Ομολογία

ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;

«Κανένας άνθρωπος δεν είναι αρκετά πλούσιος για να εξαγοράσει το παρελθόν του».

Αν ο Άγγλος συγγραφέας Όσκαρ Γουάϊλντ (1854-1900), που χάραξε τις πιο πάνω γραμμές, εννοεί ότι κανείς δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί βιολογικά μια ή περισσότερες φορές και να ξαναζήσει από την αρχή, ή ό,τι γίνεται δεν ξεγίνεται, κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει.

Αν όμως θέλει να πει ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διορ­θώσει τα λάθη, τις πτώσεις, τις αποτυχίες του, ό,τι κακό έκανε, ο Όσκαρ Γουάϊλντ σφάλλει.

Ί­σως δεν γνώρισε την Αλήθεια, ίσως δεν πήρε τον δρόμο της μετανοίας για να βρεθεί στην αγκαλιά του στορ­γικού Πατέρα που έχει τόση αγάπη ώστε να τα συγχωρεί όλα.

Δεν εγνώρισε στη ζωή του ο συγγραφέας του Ντε Προ­φούν­τις ανθρώπους που πί­στευ­σαν και με την μετάνοια εξαγόρασαν το πιο άθλιο πα­ρελ­­θόν κι’ έγιναν “καινή κτί­σις”;

Δεν άκουσε ότι ένας τελώ­νης στην Ιεριχώ, ο Ζακχαίος, με πολύ βεβαρυμένο παρελθόν, υποδέχθηκε τον Χριστό στο σπίτι του, άκουσε τον λόγο Του, πί­στευσε, μετανόησε για τις αδι­κίες που είχε κάνει, αποφάσισε να μοιραστεί τα αγαθά του με τους πτωχούς και εδήλωσε «εί τινός τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν»; Κι’ Εκείνος, που είχε την δύναμη και την αγάπη να εξαγοράσει κάθε παρελθόν, βεβαίωσε: «σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο».

Δεν άκουσε για μιά πόρνη που στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου με τα δάκρυα της μετανοίας της έπλυνε ένα βρώμικο παρελθόν; Ήταν αμαρτωλή και ποταπή, όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, αλλά με την πίστη και την μετάνοια βρήκε το λύτρο της εξαγοράς του παρελθόντος. Ο Κύριος την εβεβαίωσε: «αφέωνταί σου αι αμαρτίαι» και «η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην».

Δεν πληροφορήθηκε για το αρχοντόπουλο που εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αφού «απεδήμησε εις χώραν μακράν» και «διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως» έγινε χοιροβοσκός που πέθαινε της πείνας; Αλλά στο θλιβερό του κατάντημα θυμήθηκε τι είχε χάσει. Έκανε την σύγκριση: «πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι». Συνήλθε και πήρε την απόφαση: «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου». Και γύρισε στον Πατέρα με μετάνοια, «πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου...». Και ο Πατέρας έσβυσε το παρελθόν της ντροπής.

Δεν διάβασε, ο υποστηρικτής του δόγματος «η τέχνη για την τέχνη», για έναν κακούργο που, στα τελευταία του, σταυρωμένος στο λόφο του Γολγοθά, εξαγόρασε με την πίστη και την μετάνοια ένα εγκληματικό παρελθόν λέγοντας «μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»; Και Εκείνος, που ακριβώς τις ώρες εκείνες εξαγόραζε με την θυσία Του το αμαρτωλό παρελθόν, παρόν και μέλλον όλου του κόσμου, διαβεβαίωνε κατηγορηματικά: «αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω».

Ίσως ο Όσκαρ Γουάϊλντ δεν είχε μάθει, δεν είχε συνειδη­τοποιήσει ότι η αμαρτία είναι η χειρότερη αρρώστια, η αιτία κάθε ασθένειας, κάθε κακού. Ίσως δεν τον επληροφόρησε κανείς ότι υπάρ­­χει φάρμακο για την θεραπεία της. Παράγεται εκεί όπου τα δάκρυα της μετανοίας σμίγουν με το Αίμα που ρέει από τον Γολγοθά.

Η τράπεζα ΕΚΚΛΗΣΙΑ διαθέτει ανεξάντλητα κεφάλαια, της Χάριτος, της ευσπλαχνίας του Θεού, ώστε να μπορεί να εξαγοράζει του καθενός το παρελθόν.

Νίκος Τσιρώνης

Aπο την ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ μηνός Φεβρουαριου