Ομολογία

Ἡ σκιερή τριετία(β)



του μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος
κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Ὁ σημερινός μας Ἀρχιεπίσκοπος «ἐκ τοῦ σύνεγγυς» ἀποκαλύπτεται ὡς παγερό ἄγαλμα. Καί, «ἐκ τοῦ μακρόθεν», σκιά ἀπροσδιόριστη. Σηκώνει πάνω του τό βάρος τῶν ἀρχιεπισκοπικῶν διασήμων. Καί βηματίζει ὡς βαριεστημένος μεταφορέας τοῦ πακέτου τῆς περιφρόνησης.

Στίς σελίδες, πού προηγήθηκαν, διαβάσαμε μερικές ἀπό τίς προβληματικές ἡγετικές ἐμφανίσεις του στά δυό Ἀνώτατα Διοικητικά Σώματα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας καί στή Διαρκή Ἱερά Σύνοδο, πού ἔριξαν σκιές στό ἀρχιεπισκοπικό ὠμοφόριο καί δέσμευσαν τά πλήθη σέ ἀπόσταση σοβαρῆς ἐπιφύλαξης.

Στή συνέχεια τῆς ἔρευνας, ἤ, ἀκριβέστερα, στήν ἀτέρμονη κατάθεση τῆς ὀδύνης μας, τῆς προσωπικῆς τοῦ γράφοντος καί τῆς διάχυτης τοῦ πληρώματος, θά τολμήσουμε μιά φυλλομέτρηση τῶν σχεδιασμῶν καί τῶν προγραμματισμῶν τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου, πού ὑποτίθεται ὅτι δρομολόγησε καί ὁλοκλήρωσε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος κατά τήν τριετία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεμονίας του. Θά σκύψουμε νά μελετήσουμε καί νά σταθμίσουμε τά ποιμαντικά ἀνοίγματα, πού ἔκανε στά εὐρύτατα ὅρια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς του. Καί, παράλληλα, θά ἀναζητήσουμε τά προγράμματα, πού κατάρτισε καί ἔθεσε σέ λειτουργία ὁ Ἐπιτελικός Ὀργανισμός τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ Ἀποστολική Διακονία, πού προεδρεύεται ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί διακινεῖ τήν ἔμπνευσή της, τά ὁράματά της καί τούς ποιμαντικούς σχεδιασμούς της ἀπ᾿ ἄκρου σ᾿ ἄκρο τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου.

***

Ἡ πρώτη διαπίστωση, πού προκύπτει ἀπό τήν ἔρευνα τοῦ ἀνοίγματος, τῆς ποιότητας καί τῆς ἀποτελεσματικότητας τῶν ποιμαντικῶν προγραμμάτων τοῦ κ. Ἱερώνυμου, εἶναι ὅτι ὑπάρχει ἀγεφύρωτο χάσμα ἀνάμεσα στόν διαφημιστικό πίνακα τῶν ὑποτιθέμενων δραστηριοτήτων του καί τῆς πράξης, πού ἐπαληθεύει ἤ πού διαψεύδει τίς τυποποιημένες δημοσιογραφικές ἐπαγγελίες.

Ἕνα πλήρη πίνακα τῆς γραφειοκρατικῆς ὀργάνωσης καί τῆς κλαδικῆς ἀνάπτυξης τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν τό βρίσκουμε στήν ἐπίσημη ἔκδοση, πού κυκλοφορεῖ μέ τόν τίτλο «Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» καί ἀνατυπώνεται, ἐμπλουτισμένη καί συμπληρωμένη, κάθε χρόνο. Περιέχει τή διοικητική διάρθρωση ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τά ποιμαντικά προγράμματα, πού βρίσκονται σέ ἐφαρμογή καί σέ ἀνάπτυξη σέ ὅλα τά ἐκκλησιαστικά διαμερίσματα.

Οἱ σελίδες, οἱ ἀφιερωμένες στήν ἀπεικόνιση τῆς ἐνοριακῆς σύνθεσης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί στό σχεδιασμό τοῦ λειτουργικοῦ, τοῦ διδακτικοῦ καί τοῦ φιλανθρωπικοῦ μόχθου ὅλου τοῦ σώματος τῶν ἱερέων, πού βρίσκονται ὑπό τήν καθοδήγηση καί τόν ἔλεγχο τοῦ προκαθήμενου τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλων τῶν λαϊκῶν μελῶν Της, πού ὡς ἔμμισθοι ἤ ὡς ἐθελοντές, στρατεύονται στά ἐκκλησιαστικά διακονήματα, εἶναι τόσο πολλές, ὥστε θά μποροῦσαν νά συγκροτήσουν αὐτοτελές τεῦχος. Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ συγκομιδή τοῦ μόχθου τους; Ποιό τό μήνυμα πού περνάει, καθημερινά, στήν ἐπικαιρότητα; Ποιά ἡ ἀνάλυση καί ἡ στάθμιση τῶν προβληματισμῶν, πού θολώνουν, ὁλοένα καί περισσότερο, τόν ὁρίζοντα καί κάνουν πνικτική καί ἀφόρητη τήν ἀτμόσφαιρα τοῦ νεωτερικοῦ πολιτιστικοῦ μορφώματος;
Οἱ ἐνημερωτικές σελίδες τῶν «Διπτύχων» τοῦ 2010 δημοσιοποιοῦν ἕνα ἀρκετά ἐκτεταμένο πίνακα ποιμαντικῆς ὀργάνωσης στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Ὡστόσο, ἡ εἰκόνα, πού προβάλλεται καί προσφέρεται ἀπό τίς σελίδες τοῦ ἐπίσημου καί ὑπεύθυνου αὐτοῦ τόμου ἀφήνει κενά, πού δρομολογοῦν ἐρωτήματα καί ἀνησυχίες στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα.

Ἐπιλέγω μερικά καί τά ἐκθέτω μπροστά σας. 1. Ὑπάρχει μιά μακρά σειρά θεμελιακῶν τομέων ποιμαντικῆς διακονίας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, πού ἐντάσσονται στό γενικό πίνακα, ἀλλά πού συνοδεύονται μέ τήν ἔνδειξη «ὑπό ἀνασύσταση». Η ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΡΙΞΕΩΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ, ὑπό ἀνασύσταση. Η ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ, ὑπό ἀνασύσταση. Ι ΤΟΜΕΑΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΕΩΣ, ὑπό ἀνασύσταση. ΙΒ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ, ὑπό ἀνασύσταση.

Ἡ ἔνδειξη «ὑπό ἀνασύσταση» μπορεῖ νά σημαίνει, ὅτι ὁ κεντρικός σχεδιαστής, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ στενοί συνεργάτες του δέν κατόρθωσαν ἀκόμα, ἔστω καί ἄν κύλησε μιά ὁλόκληρη τριετία, νά ἐκτιμήσουν τίς πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, νά προσδιορίσουν τίς προτεραιότητες καί νά κάνουν πράξη τά προγράμματά τους. Ἐπί τρία ὁλόκληρα χρόνια βρίσκονται στόν προθάλαμο τῆς μελέτης, τῆς στάθμισης τῶν πνευματικῶν καί τῶν κοινωνικῶν ἀναγκῶν καί τῆς κατάρτισης σχεδίου δράσης. Πότε θά ἀρχίσει τό καθαυτό ποιμαντικό ἔργο; Πότε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος καί ἡ συνοδεία του θά βγοῦν ἔξω ἀπό τό ἀνάκτορο τῆς χλιδῆς καί τῆς νωχελοῦς μελέτης, γιά νά ἀναζητήσουν τά πλανεμένα καί χαμένα πρόβατα; Αὐτά δέν εἶναι γνωστά.
Αὐτό τό πηγαῖο ἐρώτημα, πότε θά ἐγκαινιάσει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τήν ποιμαντική του προσφορά, θά σᾶς ἀναγκάσει νά προστρέξετε στήν ἐντελῶς καινούργια ἔκδοση τῶν «Διπτύχων», πού ἐνημερώνουν γιά τά ὁράματα καί τίς δραστηριότητες τοῦ ἔτους 2011.
Γυρίστε, λοιπόν τά ἡμερολογιακά φύλλα καί θά διαπιστώσετε, ὄτι σᾶς παραφυλάγει ἡ ἔκπληξη.

Στά «Δίπτυχα» τοῦ 2011, δέν κατατίθεται ἡ μαρτυρία, ὅτι οἱ σημαντικότατες Ἐπιτροπές τοῦ ποιμαντκοῦ ἔργου, πού ἴσαμε τήν 31η Δεκεμβρίου ἦταν ὑπό ἀνασύσταση, συγροτήθηκαν καί βρίσκονται σέ πλήρη ἀνάπτυξη καί σέ ὀργασμό μόχθου. Οὔτε ἐπαναλαμβάνεται, ὅτι βρίσκονται ὑπό ἀνασύσταση. Ἄγνωστο γιά ποιό λόγο, ἔχουν ἐξαφανιστεῖ. Ἴσως κάποιος διακριτικός κάλαμος, πέρασε ἀπό πάνω τους καί τίς διέγραψε, γιά νά προλάβει τά σκωπτικά σχόλια καί νά ἀποφευχθεῖ ὁ διασυρμός τῶν προσώπων καί τῶν θεσμῶν.
Ἡ σβησμένη πιά ἔνδειξη τῶν Διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό ἀνασύσταση ὑποδήλωνε, ὅτι οἱ τομεῖς αὐτοί κάποτε λειτουργοῦσαν. Δέν ἐπισήμανε καί δέν διευκρίνιζε ἄν ἡ διακίνησή τους καί ἡ προσφορά τους ἀνταποκρινόταν στίς προδιαγραφές τῶν Πατέρων μας ἤ ἄν ἐντάσσονταν σέ σχήματα κοσμικῆς διαφήμισης. Μαρτυροῦσε, ὅμως, (ἔντιμα) ὅτι κατά τή διάδοχη περίοδο, ὅταν στό τιμόνι προήδρευε ὁ Ἱερώνυμος, οἱ διακόπτες τῆς ποιμαντικῆς ζωτικότητας ἦταν φρακαρισμένοι καί τό ὀργανωτικό κλιμάκιο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, τό ἀπορροφοῦσε ἡ ὀργάνωση ἐντυπωσιακῶν τελετῶν, καί δέν ἔβρισκε τό μονοπάτι, πού θά τό ὁδηγοῦσε «ἐπί τά ὄρη», γιά νά ἀναζητήσει καί νά σώσει «τό πλανόμενον»(Ματθ. ιη 12).

Τώρα, τί μπορεῖ νά συμβεῖ, μετά τήν ὁριστική διαγραφή τῶν ποιμαντικῶν τομέων ἀπό τό κατάστιχο τῶν προγραμματισμῶν, δέν εἶμαι σέ θέση νά σᾶς ἐνημερώσω. 2. Στό ἴδιο κεφάλαιο τῶν «Διπτύχων» συναντᾶμε μιά ἀτέλειωτη σειρά ἐπιτροπῶν καί ὀργανισμῶν, πού προεδρεύονται ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο, ἀλλά, πού ἡ προεδρεία εἶναι μιά ἄκοπη καί ἀνώδυνη τιμητική διάκριση καί ὄχι μιά ὑπεύθυνη, πολυμοχθη, διαχείριση τοῦ ἡγετικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χαρίσματος.

Οἱ κεντρικοί τομεῖς διαποίμανσης, στά ὅρια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, εἶναι αὐτοί, πού προσδιορίζονται μέ τούς τίτλους τῶν τεσσάρων κεντρικῶν τομέων τῆς ποιμαντικῆς διακονίας, ἀλλά πού, δυστυχῶς, βρίσκονται, ἐπί μιά ὁλόκληρη τριετία, στήν κατάψυξη. Ὁ κ. Ἱερώνυμος κάθεται στήν ἐπίσημη καρέκλα τῆς προνομιακῆς ἐξουσίας. Θυμιάζεται καί πολυχρονίζεται ὡς Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ἀθηνῶν καί ἑνός εὐρύτατου μέρους τοῦ Ἀττικοῦ λεκανοπεδίου, ἀλλά δέ σχεδιάζει καί δέν μεθοδεύει τήν ἐπαφή του μέ τά πνευματικά του παιδιά καί δέν βγαίνει ἀπό τό καβοῦκι τῆς ἀπραξίας του καί τῆς ἀπόκρυψής του καί ἀπό τό θάλαμο τῆς ἀφωνίας του, γιά νά διδάξει, νά παρηγορήσει καί νά καλέσει σέ μετάνοια. Εἶναι ὑπαρκτός ὡς προεξάρχων τελετῶν καί ἀνύπαρκτος ὡς πατέρας καί ποιμένας.

***

Εἶμαι ἀναγκασμένος νά ὑπογραμμίσω, ὅτι, κατά τόν «Καταστατικό Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ἡ εὐθύνη τοῦ κ. Ἱερώνυμου, γιά τόν προγραμματισμό, τήν ἀνάπτυξη καί τήν ἐκδίπλωση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου, δέν ἐξαντλεῖται στά γεωγραφικά ὅρια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος προεδρεύει στά δυό μεγάλα διοικητικά Σώματα, στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλλάδος καί στή Διαρκή Ἱερά Σύνοδο. Καί τά δυό αὐτά Συνοδικά Ὄργανα εἶναι ἐπιφορτισμένα μέ τήν ἁρμοδιότητα εὐρύτατης καί ἐπισταμένης διερεύνησης τῶν ποικίλων ρευμάτων τῆς ἐποχῆς μας. Τῶν ἰδεολογικῶν ἀγκυλώσεων, πού σκοτίζουν τόν ὑπαρξιακό καί τόν κοινωνικό ὁρίζοντα. Τῶν πνευματικῶν καί ἠθικῶν ἀποκλίσεων, πού ματώνουν τήν ἀξιοπρέπεια. Τῶν ὁμαδοποιήσεων, πού φιμώνουν τήν ἀτομική ἐλευθερία καί σύρουν τίς μάζες στήν ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων τῆς ὀλιγαρχίας. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας καί ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, ὀφειλετικά ἄγρυπνες, ὀφείλουν νά διερευνοῦν τή σημερινή προβληματική τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καί νά μεθοδεύουν τή διδακτική καί τή χαρισματική ἐξόρμηση τῶν ποιμένων.

***

Ὁ παράπλευρος Ὀργανισμός, πού προωθεῖ τούς σχεδιασμούς τῶν Συνοδικῶν διαβουλεύσεων καί τούς μετουσιώνει σέ πράξη, εἶναι ἡ Ἀποστολική Διακονία. Μιά ἰδιαίτερη ἐκκλησιατική Ὑπηρεσία, πού προεδρεύεται καί αὐτή ἀπό τόν ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπο. Μεταφέρω ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τά «δίπτυχα», πού προσδιορίζει, μέ ἀκρίβεια, τή θέση καί τήν ἁρμοδιότητα τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας στό πλαίσιο τῆς Συνοδικῆς Διοίκησης καί τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: «Ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τελοῦσα ὑπό τήν ἐποπτείαν καί τόν ἔλεγχον τῆς Δ.Ι.Σ., μεριμνᾶ διά τόν προγραμματισμόν, τήν διοργάνωσιν καί τήν ἐκτέλεσιν τοῦ καθ᾿ ὅλου ἱεραποστολικοῦ καί μορφωτικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας.

Εἰδικότερον, σκοποί τῆς Α.Δ. εἶναι: α) ἡ μέριμνα διά τόν καταρτισμόν καί τήν ἐπιμόρφωσιν Ἱεροκηρύκων, Ἐξομολόγων καί συνεργατῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου. β) Ἡ συστηματική μελέτη καί ὀργάνωσις τοῦ ἐν γένει κατηχητικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἄρτιος καταρτισμός στελεχῶν καί ἡ συμπαράστασις εἰς τήν σπουδάζουσαν νεολαίαν. γ) Ἡ διά παντός προσφόρου μέσου ἐνίσχυσις τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἡ ἐνημέρωσις τῶν ἐπισκεπτομένων τήν Ἑλλάδα ξένων, ὡς καί ἡ συμπαράστασις εἰς τούς κατά τόπους ὀρθοδόξους φορεῖς διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς ὀρθοδόξου ἱεραποστολῆς. δ) Ἡ φροντίς διά τήν μόρφωσιν κοινωνικῶν ἐργατῶν τῆς Ἐκκλησίας καί διά τήν ἐνίσχυσιν τοῦ κοινωνικοῦ αὐτῆς ἔργου. ε) Ἡ μέριμνα διά τάς πάσης φύσεως ἐκδόσεις τῆς Ἐκκλησίας. ς) Ἡ προετοιμασία ἐκκλησιαστικῶν ἐκπομπῶν καί δημοσιευμάτων δια τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ὡς καί ἡ παραγωγή μορφωτικοῦ ὀπτικοακουστικοῦ ὑλικοῦ».

***

Μετά ἀπό τήν ἐνημέρωσή σας, γιά τό ρόλο καί γιά τίς εὐθῦνες τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, γιά τήν ἁρμοδιότητά της νά καταρτίζει, αὐτή καί μόνη, τά ποιμαντικά προγράμματα, πού θά ἐφαρμόζονται στίς 82 Ἱερές Μητροπόλεις τῆς ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας καί γιά τήν ὑποχρέωσή της, νά σχεδιάζει, στά πλαίσια τῆς ἐξουσιοδότησής της ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας καί ἀπό τή Διαρκή Ἱερά Σύνοδο, καί νά ὑλοποιεῖ τή μόρφωση καί τήν κατά καιρούς ἐπιμόρφωση τῶν στελεχῶν τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου, θά διερωτηθεῖτε (καί πολύ δικαιολογημένα) τί προγράμματα καί τί ἔργο ἔκανε, κατά τήν τριετία τῆς ἀρχιεπισκοπείας τοῦ κ. Ἱερώνυμου, ὁ ὑπεύθυνος αὐτός κλάδος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου. Τί ἀνοίγματα ποιμαντικῆς προσφορᾶς, πρός τόν κουρασμένο καί ἀπογοητευμένο λαό μας, ἐσχεδίασε. Ποιές εὐκαιρίες ἐπιμόρφωσης τῶν ἐκκλησιαστικῶν στελεχῶν διοργάνωσε. Ποιά προγράμματα διαφώτισης καί κατήχησης τοῦ πλήθους τῶν μεταναστῶν, πού εἰσέρευσαν στή χώρα μας καί ψάχνουν νά βροῦν ὅραμα ποιότητας καί στήριγμα ἐλπίδας, ἔθεσε σέ λειτουργία. Ποιά ἐνασχόληση καί ποιός μόχθος, πού ἀνταποκρίνονται στίς θεσμικές της ὑποχρεώσεις, γέμισε τό χρόνο της καί τό ἡμερολόγιο τῆς προσφορᾶς της.

Στά ἐρωτήματα αὐτά μήν περιμένετε ἀπάντηση. Κανένας, διορισμένος καί ἀμοιβόμενος ὡς ἡγετικό στέλεχος τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, δέν εἶναι σέ θέση νά σᾶς προσφέρει τίμια, ἐνημερωτική πληροφόρηση. Καί, τό ἀκόμα χειρότερο: Κανένας ἀπό τούς ἡγέτες, πού στελεχώνουν τό Συνοδικό κλάδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δέ θά μπορέσει νά σᾶς ἰχνογραφήσει τή λειτουργικότητα, τίς ἁρμοδιότητες καί τίς εὐθῦνες τοῦ κορυφαίου αὐτοῦ Ὀργανισμοῦ, πού ἐνῶ εἶναι σημαντικός καί ἀπαραίτητος, λειτουργεῖ περιθωριακά, ἐντελῶς ἀποκεντρωμένος καί λησμονημένος.

Τί κάνει, σήμερα, ἡ Ἀποστολική διακονία; Ροκανίζει τόν καιρό καί τά οἰκονομικά ἀποθέματα τῆς κεντρικῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Δέν ὀργανώνει αὐτή, ὡς ὑπεύθυνος κλάδος, τίς κάποιες, τίς ἐλάχιστες, εὐκαιρίες θεολογικῆς καί ποιμαντικῆς ἐνημέρωσης τῶν στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας.
Δέν ἀνανεώνει καί δέν ἐμπλουτίζει τήν προθήκη τῶν θεολογικῶν καί τῶν ποιμαντικῶν της ἐκδόσεων μέ ἐκτυπώσεις νέων βιβλίων, πού προσεγγίζουν σεμνά καί πειστικά τόν σκοτισμένο ἄνθρωπο τῆς γενιᾶς μας καί πού μεταφέρουν στό θολό κλίμα τῆς νεωτερικότητας τήν πληρότητα τοῦ Εὐαγγελικοῦ φωτός καί τή ζεστασιά τῆς θεϊκῆς ἀγάπης.

Ἡ Ἀποστολική Διακονία, αὐτή τή στιγμή, εἶναι καφενεῖο ἐκκλησιαστικοῦ κουτσομπολιοῦ καί καθέδρα ἐκφυλισμένων καί ξεθωριασμένων ἀξιωμάτων. Κατά τα τρία τελευταία χρόνια, πού τό ἀξίωμα τοῦ προέδρου τοῦ διοικητικοῦ της Συμβουλίου τό ἀπολαμβάνει καί τό διαχειρίζεται ὁ Ἀρχιεπισκοπος Ἱερώνυμος, δέν ἔχει διαρρεύσει ὡς πληροφόρηση, ὅτι μελετήθηκε καί δρομολογήθηκε ἔστω ἕνας σοβαρός σχεδιασμός πολύπλευρης ποιμαντικῆς δράσης ἤ ὅτι ἄρχισαν νά λειτουργοῦν τά τμήματα μόρφωσης καί ἐπιμόρφωσης τῶν ἐργατῶν καί τῶν ἐθελοντῶν συνεργατῶν τῆς διακονίας τῆς ἀγάπης.

Ἡ πληροφορία, πού διαρρέει καί τροφοδοτεῖ τίς ὑποψίες, εἶναι ὅτι κάποια προβλήματα ἤ κάποια κρίματα διατηροῦν στήν ψύξη τίς σχέσεις τοῦ γενικοῦ διευθυντοῦ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας μέ τόν προϊστάμενό του Ἀρχιεπίσκοπο.

Μιά πρόσθετη πληροφορία, πού περπατάει στούς διαδρόμους τοῦ Συνοδικοῦ μεγάρου καί, παραβιάζοντας τή δεσμευτική δεοντολογία, περνάει, ἀπό τίς πίσω πόρτες καί φτάνει στίς εὐπρόσδεκτες ἀκοές, εἶναι, ὅτι κάποιες λαθροχειρίες οἰκονομικῶν πόρων (πόσων καί ἀπό ποιόν, εἶναι πρόβλημα) προκάλεσαν ψυχρότητες καί ἀντιπαλότητες, ἀλλά δέν ἀφύπνισαν τήν τόλμη γιά περαιτέρω ἔλεγχο καί διαβίβαση τῆς ὑπόθεσης στήν τακτική ἐκκλησιαστική καί πολιτική δικαιοσύνη.

Ἐκεῖνο, πού παραμένει διάφανο καί ἀδιαμφισβήτητο, εἶναι ἡ πλαδαρότητα καί ἡ ἀναποτελεσματικότητα τοῦ, ὑπό τήν ἔμπνευση καί τήν καθοδήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου, ποιμαντικοῦ μόχθου στά ὅρια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί στήν πεινασμένη καί πονεμένη αὐλή τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

***

Χρέος νά ἐπισημάνουμε καί νά ὑπογραμμίσουμε τίς δυό αὐτέςσυνέπειες. 1. Ἡ πρώτη συνέπεια: Ὁ πιστός λαός μας καί οἱ περίεργοι παρατηρητές, οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἀφοσιωμένοι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καί οἱ προβληματικοί, πού καθηλώνουν τό κριτικό τους βλέμμα στούς ἀνοιχτούς ἤ στούς ἀμπαρωμένους χώρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς διαβούλευσης, δέν ἀνακαλύπτουν καί δέ βιώνουν τήν παρουσία τοῦ πρώτου Ἐπισκόπου. Θεσμικά καί τυπικά ὑπάρχει καί μάλιστα ἐνθρονισμένος στήν ἔπαλξη τῆς ἐξουσίας καί κοσμημένος μέ τά μουσειακά του διάσημα. Ἀλλά, ὀντολογικά καί χαρισματικά, εἶναι ἀνύπαρκτος, ἄκαρπος καί ἄφωνος. Σιωπηλό καί σκοτεινό ἀντίγραφο πλασματικῆς, εἰδωλικῆς μεγαλοπρέπειας. Δέ διαθέτει πνοή καρδιᾶς. Δέν σφίγγει στό χέρι τό σκῆπτρο τῆς τόλμης. Δέν ἐκφέρει λόγο ἀγάπης καί διδαχῆς.

Αὐτή ἡ ἀπόσταση τοῦ ποιμένα ἀπό τό ποίμνιο, πιστοποιεῖ τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας ἀκέφαλη καί τό πλήρωμα βυθισμένο στή σκοτεινιά τῆς ὀρφάνιας. 2.Ἡ δεύτερη συνέπεια: Ἡ εὐρεῖα Συνοδική μονάδα, οἱ Ἀρχιερεῖς, πού συγκροτοῦν τή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, προβληματισμένοι καί αὐτοί καί ἀνήσυχοι γιά τίς ἐξελίξεις τῆς ἑπόμενης μέρας, δρομολόγησαν τίς διαδικασίες τῆς διαδοχῆς. Ἄλλοι μέ μυστικές διαβουλεύσεις καί μέ στόχο τή σύμπηξη φιλικῆς ὁμάδας ὑποστήριξης καί παροχῆς ψήφου. Καί ἄλλοι μέ θαρρετές ἤ καί μέ προκλητικές ἐμφανίσεις στίς ἐξέδρες δημόσιας προβολῆς καί ἐπίδειξης, πρός ἄγρα θαυμαστῶν καί πρός δημιουργία ρεύματος ὑποστηρικτικοῦ τῶν φιλοδοξιῶν τους.

Ὅλοι βλέπουν πολύ κοντά τήν ἡμέρα, πού ὁ Ἱερώνυμος θά ἀποσύρει τό χέρι του ἀπό τό τιμόνι τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας (θεληματικά ἤ βίαια, ἄγνωστο) καί θά ἀποσυρθεῖ στά Οἰνόφυτα Βοιωτίας, στό περιβόλι τῶν παιδικῶν του χρόνων, γιά νά συμμαζέψει τίς ἀναμνήσεις του καί νά ἀποσβέσει τίς πικρίες του. Καί ὅλοι ἑτοιμάζονται γιά τό ἄθλημα τῆς διαδοχῆς.

Αὐτός ὁ Ἱεραρχικός ξεσηκωμός οὔτε ἀγνοεῖται, οὔτε ἀπωθεῖται στό περιθώριο. Περνάει, μέ ὑπερφορτισμένη ἀρθρογραφία, στόν καθημερινό Τύπο. Διασαλπίζεται ἀπό τίς ἱστοσελίδες, πού διακινοῦν τίς φιλικές ἤ τίς ἐχθρικές διαθέσεις τοῦ πλήθους. Ψιθυρίζεται στά συντροφικά κυκλώματα καί στερεώνει τήν πεποίθηση τῆς ἐπερχόμενης ἀλλαγῆς.
Γιά ὅλους καί σέ ὄλα τά μήκη τῆς ἑλληνικῆς γῆς, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι ἡγέτης ἀποτυχημένος, γέννημα τῆς σκοτεινῆς ἴντριγκας, πού καρτερεῖ, σιωπηλά στή θύρα, τό ἁμάξι τῆς φυγῆς.