Ομολογία

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

ΜΕ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ

«Συ ει ο Ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν;»

Η εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», τον Ιανουάριο του 2011 δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα της το άρθρο του περιοδικού μας (του τεύχους 103) «Συ ει ο Ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν;» του π. Βασιλείου Βολουδάκη.

Το άρθρο αυτό θορύβησε εκείνους που με το φόβο του Αντιχρί­στου επιχειρούν να αυξήσουν το πλήθος των “κυνηγών” της «Κάρτας του Πολίτη». Μιας Κάρτας, που είτε κυκλοφορηθεί είτε όχι, δεν θα είναι ούτε λύση ούτε θα δημιουργήση μεγαλύτερο πρόβλη­μα, αφού είναι ήδη σαλεμένη από τα θεμέλιά της η Ελλάδα μας, με την αντι­­χριστιανική και απάνθρωπη πολιτική που ασκείται στη Χώρα μας εδώ και διακόσια χρόνια!

Στο άρθρο του π. Βασιλείου απήντησε ο πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος και επηκολούθησε μεταξύ τους αλληλογραφία, που δημοσιεύθηκε ήδη στον «Ο.Τ.». Τήν αναδημοσιεύουμε για τους αναγνώστες μας γιατί έχει γενικώτερο ενδιαφέρον.

Επιστολή 1η

Προς τον ΟΡΘ. ΤΥΠΟΝ

Κύριε Διευθυντά

Με πολλή έκπληξη διαπίστωσα ότι το δημοσίευμα του π. Βασιλείου Βολουδάκη εναντίον της διαμαρτυρίας για την Κάρτα του Πολίτη, Αντίχριστο και τα συναφή δεν ήταν ούτε τυχαίο, ούτε μια απλή «σφαιρική ενημέρωση». Μετά την πρωτοσέλιδη επίσης διασάφηση ότι δεν θα ασχοληθή ο Ο.Τ. με την κάρτα του πολίτη «προ συνοδικής διαγνώσεως» όλοι κατανοούμε πλέον ότι ο Ο.Τ. κάνει τη μεγάλη στροφή που περίμεναν όλοι όσοι τόσα χρόνια ενοχλούνται από την κυκλοφορία του.

Ο π. Βασίλειος Βολουδάκης μας εξήγησε με σαφήνεια ότι όσοι μιλούν για τον Αντίχριστο δεν περιμένουν το Χριστό. Μήπως και οι ιεροί συγγραφείς των βιβλίων της εκκλησίας (Παρακλητικής, Μηναίων, Ωρολόγιου κ.λ.π.) που μιλούν συνέχεια για το σατανά, τον δράκοντα, τον πλάνο κ.λ.π. δεν πίστευαν στο Χριστό;

Δεν μας απέκρυψε ακόμη ο π. Βασίλειος ότι από δω και στο εξής πρέπει να σκεπτόμαστε πως θα κατακτήσουμε την Κυβέρνηση της Ελλάδος μια και μας προτρέπει αντί της ενασχόλησης με τον Αντίχριστο «να στρέψουμε όλο μας το ενδιαφέρον και το πάθος μας» για το ποιός μας κυβερνάει. Έτσι αφήνουμε κατά μέρος την Βασιλεία των Ουρανών και σκεπτόμαστε πλέον μόνον τη γήϊνη πατρίδα μας. Θα γίνει λοιπόν ο Ο.Τ. από μοναδική θρησκευτική εφημερίδα που είναι σήμερα μια επί πλέον πολιτική εφημερίδα;

Ο Ο.Τ. δεν είχε μέχρι σήμερα την τακτική να περιμένει τις αποφάσεις της επίσημης Εκκλησίας για να τοποθετηθή αλλά αντίθετα προελάμβανε και μετέβαλε απειλούμενες λανθασμένες αποφάσεις. Πολλές φορές μάλιστα είχε και εκ διαμέτρου αντίθετη θέση από αυτήν της Επίσημης Εκκλησίας (πρβλ. αποκατάσταση Ιερωνυμικών Μητροπολιτών κ.ά.)

Εξάλλου μέχρι σήμερα η αναφορά του Ο.Τ. προς τους άγιους Γέροντες της εποχής μας ήταν θετική. Πρώτη φορά διαβάσαμε στο πρωτοσέλιδο άρθρο του π. Βασιλείου αυτήν την περιφρονητική περιγραφή του π. Παϊσίου, όπου εμφανίζεται σαν αφελής μή χαρισματούχος ανήρ, πλανόμενος και πλανών.

Θα ήταν καλό ο Ο.Τ. όπως επίσημα μας διευκρίνισε ότι άλλαξε τακτική στο θέμα της Κάρτας του Πολίτη να μας ξεκαθαρίσει και για το γενικότερο θέμα αν, μετά τον π. Μάρκο, αλλάζει ριζικά τοποθέτηση στα θέματα που απασχολούν τους χριστιανούς. Έτσι καθένας θα έχει τη δυνατότητα να ανα­συν­τα­χθή σωστά.

Μετά της εν Κυρί/ αγάπης.

Πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος

Εφημέριος ι. Ναού αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου

1η Απάντηση π. Βασιλείου

Με μεγάλη, πράγματι, έκπληξη διάβασα, με τη σειρά μου, την επιστολή του π. Λάμπρου Φωτοπούλου, όχι γιατί δεν έχει κάθε θεμι­τό δικαίωμα να εκφράζη τις θέσεις και τις αντιθέσεις του –κά­θε άλλο– αλλά για το ύφος και τις αξιώσεις της επιστολής του και, επειδή τον εκτιμώ, λυπήθηκα.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, με την επιστολή του αξιώνει να συμμορ­φωθή και να συνταχθή ανεπιφύλακτα ο «Ο.Τ» με τις χωρίς κανένα θεολογικό, λογικό, επιστημονικό ή πολιτικό επιχείρημα πολυσέλιδες δημοσιεύσεις των πολεμίων της περιβόητης «Κάρτας του Πολίτη» και να αθετήση (λόγω, μάλιστα, του φόβου μειώσεως της κυκλοφορίας του) την από τον π. Μάρκο καθιερωθείσα ευλογημένη αρχή του πολύπλευρου διαλόγου σε θέματα που προκαλούν διχογνωμίες ακόμη και μεταξύ ευσεβών και λογίων κληρικών!

Ως προς αυτές καθ’ εαυτές τις αιτιάσεις του για το άρθρο μου, σαν πρεσβύτερος στην ιερωσύνη αδελφός, του συνιστώ να απο­φεύγη να δίδη μαθήματα εσφαλμένης θεολογίας αλλά και να κάνη τον κόπο να πληροφορηθή τα όσα ο κρινόμενος γράφει επί μια εικοσιπενταετία για το «θρυλικό» πια θέμα του Αντιχρίστου, αναλύ­οντάς το από όλες τις πτυχές του, χωρίς να έχη αναιρέσει κανείς ούτε λέξη από τα γραφέντα!

Τότε, το 1986 που έγραψα για πρώτη φορά σε σειρά άρθρων τα περί Αντιχρίστου με την απόλυτη έγκριση του π. Επιφανίου Θεοδω­ρο­πούλου –του οποίου οι προσθήκες υπάρχουν ακόμη στα χειρό­γραφά μου– αν θυμάμαι καλά, συμφωνούσε απόλυτα ο π. Λάμπρος κατά τη συζήτηση των κειμένων μου στην συντακτική επιτροπή του Ο.Τ. Ωστόσο, έχει αναφαίρετο δικαίωμα να αλλάξη θέσεις, αρκεί να καθαιρέση προηγουμένως τα επιχειρήματα του συνομιλητού του.

Με συκοφαντεί ότι έκαμα περιφρονητική περιγραφή του π. Παϊσίου στο άρθρο μου, όλα, όμως, τα κείμενά μου τον διαψεύδουν, και είναι αρκετά τα κείμενά μου που εξηγούν το συγκεκρι­μένο αν­θρώ­πινο λάθος του π. Παϊσίου. Ωστόσο, ο προσφιλής π. Λάμπρος δεν έδειξε τον σεβασμό του προς τον π. Παΐσιο με το να αναιρέση τη θεολογική αναίρεση που έκαμα στην επιστολή π. Παϊσίου!

Τα λειτουργικά βιβλία γράφουν για τον διάβολο και για την καταδυνάστευση του ανθρώπου από αυτόν, όχι, όμως λόγω μιας εξωτερικής κτιστής –δηλαδή τιποτένιας–σφραγίδος αλλά για τη διαστροφή της προαιρέσεως του ανθρώπου σε σατανόσχημη προσω­πικότητα!

Γράφει ο π. Λάμπρος :

«Δεν μας απέκρυψε ακόμη ο π. Βασίλειος ότι από δω και στο εξής πρέπει να σκεπτόμαστε πως θα κατακτήσουμε την Κυβέρνηση της Ελλάδος μια και μας προτρέπει αντί της ενασχό­λησης με τον αντίχριστο «να στρέψουμε όλο μας το ενδιαφέρον και το πάθος μας» για το ποιος μας κυβερνάει. Έτσι αφήνουμε κατά μέρος την Βασιλεία των Ουρανών και σκεπτόμαστε πλέον μόνον τη γήϊνη πατρίδα μας. Θα γίνει λοιπόν ο Ο.Τ. από μοναδική θρησκευτική εφημερίδα που είναι σήμερα μια επί πλέον πολιτική εφημερίδα;»

Αλήθεια, είναι τόσο αποτρόπαια η σκέψη να κυβερνήσουν την Ελλάδα αληθινοί χριστιανοί, πνευματικοί άνθρωποι; Και αν είναι αποτρόπαια αυτή η σκέψη, πως δεν είναι παράλογη η απαίτησή μας να νομοθετούν οι άθεοι κυβερνήτες μας πνευματικά και χριστιανικά; Ζητάμε να θερίσουμε εκεί που δεν σπείραμε; Αγνοήσαμε τη μεγάλη αλήθεια ότι η Πολιτική για τους ορθοδόξους ανήκει στην Ποιμαντική και όχι στην επαγγελματική πολιτική αλητεία;

Ο άγιος Κωνσταντίνος εμποδίσθηκε από την πολιτική να γίνη άγιος; Ο Μ. Φώτιος έφθασε στην αγιότητα ων διπλωμάτης, πράγμα το οποίο συνέχισε και μετά τη χειροτονία του, όχι ασκών το διακόνημα αυτό αλλά συμβουλεύοντας τους πολιτικούς.

Λοιπόν, «αφήνει κατά μέρος τη Βασιλεία των Ουρανών» αυτός που αγωνίζεται να γίνη το θέλημα του Θεού «ως εν Ουρανώ και επί της γης» (καθ’ ότι πρόκριμα της αιωνίου ζωής είναι η παρούσα ζωή) και δεν την αφήνει αυτός που ασχολείται άσκοπα να «κυνηγάει Κάρ­τες» σαν επαίτης και φτωχός συγγενής, ενώ οι πολιτικοί ουσια­στικά «ποιμαίνουν» ασύδοτοι και ανεξέλεγκτοι με όλα τα Μέσα, δηλαδή εξαθλιώνουν τον ταλαίπωρο λαό μας;

Η απάντηση μου δεν εξαντλείται στις γραμμές αυτές, είναι απλή κατάθεση επισημάνσεων. Η απάντησή μου δίδεται επί τριετία ολόκληρη μέσα από τα κείμενά μου, με τα οποία απαντώ σε όλες τις θέσεις των αντιφρονούντων στο υπό συζήτηση θέμα. Φαίνεται πως ισχύει όμως και εδώ αυτό που έγραψε ο Διονύσης Σαββόπουλος για τον Κοεμτζή: «Εγώ μπήκα στον κόπο το δικό τους αυτοί, όμως, δεν μπαίνουν στον κόπο το δικό μου.

Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

Πρωτοπρεσβύτερος

Επιστολή 2α

Προς την ΟΡΘΟΔ. ΤΥΠΟΝ

Κύριε Διευθυντά του Ο.Τ. χαίρετε

και Πατέρα Βασίλειε ευλογείτε!

Πραγματικά μεγάλο συναγερμό δημιούργησε η προηγούμενη επιστολή μου προς τον Ο.Τ. Οι δίδυμες απαντήσεις τόσο της Συντάξεως του Ο.Τ. όσο και του πατρός Βασιλείου Βολουδάκη με το έντονα επιθετικό προς το πρόσωπό μου περιεχόμενο ήταν ομολογώ πέραν από τις προβλέ­ψεις μου. Παρατρέχω τον συγκεκαλυμένο, πλην σαφέστατο, υπαινιγμό ως «αιρετικού» που μου αποδίδει ο π. Βασίλειος εν κατακλείδι της απαντήσεώς του για να μιλήσω επί της ουσίας των θεμάτων.

Εγώ όχι μόνον δεν τον θεωρώ αιρετικό τον π. Βασίλειο, αλλά αν­τί­θετα τον δέχομαι ως ορθόδοξο κληρικό και πέραν τούτου τον αναγνω­ρίζω ως λίαν αγαπητό εν Χριστώ αδελφό και προσφιλή συλλειτουργό. Πιστεύω μάλιστα ότι πολλά μας συνδέουν και λίγα μας χωρίζουν. Για το θέμα της Κάρτας του Πολίτη και τα συναφή είναι προφανές ότι έχουμε διαφορετική τοποθέτηση.

Είναι επίσης εύλογο, νομίζω, σε αυτή την ιστορική καμπή να ζητάμε πληροφορίες για την ιδεολογική κατεύθυνση της «μετά π. Μάρκο εποχής» του Ο.Τ. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι κακό. Ούτε αυτό σημαίνει επίθεση και μάλιστα άδικη κατά του Ο.Τ., όπως λανθασμένα το υπολάβατε. Βέβαια και από τις δύο απαντήσεις σας έμμεσα και άμεσα μας βοηθήσατε να βγάλουμε τα σχετικά συμπεράσματα και σας ευχαριστούμε.

Όσον αφορά το θέμα της εμπλοκής στην πολιτική με χριστιανικά λάβαρα και θεολογικά προγράμματα δεν μπορώ παρά να είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτικός. Σε μια Κοινωνία αποχρωματιζόμενη θρησκευτικά τι ρόλο μπορεί να παίξει μια χριστιανική Κυβέρνηση; Πρώτον αυτό είναι ανέφικτο γιατί γνωρίζουμε ότι ο Θεός δίνει άρχοντες κατά τις καρδίες των ανθρώπων και Δεύτερον το σημερινό κοινοβουλευτικό σύστημα είναι τόσο καλά «ναρκοθετημένο» που είναι αδύνατον σε κάποιον που θέλει να είναι απόλυτα συνεπής με τις χριστιανικές του πεποιθήσεις να φτάσει ψηλά στα Κρατικά αξιώματα. Μακάρι αυτές οι εκτιμήσεις μου να μήν επαληθευθούν και να κατορθώσετε να πετύχετε σωτήριες παρεμβάσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Πέραν από όλα αυτά σκεφθήτε, π. Βασίλειε, αν είχαμε σήμερα μια Χριστιανική Κυβέρνηση που θα αποδεχόταν πλήρως τις αρχές που πρόσφατα δημοσίευσε ο Ο.Τ. περί Κάρτας του Πολίτη τι θα επακολουθού­σε. Η αναφορά του ονόματος του Αντιχρίστου θα ήταν ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα και ο υπογράφων το παρόν καθώς και οι ομόφρονές του θα ήταν στη φυλακή! Μια κυβέρνηση με «ετικέτα» χριστιανική θα ήταν επικίνδυνη πρώτα για τους ίδιους τους χριστιανούς. Σας παραπέμπω στον Καισαροπαπισμό του Βατικανού!

Ως προς την αναφορά σας στον Μ. Κωνσταντίνο: Ο Μ. Κωνσταντίνος πολύ γρήγορα κατάλαβε –με την καθοδήγηση του οσίου Κορδούης– ότι δεν πρέπει να εμπλέκει τις προσωπικές του θεολογικές απόψεις στη πολιτική. Δεν κατευθυνόταν το Κράτος από κανένα Πνευματικό του (που στη προκειμένη περίπτωση ήταν μάλλον αρειανόφρων). Γι’ αυτό και συνεκάλεσε την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο.

Δεν μπορώ ακόμη να πιστέψω ότι από τους 300 της Ελληνικής Βουλής δεν είναι οι περισσότεροι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και βαπτισμένοι. Ας αφήσουμε λοιπόν, πάτερ, τα του Καίσαρος στο Καίσαρα και τα του Θεού στο Θεό.

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη για ό,τι τυχόν σας αδίκησα με τις κρίσεις μου. Ευλογείτε!

Μετά της εν Κυρίω αγάπης.

Πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος

Εφημέριος ι. Ναού αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου

2η Απάντηση π. Βασιλείου

Αγαπητέ π. Λάμπρο, ευλογείτε!

Πραγματικά μου είναι δύσκολο να καταλάβω πως ο νηφάλιος και συνετός νομικός που εγνώρισα πριν από 25 χρόνια παρανοεί τόσο πολύ τα λόγια μου!

Χαρακτηρίζετε έντονα επιθετικό το περιεχόμενο της απαντήσεώς μου επειδή απαντώ σε όλες τις κατηγορίες σας και δεν τις δέχομαι αδιαμαρτύρητα, όπως –κατά τη γνώμη σας– έπρεπε να τις δεχθεί και ο Ο.Τ., τον οποίο και αυτόν κατηγορήσατε ότι αλλάζει την Παραδοσιακή του πορεία επειδή δεν ταυτίζεται με τη γραμμή που εσείς εκπροσωπείτε;

Γιατί αυτή η μονομερής ευαισθησία, χωρίς να εξετάζετε το βάρος των δικών σας όντως προσβλητικών λόγων; Ποιες φράσεις μου ήσαν περιττές και δεν απαντούσαν σε όλες τις αιτιάσεις σας; Μήπως σας φάνηκαν βαριά τα λόγια μου επειδή οι απαντήσεις μου έδειξαν τις πραγματικές διαστάσεις των αξιώσεών σας;

Χαίρομαι που οι απαντήσεις μου στα περί Αντιχρίστου και π. Παϊσίου σας έπεισαν και γι’ αυτό επανέρχεσθε τώρα αποκλει­στικά στις περί πολιτικής θέσεις μου. Θα απαντήσω επιγραμματικά γιατί έχω περί του θέματος αυτού γράψει εκατοντάδες σελίδες!

1. Ποτέ δεν υποστήριξα ότι πρέπει να εμπλακούν στην πολι­τική «χριστιανικά λάβαρα» αλλά το να απαρτίσουν μια αμιγή πολιτική Παράταξη αποκλειστικά εκκλησιαζόμενοι άνθρωποι. Είναι τόσο αποκρουστική αυτή μου η άποψη; Οι εκκλησιαζόμενοι κατά τη γνώμη σας δεν πρέπει σε περίοδο Δημοκρατίας και ελεύ­θερων εκλογών να βρίσκονται και μέσα στο Κοινοβούλιο, μέσα στο ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, αλλά πρέπει να βρίσκονται μονίμως έξω, μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη διαμαρτυρόμενοι σαν φτωχοί συγγενείς;

2. Ρωτάτε τι ρόλο μπορεί να παίξη σε μια αποχρωματισμένη θρησκευτικά Κοινωνία μια χριστιανική Κυβέρνηση! Πως μπορώ να απαντήσω σ’ αυτό το ερώτημα χωρίς να κινδυνεύσω να κατηγορη­θώ ότι απαντώ επιθετικά, αφού, όπως θα έλεγε κάποιος ποδοσφαι­ρόφιλος, αυτό το ερώτημα είναι για να βάλης γκολ σε κενή εστία;

Μα, αγαπητέ π. Λάμπρο, αν μια ολόκληρη χριστιανική Κυβέρ­νηση δεν μπορεί, κατά τα λεγόμενά σας, να κάνη τίποτα, τότε τι νόημα έχουν τα Συλλαλητήρια για την αποτροπή της Κάρτας του Πολί­τη; Περισσότερη αποτελεσματικότητα έχει ένα Συλλα­λητήριο από μια χριστιανική Κυβέρνηση που δεν θα έκανε ποτέ ενέργειες που προσκρούουν στις Αρχές, τις Παραδόσεις και την Πίστη του Λαού μας;

Λέτε ότι είναι ανέφικτο να αποκτήσουν κυβερνητικά αξιώματα οι χριστιανοί. Σας διαψεύδει ένας άπειρος αριθμός αξιωματούχων αγίων και Μαρτύρων και, μάλιστα, σε εποχές διωγμών της Πίστεως. Αν λοιπόν τότε, που εδιώκετο φανερά η Πίστη ανεδείχθησαν χριστιανοί αξιωματούχοι, πως είναι αυτό ανέφικτο σε εποχή (έστω και μερικώς αποχριστιανισμένη), που οι άρχοντες και οι Κυβερνήσεις εκλέγονται και από τους εκκλησιαζομένους χριστιανούς; Γίνεται ανέφικτο μόνο όταν οι ίδιοι οι κληρικοί μπερδεύουν τους χριστια­νούς, λέγοντάς τους, όπως εσείς π. Λάμπρο, ότι δεν μπορείτε να πιστέψετε «ότι από τους 300 της Ελληνικής Βουλής δεν είναι οι περισσότεροι Χριστιανοί Ορθόδοξοι βαπτισμένοι» (!), γι’ αυτό και πάνε και τους ψηφίζουν, και, από την άλλη μεριά, εσείς ο ίδιος τους λέτε ότι ολόκληρη η Κοινωνία είναι θρησκευτικά αποχρωματισμένη σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και χριστιανική Κυβέρνηση να αναδειχθή δεν θα μπορέση να κάνη τίποτα! Ποιό από τα δύο πιστεύετε, γιατί αλλιώς και οι χριστιανοί μπερδεύονται και συζήτηση δεν μπορεί να γίνη. Και κάτι ακόμη. Είναι οι εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί λιγώτεροι από τους ψηφοφόρους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α που αναδεικνύει 13 βουλευτές; Αν ναι, τότε προς τι οι αγώνες και τα κατά καιρούς “χριστιανικά νταηλίκια” προς τις εκάστοτε Ελληνικές Κυβερνήσεις για την προάσπιση των Αξιών του Γένους μας;

3. Για τα περί ιδιωνύμου ποινικού αδικήματος σχετικά με μια υποτιθέμενη χριστιανική Κυβέρνηση και την Κάρτα του Πολίτη που θα σας έκαιγε στην πυρά επειδή έχετε διαφορετική γνώμη από μένα στα περί Αντιχρίστου, το παραβλέπω. Σας υπενθυμίζω όμως ότι εσείς μεν παραπονεθήκατε πως τάχα ήταν έντονη η απάντησή μου, ενώ εσείς είσθε εκείνος που δίνετε χτυπήματα «κάτω από τη μέση». Πριν μιλήσετε για ποινικές καταδίκες σας συνιστώ να επισκεφθείτε στο διαδίκτυο τις ιστοσελίδες των ανθρώπων του πνευματικού σας περιβάλλοντος για να θαυμάσετε απολυταρχικό ήθος και το εναντίον μου υβρεολόγιό τους και συγκρίνατε με τις διακηρύξεις των χριστιανών ανθρώπων που απαρτίζουν την Παράταξη ΚΟΙΝΩΝΙΑ και την πραγματική ανεξιθρησκεία που επαγγέλονται. Αλήθεια, δεν έχετε αντιληφθεί το χρόνιο μένος των «Βορείων Προαστίων» εναντίον μου, σαν να ήμουν ο χειρότερος εχθρός τους, και αν ναί, δεν σας προβληματίζει;

Η συνέχεια του ίδιου ερωτήματός σας μαρτυρεί πως δεν γνωρίζετε τι ακριβώς έχω γράψει και πως εννοώ την πολιτική που ταυτίζεται με την πνευματική ζωή. Νομίζετε πως πρεσβεύω αυτά που διακήρυσσε ο Ψαρουδάκης ή ο «συνεχιστής-διορθωτής» του, κ. Παπαθεμελής, γι’ αυτό γράφετε πως «μια Κυβέρνηση με “ετικέτα” χριστιανική θα ήταν επικίνδυνη πρώτα για τους ίδιους τους χριστιανούς» και, στη συνέχεια, με παραπέμπετε στον Καισαροπαπι­σμό του Βατικανού.

Αυτό αποδεικνύει ότι δεν απαντάτε σε μένα αλλά σε αυτά που εσείς νομίζετε ότι πρεσβεύω. Τι σχέση έχει ο Καισαροπαπισμός, στον οποίο οι ίδιοι οι κληρικοί και οι Επίσκοποι και πρώτος ο Πάπας ασκούν και την Πολιτική (κοσμική) και την Ιερατική Εξουσία, με την Κυβέρνηση εκκλησιαζομένων χριστιανών ανθρώπων που συμ­βου­λεύονται σε πνευματικά θέματα τους Πνευματικούς τους Πατέ­ρες; Κατά τη γνώμη σας, όλοι οι επιστημονικοί και επαγγελματικοί κλάδοι επιτρέπεται να έχουν και να συμβουλεύονται τους Πνευματι­κούς τους Πατέρες για όλες τις πτυχές της ζωής και των δραστηριοτήτων τους και μόνο οι Πολιτικοί απαγορεύεται «δια ρο­πάλου» και να έχουν και να συμβουλεύονται Πνευματικούς Πατέρες; Τι είναι άραγε για σας οι Πολιτικοί;

4. Αποκορύφωμα των παρανοήσεων η παραπομπή μου εκ μέρους σας στον άγιο Κωνσταντίνο. Ποιός μίλησε για ανάμιξη των χριστιανών Πολιτικών στα θεολογικά θέματα; Αντιθέτως μιλώ συνε­χώς για λήψη συμβουλών από Πνευματικούς εκ μέρους των Πολι­τικών. Σεις στην προηγουμένη επιστολή σας υποστηρίξατε ότι δεν πρέπει να αφήσουν οι χριστιανοί την Βασιλεία των Ουρανών και να ασχολούνται με την Πολιτική και σας έφερα ως αντίλογο ότι ο Μ. Κωνσταντίνος δεν βλάφθηκε καθόλου από την Πολιτική αλλά έγινε και άγιος. Η σημερινή σας ανταπάντηση δεν σας προσφέρει συνηγορία, γιατί ούτε ποτέ υποστήριξα ότι οι χριστιανοί πολιτικοί είναι άβουλα όντα και θα κινούνται σαν μαριονέττες από τους Πνευματικούς, ούτε ο Πνευματικός του αγίου Κωνσταντίνου ήταν Αρειανόφρων, γιατί δεν ήταν Πνευματικός του ο Ευσέβιος Καισαρείας αλλά ο άγιος Σίλβεστρος!

Τελικά φαίνεται πως είναι αληθινό το συμπέρασμα που έβγαλα συζητώντας το θέμα Εκκλησία και Πολιτική: Διαπίστωσα το πόσο λίγο εκτιμούν πολλοί πνευματικοί τα πνευματικά τους παιδιά, αφού, οσάκις γίνεται λόγος για εκκλησιαζομένους χριστιανούς Πολιτικούς, ο νους τους πηγαίνει στις μαριονέττες!

Αγαπητέ π. Λάμπρο, θα ήθελα η συζήτησή μας να συνεχισθή οπουδήποτε θέλετε, γιατί πράγματι, όπως και σεις, πιστεύω ότι περισσότερα μας ενώνουν και απλώς μας χωρίζουν οι παρανοήσεις που είναι φυσικό να γίνονται όταν οι εν Χριστώ αδελφοί έχουν δυο δεκαετίες να συζητήσουν από κοντά.

Στην ενορία μας είσθε ευπρόσδεκτος, όποτε θέλετε, αλλά και στη δική σας ενορία μετά χαράς θα είμαι παρών εφ’ όσον αυτό και σας βρίσκει σύμφωνο. Ζητώ τη συγχώρησή σας για μια καλή αρχή της Αγίας Μ. Τεσσαρακοστής.

Με αδελφικό ασπασμό

Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

Πρωτοπρεσβύτερος

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»

Αριθμ. Τεύχους 105 – Μάρτιος 2011