονοι ιουδαΐζοντες και φαρισαΐζοντες (του πατρίου ή μη) αποτειχισθέντες. Ούτε εγώ προσωπικά αρέσκομαι να βλέπω το Πηάλιο ωσεί έναν άκαμπτο δικανικό κώδικα επιβολής κυρώσεων και προσμέτρησης ορθοδοξότητας. Τοιουτοτρόπως, δεν (θέλω να) βλέπω τον αφορισμό του αδελφού με τέτοια γυαλιά, αλλά και συνάμα θα έτρεμα την απόφαση μιας Μείζονος (έστω και υπερατελούς, όπως οι λυκόφιλοι του πολιού αρέσκονται να τη λοιδορούν, στο επίπεδο σχολιαρόπαιδων εξάπαντος) Συνόδου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νούσης για την απόφαση του αφορισμού του Ν.Σ.
Αν αυτό δεν είναι διχασμός προσωπικότητας τότε τι είναι;