Αντικειμενικη εξετασι του ζητηματος

Η Αντικανονική και Αντορθόδοξη 

Αγιοκατάταξη του μητροπολίτου 

Σμύρνης Χρυσοστόμου.


--------------------------------------------------------------------------------------------


Αποτειχισι: 

Οσοι ισχυριζονται οτι το μαρτυριο του Χρυσοστομου Σμυρνης ξεπλυνε τα παντα απο την προτερα του ζωη, κανουν λαθος.
Ναι, μεν ξεπλυνε τα αμαρτηματα της προηγουμενης ζωης του, οχι ομως και τις αιρεσεις του.
Αυτο μαρτυρει η Γραφη, οι Πατερες και η ιστορια της Εκκλησιας.
Οι αιρεσεις δεν παραγραφονται, αν δεν μετανοηση ο αιρετιζων.
Δεν μπορει ενας Αιρετικος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ και ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗΣ να γινη Αγιος.


-----------------------------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------

Αποτειχισι: 

Ο μητροπολιτης Αυστριας Χρυσοστομος Τσιτερ ανηψιος του Χρυσοστομου Σμυρνης, που γνωριζε ολα τα ...απλυτα του, ειπε: Ε, οχι και ο θειος μου "αγιος", ε, οχι....

Ο ετερος ανηψιός του, τω ονόματι Χρυσόστομος Καλαφάτης, καταγγέλλει στην ΙΣΤΟΡΙΑ Αυγούστου 2005 σελ. 17:
 
Το τρίτο και σπουδαιότερο όραμά του, ήταν η ένωση όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών σε μία θρησκεία και Εκκλησία. 
Η θρησκεία είναι μία και μόνη, διότι ένας είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος. 
Οι Προφήτες και Δάσκαλοι μπορεί να είναι πολλοί (Χριστός, Μωάμεθ, Μωϋσής, Βούδας κ.ἄ) όλοι όμως ομιλούν την ίδια γλώσσα για την ειρήνη του κόσμου, την αγάπη και την αδελφοσύνη των ανθρώπων
----------------------------------------------------------------------------
 


Του Αγωνιστου Θεολογου 

κ. Νικολαου ΠΑΝΤΑΖΗ

Πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί και επιφυλακτικοί όταν ομιλούμε δημοσίως πάνω σε  βαρυσήμαντα και κρισιμότατα θέματα, πολύ δε περισσότερο όταν ομιλούμε δημοσίως πάνω σε θέματα που αφορούν στα "οικογενειακά του Θεού", όπως αποφάσεις που λαμβάνουν μεταξύ τους τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Και αυτό ισχύει ιδιαιτέρως για υπεροχικά εκκλησιαστικά πρόσωπα, όσοι κατέχουν επίσημη "επισκοπική εξουσία" (όσο κακόηχο και αν ακούγεται) ή όσοι έχουν την ιδιότητα του θεολόγου και αποφαίνονται ως θεολογικές αυθεντίες. Διότι σε περίπτωση πρόκλησης πλάνης, μάλιστα τώρα με την καταπληκτική διάδοση της πληροφορίας, δεν παρασύρουν μόνο τους εαυτούς τους, αλλά παίρνουν στο λαιμό τους πολλές ψυχές, και η μέλλουσα Κρίση σε βάρος τους θα είναι αυστηρή και αμείλικτη.

"Δει πρώτον η των ονομάτων επίσκεψις". Πρέπει πρώτα να εξετάζουμε καλά τα ονόματα, τους χαρακτηρισμούς και τις ορολογίες που χρησιμοποιούμε, προκειμένου να είμαστε πιο ακριβείς, σωστοί και αντικειμενικοί συνάμα.

Κατ' αρχάς δεν πρέπει να ομιλούμε για "αγιοποίηση". Είναι όχι μόνο αδόκιμος και λανθασμένος αυτός ο όρος, αλλά προπάντων παπικός. Στην Ορθοδοξία δεν έχουμε "ποίηση αγίων", αυτόματη και καταχρηστική επισκοπική ή συνοδική κατασκευή αγίων. Η Ορθοδοξία δεν είναι "φάμπρικα αγίων", που αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα δημιουργεί, αγιο - ποιεί. Στην Ορθοδοξία έχουμε αναγνώριση, πιστοποίηση και διακήρυξη αγιωσύνης. Έχουμε επίσημη επικύρωση, Πατριαρχική Αγιοκατάταξη. Και όταν λέμε Πατριαρχική, δεν εννοούμε το πρόσωπο, τον φορέα των τίτλων (ο οποίος δύναται να σφάλλεται και να αιρετίζει, όπως ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος), αλλά εννοούμε τον θρόνο, τον θεσμό, που προσδιορίστηκε ιδιαιτέρως δια της Δευτέρας Οικουμενικής Συνόδου (Πρ. β', 5) "δια το είναι αυτήν Νέαν Ρώμην".

Τα "πρεσβεία τιμής" αναφέρονται αποκλειστικά στην πνευματική πατρότητα και ευλογία και δεν είναι πρεσβεία εξουσίας και μάλιστα αυταρχικής και καταχραστικής, όπως μας έχει συνηθίσει τελευταία το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τις καινοφανείς "Μείζονες και Υπερτελείς Συνόδους" και με άλλες παραβατικές συμπεριφορές και αντικανονικές επεμβάσεις σε βάρος αυτοκεφάλων εκκλησιαστικών διοικήσεων.

Οι άνθρωποι του Θεού δεν γίνονται άγιοι με απλή συνοδική απόφαση. Οι άγιοι δεν "αγιοποιούνται" από ανθρώπους, αλλά μόνον από τον αλάνθαστο Πανάγιο Θεό, που είναι η πηγή κάθε καλού και αγιότητος. Οι άγιοι υπήρξαν άνθρωποι "ομοιοπαθείς ημίν" και έφθασαν σε μεγάλα ύψη αγιότητος, καθάρσεως και θεώσεως, αλλ' ο Θεός είναι αυτός που εν ευθέτω χρόνω αποκαλύπτει την αγιωσύνη τους, είτε όσο βρίσκονται εν ζωή είτε μετά θάνατον.

Ο Χρυσόστομος Ιωάννης (και όλοι οι Άγιοι Πατέρες) ήταν όντως άγιος και αναγνωρίστηκε η μεγάλη αγιότης του όσο ζούσε. Δεν τον έκαναν ξαφνικά άγιο ούτε οι παναγιώτατοι πατριάρχες ούτε οι σεβασμιώτατοι επίσκοποι. Αυτούς, ως γνωστόν, τους φοβήθηκε όσο κανένα, και από αυτούς πολεμήθηκε και εξορίστηκε και μαρτύρησε με φρικτό και απάνθρωπο τρόπο. Μνημειώδης έμεινε ο λόγος του ιερού Πατρός, «ουδέν δέδοικα ώς επισκόπους πλην ενίων».

Οι άγιοι αποκαλύπτονται κυρίως στο λαό του Θεού, σε λαϊκούς που απαρτίζουν το Σώμα του Χριστού. Αποκαλύπτονται εν βίω, εν πίστει και εν έργω, εν αγάπη και εν αληθεία. Αποκαλύπτονται κυρίως σε λαϊκούς, διότι προέρχονται, γεννώνται, από λαϊκούς, ζουν και κινούνται ανάμεσά τους, δίδουν τη μαρτυρία και ομολογία τους σε λαϊκούς.

Οι πιστοί λαϊκοί με τη σειρά τους συλλέγουν συστηματικά και υπεύθυνα κάθε σχετική πληροφορία, και με τη στήριξη και καθοδήγηση των ευσεβών ιερέων (όχι των επαγγελματιών) τις καταθέτουν στον οικείο Μητροπολίτη. Αυτός με τη σειρά του προσκομίζει όλα τα στοιχεία στο Πατριαρχείο, όπως ενδείξεις, επώνυμες μαρτυρίες, συνεντεύξεις, αναφορές στην αγιότητα του βίου και στο ΑΔΙΑΦΘΟΡΟ της Πίστεως, σε θαύματα και στον λεπτομερή τρόπο μαρτυρικού θανάτου, εάν πρόκειται περί μάρτυρος.

Το Πατριαρχείο απλώς επικυρώνει τις μαρτυρίες, ορίζει συγκεκριμένη ημερομηνία μνήμης του αγίου, παραγγέλλει την ασματική ακολουθία και την εικονογράφηση, και ενημερώνει τον πιστό λαό για την επίσημη αγιοκατάταξη. Η Εκκλησία δεν σπεύδει βεβιασμένα σε αγιοκατάταξη, αλλά και δεν την καθυστερεί ανεπίτρεπτα και υστερόβουλα χάριν οικονομικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, όπως δυστυχώς συνέβη στην περίπτωση της αγιοκατατάξεως του Αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης. Υπομνηστέον, ότι ο Άγιος Εφραίμ της Νέας Μάκρης ετιμάτο από τους πιστούς ως άγιος, με ασματική ακολουθία και με εικόνα (κατά την αγιογράφηση της οποίας εμφανίσθηκε ολοζώντανος και "πόζαρε"), πολύ πριν αποφασίσει η δεσποτική γραφειοκρατία να αναγνωρίσει και να διακηρύξει την αγιότητά του.

Για να διασφαλισθεί το αδιάβλητον της αγιοκατατάξεως βασική νομοκανονική αρχή είναι να προηγείται βασανιστική εξέταση και αξιολόγηση των συγκεντρωθέντων στοιχείων με αγιοπνευματικά κριτήρια, μακριά από ιδιοτελή συμφέροντα και σκοπιμότητες. Η λεπτομερής συλλογή των σχετικών πληροφοριών και η προσεκτική εξέταση και αξιολόγησή τους προσλαμβάνει ιστορική και δικαστική βαρύτητα και σημασία εκκλησιολογική και, μη φανεί παράξενο, διασφαλίζει έννοια και διάσταση δογματική.

Η αγιωσύνη είναι βασική, αμετάθετη και αιώνια αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως. Αναφέρεται στην σύσταση και την ουσία της Εκκλησίας. Ο Τριαδικός Θεός είναι Άγιος και η Εκκλησία Του Αγία. Στο Σύμβολο της Πίστεως διακηρύσσουμε πίστη εις «μίαν, ΑΓΙΑΝ, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν»! Και οι Απόστολοι ήταν άγιοι, στην δε πλειονοψηφία τους και μάρτυρες. 

Υπογραμμίζω την έννοια «ορθόδοξος μάρτυς», διότι σχετίζεται με την έννοια της Ορθοδοξίας, της γνησίας και ανόθευτης Πίστεως του Χριστού, της ορθής Πίστεως, τουτέστι της ορθής δόξας. Η ορθή δόξα συνυπάρχει και αλληλοενισχύεται από τον ορθό βίο, την ορθή πράξη. Ο Κύριος είπε· «Ου πας ο λέγων μοι Κύριε Κύριε εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 7:21). Ορθοδοξία λοιπόν σημαίνει Ορθοπραξία και αμφότερα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις αγιότητος και σωτηρίας. Εάν δεν συνυπάρχουν, τότε δεν υπάρχει σωτηρία, πολλώ δε μάλλον αγιωσύνη, έστω και αν προηγήθηκε μαρτύριο.

Γι' αυτό και δεν υπάρχουν πραγματικοί άγιοι και μάρτυρες εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Οι μάρτυρες που ανήκουν σε αιρετικές ομολογίες, όπως οι των Παπικών, δεν είναι πραγματικοί άγιοι. Οι εικόνες, τα οστά και σκηνώματά τους δεν θαυματουργούν ούτε μυροβλύζουν ούτε ευωδιάζουν. Οι δε λεγόμενοι "μάρτυρες του Αλλάχ" είναι βομβιστές αυτοκτονίας και ανθρωποκτόνοι. Όσοι ετερόδοξοι σφαγιάσθηκαν για τον Χριστό, όπως συμβαίνει τώρα στην πολύπαθη Συρία, θα λάβουν μεν από τον Θεό τον αναλογούντα μισθό τους, αλλά, εφόσον βρίσκονται εκτός της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας, στερούνται χάριτος και αγιωσύνης, και δεν μπορεί να συγκαταριθμηθούν στην πανένδοξη χορεία των αγίων και των ιερομαρτύρων.

Προ δεκαετίας περίπου είχα λάβει εντολή από τον εργοδότη μου, την προϊσταμένη μου υπηρεσιακή αρχή, τον Ρωμαιοκαθολικό (δυστυχέστατα) Διευθυντή του Κολλεγίου «Άγιος Ιωάννης» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, να κάνω ειδικό μάθημα για την ψευτοαγία των Παπικών Μητέρα Τερέζα. Και επειδή αρνήθηκα, μου είχαν υποβληθεί κυρώσεις...

Υπάρχουν δύο κατηγορίες μαρτύρων. Οι Χριστομάρτυρες (ή Ιερομάρτυρες), που θυσιάστηκαν υπέρ Χριστού, και οι Εθνομάρτυρες (λαϊκοί και κληρικοί), που θυσιάστηκαν υπέρ Πατρίδος. Αλλ' η καθ' ημάς Εκκλησία τιμά ως αγίους μόνο την πρώτη κατηγορία των μαρτύρων, των Χριστομαρτύρων ή Ιερομαρτύρων, όσους δηλαδή έχυσαν το αίμα τους υπέρ Χριστού και της αμωμήτου Πίστεώς Του. Οι Εθνομάρτυρες τιμώνται μεν για τον απαράμιλλο ηρωισμό και την αυτοθυσία τους και προβάλλονται ως πρότυπα πατριωτισμού, αλλά δεν αναγνωρίζονται ως άγιοι και δεν θαυματουργούν.

Η αγιοκατάταξη είναι πολύ σοβαρή και ιερή υπόθεση. Απαιτεί την ίδια προσοχή, σοβαρότητα και ιεροπρέπεια που η Εκκλησία προσδίδει στο ιερό μυστήριο της χειροτονίας. Γνωρίζουμε, ότι η Εκκλησία έχει καθιερώσει το δικαίωμα του λαού να φωνάζει «άξιος» ή «ανάξιος» κατά τη χειροτονία. Αν δηλαδή κατά την ώρα της χειροτονίας ακουσθεί από το εκκλησίασμα η αποδοκιμασία «ανάξιος» σε βάρος του χειροτονουμένου, τότε διακόπτεται πάραυτα η χειροτονία, καλούνται οι διαμαρτυρόμενοι σε ακρόαση, διευρενάται η κατηγορία με τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα και δυοίν θάτερον: είτε κρίνεται βάσιμη η κατηγορία και ακυρώνεται η χειροτονία είτε κρίνεται αβάσιμη η κατηγορία και συνεχίζεται η χειροτονία, σε περιπτώσεις δε συκοφαντίας επιβάλλονται και τιμωρίες.

Κάποτε παρέστην αυτοπροσώπως στην τέλεση μιας χειροτονίας από τον θρυλικό και λεοντόκαρδο Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, όταν κάποια γυναίκα φώναξε το «ανάξιος» και ανατρίχιασε ολόκληρο το εκκλησίασμα! Αμέσως διεκόπη η χειροτονία και ο αγιασμένος Επίσκοπος απαίτησε αυστηρώς να προσέλθει η διαμαρτυρομένη στην Ωραία Πύλη. Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά και δεν έχουμε δικαίωμα να αντιπαρέλθουμε καμία ένσταση και διαμαρτυρία. Ο φλογερός Ιεράρχης μόλις είχε βγάλει κήρυγμα και βροντοφώναζε: «Σας παρακαλώ, εάν είναι κανείς παρών που να γνωρίζει κάτι, να το ειπεί στην Εκκλησία τώρα, δεν θέλω να κολαστώ δια της χειροτονίας αναξίων ιερέων»!

Παρομοίως κατά τη διαδικασία αγιοκατατάξεως κατά την ορθόδοξη παράδοση, εάν προκύψει έστω και η παραμικρή υποψία ή αμφισβήτηση περί της αγιότητος ενός ανθρώπου, τότε διακόπτεται αποτόμως κάθε απόπειρα εντάξεώς του στο ορθόδοξο εκκλησιαστικό αγιολόγιο, το οποίο δεν επιδέχεται εκπτώσεις, υποχωρήσεις και ελαστικότητες. Ειδάλλως θα καταλήξουμε θεομπαίκτες σαν τους Παπικούς, οι οποίοι δεν διστάζουν να αγιοποιούν ακόμη και εγκληματίες πολέμου, όπως υπήρξε ο καρδινάλιος Στέπινατς.

Για αυτό τον λόγο, όταν γίνεται παράβαση κανόνων της αγιοκατατάξεως, συντελείται διαφθορά και καταπάτηση δόγματος, διαστρέβλωση αληθείας, σύσταση πλάνης και διακήρυξη αιρέσεως. Εάν περιφρονηθούν οι απαράβατες αυτές προδιαγραφές και αγνοηθούν οι απόλυτες και αυστηρά καθορισμένες προϋποθέσεις, τότε έχουμε παρωδία, κοροϊδία και κατάφωρη θεομπαιξία από την πλανώσα και πλανωμένη Ιεραρχία. Τότε έχουμε και βλασφημία, διότι βλάπτεται η φήμη του Αγίου Πνεύματος, το οποίο πάντα χορηγεί την αγιότητα και το ιερό χάρισμα του μαρτυρίου.

Στην περίπτωση του Χρυσοστόμου Σμύρνης έχουμε υφαρπαγή και επιβολή μιας δήθεν αγιότητος, αγιοποίηση κατά τα Παπικά πρότυπα, όπου μια συνομωτική δεσποτοκρατική "ελίτ" εκπληρώνοντας πατριαρχικό "ρουσφέτι" μεθοδεύει "ποίησιν αγίου" με καθαρά ανθρωποκεντρικά και όχι αγιοπνευματικά κριτήρια.

Με ποιό δικαίωμα λέγονται αυτά και ποιά είναι τα πειστήρια; Από τη στιγμή που έχουμε Μασόνους να αποκαλύπτουν σε βιβλίο τους τη μασονική ιδιότητα του εν λόγω Ιεράρχου, από τη στιγμή που έχουμε τη Μασονική Στοά της Σμύρνης να οικειοποιείται την εγγραφή του ως μέλους της, έστω και ως "επιτίμου", από τη στιγμή που μαρτυρούνται αιρετικές, πανθεϊστικές και οικουμενιστικές δηλώσεις και αντιλήψεις του συγκεκριμένου Ιεράρχου, από τη στιγμή που έχουμε σοβαρές καταγγελίες από υπεύθυνα πρόσωπα, όπως είναι ο έγκριτος ερευνητής και κατά πάντα ορθοδοξότατος στο φρόνημα ιερομόναχος π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, τότε δεν έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη αγιοκατάταξη και μάλιστα χωρίς να τηρηθούν όλα τα μέτρα και οι προϋποθέσεις και πριν εξαντληθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες, που περιγράψαμε παραπάνω.

Και μόνο το ότι περιφρονήθηκαν σκοπίμως, το τονίζω αυτό, σκοπίμως, και αγνοήθηκαν οι υγιείς φωνές, διότι φοβήθηκαν οι αρρωστημένες συνειδήσεις τον έντιμο διάλογο και την αποκάλυψη της αληθείας, αυτό από μόνο του κυριολεκτικά "τινάζει στον αέρα" και καθιστά άκυρη και ανυπόστατη τη συγκεκριμένη "αγιοποίηση" ως παράνομη και παράτυπη.

Είναι ευνόητον από τα παραπάνω, ότι δεν τίθεται θέμα σεβασμού ή μη στο πρόσωπο του "μακαριστού" Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου. Τα πρόσωπα δεν τοποθετούνται ποτέ υπεράνω των αιωνίων και απαρασαλεύτων δογμάτων και αληθειών της Ορθοδόξου Πίστεως. Πάντες, όσο υψηλά αξιώματα και αν κατέχουμε, κρινόμεθα. Έκανε και ο "μακαριστός" Χριστόδουλος (προβληματικός μακαρισμός των Οικουμενιστών) σοβαρότατα λάθη και ευχόμεθα ο Θεός να τον συγχωρήσει. Ας μη λησμονούμε, ότι περιφρόνησε την Ιεραρχία της Ελλάδος, τις Μονές του Αγίου Όρους και όλο το χριστεπώνυμο πλήρωμα, και έφερε σκανδαλωδώς στην ορθόδοξη Ελλάδα και υποδέχθηκε με θρησκευτικές τιμές και τυμπανοκρουσίες τον αιρεσιάρχη Πάπα, ενώ ο Απόστολος για τους αιρετικούς είναι κατηγορηματικός: «Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις την οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε» (Β' Ιωάν. 10).

Οι υπέρμαχοι της παρανόμου αγιοκατατάξεως του Σμύρνης Χρυσοστόμου προβάλλουν το παράλογο επιχείρημα, ότι «έγινε θεωρητικά Μασόνος για να βοηθήσει την Πατρίδα». Αυτό δεν ευσταθεί, δεν επιτρέπεται και προβλέπεται από τους Ιερούς Κανόνες. Και ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας υπό το κράτος της Οθωμανικής απειλής ενέδωσε και υπέγραψε εκκλησιαστική ένωση και υποταγή στους Παπικούς, για να βοηθήσει την Αυτοκρατορία και να την γλυτώσει από τους Οθωμανούς, αλλά δεν του βγήκε σε καλό... Δεν αγιοκατατάχτηκε.

Όσο αγαθά και να είναι τα κίνητρα, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Και όσοι ιερωμένοι κατά την Ελληνική Επανάσταση του '21 πήραν τα όπλα, σκότωσαν και σκοτώθηκαν πολεμώντας υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, δεν αγιοκατατάσσονται. Αναγνωρίζονται ως εθνομάρτυρες και να τιμώνται ως ήρωες κατά τις εθνικές επετείους, όμως η Εκκλησία δεν τους αναγνωρίζει και δεν τους τιμά ως αγίους. Ο εν αμύνη ή υπέρ Πατρίδος θάνατος του αντιπάλου δεν παύει να είναι αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, ανθρωποκτονία. Ο φόνος είναι φόνος. Δεν υπάρχει καλός ή επιτρεπτός κατά τη χριστιανική ηθική φόνος. Είναι κατ' εξαίρεση ένα αναγκαίο κακό.

Επίσης, όπως δεν υπάρχει καλή και κακή ειδωλολατρία, καλός και κακός Οικουμενισμός, ομοίως δεν υπάρχει καλή ή θεωρητική και κακή Μασονία. Είναι όλα μιασμός, μαγαρισμός, σατανισμός. Δεν μπορεί να είσαι λίγο με τον Θεό και λίγο με τον Διάβολο. «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει» (Ματθ. 6:24). Δεν μπορεί να είναι κάποιος ιεράρχης της Εκκλησίας του Χριστού και ταυτοχρόνως εγγεγραμμένος στη σκοτεινή οργάνωση της μασονίας, όπου λατρεύεται ο Μ.Α.Τ.Σ. και τελούνται θυσίες και μυστηριακές και σατανικές τελετές, και να ισχυριζόμαστε, ότι αυτό γίνεται ή επιτρέπεται για το καλό της Πατρίδος. Αυτά είναι εντελώς ασυμβίβαστα μεταξύ τους και καθαρός παραλογισμός.

Δεν μπορείς, Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε, να "ποζάρεις" περήφανα στους φακούς και ν' απαθανατίζεις τη στιγμή, που δέχεσαι μεγάλο χρηματικό ποσόν από υψηλά ιστάμενους Μασόνους, και να διατείνεσαι, ότι αποδέχεσαι τη συγκεκριμένη δωρεάν "για το καλό της Ελλαδικής Εκκλησίας".

Δεν μπορείς και συ, Πατριάρχα Βαρθολομαίε, να είσαι και να λέγεσαι "Πατριάρχης του Γένους" και ταυτοχρόνως να προκαλείς το ορθόδοξο αίσθημα με συμπροσευχές και συλλείτουργα κατά παράβαση των ιερών κανόνων της Εκκλησίας με τον ανίερο και μιαρό αιρεσιάρχη Πάπα, να τον υποδέχεσαι προκλητικώτατα με το "Ευλογημένος ο ερχόμενος", να τον εισάγεις στον οίκο του Θεού, τον ιερό πατριαρχικό ναό, και να τον προσφωνείς "Παναγιώτατε". Και όλα αυτά δήθεν στο όνομα της αγάπης και της επιθυμίας για επανένωση των Εκκλησιών. Ας μην κοροϊδευόμαστε.

Ειπώθηκε, ότι κάποιοι αισθάνθηκαν "χαρά" κατά την ώρα της "αγιοποιήσεως" του Χρυσοστόμου Σμύρνης. Αλλά ένα απλό αίσθημα χαράς με κανένα τρόπο δεν αποτελεί μαρτύριο αγιότητος. Υπάρχουν διαφόρων ειδών χαρές. Εκτός από την ουράνια και θεϊκή χαρά, υπάρχει και η διαβολική χαρά, που είναι μεγίστη πλάνη. Υπήρξαν μεγάλοι ασκητές, που αισθάνθηκαν κάποτε έντονη χαρά και συγκίνηση, υπέρμετρη "κατάνυξη", και είδαν ξαφνικά "την Παναγία"! Και καθώς της έκαναν υπόκλιση, αυτή γέλασε σεισμικά σαν σκοτεινή μάγισσα και εξαφανίστηκε αφήνοντας μια ανυπόφορη δυσοσμία...

Η αγιοκατάταξη, λοιπόν, δεν είναι ασήμαντη και αστεία υπόθεση, ώστε να αντιμετωπίζεται είτε ως παιδική χαρά είτε με διάφορες σκοπιμότητες. Είναι υπόθεση "εν ου παικτοίς", σοβαρή, σοβαροτάτη, που άπτεται του κύρους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και δεν επιδέχεται εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Προπάντων δεν συμβιβάζεται με την αίρεση ή με αιρετίζουσες αντιλήψεις και αντιχριστιανικές ενέργειες και δεν αμνηστεύει την πλάνη. Ας ακούσουμε καλά τον μέγαν εν αγίοις Χρυσόστομον Ιωάννη, που αντιλαλεί προφητικώς δια τον Σμύρνης Χρυσόστομον: «Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην δύνασθαι εξαλείφειν αμαρτίαν» (Ρ.G.Tom. 57. 250).