Αγαπητέ
Ψευδώνυμε Ισοκράτη Σχολαστικέ.
Στην τελευταία παράγραφο, την κατακλείδα
και αυλαία του θαυμασίου, αληθινού, δυναμικού και ομολογιακού σου
άρθρου, γράφεις πως "η μόνη λύση είναι η Συνοδική καταδίκη της
οικουμενιστικής διδασκαλίας και η καθαίρεση και ο αφορισμός από την
Εκκλησία όσων παραμείνουν αμετανόητοι Οικουμενιστές."
Μόνο, αδελφέ μου, που υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο και
σοβαρότατο πρόβλημα.
Όταν η ίδια "η εκκλησία" από την ηγεσία της είναι ο
ίδιος ο εφευρέτης, φορέας και υπηρέτης αυτής της οικουμενιστικής
διδασκαλίας, όταν αυτοί που θα δώσουν εντολή καθαιρέσεως είναι οι ίδιοι
οι εντολείς και εντολοδόχοι της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, όταν οι
"αμετανόητοι οικουμενιστές" είναι αυτοί οι ίδιοι που απαρτίζουν την
προτεινόμενη Συνοδική καταδίκη, όταν δηλαδή δικαστής και δικαζόμενος
είναι το ένα και το αυτό πρόσωπο, ΤΟΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;
Γι' αυτό η πρόταση σου δεν είναι η λύση.
Γι' αυτό υπάρχει ανωτέρα, ουσιαστικοτέρα, οριστικοτέρα και καθοριστικοτέρα λύση:
η μία και μοναδική,
η πάγεια και αποτελεσματική,
η θεία και θεαρχική,
η Συνοδική και Κληρικολαϊκή,
η συντελεστική και συντελειακή,
η Μείζων και Υπερτελής,
η Αποστολική και Αγιοπατερική ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ,
των Θεοφόρων Πατέρων,
της Αγιας Γραφής,
και της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
η μία και μοναδική,
η πάγεια και αποτελεσματική,
η θεία και θεαρχική,
η Συνοδική και Κληρικολαϊκή,
η συντελεστική και συντελειακή,
η Μείζων και Υπερτελής,
η Αποστολική και Αγιοπατερική ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ,
των Θεοφόρων Πατέρων,
της Αγιας Γραφής,
και της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
Αυτούς τους Έλληνες Πατέρες ακούμε,
όχι τους Ελλαδικούς Μεταπατέρες.
όχι τους Ελλαδικούς Μεταπατέρες.
Αυτούς ακούμε ως Ορθοδοξίας τέκνα,
όχι ως εξώγαμα του Οικουμενισμού.
όχι ως εξώγαμα του Οικουμενισμού.
Το Τέκνον της Βροντής ακούμε
όχι το τεκνό του Παπά:
"Ημείς εκ του Θεού εσμέν,
ο γινώσκων τον Θεόν ακούει ημών.
Ος ουκ εστίν εκ του Θεού
ουκ ακούει ημών.
Εκ τούτου γινώσκομεν
το πνεύμα της αληθείας
και το πνεύμα της πλάνης".
όχι το τεκνό του Παπά:
"Ημείς εκ του Θεού εσμέν,
ο γινώσκων τον Θεόν ακούει ημών.
Ος ουκ εστίν εκ του Θεού
ουκ ακούει ημών.
Εκ τούτου γινώσκομεν
το πνεύμα της αληθείας
και το πνεύμα της πλάνης".
"Μετά δε τούτων κρίσις..."
"Και νυν κρίσις εστί του κόσμου".
"Και νυν κρίσις εστί του κόσμου".
Και επειδή κρινόμαστε άπαντες,
αποκρινόμαστε "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ"
για να μην κατακρινόμαστε!
αποκρινόμαστε "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ"
για να μην κατακρινόμαστε!
Κι' αν δεν σας αρέσει,
"Μη κρίνετε
τους Αποτειχισθέντες σας αδελφούς,
ίνα μη κριθείτε!"
"Μη κρίνετε
τους Αποτειχισθέντες σας αδελφούς,
ίνα μη κριθείτε!"
Νικόλαος Πανταζής
Αποτιχεισθείς Θεολόγος
Ο πιστώς αναμένων,
ταπεινώς προσμένων
και ομολογιακώς προσδοκών
την μη ανεπίσημη
αλλά άμεση Αποτείχιση
ηγαπημένων πολλών
και συνδαιτημόνων
της φιλτάτης Ορθοδοξίας ημών,
ουχί χάριν εμού του αμαρτωλού
αλλά, και προ πάντων
και διά πάντων
ΔΙ'ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ
ΑΜΗΝ ΓΕΝΟΙΤΟ!
Aδελφοί μου, απ' ότι κατάλαβα η λέξη αποτείχιση ενοχλεί πολύ, ελέγχει και προκαλεί θα έλεγα κάποιους με αποτέλεσμα να μάχονται με νύχια και δόντια τους αποτειχισμένους αδελφού. Μήπως θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιούμε τη λέξη απομάκρυνση από τους αιρετικούς ή έξοδο από την αίρεση ή διακοπή της κοινωνίας, καθόσον η λέξη αποτείχιση χρησιμοποιείται από τον 15ο ιερό κανόνα της ΑΒ Συνόδου, ο οποίος επισφράγισε τροπον τινά μία παράδοση αιώνων ως προς την αντιμετώπιση των αιρετικών εκ μέρους των Ορθοδόξων. Η παράδοση αυτή ήταν και θα είναι, η απομάκρυνση από την αίρεση και η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας από τους αιρετικούς και όσους τους μνημονεύουν. Δεν νομίζω αυτοί που αμφισβητούν τη λέξη αποτείχιση να διαφωνούν και για την διαχρονική αυτή πρακτική των Ορθοδόξων έναντι των αιρετικων.
ΑπάντησηΔιαγραφή