Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΑΡΙΣΜΕΝΑ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.

ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ;

Ο καραμπινάτος Οικουμενιστής "πατριάρχης" Ρουμανίας Δανιήλ.
Φανατικός Παπόφιλος και Μέγας Λατινόφρονας.
Οργανωτής της ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ του ΣΑΤΑΝΑ.


Από το Γραφείο Τύπου του Πατριαρχείο Ρουμανίας ανακοινώθηκε ότι:

Μετά από διαβουλεύσεις του Ρουμανικού Πατριαρχείου με τους ηγέτες των χριστιανικών εκκλησιών στο Βουκουρέστι, προκειμένου να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα της προσευχής για την εβδομάδα χριστιανικής ενότητας (18-25 Ιανουαρίου 2011), συμφωνήθηκε το γενικό πλαίσιο των οικουμενικών εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν σύμφωνα με το ακόλουθο χρονοδιάγραμμα:

- Την Τρίτη, 18 Ιανουαρίου, Πατριαρχικός Καθεδρικός Ναός ( Metropolitan Hill) ώρα 16.00 ?

- Τετάρτη 19 Ιανουαρίου, CA Ευαγγελική Εκκλησία ( οδός Λουθηρανική 2), 17.00?

- Πέμπτη 20 Ιανουαρίου, Αρμενική Εκκλησία ( Boulevard Carol I, 43 ), 17.00?

- Παρασκευή, 21 Ιανουαρίου Reformed Church (εκκλησία Calvineum, strada Luterană 13 bis ), 17.00?

- Το Σάββατο 22 Ιανουαρίου, Ελληνικό-Καθολική Εκκλησία (ΟΥΝΙΤΙΚΗ)( strada Sirenelor 39), 17.00?

- Κυριακή, 23 Ιανουαρίου σε κάθε εκκλησία θα προσευχηθούν για την ενότητα των Χριστιανών?

- Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου Εκκλησία της Αγγλίας ( strada Arthur Verona 3 ), 17.00?

- Τρίτη, 25 Ιανουαρίου Ρωμαιοκαθολικός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ιωσήφ ( strada General Berthelot 19 ), 17.00.

Το Ρουμανικό Πατριαρχείο υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με την απόφαση της Ιεράς Συνόδου nr. 6745/29 octombrie 2008, στον Πατριαρχικό Καθεδρικό ναό και σε όλους τους Ορθόδοξους ναούς της χώρας και του εξωτερικού οι εκπρόσωποι των άλλων χριστιανικών ομολογιών θα παραστούν στην προσευχή χωρίς λειτουργική συμμετοχή.

RUGĂCIUNE ŞI COOPERARE PRACTICĂ PENTRU UNITATEA Crestina

Από τις Ακτινες
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

10 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15 Ιανουαρίου 2011 στις 12:44 μ.μ.

    ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

    ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ;

    Όταν η αίρεση βρίσκεται στους κόλπους της Εκκλησίας, η Μία Αγία Εκκλησία ορίζεται από τρεις ορθοδόξους οι οποίοι δεν έχουν κοινωνία με την αίρεση.
    Σε καιρό πολέμου και διωγμού της Πίστεως, απαιτείται η Ορθή Πίστη και καμία εκκλησιαστική επικοινωνία με αιρετικούς ή με όσους κοινωνούν με αιρετικούς.
    Δεν ψάχνουμε τότε τα καθιερωμένα εκκλησιαστικά σχήματα. Επίσης σε καιρό διωγμού της Πίστεως
    1) Δεν υπάρχει Ιερά Σύνοδος παρόλο που μπορεί να υπάρχει Σύνοδος η οποία όμως δεν ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας (αυτό είναι το πρωταρχικό καθήκον της Συνόδου!) και
    2) Είναι αδύνατο να διώκεται η Πίστη και να μην διώκονται οι Χριστιανοί. Εάν οι Χριστιανοί μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί δεν διώκονται ενώ διώκεται η Πίστη, σημαίνει ότι έχουν συμβιβαστεί με την αίρεση.
    3) Είναι παράλογο σε καιρό πολέμου της Πίστεως, να κάνουμε ότι κάνουμε σε καιρό ειρήνης, δηλαδή μνημόσυνο και υπακοή στον Επίσκοπο (παρόλο που είναι αιρετικός ή κοινωνεί με αιρετικούς), συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας (παρόλο που υπάρχει κοινωνία με αίρεση διά της μνημονεύσεως αιρετικών Επισκόπων ή Επισκόπων που κοινωνούν με αιρετικούς).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος15 Ιανουαρίου 2011 στις 2:36 μ.μ.

    Η ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΟΝ
    ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ
    ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ
    ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

    ΤΕΥΧΟΣ 245 ΙΟΥΛΙΟΣ 2008

    ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ
    ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΝΑΝΤΙ
    ΤΩΝ ΚΗΡΥΣΣΟΝΤΩΝ ΑΙΡΕΣΙΝ, ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ
    ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

    Τό κρίσιμο ερώτημα πού πρέπει ν' απασχολεί κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό που αγωνιά για τη σωτηρία της ψυχής του είναι το εξής: «Ποια είναι, κατά τους Πατέρας της Εκκλησίας, η ορθή θέση έναντι της αιρέσεως γενικά, ἐν προκειμένω ἔναντι της αιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νεοημερολογιτικοῦ καί παλαιοημερολογιτικοῦ». Απάντηση: Η με βάση τον ΙΕ' Κανόνα της ΑΒ' Συνόδου αποτείχιση από τούς κηρύσσοντας την αίρεση επισκόπους, καθώς και από τούς εν γνώσει κοινωνούντες μετ' αυτών. Διότι οι Πατέρες καταδικάζουν όχι μόνον τούς πρώτους, αλλά και τους δευτέρους. Τούτο αποδεικνύεται με σαφήνεια στα ακόλουθα πατερικά χωρία, μικρό δείγμα από τα πάμπολλα που υπάρχουν:

    1. Μέγας Βασίλειος: «Οίτινες τήν υγια ορθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ομολογειν, κοινωνουσι δέ τοις ετερόφροσι, τούς τοιούτους, ει μετά παραγγελίαν μή αποστωσιν, μή μόνον ακοινωνήτους έχειν, αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν».
    2. Άγιος Κύριλλος 'Αλεξανδρείας προς τον λαό της Κων/λεως: «Ασπίλους και αμώμους εαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνούντες τω μνημονευθέντι [Νεστορίω], μήτε μήν ως διδασκάλω προσέχοντες . . . Τοις δέ γε των κληρικών, είτε λαϊκων δια την ορθήν πίστιν κεχωρισμένοις ή καθαιρεθεισι παρ' αυτου, κοινωνουμεν ημεις, ου τήν εκείνου κυρουντες άδικον ψηφον, επαινουντες δέ μάλλον τους πεπονθότας (=παθόντας)».
    3. Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: «'Εχθρούς γάρ του Θεού ο Χρυσόστομος, ου μόνον τούς αιρετικούς, αλλά και τούς τοις τοιούτοις κοινωνουντας μεγάλη και πολλή τη φωνή απεφήνατο».
    4. Του ιδίου: «Οι μέν τέλεον περί την πίστιν εναυάγησαν, οι δέ, ει και τοις λογισμοις ου κατεποντίσθησαν, όμως τη κοινωνία της αιρέσεως συνόλλυνται».
    5. Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: «Άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, πασαι αι Σύνοδοι και πασαι αι θειαι Γραφαί φεύγειν τούς ετερόφρονας παραινουσι και της αυτών κοινωνίας διΐστασθαι».
    6. Του ιδίου: «Φεύγετε και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνία και το μνημόσυνο των αμνημονεύτων. Ιδού εγώ Μάρκος ο αμαρτωλός λέγω υμιν, ότι, ο μνημονεύων του Πάπα ως ορθοδόξου αρχιερέως, ένοχός εστι πάντα τα των Λατίνων εκπληρωσαι μέχρι και αυτής της κουράς των γενείων και ο λατινοφρονων μετά των Λατίνων κριθήσεται και ως παραβάτης της πίστεως λογισθήσεται».
    7. Αγιορείτες Πατέρες προς αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγον: «Και πώς ταύτα ανέξεται ορθοδόξου ψυχή και ουκ αποστήσεται της κοινωνίας των μνημονευσάντων αυτίκα . . . ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία, εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, κάν ορθόδοξος είη ο αναφέρων».
    8. Ζ΄ Οικ. Σύνοδος: «Τοις κοινωνουσιν εν γνώσει τοις υβρίζουσι καί ατιμάζουσι τας σεπτάς εικόνας, ανάθεμα».
    9. Σύνοδος του 1351: «Τούς κοινωνουντας τούτοις [τοις παπικοις] εν γνώσει ακοινωνήτους έχομεν».
    10. Το γνωστόν: «Ο κοινωνων ακοινωνήτοις ακοινώνητος έσται».

    Σημείωσις: Τήν παναίρεσιν τοῦ νεοημερολογιτικοῦ καί παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀκολουθοῦν σήμερον τά Νεοημερολογιτικά καί Παλαιοημερολογιτικά Πατριαρχεῖα καί οἰκουμενιστικαί ψευδοεκκλησίαι καί αἱ ἀμέσως ἤ ἐμμέσως κοινωνοῦσαι μετ’ αὐτῶν, παλαιοημερολογιτικαί παρατάξεις Φλωρινικαί καί «Ματθαιϊκαί» μέχρι καί τῶν Νικολαϊτῶν. Ὅλοι αὐτοί ἤδη καί τήν Ὀμολογίαν ἐπρόδωσαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἐβλασφήμησαν, διό καί κατέστησαν ἑαυτούς ἀλλοτρίους (ἤτοι ἐκτός) τῆς Ἐκκλησίας. Διά τοῦτο ὅσοι θέλουν νά μή κολασθοῦν μαζί μέ αὐτούς, διότι ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία, ἀς ἐξέλθουν ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀς ἐπιστρέψουν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, τήν διαφυλάσσουσαν «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως» τήν Ὀμολογίαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τήν ἀνόθευτον Ἀποστολικήν Διαδοχήν.
    Tags: ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΝ

    Posted on Jan. 16th, 2011

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αληθεύοντες εν αγάπη15 Ιανουαρίου 2011 στις 3:04 μ.μ.

    Μαγαρισμένοι είναι όσοι δεν επιθυμούν την ΕΝΩΣΗ της Εκκλησία. Η προσευχή μπορεί να οδηγήσει στο φωτισμό των πλανεμένων. Μόνο ο Διάβολος και τα όργανά του δεν θέλουν την ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος15 Ιανουαρίου 2011 στις 3:55 μ.μ.

    Από μία ομιλία τού Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής Κηρύκου τής ακαινοτομήτου Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος τήν Κυραικήν τ[ων Αγίων Πάντων εν ετει 2006. Νομίζω εχει σχέσι μέ τήν παρούσα ανάρτησι:

    "Παραμένομεν δέ εἰς τήν ‘Εκκλησίαν, ἐάν διά τῆς Πίστεως μας, ἐάν διά τῆς Ὁμολογίας μας, μένωμεν ἀκλόνητοι ἐν τῆ ‘Αληθεία, ὅπως ἔμειναν οἱ Ἅγιοι Πάντες, τούς Ὁποίους ἑορτάζομεν σήμερον, ἐάν παραμένωμεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἡ ὁποία διαφυλάσσει τά δύο βασικά γνωρίσματα τῆς ἀληθοῦς Εκκλησίας, τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν καί Πίστιν –‘Εκκλησιολογίαν, ὅπως λέγουν οἱ δογματικοί θεολόγοι, καί τήν ἀνόθευτον καί γνησίαν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. Εἴμεθα «γνήσιοι υἱοί καί μέτοχοι» τῆς Εκκλησίας τέκνα, ἐάν «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως» πάντα τά τῆς Ἐκκλησίας φυλάττομεν, κατά τήν Ζ΄ Ἁγίαν Οἰκουμενικήν Σύνοδον. Παραμένομεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἐάν ζῶμεν ὅπως ἔζησαν οἱ Ἅγιοι, ἤτοι μιμούμενοι τήν ζωήν τῶν Ἁγίων καί ἀγωνιζόμενοι, ἔχοντες καί ὡς πρότυπα τούς Ἁγίους νά βαδίσωμεν μετά τῶν Ἁγίων πρός τό καθ’ ὁμοίωσιν, ἤτοι «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἱησοῦν» καί νά ἀνεβαίνωμεν πνευματικῶς μέχρις ὅτου «φθάσωμεν εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Παραμένομεν εἰς τήν Εκκλησίαν «ἥτις ἐστίν καί ἐν τρισίν ὀρθοδόξοις», ὅταν φεύγωμεν μακράν τῶν αἱρετικῶν, μακράν τῆς πλάνης, μακράν τῶν σχισμάτων καί κάμνομεν ἀγῶνα συνεχῆ νά βιώσωμεν γνησίως τό λυτρωτικόν μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας. «Φεῦγε καί σώζου» λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Φεῦγε ἀπό τούς αἱρετικούς, καί σώθητι ἐν τῆ Κιβωτῶ. «Ἔρχου καί ἴδε» εἶπεν ὁ Φίλιππος εἰς τόν Ναθαναήλ. Αὐτό ἔκαμναν διά μέσου τῶν αἰώνων οἱ ἅγιοι. Εφευγαν μακράν τοῦ κόσμου, καί προσετίθεντο εἰς τούς σωζομένους. Καί οἱ σωζόμενοι, ἤτοι οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ὀλίγοι, εἶναι τόσοι, ὥστε ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Μεταφραστής ἀπεκατέστησαν τό ἐκπεσών τάγμα τῶν Ἀγγέλων, καί τό ξεπέρασαν. Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Μεταφραστής λέγει ὅτι τό Πανάγιο Πνεῦμα ἐφώτισε καί ἐχαρίτωσε τοῦτο τό νέφος τῶν Ἁγίων «εἰς ἀπολήρωσιν τοῦ ἐκπεπτωκότος ἐκείνου τάγματος ἀγγελικοῦ, τούτους ἀποκαταστῆσαν καί Θεῶ διά τοῦ Χριστοῦ παραπέμψαν».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος15 Ιανουαρίου 2011 στις 4:01 μ.μ.

    "Οι θέσεις που καταθέτει με το παρόν άρθρο του είναι τολμηρές και θαρραλέες. Οχι επειδή διατυπώνονται με την σκληρότητα της έκφρασης αλλά επειδή διαμφισβητούν την γενική πεποίθηση... "

    Ο Τελεβάντος σου προσπαθεί να δικαιολογήσει τον λαπαδισμό του που δεν έχει δυναμισμο και επειδή τρέμει μηπως τον αφορίσουν οι Κύπριοι ιεράρχες.
    Τί θέλει να πει ο ποιητής;
    Ότι και αυτός είναι θαραλλέος έστω και αν δεν εκφράζεται θαραλλέα!!!
    Τί άλλο θέλει να πει ο ποιητής-συκοφαντης της Αμερικής;
    Ότι όσοι δεν είναι λαπάδες σαν και αυτόν και εκφράζονται δυναμικά, αυτοί είναι σκληροί και όχι θαραλλέοι!
    Να τον χαίρεσαι.

    Τάσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΟΜΟΛΟΓΙΑ15 Ιανουαρίου 2011 στις 6:45 μ.μ.

    Πηρα ένα ανοητο σχολιο του "Αληθευοντες εν αγαπη" και το σιχαθηκα.
    Απαγορευεται να ξαναγραψη εδω ο ανοητος αυτος βλαξ που τολμαει και εμφανιζεται και σαν Καντιωτικος.
    Ο Καντιωτης ανοητε δεν διαμορφωσε τετοιους σαν και σενα.
    Εσυ εισαι αλλης πάστας.
    Ολα τα σχολια σου αποδεικνυουν εναν διεστραμμενο στην σκεψι και στην ψυχη ανθρωπο.
    Αποβαλεσαι απο το Μπλογκ αποτειχισι ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος15 Ιανουαρίου 2011 στις 8:20 μ.μ.

    Η πρώτη παπική εκδήλωση έγκειται στην αμφίεση του Πατριάρχη, που χρησιμοποιεί το λευκό, που χρησιμοποιούν όλοι οι ανατολικοί Πατριάρχες και που την πήραν από την αντίστοιχη του Πάπα της Ρώμης, την οποίαν -υποτίθεται- ότι παρέδωσε ο Μ. Κων/νος στον Πάπα Σίλβεστρο, μαζί με τους τίτλους και τα αξιώματα.

    Το λευκό ράσο άρχισε να φοριέται από τους ανατολικούς δορυφόρους της Ρωσίας και από τον Μόσχας μετά την πτώση της ΚΠολης, όταν η Μόσχα θεώρησε εαυτήν κληρονόμο αυτής.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος15 Ιανουαρίου 2011 στις 10:48 μ.μ.

    " .... ἐπεί καί συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς, καί ᾿Εκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασι καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τῷ δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι" (Αγίου Θεοδώρου τού Στουδίτη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος16 Ιανουαρίου 2011 στις 3:15 μ.μ.

    "Η ἑνότης τῆς Εκκλησίας διεφυλάχθη ἐν τῶ μικρῶ ποιμνίῳ, διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Διότι τήν ἐν τῶ θεανθρωπίνω σώματι τοῦ Χριστοῦ ΕΝΩΣΙΝ ἐνεργεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἀφοῦ, ὅπως ἔχει ὑπογραμμισθεῖ «ἐν τελικῆ ἀναλύσει ἡ ὅλη θεαρχική Τριάς εἶναι ἡ κατευθύνουσα καί χειραγωγοῦσα τήν Ἐκκλησίαν διά τήν ὀρθήν καί ἀλάθητον ἑρμηνείαν καί κατανόησιν τῆς ἀποκεκαλυμμένης θείας ἀληθείας». (Βλ. Νικολάου Ξεξάκη, Λέκτορος Πανεπιστημίου ‘Αθηνῶν, Προλεγόμενα εἰς τήν Ὀρθόδοξον Δογματικήν, ‘Αθῆναι 1987). ‘Αλλά καί ὁ Ἱεροσολύμων Δοσίθεος, ἐπισημαίνων τήν σημασίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τό ἀπλανές καί ἀλάθητον τῆς Ἐκκλησίας παρατηρεῖ: «Ἀληθές καί βέβαιον ὀμολογοῦμεν, ὅτι τήν Καθολικήν ‘Εκκλησίαν ἀδύνατον ἁμαρτῆσαι ἤ ὅλως πλανηθῆναι ἤ ποτέ τό ψεῦδος ἀντί τῆς ἀληθείας ἐκλέξαι. Τό γάρ Πανάγιον Πνεῦμα, ἀείποτε ἐνεργοῦν διά τῶν πιστῶς διακονούντων ἁγίων Πατέρων καί καθηγουμένων, πάσης ὁποιανοῦν πλάνης τήν Ἐκκλησίαν ἀπαλλάττει».
    (Από μίαν επιστολήν τού Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής Κηρύκου της ακαινοτομήτου γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας τής Ελλάδος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος17 Ιανουαρίου 2011 στις 12:58 μ.μ.

    Ο θεολόγος Ελευθέριος Γκουτζίδης εγραψε:

    "Διά νά γίνωμεν ἀπολύτως σαφεῖς: Ἕνα σχίσμα διά νά θεραπευθῆ, δέν νοεῖται ὅτι ἡ μιά πλευρά θά καταφάγη καί θά ἀφανίση τήν ἄλλην. Αὐτό ἰσχύει
    εἰς τά κοσμικά σχήματα. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν δέν χάνεται κανείς, οὔτε εἰς τήν πραγματικότητα ταπεινώνεται, μέ τήν θεραπεία ἑνός σχίσματος, διότι ὅλοιὑποτάσσονται εἰς τόν ἕνα Χριστόν καί μετέχουν τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ. Πρός τοῦτο ὅμως ἀπαιτεῖται ἐπιστροφή ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν εἰς τό χρονικό σημεῖο πού ἔγινε τό σχίσμα, προκειμένου νά ἀναζητηθοῦν τά αἴτια τοῦ σχίσματος, νά ἀρθοῦν (ἀπομακρυνθοῦν, καταδικασθοῦν) καί ἔτσι νά ἀνοίξη ἡ ὁδός διά τήν ἐν Χριστῷ ἀληθῆ ἑνότητα.

    Ἀντί νά λέγωμεν ὅτι δέν ὑπάρχει λύσις, πρέπει νά διερωτηθῶμεν ἄν ἔχουμε τίς προϋποθέσεις νά ἐντοπίσωμεν τό πρόβλημα καί νά ἀναζητήσωμεν
    τήν λύσιν του.

    Ὅποιος δέν ἐμφορεῖται ἀπό αὐτήν τήν ἀρχήν δέν λογίζεται κἄν χριστιανός, ἀλλά καί ἄπιστος θεωρεῖται ἀπό τούς Πατέρας.

    Ἰδού τί λέγει ὁ Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός, εἰς τήν ληστρικήν Σύνοδον τῆς Φερράρας ‐ Φλωρεντίας: ‹‹Δέν ἤλθομεν, εἶπεν διά νά ἀντεκδικήσωμεν, ἀλλά
    ἀφοῦ θέσωμεν εἰς τήν κοινήν τράπεζαν τό θεῖον καί ἱερόν Εὐαγγέλιον καί τήν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας (τάς ἀποφάσεις τῶν ἁγίων Συνόδων εἰς τάς ὁποίας
    συμμετεῖχον καί οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ρώμης), μέ κριτήριον αὐτά τά δύο, νά διορθώση ὅποιος ἔσφαλε καί εὐθύς γινώμεθα ἕν››.

    Τί ἀπήντησεν ὅμως τότε ὁ Πάπας καί τί λέγει καί σήμερον εἰς τήν ἴδιαν ἀκριβῶς θέσιν τῆς Ὀρθοδοξίας: ‹‹ὅταν λέγω ἕνωσιν δέν ἐννοῶ ὅτι θά
    ὑποχωρήσω βῆμα ἕν››. Αὐτό ἀσφαλῶς ὄχι μόνον ἀπιστία εἶναι, ἀλλά αὐτόχρημα σατανική ἀμετανοησία.

    Συνάντησις ‐ Σύνοδος λοιπόν ἀμφοτέρων τῶν μερῶν καί μέ τάς κατά Θεόν προϋποθέσεις νά γίνῃ διάλογος, ὄχι δικαίωσις ἤ καταδίκη, ἀλλά
    ὑποταγή ὅλων εἰς τήν ἀλήθειαν. Ἡ ἑνότης εἰς τήν πίστιν φέρει τήν ἑνότητα εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί ἀφανίζει τό σχίσμα, ὅπου καί ἄν εὑρίσκεται,
    ἀπό ὅσους καί ἄν ἐκπροσωπεῖται, ἀπό ὀλίγας χιλιάδας ἤ πολλά ἑκατομμύρια.

    Ἄν λοιπόν, θέλουμε νά εἴμεθα σύμφωνοι μέ τούς Πατέρας καί τό Εὐαγγέλιον καί εἰς τό θέμα τῆς ἐν Χριστῷ ἑνὠσεως, πρέπει αὐτήν τήν ὁδόν νά ἀκολουθήσωμεν. Ὁποιαδήποτε ἄλλη δέν εἶναι κατά Θεόν καί ὅσο καί ἄν ποῦμε, ὅτι δέν ἀντεκδικοῦμε, δέν μισοῦμε... δέν... εἰς τήν οὐσίαν γινόμεθα ὑποκριταί καί μισητοί καί εἰς τούς ἀνθρώπους καί εἰς τόν Θεόν".
    (Από τό τευχίδιον τού θεολόγου Ελευθερίου Γκουτζίδη πού εξέδωσε πρό δεκαετίας καί φέρει τόν τίτλον: "Τό ημερολογιακόν ειναι ουδιώδες δογματικόν θέμα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου