ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΠΡΟ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ
Ιδού, Κύριε, θέλω να πολεμήσω, να νικήσω τους ορατούς και αοράτους και αοράτους εχθρούς της ψυχής μου που με ενοχλούν ημέρα και νύκτα! Ενδυνάμωσον τον εσωτερικόν μου άνθρωπον! Όπλισόν με με τα μυστικά όπλα της χάριτός του Σταυρού σου. Και τότε, και αν ακόμη το ξίφος της πλέον ωμής βίας του σατανά εμπηχθεί μέσα εις την καρδίαν μου, η αγάπη μου προς σε τον Σωτήρά μου θα είναι τόσον μεγάλη, ώστε δεν θα ολιγοψυχήσω εμπρός εις τους τρομερούς μου πόνους.
Έτσι μόνον ενωμένος μαζί σου, είμαι ικανός να τολμήσω και τας μεγαλυτέρας πράξεις ηρωϊσμού, ηρωισμού που κέντρο θα έχει τον Σταυρόν σου. Θα αρχίσω να υποφέρω δια σε, όπως και συ υπέφερες δι’ εμέ. Ιδού ο μοναδικός τρόπος της λυτρώσεως μου, η ουράνιος εξυγίανσις της υπάρξεώς μου.
Ω Κύριε! Χύσε εις τα τραύματά μου το θεϊκό σου βάλσαμον. Το δηλητήριο, με το οποίο με επότισε η έχινδνα της αμαρτίας και διεσκόρπισεν ολόκληρο τον ψυχικόν μου οργανισμό θα το αποβάλω δια να αποκατασταθεί η πλήρης ψυχική μου ευρωστία. Εάν γευθώ, έστω και ολίγο το θεϊκό νέκταρ που ρέει από τας πληγάς σου, είναι αρκετόν να καταφρονήσω πλέον όλας τας ηδονάς του κόσμου, να υπερπηδήσω όλα τα σατανικά εμπόδια.
Σε παρακαλώ! Τίποτε να μη είναι δι’ εμέ γλυκύ εφ’ όσον συ απουσιάζεις. Διότι μόνον η ιδική σου παρουσία εις πάντα τόπον και χρόνον είναι εκείνο που δίδει το ιδιαίτερον θέλγητρον εις την επίγειον ζωήν μου. Ό,τι ποθείς, θέλω να ποθώ και εγώ. Και ό,τι αποστρέφεσαι, θέλω και εγώ ν’ αποστρέφωμαι, να το θεωρώ βδέλυγμα, έστω και εάν το βδέλυγμα αυτό ο κόσμος το προσφέρει μέσα εις χρυσά κύπελλα. Συ είσαι η χαρά μου, η δόξα μου, η ευτυχία μου…»
+ Επίσκοπος Αυγουστίνος
ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή‘Απαντητική ἐπιστολή σχετικῶς ἐπί τοῦ ἐρωτήματος ὀρθοδόξου χριστιανοῦ: "Ποῦ βαίνει ὁ Νεοημερολογιτισμός"
.... Μετά τήν οἰκουμενιστικήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ 1920, τό ψευδοπανορθόδοξο Συνέδριο τοῦ 1923, καί τήν εἰσαγωγή τοῦ καταδικασμένου νέου παπικοῦ ἡμερολογίου τό 1924, ὡς καί μετά τά ἑπόμενα βήματα, ὅπως τήν ἵδρυσι τοῦ "Παγκοσμίου Συμβουλίου ᾿Εκκλησιῶν", τήν ἄρσι τῶν ἀναθεμάτων, τίς συμπροσευχές, τούς ψευδοθεολογικούς διαλόγους, τίς ἀλληλοαναγνωρίσεις "ὀρθοδόξων" καί αἱρετικῶν, τά ὁποῖα συνιστοῦν τόν παγχριστιανικόν οἰκουμενισμόν, ἀκολουθεῖ ὁ πανθρησκειακός οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος στίς ἡμέρες μας καλπάζει. Εἶναι δέ ὁ πανθρησκειακός Οἰκουμενισμός ἡ πανθρησκεία τοῦ ᾿Αντιχρίστου.
῾Ο πανθρησκειακός οἰκουμενισμός θεωρητικά ξεκίνησε μέ τήν ᾿Εγκύκλιο τοῦ 1920, ἡ ὁποία προέβλεπε τόν "οἰκουμενιστικό" διάλογο πρῶτα σέ παγχριστιανικό, μέ πρῶτο βῆμα, ὅπως εἴπαμε, τήν ἀλλαγή τοῦ ῾Ημερολογίου, καί ἐν συνεχείᾳ σέ πανθρησκειακό ἐπίπεδο, ἐνῶ πρακτικά καί ἐπίσημα ἄρχισε νά ἐφαρμόζεται μέ τήν "πανθρησκειακή συμπροσευχή" τῆς ᾿Ασσίζης τό 1986 καί ἔκτοτε συνεχίζει τό ἀντίχριστο ἔργο του καί ἐπιβάλλεται σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς.
Τί εἶναι ὁ πανθρησκειακός Οἰκουμενισμός; Διαπρεπεῖς θεολόγοι καί Κληρικοί ῾Ηγούμενοι τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας, σέ "῾Υπόμνημά τους περί Οἰκουμενισμοῦ", τό ὁποῖον ἀπέστειλαν εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν Σύνοδον ἐπί ᾿Αρχιεπισκόπου (τῆς καινοτόμου νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας) Σεραφείμ ἔγραψαν τά κάτωθι πολύ σημαντικά:
"῾Ο διαθρησκειακός Οἰκουμενισμός...διακηρύττει ὅτι καί εἰς τάς λοιπάς θρησκείας, καί μάλιστα τάς μονοθειστικάς ὑπάρχει σωτηρία". Τοῦτο ὅμως, ὅπως συνεχίζουν νά γράφουν στό ῾Υπόμνημά τους "ἀνατρέπει τήν θεμελιώδη χριστιανικήν πίστιν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία, οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ὧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς" ᾿Ανατρέπει καί τό "ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν, παρ᾿ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω". ῾Ο διαθρησκειακός συγκρητισμός, πάλιν κατά τό ῾Υπόμνημα, "σχετικοποιεῖ τήν εὐαγγελικήν ἀλήθειαν".
Εἰς τό ἴδιο ῾Υπόμνημα παραδέχονται ὅτι γίνεται μεγάλη προδοσία εἰς βάρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας:
"᾿Ορθόδοξοι ῾Ιεράρχαι ἤ καί Πρωθιεράρχαι συμμετέχουν εἰς πανθρησκειακάς ἐκδηλώσεις ὡς τῆς ᾿Ασσίζης ἤ εἰς κοινάς συμπροσευχάς καί δοξολογίας μεθ᾿ ἑτεροδόξων καί ἐτεροθρήσκων, καί δή ᾿Ιουδαίων καί Μουσουλμάνων": Καί διερωτῶνται: "Ποῖον Θεόν δοξολογοῦν; Τόν ᾿Ιεχωβᾶ, τόν ᾿Αλλάχ, ἤ τόν ἐν Χριστῷ ἀποκαλυφθέντα Τριαδικόν Θεόν. Οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι ἐκήρυττον εἰς τάς Συναγωγάς, ἀλλά ᾿Ιησοῦν Χριστόν καί τοῦτον ᾿Εστυαρωμένον, διό καί ἠκολούθουν διωγμοί, φυλακίσεις, βασανιστήρια καί θάνατοι. Οἱ προσευχόμενοι ἐν ᾿Ασσίζη ᾿Ορθόδοξοι (σημ. ημετέρα: ὄχι οἱ ᾿Ορθόδοξοι, ἀλλά οἱ λεγόμενοι ᾿Ορθόδοξοι, διότι οἱ ἀληθινοί ὀρθόδοξοι ποτέ δέν συμμετέχουν εἰς τοιαῦτα βδελύγματα) διά τήν εἰρήνην παρά τό πλευρόν ἀκόμη καί εἰδωλολατρῶν καί μάγων, πῶς λησμονοῦν τό τοῦ ᾿Αποστόλου: "Μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί ἀνομία; τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; τίς δέ συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαλ; ἤ τίς μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου; τίς δέ συγκατάθεσις ναοῦ Θεοῦ μετά εἰδώλων; καί τό "οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καί τραπέζης δαιμονίων".
Τουτέστιν, μετά τόν "παγχριστιανικόν οἰκουμενισμόν" πού ἦταν ὁ ἄμεσος σκοπός τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ῾Ημερολογίου, ἀκολουθεῖ ὁ "πανθρησκειακός οἰκουμενισμός" ἤ συγκρητισμός, πού εἶναι ἡ προέκτασις τῆς οἰκουμενιστικῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας. Καί ἡ ἀπορία τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ καί κάθε ὀρθοδόξου: Μετά τίς ἀνωτέρω πολύ σωστές ἐπισημάνσεις, οἱ ὑπογράψαντες τό ἀνωτέρω ῾Υπόμνημα πῶς παραμένουν ἐφησυχάζοντες εἰς τό νέον ἡμερολόγιον; ῾Η ἀπάντησις εἶναι: Παραμένουν ἐκεῖ, "πλανῶντες καί πλανώμενοι", διότι δέν θέλουν νά ἐρευνήσουν τό θέμα βαθύτερον, ἤ τό γνωρίζουν καί δέν τούς ἀφήνει τό κοσμικόν ἐγωϊστικόν φρόνημα. "᾿Εμεῖς πᾶμε μέ τούς πολλούς" λένε. Καί ξεχνᾶνε πώς πολύ περισσότεροι εἶναι οἱ παπικοί, πολύ περισσότεροι εἶναι οἱ ἀλλόθρησκοι, ἀλλά πᾶνε μέ τό ψέμμα, εἶναι ἀρνηταί τῆς ἀληθείας, εἶναι ἀρνηταί τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ ᾿Αλήθεια. ᾿Εμεῖς, ὅμως οἱ ὀρθόδοξοι, ἔχομεν πάντοτε ὡς κριτήριον τήν ἀλήθεια, καί προτιμᾶμε νά εἴμεθα μέ τήν ἀλήθεια, ἔστω καί ἄν εἶναι ἐλάχιστοι ἐκεῖνοι πού τήν ἀκολουθοῦν. Δέν θέλουμε νά εἴμεθα μέ τό ψεῦδος πού εἶναι "εὐπαράδεκτον" ἀπό τούς πολλούς, ὅπως λέγει ὁ ῾Ιερός Χρυσόστομος. Εἰς τούς ὀλίγους καί ἔχοντας τήν ἀλήθεια, καί ὄντας ἑνωμένους μέ τόν Χριστό, ἤτοι εἰς τό "μικρόν λεῖμμα τῆς Χάριτος" ἐκεῖ ἀναπαύεται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί ὄχι εἰς τούς πολλούς καί ἀσεβοῦντας.
Ένα μεγάλο μπράβο, για το σχόλιο, το σχετικό με την προσευχή προ του εσταυρωμένου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιρετικός
Ευγε για το μικρο και κατατοπιστικωτατο, σχολιο
ΑπάντησηΔιαγραφήαδελφε, που μπορεις να το διαβασεις αμεσως και να μη εχεις ξεχασει στο τελος την αρχη του, και εφοσον ολοι δεν ειναι θεολογοι, ας αρκουμεθα σε μικρα και ζουμερα Σχολια.
Καλο Πασχα.
Ομφαξ