Ομολογία

H Iερα μονη Μεταμορφωσεως Ναυπακτου περι εκλογης του νεου Ηγουμενου

Ενώπιον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου:






Μακαριώτατε Πρόεδρε και Σεβασμιώτατοι Μέλη της Ιεράς Συνόδου
Την 22αν Μαΐου εν. έτους η Ιερά Μητρόπολις Ναυπάκτου, προέβη εις την έκδοσιν ανυπογράφου «δελτίου τύπου», αφορώντος εις την άρτι γενομένην υπό της Ιεράς ημών Μονής εκλογήν ως νέου Καθηγουμένου, του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου Δελημάρη, γνωστού λαμπρού και λίαν μεμορφωμένου κληρικού, υπηρετούντος εις την Εκπαίδευσιν.


Το περιεχόμενον του εν λόγω δελτίου τύπου, ουδόλως βεβαίως εξέπληξεν ημάς, ουδέ τους παρακολουθούντας «εν στεναγμοίς αλαλήτοις» την ανυστάκτως εκπορευομένην εκ της ανωτέρω Εκκλησιαστικής Υπηρεσίας πολεμικήν κατά της Ι. ημών Μονής, αδυνατούσης της πρώτης, όπως αποδεχθή την πνευματικήν πρόοδον της Μοναχικής μας Αδελφότητος και αναγνωρίση το δαψιλές ιεραποστολικόν αυτής έργον, υπέρ των οσημέραι εν πενία και θλίψει τελούντων λαϊκών ημών αδελφών.


Εάν η Ι. Μητρόπολις ανέλισκεν την ενέργειαν αυτής ουχί κατά της Ι. Μονής μας, αλλ’ εις έργα, ως οφείλει, ποιμαντικής διακονίας προς κουφισμόν των δεινώς χειμαζομένων από οικονομικής πλευράς πιστών της αρμοδιότητος αυτής, ασφαλώς θα ευρίσκετο πλησιέστερον προς την αποστολήν της.


Αλλ’ ας διαλύσωμεν τας – αθελήτους, θέλωμεν να πιστεύωμεν – πλάνας της ανωτέρω μητροπολιτικής ανακοινώσεως, βριθούσης δηλονότι υπό ανακριβειών και δεινών σφαλμάτων, ασυγχωρήτων δι’ έναν τόσον έμπειρον και πολυγράφον συγγραφέα...


1.- Συμφώνως τω Καταστατικώ Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος και τω Κανονισμώ της Ιεράς Συνόδου υπ’ αριθμ. 39/1972 περί Ιερών Μονών, η εκλογή νέου Καθηγουμένου εις πάσαν Ι. Μονήν, έχουσαν εγγεγραμμένους εν τω Μοναχολογίω αυτής τουλάχιστον πέντε (5) αδελφούς, αποτελεί αναπαλλοτρίωτον δικαίωμα της Ολομελείας της Αδελφότητος αυτής. Σημειωτέον ότι αι ανωτέρω διατάξεις δεν εθεσπίσθησαν υπό Μοναχών αλλ’ υπό Μητροπολιτών, θα έδει δε οι όμοιοι τούτων να τας γνωρίζουν δια να μην εκτίθενται.


2.- Πάσα Ιερά Μονή τυγχάνει αυτοδιοίκητον Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου, μη υπαγόμενον άνευ όρων, ορίων και δικαιωμάτων εις την δικαιοδοσίαν οιασδήποτε Εκκλησιαστικής Υπηρεσίας. Τούτο δεν αποτελεί ασφαλώς ημέτερον αυθαίρετον ισχυρισμόν, αλλά νομοκανονικήν επιταγήν απορρέουσαν εκ των άρθρων 39 παρ. 6 ΚΧΕΕ και 6 Καν. 39/1972, διατάξεις αίτινες περιορίζουν δραστικώς τας μητροπολιτικάς επί των Μονών δικαιοδοσίας.


Διασαφίζων το νόημα αυτών ο εκ των συντακτών του Ν. 590/1977 κράτιστος νομοκανονολόγος κ. Βλάσιος Φειδάς, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρατηρεί σχετικώς εις αυτό τούτο το επίσημον περιοδικόν της Εκκλησίας, εκδιδόμενον υπ’ ευθύνην της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου:


«Οι συνήθεις σκόπιμες παρερμηνείες... του κρίσιμου όρου «πνευματική εποπτεία», για τις σχέσεις του επιχωρίου επισκόπου με τα μοναστήρια και αντιστρόφως, κατέστησαν αναγκαία την εξαντλητική περιγραφή στο άρθρο 39 § 6 Ν. 590/1977 του περιεχομένου του συγκεκριμένου όρου, ο οποίος καλύπτει μόνον τα ρητώς αναγραφόμενα κανονικά δικαιώματα του επιχωρίου επισκόπου»: Β. ΦΕΙΔΑΣ, «Περί των ορίων της εποπτείας του Επισκόπου στις Ι. Μονές», Εκκλησία ΟΘ΄ (2002), σ. 513.
Εκ μίας απλής αναγνώσεως των ως άνω διατάξεων, σαφώς προκύπτει ότι ουδεμία ουσιαστική ανάμιξις προβλέπεται δια τον Μητροπολίτην ή και την Ιεράν Σύνοδον εις την διαδικασίαν είτε εκλογής Καθηγουμένου μίας Μονής (απλώς ορίζεται ότι ο επιχώριος Μητροπολίτης ‘‘... χειροθετεί τον εκλεγέντα’’ ως Καθηγούμενον) είτε συντάξεως του Εσωτερικού Κανονισμού αυτής.


Τυχόν προσφυγή εις την λεγομένην «κανονικήν δικαιοδοσίαν» του Μητροπολίτου δια την θεμελίωσιν (και) μίας τοιαύτης εξουσίας αυτού επί των Μονών, θα κατέληγεν εις ευθείαν παραβίασιν των ανωτέρω διατάξεων, υπό την επίκλησιν ενός γενικολόγου και προσχηματικού ‘επιχειρήματος’, μη προβλεπομένου υπό των θεσπισθέντων υπό της Ι. Συνόδου άνω διατάξεων.


Ουδέν επίσημον έγγραφον της Νομικής Υπηρεσίας της Ιεράς Συνόδου υπάρχει προς επεξεργασίαν δήθεν «ειδικού κανονισμού» της Ι. Μονής μας, προαπαιτούσης μίας τοιαύτης ενεργείας της υπό της μόνης εν προκειμένω αρμοδίας ημετέρας Ολομελείας της Μονής καταργήσεως του ήδη εν πλήρει ισχύι υπάρχοντος και συντάξεως νέου Κανονισμού. Ουδείς έτερον κέκτηται σχετικήν υπό του νόμου αρμοδιότητα. Τοιαύται αυθαιρεσίαι δεν διαπράττονται ουδέ υπό νεήλυδος και πρωτοδιορίστου κληρικού, ουχί υπό εν μητροπολιτική καθέδρα γηράσαντος Επισκόπου...


Συνεπώς, ανάγκη πάσα, όπως συμμορφωθή πας Μητροπολίτης προς τας νομοκανονικάς διατάξεις του /Καν. 39/1972, τας οποίας εθέσπισεν το ανώτερον αυτού όργανον, ήτοι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος!


3.- Η επιβολή «πνευματικών ποινών», ουδόλως αναιρεί τα ανωτέρω, πιθανόν μάλιστα να θεμελιοί νομοκανονικήν, διοικητικήν ή άλλην ευθύνην, εάν ήθελεν αποδειχθεί ότι η μεθόδευσις περί επιβολής τοιούτων επιτιμίων συνιστά έμμεσον και δόλιον απόπειραν περί καταργήσεως του θεοπαραδότου θεσμού της Μοναχικής αυτοδιοικήσεως.


Αλλ’ οι πάντες γνωρίζουν, το δε Συμβούλιον της Επικρατείας έχει επανειλημμένως αποφανθεί, περί του ότι τοιαύτης «πνευματικής φύσεως» ποιναί ουδόλως συνδέονται, πολύ δε περισσότερον ουδόλως καταργούν, το δικαίωμα περί ασκήσεως έργων διοικήσεως, εν οις τυγχάνει και η διενέργεια έργων (αυτο)διοικήσεως, οργανώσεως και διοικητικής λειτουργίας μίας Μονής. Τοιαύτη σύγχυσις τυγχάνει ανεπίτρεπτος, δια πάντα νομιμόφρονα, προπάντων δε δια τους (αυτο)επαινουμένους επί λογιωσύνη...


Ακόμη και εάν ήθελεν θεωρηθεί ως «κανονική» η επιβολή ενός «πνευματικού επιτιμίου» (η οποία εν προκειμένω τυγχάνει παντάπασιν ανεπέρειστος από νομοκανονικής επόψεως...), εις ουδεμίαν περίπτωσιν η τοιαύτη πράξις παρακωλύει την απόλαυσιν των ατομικών αστικών, πολιτικών και διοικητικών δικαιωμάτων των Μοναχών, μη αποστερηθέντων της ιδιότητος αυτών, ως Ελλήνων πολιτών, εν οις δικαιώμασι ανήκει και αυτό του εκλέγειν και εκλέγεσθαι εις τα διοικητικά αξιώματα της οικείας Ιεράς Μονής.


4.-  Η ατυχής (και ουχί σκόπιμος, βεβαίως ...) αναφορά εις την Μητροπολιτικήν ανακοίνωσιν περί της πρωτοδίκου εν τω παρελθόντι «καταδίκης» αδελφών της Μονής, υπό της κοσμικής Δικαιοσύνη (ήτοι δι’ αποφάσεως του τοπικού ειρηνοδικείου), παραλείπει ... την απαραίτητον διευκρίνησιν ότι η ποινή αύτη τυγχάνει ήδη παραγεγραμμένη και ανεκτέλεστος (άρθρ. 2 Ν. 4043/2012).


5.- Ετἐρωθεν, αποσιωπάται περιέργως η παταγώδης αποτυχία της πρωτοφανούς εν τοις εκκλησιαστικοίς χρονικοίς Μητροπολιτικής μεθοδείας περί διαλύσεως του νομικού προσώπου της Ιεράς ημών Μονής, συναντησάσης της νομιμόφρονος αρνήσεως του αρμοδίου Υπουργείου Παιδείας. Υπογραμμίζεται ότι ήδη, η ανωτέρω παράνομος μεθόδευσις περί αποπείρας καταργήσεως του αυτοδιοίκητου της Μονής, τυγχάνει περιεχόμενον επερωτήσεως κατατεθείσης ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων.


6.- Περί προστασίας των ανωτέρω δικαιωμάτων μας, αυτονοήτων δια πάν ανθρώπινον ον, και δη πολλαπλώς αδικούμενον, η Μοναστική ημών Αδελφότης, ο αδίκως επιτιμηθείς υπό των Εκκλησιαστικών Υπηρεσιών Κτήτωρ και μέγας Ευεργέτης της Μονής μας Αρχιμανδρίτης κ. Σπυρίδων Λογοθέτης, ως και τρία ιδρυτικά μέλη αυτής, προσέφυγαν ήδη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναμένοντες την δικαίωσίν των.
 Έως τότε, αι όποιαι αποφάνσεις παντός Μητροπολίτου φρόνιμον θα ήτο να μην αυτο-θεωρούνται ως «τελεσίδικοι», διότι πολύ πιθανόν να έχωμεν εν τω αμέσω μέλλοντι οδυνηράς εκπλήξεις...


7.- Η μητροπολιτική αναφορά περί καταδίκης τριών Ιερομονάχων της Ι. Μονής μας δι’ «αντιποίησιν αρχής», τυγχάνει εσφαλμένη (προφανώς εκ παραδρομής...), αφενός μεν διότι δημιουργείται (αθελήτως, βεβαίως) η παραπλανητική εντύπωσις ότι πρόκειται περί αμετακλήτου καταδίκης, αφετέρου δε διότι η εν λόγω ποινή παρεγράφη ήδη (άρθρ. 2 Ν. 4043/2012).


Εν κατακλείδι:


8.- Η εκλογή του Αρχιμανδρίτου κ. Ιερωνύμου Δελημάρη ως Καθηγουμένου της Ιεράς ημών Μονής, τυγχάνει κατά πάντα νόμιμος και εν παντί σύμφωνος προς τους Θείους και Ιερούς Κανόνας της Αγίας ημών Εκκλησίας, τα Μοναχικά Θέσμια αυτής, τας διατάξεις του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως και του Κανονισμού υπ’ αριθμ. 39/1972, μηδόλως προβλεπόντων σχετικήν αρμοδιότητα περί αναμίξεως του επιχωρίου Επισκόπου εις την ηγουμενικήν εκλογήν.


9.- Αποπειρώμενος ο τοπικός Μητροπολίτης, όπως αποσείση την προσωπικήν αυτού ευθύνην δια σοβαρά νομοκανονικά σφάλματα άτινα διέπραξεν επί βλάβη της Ιεράς ημών Μονής, επιχειρεί την μετάθεσίν των εις τους ώμους της Ιεράς Συνόδου. Μία τοιαύτη ενέργεια όχι μόνον δεν στηρίζεται εις τον Νόμον ή τους Ιερούς Κανόνας αλλ’ αποκρύπτει την ευθύνην αυτού τούτου του Μητροπολίτου, παραπλανήσαντος τα Συνοδικά Μέλη. Και απορούμεν: δεν έχουν κουρασθεί οι Άγιοι Συνοδικοί όπως ασχολούνται με τας εμμονάς του ύπερθεν Μητροπολίτου;


10.- Τα στερούμενα σοβαρού περιεχομένου και νομοκανονικής θεμελιώσεως ανυπόγραφα παντοειδή «δελτία τύπου", ουδόλως καταργούν την συνταγματικήν αρμοδιότητα των συντεταγμένων πολιτειακών οργάνων, όπως κρίνουν τας αθέσμους παρανομίας παντός Έλληνος, οιανδήποτε θέσιν και αν ούτος κατέχει.

Συνεπώς, οι πάντες κρίνονται ...                                            

Ναύπακτος 28 Μαΐου 2012


Μετά βαθυτάτου σεβασμού
Αρχιμ. Ιγνάτιος Σ. Σταυρόπουλος Δρ.