Παρασκευή 29 Απριλίου 2011


ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙΣ


του κ. Νικ. Τσιρώνη


Πάνω στο πλοιάριο που άφηνε το λιμανάκι της Δάφνης εκείνο το απομεσήμερο ήταν και ένας μαθηματικός. Είχε έλθει στο Άγιον Όρος για δεύτερη φορά. Την πρώτη φορά ένιωθε περισσότερο περιηγητής. Ήθελε να απολαύσει τις φυσικές καλλονές του Άθωνα και γοητεύθηκε από το περιβόλι της Παναγίας. Είχε επισκεφθεί αρκετά μοναστήρια, εθαύμασε την αρχιτεκτονική τους, τους καλλιτεχνικούς και θρησκευτικούς θησαυρούς τους, τις πολύτιμες βιβλιοθήκες τους. Είδε και έμαθε πολλά από την ζωή των μοναχών. Μετά την πρώτη επίσκεψη σκεφτόταν ότι θα έπρεπε να ξαναπάει στο Άγιον Όρος και να προσπαθήσει να το γνωρίσει βαθύτερα. Διαισθανόταν ότι οι νοητικές του ικανότητες δεν θα αρκούσαν για να συλλάβει το ουσιώδες νόημα της ζωής αυτών των ανθρώπων που είχαν εγκαταλείψει τον κόσμο και ζούσαν εκεί. Είχε προσέξει ότι αν και είχε πάει μάλλον ως περιηγητής η ατμόσφαιρα της ζωής των μοναστηριών τον είχε επηρεάσει ευεργετικά. Ένιωθε γαληνεμένος. «Μήπως κάποια πράγματα τα γνωρίζουμε βιωματικά;» είχε διερωτηθεί.


Έτσι με μια παρέα φίλων ήλθε για δεύτερη φορά στο Άγιον Όρος. Στο κατάστρωμα του πλοίου δεν ήταν πολύς κόσμος. Άφησε την παρέα του και κάθησε απόμερα. Φαινόταν να απολαμβάνει την θέα των πυκνόφυτων λόφων. Ο νους του όμως ανακαλούσε συζητήσεις που είχε κάνει με μοναχούς και τις προεκτάσεις που ο ίδιος είχε κάνει. Θυμήθηκε κάτι που τον είχε εντυπωσιάσει. «Στην πνευματική ζωή αρχίζουμε από την αφαίρεση», του είχε επισημάνει, γνωρίζοντας ότι είναι μαθηματικός, κάποιος μοναχός, θεολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία. «Ναι, είχε δίκιο. Πρώτα αφαίρεση, απαλλαγή από τα αρνητικά της νοοτροπίας μου, του χαρακτήρα μου, της ζωής μου».


Μετά την αφαίρεση θυμήθηκε και άλλες έννοιες της επιστήμης του: να οι αρνητικοί αριθμοί. «Πόσα στοιχεία της προσωπικότητάς μου και της ζωής μου θα μπορούσαν να παρασταθούν με αριθμούς κάτω από το μηδέν», συλλογίσθηκε. «Και η πρόσθεση; Ποιά η θέση της, η λειτουργία της στη ζωή μου; Χωρίς προσπάθεια αυξάνω την ηλικία μου, με κόπους αυξάνω τις γνώσεις μου και τις αποταμιεύσεις μου. Σε πνευματική προκοπή, σε αρετή, σε πίστη;» Και είχε κάνει την πικρή διαπίστωση: «Καμία αύξηση». Η πίστη του δεν είχε κλονισθεί ούτε κατά την εφηβική ηλικία. Η θεωρητική πίστη. Αλλά έμεινε αναιμική. Δεν είχε εξελιχθεί σε εμπιστοσύνη στον Θεό. Και πολύ λιγώτερο σε υπακοή, συμμόρφωση στο θέλημά Του. «Πρόσθες ημίν πίστιν», είχαν ζητήσει οι Μαθητές (Λουκά ιζ΄ 5).


«Ο πολλαπλασιασμός πως εκφράζεται στη ζωή μου; Μήπως οι αρνητικοί αριθμοί-επιδόσεις μου αντιπροσωπεύουν πολλαπλασιασμό σφαλμάτων, πτώσεων, αδιεξόδων; Με απασχολεί ο πολλαπλασιασμός των ταλάντων, των διαφόρων δωρεών του Θεού; Των χαρισμάτων που διαιρεί «εκάστω» το Άγιον Πνεύμα; Και πως συντελείται αυτός ο πολλαπλασιασμός; Μα απλούστατα όταν αξιοποι­ούνται προς όφελος υλικό και πνευματικό των συνανθρώπων. Από τα χαρίσματα των άλλων δεν ωφελούμαι εγώ; Είναι τάλαντα στη «συναλλαγή» της αλληλο­εξυπηρετήσεως, της αλληλεξαρτήσεως, της αλληλοσυμπληρώσεως. Και με την διαίρεση πως τα πάω; Πως κατανέμεται η δραστηριότητα, ο χρόνος, το ενδι­αφέρον ανάμεσα στα πρόσκαιρα και τα αιώνια, τον εαυτόν μου και τον πλησίον;»


«Όπως πάνω σ’ αυτό το πλοιάριο, έτσι και στον κόσμο έχουμε πρόσωπα διαφόρων ηλικιών, διαφόρων επαγγελμάτων, επιπέδων μορφώσεως, εθνοτήτων. Ο καθένας έχει τον αριθμητή του, αλλά όλοι έχουμε έναν κοινό παρονομαστή. Είμαστε όλοι παιδιά του Θεού. Και άλλο κοινό στοιχείο. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί, άρρωστοι που έχουμε ανάγκη ιατρού. Αυτό το γεγονός καθώς και το γεγονός ότι ο Θεός μας αγαπά όλους αδιακρίτως και «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4) δημιουργούν μιάν εξίσωση άλλης τάξεως. Της Εκκλησίας, μιας όντως νέας τάξεως πραγμάτων όπου «ουκ ένι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ άρσεν και θήλυ...» (Γαλ. δ΄ 28), αλλά προέχει η ιδιότητα «υιοί Θεού».


Το πλοιάριο πλησίαζε στην Ουρανούπολη. Ο μαθηματικός δεν ήθελε να εγκαταλείψει το Άγιον Όρος. «Πως είναι δυνατόν;» Σκεφτόταν έντονα. Μπορούσε να το κρατήσει; Πως; Αντικρύζοντας δεητικά την ωραία εικόνα της Παναγίας που είχε αγοράσει βλέποντας συχνά τα χειροτεχνήματα που είχε προμηθευτεί από μοναχούς; Χρησιμοποιώντας το μοσχολίβανο που είχε αγοράσει στις Καρυές; «Και αυτά, αλλά κυρίως με μια ριζική αναθεώρηση των μαθηματικών εννοιών που λίγο πριν έκανα», σκέφθηκε. «Ποιά είναι η ουσία της ζωής των μοναχών στο Περιβόλι της Παναγίας;» Η πραγμάτωση του σκοπού της υπάρξεώς μας. Η ηθική τελείωση, η θέωση. Η ζωή μέσα στη βασιλεία του Θεού. Μα η βα­σι­λεία του Θεού δεν είναι μακρυνή χώρα. «... η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι» (Λουκά ιζ΄ 21).


Ο μαθηματικός ξαναθυμήθηκε την αφαίρεση. «Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας θαμμενη κάτω από τα ερείπια των κατεδαφίσεων του «κατ’ εικόνα» που έχουμε κάνει ματαιώνοντας το «καθ’ ομοίωσιν». Δεν έχουμε παρά να αρχίσουμε με την αφαίρεση των ερειπίων, με την απομάκρυνσή τους για να αποκαλυφθεί, μάλλον για να αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, η βασιλεία του Θεού μέσα μας. Αλλά για στάσου. Τα υλικά των ερειπίων τι θα τα κάνω; Είναι άχρηστα μπάζα; Όχι, με αυτά θα οικοδομηθεί η ταπεινοφροσύνη. Θα τροφοδοτούν τον αγώνα της ανόδου από τις αρνητικές βαθμίδες στις θετικές. Θα υπογραμμίζουν την ανάγκη της θείας βοήθειας, χωρίς την οποία είμαστε όχι μόνον μηδενικά αλλά και αρνητικοί».


«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Μάϊος 2011

Αριθμ. Τεύχους 217

1 σχόλιο:

  1. Συγκλονιστικες,γαληνιες και παραγματικες σκεψεις που λιγο πολυ εχουμε αναλογιστει καποιοι.Αυτο ειναι και το βαθυτερο νοημα της πνευματικης και οχι της κοσμικης ζωης.Ο αγιος Τριαδικος Θεος μας να μας φωτιζει και να μας καθοδηγει μηπως και καταλαβουμε γιατι ηρθαμε σε τουτη τη ζωη!!
    Κ. Τσιρωνη ευχαριστουμε γι αυτο το πνευματικο αφυπνιστικο ταξιδακι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου