Ομολογία

O διά

την Πίστιν

κατακρεουργηθείς

πατήρ Φιλούμενος

Χασάπης

16/29 NOEMBPIOY 1979

Η Εκκλησία του Θεανθρωπου Χριστου πάντοτε εδιωκετο και πάντα θα διωκεται από τον δαιμονοκρατουμενο κοσμο μας.

Και σημερα που ο Σατανας ως λέων ωρυομενος περιπατει επί της γης, η Εκκλησία λυσσωδως μισειται, υπουλως ναρκοθετειται και βαναυσως διωκεται.

Ιδιαιτερα ναρκοθετειται και μισειται και διωκεται από τον δικερω γιναντα τον παπα της Ρωμης με τα οργανα του και ιδιαιτερα από τον αντιθεον και αντιχριστον Εβραϊκον Σιωνισμόν.

Ο πατηρ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ΧΑΣΑΠΗΣ το 1979 ημερα της γιορτης του την 29 Νοεμβριου σφαγιασθηκε κατά τον πλέον βαρβαρον και κατά τον πλέον αγριον τροπον από τους φανατικούς Εβραιους Σιωνιστας μέσα στο προσκυνημα του φρεατος του Ιακωβ, οπου διημειφθη ο υψηλος και πνευματωδης διάλογος του Ιησου με την Σαμαρειτιδα.

Είναι η πιο υπέροχη κοιλάδα της Παλαιστίνης. Από τη μια μεριά το Εβάλ, από την άλλη το Γαριζίν, ονομαστά βουνά, αφού τ' όνομά τους έχει χαραχτεί μ' ανεξίτηλα γράμματα στην αθάνατη Γραφή. Στενή η κοιλάδα και το μάκρος της δε φτάνει τα πέντε χιλιόμετρα. Όμως η βλάστηση από λεμονιές, πορτοκαλιές, ελιές, και φοινικιές την κάνουν παράδεισο του Θεού. Και στην ευνοημένη τούτη κοιλάδα όχι μακρυά από την ιστορική Συχέμ θα συναντήσεις το περίφημο «φρέαρ του Ιακώβ». Είναι το πηγάδι, που σου μιλάει για τους μεγάλους πατριάρχες του Ισραήλ, μ' ακόμα και για Εκείνον, που 'ρθε στη γη να δώσει σ' όσους διψασμένους το «ύδωρ το ζων». Νερό τρεχούμενο, που σαν πίδακας πηδά στα ύψη για ν' ανεβάζει, όσους το πίνουν, στο Θεό, που 'ναι «ζωή αιώνιος».

Το φρέαρ του Ιακώβ» σήμερα βρίσκεται μέσα σε Χριστιανική εκκλησία. Όποιος προσκυνητής πορευθεί στην Παλαιστίνη και θελήσει να επισκεφτεί και τη Σαμάρεια, το δίχως άλλο θα σταματήσει και στο «φρέαρ του Ιακώβ». Θα θελήσει ν' αναπλάσει τη σκηνή, που μια γυναίκα αμαρτωλή από τη Σαμάρεια ανοίγει διάλογο με το Θεό, που 'γινε άνθρωπος και με την πίστη της κερδίζει τη δόξα της φήμης και τον ουρανό.

Σ' αυτό το ιερό προσκύνημα παραστέκει φρουρός κι οδηγός για τον κάθε προσκυνητή ο πατήρ Φιλούμενος. Αν θέλετε να τον γνωρίσετε, μάθετε, πως γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1913. Το επώνυμό του είναι Χασάπης και το βαπτιστικό του Σοφοκλής. Οι γονείς του είχαν δεκατρία παιδιά κι αυτός είναι το δέκατο παιδί της ευλογημένης πολύτεκνης οικογένειας. Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων με το δίδυμο αδελφό του - π. Ελπίδιο που πολλά προσέφερε στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού και μόνασε στο Άγιον Όρος - ανέβηκαν στο αυστηρό μοναστήρι «Σταυροβούνι» της Κύπρου, που' χει συνδέσει την ιστορία του με την Αγία Ελένη. Ήταν μόλις εικοσιενός ετών, όταν πάλι με τον αδελφό του πήγαν στους αγίους τόπους. Ο πατήρ Φιλούμενος εδώ βρίσκει την ανάπαυση της ψυχής του. Γίνεται και μένει ο αγιοταφίτης. Μοναχός με υπακοή πηγαίνει, όπου η «Αγιοταφική Αδελφότης» τον στέλνει. Έτσι τον γνώρισε σχεδόν όλη η Παλαιστίνη. Βηθλεέμ, Άγιος Κωνσταντίνος Τιβεριάδος, Ιόππη, Ραμάλα, Άγιος Σάββας, Άγιος Θεοδόσιος, Προφήτης Ηλίας και τελευταία το φρέαρ του Ιακώβ τον αισθάνονται κοντά τους λειτουργό του Θεού του Υψίστου, που δεν παύει ν' απευθύνει στο Θεό του ελέους παρακλήσεις, δεήσεις, αίνους και δοξολογίες, ευχαριστίες ...; Και αυτά έως τις 29 του Νοέμβρη του 1979. Ξέρετε ποιον άγιο γιορτάζει η Εκκλησία μας στις 29 Νοεμβρίου; Ακούστε το: τον Άγιο Φιλούμενο. (Η παράγραφος γράφτηκε από τον Misha όταν ζούσε ο π. Φιλούμενος)

Ναι, στις 29 του Νοέμβρη του 1979 ο π. Φιλούμενος γιορτάζει. Αλήθεια, με ποιον τρόπο ένας Ορθόδοξος Έλληνας κληρικός γιορτάζει καλύτερα; Αλλά να καλέσουμε τον π. Φιλούμενο να μας το πει. Και μας το λέει τώρα, όχι με το στόμα του το σάρκινο, που 'κλεισε πια και δε θα μιλήσει παρά στη δευτέρα του Χριστού Παρουσία, αλλά με το αίμα του το μαρτυρικό!

Ήταν η ώρα του εσπερινού. Ο αρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος είχε φορέσει το πετραχήλι του. Την είχε αρχίσει την ακολουθία; Δεν το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως, ότι εδώ στη γη δεν την τέλειωσε κι ότι συνεχίζει στον ουρανό με την παράταξη «των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του αρνίου ην είχον», που ζητούν δικαιοσύνη κι επέμβαση του δικαιοκρίτη Κυρίου. Γνωρίζουμε ακόμη, ότι ο κακούργος ή οι κακούργοι με τσεκούρι είχαν χαράξει το σταυρό επάνω στο μέτωπο του ιερωμένου κι είχαν με μανία χτυπήσει με το ίδιο απαίσιο όργανο όλο του το σώμα.

Ο τύπος έγραψε ότι τον χτύπησε βόμβα. Δηλαδή, έχουμε παραποίηση των γεγονότων. Γιατί τάχα; Κανείς δεν παρουσιάστηκε να πει, ότι ο μάρτυρας είχε δώσει αφορμή ή είχε δημιουργήσει εχθρούς. Στα 46 χρόνια, που υπηρέτησε στην άγια γη, ήταν ο φιλακόλουθος μοναχός κι ο ασκητικός. Ο πράος και γλυκύς άνθρωπος, σ' όλους αγαπητός. Στην κηδεία του δεν έτρεξαν μόνο Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά και Χριστιανοί των άλλων δογμάτων, όπως και αλλόθρησκοι. Ούτε βέβαια και για ληστεία μπορεί να γίνεται λόγος. Και βέβαια μένει το ερώτημα:

Ποιοι και γιατί θανάτωσαν το ζηλωτή ιερομόναχο που αγρυπνούσε πλάι στο «φρέαρ του Ιακώβ»; Βέβαια η ικανότατη αστυνομία του Ισραήλ δε μας έδωσε απάντηση. Έτσι, καθένας μόνος του μπορεί με το νου του να δίνει τις δικές του ερμηνείες, που μπορεί να είναι ή να μην είναι σύμφωνες με τα πράγματα. Σήμερα το γεγονός ένα είναι: Στους τόπους τους αγιασμένους με το αίμα των Προφητών και των Αποστόλων και πολλών αρχαίων Χριστιανών, με αυτό το αίμα του Θεανθρώπου, έτρεξε και το αίμα ενός απλού αγιοταφίτη κληρικού, που ξεκίνησε από τη μαρτυρική μας Κύπρο. Όμως το αίμα το μαρτυρικό, μην το ξεχνάμε, σπόρος είναι, και θα βλαστήσει και τώρα, όπως παλαιότερα και πάντα, τη νίκη του Εσταυρωμένου Χριστού, που νικά και θα νικήσει κάθε εχθρό του φανερό και κρυφό.

Στη συνέχεια δημοσιευω ιδιόγραφη επιστολη του ιερομοναχου του Πατριαρχειου Ιεροσολυμων αρχιμανδριτου Σωφρονιου τον οποίο γνωρισα πριν πεθανη στο κελλάκι του στην ταράτσα του Πατριαρχείου στα Ιεροσολυμα, στην οποία περιγραφεται το αγιο μαρτυριο του πατρος Φιλουμενου, αλλά και αλλα αξιοθαυμαστα πράγματα. Και όλα αυτά από πρώτο χέρι. Τον φίλο του αρχιμανδρίτη Σωφρόνιο τον Ιεροσολυμίτη.

Ο μακαρίτης ο πατηρ Φιλουμενος, μας έλεγε ότι κάθε Παρασκευη, πολλοί από τους θρησκευομενους Εβραιους πηγαιναν για να προσευχηθουν στο φρεαρ του Ιακωβ. Συνεχεια του ελεγαν να σηκωση ολες τις εικονες και τον Εσταυρωμενον ακόμα, να τις παρει και να φυγει διοτι το φρεαρ είναι δικο τους και όχι δικο μας. Ειδ’ αλλως θα το μετανοιωση πικρα αλλά θα είναι αργα.
Από τον καιρό που πηγε εκει ολο και τον φοβεριζαν. Αυτός όμως ηξερε τα Εβραϊκα και τους αποστομωνε. Δεν ειδοποιησε ποτε την αστυνομια να το εχη υποψιν της και ούτε το φανταζονταν ότι θα τον σκοτωναν.
Στις 16 Νοεμβριου ( 29 Νοεμβριου με το νέο ημερολογιο) ειχε μεγάλη βροχη, αστραπες, βροντες, χαλασμο Κυριου ολη μερα.
Βρηκαν ευκαιρια, που δεν υπηρχε κανενας λογω της κακοκαιριας, πηγαν και τον σκοτωσαν μέσα στο φρεαρ του Ιακωβ, μεταξυ του ναου και του θυσιαστηριου, οπως εκαναν και στον προφητη Ζαχαρια τον πατερα του Προδρομου. Την ωρα που εκανε εσπερινο, εκεινη την ωρα ωρμησαν, Κυριος οιδε πόσοι ησαν και τον σκοτωσαν με το τσεκουρι στα μουτρα και στο δεξι χερι, κοβοντας τα δακτυλα του. Επισης η σιαγονα του και το ένα ματι του βγαλμενο και το άλλο κτυπημενο.
Το πώς μπηκαν μέσα στο μοναστηρι, Κυριος οιδεν, διοτι ο φυλακας έφυγε στις 4 το απογευμα και εκλεισε το μοναστηρι. Ο φονος έγινε στις 5.
Το πρωϊ πηγαινει ο φυλακας στις 7. Φωναζει, πατερ Φιλουμενε, ξαναφωναζει, στο δωματιο του δεν τον βρισκει. Πηγαινει στην εκκλησια και τον βλεπει σκοτωμενο, μέσα στα αιματα. Αμεσως ειδοποιησε την αστυνομια και η αστυνομια το Πατριαρχειο. Πηγαν οι πατερες, ο Καισαρειας Βασιλειος, ο Πετρας Γερμανος, ο π. Γρηγοριος, ο π. Μελιτωνας, ο π. Διονυσιος, και άλλοι.
Αλλά αφού τον σκοτωσαν ερριξαν και χειροβομβιδα εξω στην προσκομιδη και τα έκαμαν όλα κομματια. Ούτε μανουαλια άφησαν γερα, ούτε εικονες. Και αυτόν τον Εσταυρωμενον του εκοψαν το χερι του το αριστερο. Τα άγια ποτηρια χυμενα. Ήταν τοσο τρομερη η καταστασι σαν να μην κατοικουσε άνθρωπος μέσα από χρονια.
Τον πηγαν στο νεκροτομειο. Μετά τον εκαναν νεκροψια στο Τελ Αβιβ και στις 21 Νοεμβριου μας ειδοποιησαν. Εγώ πηγα μαζι με τρεις αλλους πατερες του Πατριαρχειου και μας τον εδωσαν γυμνον. Όταν τους ρωτησαμε που είναι τα ρουχα του, μας ειπαν είναι στη Νεαπολι. Ευτυχως που ειχαμε παρει μαζι μας όλα τα χρειαζουμενα για να τον ντυσουμε.

Αλλά δεν φανταζεστε, όταν μας το παρεδωσαν κομματιασμενο, το προσωπο του αγνωριστο, φερων τα στιγματα του Μαρτυριου, όπως οι Περσες εσφαξαν τους πατερες του αγιου Σαββα και λοιπων μονστηριων.

Έτσι και σημερα.

Ακολουθησε νέο μαρτυριο, στον πατερα Φιλουμενο.
Πεντε μερες τον ειχαν στο ψυγειο.

Και όμως ηταν μαλακωτατος, σαν να μην ειχε πεθανει.

Όταν αρχισα να τον ντυνω – διοτι οι άλλοι δεν μπορουσαν, δεν αντεχαν να τον βλεπουν από τις κακουχιες που ειχε.
Του λέγω, σαν να ήταν ζωντανος:

- Γεροντα μου, τώρα θα με βοηθησης να σε ντυσω, διοτι βλεπεις ειμαι μονος μου.

Όταν αρχισα και του εβαλα την φανελλα, το πρωτο χερι αμεσως το κατεβασε μονος του.

Όπως και το άλλο χερι.

Και τα ποδια ομοιως.

Του μαζευα τα ποδια να του φορεσω τα ρουχα και όταν τελειωνα τα απλωνε μονος του.
Στο αριστερο ποδι από κατω ειχε χτυπημα με το τσεκουρι.

Από το νεκροτομειο τον φεραμε στο πατριαρχειο. Στην άγια Θεκλα έγινε η νεκρωσιμος ακολουθια εν μεσω των αγιοταφιτων πατερων, των αδελφων του μακαριτη και άλλων πολλων. Ηλθαν μέχρι και πολλοί ξενων δογματων και μουσουλμανοι και χοτζαδες. Γιατί όμως όλοι αυτοί; Διοτι όλοι τον αγαπουσαν και ηλθαν να του δωσουν τον τελευταιον ασπασμον.

Τι οδυρμος! Τι θρηνος! Τι κοπετος, ήταν αυτός!
Η Κυβερνησι από το πρωϊ μέχρι και πριν τον ενταφιασμο στη Σιων, εστειλε αστυνομια κοντα στους αγιοταφιτας πατερας, φοβουμενη αντιποινα. Πηρε αυστηρα μετρα. Και νεκρον ακόμα τον εφοβουντο. Το αιμα του, οπως ειπα, να τους ευρη μέχρι τεταρτης γενεας, όπως λεει και το Ευαγγελιο.
Το φρέαρ μενει ακόμα κλειστο. Κανενας δεν περνει αποφασι να παη εάν δεν ξεκαθαριση ο φονος του μακαριτη πατρος Φιλουμενου.

(Σήμερα διακονεί στο φρέαρ του Ιακώβ ο καλός π. Ιουστίνος)
Παντως το Πατριαρχειο διαμαρτυρηθηκε στην Κυβερνησι. Δοθηκαν υποσχεσεις πολλες. Όμως «στου κουφου την πορτα οσο θελεις βροντα», όπως λεει και η παροιμια.
Η εκκλησια του φρέατος, νομιζει κανεις, πως ήταν σκοποβολειο.
Τον π. Φιλουμενο όλοι τον κλαψαμε, διοτι ήταν ένας καλος και αγιος πνευματικος. Ο Πατριαρχης τον αποκαλουσε «πτωχοπρόδρομο». Και, όντως, ήταν.

Οι τελειοι και οι ταπεινοί κληρονομουν την βασιλεια των ουρανων.
Υπέμεινε λιγο μαρτυριο και βρισκεται μεταξυ των ιερομαρτυρων και των οσιομαρτυρων.
Ων ταις πρεσβειαις, ειθε να αξιωθουμε και εμεις της Βασιλειας των Ουρανων.

- Ιερομοναχος ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ Αγιοταφίτης


Υ.Γ. Ευμοιρω να έχω λειψανο του αγιου Φιλουμενου που το παραχώρησε ο π. Σωφρονιος. Να εχουμε την ευχη του.

Απολυτίκιο. Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτην.

Της Ορούντης τον γόνον, νήσου Κύπρου του βλάστημα και ιερομάρτυρα νέον Ιακώβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν, πιστοί, ως πρόμαχον της πίστεως ημών, και αήττητον οπλίτην Χριστού της αληθείας, πόθω κράζοντες δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε αφθαρτίσαντι, δόξα τω σε ημίν χειραγωγόν προς πόλον δείξαντι!

Κοντάκιο. Ήχος πλ. δ΄. Τη Υπερμάχω.

Τον ανατείλαντα ως άστρον νεαυγέστατον, τη Εκκλησία του Χριστού αρτίως μέλψωμεν, μαρτυρίου ταις ακτίσι και θαυμασίων ταις βολαίς νεοφανέντα ιερόαθλον, ού ηφθάρτισε το σκήνωμα ο Ύψιστος, πόθω κράζοντες χαίροις, μάκαρ Φιλούμενε.

Μεγαλυνάριο.

Χαίροις, της Ορούντης σεπτός βλαστός, χαίροις, νήσου Κύπρου πολυτίμητος θησαυρός, χαίροις, Εκκλησίας της Μόρφου ωραιότητης, Φιλούμενε, μαρτύρων νέων υπόδειγμα!