ΣΥΝΟΔΟΙ
ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ
Συνεπείς στην υπόσχεσή μας να διαφωτίσουμε τον αγαπητό Νίκανδρο, αλλά και άλλους πολλούς, σχετικά με τα ερωτήματά του, για τις Πανορθόδοξες Συνόδους επί Τουρκοκρατίας και για κάποιες πλαστογραφήσεις επί των αποφάσεων των Συνόδων αυτών, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το θέμα, όσο γίνεται πιο αντικειμενικά.
Πριν όμως να προβούμε στα γεγονότα και στην ανάλυσή τους, θα επιθυμούσαμε να ξεκαθαρίσουμε κάποιους όρους σχετικά με τα ημερολόγια, ώστε να καταστούμε, όσο γίνεται περισσότερο, κατανοητοί. Έτσι, όταν ομιλούμε περί του παλαιού ημερολογίου, αναφερόμαστε στο ημερολόγιο, που κατασκεύασε ο Ιούλιος Καίσαρας το 45 π.Χ. προς αντικατάσταση του ρωμαϊκού ημερολογίου του Ταρκύνιου Πρίσκου (616-579 π.Χ.), ο οποίος και αυτός είχε διορθώσει το προηγούμενο, του Πομπίλιου Νουμά (715-673 π.Χ.). Το ημερολόγιο, που κατασκεύασε ο Ιούλιος Καίσαρας με τη βοήθεια του Αλεξανδρινού αστρονόμου Σωσιγένη, ονομάσθηκε Ιουλιανό και είναι αυτό, που βρισκόταν σε χρήση την εποχή της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Η Σύνοδος δεν κατασκεύασε ημερολόγιο, αλλά χρησιμοποίησε το υπάρχον Ιουλιανό, για να καθορίσει τους όρους του κοινού εορτασμού του Πάσχα.
Επειδή το ημερολόγιο αυτό, λόγω των πρωτόγονων μεθόδων της εποχής του, ήταν ατελές, έγινε προσπάθεια να διορθωθεί κατά καιρούς από διάφορους κληρικούς ή επιστήμονες, μέχρις ότου το 1582, ο πάπας Ρώμης Γρηγόριος ΙΓ΄, με τη βοήθεια αστρονόμων διόρθωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο, σύμφωνα με τα πραγματικά δεδομένα της επιστήμης της εποχής του και κατασκεύασε το λεγόμενο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Το ημερολόγιο αυτό, ενώ ήταν αστρονομικά σωστό, δημιουργούσε πρόβλημα στην απόφαση της Α΄ Συνόδου περί του εορτασμού του Πάσχα. Έτσι, ενώ εφαρμόζοντο επακριβώς οι 3 όροι της απόφασης, καταστρατηγείτο ο 4ος, που είναι ο εορτασμός του Πάσχα να γίνεται πάντα μετά το Ιουδαϊκό. Σύμφωνα λοιπόν με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, το Λατινικό Πάσχα ενίοτε εορτάζεται πριν ή μαζί με το Ιουδαϊκό. Και τούτο, εν πολλοίς, διότι το Ιουδαϊκό Πάσχα θεωρεί ως ισημερία την 27η Μαρτίου και όχι την 21η.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν δέχτηκε την εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου και μάλιστα το αποδοκίμασε, για τρεις βασικούς λόγους:
α/ δι’ αυτού παραβιάζονται οι περί Πασχαλίου Αποστολικές και Συνοδικές διατάξεις της αρχαίας Εκκλησίας,
β/ διότι τούτο εισήχθη αυθαιρέτως από τον Πάπα, ο οποίος αγνόησε παντελώς τους Ορθοδόξους
και γ/ για προστασία και διαφύλαξη του Ορθοδόξου ποιμνίου από τους προπαγανδιστικούς σκοπούς των Λατίνων.
Είναι, εξ άλλου, γνωστό το έντονο κλίμα δυσπιστίας, το οποίο χαρακτήριζε, κατά την εποχή αυτή, τις σχέσεις των Ορθοδόξων προς τους Λατίνους, οι οποίοι μετήρχοντο κάθε μέσο προς πνευματική άλωση της Ορθόδοξης Ανατολής, καθώς και η σώφρονα επιφυλακτικότητα των Ορθοδόξων έναντι παντός ό,τι εκπορευότανε από τη Δύση.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι διεθνείς δυσχέρειες στις συναλλαγές, στο εμπόριο και στις επικοινωνίες μεταξύ των κυβερνήσεων της Ανατολής και εκείνων της Δύσης προκάλεσαν αφόρητα προβλήματα στις πρώτες, λόγω της διαφοράς στα χρησιμοποιούμενα ημερολόγια. Έτσι αναγκάστηκε η Ρωσική Πολιτεία να εισάγει το Γρηγοριανό ημερολόγιο στις κρατικές σχέσεις το 1918, η δε Ρωσική Εκκλησία αναγκάστηκε να επιτρέψει την χρήση του νέου αυτού ημερολογίου στις Ορθόδοξες Εκκλησίες Φινλανδίας και Ιαπωνίας ήδη από το 1917. Μάλιστα ο Ρώσος Πατριάρχης Τύχωνας ζητούσε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (21.1.1919): «... ίνα δοθή ελευθερία εις εκάστην Αυτοκέφαλον Εκκλησίαν όπως, εάν θεωρήση τούτο αναγκαίον, εκλέξη δι’ εαυτήν την εν μέρει ή εν όλω αποδοχήν του Γρηγοριανού Ημερολογίου, χωρίς αυτή ή εκείνη η λύσις να θεωρηθή ως αφορμή προς ρήξιν της εκκλησιαστικής κοινωνίας».
Η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μελέτησε το ζήτημα (1919) και απεφάνθη ότι:
«η μεταβολή του Ιουλιακού Ημερολογίου, μη προσκρούουσα εις δογματικούς ή κανονικούς λόγους, δύναται να γίνη μετά συνεννόησιν μετά πασών των λοιπών Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και ιδίως μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εις ο και θα ήτο ανάγκη να ανατεθή η πρωτοβουλία πάσης ενεργείας υπό τον όρον ουχί της προσχωρήσεως εις το Γρηγοριακόν Ημερολόγιον, αλλά της συντάξεως νέου Ημερολογίου...».
Η Ελληνική Πολιτεία με το Ν.Δ. της 18.1.1923 εισήγαγε το «πολιτικό ημερολόγιο» με την προσθήκη 13 ημερών στο Ιουλιανό Ημερολόγιο, δηλ. εισήγαγε «εν ταις πολιτικαίς και κοινωνικαίς σχέσεσι το Γρηγοριανόν, λεγόμενον, ημερολόγιον» (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Α΄, αγόρευση ενώπιον της ΙΣΙ στις 16.4.1923). Η Εκκλησία εξακολουθούσε να διατηρεί το Ιουλιανό ημερολόγιο, μέχρις ότου γίνει διόρθωση του Ιουλιανού, μη δεχομένη, επ’ ουδενί την προσχώρηση στο Γρηγοριανό.
Για την αλλαγή του Ιουλιανού ημερολογίου συνεκλήθη στην Κωνσταντινούπολη «Πανορθόδοξο Συνέδριο» από 10.5-8.6.1923 στο οποίο μετείχαν:
1.- Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως: ο Οικ. Πατριάρχης Μελέτιος Δ΄, ο μητροπολίτης Κυζίκου Καλλίνικος, ο καθ. Θεολογίας Αντωνιάδης Β.
2.- Εκκλησία Ρωσίας: ο Αρχιεπίσκοπος Βεσσαραβίας και Κισνοβίου Αναστάσιος, ο Αρχιεπίσκοπος Β. Αμερικής Αλέξανδρος
3.- Εκκλησία της Σερβίας: ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Γαβριήλ, ο Καθηγητής Μιλάνκοβιτς Μιλούτιν
4.- Εκκλησία Ρουμανίας: ο Αρχιμανδρίτης Σκριμπάν Ιούλ, ο Καθηγητής Δημητρέσκο Δραγωμίρ, ο γερουσιαστής Φραγγίτς Πέτρος
5.- Εκκλησία της Ελλάδος: ο Μητροπολίτης Δυρραχίου Ιάκωβος
6.- Εκκλησία της Κύπρου: ο Μητροπολίτης Νικαίας Βασίλειος.
Δεν παρέστησαν οι Εκκλησίες: Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, καθότι η πρώτη και τρίτη δεν ευρίσκοντο σε κοινωνία με την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, η δε δευτέρα, διότι ήτανε αλληλέγγυα με τις άλλες.
Το Πανορθόδοξο Συνέδριο αποφάσισε την διόρθωση του Ιουλιανού Ημερολογίου (όχι την εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου). Την απόφαση του Πανορθοδόξου Συνεδρίου εδέχθησαν οι εξής Εκκλησίες:
1.- Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως σε όλη αυτής την επικράτεια ανά τον κόσμο (14.8.1923), πλην της επαρχίας του Αγίου Όρους μέχρι σήμερα.
2.- Η Εκκλησία της Ρωσίας (10.12.1923) υπό τον Πατριάρχη Τύχωνα, αλλά λόγω της σοβαρής αντίδρασης επανήλθε εις το Ιουλιανό Ημερολόγιο.
3.- Η Εκκλησία της Ρουμανίας (17.12.1923)
4.- Η Εκκλησία της Ελλάδος (27.12.1923) με ημερομηνία εφαρμογής την 10η Μαρτίου 1924, λογιζομένης ως 23ης.
5.- Η Εκκλησία της Κύπρου
6.- Η Εκκλησία της Αλεξανδρείας (1928)
7.- Η Εκκλησία της Αντιοχείας
8.- Η Εκκλησία της Φινλανδίας (που υπάγεται στο Οικ. Πατριαρχείο) ήδη πριν από το Πανορθόδοξο Συνέδριο
9.- Η Εκκλησία της Τσεχίας και Σλοβακίας
10.- Η Εκκλησία της Βουλγαρίας
11.- Η Εκκλησία της Πολωνίας
12.- Η Εκκλησία της Αλβανίας
Σήμερα το Ιουλιανό Ημερολόγιο ακολουθούν:
1.- Η Εκκλησία των Ιεροσολύμων
2.- Η Εκκλησία της Ρωσίας
3.- Η Εκκλησία της Σερβίας
4.- Η Εκκλησία της Γεωργίας
5.- Της δικαιοδοσίας της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως: το Άγιον Όρος, Πορτογάλοι Ορθόδοξοι, Πολωνοί Ορθόδοξοι και μικρότερες ομάδες στην Αμερική και αλλού.
6.- Έλληνες Ορθόδοξοι μη υπαγόμενοι σε καμία από τις ανωτέρω 15 Ορθόδοξες Εκκλησίες και έχοντες συστήσει ίδιες Ι. Συνόδους, αλλά και άλλες ομάδες Ορθοδόξων, που ευρίσκονται σε Εκκλησίες στη δικαιοδοσία των οποίων λειτουργεί το διορθ. Ιουλιανό ημερολόγιο (Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρος, κ.λπ.).
Οι 11 από τις 15 Ορθόδοξες Εκκλησίες (με εξαίρεση την Εκκλησία της Φινλανδίας), οι οποίες ακολουθούν το διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο, δεν εφαρμόζουν εισέτι τις παραγράφους της απόφασης του Πανορθοδόξου Συνεδρίου, τις σχετικές με τον εορτασμό του Πάσχα.
Έτσι για την εορτή του Πάσχα και όλες τις κινητές εορτές που συνδέονται με αυτό, ακολουθείται το Ιουλιανό ημερολόγιο από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες (πλην Φινλανδίας).
Το Γρηγοριανό Ημερολόγιο ακολουθούν: η Ρωμαιοκαθολική «εκκλησία», οι Προτεσταντικές «εκκλησίες» κλπ. καθώς και η Ελληνική Πολιτεία με το Ν. Δ/γμα της 18.1.23 (με έναρξη ισχύος του, την 16.2.23).
Έτσι, το λεγόμενο νέο ημερολόγιο, που ακολουθεί η Εκκλησία της Ελλάδος και οι ανωτέρω αναφερθείσες Εκκλησίες, είναι το διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο και όχι το Γρηγοριανό και δεν έχει καμία σχέση με αυτό, καθότι κατασκευάστηκε το 1923 με άλλη βάση υπολογισμού, από ότι το Γρηγοριανό.
Θεωρούμε, ότι ήταν αναγκαία αυτή η σύντομη εισαγωγή, πάνω στα τρία ισχύοντα σήμερα ημερολόγια, Ιουλιανό, Γρηγοριανό και διορθωμένο Ιουλιανό, ώστε να διαλυθούν κάποιοι μύθοι, ότι δεν υπάρχει, τάχα, διορθωμένο Ιουλιανό, αλλά κατά κάποιο τρόπο, τεχνηέντως έχει εισαχθεί το Γρηγοριανό και στην Εκκλησία και ότι έχει βαπτισθεί τούτο, ως διορθ. Ιουλιανό.
Για περαιτέρω ενημέρωση, μπορούμε να φέρουμε τουλάχιστον 5 επίσημες καταγεγραμμένες μαρτυρίες Αστρονόμων, καθηγητών Παν/μίων ειδικών στα ημερολόγια, οι οποίοι συνέβαλαν, αλλά και ποικιλοτρόπως εργάστηκαν πάνω στα ημερολόγια αυτά.
Ακολούθως, θα προχωρήσουμε στο ιστορικό και την αιτία της σύγκλισης των Συνόδων επί Τουρκοκρατίας, οι οποίες απέκρουσαν και καταδίκασαν την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου στην Εκκλησία και τις πλαστογραφίες, που έχουν γίνει στα έγγραφα των αποφάσεων αυτών.
Το 1583, ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ έστειλε απεσταλμένους στον Κων/πόλεως Ιερεμία Β΄ Τρανό, για να τον πείσουν να δεχτεί την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Πατριάρχης δεν ήταν ανέτοιμος, διότι ήδη είχε απαντήσει αρνητικά στην πρόταση του «Γαληνότατου Πρίγκηπα των κλεινών Βενετιών» Νικόλαο Δαπόντε, για τον από κοινού εορτασμό του Πάσχα μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων.
Σύνοδος Πατριαρχών 1583:
Την εκπεφρασμένη περί του Γρηγοριανού Ημερολογίου γνώμη του, ο Πατριάρχης Ιερεμίας διατύπωσε και σε συνοδική, από 20.11.1583, αποφάση, την οποίαν συνυπέγραψε και ο Αλεξανδρείας Σίλβεστρος (την εν συνεχεία της αποφάσεως αυτής εκδοθείσα σχετική Εγκύκλιο συνυπέγραψαν εκτός των Πατριαρχών Κων/πόλεως Ιερεμίου Β΄ και Αλεξανδρείας Σιλβέστρου και οι Αντιοχείας Ιωακείμ Ε΄ και Αχρίδος Γαβριήλ. Αυτή εξεδόθη κυρίως εξ αιτίας διαμαρτυριών των Αρμενίων, οι οποίοι πιέζοντο από τους Λατίνους, να προσχωρήσουν στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο). Σ’ αυτήν περιείχετο καταδίκη μεν του Γρηγοριανού Ημερολογίου, ως επεισάγοντος απηγορευμένες καινοτομίες στην Εκκλησία που θίγουν το Πασχάλιο, αποδοκιμασία δε των λατινικών επί της Ανατολής βλέψεων.
Ο επόμενος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος Α΄ Πηγάς (1590-1601) με ειδική πραγματεία με τον τίτλο «Αλεξανδρινός Τόμος» αποδείκνυε, ότι το παπικό ημερολόγιο προσέκρουε στις διατάξεις περί εορτασμού του Πάσχα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Αυτή η πραγματεία συντάχθηκε εξ αφορμής της επέμβασης των Λατίνων στους Κόπτες της Αιγύπτου, για την αποδοχή του Γρηγοριανού από αυτούς.
Ο ανιψιός του Μελέτιου και επόμενος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος Γ’ Λούκαρις (1601-1620) εξέδοσε αναθεματισμό κατά των λατινοφρόνων Ελλήνων, αποφοίτων της εν Ρώμη Σχολής του Αγίου Αθανασίου.
Ο αναθεματισμός αυτός πλαστογραφήθηκε από τον μοναχό Ιάκωβο Νεοσκητιώτη και παραποιήθηκε, εις τρόπον ώστε να εμφανισθεί ως δήθεν απόφαση της Συνόδου του 1583. Η παραποίηση έχει ως κατωτέρω:
«Όποιος δεν ακολουθεί τα έθιμα της Εκκλησίας καθώς αι άγιαι Οικουμενικαί Σύνοδοι εθέσπισαν και το άγιον Πάσχα και το μηνολόγιον καλώς ενομοθέτησαν να ακολουθώμεν και θέλει να ακολουθή το νεοεφεύρετον Πασχάλιον και νέον μηνολόγιον των αθέων αστρονόμων του Πάπα και εναντιώνεται εις αυτά όλα και θέλει να ανατρέψη και να χαλάση τα πατροπαράδοτα δόγματα και έθιμα της Εκκλησίας, ας έχη το ανάθεμα και έξω της του Χριστού Εκκλησίας και της των πιστών ομηγύρεως ας είναι. Εσείς δε οι ευσεβείς και Ορθόδοξοι Χριστιανοί μένετε εν οις εμάθατε, εγεννήθητε και ανετράφητε και όταν το καλέση ο καιρός και η χρεία και αυτό το αίμα σας να χύσητε δια να φυλάξητε την πατροπαράδοτον πίστιν και ομολογίαν σας και φυλάττεσθε υπό των τοιούτων και προσέχετε ίνα και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός σας βοηθή και η ευχή της Ημών μετριότητος είναι μετά πάντων υμών. Αμήν. Έτος από Θεανθρώπου αφπγ (1583) Ινδικτιώνος ιβ΄ Νοεμβρ. κ΄. Ο Κων/πόλεως Ιερεμίας. Ο Αλεξανδρείας Σίλβεστρος, Ο Ιεροσολύμων Σωφρόνιος».
Σύνοδος Πατριαρχών το 1593:
Ακόμη πιο επίσημα, αλλ’ εμμέσως, απεκρούσθη στην Ανατολή το Γρηγοριανόν Ημερολόγιον υπό της εν Κων/πόλει συνελθούσας το 1593 ενδημούσας Συνόδου, στην οποίαν μετέσχον οι Πατριάρχες Κων/πόλως Ιερεμίας Β΄, Αλεξανδρείας Μελέτιος Α΄ Πηγάς, επέχων τον τόπον και του Αντιοχείας, Ιεροσολύμων Σωφρόνιος Δ΄ και τεσσαράκοντα και ένας Αρχιερείς του Οικουμενικού θρόνου.
Αυτή στον Η΄ κανόνα της διέλαβε τα εξής:
«Ασάλευτον διαμένειν βουλόμεθα το τοις Πατράσι διορισθέν περί του Αγίου Σωτηρίου Πάσχα, έχειν και ούτως άπαντας τους τολμώντας παραλύειν τους όρους της Αγίας και Οικουμενικής Μεγάλης Συνόδου της εν Νικαία συγκροτηθείσης επί παρουσία της ευσεβείας του Θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, περί της αγίας εορτής του σωτηριώδους Πάσχα, ακοινωνήτους και αποβλήτους είναι της Εκκλησίας, ει επιμένοιεν φιλονικώτερον ενιστάμενοι προς τα καλώς δεδογμένα, και ταύτα ειρήσθω περί των λαϊκών. Ει δε τις των προεστώτων της Εκκλησίας Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος μετά τον όρον τούτον τολμήσοιεν επί διαστροφή των λαών και ταραχή της Εκκλησίας ιδιάζειν και μετά των Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα, τούτο η Αγία Σύνοδος εντεύθεν ήδη αλλότριον έκρινε της Εκκλησίας. Δει γαρ στοιχείν τω των Πατέρων κανόνι μέχρι και σήμερον Θεού χάριτι. ον καθό δη και τα λοιπά η του Θεού Εκκλησία διαφυλάττει (Δοσίθεος, Τόμος Αγάπης, σελ. 538-547)».
Ως συνάγεται από το γράμμα του Η΄ Κανόνα, η ενδημούσα Σύνοδος του 1593 δεν κατεδίκασε το Γρηγοριανόν Ημερολόγιον ρητώς και αμέσως, αλλ’ εμμέσως, απαγορεύσασα τον συνεορτασμό του Πάσχα μετά των Ιουδαίων, πράγμα το οποίον ήταν δυνατόν να συμβεί κατά το ημερολόγιο τούτο (η ΙΣΙ του 1929 εξέδωσε την 2.7.29 ανακοίνωση περί της εννοίας των Κανόνων της επί Ιερεμίου του Τρανού Συνόδου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτήν υπογράφει και ο κατόπιν εις τους παλαιοημερολογίτες προσχωρήσας Μητροπολίτης Φλωρίνης Χρυσόστομος).
Γι’ αυτό και η Ι.Σ.Ι. του έτους 1929, συνδυάζουσα την εισαχθείσα στην Εκκλησία της Ελλάδος «διόρθωσιν» του Ιουλιανού Ημερολογίου προς τον Η΄ Κανόνα της ενδημούσας Συνόδου του 1593, παρατηρεί ότι η «Ορθόδοξος Εκκλησία διώρθωσεν απλώς το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, μη παραδεχθείσα το Γρηγοριανόν, μηδέ θίξασα το εορτολόγιον ή το Πασχάλιον και δεν παρεβίασε τον Η΄ κανόνα της επί Ιερεμίου Συνόδου» (Ανακοινωθέν της ΙΣΙ, Ανάπλασις 1929, σελ. 210.
Την ίδια αυτή άποψη ως προς την έννοια της υπό των διαληφθεισών Συνόδων καταδίκης του Γρηγοριανού Ημερολογίου, διετύπωσεν το 1937 και ο «πρώην Φλωρίνης», υποστηρίξας σε επιστολή του προς τον Γερμανόν Βαρυκόπουλον, ότι «η καταδίκη αύτη αφεώρα εις την μη μεταβολήν του Πασχαλίου, ήτις επέρχεται δια του Γρηγοριανού Ημερολογίου, και ην ακριβώς απέφυγεν να υιοθετήση η Εκκλησία της Ελλάδος» (Η επιστολή ευρίσκεται: Θεοδώρητου Μοναχού, το Ημερολογιακόν Σχίσμα δυνάμει ή ενεργεία; Άγιον Όρος – Αθήναι 1973, σελ. 26).
Η δήλωση της ΙΣΙ του 1929 έγινε για την απόκρουση του ισχυρισμού αγιορειτών μοναχών (Ζηλωτών) και άλλων παλαιοημερολογιτών, που διατείνοντο, ότι η Σύνοδος του 1583 και του 1593 εξέδωσαν αναθεματισμό κατά των μη ακολουθούντων τα έθιμα της Εκκλησίας.
Αυτοί προς στήριξη του επειχειρήματός των, δημοσίευσαν Σιγγίλιο ευρισκόμενο εις το υπ. αριθμ. 772 Κώδικα Ι. Μονής αγίου Παντελεήμονος, Αγίου Όρους, προερχόμενο από αντιγραφή του Ιακώβου του Νεοσκητιώτου, όπου περιλαμβάνονται αραί και αφορισμοί κατά των ακολουθούντων το ημερολόγιον «των αθέων αστρονόμων του Πάπα»:
(Εν πάσει περιπτώσει και γνησίου εκλαμβανομένου του κειμένου τούτου (πράγμα αναληθές), η έννοια αυτού είναι, ότι απαγορεύεται η προσχώρησις εις το Γρηγοριανόν Ημερολόγιο, πράγμα το οποίον τηρείται υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας μέχρι σήμερον).
Ο Ιάκωβος Νεοσκητιώτης προχωρώντας περαιτέρω νόθευσε και τον Η΄ Κανόνα της Συνόδου του 1593 συμπληρώνοντας στη φράση «ιδιάζειν και μετά των Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα» την λέξη Λατίνων, οπότε η φράση έγινε:
«ιδιάζειν και μετά των Λατίνων και Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα».
Κατά της εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου τάχθηκαν επίσης, η Σύνοδος του 1848 και οι Πατριάρχες Κων/πόλεως Αγαθάγγελος Α΄ το 1827 και Άνθιμος Ζ΄ το 1895.
Σύνοδος Πατριαρχών του 1848.
Επίσης, με τη Συνοδική Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1848 οι Πατριάρχες Κων/πόλεως Άνθιμος ΣΤ΄, Αλεξανδρείας Ιερόθεος Β΄, Αντιοχείας Μεθόδιος και Ιεροσολύμων Κύριλλος Β΄: «καθυποβάλουν εις φρικτά εκκλησιαστικά επιτίμια» εκείνους οι οποίοι θα δεχτούν τη μεταρρύθμιση του ορθοδόξου εκκλησιαστικού εορτολογίου» (Θεοδοσίου-Δανέζη, Η Οδύσσεια των Ημερολογίων, τ. Β΄, σελ. 140-141).
Σημειώνεται, ότι τα επιτίμια αφορούν στην αλλαγή του εορτολογίου και όχι του ημερολογίου.
Ανυπαρξία επιτιμίου αναθέματος κατά Γρηγοριανού Ημερολογίου:
Κατά τον Αρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον Α΄, «ουδεμία Σύνοδος και ουδείς Πατριάρχης εξέδωσε επιτίμιο αναθέματος κατά του Γρηγοριανού Ημερολογίου», τα δε υπό των «Ζηλωτών» γραφόμενα είναι «νόθα και πλαστά αδόκιμα έργα φανατισμού και ζήλου ου κατ’ επίγνωσιν εν τω σκότει χαλκευθέντα».
Κατά δε την εισήγηση της Εκκλησίας προς την Πανορθόδοξο μεγάλη Σύνοδο οι καταδίκες του Ιερεμία Β΄ και των Συνόδων της εποχής εστρέφοντο κατά των λατινοφρόνων, είχα δε καιρικό χαρακτήρα (Αντίκρουση των κατά της γνησιότητος του κειμένου ισχυρισμών του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Παπαδοπούλου επιχείρησε ο παλιοημερολογίτης πρεσβύτερος (και ήδη λαϊκός) Βασίλειος Σακκάς, υπεραμυνόμενος της γνησιότητας του χειρογράφου της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος.
Το βασικό του επιχείρημα, κατά το οποίο δεν είχε λόγους η Ορθόδοξος Εκκλησία, σε εποχή κατά την οποία τούτο εγράφη να αντιμάχεται το παλαιό ημερολόγιο, εφ’ όσον τότε δεν υπήρχε «νέο» και «παλαιό» δεν ευσταθεί, διότι οι περιεχόμενοι σ’ αυτό αναθεματισμοί δεν αφορούν σε «νέο» ή «παλαιό» ημερολόγιο, αλλά στους ακολουθούντες το Γρηγοριανό, το οποίον από του 16ου αιώνος αποτελεί ζήτημα που απασχολεί την Ορθόδοξη Εκκλησία (Basil Sakkas, The calendar question, εις το: «Orthodox Life» vol. 22, 1972, τ. 6, σελ. 27).
Με τα ανωτέρω καταγραφέντα ιστορικά στοιχεία, πιστεύουμε ότι λύσαμε κάποιες βασικές απορίες του αγαπητού σχολιαστή. Εάν όμως ζητηθούν επιπλέον στοιχεία ή υπάρξουν δικαιολογημένες απορίες ή ερωτήσεις στα ανωτέρω περί των τριών ημερολογίων αναφερόμενα, είμαστε πρόθυμοι να παράσχουμε.
Ορθόδοξο Θεολογικό Εργαστήριο
.jpg)
κ. Τσολογιάννη, νομίζω οι παλαιοημερολογίτες πρέπει να διαβάσουν ειδικά την προτελευταία παράγραφο. Εκεί δίδεται απάντηση στο ερώτημα τους τι λόγο είχε ο Ιάκωβος Νεοασκητιώτης να πλαστογραφήσει το σίγγλιο αυτό αφού τότε, 19ος αιώνας, δεν υπήρχε ζήτημα παλαιημερολογιτών και νεοημερολογιτών.Νομίζω ότι είναι μία βάσιμη ερμηνεία. Νίκανδρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπομένως το ημερολογιο τι σχέσι έχει με τον Οικουμενισμό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει;
Πότε πρωτοναφέρθηκε η λέξι Οικουμενισμός από τους "γνησίους";
Μήπως τα τελευταία χρόνια;
Πότε ακριβώς;
Ποιός μπορεί να απαντήση;
Παιδιά, πρέπει να έχουμε ειλικρίνεια και σοβαρότητα.
Δεν νομίζω ότι αυτό το μπλόγκ έχει κάτι εναντίον των"γνησίων".
Εμφανίζεται νάναι φιλικό στους Παλαιοημερολογίτες.
Μέχρι και το βιβλίο του κ. Σακαρελου διαφημίζει.
Είδατε πουθενά αλλού, τέτοια μεροληψία γιά σας, από τη μεροληψία του κ. Οδυσσέα;
ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΚΟΤΤΕΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ
ΑΝΤΕΛΕΓΧΟΣ
ΑΒΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΑΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΝ
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΕΓΡΑΦΗ ΕΝ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΚΑΙ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ
ΥΠΟ ΤΟΥ «ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ» ΕΝ ΕΤΕΙ 1932
Μοναχός Ἀρσένιος Κοττέας,
δημοσιογράφος καί προτεργάτης
τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου τῶν Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν.
«Μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε ...(Ματθ., κεφ. Ζ, 1)
«Ὅς δ’ ἄν σκανδαλίση ἕνα τῶν μικρῶν τούτων, τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ,
συμφέρει αὐτῶ ἵνα κρεμασθῆ μύλος ὀνικός ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ,
καί καταποντισθῆ ἐν τῶ πελάγει τῆς θαλάσσης»(Ματθ. ΙΗ, 12).
Εἰς δύο συνεχῆ φύλλα τοῦ ἑβδομαδιαίου φύλλου «’Εκκλησία», ἐπισήμου Δελτίου τῆς ‘Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τόν τίτλον «Ἔλεγχος παραποιήσεως Συνοδικῶν Πράξεων καί Πατριαρχικῶν ἐγγράφων» ὁ ΄Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν έδημοσίευσε μακράν πραγματείαν ἀναφερομένην εἰς τό ζήτημα τοῦ ‘Ημερολογίου, ἐν τῆ ὁποία ἔχων πάντοτε ὡς σκοπόν νά δικαιολογήση ἀπό ἐκκλησιαστικῆς ἐπόψεως τήν ἐναντίον τῶν Παραδόσεων τῆς ‘Εκκλησίας καί ὡρισμένων Συνοδικῶν Πράξεων καί Πατριαρχικῶν ἐγγράφων διαπραχθεῖσαν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡμερολογιακήν μεταρρύθμισιν διά τῆς παραδοχῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, παρά τήν ἐμμονήν ἄλλων Ὀρθοδόξων ‘Εκκλησιῶν εἰς τό πατροπαράδοτον ‘Ιουλιανόν Ἡμερολόγιον καί παρά τήν ἔνεκα τούτου ἐπελθοῦσαν διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῶν ‘Εκκλησιῶν καί τήν διαίρεσιν τῶν ‘Ορθοδόξων Χριστιανῶν, προβαίνει, ὡς λέγει, εἰς τόν ἔλεγχον «θρασείας παραποιήσεως Συνοδικῶν τινων Πράξεων καί Πατριαρχικῶν ἐγγράφων τοῦ ιστ΄ καί ιζ΄ αἰῶνος» περιλαμβανόντων ἀναθεματισμούς, ἵνα προφυλάξη, ὡς λέγει, τά εὐσεβῆ τέκνα τῆς ‘Εκκλησίας, τινά τῶν ὁποίων «ἐξ’ ἀγνοίας καί ἁπλοϊκότητος παρασύρονται εἰς ἀπείθειαν πρός τήν ‘Εκκλησίαν διά τῆς μεταξύ αὐτῶν διαδόσεως ψευδῶν καί πλαστῶν ἀναθεματισμῶν».
Χαίρομεν, διότι πρώτην φοράν ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν προβάλλει ἐπισήμως καί ἐνυπογράφως ὑπεραμυνόμενος τῆς ἀντικανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς καινοτομίας ἐν τῶ ἡμερολογιακῶ ζητήματι καί ἐπικρίνων τά κατ’ αὐτῆς δημοσιευθέντα, ἐνῶ μέχρι τοῦδε, ἀπήντα εἰς αὐτά δι’ ἀνωνύμων καί ἀνευθύνων φυλλαδίων, ἐν οἷς αἱ ὕβρεις κατά τῶν ἐπικριτῶν του ἠμιλλῶντο πρός τάς τολμηροτέρας ἀντορθοδόξους δοξασίας καί τάς πλέον ἀνιέρους συστάσεις καί συμβουλάς, τινές τῶν ὁποίων μετεφέροντο καί εἰς ἐμπιστευτικά αὐτοῦ ἔγγραφα πρός διαφόρους ἀρχάς, παρ’ ὧν ἐζήτει τήν «ῥαγδαίως καί ἀθορύβως» έξόντωσιν τῶν ἐχόντων τό θάρρος νά ψέξωσι δριμύτατα τήν ἐναντίον τῶν Κανόνων καί τῆς Παραδόσεως τῆς ‘Εκκλησίας πολιτείαν αὐτοῦ.
Δέν γνωρίζομεν ὅμως ποῦ νά ἀποδώσωμεν τήν τόσον κοπιώδη ἐκδρομήν τοῦ ‘Αρχιεπισκόπου ‘Αθηνῶν εἰς ἀρχαῖα δύσβατα καί ἐρεβώδη ἱστορικά πεδία, διά νά καταγγείλη ὡς παραποιημένα δῆθεν καί πλαστά κείμενα ὡρισμένων Συνοδικῶν πράξεων καί Πατριαρχικῶν ἐγγράφων, ἀπαγγελόντων ἀναθεματισμούς κατά τῶν ἀποδεχομένων τό Παπικόν Ἡμερολόγιον. Ὡς ἐάν οἱ ἀναθεματισμοί καί μόνον αὐτοί καθίστων ἀπαράδεκτον καί καταδικαστέον τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον καί ὡς νά μή προσέκρουε τοῦτο εἰς οὐδεμίαν ἄλλην ἐκκλησιαστικήν διάταξιν καί εἰς οὐδεμίαν παράδοσιν καί ἐπομένως ὡς νά ἔπρεπε ὅλαι αἱ ‘Ορθόδοξοι ‘Εκκλησίαι ν’ ἀσπασθῶσιν ἀσμένως τήν καινοτομίαν τοῦ Ἡμερολογίου, ἐπειδή τάχα ἡ τήρησις τοῦ ‘Ιουλιανοῦ Ἡμερολογίου δέν κατωχυροῦτο δι’ ἀναθεματισμοῦ! Καί φαίνεται πιστεύων ὁ ἀρχηγός τῆς ‘Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ἐκκλησιαστικός συγγραφεύς καί πρώην Καθηγητής τῆς Θεολογίας, ὠς ρητῶς γράφει ἐν τῶ προλόγω τῆς πραγματείας του, ὅτι «τινά τῶν εὐσεβῶν τέκνων τῆς Ὀρθοδόξου ‘Εκκλησίας», ἐάν ἀπειθῶσι πρός τήν ἐπίσημον ‘Εκκλησίαν καί δέν ἐδέχθησαν μέχρι σήμερον τήν εἰσαγωγήν τοῦ Παπικοῦ ἡμερολογίου ἐμμένοντα εἰς τό παλαιόν ‘Ιουλιανόν ἠμερολόγιον πράττουσι τοῦτο «ἐξ’ ἀγνοίας» δῆθεν καί «ἁπλοϊκότητος διά τῆς μεταξύ αὐτῶν διαδόσεως ψευδῶν καί πλαστῶν ἀναθεματισμῶν».
Ἀλλ’ ἐάν ἡ καταδίκη τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ὑπό τῆς ‘Ορθοδόξου ‘Ανατολικῆς ‘Εκκλησίας ὑπῆρξεν, ὡς εἶναι βέβαιον, καί, ὡς θά ἀποδείξωμεν, γενική, ρητή καί ἀναντίρρητος, καί ἄν αἱ παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ διηνεκής πρᾶξις αὐτῆς ἐπί εἴκοσιν αἰῶνας τήν ἐπεσφράγισαν καί τήν κατέστησαν ἀναλλοίωτον τῆς ‘Ορθοδοξίας θεσμόν καί τό ἐμφανέστερον ἐξωτερικόν γνώρισμα αὐτῆς ἀπέναντι τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας, εἰς τί δύναται νά ὠφελήση ἡ ἀποκάλυψις δῆθεν τῆς πλαστότητος τοῦ ἀναθεματισμοῦ, ὅν ἐν τούτοις ἀναγινώσκομεν ἀπό τόσων αἰώνων εἰς κείμενα Πατριαρχικῶν ἐγγράφων καί Συνοδικῶν ἀποφάσεων; Μήτοι αἱ ἱεραί Παραδόσεις καί αἱ διατάξεις τῆς ‘Εκκλησίας διά νά εἶναι σεβασταί καί νά τηρῶνται αὐστηρῶς πρέπει ἀπαραιτήτως νά περιφρουρῶνται δι’ ἀναθεματισμῶν; Καί ἀν δέν συνοδεύωνται ὑπό ἀναθεματισμῶν ἔχει ἄρα γε πᾶς τις τό δικαίωμα νά τάς ἀθετῆ καί τάς ποδοπατῆ;
Ματαία καί ἄσκοπος προσπάθεια
Διά νά ἀπαντήση τό πρῶτον ἤδη ἐνυπογράφως ὁ ΄Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν εἰς τά ἀπό ἑπταετίας περί ‘Ἡμερολογιακῆς μεταβολῆς γραφέντα ὑπό τῶν «Ζηλωτῶν Μοναχῶν» Ἁγιορειτῶν καί ὑπ’ ἐμοῦ, ὡς καί ὑπό ἄλλων τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων, καί ἵνα συγκροτήση τήν μετά τόσου στόμφου ἐξαγγελλομένην ἀποκάλυψίν του περί δῆθεν πλαστὀτητος τῶν σχετικῶν Συνοδικῶν Πράξεων καί Πατριαρχικῶν ἐγγράφων, ἐχρειάσθη μἰαν τριετίαν, ἀναβαλών, ὡς γράφει, τόν ἔλεγχόν του, λόγω τῶν ἀσχολιῶν αὐτοῦ. Θά ἐχρειαζόμεθα ἴσως ἀνάλογον χρόνον, ἵνα ἀναδιφήσωμεν ἀρχεῖα καί κειμήλια ἐκκλησιαστικά αἰώνων ὁλοκλήρων πολλαχοῦ ἐγκατεσπαρμένα καί ἴνα παρακολουθήσωμεν τόν Ἀρχιεπίσκοπον ‘Αθηνῶν εἰς τάς ἱστορικάς ἐκστρατείας του. Ἀλλά θά προσπαθήσωμεν σήμερον ἐκ τῶν ἑνόντων καί ἐκ τῶν προσιτῶν εἰς ἡμᾶς πηγῶν ν’ ἀποδείξωμεν ἀβάσιμον τήν κατηγορίαν του, καί ἄν ὄχι ἄλλο ματαίαν, ἄσκοπον, ἀλλά καί ἔνοχον τήν προσπάθειαν του νά ἐπιρριφθῆ ὁ μῶμος τῆς πλαστότητος εἰς ἀρχαῖα ἐκκλησιαστικά κείμενα, ἀφοῦ ὄχι ἁπλῶς ἡ πλαστότης δῆθεν αὐτῶν, ἀλλά καί ἡ παντελής ἔλλειψίς των οὐδαμῶς θά καθίστων συγγνωστήν τήν τολμηράν καί ἀντικανονικήν ἀπόφασιν τῆς μεταρρυθμίσεως τοῦ ‘Ιουλιανοιῦ Ἡμερολογίου ἐν τῆ ‘Εκκλησίᾳ. ‘Επιφυλάσσομαι δέ νά ἀπαντήσω εὐρύτερον εἰς τά ἄρθρα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀποδεικνύων καί διά φωτογραφιῶν διαφόρων σχετικῶν κειμένων τήν ἀστήρικτον κατηγορίαν αὐτοῦ ἐναντίον τῶν Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν καί τήν εὐλαβῆ αὐτῶν πρόθεσιν, ὄχι νά πλαστογραφήσωσιν, ἀλλά νά συλλέξωσι μετ’ ἐπιμελείας καί ἐξάρωσι τά περί καταδίκης τοῦ Παπικοῦ «καλενδαρίου» σχετικά κείμενα.
‘Αφοῦ δέ οὐδόλως συντείνει εἰς τήν κανονικοποίησιν τῆς ἀντικανονικῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου ἐν τῆ ‘Εκκλησίᾳ ἡ ὑποβολή τῆς ἰδέας τῆς πλαστότητος ὡρισμένων ἐκκλησιαστικῶν ἐγγράφων, πρός τί ἆραγε ὁ σκανδαλισμός τῶν συνειδήσεων τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων καί ὁ κλονισμός τῆς πίστεως αὐτῶν δι’ ὅλας τάς Συνοδικάς Πράξεις καί τά Πατριαρχικά ἔγγραφα, δι’ ἅ, ἅπαντα εὐλόγως δύναται νά ἐγερθῆ ἡ ἀμφιβολία εἰς ψυχάς ἁπλοϊκῶν καί ἀμορφώτων περί τῆς ἀληθείας καί γνησιότητος αὐτῶν; Ὁ ἀθεϊσμός (καί ὅλα τά ὄργανα τοῦ ἀντιχρίστου) διά νά ἐπιτύχωσι τό σκοπούμενον ἐσκέφθησαν νά ρίψουν τόν σπόρον τῆς πλαστότητος καί τοῦ ψεύδους παντός ἱεροῦ κειμηλίου καί πάσης ἐγγράφου καί ἀγράφου παραδόσεως τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Καί ἠμεῖς σήμερον ἐν καιρῶ τόσης ἐγκληματικῆς δράσεως τῶν μαινομένων τούτων ἐχθρῶν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἀντί ἄλλου τινός ἐποικοδομητικοῦ τῆς ἱερᾶς ἡμῶν πίστεως καί θρησκείας, ἀγωνιζόμεθα διά τῶν ἀρχηγῶν τῆς ‘Εκκλησίας νά ἐξαγάγωμεν ἀπό τόν βυθόν τῆς ἱστορίας βεβιασμένα συμπεράσματα καί ἐξεζητημένας γνώμας περί πλαστότητος Συνοδικῶν ἀποφάσεων καί πατριαρχικῶν ἐγγράφων, χωρίς νά σκεπτώμεθα ὅτι κλονίζομεν τήν ἐπ’ αὐτῶν καί τῶν Πατέρων τῆς ‘Εκκλησίας πίστιν τοῦ εὐσεβοῦς ἑλληνικοῦ λαοῦ, σκανδαλίζοντες τήν συνείδησιν αὐτοῦ.
Ὅτε ὁ ἀλαζών Γάλλος ἀστρονόμος Λαπλάς ἐνεχείρησε τήν Κοσμογονικήν θεωρίαν του, ἤτοι τήν γνωστήν «Ἔκθεσιν τοῦ συστήματος τοῦ κόσμου» εἰς τόν αὐτοκράτορα Ναπολέοντα, οὗτος, ἀποβλέψας εἰς τό σκάνδαλον, ὅπερ θά ἐπήρχετο εἰς τόν λαόν του διά τῆς δημοσιεύσεως τοῦ βιβλίου τοῦ Λαπλάς, τόν ἠρώτησε: «Ποῦ εἶναι ὁ Θεός εἰς τό σύστημά σας;», ὁ δέ ἄθεος ἐκεῖνος φιλόσοφος μεγαλαυχῶν ἀπήντησε: «Δέν ἔχω ἀνάγκην αὐτοῦ, Μεγαλειότατε». ‘Αλλά βραδύτερον, κατιδών τήν ἀδυναμίαν του ἀπέναντι τῆς ἰδέας τοῦ Δημιουργοῦ, ἀπέθανε φρενόπληκτος. Ἡ δέ ἀθεϊστική ἕνωσις ἐν Ρωσία θεμελιωθεῖσα καί ἐπί τῶν κηρυγμάτων τοῦ βλασφήμου Λαπλάς συντηρεῖ σήμερον, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὀ ‘Αγγλικός τύπος (“Morning Post” Ἰουνίου 1931) 80 περίπου ἀθειστικάς ‘Ακαδημίας, ἀριθμούσας πλέον τῶν 5.000.000 μελῶν.
Καί ὁ Μουσολίνι, ὅτε κατά τό 1912 εἰς τό Συνέδριον τῶν Σοσιαλιστῶν τῆς REGGIO – EMILIA ἐκήρυξεν: «Ἡμεῖς καί χωρίς τόν Θεόν θά νικήσωμεν. Θεός δέν ὑπάρχει», εἶχεν ἐμποτισθῆ ὑπό τῆς ἀθεϊστικῆς ἰδέας. ‘Εν τούτοις καί αὐτός, ὅτε ἐπεχείρησε τό κατά τῆς Ρώμης ἐπιθετικόν του ἐγχείρημα, ἀποβλέψας εἰς τόν λαόν τοῦ ὁποίου τήν ψυχήν θά ἐσκανδάλιζεν ἡ ἀθεϊστική ἰδέα καί ἔχων ἀνάγκην ὅλης τῆς πίστεως αὐτοῦ, προσεκύνησε τήν θρησκείαν τοῦ Πάπα καί τόν Βασιλέα πρός στερέωσιν τῆς Δικτατορίας του.
Μετά τόν Εὐρωπαϊκόν πόλεμον αἱ καταχθόνιαι αὗται ἀθειστικαί βλέψεις, αἵτινες ὀλίγον κατ’ ὀλίγον παρέσυρον τούς ἐν τῆ χριστιανικῆ πίστει ἀσθενεστέρους,, ἐγένοντο ἀφορμή ριζικῆς κοινωνικῆς ἀνατροπῆς καί ὡς ἐκ τούτου τινές ἀντίχριστοι ἠθέλησαν νά ἐπιβάλλωσιν εἰς τήν κοινωνίαν νέον ρυθμόν ζωῆς, ὅστις νά προσαρμόζηται εἰς τάς ὑλικάς ἀνάγκας.
Καί πρός ἐπιτυχίαν τοῦ σκοποῦ τούτου ἐπεδίωξαν εὐρείας μεταρρυθμίσεις καθ’ ὅλους τούς κλάδους, διοικητικούς οἰκονομικούς, ἐκπαιδευτικούς, δικαστικούς ὡς καί ἐκκλησιαστικούς. Συμμορφούμενοι δέ πρός τόν νέον τοῦτον ρυθμόν – μοντερνισμοῦ - οἱ σημερινοί νέοι ἐκκλησιαστικοί ‘Αλκιβιάδαι ἐλαφρᾶ τῆ συνειδήσει καί πρός «παγκόσμιον σκάνδαλον καί αὐθαίρετον τῶν ‘Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων καταπάτησιν» (ὅρα Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου ὡς ἱστορικοῦ ‘Εκκλησιαστικήν ἱστορίαν Ἱερουσαλήμ, σελ. 842) σύν τοῖς ἄλλοις ἐξοβέλισαν καί τό ἡμερολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰσαγαγόντες τό Παπικόν καί βλασφημοῦντες τήν παράδοσιν τῆς ‘Εκκλησίας ὡς πεπλανημένην. Τούς δέ θεοπνεύστους Πατέρας πλαγίως ἀπεκάλεσαν ὄργανα «τῶν ψαράδων καί τῶν μπακάληδων» (ὅρα ἐπίσημον δελτίον τῆς ‘Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «’Εκκλησία» ἀριθμ. 28 τοῦ 1924 καί Συνοδικήν ‘Εγκύκλιον ‘Ιουλ. 1924 Βουκουρεστίου).
Ἑπόμενον λοιπόν ἦτο νά ἀντιστῶσιν εἰς τήν ἔκνοον ταύτην ἀσέβειαν οἱ Γνήσιοι ‘Ορθόδοξοι, ὄχι μόνον εἰς τήν προσφιλῆ ἡμῶν Πατρίδα, ἀλλά καί ἀλλαχοῦ, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ἡ ἐφημερίς UNIVERSOYL 17 Ίανουαρίου 1932 ἀνακοινοῦσα ὅτι, ὁλόκληροι αἱ ἐπαρχίαι τῆς Βουκοβίνας, Μολδαυϊας καί Βεσσαραβίας, δηλαδή τά ἑκατομμύρια ἐκεῖνα, ἅτινα ἀναφέρει ἐν τῶ πρός τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἑλλάδος ὑποβληθέντι τῶ 1929 ὑπομνήματι αὐτοῦ ὁ Σ. Μητροπολίτης Κασσανδρείας κ. Εἰρηναῖος, παρ’ ὅλας τάς διώξεις ἑώρτασαν καί ἐφέτος τό Νέον ἔτος κατά τό ‘Ορθόδοξον Παλαιόν Ἡμερολόγιον.
‘Ορθῶς δέ εἰς τό ἀνωτέρω Ὑπόμνημά του ὁ μνησθείς ἐπιφανής Μητροπολίτης Κασσανδρείας (σελ. 14 καί 15) ἀποδίδει εἰς τούς Μασσόνους τό ἐπικρατοῦν σήμερον καταστρεπτικόν φρόνημα παρά τοῖς πλείστοις τῶν διανοουμένων λαϊκῶν καί κληρικῶν, οἵτινες ἐν ὀνόματι τοῦ πολιτισμοῦ δῆθεν καί τῆς ἐπιστήμης διά τῶν συγχρονιστικῶν τάχα ἰδεῶν αὐτῶν ἀνυπολογίστως ἔβλαψαν καί παρέλυσαν τήν ‘Ορθόδοξον ‘Εκκλησίαν.
Ἡ σκανδαλώδης ἰδέα
Τήν σκανδαλώδη ἰδέαν περί παραποιήσεως τῆς Πατριαρχικῆς ἐγκυκλίου τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Β΄ τοῦ καταδικάσαντος τό Γρηγοριανόν Ημερολόγιον ἔρριψεν ἀορίστως τό πρῶτον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὡς Πρόεδρος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος πρός καθησύχασιν τοῦ πατάγου, ὅν ἤγειρε τό ἀνωτέρω εἰρημένον πρός τήν Ἱεραρχίαν Ὑπόμνημα τοῦ Μητροπολίτου Κασσανδρείας, τό ἐλέγξαν δριμύτατα τήν καινοτομίαν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου. Καί καθώς γνωρίζομεν, ὅπως ὑφαρπασθῶσιν αἱ ὑπογραφαί τότε 44 Ἀρχιερέων εἰς τό κατά τοῦ ὑπομνήματος ἐκείνου συνταχθέν ἀνακοινωθέν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἐνήργησεν ἀκριβῶς ὅπως καί διά τήν ἀπόφασιν τῆς μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἡμερολογίου. Τότε παρεπλανήθη ἡ Ἰεραρχία ὅτι τήν μεταρρύθμισιν θά εἰσαγάγη ἡ ‘Εκκλησία ἡμῶν μετά συνεννόησιν ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, οὐχί δέ μόνον μετά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (ὅρα «Πραγματικήν ‘Αλήθειαν περί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ‘Ημερολογίου» κ. Γρηγορίου Εὐστρατιάδου, σελ. 41). Κατά τό 1929 πρός ἀπόκρουσιν τοῦ ὑπομνήματος τοῦ Μητροπολίτου Κασσανδρείας, τοῦ συγκλονίσαντος τούς Ἐκκλησιαστικούς κύκλους, ὀ Ἀρχιεπίσκοπος εἶπε πρός τήν Ἱεραρχίαν. «Σᾶς βεβαιῶ, ὡς ἱστορικός, ὅτι δέν εἶναι ἀληθῆ τά περί Πατριάρχου Ἱερεμίου λεγόμενα, περί καταδίκης τοῦ νέου Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου». Ἐν τούτοις ὁ ἴδιος ἄλλοτε, ὡς ἰστορικός καί πάλιν, ρητῶς ἐβεβαίου σύν τοῖς ἄλλοις καί τοῦτο: «... Τῶ ἔτει 1584 συγκροτηθείσης ἐν Κων/λει Συνοδικῆς διασκέψεως πρός ἀποκήρυξιν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἠμερολογίου, διά τοῦ ὁποίου ἐσκόπει ἡ Λατινική Ἐκκλησία νά παραπλανήση τούς Ὀρθοδόξους ...» καί «τῆς ἀποφάσεως ταύτης συμμετέσχε διά τοῦ Πατριαρχικοῦ αὐτοῦ κύρους καί ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος ὁ Δ΄, ὅστις μεταβάς εἰς Κων/λιν ἀποφαίνεται ὅτι μετά τήν καταδίκην τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ἐπανῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα» (Βλέπε «‘Εκκλησιαστικήν Ἱστορίαν Ἱεροσολύμων Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου», σελ. 842). Εἰς δέ τόν «Ἐκκλησιαστικόν Κήρυκα» 1918 τονίζει πάλιν ὁ ἱστορικός κ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ὅτι «ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐχαρακτηρίσθη ἡ μεταρρύθμισις τοῦ Ἡμερολογίου ὡς νεωτερισμός ἀντιβαίνων εἰς τούς Κανόνας καί Διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας». Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν δέν μᾶς λέγει τίποτε περί τῆς άντιφάσεώς του ταύτης μεταξύ ἐκείνων τά ὁποῖα ἔγραψεν ὡς ἱστορικός ἐν τῆ ἐκκλησιαστικῆ του Ἱστορία καί ἐκείνων τά ὁποῖα γράφει σήμερον κηρύσσων ἐλαφρᾶ τῆ συνειδήσει, ὅτι οὔτε ἀντικανονική εἶναι ἡ εἰσαγωγή τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐν τῆ ‘Εκκλησία, οὔτε κατεδικάσθη αὕτη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ἁπλῶς δῆθεν καταδικασάσης τόν τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα νεωτερισμόν ὡς ἀντιβαίνοντα εἰς τήν διάταξιν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Τό ἐντελῶς ἀστήρικτον κατά βάσιν ἀνακοινωθέν τῶν 44 Ἀρχιερέων, τό βεβαιοῦν ἐντελῶς ἀντίθετα τῶν ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὡς ἱστορικοῦ, διδαχθέντων διά τῆς Ἐκκλησιαστικῆς αὐτοῦ ἱστορίας, ἀνεσκεύασα τότε ἐγώ, ὡς ἐλάχιστος ἐν Μοναχοῖς Ἁγιορείταις κατά δύναμιν δι’ ἐπισήμων ἱστορικῶν μαρτυριῶν, τάς ὁποίας ἐδημοσίευσα ἐν ἰδιαιτέρῳ ἄρθρῳ μου εἰς τήν ἐφημερίδα «ΣΚΡΙΠ» τῆς 11ης Αὐγούστου 1927.
Ἱερά ὑποχρέωσις
Καί αἰσθάνομαι σήμερον ὑποχρέωσιν ἱεράν νά ἀνασκευάσω καί τά ἐν τῆ «Ἐκκλησία» οὐχί μετ’ εὐθύτητος καί ἱστορικῆς εἰλικρινείας ἀποτολμηθέντα δημοσιεύματα, καί νά ἀποδείξω, ὅτι καί ταῦτα πρός παραπλάνησιν τῶν πιστῶν ἐγράφησαν ἄνευ οὐδενός σοβαροῦ λόγου, μόνον καί μόνον ἵνα κλονίσωσι τήν ἐπί τά κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπί τάς διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας πίστιν τῶν χριστιανῶν καί ἵνα παραστήσωσι δῆθεν, ὅτι ἡ καινοτομία τοῦ Ἡμερολογίου δέν κατεδικάσθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ’ ὅτι μόνον δῆθεν διά τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα ἀπηγγέλθησαν καταδῖκαι καί ἀναθέματα. Ὄχι δέ μόνον δι’ ἐμαυτόν προσωπικῶς αἰσθάνομαι τήν ὑποχρέωσιν ὡς ἕλλην Μοναχός τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῆς Κιβωτοῦ ταύτης τῶν ἱερῶν παραδόσεων καί τῆς ἁγιωνύμου κορυφῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἔθνους ἡμῶν, περί τοῦ ὁποίου καί τῶν ἐν αὐτῶ Μοναχῶν μετά τόσης ἀνευλαβοῦς εἰρωνείας καί χλεύης ὁμιλεῖ εἰς τά περί ὧν πρόκειται ἄρθρα του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν, ἀλλά καί διά τούς «Ζηλωτάς Ἁγιορείτας», κατά τῶν ὀποίων κυρίως βάλλει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀλλ’ οἵτινες ὑπῆρξαν οἱ σημαιοφόροι τοῦ τελευταίου ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν ἱερῶν ἡμῶν παραδόσεων ἀγῶνος καί ὑπό τῶν ὁποίων μετά τόσου σθένους κατηγγέλθη ἡ παράτολμος καί ἀντικανονική τοῦ ‘Εκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου καινοτομία, διεσώθη ἡ ἰδέα τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἀνεκόπη ἡ ἀνίερος ὁρμή ὡρισμένων ‘Εκκλησιαστικῶν ‘Αρχηγῶν πρός ἀνατροπήν καί κατάλυσιν παντός ἀκρογωνιαίου λίθου τοῦ θείου οἰκοδομήματος τῆς ‘Ανατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά καί συνεκρατήθη καί ἡδραιώθη ἡ πρός τάς παραδόσεις τῆς ‘Εκκλησίας πίστις καί εὐλάβεια μυριάδων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί συνεπήχθη τό Κέντρον τῆς «Ἑλληνικῆς Θρησκευτικῆς Κοινότητος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν», τό ἀναγνωρισθέν ὑπό τῆς Πολιτείας καί ἐκπροσωποῦν τήν θρησκευτικήν συνείδησιν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς Ἑλλάδος Ὀρθοδόξων, τῶν μή ἀποδεξαμένων τήν ἀντικανονικήν καινοτομίαν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου, κατά τῶν ὀποίων ἐπίσης καί κατά τοῦ δημοσιογραφικοῦ αὐτῶν ὀργάνου ὁ «Κήρυξ», τόσα βέλη ρίπτει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν.
Δέν ἦτο δυνατόν νά ἀφήσωμεν νά χλευάζεται ἀνιέρως ὁ Μοναχισμός τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἐκεῖ ὅπου ἀνετράφημεν καί ἐξεπαιδεύθημεν ἱεροπρεπῶς καί ὑπό τήν ἱεράν σκιάν τοῦ ὁποίου γαλουχηθέντες μέ τά νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνεπνεύσθημεν τό πρῶτον τήν πρός τήν ἀληθῆ θρησκείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν πρός τάς ἱεράς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἀκλόνητον πίστιν καί ἠσθάνθημεν τάς πρώτας συγκινήσεις τῆς θείας ἡμῶν λατρείας.
Τῶν «Ζηλωτῶν» τούτων τοῦ Ἁγίου Ὄρους τόν ἀγῶνα καί τήν σημασίαν αὐτοῦ ζητῶν νά μειώση ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν τούς παρουσιάζει εἰς τό ἄρθρον του ὡς «ἐλαχίστους καί ὀλίγους τινάς Ἁγιορείτας». Ἀλλ’ ὁ Σ. Μητροπολίτης Μαρωνείας κ. Ἄνθιμος ὁ μέ εἰδικήν ἐντολήν μεταβάς εἰς Ἅγιον Ὄρος, ἀσφαλῶς θά ἐπληροφόρησε τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν πόσοι καί ποῖοι εἶναι οἱ «Ζηλωταί» Ἁγιορεῖται. Καί ἀσφαλῶς θά ἀνέγνωσεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τήν ἐπίσημον Ἔκθεσιν τοῦ Μητροπολίτου Μαρωνείας πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τοῦ 1927 ἐν ἧ προκειμένου περί τῶν «Ζηλωτῶν», διαλαμβάνει καί τάς ἑξῆς: «Ἐάν θά προβῶμεν εἰς τόν διωγμόν τῶν Ζηλωτῶν θά προέλθη ἡ ἐρήμωσις τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἡ καταστροφή αὐτοῦ».
Διέδωκαν, λέγει ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος, οἱ «Ζηλωταί» διάφορα πλαστά κείμενα, περιέχοντα ἀναθέματα κατά τῶν παραδεχομένων τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον. Πάλιν καλά, ὅτι δέν λέγει «ἐπλαστογράφησαν» σήμερον τά κείμενα ταῦτα, ἀλλ’ ὅτι διέδωκαν προϋπάρχοντα δῆθεν πλαστά κείμενα. ‘Εάν δέν ὑφιστάμην τούς ἀγρίους διωγμούς τοῦ ‘Αρχιεπισκόπου ‘Αθηνῶν, ἄλλοτε μέν καταγγέλλοντός με ἐνώπιον τῶν Δικαστηρίων, ἄλλοτε δέ ἀξιοῦντος διοικητικῶς τήν «ραγδαίως καί ἀθορύβως» ἀπέλασίν μου, καί πάντοτε παριστάνοντός με ὡς ἀλλοδαπόν πρός δυσφημισμόν μου, ἐάν λέγω δέν ὑφιστάμην τούς διωγμούς αὐτοῦ, θά ἠδυνάμην κατά πλάτος νά ἀπαντήσω εἰς τά τελευταῖα αὐτοῦ ἄρθρα περί τῶν δῆθεν «πλαστῶν» κειμένων καί νά δημοσιεύσω φωτογραφίας διαφόρων κειμένων δημοσιευθέντων εἰς διαφόρους γλώσσας σχετικῶς μέ τήν Συνοδικήν ἀπόφασιν τῆς καταδίκης τοῦ Ἡμερολογίου. Τοῦτο θέλω πράξει ἐν καιρῶ, περιοριζόμενος σήμερον, ὡς ἐν ἀρχῆ εἶπον εἰς σύντομον ἀντέλεγχον τῆς πραγματείας αὐτοῦ ἐξ ὅσων πηγῶν εἶχον προχείρους.
Ἐν ἀρχῆ τῆς ἀρθρογραφικῆς πραγματείας αὐτοῦ ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν συκοφαντῶν τούς Ζηλωτάς ἁγίους Πατέρας ὅτι δι’ ἀνυπάρκτων δῆθεν ἀναθεματισμῶν κατά τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ἐτρομοκράτησαν τούς ἁπλοϊκούς εὐσεβεῖς, λέγει σοφιστικώτατα ὅτι: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὡς καί αἱ λοιπαί Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι (δηλαδή ὀ Μύρων καί ὁ Μεταξάκης) δέν παρεδέχθη τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον, ἀλλ’ ἐπέφερε μόνον διόρθωσιν πανθομολογουμένου σφάλματος τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου». ‘Εν τούτοις ἀντιφάσκων εὐθύς κατωτέρω εἰς τάς αὐτάς γραμμάς, ὁμιλεῖ περί συγχύσεως δῆθεν ἥτις θά ἐπήρχετο ἐκ τῆς εἰσαγωγῆς εἰς τό Κράτος τοῦ νέου πολιτικοῦ ἡμερολογίου, διότι «δέν ἦτο δυνατόν νά ὑπάρχωσι δύο ἡμερολόγια». Ὁμολογεῖ ἄρα ὅτι περί δύο ἡμερολογίων πρόκειται καί ὅτι καί ἡ Ἐκκλησία ἀπεδέχθη τό νέον Πολιτικόν ἡμερολόγιον. Θέλων δέ νά κολάση τοῦτο προσθέτει ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἠρκέσθη εἰς τήν διόρθωσιν «πανθομολογουμένου» δῆθεν σφάλματος τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου. Ἀλλά τί εἶναι τοῦτο; Δέν εἶναι ἀποδοχή τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου; Ἄν δέ δέν ἐτολμήθη ἀκόμη ἡ ἀλλαγή καί τοῦ Πασχαλίου ἐκ φόβου πρός τάς ρητάς ἀπαγορεύσεις τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἕπεται ἄρα γε ἐκ τούτου καί μόνον ὅτι δέν ἐγένετο ἀποδοχή τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου καί δέν ἀνετράπη ὅλη ἡ ἡμερολογιακή τάξις ἐν τῆ Ἐκκλησία.
Ἡ προσπάθεια τοῦ ‘Αρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν εἶναι νά πείση τούς ἁπλοϊκοτέρους καί τούς μή γνωρίζοντας τήν Ἐκκλησιαστικήν ἱστορίαν, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐάν ἀπέκρουσε πάντοτε τήν Γρηγοριανήν μεταρρύθμισιν τοῦ ἡμερολογίου, ἔπραξε τοῦτο διότι ἐζητεῖτο ἡ ἐπιβολή αὐτῆς πρός προσηλυτιστικούς σκοπούς καί τήν δι’ αὐτῆς ἀνατροπήν τῆς περί τῆς Ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ἀποφάσεως τῆς Α΄Οἱκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἈΑθηνῶν ἀποφεύγει νά εἴπη καί ζητεῖ νά ἀποκρύψη ὅτι ἀπό τόν 16ον αἰῶνα, ὅτε εἰσήχθη τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατεδίκασε τοῦτο διά πολλῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων. Τονίζει μόνον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὅτι οὐδεμία Σύνοδος καί οὐδείς Πατριάρχης ἐξέδωκεν ἀνάθεμα σχετικῶς πρός τό Ἡμερολόγιον!
Ἄν ὅμως ἀποδειχθῆ διά κειμένων αὐθεντικῶν ὅτι τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον ἐν τῶ συνόλῳ του κατεδικάσθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, τί ἄρα γε εἶναι ἡ ‘Εκκλησιαστική αὐτή καταδίκη; Δέν εἶναι ἀπαγόρευσις τῆς παραδοχῆς αὐτοῦ; ’Εάν δέ ἀπηγορεύθη καί κατεδικάσθη ρητῶς ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον, νομίζει ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ὅτι ἡ καταδίκη αὕτη δέν ἔχει σημασίαν καί δύναται νά παροραθῆ, ἐφ’ ὅσον δέν ἐξεδόθη τυχόν ἀνάθεμα σχετικῶς πρός αὐτό; Ἡ καταδίκη καί ἀπαγόρευσις τοῦ φόνου, τῆς κλοπῆς, τῆς μοιχείας, τῆς ψευδομαρτυρίας ὑπό τῆς Ἐκκλησίας διά τήν μή ἔκδοσιν ἀναθέματος ὡς πρός ταῦτα, δύναται ἄρα γε νά ὑπερπηδηθῆ καί νά συγχωρηθῆ ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ παραβίασις τῶν θείων τούτων ἐντολῶν;
Ἀλλ’ ἡ καταδίκη ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ἐν γένει, αὐτή ἠμπόδιζεν ἐπί τόσους αἰῶνας τήν ἀποδοχήν αὐτοῦ, διότι ἐσεβάσθη ἡ Ἐκκλησία τῶν νεωτέρων χρόνων, τάς καταδικαστικάς διατάξεις τῶν Πατέρων τῆς ‘Εκκλησίας. Ὄχι δέ ἁπλῶς ἡ περί τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ἀπόφασις τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀπετέλει πρόσκομμα εἰς τήν ἀποδοχήν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου. ‘Απετέλει πρόσκομμα ἡ καταδίκη καθόλου τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου. Δέν ἀπέκρουσε λοιπόν ἁπλῶς ὡς θέλει νά πιστεύη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος - ἡ ‘Ορθόδοξος Ἐκκλησία – τήν Γρηγοριανήν μεταρρύθμισιν, ἀλλά τήν κατεδίκασεν. Αὐτός δέ οὗτος ὁ ζητῶν σήμερον νά ἀποκρύψη τήν καταδίκην ταύτην ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν, τήν διεκήρυξε ἄλλοτε, ὡς θά ἴδωμεν κατωτέρω, ἐν τῆ Ἐκκλησιαστικῆ του Ἰστορίᾳ.
Αἱ ἀποδείξεις
‘Αποδείξεις καί κείμενα περί τῆς ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καταδίκης τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ἔχομεν πολλά:
Καί πρῶτον, αὐτό τοῦτο τό κείμενον τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Β, πρός τούς ‘Αρμενίους, ἥν συνυπέγραψε καί ὁ Πατριάρχης ‘Αλεξανδρείας Σίλβεστρος, βοᾶ περί τῆς καταδίκης τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου καί ἀποδεικνύει ὅτι κατά τόν 16ον αἰῶνα, ὅτε ἐγένετο ἡ Γρηγοριανή τοῦ ἡμερολογίου μεταρρύθμισις, ἡ ‘Ορθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἀπέκρουσεν αὐτήν, ὡς ἰσχυρίζεται ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος, μόνον καί κυρίως διά τήν τολμηθεῖσαν ἀνατροπήν τῆς περί τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ἀποφάσεως τῆς Α΄ Οἱκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλά διότι, ὡς λέγει ὁ Πατριάρχης Ἱερεμίας, «κακῶς καί παρά τινων ἀστρονόμων τῆς Παλαιᾶς Ρώμης ἀφηρέθησαν αἱ δέκα ἡμέραι παρά τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός». «Πρός τοῖς ἄλλοις γε καί σύγχυσιν ἐν ἑαυτῶ περιέχει τό νέον αὐτῶν ἡμερολόγιον καί ἀνατροπήν ἀναθεωρούμενον». Δέν ἀπεκρούσθη λοιπόν ἡ μεταρρύθμισις τοῦ ἠμερολογίου μόνον διά τήν μετατροπήν τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ἀλλά ἀπεκρούσθη τό ὅλον ἡμερολόγιον (καλενδάριον ἤ ὠρολόγιον) διότι «ἔξω παντός λόγου τάς δέκα ἡμέρας τοῦ Ὀκτωβρίου οἱ ἀστρονόμοι τῆς Ρώμης ἐξέβαλον ἵνα φανῶσι μόνοι ὡς δοκεῖ τοῖς ἀνθρώποις ποιεῖν τι δόξης κενῆς ἕνεκα». Ἐνῶ δέ ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ἰσχυρίζεται ὅτι τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον μετερρυθμίσθη «διά τό πανθομολογούμενον αὐτοῦ σφάλμα» ὁ Πατριάρχης Ἱερεμίας εἰς τήν περί περί ἧς πρόκειται ἀπάντησίν του πρός τούς ‘Αρμενίους κραυγάζει: «Ὅθεν οὐδείς ὅλως νομισάτω ὅτι τούς παναρίστους ἐκείνους θείους Πατέρας διέλαθε τό δοκοῦν τοῦτο λάθος ἵνα παρά τῶν ἀστρονόμων τύχη βελτίονος διορθώσεως».
Ἀλλά πάντα ταῦτα παρέτρεξεν ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν βιαζόμενος νά ἀνακαλύψη δῆθεν πλαστότητα εἰς τό κείμενον τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου. Καί ἐνῶ διά νά ἀποδείξη τήν δῆθεν πλαστότητα αύτῆς παραθέτει ἐκ τοῦ «Τόμου Ἀγάπης» τοῦ Δοσιθέου Ἱεροσολύμων τό γνήσιον, ὡς λέγει κείμενον τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Ἱερεμίου πρός τούς ‘Αρμενίους, διαπράττει ὁ ἴδιος παράλειψιν καί παραποίησιν εἰς τό γνήσιον τοῦτο κείμενον παραλείπων ἐξ’ αὐτοῦ ὅσα ἀντιτίθενται πρός τούς μή ἀληθεῖς ἰσχυρισμούς του. Οὕτω παραλείπει ὁλόκληρον τόν τίτλον τοῦ κεφαλαίου καί τήν ἐπιγραφήν ἥν περιέχει ὁ «Τόμος ‘Αγάπης» τοῦ Δοσιθέου, εἰ ὅ μέρος ὑπάρχει τό κείμενον τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Ἱερεμίου. ‘Εκτός δέ τούτου παραλείπει τό μεγαλύτερον μέρος τοῦ κειμένου τούτου τό ἀναφερόμενον εἰς τήν κατάκρισιν τοῦ νέου Ἡμερολογίου. Τοῦτο ἀποτελεῖ παραποίησιν τῆς ἀληθείας, τήν ὁποίαν ἀφήνομεν νά σχολιάσουν οἱ ἀναγνῶσται. Παραθέτομεν δέ ἐνταῦθα ἡμεῖς ἐκ τοῦ «Τόμου ‘Αγἀπης» τοῦ Δοσιθέου, (σελ. 538 ) τό πλεῖστον μέρος τοῦ κειμένου τούτου, ἵνα καταδειχθῶσιν αἱ παραλειφθεῖσαι ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν περικοπαί.
Ὁ τίτλος τοῦ ὅλου κεφαλαίου τοῦ Δοσιθέου, ὁ ἐπαναλαμβανόμενος εἰς ὅλας τάς σχετικάς σελίδας εἶναι «Κατά τοῦ Λατινικοῦ Καλενδαρίου». Αὐτό καί μόνον θά ἤρκει ἵνα ἀποδείξη ὀρθήν τήν ἀντίληψιν, ὅτι τό ὅλον Καλενδάριον τῶν Λατίνων κατεκρίθη οὐχί δέ μόνον ἡ περί τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ἀνατροπή.
Ἔπειτα δέ τό κείμενον τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Ἰερεμίου τό καταχωριζόμενον εἰς τόν Δοσίθεον φέρει ἐπί κεφαλῆς αὐτοῦ τήν ἐπιγραφήν: «Περί τοῦ καινοτομηθέντος Καλενδαρίου παρά τῶν Λατίνων ἐπιστολαί τινές» προφανῶς δηλοῦν ὅτι περί τοῦ καινοτομηθέντος Καλενδαρίου ὑπάρχουσι καί ἄλλα κείμενα. Ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν καταχωρίζων πρός ἀντιπαραβολήν υτά δύο κείμενα, τό γνήσιον, ὡς λέγει, καί τό πλαστόν, εἰς μέν τό γνήσιον οὐδεμίαν σημειώνει Ἐπιγραφήν, εἰς δέ τό ὑπ’ αὐτοῦ ὀνομαζόμενον πλαστόν σημειώνει: «Σιγγίλιον Πατριαρχικόν κξαί Συνοδικόν. Περί τοῦ καινοτομηθέντος Καλενδαρίου πρό 12 ἡμέρας ἀρχίζειν τούς μῆνας». Καί οὕτω ἐνῶ ὁ Δοσίθεος σημειώνει ρητῶς ὡς ἐπιγραφήν «Περί τοῦ καινοτομηθέντος Καλενδαρίου», ταύτην ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καταχωρίζει εἰς τό δῆθεν πλαστόν κείμενον διά νά παραπλανήση τούς ἀναγινώσκοντας ὅτι τό «Περί τοῦ καινοτομηθέντος Καλενδαρίου»εἶναι πλαστή προσθήκη μή περιεχομένη εἰς τό γνήσιον κείμενον. ‘Αφοῦ δέ καταχωρίζει ὡς ἔχει, τόν πρόλογον τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Ἱερεμία, ἔπειτα θέτων ὀλίγα ἀποσιωπητικά τελειώνει τήν ὅλην ἐπιστολήν μέ τόν ἐπίλογον «Καί ταῦτα μέν ἡμεῖς πρός ἀμφότερα λέγομεν κλπ».
Τό κείμενον τοῦ Ἱερεμίου
Ἀλλά τό κείμενον τοῦ Ἱερεμίου εἶναι μακρότατον, ὁλόκληρον δέ τό ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου σκοπίμως παραλειφθέν μέρος, ὅπερ εἶναι σημαντικώτατον ἔχει ὡς ἑξῆς:
«... Δεύτερον καί ὑφηγούμεθα παντί χριστιανῶ Ὀρθοδόξῳ βουλομένω, ὡς οὐκ ἔστιν ἀσύστατον τό παρ’ ὑμῖν Πασχάλιον, ἀλλ’ ὡς ἀκόλουθον τοῖς ὁρισθεῖσι τῶν Ἁγίων Πατέρων, μένει ὀρθόν καί εἰς αἰῶνας σταθερόν διαμενεῖ, ἕως οὗ φυλάττει τήν τάξιν ἥν ἔλαχεν ἀπαρασάλευτον, ἀρίστως ἐσκεμμένην τοῖς θείοις Πατράσιν, ὧν οὐδείς τῶν νῦν οὔτε τήν ἐπιστήμην οἶδε τῆς ἀστρονομίας κατ’ ἐκείνους τούς ἀρίστους, οὔτε τόν ἁγιασμόν ἔχει, πλήν εἰ μή που δοκήσει, τά δ’ ἄλλα ἐστίν ἀληθείας μακράν. Τεσσάρων γε ὄντων τῶν τοῦ Πάσχα διορισμῶν, ὁ πρῶτος ἐντέλλεται, ὅτι δεῖ μετά τήν ἰσημερίαν τήν Ἐαρινήν τό Πάσχα τελεῖν. Ὁ δεύτερος ὅτι μή τήν αὐτήν ἡμέραν τῆς Ἰουδαϊκῆς τελετῆς. Ὁ τρίτος ὅτι οὐχ ἁπλῶς μετά τήν ἰσημερίαν ἀλλά τήν πρώτην μετ’ ἰσημερίαν Πανσέληνον. Ὁ τέταρτος, ὅτι καί μετά τήν Πανσέληνον εὐθύς, τῆς ἑβδομάδος τῆ πρώτη. Ὅθεν οὐδείς ὅλως νομισάτω ὅτι τούς παναρίστους ἐκείνους Πατέρας διέλαθε τό δοκοῦν τοῦτο λάθος, ἵνα παρά τῶν ἀστρονόμων τύχη βελτίονος διορθώσεως. Χάριτι τοῦ Χριστοῦ ἀπό τῆς Α΄ Συνόδου καί ἕως τοῦ νῦν ἀεί τό Πάσχα τό ἱερόν μετά τό νομικόν γίνεται καί ἐν Κυριακῆ, καί σύγχυσιν οὐκ ἔγνωμεν ἵνα εἰς διόρθωσιν ἀναστῶμεν.
Καλῶς γάρ διετυπώθη τοῖς ἁγίοις Πατράσι καί αἰωνίως διαμένει ἄπταιστον, κακῶς καί παρά τινων ἀστρονόμων τῆς Παλαιᾶς Ρώμης ἀφηρέθησαν αἱ δέκα ἡμέραι παρά τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Πρός τοῖς ἄλλοις γε καί σύγχυσιν ἐν ἑαυτῶ περιέχει τό νέον αὐτῶν ὠρολόγιον, καί ἀνατροπήν ἀναθεωρούμενον. Εἴ γε δι’ ὅλων ρλδ ἐνιαυτῶν νυχθήμερον ἕν συνάγουσιν, εὔδηλον ὅτι ἀπό τῆς Α΄ Συνόδου, ἡμέραι μόνον ἐννέα καί ὧραι παρά μισήν στιγμήν συνάγονται καί λείπεται. Εἰ καί δι’ ἑκατόν εἴκοσι χρόνων νυχθήμερον ἕν γενήσεται, ἔσονται ἡμέραι δέκα καί ὧραι δέκα, καί πλεονάζει. Τά τοιαῦτα καί ἐπισφαλῆ φαίνονται, ἀλλά καί κατά τούς τήν Ἐπιστήμην τά ἀστροθεάμονα δεινούς, τόν μέγαν Πτολεμαῖον καί ἄλλους, ἐσφαλμένα ταῦτα εὑρίσκονται.
Ἐν τριακοσίοις γάρ ἔτεσιν ἐκεῖνοι καί μικρόν τι πρός, νυχθήμερον ἕν συνάγεσθαι ἀποφαίνονται, καί τοῦτο οὐκ ἀπό τῆς τοῦ ἡλίου κινήσεως, ὁμαλήν γάρ ποιεῖται τήν κίνησιν καί ἀπαράκλιτον. ‘Αλλά παρά τήν ἀπαρίθμησιν τῶν ἡμερῶν τοῦ ἐναιυτοῦ καί κατά τούτους ἡμέραι τέσσαρες καί ὧραι πέντε καί στιγμαί ιβ ἀπό τῆς ἐν Νικαία καί δεῦρο γίνονται.
Καί τούτων οὕτως ἀναμετρουμένων καί τῆ Ἑλλήνων σοφία ἔτι ἀναδείκνυται, ὅτι ἔξω παντός λόγου τάς δέκα ἡμέρας τοῦ Ὀκτωβρίου, οἱ ἀστρονόμοι τῆς Ρώμης ἐξέβαλον, ἵνα φανῶσι μόνον ὡς δοκεῖ τοῖς ἀνθρώποις ποιεῖν τι δόξης κενῆς ἕνεκα, βέλτιον οὖν ἦν αὐτοῖς μή καινοτομεῖς καί ταῦτα μεταποιεῖν καί ταῖς Ἐκκλησίαις Χριστοῦ στάσεως οὐ μετρίας γίνεσθαι πρόξενοι, ἤ κἄν βίαν μή ἐπάγειν ἕνεκα τούτων, ὅπερ τολμῶσιν, οὐκ εὔλογον λογίζηται ὡς τοῖς ἀντεχομένοις τά καλῶς ὁρισθέντα τοῖς Ἱεροαγίοις πατράσιν, οὐ μόνον λελογισμένον ἀλλά καί θεῖον.
Καί ταῦτα μέν ἡμεῖς πρός ἀμφότερα λέγομεν σημειωσάμενοι καί τό ἀληθές».
(ᾳφπγ΄ ἔτος τό ἀπό Θεανθρώπου. Νοεμβρίου κ. Ἰνδικτιῶνος ιβ).
Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Ἱερεμίας Ὁ ‘Αλεξανδρείας Σίλβεστρος
Ἐκτός ὅμως τοῦ κειμένου τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου, ἐπικαλεῖται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος αὐτήν τήν Συνοδικήν πρᾶξιν τῆς ἐπί τοῦ αὐτοῦ Ἱερεμίου τοῦ Β΄, κατά τό ἔτος 1593 συνελθούσης Μεγάλης Συνόδου, ἥτις συνεκλήθη ὄχι μόνον πρός κύρωσιν τοῦ ἱδρυθέντος Ρωσικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά καί πρός ἀποβολήν τοῦ νέου Καλενδαρίου. Καί εἰς τήν καταχώρησιν τοῦ κειμένου τῆς πράξεως ταύτης, ἥν ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἰς τά ἄρθρα του λέγει ὅτι ἀντέγραψεν ἀπό τόν «Τόμον ‘Αγάπης» τοῦ Δοσιθέου, ἐτἠρησε τήν αὐτήν τακτικήν τῶν ... ἀποσιωπητικῶν, παραλιπών ὅσα μέρη τῶ ἦσαν ἀσύμφορα, ἐνῶ παραθέτει ὡς πλαστόν δῆθεν κείμενον τῆς αὐτῆς πράξεως, τήν συλλογήν διαφόρων περικοπῶν αὐτῆς ὑπάρχουσαν εἰς κώδικας διαφόρων Μονῶν.
Ἡ πρᾶξις τῆς ἐπί Ἱερεμίου Μεγάλης ταύτης Συνόδου ἧς μετέσχον ἀφ’ ἑνός μέν ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Μελέτιος Πηγᾶς, ἀντιπροσωπεύσας τόν Ἀντιοχείας ‘Ιωακείμ καί τόν Σωφρόνιον Ἱεροσολύμων, ἀφ’ ἑτέρου δέ 41 Ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι δημοσιευμένη εἰς τόν «Τόμον ‘Αγάπης» τοῦ Δοσιθέου ἐν σελ. 541. Ἔχει δέ καί αὕτη ἐν τῶ Τόμῳ ἐπικεφαλίδα τήν ἑξῆς: «Πρᾶξις Συνοδική ἒν ἧ καί ἀποβολή τοῦ νέου Καλενδαρίου, ἤτοι τῆς περί τό Πάσχα Λατίνων καινοτομίας»
Ἀκολουθεῖ εἶτα ὁ Πρόλογος, ὅν καταχωρίζει καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος εἰς χωριστήν στήλην ὀνομάζων αὐτήν «γνήσιον κείμενον». Ἀλλά λησμονῶν ὅτι ὁμιλεῖ περί γνησιότητος παραλείπει εὐθύς ἀμέσως ἐξ’ αὐτῆς ὁλόκληρον τήν ἀνωτέρω ἐπιγραφήν ἵνα ἀποφύγη τήν λέξιν «ἀποβολή τοῦ νέου Καλενδαρίου».
Μετά δέ τόν Πρόλογον ὑπάρχει τό ἑξῆς ἐκτενές κείμενον, τό ὁποῖον πάλιν ὁλόκληρον παραλείπει ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν.
«...... Μελέτιος ὁ Μακαριώτατος ‘Αλεξανδρείας εἶπεν. Οἴδατε ἀδελφοί, ὅτι χαρακτηριστικόν τῆς πρός τόν Σωτῆρα καί Θεόν ἡμῶν ἀγάπης ἡ ποιμαντική ἐστίν ἐπιμέλεια. Πέτρε γάρ φησί, φιλεῖς με, ποίμαινε τά πρόβατά μου, δι’ ἥν αἰτίαν καί ἡμεῖς πολλούς πολλάκις ἀγῶνάς τε καί κόπους καί κινδύνους ὑπεμείναμέν τε καί ὑπομένομεν, ὡς οἴδατε, καί νῦν γε ἐπειδή πρός ἡμᾶς γράμματα ἀπεστάλη, παρά τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ, τοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ ἡμῶν καί τῶν λοιπῶν ‘Αρχιερέων ἀξιοῦντα παραγενέσθαι ἡμᾶς εἰς Κωνσταντινούπολιν, τῆς Ἐκκλησίας τῶν ἀναγκῶν χάριν.
‘Εγώ γε καί τοῖς γράμμασι τοῖς ἀπό Μοσκοβίας τῆς ὀρθοδοξοτάτης παρά τοῦ εὐσεβεστάτου Θεοδώρου ἐντυχών, καί ἐκατέρου τῶν πραγμάτων ὑπερφροντίζων τῆς τε ἀνάγκης τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς βασιλικῆς ἀξιώσεως, παρακαλῶ τήν ὑμετέραν εὐλάβειαν ἀκριβῶς τά λεγόμενα παρ’ ἡμῶν σκεψαμένη συμψηφίσασθαι ἡμῖν περί τῶν λεχθησομένων, ὅπερ ἄν δίκαιον εἶναι φανῆ.
Πρῶτον τοιγαροῦν, ἐπειδή Θεοῦ χάριτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατηρτισμένη ὑπάρχουσα, καί κατά τά τῆς εὐσεβείας δόγματα τελείαν εἴληφε κατάστασιν ἐν τοῖς ὁρισθεῖσιν καί τρανωθεῖσιν ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος διά τῶν ‘Αποστόλων καί Πατέρων Ἁγίων, διαπρεψάντων ἐνταῦθα, ἐν τε τῆ Ἁγία Συνόδω τῶν τριακοσίων δέκα καί ὀκτώ Θεοφόρων Πατέρων τῶν ἐν Νικαίᾳ καί ταῖς καθεξῆς οἰκουμενικαῖς ἕξ Συνόδοις, μέχρι τῆς Ζ΄ τῆς τό δεύτερον ἐν Νικαίᾳ συναθροισθείσης ὡσαύτως καί ταῖς μεταξύ τῶν ἐπτά οἰκουμενικῶν κατά διαφόρους καιρούς συναχθείσαις τοπικαῖς τῶν Ὀρθοδόξων Συνόδοις.
Ἐπειδή τοίνυν τό τέλειον εἴληφεν ἡ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία, οὐ μόνον κατά τά τῆς θεογνωσίας καί εὐσεβείας δόγματα, ἀλλά καί κατά τήν ἱεράν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων κατάστασιν, δίκαιόν ἐστιν καί ἡμᾶς, πάντα νεωτερισμόν τῶν τῆς Ἐκκλησίας περιβόλων περιορίζειν, εἰδότες ὑπαιτίους γεγονέναι άεί τούς νεωτερισμούς τῆς τῶν Ἐκκλησιῶν συγχύσεως τε καί διαστάσεως, ἀλλά τοῖς ὅροις ἕπεσθαι τῶν Ἁγίων Πατέρων, τά παρ’ αὐτῶν δογματισθέντα ἀπαράτρωτα, δίχα προσθήκης ἥστινοσοῦν, καί χωρίς ἀφαιρέσεως ἐνστερνιζομένους κατά τόν πρῶτον τῆς Οἰκουμενικῆς ἑβδόμης Συνόδου κανόνα οὕτως ἔχοντα. «Τοῖς τήν ἱερατικήν ἀξίαν κλπ κλπ».
Ὁμιλεῖ λοιπόν καί ἡ Συνοδική αὕτη πρᾶξις ὄχι μόνον περί τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ἀλλά ἐν γένει περί ἀποβολῆς παντός νεωτερισμοῦ ἐν τῆ Ἐκκλησία, ἥτις πλέον, ὡς λέγει, ὑπάρχει κατηρτισμένη καί ἤτις «τό τέλειον εἴληφεν», δηλαδή ἔχει εἰς τήν τελειότητα καί τά δόγματά της καί τό ὅλον αὐτῆς καθεστώς ὡς πρός τήν τάξιν αὐτῆς, δηλαδή ὡς πρός τάς ἑορτάς της, τά τῆς νηστείας καί ἐν γένει τά τῆς θείας λατρείας. Νεωτερισμόν δέ ἀπόβλητον ἐννοεῖ προφανῶς τήν ἡμερολογιακήν μεταρρύθμισιν, ἐξ’ αἰτίας τῆς ὁποίας προεκλήθη ἡ Συνοδική αὕτη πρᾶξις.
Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία
Ὅτι κατεδικάσθη ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὄχι μόνον ἡ ἀνατροπή τοῦ Πασχαλίου, ἀλλ’ ἐν γένει ἡ εἰσαγωγή τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί ἀπεκρούσθη οἱαδήποτε διόρθωσις τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου βεβαιοῖ κατηγορηματικῶς ἡ Ἐκκλησιαστική Ἱστορία διερμηνεύουσα τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τήν κοινήν συνείδησιν αὐτῆς. ‘Εν τῆ ‘Εκκλησιαστικῆ Ἱστορία Μελετίου ἀρχαίου Μητροπολίτου Ἀθηνῶν ἐν Τόμῳ 3ω καί ἐν σελίδι 402 7 9 σημειοῦνται τά ἑξῆς: «Πατριαρχεύοντος τούτου τοῦ Ἱερεμίου σύνοδος Μητροπολιτῶν συνήχθη ἐν Κων/λει τῶ αφπγ΄ (1583) ἐπιδημεύσαντος καί Σιλβέστρου τοῦ ‘Αλεξανδρείας, ἥτις κατακρίνασα τό καινοτομηθέν ὑπό Γρηγορίου τῆς Ρώμης Καλενδάριον, δέν τό ἐδέχθη κατά τήν αἴτησιν τῶν Λατίνων».
Τήν αὐτήν πληροφορίαν περί καταδίκης τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου μᾶς δίδει ἡ ‘Εκκλησιαστική Ἱστορία τοῦ Φιλαρέτου Βαφείδου, Μητροπολίτου Διδυμοτείχου, ἐν Τόμῳ 3ω, (1453 – 1908) ἐν σελ. 124 -125 γράφουσα περί τῆς ἐκδοθείσης τῶ 1583 ἐπιστολῆς τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Β΄ ἥτις, ὡς λέγει ὁ Βαφείδης, ἐγράφη συνεπείᾳ τῆς κατά τό ἔτος ἐκεῖνο συγκροτηθείσης ἐν Κων/λει Συνόδου καί ἥτις κυρίως, λέγει ὁ Βαφείδης, καταδικάζει τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον. Παρακατιών δέ ὁ αὐτός ἱστορικός λέγει: «Ὁμοίως κατά τό 1587 συνεκροτήθη Σύνοδος ἐν Κων/λει, ἐν ἧ παρόντων Ἱερεμίου τοῦ Β΄, Μελετίου τοῦ Πηγᾶ καί τοῦ Ἱεροσολύμων Σωφρονίου κατεκρίθη τοῦ Ἡμερολογίου ἡ διόρθωσις ὡς ἐπισφαλής καί οὐκ ἀναγκαία, πρόξενος δέ μᾶλλον πολλῶν κινδύνων.
Αὐτός οὗτος ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν κ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ὠς Καθηγητής τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας ἐν τῆ «περί τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων» συγγραφῆ του (σελ. 482) ἀναφέρει περί τῆς καταδίκης τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπί Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων γράφων ἐπί λέξει: «Ἕνεκα τῆς πάλης αὐτῆς ἐξῆλθεν ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος ὁ Δ΄ εἰς περιοδείαν τῶ 1584 πρός συλλογήν ἐράνων, μεταβάς δέ εἰς Κων/λιν τῶ ἔτει ἐκείνω συμμετέσχε τῆς ἐκεῖ συγκροτηθείσης συνοδικῆς διασκέψεως πρός ἀποκήρυξιν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου.... Τῆς ἀποφάσεως ταύτης συμμετέσχε διά τοῦ Πατριαρχικοῦ αὐτοῦ κύρους καί ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος, ὅστις ἀποφαίνεται ὅτι μετά τήν καταδίκην τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου μετέβη εἰς Ἱεροσόλυμα». ὁ αὐτός δέ Ἀρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν ἐν ἔτει 1918 δημοσιεύσας ἐν τῶ «Ἐκκλησιαστικῶ Κήρυκι» Ἀθηνῶν πραγματείαν του περί τοῦ Ἡμερολογίου καί σχολιάζων τήν γνωστήν πρός τόν Δαπόντε Δόγην τῆς ‘Ενετίας ἐπιστολήν τοῦ Πατριάχρου (Ἱερεμίου τοῦ Β΄) χαρακτηρίζει ὡς ἄριστα τήν θέσιν ἥν εὐθύς κατέλαβεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπέναντι τῆς Γρηγοριανῆς τροποποιήσεως τοῦ Ἡμερολογίου. Θεωρεῖται αὕτη ὑπ’ αὐτῆς ὡς μία τῶν «πολλῶν καινοτομιῶν τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, παγκόσμιον σκάνδαλον καί αὐθαίρετος τῶν Ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων καταπάτησις».
Ὁ νεώτερος ‘Ιστορικός καί δεινός Κανονιολόγος Σεβ. Μητροπολίτης Κασσανδρείας διά προτάσεώς του, ἥν ὑπέβαλεν εἰς τήν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος τῶ 1929, ὑπογεγραμμένης καί ὑπό τῶν Δρυινουπόλεως καί Δημητριάδος, ὡς καί διά τοῦ ὑποβληθέντος είς αὐτήν μακροῦ ὑπομνήματός του, κατήγγειλε τό Νέον Ἡμερολόγιον ὡς ἔργον ἀσεβείας ἔναντι τῶν ἑπτά Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ὡς ὑποσκάπτον τά θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας. ‘Εβεβαίουν δέ οἱ ἀνωτέρω τρεῖς Ἱεράρχαι εἰς τήν ὑποβληθεῖσαν ὑπ’ αὐτῶν πρότασιν, ὅτι πάντες οἱ Πατριάρχαι τῆς κατά Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν κοινῆ Συνόδῳ ἐπί Ἱερεμίου τοῦ Τρανοῦ καί λοιπῶν ἀπέκλεισαν δι’ ἀναθέματος τήν ἀποδοχήν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου. Ὁ δέ Σεβ. Μητροπολίτης Κασσανδρείας χαρακτηρίζει ἐν τῶ ὑπομνήματι του ἐκείνω τήν γενομένην ἡμερολογιακήν διόρθωσιν ὡς «παράτολμον καί ἀντικανονικήν πρᾶξιν».
Ὁ Ρῶσος ‘Αρχιμανδρίτης Πορφύριος Οὐσπένσκι, κατά τό ἔτος 1880 ἐδημοσίευσε εἰς τά Ρωσικά περιοδικά καί τά Πρακτικά τῆς Μεγάλης Συνόδου 1583-1593 καί τήν ἀπόφασιν ἤ Σιγγίλιον ἐπί Ἱερεμίου τοῦ Β΄. ‘Αντέγραψε δέ ταῦτα οὐχί ἐκ τῶν κωδίκων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλ’ ἐκ τῆς Μεγάλης Βιβλιοθήκης τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἔνθα ὑπάρχουν ἐν χειρογράφω κώδικι τά ἄνω στοιχεῖα περί τῆς καταδίκης τοῦ Νέου Ἡμερολογίου. Καί πάντα ταῦτα ἐδημοσίευσεν ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ρουμανίας εἰς τά ἐπίσημα περιοδικά αὐτῆς «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ» ἀριθμ. 11/1880 καί «ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ἀριθμ. 12/1881 ὑπό τόν τίτλον: «ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΛΕΝΔΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΠΑ».
Καί ταῦτα ἐδημοσιεύθησαν εἰς τήν Ρουμανίαν ἀκριβῶς καθ’ ἥν ἐποχήν στενοκέφαλοι τινές νεωτερισταί ἠθέλησαν νά κάμουν λόγον περί ἀλλαγῆς τοῦ Ὀρθοδόξου Ἡμερολογίου. ‘Αλλ’ ἡ παρουσία τῶν ἄνω ἐπισήμων ἐγγράφων περί καταδίκης τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ἐχαλιναγώγησε τάς καινοτομικάς ὁρμάς των. Ἐπί πλέον δέ ἡ Σύνοδος ἐπί τῆ βάσει τούτων καθαρά ἐδήλωσεν ὅτι «Οὐδεμία ‘Εκκλησία δύναται νά μεταβάλη τό Ὀρθόδοξον Ἡμερολόγιον ἄνευ κινδύνου νά γίνη σχισματική ἐν σχέσει πρός τάς ἄλλας ‘Ορθοδόξους Ἐκκλησίας».
Παράτολμος αὐθαιρεσία
Ὅταν τοιαύτας ἀναμφισβητήτους ἱστορικάς μαρτυρίας καί ὁμολογίας καί ἀποφάνσεις ἔχομεν περί τῆς ‘Εκκλησιαστικῆς καταδίκης τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς καινοτομίας ἀντιβαινούσης εἰς τό πνεῦμα τῶν διατάξεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, δέν εἶναι αὐθαιρεσία παράτολμος καί ἀντίθετος πρός τήν ἱστορικήν ἀλήθειαν, ψευδής δέ διακήρυξις, τό γραφόμενον καί ἐπαναλαμβανόμενον στομφωδῶς ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ὅτι «οὐδέποτε κατεδικάσθη ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας τό νέον ἡμερολόγιον» καί ὅτι δέν ἀπεκλείση ὑπ’ αὐτῆς πᾶσα διόρθωσις τοῦ ‘Ιουλιανοῦ; Εἶναι βέβαιον καί ἀναμφισβήτητον ὅτι μεταβολή τοῦ Πασχαλίου ἐξυπονοεῖ μεταβολήν τοῦ Ἡμερολογίου, ἤτοι παντός τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ συστήματος καί τοῦ ὑπολογισμοῦ τῆς ἐνιαυσίου περιόδου καί τῶν κινητῶν ἐορτῶν΄ καί ἀντιθέτως μεταβολή τοῦ ἡμερολογίου, ἐξυπακούει ἀπαραιτήτως τήν μεταβολήν τοῦ Πασχαλίου, διότι τό Πασχάλιον τῆς Ἐκκλησίας ὁλόκληρον εἶναι προσηρμοσμένον ἐπί τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, ὡς εἶναι προσηρμοσμένον ἐπ’ αὐτοῦ τό ἑορτολόγιον ὅλου τοῦ ἔτους. ‘Επίσης προκύπτει ἐξ’ ὅλων τῶν κειμένων Συνοδικῶν Πράξεων καί Πατριαρχικῶν ἀποφάσεων, ἐξ’ ὅλων τῶν λόγων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὅτι ἡ ἀνατροπή τῆς ἑορτῆς τοῦ Πασχαλίου καί ἠ διόρθωσις τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου ταυτίζονται, διότι οἱ ὁμιλοῦντες περί μεταβολῆς τοῦ Πάσχα ὁμιλοῦσι περί τοῦ «νέου Καλενταρίου» καί «τἀνάπαλιν».
Τό ὅλον, τό κύριον θέμα, εἶναι τό ἡμερολόγιον καί τό μέρος, τό ἐξαρτώμενον ἀναποστάστως ἐκ τοῦ ἡμερολογίου, εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα. Οὐδείς ἐσκέφθη νά χωρίση τό Πάσχα ἀπό τόν ὅλον ἠμερολόγιον καί οὐδείς Πατήρ, οὐδεμία Σύνοδος, οὐδεμία Πατριαρχική Πρᾶξις διακρίνει ὡς πρός τήν καταδίκην τόν νεωτερισμόν τῆς διορθώσεως τοῦ Πασχαλίου ἀπό τόν νεωτερισμόν τῆς διορθώσεως τοῦ Ἡμερολογίου. Ἀμφότερα εἶναι ἀλληλένδετα ἐξαρτώμενα τό ἔν ἐκ τοῦ ἄλλου. Τό πνεῦμα δέ ὅλων τῶν σχετικῶν Κανόνων καί τῶν συνοδικῶν πράξεων καί Πατριαρχικῶν ἀποφάσεων εἶναι ρητή κατάκρισις καί καταδίκη τοῦ Παπικοῦ νεωτερισμοῦ, ἤτοι τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, ὡς ἀνατρέποντος τήν καθεστηκυίαν τάξιν καί συνήθειαν ἐν τῆ Ἐκκλησία.
Ὅταν ταῦτα εἶναι ἀναμφισβήτητα καί εἶναι ἐπίσης ἀναμφισβήτητον ὅτι διά Συνοδικῶν ἀποφάσεων καί ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν διατάξεων ὁρίζονται ἀναθεματισμοί καί ἀφορισμοί διά τήν μετατροπήν τοῦ Πασχαλίου, ἥτις γενικῶς κατεκρίθη καί κατεδικάσθη ἐκκλησιαστικῶς, δέν εἶναι αὐτονόητον καί καταφανές ὅτι αἱ καταδῖκαι καί τά ἀναθέματα τά ἀπαγγελθέντα κατά τῆς καινοτομίας τοῦ Πασχαλίου εἶναι συγχρόνως καταδῖκαι καί ἀναθέματα ἀπαγγελθέντα κατά τῆς διορθώσεως τοῦ Ἱουλιανοῦ ἡμερολογίου τῆς συνεπαγομένης τήν ἀνατροπήν τοῦ ὅλου Πασχαλίου κύκλου;
Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ὁμιλεῖ περί «κεκρατηκυίας συνηθείας» ἐν τῆ Ἐκκλησία καί ἀναφωνεῖ: «Μή καινοτομίαν καί ἀφαίρεσιν ποιήσασθαι τῆς εὐσεβῶς ἐν ἡμῖν κεκρατηκυίας συνηθείας. Τά γάρ παραδοθέντα ἐν τῆ Καθολικῆ Ἐκκλησία οὔτε προσθήκην, οὔτε μείωσιν ἐπιδέχεται, μεγίστη γάρ τόν προστιθέντα ἤ τόν ἀφαιροῦντα τιμωρία δεσμοῖ. Ἐπικατάρατος γάρ φησίν, ὅς μετατίθησιν ὅρια πατέρων αὐτοῦ». Δέν εἶναι τοῦτο φοβερά καταδίκη καί ἀναθεματισμός καί κατάρα κατά τῶν ἀποτολμώντων πᾶσαν καινοτομίαν εἰς τήν «κεκρατηκυίαν συνήθειαν» καί δή εἰς τό τῆς Ἐκκλησίας ἡμερολόγιον;
Ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἐκτός τῶν Πρακτικῶν αὐτῆς ἐξέδωκε καί τόν Ὅρον αὐτῆς, ὅστις περιφρουρεῖ τούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας καί τήν παράδοσιν αὐτῆς. Καί εἰς τόν Ὅρον τοῦτον περιλαμβάνεται καί ἠ ἑξῆς διάταξις: «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ‘Εκκλησιαστικήν ἔγγραφόν τε ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα». Τό δέ «Συνοδικόν» τοῦ Τριωδίου τό ἀναγινωσκόμενον ἐν τῆ Ἐκκλησία κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας μεταξύ τῶν ἀναθεμάτων περιλαμβάνει τά ἑξῆς: «Ἅπαντα τά παρά τήν ‘Εκκλησιαστικήν παράδοσιν καί τήν διδασκαλίαν καί ὑποτύπωσιν τῶν ἁγίων καί ἀοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα, ἤ μετά ταῦτα πραχθησόμενα ‘Ανάθεμα γ΄».
Δύναταί τις νά εἴπη σοβαρῶς, λελογισμένως καί ἐν καλῆ πίστει, ὅτι αἱ ἀνωτέρω τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Διατάξεις δέν ἐφαρμόζονται καί διά τήν ἀθέτησιν τῆς περί τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου τῆς ‘Εκκλησίας συνηθείας καί παραδόσεως;
Ἀναφωνῶν ὀ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων ὅτι «Τέσσαρα μεγάλα θηρία ἐγέννησεν ὁ ΣΤ αἰών, τήν αἵρεσιν τοῦ Λουθήρου, τοῦ Καλβίνου, τῶν Γιεζουβιτῶν καί τήν αἵρεσιν τοῦ νέου Καλενδαρίου, κατά τῆς ὁποίας ἀπεφάνθη ἡ ἐν Κων/λει Μεγάλη Σύνοδος ἐπί τοῦ Ἱερεμίου» δέν διερμηνεύει τήν κρατοῦσαν τότε ἐκκλησιαστικήν συνείδησιν, τό πνεῦμα καί τό νόημα τῶν ‘Εκκλησιαστικῶν διατάξεων, καθ’ ἅς καί ἠ μεταρρύθμισις τοῦ Ἡμερολογίου εἶναι καταδικασθεῖσα καί ἀναθεματισθεῖσα αἵρεσις καί ὅτι οἱ ἀκολουθήσαντες τό νέον Παπικόν ἡμερολόγιον ὑπόκεινται εἰς τήν αὐτήν μετά τῶν αἱρετικῶν κατάκρισιν;
Δέν εἶναι δυνατόν νά δεχθῶμεν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου, ὁ ἱστορικός συγγραφεύς δέν κατανοεῖ τά ἀνωτέρω, τά ὁποῖα ὁ ἴδιος ἄλλοτε ἐδίδαξε καί ἐκήρυξε. Δέν εἶναι δυνατόν νά μή ἔχη ὀρθήν ἀντίληψιν περί τῆς σοβαρότητος, τῆς καταδίκης καί τοῦ ἀναθεματισμοῦ τῆς καινοτομίας τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου. Τόσον εἶναι βέβαιον ὅτι θεωρεῖ τό ‘Εκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον σοβαρώτατον ζήτημα δυνάμενον νά συνεπαγάγῃ τό ἀνάθεμα, ὥστε ὁ ἴδιος πρό τινων ἐτῶν ὡς Πρόεδρος τῆς Ι. Συνόδου ἀντιθέτως πρός ὅ,τι σήμερον κηρύσσει, ἀναθεμάτισε καί ἀφώρισε εὐσεβεστάτας μοναχάς τῆς Τήνου διότι εἶχον τό σθένος νά ἀκολουθῶσι τό ἐκ παραδόσεως αἰώνων ἐφαρμοζόμενον Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον.
Εἶναι φαρισαϊκή προσήλωσις εἰς λέξεις καί γράμματα νά ἀποφαινώμεθα ὅτι διά τήν διόρθωσιν τοῦ Ἡμερολογίου δέν ἀναφέρεται ἡ λέξις «ἀνάθεμα» εἰς τάς Πατριαρχικάς ἀποφάσεις. Διότι τί ἄλλο σημαίνουν αἱ ἀπαντώμεναι εἰς τάς ἀποφάσεις ταύτας ἐκφράσεις «ἀπέκρουσεν», «ἀπέβαλεν», «κατέκρινεν», «κατεδίκασεν» τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, εἰμή ἀποδοκιμασίαν καί ἀναθεματισμόν.
Ὁ ἀναγινώσκων τήν ‘Αρθρογραφικήν ἐπίθεσιν τοῦ ΄Αρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κατά τῶν Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν καί βλέπων μετά πόσης εὐκολίας καί ἀποφθεγματικότητος ὁμιλεῖ οὗτος περί πλαστότητος καί παραποιήσεως ἱερῶν κειμένων ὑπ’ αὐτῶν καί ὅτι παραθέτει εἰς ἀντιβολήν φωτοτυπημένα κείμενα γνήσια δῆθεν καί πλαστά νομίζει ὅτι πρόκειται περί ἀποκαλύψεως κανενός φοβεροῦ ἐγκλήματος, περί προσβολῆς τοῦ Ὁμοουσίου τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἤ περί παραχαράξεως τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως; Καί ἀπορῶν ἐρωτᾶ: Ἀλλά τί ἔπραξαν τέλος πάντων οἱ Ζηλωταί Μοναχοί, ὁ Ἰάκωβος Νεοασκητικώτης - ὁ κατά τόν Ἀρχιεπίσκοπον αὐτουργός τῆς Πλαστογραφίας, μιᾶς Συνοδικῆς ἀποφάσεως – καί οἱ νεώτεροι ἁγιορεῖται Ζηλωταί; Ποῖον ἰδοτελῆ σκοπόν ἐπεδίωκον διά νά διαπράξουν τοιοῦτον ἔγκλημα; Ἦσαν τάχα ὄργανα προπαγάνδας ἀντιθρησκευτικῆς; Ἦσαν ἄπιστοι καί ἐμπαῖκται τῶν θείων Πατέρων; Ἤ ἦσαν λαοπλάνοι καί ἐκμεταλλευταί;
Τίποτε ἐξ’ αὐτῶν ἀπολύτως. Οἱ Ζηλωταί Ἁγιορεῖται δέν ἔπραξαν τίποτε ἄλλο ἤ νά ἐπαναλάβουν καί νά διαδώσουν καί νά ἐξάρουν τάς Συνοδικάς πράξεις καί Πατριαρχικάς ἀποφάσεις, ἅς εὗρον εἰς Κώδικας καί βίβλους τοῦ ΙΣΤ αἰῶνος καί τῶν μετέπειτα. Καί αἱ ἀποφάσεις αὗται καί αἱ Συνοδικαί πράξεις - ἀναμφισβήτητα ἱστορικά κειμήλια – καταβοῶσι τῆς καινοτομίας τοῦ Παπικοῦ Ἡμερολογίου, καί τήν καταδικάζουν καί ἀναθεματίζουν τούς ἀκολουθοῦντας αὐτήν. Ἄν ὁ Ἰάκωβος Νεοασκητιώτης καί οἱ Ζηλωταί Ἁγιορεῖται συλλέξαντες ἐπιμελῶς πάντα ταῦτα τά ἔγγραφα τά ἐπέγραψαν ὡς «Σιγγίλια», ἤ ὡς «πράξεις», ἤ ὡς «ἀποφάσεις», ἤ ὡς «Κανόνας», ἤ ἄν συνέταξαν περιλήψεις αὐτῶν, ἤ ἄν τάς ἐφωτοτύπησαν, ἤ ἄν τάς διένειμαν εἰς φυλλάδια διά τούς πιστούς, ὅμως δέν ἠλλοίωσαν οὔτε τήν οὐσίαν, οὔτε τό πνεῦμα καί τήν ἔννοιαν αὐτῶν, ὥστε νά κατηγορῶνται ὡς πλαστογράφοι.
Ποῖον συμφέρον εἶχεν ὁ Ἰάκωβος Νεοασκητικώτης νά πλαστογραφήση τά περί τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου κείμενα ἀφοῦ τότε δέν εἶχεν ἀνακινηθῆ τό ἡμερολογιακόν ζήτημα καί οὐδείς εἶχε σκεφθεῖ διά τήν εἰσαγωγήν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου; Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἐν τούτοις μέ ὅλην τήν κακήν προσπάθειάν του καί τάς φωτογραφικάς του πλάκας καί τάς κατά τῶν Ζηλωτῶν Πατέρων συκοφαντίας του, δέν ἀπέδειξε διά τῶν ἄρθρων του τίποτα ἀπό ὅσα κατηγορεῖ, ἠδίκησε δέ μόνον ἑαυτόν καί διέψευσε τήν φήμην του ὡς ἱστορικοῦ, ἐπιπολαίως καί ἀβαθῶς ἁλιεύσας ἀποκόμματα ἐγγράφων, κατασπαράξας δέ ταῦτα ἵνα τά ἀποδείξῃ πλαστά.
Εἰς ἀρχαιοτέρους χρόνους
Προσεπάθησεν ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν εἰς τά ἄρθρα του νά παραστήση ὅτι ἡ καινοτομία τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου εἶναι ἀσήμαντον πράγμα ἀποτελοῦν ἁπλῆν ἡμερολογιακήν διαφοράν 13 ἡμερῶν καί ψέγει τούς Ζηλωτάς Ἁγιορείτας ὅτι διά νά τρομοκρατήσουν τήν συνείδησιν τῶν ἁπλοϊκῶν ἀνεζήτησαν άναθέματα πάσης ἐποχῆς στρεφόμενα κατά τῶν αἱρετικῶν καί κατά τῶν νεωτεριστῶν, καί ἐδημοσίευσαν ταῦτα ὡς ἔχοντα σχέσιν μέ τήν διαφοράν τῶν 13 ἡμερῶν! Τοῦτο εἶναι τουλάχιστον ἁπλοϊκότης΄ διότι ἀπεδείξαμεν ἀνωτέρω, ὅτι καί οἱ μεταρρυθμισταί τοῦ ἡμερολογίου κατεδικάσθησαν, καί πᾶς νεωτερισμός ὡς ἀθετῶν τήν ‘Εκκλησιαστικήν πρᾶξιν καί παράδοσιν ἀναθεματίσθη. Ἀλλ’ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπινοεῖ διά τῶν ἄρθρων του καί ἄλλο ἀβάσιμον καί ἀβαθές ἐπιχείρημα ὅτι τάχα ἐν ἀρχαιοτέροις χρόνοις ἡ Ἐκκλησία, καθ’ ὅ εἶχε δικαίωμα, ἐν τῆ μερίμνη περί τῶν πιστῶν καί διεκνύουσα τάχα ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν καί τοῦ χρόνου τῶν ἑορτῶν οὐδαμῶς θίγουσα τά δόγματα αὐτῆς ἐκανόνισε μέν τά τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ἀσχέτως πρός οἱανδήποτε ἡμερομηνίαν, μετέθηκε δέ τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων ἀπό τίς 6 Ἰανουαρίου εἰς τήν 25 Δεκεμβρίου, τήν ἑορτἠν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπό τήν 28 Δεκεμβρίου εἰς τήν 29 Ἰουνίου κλπ.
Λησμονεῖ ὅμως ἤ θέλει νά λησμονῆ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅτι ἡ Ἐκκλησία καθ’ ἥν ἐποχήν μετέθετε τάς ἀνωτέρω ἑορτάς δέν ἦτο ἀκόμη πλήρως κατηρτισμένη καί δέν εἶχεν ὁλοκληρώσει διά τῶν ἐπτά Οἱκουμενικῶν Συνόδων τό καθεστώς αὐτῆς. Ἀφ’ ἧς ὅμως ἐθέσπισε τό καθεστώς αὐτῆς καί ἀφοῦ καταρτισθεῖσα πλήρως «τό τέλειον εἴληφεν» ὡς λέγει ἡ Συνοδική πρᾶξις τοῦ Ἱερεμίου, καί ἀφοῦ ὕψωσεν ὡσεί δόγμα τάς παραδόσεις καί τάς συνηθείας αὐτῆς καί ἀνεθεμάτισε πάντα νεωτερισμόν καί πᾶσαν παράβασιν αὐτῆς, οὐδεμίαν ἀπολύτως ἐπέφερε μεταβολήν εἰς τάς ἑορτάς. Καί διά τοῦτο τό ἑορτολόγιον τῆς Ἐκκλησίας προσηρμοσμένον εἰς τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον ἔμεινεν καί κατά τούς δ΄ καί ε΄ αἰῶνας ἀναλλοίωτον, διότι οὐδείς ἄνευ νέας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, εἶχε τήν τόλμην νά κάμνη μεταθέσεις ἑορτῶν, ὑποπίπτων ὡς νεωτεριστής εἰς τάς ἀπαγορεύσεις καί τά ἀναθέματα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Λέγει ἀκόμη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὅτι ἀπό αἰῶνος, ὅτε ἐγένοντο αἱ ἀνωτέρω μεταθέσεις ἑορτῶν τινῶν, μέχρι τῆς ἐποχῆς καθ’ ἤν ἔληξαν καί αἱ περί τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα διαφωνίαι, οὐδείς ἐτόλμησε νά εἴπη ὅτι ἀνετράπη ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Λέγει δέ τοῦτο, διότι οἵ τε Ζηλωταί Ἁγιορεῖται καί πάντες οἱ χριστιανοί οἱ μή δεχθέντες τήν καινοτομηθεῖσαν τελευταίως ἡμερολογιακήν ἀνατροπήν καί διά τοῦτο εὐλόγως καί δικαίως κληθέντες Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι, κατήγγειλαν καί κατεδίκασαν τήν διά τῆς αὐθαιρέτου εἰσαγωγῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου ἐπελθοῦσαν διαίρεσιν τῶν Ἐκκλησιῶν καί διάσπασιν τῆς ἑνότητος αὐτῶν. ‘Αλλά καί ἐν τῶ κεφαλαίῳ τούτῳ δέν λέγει τήν ἀλήθειαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν σοφιστευόμενος καί παραπλανῶν τούς ἀναγνώστας του. Διότι ἀείποτε μέριμνα τῶν Πατέρων ἦτο νά μή ἀνατραπῆ ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. ‘Ακριβῶς δἐ διά τήν ἐνότητα ταύτην ἐμερίμνησε ἡ πρώτη ἐν Νικαία Οἰκουμενική Σύνοδος, ἵνα ὡς διεκήρυξεν αὕτη: «Οἱ ἀνά πᾶσαν τήν Οἰκουμένην Χριστιανοί τόν αὐτόν ἑορτάζουσι χρόνον» καί διότι - ὡς γράφει εἰς τήν Συνοδικήν ἐπιστολήν του, ὀ Βασιλεύς Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας – εἶναι δεινόν καί ἀπρεπές «κατά τάς αὐτάς ἡμέρας ἐτέρους μέν ταῖς νηστείαις σχολάζειν, ἑτέρους δέ συμπόσια συντελεῖν... ».
Πῶς λοιπόν λέγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅτι οὐδείς ἐτόλμησε νά εἴπη εἰς τήν παλαιάν ἐποχήν ὅτι ἀνετρέπετο ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἐκ τῆς μεταθέσεως διαφόρων ἑορτῶν; Δέν διεμαρτύροντο οἱ Πατέρες ἀπό τοῦ τετάρτου ἀκόμη αἰῶνος διά τάς διαφοράς καί διαφωνίας μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐξ’ αἰτίας τῶν ἐν διαφόροις ἡμέραις τελουμένων ἑορτῶν καί νηστειῶν ὑπό ἐκάστης Ἐκκλησίας; Δέν διεμαρτύρετο ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὀ ἅγιος ‘Επιφάνιος Ἐπίσκοπος Κύπρου, ὀ Μακάριος Θεοδώρητος, ὁμιλοῦντες περί τῆς «χλεύης διά τήν ἐν τῆ Ἐκκλησία διαφωνίαν» περί τοῦ «ἐπικινδύνου καί ὀλεθρίου τῆς πρός τόν Θεόν άπειθείας ἐν τῆ πρός ἀλλήλους διαστάσει» καί περί τόσων ἄλλων ἐκδηλούντων διαμαρτυρίαν διά τήν καθημερινήν τότε ἀνατροπήν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας; Βεβαίως δέ ἀφοῦ ἔληξαν αἱ περί τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα διαφωνίαι καί ἀφοῦ μετά τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους καί τήν πλήρη κατάρτισιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαγιώθη ἠ Ἐκκλησιαστική ἑνότης ἐν τῆ Ὀρθοδοξίᾳ καί ἀπηγορεύθη δι’ ἀναθέματος πᾶσα καινοτομία, καί συνεπῶς πᾶσα μετάθεσις ἑορτῶν, οὐδεμία ἐδόθη πλέον ἀφορμή νά καταγγείλῃ τις τήν διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀλλ’ ἀφοῦ μετά τόσων αἰώνων ἑνότητα ἡ νεωτεριστική μανία ἡ καταλαβοῦσα καί τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί εἰσαγαγοῦσα ἄνευ κοινῆς συμφωνίας ἁπασῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τήν Γρηγοριανήν μεταρρύθμισιν διέσπασε τήν ἑνότητα ταύτην καί διήρεσε τούς Χριστιανούς εἰς τά τῆς λατρείας αὐτῶν, πῶς ἦτο δυνατόν οἱ γνήσιοι ‘Ορθόδοξοι καί δή οἱ Ζηλωταί Ἁγιορεῖται νά μή διαμαρτυρηθῶσι καί νά μή καταγγείλωσιν ἐνώπιον τῶν πιστῶν τήν διά τῆς ἡμερολογιακῆς μεταβολῆς διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας καί διαίρεσιν τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος εἰς νεοημερολογίτας καί παλαιοημερολογίτας.
‘Εκεῖνο τό ὁποῖον ἔπραξαν ἕως τώρα οἱ Ζηλωταί Ἁγιορεῖται διά τήν αὐθαίρετον ἀντικανονικήν τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ἀλλαγήν, εἶχον καθῆκον νά τό πράξουν. Τό ἐπέβαλεν εἰς αὐτούς ἡ θρησκευτική των πίστις καί ἡ μοναχική καί ἐκκλησιαστική των συνείδησις. Τό ὑπηγόρευσεν εἰς αὐτούς αὐτός ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἀπό τῆς ἕδρας τοῦ Πανεπιστημίου ὡς καθηγητής καί διά τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἱστορίας ὡς ἱστορικός, διακηρύξας ὅτι «ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου εἶναι παγκόσμιον σκάνδαλον καί αὐθαίρετος τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων καταπάτησις, ἀντιβαίνουσα εἰς ἱερούς κανόνας καί διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας». Ὀλιγώτερον λοιπόν παντός ἄλλου δικαιούμενος νά ἐξανίσταται καί διαμαρτύρεται σήμερον κατά τῶν Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν εἶναι ὀ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν.
Ἐάν ὑπάρχη τις, καθ’ οὗ πρέπει νά ἐξαναστῆ καί τόν ὁποῖον πρέπει νά κακίση, οὗτος εἶναι ὁ ἴδιος, διότι πρίν μελετήση καλῶς τό ἡμερολογιακόν ζήτημα ἀπό ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως, προέβη μετά καταπλησσούσης εὐκολίας εἰς τήν ἀλλαγήν, διασκελίσας Ἱστορίαν, Κανόνας, Παραδόσεις, Διατάξεις, Ἐκκλησιαστικήν πρᾶξιν καί συνήθειαν ὁλοκλήρων αἰώνων. Καί σήμερον, εὑρισκόμενος πρό ἀμηχανίας καί δικαίας ἐξεγέρσεως κατ’ αὐτοῦ, καταφεύγει εἰς ἀναληθεῖς, ἀτόπους καί σκανδαλώδεις ἀποκαλύψεις δῆθεν πλαστοτήτων καί παραποιήσεων κειμένων. Ἀλλά δυνάμεθα νά ἐρωτήσωμεν τόν Ἀρχιεπίσκοπον: Ποῦ στηρίζει τήν γνώμην του περί πλαστότητος τοῦ κειμένου τῆς ἐπί Ἱερεμίου τοῦ Β΄ἐκδοθείσης Συνοδικῆς ἀποφάσεως ἤ τῆς πρός Ἀρμενίους ἀπαντήσεως Ἱερεμίου τοῦ Β΄; Πόθεν συνάγει καί πῶς ἀποφαίνεται ὅτι ἡ μόνη (;) ἀπόφασις τῆς ἐπί Ἱερεμίου Μεγάλης Συνόδου ἀναφέρεται μόνον εἰς τόν Πασχάλιον Κανόνα καί ὅτι δέν περιέχει δῆθεν αὕτη ἀναθεματισμόν κατά τῶν ἀκολουθησάντων τό Παπικόν Ἡμερολόγιον; Οὐδέν ἄλλο μᾶς λέγει εἰς τά ἄρθρα του εἰ μή ὅτι ὁ Δοσίθεος ἐδημοσίευσε τό πρῶτον τήν ἀπάντησιν τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου Β΄ πρός τούς Ἀρμενίους, συνυπογράψαντος καί τοῦ Πατριάρχου ‘Αλεξανδρείας Σιλβέστρου, ὡς ἐπίσης καί τούς ὀκτώ κανόνας τῆς Συνοδικῆς ἀποφάσεως τῆς ἐκδοθείσης τῶ 1593 ἐπί τοῦ αὐτοῦ Ἱερεμίου καί ὅτι εἰς ταύτας δέν καταδικάζεται ἡ ἡμερολογιακή καινοτομία, οὔτε ἀναθέματα περιέχονται.
Ἀλλ’ ὁ Δοσίθεος δέν ἐδημοσίευσεν ὅλας τάς ἐπιστολάς καί ὄλας τάς Συνοδικάς ἀποφάσεις τάς σχετικάς μέ τήν Γρηγοριανήν μεταρρύθμισιν τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου ἤ ἄλλων Πατριαρχῶν. Εἰς τό κεφάλαιον «Κατά τοῦ Λατινικοῦ Καλλενδαρίου», ἔνθα ὁ Δοσίθεος δημοσιεύει τά τοῦ Ἱερεμίου τοῦ Β΄, ἔχει τίτλον «Ἐπιστολαί τινές». Δέν καταχωρίζονται λοιπόν εἰς τόν Δοσίθεον, τά ἅπαντα τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου ἤ τῶν λοιπῶν Πατριαρχῶν περί τοῦ Λατινικοῦ Καλενδαρίου. ‘Εν τούτοις ἔχομεν ἄλλας μαρτυρίας διαψευδούσας τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν. Ὁ Μελέτιος ἀρχαῖος Μητροπολίτης Ἀθηνῶν, ὡς εἴπομεν καί ἀνωτέρω, εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν Ἱστορίαν του (σελ. 402, & 9) βεβαιοῖ ὅτι πατριαρχεύοντος τοῦ Ἱερεμίου Σύνοδος Μητροπολιτῶν συνήχθη ἐν Κων/λει τῶ 1583, ἐπιδημεύσαντος καί Σιλβέστρου τοῦ Ἀλεξανδρείας, ἥτις κατέκρινε τό καινοτομηθέν ὑπό Γρηγορίου τῆς Ρώμης Καλλενδάριον. Ἔχομεν λοιπόν βεβαίωσιν ἱστορικοῦ ἀνδρός ἐπιφανοῦς, ὅτι τό 1583, ὅτε λέγει καί ὀ Ἀρχιεπίσκοπος ὅτι ἀπεστάλη ἡ πρός ‘Αρμενίους ἀπάντησις τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου Β΄, συνεκροτήθη Σύνοδος ἐν Κων/λει κατακρίνασα τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον. Διατί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀποσιωπᾶ τοῦτο καί άναφέρει μόνον τήν κατά τό ἔτος αὐτό ἀπάντησιν πρός Ἀρμενίους τοῦ Ἱερεμίου; Ἡ ἀπάντησις αὕτη εἶναι φυσικόν ὅτι ἀπεστάλη κατόπιν τῆς Συνοδικῆς ἀποφάσεως καί διά τοῦτο ὑπεγράφη καί ἀπό τόν Σίλβεστρον, τόν συμμετασχόντα τῆς Συνόδου. Οὐδέ ἦτο δυνατόν ἐπί τόσω σοβαροῦ ἀντικειμένου νά ἀποσταλῆ εἰς μίαν ἐπαρχίαν ἐπιστολή ἀπαγορεύουσα τήν ἀποδοχήν τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, ἄνευ προηγουμένης συγκλήσεως Συνόδου ἀποφανθείσης ἐπί τοῦ ἀντικειμένου τούτου. Καί ἐρωτῶμεν τόν Ἀρχιεπίσκοπον, ποῦ εἶναι τά Πρακτικά τῆς συγκροτηθείσης ταύτης Συνόδου; Δέν περιέχονται εἰς αὐτά ἀναθεματισμοί;
Καί ἄλλη βεβαίωσις
Ἀλλ’ ἔχομεν καί ἄλλην βεβαίωσιν. Ὁ γνωστότατος ἱστορικός συγγραφεύς Φιλάρετος Βαφείδης εἰς τόν Τόμον 3 τῆς ‘Εκκλησιαστικῆς του Ἱστορίας (σελ. 124-125) ὡς ἀνεφέραμεν καί ἀνωτέρω, γράφων περί τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου λέγει ὅτι «ἡ ἐπιστολή αὕτη ἐγράφη συνεπεία τῆς κατά τό ἔτος ἐκεῖνο συγκροτηθείσης ἐν Κων/λει Συνόδου, ἥτις καταδικάζει τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον». Διατί ὀ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν δέν ἐφρόντισεν ἐν τῆ ἱστορικῆ του ἐρεύνη ν’ ἀνεύρη τά πρακτικά καί τάς διατάξεις τῆς Συνόδου ταύτης τῆς καταδικασάσης τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον, ἀλλά ὁμιλεῖ περί μιᾶς μόνον Συνόδου ἐπί Ἱερεμίου, τῆς συνελθούσης, ὡς λέγει, κατά τό 1593, ὅτε δέν ὑπῆρχε πλέον ὁ Σίλβεστρος, ἀλλ’ ὁ Μελέτιος Πηγᾶς ἐν Ἀλεξανδρεία; Καί ἐπειδή εἰς τόν Δοσίθεον δέν εὑρίσκει παρά τούς Κανόνας τῆς Συνόδου ταύτης μή περιέχοντας ἀνάθεμα ἀποφαίνεται ὅτι ἄρα καί ἀνάθεμα δέν ὑπάρχει, οὔτε εἰς τήν προηγουμένην τοῦ 1583 Σύνοδον, τήν καταδικάσασαν τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον. Ἀλλ’ ἐάν καί ἀφοῦ κατεδικάσθη καί δι’ ἀναθέματος κατά τήν πρώτην Σύνοδον τῶ 1583 ὑπό Ἱερεμίου τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, δέν ὑπῆρχε λόγος νά ἐπαναληφθῆ ἠ καταδίκη ἤ τό ἀνάθεμα καί εἰς τήν Β΄ Σύνοδον, ἀλλά κατεχωρίσθη εἰς αὐτήν ὁ Α΄ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου «ἀσάλευτον διαμένειν βουλόμεθα τό τοῖς Πατρᾶσι διορισθέν περί τοῦ Ἁγίου Σωτηρίου Πάσχα κλπ».
Καί ἐρωτῶμεν ἤδη, εἶναι ἔνοχος πλαστογραφίας ὁ μοναχός Ἰάκωβος Νεασκητιώτης διότι περισυνέλεξε, τίς οἶδε διά ποίων μόχθων καί ἐκ τίνων κειμένων πρακτικῶν καί ἀποφάσεων Συνοδικῶν, πάντα τά ἀφορῶντα τήν καταδίκην τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, τά ὁποῖα συνέπτυξε ἤ τά συνεχώνευσε καί ἀπετέλεσεν ἕν κείμενον περιλαμβάνον τά οὐσιώδη μέρη τῶν ἀληθῶν καί πραγματικῶν κειμένων τῶν δύο Συνοδικῶν ἀποφάσεων τῶν ἐπί Ἱερεμίου περί τοῦ Ἡμερολογίου καί τοῦ Πάσχα ἐκδοθεισῶν, ὡς καί τοῦ Τόμου τοῦ Κυρίλλου Λουκάρεως, ἤ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἶναι ἔνοχος ἀπαοσιωπήσεως καί ἀποκρύψεως τῆς ἀληθείας περί τῶν δύο Συνοδικῶν ἀποφάσεων τῶν ἐπί Ἱερεμίου τοῦ Β΄ ἐκδοθεισῶν.
Δέν ἐπιτρέπεται εἰς τόν ἱστορικόν κ. Χρυσόστομον Παπαδόπουλον νά ἀποφαίνεται ὅτι δέν ἐξεδόθησαν ἀναθεματισμοί διά τήν καταδίκην τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, ἐπειδή δέν ἔχει ὑπ’ ὄψιν τά Πρακτικά καί πλήρεις τάς ἀποφάσεις τῶν ἐπί Ἱερεμίου Β΄, δύο Συνόδων καί νά ἀποκαλῆ πλαστογράφους ὅσους ἦτο δυνατόν νά κατέβαλον μείζονα προσοχήν διά τά ἀληθῆ κείμενα τῶν Συνοδικῶν τούτων ἀποφάσεων. Διότι ἐν τοιαύτη περιπτώσει θά ἀποκαλέση αὔριον ἴσως πλαστογράφους τόν Πάμφιλον, Εὐσέβιον καί τόν Ρουφῖνον καί τόν Σωκράτην καί τόν Θεοδώρητον καί τόν Ἱερώνυμον καί τόν Γελάσιον τόν Κυζίκου, τόν ἔπειτα ‘Αρχιεπίσκοπον Καισαρείας, ὅσοι ἐπιμελῶς ἐξ αὐθεντικῶν πηγῶν συνέλεξαν καί συνέγραψαν τά Πρακτικά τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τά ὁποῖα τό Πηδάλιον καί οἱ λοιποί ἐκκλησιαστικοί συγγραφεῖς λέγουν ὅτι οὔτε ἑλληνιστί, οὔτε Λατινιστί ἐξεδόθησαν, τά ὁποῖα ὅμως εὑρίσκονται εἰς τόμους συλλογῆς τῶν Συνόδων.
Μόνον οἱ Παπισταί καί οἱ συνήγοροι τῆς Ἑνώσεως καινοτόμοι καραδοκοῦσιν εὐκαιρίας, ἵνα ἐμμέσουν τό δηλητήριον τῆς ἀμφιβολίας εἰς τάς συνειδήσεις τῶν πιστῶν διά σπερμολογιῶν περί πλαστότητος ἤ ἀνυπαρξίας ἐπισήμων κειμένων πρακτικῶν καί πράξεων Συνόδων καί Πατριαρχικῶν ἐγγράφων, κεραυνοβολούντων διά καταδίκης καί ἀναθέματος τούς νεωτερισμούς τῶν Λατίνων.
Συμπέρασμα
Συμπεραίνομεν ὅτι ὅσα σοφίσματα ἤ βεβιασμένους συλλογισμούς ἤ ἐπιχειρήματα καί ἄν ἐπινοήση ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὅπως παραστήση ἀσήμαντον ἤ ἀδιάφορον διά τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ὀρθοδοξίαν τήν ἡμερολογιακήν ἀλλαγήν καί ὡς μή ἀπαγορευομένην δῆθεν ὑπό Κανόνων καί Συνοδικῶν καί Πατριαρχικῶν πράξεων, ὅσας συκοφαντίας, χλευασμούς ἤ λοιδωρίας καί ἄν ρίψη κατά τῶν ὐπέρ τῆς τηρήσεως τῶν Πατρώων ‘Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων ἀγωνιζομένων καί δή κατά τῶν Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, δέν θά δυνηθῆ ποτέ νά ἀποσείση ἀπ’ αὐτοῦ τόν «Ὀνικόν μῦλον» τοῦ Εὐαγγελίου τόν κρεμάμενον ἐπί τοῦ τραχήλου του διά τό δημιουργηθέν καί καθημερινῶς ἀνακινούμενον ὑπ’ αὐτοῦ σκάνδαλον ἐπί τῆς συνειδήσεως τῶν ἀληθῶς εἰς Χριστόν πιστευόντων, τῶν εἰς τά δόγματα, τούς Κανόνας καί τάς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας παμψύχως προσηλουμένων. Καί θά ἀκούεται ἐσαεί ἐπικροτουμένη καί ἐπαναλαμβανομένη ὑπό μυριάδων στομάτων εὐσεβῶν χριστιανῶν, γνησίων Ὀρθοδόξων, ἡ ἔντονος καί καυστική φωνή τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κασσανδρείας, ἡ ἐντός τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος τό πρῶτον ὑψωθεῖσα καί κράζουσα: «Ἱερόν θεωρῶ καθῆκον ... νά χαρακτηρίσω ὡς παράτολμον καί ἀντικανονικήν πρᾶξιν καί παιγνίδιον ἐν οὐ παικτοῖς τήν ἀλλαγήν, ἤ διόρθωσιν ἤ ὁπωσδήποτε ἄν ἀποκαλῶσι ταύτην τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου, ὅπερ περιφρουρεῖ ὡς ἄγγελος φύλαξ, τήν πίστιν, τάς παραδόσεις, τά ἤθη καί τά ἔθιμα τῶν ἀνά τό πρόσωπον τῆς γῆς διεσπαρμένων, ὅτι ἑορτάζοντες κατ’ αὐτό ἀνήκουσιν εἰς τήν μίαν καί μόνην Πρεσβυγενῆ καί ἀκαινοτόμητον τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν».
ΤΕΛΟΣ
Σύνδεση αλλαγής ημερολογίου και Οικουμενισμού:
ΑπάντησηΔιαγραφή1/ Θρησκευτικός Σύλλογος Ορθοδόξων (1924). Στο Καταστατικό του δεν αναφέρεται τέτοια σύνδεση, αλλά ούτε και κάτι ευθέως υπέρ του Ιουλιανού.
2/ Αναφορά του Συλλόγου αυτού προς την ΔΙΣ (1924) ουδέν αναφέρει για τη σύνδεση αυτή.
3/ Ελληνική Θρησκευτική Κοινότης των ΓΟΧ (1929) σε αναφορά προς την ΔΙΣ αναφέρει μόνο περί της μεταβολής του ημερολογίου.
4/ Αρσένιος Κοττέας (1929), σε αναίρεση του ανακοινωθέντος της Ιεραρχίας αναφέρει μόνο την εισαγωγή του Γρηγοριανού.
5/ Χρυσόστομος Νασλίμης (1950) αναφέρει την αρχικά χλιαρή αντίδραση στη μεταβολή. Ουδέν περί Οικουμενισμού.
6/ Ο Φλωρίνης Χρυσόστομος (1929). Η ημερολογιακή μεταβολή δεν έχει σχέση με την Πίστη (!!!). Ο Οικουμενισμός δεν έχει σχέση με την Πίστη;
7/ Διάγγελμα της Ι.Σ. των ΓΟΧ: "ύποπτη εισαγωγή Γρηγοριανού". Περί Οικουμενισμού, ουδέν.
8/ Ι. Σύνοδος ΓΟΧ (Χρυσόστομου, 1950): Κήρυξη της Εκκλησίας Ελλάδος σχισματικής, λόγω του ημερολογίου, όχι του Οικουμενισμού.
9/ Β. Σακκάς (1980): Πρώτη σύνδεση ημερολογίου με Οικουμενισμό (αναφορα προς Βιτάλιο).
- ΤΕΛΟΣ (ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εντός των αγκυλών παρελήφθη.
- Είναι γνωστή η "μελέτη" του Αρσένιου Κοττέα κατά του ανακοινωθέντος της Ιεραρχίας της 5.7.29, καθώς και για το ποιόν του εν λόγω Ρουμάνου (ή Μανιάτη;) μοναχού.
- Ανακοίνωση της Ιεραρχίας για την διόρθωση του Ημερολογίου: «Την 2αν Ιουλίου 1929 επιληφθείσης της Ιεραρχίας του ζητήματος περί του Ημερολογίου παρόντων 44 μητροπολιτών….. απεχώρησαν της συνεδριάσεως 14 Αρχιερείς, παρέμειναν δε μόνον 31, οίτινες κατά πλειονοψηφίαν και ούτοι 27 κατά 4 υπέγραψαν το πρακτικόν του Αρχιεπισκόπου έχον ως εξής: «Η Ιεραρχία αποφασίζει όπως τηρουμένων των περί του Ημερολογίου Εκκλησιαστικών αποφάσεων, έκαστος Ιεράρχης φροντίζη, ίνα δια καταλλήλων τρόπων διαφωτίζη τους εκ πλάνης εμμένοντας εις το Παλαιόν ημερολόγιον»….. Την 4.7.29 ο Κασσανδρείας εγερθείς υπέβαλε την εξής πρότασιν υπογεγραμμένην και υπό των Δρυινουπόλεως και Δημητριάδος, αποτελούσαν δε επίσημον καταγγελίαν της αλλαγής του Ημερολογίου εν τη Εκκλησία….. και ούτω την 5 Ιουλίου….. απεφασίσθη ….. όπως συνταχθή υπό της πλειοψηφίας των παρόντων Ιεραρχών και υπογραφή υπ’ αυτών ανακοινωθέν….. Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας ομοφώνως φρονεί εν συμφωνία προς την Ιεραρχίαν πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, ότι γενομένη διόρθωσις του Ημερολογίου δεν προσκρούει ούτε εις τα δόγματα ούτε εις τας παραδόσεις ούτε εις τους Ιερούς Κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προτρέπει δε τον ευσεβή λαόν όπως πείθεται εις τας αποφάσεις της Εκκλησίας» (έπονται 45 υπογραφές) (Ευστρατιάδη Γρ. Η πραγματική αλήθεια περί του εκκλησιαστικού εορτολογίου, σελ. 201-206).
Προσέξατε: Εορτολογίου και όχι Ημερολογίου. Αλλά δεν έγινε αλλαγή εορτολογίου, ημερολογίου έγινε.
- Μη αναίρεση του ανακοινωθέντος της Ιεραρχίας: «Και οι μεν τρεις Ιεράρχαι και υποβάλλοντες την ιστορικήν πρότασιν την καταγγέλλουσαν επισήμως την μονομερή μεταβολήν του Ιουλιανού Ημερολογίου εν τη Εκκλησία….. δεν εθεώρησαν επίκαιρον να αναιρέσωσι και επισήμως το ανωτέρω ανακοινωθέν της Ιεραρχίας…..» (ως ανωτέρω, σελ. 206-207).
Όχι μόνο το αναίρεσαν, αλλά και το ψήφισαν. Και πότε θα καθίστατο επίκαιρον; Τι περίμεναν οι Κασσανδρείας, Δρυινουπόλεως και Δημητριάδος, πέντε χρόνια; Δεν είχαν αποφασίσει ακόμη;
- Αρσένιου Κοττέα αναίρεση του ανακοινωθέντος της Ιεραρχίας «Έγκριτος όμως και ευπαίδευτος Μοναχός εξ Αγίου Όρους, ο κ. Αρσένιος Κοττέας….. προέβη εις ανασκευήν του τε ανωτέρω ανακοινωθέντος της Ιεραρχίας και των ιδιαιτέρων δηλώσεων της Αρχιεπισκοπής ….. «…..... ότι ουδέποτε κατεδικάσθη υπό της Ορθοδοξίας το νέον ημερολόγιον και ότι δεν απεκλείσθη υπ’ αυτής πάσα διόρθωσις του Ιουλιανού Ημερολογίου….....»…..... καθώς πάσα διόρθωσις του Ιουλιανού είναι αποδοχή του Γρηγοριανού….. διότι και κατεδικάσθη το Γρηγοριανόν και η διόρθωσις του Ιουλιανού απεκρούσθη, …..» (ως ανωτέρω: σελ. 207-212).
Προσέξατε: Κατεδικάσθη το Γρηγοριανόν (το οποίον δεν εισήγαγε η Εκκλησία), αλλά και η διόρθωσις του Ιουλιανού (Γιατί;). Τελικά εισήχθη το Γρηγοριανό ή διορθώθηκε το Ιουλιανό; Αλλά δεν προξενεί περιέργεια και η δήλωση: "Πάσα διόρθωσις του Ιουλιανού είναι αποδοχή του Γρηγοριανού"; Πόθεν τεκμαίρεται τούτο;
- Δράση Μοναχών Αρσένιου Κοττέα – Ματθαίου Καρπαθάκη. «Γεγονός πάντως είναι ότι σπουδαιότατον και αποφασιστικώτατον ρόλον εις τε την οργάνωσιν και την εξάπλωσιν του παλαιοημερολογιτικού κινήματος διεδραμάτισαν οι εν λόγω Σύλλογοι, όπισθεν των οποίων εκρύπτοντο μοναχοί τινες του Αγ. Όρους, απροσδιορίστου αριθμού και ιδία οι Αρσένιος Κοττέας και Ματθαίος Καρπαθάκης….. (Σημειωτέον ότι η Ιερά Κοινότης του Αγ. Όρους δια του υπ’ αριθμ. 164/19.9.26 εγγράφου αυτής προς τον Μακαρ. Αθηνών Χρυσόστομον παρεκάλει αυτόν όπως μεριμνήση και αποσταλώσιν εν συνοδεία εις Άγ. Όρος σκανδαλοποιοί αγιορείται περιφερόμενοι εις τον κόσμον και ιδία δυο εξ αυτών…......). Οι «ζηλωταί» ούτοι, ιδίαν απαρτίσαντες εν Αγ. Όρει ομάδα μοναχών, υπό το όνομα «Ιερός Σύνδσμος Ζηλωτών Μοναχών», ήλθον εις προστριβάς προς τους ετέρους του Άθωνος πατέρες, ένεκα της υπ’ αυτών ακολουθουμένης επί του ημερολογιακού τακτικής και της διακοπής του εν ταις ιεραίς Ακολουθίαις
μνημοσύνου του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου ως αλλοτριοδόξου…… Επί κεφαλής των εν τη περιφερεία της Εκκλησίας της Ελλάδος δρώντων αγιορειτών μοναχών, ήτο, ως προελέγχθη, ο Αρσένιος Κοττέας….. και ο Ματθαίος Καρπαθάκης…… Ο Σύνδεσμος ούτος (των Μοναχών) έπαυσεν υφιστάμενος ως νομικόν πρόσωπον τω 1927, ότε δια του Κ. Χάρτου του Αγ. Όρους απηγορεύθη πάσα σύστασις Σωματείου ή Οργανώσεως μοναχικής εν Αγ. Όρει (άρθρον 183), αλλά τα μέλη αυτού και έτεροι ομοϊδεάται αυτών μοναχοί συνέχισαν να δρώσιν είτε εν Αγ. Όρει, είτε εν τη λοιπή Ελλάδι «προς διαφώτισιν του λαού»….....)……….» (Παρασκευαϊδη Χρ. Θεώρησις του Παλαιοημερολογιτικού ζητήματος, σελ. 184-185).
Ωστε η Ιερά Κοινότητα (που ακολουθεί το Ιουλιανό) ζήτησε τη σύλληψη του σκανδαλοποιού μοναχού Κοττέα. Γιατί;
- Αλλά τι έστι Cottea (Ρουμάνος, εκ Βαρσατούρα, νομού Πούτνα, παρά το Φωξάνιο της Μολδαβίας) ή Κοττέας (από τα Κεχριάνικα, κοινότητας Κίττας, νομού Λακωνίας); Η σοφία των αιώνων, καθηγητής Πανεπιστημίου ή Προκαθήμενος της Μιάς..... ΥπερΕκκλησίας; Μήπως είναι ένας μοναχός από τη Σκήτη της Προβάτας με αίτηση σύλληψης από την Ι. Κοινότητα για σκανδαλισμό;
- Τελικά, που αναφέρεται μέσα στο κείμενο του Κοττέα η λέξη Οικουμενισμός και η σύνδεσή αυτού με το ημερολογιακό;
Αιρετικός
Τελικά διαβάζοντας το κείμενο του Α.Κοττέα επιβεβαιώνεται η άποψη του αείμνηστου Χ. Παπαδόπουλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών ότι καμία σύνοδος και κανένας Πατριάρχης δεν εξέδωκε "ανάθεμα ή αφορισμό" για το ότι έγινε εισπήδηση 10 ημερών στο ημερολόγιο.Η φράση "κακώς και παρά τινων αστρονόμων της Παλαιάς Ρώμης αφηρέθησαν οι 10 ημέραι παρά του Οκτωβρίου μηνός" έχει βέβαια στο λεξιλόγιο των παλ/γιτών και του Α.Κοττέα την ίδια αξία με τα φρικτά αναθέματα που εξέδωκαν επι Βυζαντίου οι επτά άγιες οικουμενικές σύνοδοι εναντίον των Αρειανιστών, Πνευματομάχων,Μονοφυσιτών , Εικονομάχων.Δυστυχώς για τον ίδιο καμία κατά τόπους ορθόδοξη Εκκλησία και κανένα πατριαρχείο δεν συμφωνεί με την δική του ερμηνεία πάνω στο ζήτημα αυτό.Όμως επειδή η πλουσιότατη ελληνική γλώσσα φημίζεται για την ακρίβεια των εννοιών που διατυπώνεται σ΄αυτήν θα μου επιτρέψει να του πω πως η διατώπωση "κακώς" απέχει παρασάγκας από τις διατυπώσεις ανάθεμα έστω, ανάθεμα τρις και με απόλυτη βεβαιότητα θα πρέπει να συνδεθεί με τον τότε ιστορικό περίγυρο της εποχής μέσα στην οποία λέχθηκε και γράφηκε(κλίμα δυσπιστίας και αμοιβαίας καχυποψίας μεταξύ Ανατολικής και δυτικής Εκκλησίας,προσπάθεια προσυλητισμού εις βάρος των ορθοδόξων εκ μέρους του Πάπα με δούρειο ίππο το εορτολόγιο, ο Πάπας εισήγαγε νέο εορτολόγιο ,αγνοώντας τους ορθοδόξους για να δοξάσει την Παποσύνη του). Όταν τον 20 αιώνα ανατράπηκαν άρδην τα ιστορικά,επιστημονικά και πολιτικά δεδομένα μέσα στα οποία πάρθηκε η απόφαση του Ιερεμία του Τρανού και έχοντας υπόψιν η Εκκλησία ότι κανένα δόγμα και κανένας ιερός κανόνας Οικουμενικής Συνόδου δεν παραβιάζεται, επιδεικνύουσα πνεύμα φιλανθρωπίας και καλής θέλησης,ξανακοίταξε αυτό το ζήτημα προσθέτοντας απλά 13 ημέρες στο ήδη υπάρχον ημερολόγιο. Εξάλλου είναι γνώρισμα του σώφρονος νοός, όταν υπάρχουν νέα δεδομένα που καθιστούν επιτακτική την επανεξέταση ενός θέματος , να υπάρχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις, υπαναχωρήσεις,αναθεωρήσεις κτλ. Νίκανδρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/view_play_list?p=3D4170862F51D462
Αγαπητε Νικανδρε
ΑπάντησηΔιαγραφήεαν μπορεις και εαν θελεις παρε με στο τηλεφωνο.
Στη συνείδηση του Ορθοδόξου λαού από μιας αρχής, η εισαγωγή του Νέου Ημερολογίου από το Μασώνο πατριάρχη Μεταξάκη,είναι ΦΡΑΓΓΕΜΑ-ΦΡΑΓΓΙΑ. Αργότερα δικαιώθηκαν περισσότερο με τα Οικουμενιστικά ανοίγματα των Νεοημερολογιτών-ημερολατρών προς τη Δύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο και να προσπαούν κάποιοι να σωπάσουν τη συνείδηση τους, που τους ελέγχει, η Αλήθεια θα λάμπει.
Άμα τῇ ἐμφανίσει του τό νέον Παπικόν Καλενδάριον ἤ ἡμερολόγιον ἤ ἑορτολόγιον ἐκρίθη καί κατεδικάσθη τελεσιδίκως καί ἀπεκλείσθη ἡ εἴσοδός του εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΗ ΠΗΓΩΝ
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΑΥΤΩΝ
Τάς Πανορθοδόξους Συνόδους τοῦ 1583, 1 587 καί 1593, αἱ ὁποῖαι κατεδίκασαν τήν Παπικήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν, ἄλλοι σκοπίμως ἠμφισβήτησαν, ἄλλοι δέ ὑπετίμησαν, ἵνα ἀποφύγουν τόν σκόπελον τοῦ δεδικασμένου τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλά οὔτε ἡ ἀξιοπιστία τῶν πηγῶν δύναται νά ἀμφισβητηθῇ, οὔτε τό κῦρος τῶν ἀποφάσεων νά ὑποβιβασθῇ· διότι καί ἱστορικῶς εἶναι πληθωρικά καί ἐπακριβῶς κατωνομασμέναι αἱ ἐν λόγῳ Σύνοδοι, καί τό κῦρος τό ὁποῖον κέκτηνται αὗται αἱ Συνοδικαί Ἀποφάσεις εἶναι ἰσχυρόν καί ἀναμφισβήτητον.
Ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος τῆς Κωννπόλεως 1583, μνημονεύεται ρητῶς:
1) Ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Μελετίου, ὁ ὁποῖος εἰς τό Σύγγραμμά του Ἐκκλησιαστική Ἱστορία τόμος Γ', σελ. 402 (ἐν Βιέννῃ 1784) γράφει: «Πατριαρχεύοντος τούτου τοῦ Ἱερεμίου, Σύνοδος Μητροπολιτῶν συνήχθη ἐν Κων/πόλει τῷ 1583, ἐπιδημεύσαντος καί Σιλβέστρου τοῦ Ἀλεξανδρείας, ἥτις κατακρίνασα τό καινοτομηθέν ὑπό Γρηγορίου τοῦ Ρώμης Καλενδάριον, δέν τό ἐδέχθη, κατά τήν αἴτησιν τῶν Λατίνων». (Ἐκκλησ. Ἱστορία Μελετίου, Τόμος 3ος, σελίς 402, παράγρ. 9).
2) Ὑπό τοῦ Ἀθανασίου Κομνηνοῦ Ὑινηλάντου, ὁ ὁποῖος εἰς τό σύγγραμμά του «Τά Μετά τήν ῞Αλωσιν» σελ. 111-112 (ἐν Κων/πόλει 1870) γράφει: Ὑπό τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Β΄ «συγκροτεῖται Σύνοδος Μητροπολιτῶν ἐν Κων/πόλει, παρόντος καί τοῦ Ἀλεξανδρείας Σιλβέστρου καί κατεκρίθη τό ὑπό τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ', εἰσαχθέν Καλενδάριον καί οὐκ ἀπεδέχθη αὐτό κατά τήν τῶν Λατίνων αἴτησιν».
3) Ὁ Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Φιλάρετος Βαφείδης (1850-1933) εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν του Ἱστορίαν, τόμος 3ος, σελ. 124-125, Κων/πολις 1912, γράφει: «…. Ὁ Ἱερεμίας ἔχων ὑπ' ὄψιν τάς δυσκολίας τῆς ἐφαρμογῆς ἀπορρίπτει τήν πρότασιν τοῦ Πάπα, κοινῶς δέ μετά τοῦ Ἀλεξανδρείας Σιλβέστρου ἐκδίδωσι τό 1583 ἐπιστολήν ἐν ᾖ καθορίζων τάς τέσσαρας διατάξεις τῆς ἐν Νικαίᾳ Συνόδου περί τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, καταδεικνύει καί τάς ἐλλείψεις τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου. Ἡ ἐπιστολή αὕτη ἐγράφη συνεπείᾳ τῆς κατά τό ἔτος ἐκεῖνο συγκροτηθείσης Συνόδου, ἥτις κυρίως ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τό Γρηγοριανόν ῞Ημερολόγιον. (Βλ. καί Δοσιθέου «Τόμος Ἀγάπης», σελ. 538).
4) Ὁ Μητροπολίτης Αθηνῶν Χρυσόστομος Παπαδόπουλος εἰς τό ἔργον του «Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας Ἀλεξανδρείας» (Ἀλεξάνδρεια 1935) σελ. 628 γράφει: «τῇ 20 Νοεμβρίου 1583 ὁ Πατριάρχης Ἱερεμίας, παρόντος τότε ἐν Κων/πόλει καί τοῦ Ἀλεξανδρείας Σιλβέστρου, συνοδικῶς διασκεινάμενος ἀπέκρουσε τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον». Καί ἐν τῷ «Ἐκκλησιαστικῷ Κήρυκι» 14.4.1918, σελ. 172-173 γράφει ὁ ἴδιος ὡς Ἀρχιμανδρίτης καί Πανεπιστημιακός διδάσκαλος: «ὁ Πατριάρχης ἐξέδωκε συνοδικήν ἀπόφασιν, δι' ἧς κατεδίκαζε τήν γενομένην μεταρρύθμισιν τοῦ ἡμερολογίου».
Ὡσαύτως ποιεῖ λόγον καί ἐν τῇ Ἱστορίᾳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων.
Παρομοίως μαρτυρεῖται καί ἡ Σύνοδος τοῦ 1587 τόσον ἀπό τούς προμνημονευθέντας Φιλάρετον Βαφείδην (ἔνθ. ἀνωτ. σελ. 125) καί Α.Κ. Ὑινηλάντου (ἔνθ. ἀνωτ. σελ. 113) ὅσον καί ἀπό πλείστους ἄλλους.
Ἐξαιρέτως ὅμως μνημονεύεται καί ὑπογραμμίζεται ὑπό πάντων ἡ Σύνοδος τοῦ 1593.
Δέν θά ἀναφέρω τούς προηγουμένους ἱστορικούς ἀλλά μόνον αὐτόν τόν μεταρρυθμιστήν τόν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, ὁ ὁποῖος ἐν τῷ «Ἐκκλησιαστικῷ Κήρυκι» φ. 146/1918 γράφει:
«Ἐπισημότερον ἀπεκρούσθη τό ἡμερολόγιον μετά τριετίαν, ὑπό τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης ἐνδημούσης Συνόδου τῷ 1593, ἧς συμμετέσχον ἐκτός τοῦ Ἱερεμίου, ὁ Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγᾶς ἐπέχων καί τόν τόπον τῆς Ἀντιοχείας καί ὁ Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος καί πλεῖστοι Ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Τό Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον ἐχαρακτηρίσθη ἐν αὐτῇ ὡς νεωτερι σμός ἀντισαίνων εἰς κανόνας καί διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας. (Ἐκκλ. Κῆρυξ Φ. 146/1918).
Ὁ αὐτός δέ πάλιν εἰς τό ἔργον του «Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί ἐν σελίδι 482 λέγει:
«Μεταβάς δέ εἰς Κωνσταντινούπολιν (ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος ὁ Δ') τῷ ἔτει ἐκείνῳ συμμετέσχε τῆς ἐκεῖ συγκροτηθείσης Συνοδικῆς διασκέινεως πρός ἀποκήρυξιν τοῦ Γρηγοριανοῦ ῞Ημερολογίου, διά τοῦ ὁποίου ἐσκόπει ἡ Λατινική Ἐκκλησία νά παραπλανήση τούς Ὀρθοδόξους… Ἀλλ' οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι καί Θεολόγοι ἐν οἷς ἐπρώτευε τότε ὁ Μελέτιος ὁ Πηγᾶς, διαδεχθείς τόν Σίλβεστρον ἐν τῷ Πατριαρχικῷ θρόνῳ τῆς Ἀλεξανδρείας, δραστηρίως ἀπέκρουον τόν ἀπό τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας κίνδυνον. Τῆς ἀποκρούσεως ταύτης συμμετεῖχε διά τοῦ Πατριαρχικοῦ αὐτοῦ κύρους καί ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος, ὅστις φαίνεται ὅτι μετά τήν καταδίκην τοῦ Γρηγοριανοῦ ῞Ημερολογί ου μετέβη εἰς Ἱεροσόλυμα».
ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΣΥΝΟΔΩΝ
Πρέπει νά τονισθῇ, ὄχι μόνον ἡ ἱστορικότης – ἀξιοπιστία τῶν πηγῶν περί τῶν ἐν λόγω Συνόδων, ἀλλά πρό πάντων καί τό κῦρος αὐτῶν τῶν Συνόδων καί τῶν ἀποφάσεών των.
Αἱ προμνημονευθεῖσαι Σύνοδοι τῆς Κωνργπόλεως 1583, 1587 καί ἰδιαιτέρως τοῦ 1593 εἶναι Κανονικαί καί Ὀρθόδοξοι Σύνοδοι! Εἰδικώτερον:
- Δέν εἶναι τοπικαί Σύνοδοι, ἀλλά Πανορθόδοξοι, δι᾽ ὧν ὡμίλησεν ἡ Καθολική τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τό ῞Εν ῞Αγιον Πνεῦμα, τό λαλῆσαν καί εἰς τάς Οἰκουμενικάς καί λοιπάς ἁγίας Συνόδους.
- Αἱ ἅγιαι αὗται Σύνοδοι, ἔχουσιν ἐσωτερικόν σύνδεσμον καί ἀδιάσπαστον ἀλληλουχίαν πρός ἁπάσας τάς προηγηθείσας ἁγίας Συνόδους.
- Αἱ ἀποφάσεις τῶν ἐν λόγῳ Συνόδων ἔχουσιν ἀναμφισβήτητον κῦρος, εἶναι ἀπολύτως σεβασταί[4], ἡ δέ ἀθέτησίς των ἀποτελεῖ ἀθέτησιν κατά τῆς Ὀρθοδοξίας καί βλασφημίαν κατά τοῦ ῾Ενός Ἁγίου Πνεύματος, ὅπερ ἐλάλησεν εἰς τάς Ἁγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους καί εἰς τάς ἐν λόγῳ Πανορθοδόξους, αἵτινες ἐκείνων ἑπόμεναι ἐθωράκισαν τήν Ἐκκλησίαν κατά τόν 16ον αἰῶνα.
- Τό κῦρος λοιπόν τῶν ἐν λόγῳ Ἁγίων Πανορθοδόξων Συνόδων εἶναι τό αὐτό μέ τό κῦρος τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἔνθεν μέν διότι συμμετέχει εἰς αὐτάς ἡ Καθολική Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἔνθεν δέ διότι αἱ ἅγιαι αὗται Σύνοδοι ἔχουσι ἀδιάσπαστον ἐσωτερικήν ἀλληλουχίαν καί ἀποτελοῦν προέκτασιν τοῦ ἑνός καί αὐτοῦ Ὀρθοδόξου Πνεύματος, ὅπερ διακρίνει τάς ἑπτά Ἁγίας Οἰκου μενικάς Συνόδους. Ὁ Ἱεροσολύμων Δοσίθεος ἐν τῷ βιβλίῳ του «Ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», τήν Σύνοδον τοῦ 1593 ὀνομάζει «Μεγάλην Οἰκουμενικήν Σύνοδον»: «Τέσσαρα μεγάλα θηρία ἐγέννησεν ὁ ΙΣΤ' αἰών: Τήν αἵρεσιν τοῦ Λουθήρου, τήν αἵρεσιν τοῦ Καλβίνου, τήν αἵρεσιν τῶν Γιεζουβιτῶν καί τήν αἵρεσιν τοῦ νέου Καλενδαρίου· καί κατά μέν τῶν αἱρέσεων Λουθήρου καί Καλβίνου ἔγραψαν οἱ… κατά δέ τῆς αἱρέσεως τοῦ νέου Καλενδαρίου ἀπεφάνθη ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλη Οἰκουμενική Σύνοδος τῷ 1593».
ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ
ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ (+1927)
Ἕνα προφητικό κείμενο - καθρέπτης διά τά ὅσα συμβαίνουν στίς ἡμέρες μας. Τό δημοσιεύομεν μέ τήν ἐλπίδα, ὅτι θά ὠφελήση ὅσους ἀνησυχοῦν καί ἀγωνιοῦν ..., ὥστε νά διαπιστώσουν ὅτι «δεῖ ταῦτα πάντα (ἡ σημερινή ἐκκλησιαστική ‘\αποστασία τῶν πολλῶν) γενέσθαι»
"... Θά ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καί θά πλανήσουν πολλούς ἀνθρώπους. ῾Ο ἐχθρός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θά ἐνεργεῖ μέ πονηρία μέ σκοπό νά ἑλκύση ἐντός τῆς αἱρέσεως ἐάν εἶναι δυνατόν ἀκόμη καί τοὐς ἐκλεκτούς. Δέν θά ἀρχίση ἀπ᾿ εὐθείας νά ἀπορρίπτη τά δόγματα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, τήν θεότητα τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀρετή τῆς Θεοτόκου, ἀλλά θά ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νά διαστρέφη τίς διδασκαλίες καί τούς θεσμούς τῆς ᾿Εκκλησίας καί τό πραγματικό νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπό τούς ῾Αγίους Πατέρες ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι. ᾿Ολίγοι θά ἀντιληφθοῦν αὐτές τίς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τήν πνευματικήν ζωήν. Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς ᾿Εκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται.
῾Ο Κύριος εἶπεν: "᾿Από τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσσεσθε αὐτούς" καί ἔτσι ἀπό τούς καρπούς των, ὅπως ἐπίσης καί ἀπό τίς ἐνέργειες τῶν αἱρετικῶν ἀγωνίσου νά διακρίνης αὐτούς ἀπό τούς ἀληθινούς ποιμένας. Αὐτοί εἶναι πνευματικοί ληστές, λεηλατοῦντες τό πνευματικόν ποίμνιον καί θά εἰσχωροῦν εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων (τήν ᾿Εκκλησίαν) ἀναβαίνοντες ἀλλαχόθεν (καί ὄχι ἀπό τήν πύλην), ὅπως ἀκριβῶς προεῖπεν ὁ Κύριος. Θά εἰσχωροῦν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν καί καταπατοῦντες τούς θείους θεσμούς. ῾Ο Κύριος τούς ἀποκαλεῖ κλέπτας (᾿Ιω ι,1). Πράγματι, τό πρῶτο ἔργο πού θά κάνουν θά εἶναι ὁ διωγμός τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκισις καί ἡ ἐξορία τους, διότι χωρίς αὐτό θά εἶναι ἀδύνατον σ᾿ αὐτούς νά λεηλατήσουν τά πρόβατα. Γι᾿ αὐτό παιδί μου, ὅταν ἴδης τήν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καί τῆς θείας Τάξεως εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, τῆς Τάξεως πού ἐγκαθιδρύθη ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ αἱρετικοί ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἄν καί πρός τό παρόν μπορεῖ νά ἀποκρύπτουν τήν ἀσέβειά τους. ᾿Ακόμη θά διαστρέφουν τήν ῾Αγίαν Πίστιν (᾿Ορθοδοξίαν) ἀνεπαισθήτως μέ σκοπό νά ἐπιτύχουν, καλύτερα νά παραπλανήσουν καί δελεάσουν τούς ἀπείρους στά δίχτυά τους. ῾Ο διωγμός δέν θά στρέφεται μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων, ἀλλά ἐναντίον ὅλων τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ἐκεῖνοι πού θά κυβερνῶνται ἀπό τήν αἵρεσιν δέν θά ἀνέχωνται τήν εὐσέβειαν. Νά ἀναγνωρίζης αὐτούς τούς λύκους μέ ἔνδυμα προβάτων, ἀπό τίς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καί τήν ἀγάπη τους διά τήν ἐξουσία. Θά εἶναι συκοφάντες, προδότες, ἐνσπείροντες πανταχοῦ ἔχθραν καί κακίαν. Οἱ ἀληθινοί ὐπηρέται τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τόν πλησίον καί εἶναι ὐπάκουοι εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν.
Οἱ Μονάζοντες θά καταπιέζωνται μεγάλως ἀπό τούς αἱρετικούς καί ὁ μοναχικός βίος θά περιφρονεῖται. Τά Μοναστήρια θά λιγοστεύσουν, ὁ ἀριθμός τῶν μοναχῶν θά μειωθεῖ καί αὐτοί πού θά μείνουν θά ὑποφέρουν ποικίλους ἐκβιασμούς. Αὐτοί οἱ ἐχθροί τοῦ μοναχικοῦ βίου τέλος πάντων ἔχοντες ἐμφάνισιν μόνον εὐσεβείας, θά προσπαθοῦν νά ἑλκύουν τούς μοναχούς μέ τό μέρος των, ὑποσχόμενοι σ᾿ αὐτούς προστασία καί γήϊνα ἀγαθά, κακοποιοῦντες τούς ἀντιτιθεμένους σ᾿ αὐτούς μέ διώξεις. Αὐτές οἱ κακοποιήσεις θά προξενοῦν μεγάλη ἀπόγνωση στούς ὀλιγοψύχους, ἀλλά ἐσύ παιδί μου νά χαίρεσαι, διότι ἔχεις ζήσει μέχρι τοῦτον τόν καιρόν, ἐπειδή σύμφωνα μέ τόν λόγον τοῦ Κυρίου (Ματθ. Ι,31) οἱ πιστοί τότε, πού δέν ἔχουν δείξει ἄλλες ἀρετές, θά λάβουν στεφάνους μόνον καί μόνον ἐπειδή ἐστάθησαν στερεοί εἰς τήν πίστιν. Νά φοβῆσαι τόν Κύριον παιδί μου. Νά φοβῆσαι μήπως ἀπωλέσης τόν στέφανον πού ἑτοιμάσθηκε γιά σένα. Νά φοβῆσαι μήν ἀποβληθῇς παρά τοῦ Κυρίου εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον καί τήν αἰώνιον κόλασιν. Στέκε ἀνδρείως εἰς την πίστιν καί ἐάν εἶναι ἀναγκαῖον νά ὑπομένης διωγμούς καί ἄλλες θλίψεις, διότι ὁ Κύριος θά εἶναι μαζί σου, καί οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί ὁμολογητές θά βλέπουν μέ χαρά τούς ἀγῶνάς σου. ῞Ομως ἀλλοίμονον στούς μοναχούς σ᾿ αὐτές τίς ἡμέρες πού θά εἶναι δεμένοι μέ ὑπάρχοντα καί πλούτη, οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τῆς ἀγάπης, τῆς "εἰρήνης" θά εἶναι ἕτοιμοι νά ὐποταχθοῦν εἰς τούς αἱρετικούς. Αὐτοί θά ἀποκοιμίζουν τήν συνείδησή τους μέ τό νά λένε "ἐμεῖς συντηροῦμε καί σώζουμε τό μοναστήρι, καί ὁ Κύριος θά μᾶς συγχωρήση". Οἱ ταλαίπωροι καί τυφλοί, δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι διά μέσου τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θά εἰσέρχωνται στό μοναστήρι, τό ὁποῖον δέν θά εἶναι πλέον τότε ἕνα ἅγιο μοναστήρι, ἀλλά γυμνοί τοῖχοι ἀπό ὅπου ἡ χάρις θά ἀποχωρεῖ.
῾Ο Θεός ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τούς ἐχθρούς καί ποτέ δέν θά ἐγκαταλείψη τούς ὑπηρέτας του. ᾿Αληθινοί χριστιανοί θά εὑρίσκωνται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου, μόνον πού θά προτιμοῦν νά ζοῦν σέ ἀπομακρυσμένους καί ἐρημικούς τόπους. Νά μή φοβῆσαι τίς θλίψεις, ἀλλά μᾶλλον νά φοβῆσαι τήν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτό εἶναι πού μᾶς γυμνώνει ἀπό τήν θεία χάρη καί μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Χριστό.
Καλόν είναι να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια, γιατί γινόμαστε κουραστικοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δυο απλά λόγια:
Στο Ιουλιανό ημερολόγιο:
Σε κύκλο 3600 ετών, υπάρχουν 900 δίσεκτα έτη.
Στο Γρηγοριανό ημερολόγιο:
Σε κύκλο 3600 ετών, υπάρχουν 873 δίσεκτα έτη.
Στο διορθ. Ιουλιανό ημερολόγιο:
Σε κύκλο 3600 ετών, υπάρχουν 872 δίσεκτα έτη.
Συμπέρασμα:
Με απλά Μαθηματικά.
Κανένα από τα ημερολόγια αυτά δεν είναι το ίδιο με τα άλλα. Δεν μπορεί το 873 να είναι ίσο με το 872. Τελεία και παύλα.
Έτσι:
Η Εκκλησία, το 1924, διόρθωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο και θέσπισε σε ένα κύκλο 3600 ετών, να υπάρχουν 872 δίσεκτα και το ονόμασε διορθ. Ιουλιανό.
Ο Πάπας, το 1582, διόρθωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο και θέσπισε σε ένα κύκλο 3600 ετών να υπάρχουν 873 δίσεκτα και το ονόμασε Γρηγοριανό.
Η διαφορά του ενός δισέκτου έτους για κάθε 3600 έτη αρκεί, ώστε τα δυο αυτά ημερολόγια να είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους.
Αυτά, σε απλά ελληνικά και για όσους ΘΕΛΟΥΝ να καταλάβουν.
Για όσους δεν θέλουν να καταλάβουν, ας κατεβάσουν όσες προφητείες θέλουν.
Αιρετικός
Ο ευσεβεστατος μοναχος Αρσενιος, απηντησε, τωρα ολα τα υπολοιπα ειναι ....κρεμασταρια, και θα
ΑπάντησηΔιαγραφήβρουμε πολλα να πουμε ακομα, και παμε λεγοντας,
και υποθετοντας, και εντωμεταξυ βρυθει Ο Οικουμενισμος και χορευει ο Ασεβης....και οι μετα αυτου.
Άγγελος
Όλα τα υπόλοιπα είναι κρεμαστάρια, θα βρούμε πολλά να πούμε, πάμε λέγοντας, όταν λέμε, ότι το ασεβέστατο Άγιον Όρος εδίωκε τον ευσεβέστατο μοναχό Αρσένιο Cottea.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι άλλο θα μάθουμε, όταν πάμε ακούοντας!
Σκέτη τρέλλα δηλαδή.
Αιρετικός
Οι Σύνοδοι του 1583, 1587 και 1593 εαν είχαν το ίδιο κύρος με τις επτά άγιες Οικουμενικές συνόδους , ο Νικόδημος Αγιορείτης θα τις είχε συμπεριλάβει στο Ιερό Πηδάλιο. Αυτό όμως δεν συνέβη . Αυτό πρέπει να βάλει σε σκέψεις αυτούς που υποστηρίζουν την άποψη περί οικουμενικότητας των Συνόδων αυτών.Νίκανδρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας δεν είπε οτι οι Σύνοδοι αυτές ειχαν το ιδιο ακριβώς κύρος με τις Οικουμενικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως ήταν όντως Πανορθόδοξες καθώς συμμετεἰχαν σε αυτές σχεδόν όλοι οι Πατριάρχες της Ανατολής .
Σύγκρινε από την άλλη με το δήθεν Πανορθόδοξο συνέδριο του 1923 που συγκλήθηκε για να αλλάξει το ημερολόγιο και ουδείς έτερος πατριάρχης ή αντιπρόσωπος πατριαρχείου παρέστη πλήν του αθεὀφοβου προδότη Μεταξάκη.
Μολις απόψε ειδα το συγκεκριμένο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαπίστωσα οτι η ομάδα Νικανδρου - Αιρετικού προσπαθεί να κάνει παιχνίδι ρίχνοντας την μπάλα ο ένας στον άλλο.
Ετσι βρίσκει ευκαιρία ο Αιρετικός να επανέρχεται ξανά και ξανά εκεί που ξεγλιστράει από άλλες θεματικές ενότητες και να ξαναγράφει μετά μανίας τα ίδια ακριβώς που αφήνει αναπάντητα αλλού.
To συνέδριο του Μεταξάκη ορισε ενα νεο ημερολόγιο και ζητησε να εφαρμοστεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία (μεσα στον Οκτώβριο του 1923).
Οπως κι εσύ παραθέτεις ουδεμία των εκκ΄λησιών δεν άλλαξε το ως τότε Ιουλιανό ημερολόγιο στην καθορισμένη απο το συνεδριο ημερομηνία.
Οταν τελικά το έκαναν ουδεμία επίσης των εκκλησιών δεν έκανε αναφορά στο συνέδριο του Μεταξάκη ,απλά όλες μίλησαν για ταύριση με το πολιτικό ημερολόγιο δηλαδή το ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ.
Για την ακρίβεια δεν υπάρχουν μονο 3 ημερλόγια αλλά πολλα περισσότερα. Και ο Βιζύης Ανθιμος ειχε προτείνει και πολλοι άλλοι.
Τελικά ολα έμειναν στα χαρτιά κι ετσι σημερα ακολουθούνται τα εξής:
a) Παλ/τες το Ιουλιανό .
β) Νεοημερολογίτες το Γρηγοριανό για τις σταθερές γιορτές και την ημέρα της εαρινής Ισημερίας την εκλαμβάνουν με το Ιουλιανό .
γ) Παπικοί το Γρηγοριανό.
Πρέπει να πούμε ότι οι Νεοημερολογίτες με την ντρίπλα αυτή των δυο ημερολογίων, δεν απέφυγαν την παραβίαση των 2 από τους 4 όρους του προσδιορισμού του Πάσχα , όπως πολύ σωστά ανέλυσε αλλού ο Αιρετικός(ένα το κρατούμενο).
Επίσης η Εκκλησία Φινλαδίας ακολουθεί το Γρηγοριανό και εορτάζει Πάσχα πριν το Ιουδαικό πράγμα που την την καθιστά ακοινώνητη από όλες τις Εκκλησίες σύμφωνα με την Σύνοδο της Αντιοχείας. Λόγω της διατήρησης της "κοινωνικότητας" αυτής από όλες τις άλλες εκκλησίες καθίστανται και αυτές ομοίως ακοινώνητες (δεύτερο κρατούμενο).
Η ένσταση περί της πλαστογράφίας των σιγιλίων θέλει πολύ ανάλυση τελικά;
O μοναχός Ιάκωβος 100 χρόνια πριν από την ημερολογιακή αλλαγή αντέγραψε κάποια κείμενα τα οποία κάποιοι λένε οτι ειναι πλαστα.
Μάλιστα .
Να δεχτούμε ότι είναι τελίως πλαστά χάριν της προαγωγής του διαλόγου.
Καταδικάστηκε το Γρηγοριανό ;
NAI.
Κάποιος φίλος παραπάνω αναφέρει πλήθος πηγών , απο εκκλησιστικές ιστορίες που το αναφέρουν ξεκάθαρα.
Κατι άλλο τώρα.
Οποιος ισχυρίζεται ότι οι Σύνοδοι του 16ου αιώνα το καταδίκασαν μονο και μονο επειδή με το Γρηγοριανό δεν τηρείται ορθά το Πάσχα, απαντούμε τα εξής:
a) Οπως ειπαμε και παραπάνω και με την παρούσα ερμαφρόδιτη κατάσταση του Νεοημερολογιτισμού πάλι καταπατούνται οι 2 όροι που θέλουν το Πάσχα να γίνεται μετά την πρώτη πανσέληνο, μετά την εαρινή ισημερία και την πρώτη Κυριακή, μετά τη πρώτη πανσέληνο.
β)Απο τις επιστολές του πατριάρχη Ιερεμία του Τρανού προς τους Ορθοδόξους και προς τον Ενετό διοικητή των Επτανήσων αποκαλύπτεται ξεκάθαρα ότι ένας ακόμη σπουδαίος λογος ήταν η προστασία από την παπική προπαγάνδα.
Αυτό το ξεχνάμε διότι δεν μας βολεύει και διότι ο κίνδυνος αυτός ουδέποτε έχει εκλείψει.
Ετσι οποιοδήποτε ημερολογιακό σύστημα και να ακολουθεί μια εκκλησία , από την στιγμή που ταυτίζεται ημερολογιακά με την παπική εκκλησία αντιβαίνει στο πνεύμα των Συνόδων και των πολυάριθμων εγκυκλίων που έχουν αποστείλει κατα καιρούς οι Ανατολικοί Πατριάρχες , προς αποφυγή της Λατινικής προπαγάδας δια του ημερολογίου αυτών.
Τέλος επειδή κάποιος παραπάνω (δεν θυμάμαι ακριβώς γιατί τα διάβασα όλα πριν λίγο μονομιάς)μιλησε περί σώφρωνων νοών που δήθεν αντιλαμβάνονται τις συγχρονες εξελίξεις, (ενω οι παλ/τες προφανώς δεν διαθέτουν καν νού) θα πρέπει να σταθούμε λίγο και να θυμηθούμε το εξής αν θέλουμε να λεγόμαστε ειλικρινείς :
Πες οτι παρασυρθήκαμε από τετοιες αντιλήψεις δηλαδή οτι σώφρον είναι να ακολουθήσουμε την υπόλοιπη Ευρώπη και να μην μενουμε πίσω 13 μερες (αντε στην κοινωνια το καταλαβαίνω , στην Εκκλησία γιατί οφειλε να γινει το ιδιο πράγμα;), πές οτι θέλουμε ενα τελειότερο απο αστρονομική άποψη ημερολογιακό συστημα,πες οτι θέλεις ...
Οταν μαθαίνεις όμως έστω μερικές δεκαετίες αργότερα οτι ολα αυτά ήταν ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ για να αποκοιμίσουν τον κοσμάκη και οτι η ΑΛΗΘΕΙΑ ήταν άλλη :
Στη Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920 που κρύφτηκε επιμελώς , προτείνονταν 11 πρακτικά μέτρα οικουμενιστικής ενώσεως των διαφόρων Εκκλησιών.
Η ένωσή τους η οποία θα μπορούσε να κατορθωθεί
«δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών».
Το ίδιο επεδίωκε και ο Μελέτιος Μεταξάκης με το γράμμα, που έστειλε ως Πατριάρχης στην Εκκλησία της Ελλάδος στις 3.2.1923 και στο οποίο έγραφε για την ανάγκη ενός νέου ημερολογίου
«προς εξυπηρέτησιν της παγχριστιανικής ενότητος, πάντων των επικαλουμένων τω ονόματι Κυρίου εορταζόντων την αυτήν ημέραν την γέννησιν αυτού και την Ανάστασιν».
Οποιος λοιπόν τα μαθαίνει αυτά έστω και καθυστερημένα αντιλαμβάνεται οτι κάποιοι τον ενέπαιξαν , τον ξεγέλασαν δολίως.
Δύσκολο να αντιδράσει όμως γιατί ειναι σαν παραδέχεται οτι υπήρξε βλάξ, που δεν άκουσε τις φωνές των τόσων Συνόδων και Εγκυκλίων των Πατέρων του και πείστηκε στον Παπαδόπουλο και τον Μεταξάκη.Ειδικά οι λόγιοι , αφού αυτοί είχαν τσιμπήσει το δόλωμα των λόγων επιστημονικής διόρθωσης κλπ.
Απο την άλλη υπρήρξαν οι πιστοί του παλαιού που άκουγαν τη συνείδησή τους να διαμαρτύρεται λέγοντας ΜΑΣ ΦΡΑΓΚΕΥΟΥΝ.
Αν θέλει ΄κάποιος να είναι φίλος της Αλήθειας ή απλώς ειλικρινἠς άνθρωπος δεν έχει παρά να παραδεχτεί στα εσώψυχά του πως αυτά που γράφτηκαν Συνοδικά στην εγκύκλιο του 1920 και συζητήθηκαν στο συνέδριο του Μεταξάκη δείχνουν τον πραγματικό σκοπό της ημερολογιακής αλλαγής.
Είναι αυτό που έγραψε τότε ο Ευστρατιάδης ότι
"η Ελλαδική Εκκλησία δια της ημερολογιακής αλλαγής ηυτομόλησε προς της Παπικής Εκκλησίας τας προφυλακάς"
Είναι αυτο που βλέπουμε κάθε λίγο και λιγάκι στις ειδήσεις ότι με την ευκαιρία της κάθε γιορτής μια στη Δύση μια στην Ανατολή οι Ορθόδοξοι Πατριάρχες ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Και μέσα σε κάθε τέτοια γιορτή και σχόλη , δόστου και υπογράφουν αναγνωρίσεις μυστηρίων, εγκυρότητος Αποστολικής Διαδοχής, μεταδίδουν μυστήρια σαν να είναι όλοι μέλη της ιδιας Εκκλησίας και άλλα πολλά και τραγικά.
Δυστυχώς τελειώνοντας αυτές τις γραμμές νοιώθω ότι εις μάτην και πάλι λέγονται και γράφονται κάποια πράγματα ...
Τρίτο κρατούμενο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μοναδικός Μεταξάκης που ήταν στο Συνέδριο του 1923 είχε και παρέα. Ξαναγράφουμε:
1.- Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως: ο Οικ. Πατριάρχης Μελέτιος Δ΄, ο μητροπολίτης Κυζίκου Καλλίνικος, ο καθ. Θεολογίας Αντωνιάδης Β.
2.- Εκκλησία Ρωσίας: ο Αρχιεπίσκοπος Βεσσαραβίας και Κισνοβίου Αναστάσιος, ο Αρχιεπίσκοπος Β. Αμερικής Αλέξανδρος
3.- Εκκλησία της Σερβίας: ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Γαβριήλ, ο Καθηγητής Μιλάνκοβιτς Μιλούτιν
4.- Εκκλησία Ρουμανίας: ο Αρχιμανδρίτης Σκριμπάν Ιούλ, ο Καθηγητής Δημητρέσκο Δραγωμίρ, ο γερουσιαστής Φραγγίτς Πέτρος
5.- Εκκλησία της Ελλάδος: ο Μητροπολίτης Δυρραχίου Ιάκωβος
6.- Εκκλησία της Κύπρου: ο Μητροπολίτης Νικαίας Βασίλειος.
Σύνολο 12
Τέταρτο κρατούμενο:
Παλαιοημερολογίτες και νεοημερολογίτες, φέτος, το 2009, παραβαίνουν έναν από τους 4 όρους της απόφασης της Α΄ Οικομενικής Συνόδου.
Ποιόν; Βρες το και πάρτο.
Πέμπτο κρατούμενο:
Ποιές άγιες τοπικές Σύνοδοι, που οι κανόνες τους επικυρώθηκαν από τον β΄ της Πενθέκτης, κατάργησαν εν μέρει ή εν όλω την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής με νέα απόφαση ή κανόνα;
Ποιές; Βρες το και πάρτο.
Η συνέχεια επί της οθόνης και χωρίς πολλά λόγια.
Αιρετικός
Ποιάς οθόνης, Αιρετικέ; Της τηλεοπτικής; που έδειξε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον αδελφό του(σας)Πάπα Βενέδικτο να συνεορτάζουν την θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέα στην Κων/πολη; ή των Αγίων Αποστόλων στο Βατικανό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φαίνεται ξεκάθαρα, και μόνο απ΄αυτά τα πρακτέα τους, το γιατί αλλάξανε το ημερολόγιο;
Επιμένετε να μην θέλετε να καταλάβετε (ή ενδεχομένως να μην μπορείτε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν μπορείτε να καταλάβετε, ότι αυτά που διαβάζετε τώρα, τα διαβάζετε πάνω σε μια οθόνη (που είναι ίδια με την οθόνη της τηλεόρασης) δεν φταίμε εμείς.
Τώρα, τι σχέση έχουν τα γραφόμενά μας με τη θρονική εορτή του αγίου Ανδρέα ή των Αγίων Αποστόλων (συμπληρώνουμε, Πέτρου και Παύλου), δεν το κατανοούμε. Εμείς ζητάμε κάποιες απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα, από τα οποία απουσιάζει η θρονική εορτή. Αλλά αν θέλετε να σας αναφέρουμε θρονικές εορτές πριν το 1963, θα καταναλίσκαμε πολλές..... οθόνες.
Και που ξέρετε, αγαπητέ, από ημερολόγια, τι άλλαξαν και ποιοί τα άλλαξαν; Μήπως η κασσέτα που σας έχουν δόσει και την παίζετε, κάπου έχει μπερδευτεί;
Όσον αφορά, τα περί του αρχι-αιρετικού αδελφού μας (σας) Πάπα Βενέδικτου, σας τα επιστρέφουμε. "Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν" (Πράξ. 26.15). Αν δεν ΜΑΣ έχετε καταλάβει ακόμη, λυπούμαστε. Αν τυχόν νομίζετε, ότι παίζουμε το παιγνίδι κάθε αιρετικού παπικού ή των συνοδοιπόρων αυτού, πάλι λυπούμαστε. Φροντίζουμε να τηρούμε το "γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς" (Ιω. 8.32). Δεν φταίμε εμείς, αν εσείς δεν θέλετε να ελευθερωθείτε.
Καλόν είναι λοιπόν, όταν δεν ξέρουμε ή δεν καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα, να σιωπούμε. Πρώτα να μαθαίνουμε και να κατανοούμε κάποια πράγματα και μετά να μιλάμε.
Αιρετικός
Αιρετικέ, λες: "Τώρα, τι σχέση έχουν τα γραφόμενά μας με τη θρονική εορτή του αγίου Ανδρέα ή των Αγίων Αποστόλων (συμπληρώνουμε, Πέτρου και Παύλου), δεν το κατανοούμε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ημερολόγιο ευλογημένε, γιατί, νομίζεις ότι άλλαξε; Για να συνεορτάζετε με τους αιρετικούς. Γι΄αυτό είναι όλη η φασαρία, και όχι περί δήθεν αστρονομικής ακρίβειας!
Θάθελες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιρετικός
Αιρετικε, επειδη το παιζεις εξυπνος και Αιρετικος, αντε να παρης κανενα μαθημα απο τον
ΑπάντησηΔιαγραφήπατερα Σταυρο-Βαιο, μπας και καταλαβης κατι, και
σταματησης να παρασερνης και αλλους μαζι σου στην Αιρεση, αιρετικε.
Ομφαξ
Είπαμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν".
Και αυτό, βέβαια, αφορά κυρίως τους άγουρους ("όμφακες") περί την πίστην (τους "νήπιους" δηλαδή), οι οποίοι δικαιολογημένα δεν μπορούν ή δεν θέλουν (;) να γνωρίσουν την αλήθεια, που θα τους απελευθερώσει από τις αγκυλώσεις, ώστε να μπορέσουν να γνωρίσουν τη μόνη ΑΛΗΘΕΙΑ, δηλ. το ΧΡΙΣΤΟ.
Αιρετικός
Αν και δεν απαντάς στα πρώτα 2 ερωτήματα -κρατούμενα και σε πλήθος άλλων ( περί εγκυκλίου 1920 κλπ.) ξεγλιστράς σε άλλα, πράγμα που αναδεικνύει την γύμνια των θέσεών σου . Παρόλα αυτά εμείς θα συνεχίσουμε να απαντάμε σε ό,τι ζητάς (ως νεότεροι σε ηλικία)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τρίτο κρατούμενο:
Ο μοναδικός Μεταξάκης που ήταν στο Συνέδριο του 1923 είχε και παρέα"
Απάντηση :
Σοβαρά , είχε και παρέα;;;
Ξέχασες να αναφέρεις τον Αγγλικανό επίσκοπο Γκόρ που παραβρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό ,εκφράζοντας την χαρά του τ΄σο για την ανάγνώριση του κύρους των αγγλικανικών χειροτονιών όσο και για τη βιασύνη των ορθοδόξων να προσαρμόσουν το ημερολόγιο τους προς το ευρωπαικό: « Δι’ ημάς τους εν τη Δύσει ήτο μεγάλη πνευματική ευχαρίστησις να ευρεθώμεν εις θέσιν, ώστε να συνεορτάζωμεν τας μεγάλας χριστιανικάς εορτάς της Γεννήσεως και της Αναστάσεως και Πεντηκοστής… Το δεύτερον βήμα θα μας κάμη το ημερολογιακόν ζήτημα, το οποίον θα μας φέρει εις τον συνεορτασμόν των εορτών..»(Γρ. Ευστρατιάδου, σ. 108).
Kατα τ'άλλα έναν "ορθόδοξο" Πατριάρχη βλέπουμε στο Συνέδριο, τον Μεταξάκη, και το ιλιγγιώδες πλήθος των 6 επισκόπων (!) και 2-3 παπάδων...
Αυτοί ήταν οι σύνεδροι ενός κατα τ'άλλα Πανορθόδοξου Συνεδρίου που έλαβε την απόφαση για να αλλάξει το ημερλόγιο ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.
Για να κάνουμε τώρα και κάποιες συγκρίσεις:
Σύμφωνα με τους Πατριαρχικούς Πίνακες του Μανουήλ Γεδεών (σελ. 408)διαβάζουμε ότι "τη 12 Φεβρουαρίου 1593 σύνοδος εν τω Ναώ της Θεοτόκου Παραμυθίας συνελθούσα ..... το γρηγοριανόν ημερολόγιο κατακρίνασα. Της Μεγάλης συνόδου ταύτης εξήρχον Ιερεμίας ο Κω/πόλεως , Μελέτιος ο της Αλεξανδρείας , Ιωακείμ ο της Αντιοχείας , και Σωφρόνιος ο των Ιεροσολύμων".
Τέσσερις Πατριάρχες λοιπόν εξήρχον που δείχνει τη διαφορά κύρους των δύο συνόδων για να μην επεκταθούμε και στο κύρος των επισκόπων της συνοδου του 1923.
"Τέταρτο κρατούμενο:
Παλαιοημερολογίτες και νεοημερολογίτες, φέτος, το 2009, παραβαίνουν έναν από τους 4 όρους της απόφασης της Α΄ Οικομενικής Συνόδου.
Ποιόν; Βρες το και πάρτο."
Μιλώ για τους Παλαιοημερολογίτες:
a)Ισημερία στις 21 Μαρτίου
β)Πανσέληνος στις 1 Απριλίου ημέρα Τρίτη
γ)Πάσχα την αμέσως επόμενη Κυριακή δηλαδή στις 6 Απριλίου (19 Απριλίου με το Γρηγοριανό).
Δεν υπάρχει καμία παράβαση όρου της Οικ. Συνόδου όπως και δεν υπήρχε τόσους αιώνες τώρα.
Αν και για να πούμε την πάσα αλήθεια η Ορθόδοξη Εκκλησία υπολόγιζε από αρχαίων χρόνων την ημέρα του Πάσχα με βάση πίνακες που παρατίθενται στο Χρονικό Πασχάλιο για κάθε ενδιαφερόμενο όπου μαθαίνουμε ότι "ούτως συνίστανται τα Πάσχατα έως της συντελείας" (Χρονικόν Πασχάλιον P.G.98, 95)
Τι παθαίνουν οι νεοημερλογίτες είναι δικό τους θέμα (εγώ γνωρίζω) και αμφιβάλλω αν υπάρχουν ελάχιστοι σε όλη την επικράτεια που να το γνωρίζουν ή να τους ενδιαφέρει να το μάθουν.
"Πέμπτο κρατούμενο:
Ποιές άγιες τοπικές Σύνοδοι, που οι κανόνες τους επικυρώθηκαν από τον β΄ της Πενθέκτης, κατάργησαν εν μέρει ή εν όλω την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής με νέα απόφαση ή κανόνα;
Ποιές; Βρες το και πάρτο. "
Είμαστε όλοι αυτιά να το μάθουμε και να το αμφισβητήσουμε βεβαίως.
- Στο Συνέδριο του 1923 Ορθόδοξοι παρευρέθηκαν και αυτοί αποφάσισαν. Το αν Αγγλικανός παραβρέθηκε (σε Συνέδριο) και απηύθηνε προσφώνηση, δεν έχει καμία σημασία. Το Συνέδριο αποφάσισε να διορθώσει το Ιουλιανό και όχι να εισάγει το Γρηγοριανό, δεν έκανε δε το χατήρι του Αγγλικανού, να εορτάσει με τους Ορθόδοξους την Ανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Συνέδριο ήτανε, δεν ήτανε Οικουμενική Σύνοδος. Αυτό όμως, το φτωχό Συνέδριο το ακολουθούν 10 Εκκλησίες, από τις 14.
- Η Σύνοδος του 1593 το Γρηγοριανό καταδίκασε, δεν απαγόρευσε τη διόρθωση του Ιουλιανού.
- Η προσφώνηση του Αγγλικανού είναι μικρό κακό, μπροστά στα μεγάλα κακά με τα συλλείτουργα και τις συμπροσευχές κληρικών (με το παλαιό βέβαια):
α/ - Το 1863, Αγγλικανός κληρικός έγινε δεκτός στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας στη Σερβία, με έγκριση της Ι. Συνόδου της Σερβικής Εκκλησίας.
β/ - Το 1875, ο Αρχιεπίσκοπος Πατρών συνιερούργησε μετά του εκεί Αγγλικανού κληρικού σε μυστήριο Βαπτίσεως.
γ/ - Το 1879, η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Κων/πόλεως απεφάσισε, όπως εν ανάγκη, επιτρέπεται η μυστηριακή κοινωνία, δηλ. η υπό Ορθόδοξου ιερέα τέλεση σε Αρμενίους των μυστηρίων Βαπτίσματος, Γάμου και Θ. Ευχαριστίας (γιατί δεν ξεσηκωθήκαν τότε;)
δ/ - Το 1907 τελέσθηκε στο Πόρτσμουθ κοινή δοξολογία μεταξύ Ρώσων Ορθοδόξων και Αγγλικανών κληρικών (οι περίφημοι Ρώσοι!).
ε/ - Προ του 1910, ο εν Αλάσκα Ρώσος Ορθόδοξος Επίσκοπος Ιννοκέντιος συνήψε συμφωνία μετά του Επισκοπελιανού Επισκόπου Row, όπως οι ιερείς τους παρέχουν αμοιβαίως τα μυστήρια εκατέρου δόγματος, δηλ. οι Ορθόδοξοι στους Επισκοπελιανούς και οι Επισκοπελιανοί στους Ορθοδόξους (Πως δεν ξεσηκώθηκαν τότε;).
στ/ - Το 1910, ο Σύρος Επίσκοπος Ραφαήλ στην Αμερική, επέτρεψε στους πιστούς να δέχονται τα μυστήρια Βαπτίσματος, Εξομολογήσεως, Θ. Ευχαριστίας και Γάμου από Επισκοπελιανούς κληρικούς. Ο ίδιος μετέσχε σε εσπερινούς Αγγλικανών, φέροντας μανδύα και ιστάμενος επί του θρόνου.
ζ/ - Το 1917, ο Ροδοστόλου Αλέξανδρος μετέσχε σε εσπερινό Αγγλικανών στην Αμερική. Ο ίδιος μετέσχεν ενεργώς σε χειροτονία Αγγλικανού κληρικού στη Πενσυλβάνια.
η/ - Το 1918, ο Κύπρου Άνθιμος και ο Αθηνών Μελέτιος συμμετέσχον επανειλημμένα στην ακολουθία των Αγγλικανών στον άγιο Παύλο στο Λονδίνο.
θ/ - Το 1919, οι ηγέτες των Ορθοδόξων Εκκλησιών Αμερικής συμμετέσχον σε ακολουθία τελούμενη από Αγγλικανούς κληρικούς, με την ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης των Αγγλικανικών Εκκλησιών Αμερικής.
ι/ - Το 1920, ο Διδυμοτείχου Φιλάρετος, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο συνέδριο του Λάμπεθ, συμμετέσχε σε ακολουθία σε Αγγλικανικό ναό.
ια/ - Το 1920, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δαμιανός παρέστη σε λειτουργία σε Αγγλικανικό ναό των Ιεροσολύμων εν πλήρη στολή και ανέγνωσε το Ευαγγέλιο.
ιβ/ - Το 1920, ο τοποτηρητής του Οικουμενικού θρόνου Προύσσης Δωρόθεος και η Ι. Σύνοδος του Πατριαρχείου υποδέχτηκαν τον Επίσκοπο των Επισκοπελιανών Ιάκωβο Ντάρλιγκτον. Στη θ. λειτουργία παρέστη ο ανωτέρω επίσκοπος με πλήρη αρχιερατική στολή και διένειμε το αντίδωρο.
ιγ/ - Το 1921, κατά τη κηδεία του Προύσσης Δωροθέου στο Λονδίνο, μετέσχε στη νεκρώσιμη ακολουθία ο Αρχιεπίσκοπος του Καρτέρμπουρυ, ο οποίος ανέγνωσε το Ευαγγέλιο.
ιδ/ - Το 1922, ο Θυατείρων Γερμανός παρέστη στον εσπερινό στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ με πλήρη αρχιερατική στολή.
Όλα αυτά δεν σας μάραναν και σας μάρανε ο χαιρετισμός του Αγγλικανού στο Συνέδριο;
Που είναι η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς, (από την οποίαν έλκετε τις χειροτονίες των κληρικών σας), η οποία συμμετείχε και αυτή σε συμπροσευχές και συλλείτουργα;
Που είναι ο πρεσβύτερος σας Β. Σακκάς, που χειροτονήθηκε από Επίσκοπο, που είχε χειροτονηθεί από δυο Επισκόπους, έναν με το παλαιό και ένα με το νέο; Τουλάχιστον αυτός είχε το θάρρος να πετάξει τα ράσα, όταν ανακάλυψε την απάτη.
- Το Πάσχα εορτάζεται με τα χαρτιά ή με την πραγματικότητα;
Για δέστε αν στις 21 Μαρτίου (με το δικό σας ημερολόγιο) είναι ισημερία;
Για βγείτε στις 1 Απριλίου να δείτε την Πανσέληνο: Θα απογοητευθείτε, γιατί θα είναι στο τελευταίο τέταρτο!
Ποιόν κοροϊδεύουμε λοιπόν με τις πλασματικές θέσεις του Ήλιου και της Σελήνης και όχι τις πραγματικές;
Δεν μένει, παρά να προσευχηθείτε και να ζητήσετε το έλεος του Θεού, γιατί τον διαψεύδετε, αρνούμενοι να δείτε την πραγματικότητα.
- Αυτό που παθαίνουν οι νεοημερολογίτες, είναι ότι σας ακολουθούν στο δικό σας χάλι και γιορτάζουν και αυτοί με τις ίδιες πλασματικές καταστάσεις. Τι θέλετε να κάνουν, μπροστά στην αμάθεια; Υποχωρούν για να μη σκανδαλίσουν τους "όμφακες".
- Όλο μάτια, γιατί δεν θα τα ακούσετε, θα τα δείτε. Και από αυτό φαίνεται, πόσο αδιάβαστοι ήσαστε. Το μόνο που έχετε παρά πόδας είναι η βέβαιη (όπως ομολογείτε) αμφισβήτηση. Μόμιμοι αμφισβητίες ήσαστε και τίποτε άλλο!
Αιρετικός
@ Ανώνυμε 26 Μαρτίου 9.02 μμ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό θα ήταν να παραδεχθείς ότι τα γραφόμενα σου για το κύρος των Συνόδων του 1583, 1587, 1593 είναι παρμένα από τον Θεολόγο Ελ. Γκουτζίδη(Ματθαϊικός) και αποτελούν προσωπική γνώμη του κυρίου αυτού (ή έστω μίας μερίδος των ΓΟΧ) κι όχι επίσημη θέση της Εκκλησλιας.Αναρρωτιέμαι, Ανώνυμε, γιατί ονομάζεις τις Συνόδους του 1583,1587, 1593 με τον όρο "Πανορθόδοξες" και όχι ως Ενδημούσες(έτσι την ονομάζει ο τ.Δημητριάδος Χριστόδουλος σε διατριβή του για το θέμα αυτό καθώς και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος του 1929 που ασχολείται με τον Η' Κανόνα της Συνόδου του 1593)Συνλοδους της Ελληνόφωνης Ορθοδοξίας όπως θα ήταν και το Σωστό. Είναι γνωστό ότι στις τρεις αυτές συνόδους υπογράφουν μόνο οι αντιπρόσωποι των πρεσβυγενών Πατριαρχείων. Δεν συμμετέχει και δεν υπογράφει σ' αυτές το Πατριαρχείο Σερβίας,ούτε η Βουλγαρική Εκκλησία(Αρχιεπισκοπή Αχρίδος τότε)αλλά ούτε κι η Ρωσική Εκκλησία(Μητρόπολη Μόσχας τότε.Τι σόι ΠΑΝ-ορθόδοξες ήταν τότε?
@Γιάννη Κ.,
Δεν αντιλαμβάνομαι το παράπονο σου όταν μας γράφεις "..εις μάτην και πάλι λέγωνται και γράφονται κάποια πράγματα". Αλήθεια, μήπως θα ήθελες εμείς οι υπόλοιποι που δεν συμφωνούμε με τις απόψεις-διατυπώσεις σουνα τις ασπαστούμε έτσι ώστε να μην κοπιάζεις ή να μην κουράζεσαι γράφωντας κατεβατά? 'Ετσι αντιλαμβάνεσαι το διάλογο? Κρίμα! Επίσης θα σε παρακαλούσα να είσαι πιο προσεκτικός και να μην μετέρχεσαι φράσεις του τύπου "παίζω μπάλα με τον Αιρετικό(ούτε που τον γνωρίζω, ούτε με νοιάζει ποιος είναι).Μας αναφέρει κι εσύ τις τρείς Συνόδους(1583,87,1593 και λες" Κανένας δεν είπε ότι οι Σύνοδοι αυτές είχαν το ίδιο ακριβώς κύρος με τις Οικουμενικές". Ο ανώνυμος φίλος που έγραψε πριν από σένα διαφωνεί "Το κύρος λοιπόν των εν λόγω Αγίων Πανορθοδόξων Συνόδων είναι το αυτό με το κύρος των Οικουμενικών Συνόδων". Αν τελικά έχεις εσύ δίκαιο κι όχι ο Ανώνυμος(ο Ελ. Γκουτζίδης) τι ποσοστό κύρους έχουν τελικά, σε σχέση με τις Οικουμενικές, οι τρείς αυτές Σύνοδοι? 70% κύρους, 50% κύρους, 10% κύρους?(ας είμαστε λίγο σοβαροί).
Επειδή καποιοι εξακολουθούν να μην εννοούν να καταλάβουν το βασικό λόγο(υπάρχουν κι άλλοι δευτερεύοντες)για την μη αποδοχή-καταδίκη του Ημερολογίου του Πάπα Γρηγορίου ΙΓ'(μεταβολή πασχαλίου)τους καλώ να ξανακοιτάξουν την αρχική ανάρτηση όπου ένας εκ των προτεργατών της κινήσεως των ΓΟΧ, Χρυσόστομος Καβουρίδης(δεν φαντάζομαι να τον αμφισβητείς) γράφοντας επιστολή στο Γερμανό Βαρυκόπουλο, επίσκοπο ΓΟΧ Κυκλάδων λέει "η καταδίκη αυτή(των Συνόδων 1583,87,93) αφεώρα εις την μη μεταβολή του Πασχαλίου, ήτις επέρχεται δια του Γρηγοριανού Ημερολογίου, και ην ακριβώς απέφυγε να υιοθετήση η Εκκλησία της Ελλάδος".
Κάτι άλλο τώρα. Επειδή γίνεται πολύς λόγος για το απαρασάλευτο ή μη της καταδίκης του ημερολογίου του γρηγοριανού(έχει εξηγηθεί και αλλού ότι η καταδίκη αυτή έλαβε χώρα λόγω α)της παραβίασης του Α' Κανόνα της εν Αντιοχεία Συνόδου β)για πραστασία από τη Λατινική Προπαγάνδα) καλό θα ήταν να δούμε ποιά ερμηνεία δίνει η ίδια η Εκκλησία, μέσω του Οικ. Πατριαρχείου, για το χαρακτήρα της καταδίκης εκείνης. Λέει λοιπόν η Εγκύκλιος υπ' αριθμόν 450/17-02-1927 του Οικουμενικού Πατριαρχείου "η κατά του Γρηγοριανού Ημερολογίου στάσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προελθούσα εκ λόγων αξιοχρέου μερίμνης υπέρ του ποιμνίου δια τας τότε περιστάσεις, ΟΥΔΑΜΏΣ ΕΧΕΙ, ΟΥΔΕ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΝΕΧΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΩΣ ΑΠΟΚΛΕΙΟΜΕΝΗΣ ΔΗΘΕΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ". Περιοδικό Πάνταινος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, 1927 σ.274-276. Νίκανδρος.
Στην παρατήρηση ενός φίλου πιο πάνω λέγοντας
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το ημερολόγιο ευλογημένε, γιατί, νομίζεις ότι άλλαξε; Για να συνεορτάζετε με τους αιρετικούς. Γι΄αυτό είναι όλη η φασαρία, και όχι περί δήθεν αστρονομικής ακρίβειας!"
η απάντηση του Αιρετικού ήταν "θα'θελες"
Μωρέ μπράβο τεκμηρίωση , μπράβο επιστημονική ακρίβεια και σεβασμός στον διάλογο!!!
Aναφορές επί αναφορών παρακάτω και αλλού από εμένα και άλλους συνομιλητές όπου οι ίδιοι οι διαπράξαντες των γεγοντότων εκείνων παραδέχονται ΩΜΑ ότι για τον ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ( η ημερολογιακή αλλαγή) αλλά για την Αιρετική ΟΘΕ πέρα βρέχει.
Κατεβατά σήμερα περί προγενέστερων ολισθημάτων διαφόρων κληρικών της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον 19ο αιώνα.
Τι να τα κάνουμε; Εμείς γράψαμε ήδη περί αυτών και πολλοί παλ/τες συγγραφείς ἠδη.
Μήπως η ανοχή και προς καιρόν αμνήστευση τέτοιων προδρομικών καταστάσεων του οργανωμένου ήδη Οικουμενισμού , θα πρέπει να συνεπάγεται ανοχή και αμνήστευση τους, εις τους αιώνας των αιώνων;;
Αυτό επιθυμειτε κύριοι "αντιοικουμενιστές εντός των τειχών";
Μα καλά πόση ακόμη υποκρισία θα δούμε εδώ μέσα;
Διάβασα παραπάνω :
" Το αν Αγγλικανός παραβρέθηκε (σε Συνέδριο) και απηύθηνε προσφώνηση, δεν έχει καμία σημασία. Το Συνέδριο αποφάσισε να διορθώσει το Ιουλιανό και όχι να εισάγει το Γρηγοριανό, δεν έκανε δε το χατήρι του Αγγλικανού, να εορτάσει με τους Ορθόδοξους την Ανάσταση."
Eλεος πιά.
Το θέμα είναι αν απήυθυνε προσφώνηση ένας αιρετικός ή το είδους προσφώνηση έκανε;
Aν έχεις ανοιχτά τα μάτια σου θα διαβάσεις ότι ο αιρετικός εξέφρασε την χαρά του για τον επερχόμενο συνεορτασμό με τους Ορθοδόξους που θα προέκυπτε από αυτό το Συνέδριο.
Ο δε αξιοθρήνητος πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης στο ίδιο ακριβώς μήκος κυμάνθηκε.
Η ΠΤΡΙΑΡΧΙΚΉ ΕΓΚΎΚΛΙΟς ΤΟΥ 1920 τα ίδια ακριβώς λέει.
Ο Άνθιμος Βιζύης το 1922 τα ίδια παραδέχεται.
Ολοι έξω απο τα δοντια παραδέχτηκαν τότε ότι το ημερολόγιο χρειάζεται αλλαγή -ταύτιση με των "πολιτισμένων Ευρωπαίων" για να είναι δυνατή η ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ με εκεινους.
Tα της ημερολογιακής ακρίβειας τα ρίξανε ως υπνωτικό το οποίο έπιασε πολύ καλά ως φαίνεται εδώ μέσα σε μερικούς. Ξυπνάτε επιτέλους χριστιανοί!!!
Και τελικά ΕΓΙΝΕ το χατήρι όλων αυτών (όχι μόνο του Άγγλου), για όλες τις εορτές του χρόνου εκτός από την Ανάσταση.
ΚΡΥΦΤΕΊΤΕ ΚΑΚΟΜΟΊΡΗΔΕΣ πίσω από την υποκριτική τάχα διατήρηση του Πάσχα σύμφωνα με τους κανόνες της Ορθοδοξίας και πανηγυρίστε όσο θέλετε.
Αν όμως οι ΠΑΤΈΡΕς πάσχισαν και θρήνησαν επί αιώνες για τον μή κοινό εορτασμό του Πάσχα υπό όλων των Ορθοδόξων , αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα θρηνούσαν και σήμερα βλέποντας το χάλι του σε διαφορετική ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων ,του Ευαγγελισμού ,της Κοιμήσεως κλπ. από όλους τους ορθοδόξους (δηλαδή εορτών που ορίστηκαν αργὀτερα στην Εκκλησία).
Βλέποντας οι σύγχρονοι Φαρισαίοι (Παπαδόπουλος , Μεταξάκης κλπ) ότι δεν υπάρχει ανάλογη απόφαση Οικουμενικής Συνόδου για αυτές τις γιορτές, θέωρησαν καλό να τις μετατοπίσουν και να τις συνεορτάζουν με τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, αφήνοντας τους αδελφούς τους ορθοδόξους 13 μέρες πίσω , άνευ κοινής συμφωνίας υπό όλων των τοπικών εκκλησιών.
Λέει ο Αιρετικός
" Συνέδριο ήτανε, δεν ήτανε Οικουμενική Σύνοδος. Αυτό όμως, το φτωχό Συνέδριο το ακολουθούν 10 Εκκλησίες, από τις 14."
Το ακολουθήσανε ως προς το πνεύμα όχι και προς το γράμμα.Είπαμε ότι όλες οι τοπικές εκκλησίες που άλλαξαν ημερολόγιο ΟΥΔΕΜΙΑ αναφορά έκαναν στην σχετική απόφαση του Συνεδρίου αυτού.
Άλλωστε η ίδια η νεοημερολογιτική Εκκλησία της Ελλάδος το 1971, σε Εισήγησή της προς την «Πανορθόδοξον Μεγάλην Σύνοδον», αναφέρει ότι
«είναι απαράδεκτοι και αι αποφάσεις του αμφιβόλου –και λόγω συστάσεως- κύρους εν Κωνσταντινουπόλει Συνεδρίου του 1923 (έλαβον μέρος μόνον 4 τοπικαί Εκκλησίαι, και η εκπροσώπησις αυτών δεν ήταν η ενδεδειγμένη)».
Και τι κύρος να έχει άλλωστε όταν στο Συνέδριο αυτό δεν εκπροσωπήθηκαν τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ρωσίας, και Βουλγαρίας.
Οι τυχαία παρεπιδημούντες τότε στην Κωνσταντινούπολη Ρωσικής καταγωγής επίσκοποι, ο Κισνοβίου Αναστάσιος (των Ρώσων της Διασποράς), και ο Αλεουτίδων Νήσων (Αμερικής) Αλέξανδρος σαφώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι εκπρωσωπούσαν την Ρωσική Εκκλησία.
Από τους 6 δε αρχιερείς, οι 4 κατηγορήθηκαν ως μασόνοικαι δεν υπήρξε σοβαρός αντίλογος σε αυτό. Αυτοί ήταν ο Μεταξάκης, ο Αλεουτίδων Νήσων Αλέξανδρος, ο Νικαίας Βασίλειος και ο Δυρραχίου Ιάκωβος.
Αυτά για το φτωχό και "ταπεινό Συνέδριο" της κακιάς ώρας (συμπληρὠνω εγώ).
- Η Σύνοδος του 1593 το Γρηγοριανό καταδίκασε, δεν απαγόρευσε τη διόρθωση του Ιουλιανού.
Τα είπαμε, και το Γρηγοριανό διορθωμένο Ιουλιανό είναι.
Οι προσηλυτιστικοί σκοποί του νέου ημερολογίου , ό,τι και νάναι αυτό μια χαρά εξυπηρετούν τον Οικουμενισμό.
Είναι δε προς τιμήν της ΘΟΕ που στο άρθρο της για τον Οικουμενισμό παραδἐχτηκε ότι οι σκοποί του Οικουμενισμού εξυπηρετούνται από ένα KOINO HMΕΡΟΛΟΓΙΟ.
ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ "ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΑΣΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ", ΤΟΤΕ ΟΣΟΙ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΕΤΑ ΜΑΝΙΑΣ, ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΑΥΤΗΣ;;;
Τις κατηγορίες αυτές εναντίον μας για το ότι ακολουθούμε ισημερία μη πραγματική και πανσέληνο επίσης , γιατί δεν τις απευθύνεις στους εκατοντάδες Ορθόδοξους επισκόπους που παρέλασαν από την εποχή της Α'Οικ.Συνόδου έως τώρα;
O άγιος Νικόδημος γράφει χαρακτηριστικά ότι οι Πατέρες αν και γνώριζαν ότι η ισημερία άλλαζε με τους αιώνες δεν ήθελαν να την μεταθέσουν απο την 21 Μαρτίου για να μην δημιουργήσουν προβλήματα στην Εκκλησία.
Αν δεν πείραζε λοιπόν έναν άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, Συμεών νέο Θεολόγο , Γρηγόριο Παλαμά, Μάρκο Ευγενικό, άγιο Νεκτάριο και τόσους άλλους , να λένε ότι δεχόμαστε την ισημερία στις 21 Μαρτίου παρόλο που δεν είναι πραγματικά , ε τότε δεν μπορεί να πειράζει κι εμένα το νήπιο.
Αφήνω τους λαμβάνοντας στερεἀ τροφή να αμφισβητούν τους πάντες και να διορθώνουν την διαχρονική Μία Αγία Αποστολική Εκκλησία ως σοφότεροι πάντων...
ΥΓ, Νίκανδρε εως να απαντήσεις στα ερωτήματα που προσωπικά σου έχω απευθύνει μην περιμένεις απαντήσεις από εμένα.
Γιάννη Κ. Δεν περιμένω απαντήσεις ούτε έχω την απαίτηση να απαντήσεις σε κάποιο συγκεκριμένο ερώτημα. Τι απόψεις μου παραθέτω και σχολιάζω κάποια πράγματα που είπες. Έτσι απλά. Νίκανδρος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Από τους 6 δε αρχιερείς , οι 4 κατηγορήθηκαν ως μασόνοι. Αυτοί ήταν ο Μεταξάκης, ο Αλεουτίδων Νήσων Αλέξανδρος, ο Νικαίας Βασίλειος και ο Δυρραχίου Ιάκωβος". Αν κάποιος ανατρέξει στην ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος(www.grandlodge.gr/Famous_gr_home.html) όντως θα βρεί σε λίστα με αλφαβητική σειρά τα ονόματα του Μεταξάκη και του Βασιλείου της Νικαίας. Δυστυχώς όμως για κάποιους φίλους μας ΓΟΧ ανάμεσα στα ονόματα αυτά βρίσκεται και ο Φώτιος(Πέρογλου Γεώργιος)Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάπας έως το θάνατο του το 1928. Είναι ο Ιεράρχης(τέκτονας πάντα σύμφωνα με την Μ.Στοά) που αντέδρασε εντονότατα στην μεταβολή του 1924 και υποστήριξε ποικιλοτρόπως τους εν Ελλάδι Παλαιοημερολογίτες. Ναι αγαπητοί φίλοι συνέβη κι αυτό. Οι τέκτονες μέσω των ανθρώπων τους μέσα στην Εκκλησία πρωτοστάτησαν στην ημερολογιακή μεταβολή του 1924, όμως την ίδια στιγμή ένας άλλος δικός τους άνθρωπος( ο Φώτιος της Αλεξανδρείας , τέκτονας κι αυτός) έκανε ότι μπορούσε να ανατρέψει την απόφαση των εν Στοά "αδερφών του" και να υπερασπίστεί, τέκτονας ων, την ορθόδοξη παράδοση και το εορτολόγιο της. Τα συμπεράσματα είναι δικά σας... Νίκανδρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πείσμα, ορισμένες φορές, καταντά να φτάνει στα όρια του τραγικού, του γελοίου και του προκλητικού. Ποτέ, οι Πατέρες δεν "κάρφωσαν" τα ουράνια σώματα στο στερέωμα, αν και είχαν λανθασμένη αντίληψη γι' αυτά, δηλ. ότι περιστρέφονται γύρω από τη Γη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξ άλλου, για να μεταθέσεις κάτι, πρέπει να το ορίσεις. Οι Πατέρες δεν όρισαν ότι η ισημερία θα είναι στις 21 Μαρτίου. Δεν υπάρχει σε κανέναν από τους 4 όρους της απόφασης. Ούτε όρισαν ότι στον αιώνα τον άπαντα θα ισχύει η ισημερία του 325.
Ερωτούμε: Εξακολουθούν οι του παλαιού να παραδέχονται ακόμη, ότι η Γη είναι το κέντρο του Σύμπαντος, επειδη 6 Πατέρες το διατύπωσαν; Δεσμεύει αυτό αιωνίως την Εκκλησία; Και εάν δεν το παραδέχονται δεν απειθούν προς τους Πατέρες;
Και για να μην αερολογούμε:
- Μ. Αθανάσιος (4ος αιώνας):
«γη δε ουκ αφ εαυτής ερήρεισται, αλλ’ επί μεν την των υδάτων ουσίαν συνέστηκεν, εμπεριέχεται δε και αύτη κατά το μέσον συνδεθείσα του παντός»
(Λόγος κατά ειδώλων)
-Μ. Βασίλειος (4ος αιώνας):
«Κυκλόσε περιτρέχει τα κατ’ ουρανόν κινούμενα»
(Β.Ε.Π. τ. 51, σελ. 187)
-Αγ. Γρηγόριος Νύσσης (4ος αιώνας):
«..... Της τε κυκλοφορουμένης ουσίας δια της οξείας κινήσεως το νάστον της γης εν κύκλω περισφιγγούσης, του τε στερρού και ανενδότου δια της αμεταθέτου παγιότητος αδιαλείπτως επιτείνοντος των περί αυτήν κυκλουμένων την δίνησιν, ίση δε καθ’ εκάτερον των ταις ενεργείαις διεστηκότων η υπερβολή εναπειργάσθη, τη τε στασίμω φύσει και τη αστάτω περιφορά. Ούτε γαρ η γη της βάσεως μετατίθεται, ούτε ο ουρανός ποτε το σφοδρόν ενδίδωσι και υποχαλά της κινήσεως».
(Περί κατασκευής ανθρώπου. Κεφ. α΄, παρ. 1).
-Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός (8ος αιώνας):
«Ημέρα εστίν ηλίου υπέρ γης φορά ή χρόνος, εν ω ο ήλιος υπέρ γης φέρεται. νυξ εστί σώματος της γης σκιά ή χρόνος, εν ω ο ήλιος υπό γην φέρεται. Νυχθήμερόν εστι κόσμου περιστροφή»
(Διαλεκτικά, κεφ. 68. Όροι διάφοροι).
-Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς (14ος αιώνας):
«Και τη μεν ακινήτω γη καθάπερ τινί κέντρω περιτιθείς ανωτάτω κύκλω, και συνδών πανσόφως δια των μέσων του αεικινήτου ουρανού, ίνα ο αυτός διαμένη κόσμος εστώς ομού και κινούμενος».
(P. G. 151, 80)
-Αγ. Συμεών Θεσσαλονίκης (15ος αιώνας):
«Ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Με αυτή τη φράση – η Εκκλησία – αποβάλλει κάθε επινόηση της αθεΐας. Καταργεί τη θρασύτητα εκείνων που πρεσβεύουν ότι ο ουρανός είναι προαιώνιος και ακόμη, ότι η ύλη είναι χωρίς αρχή, και ότι υπάρχουν στο Θεό κάποιες ιδέες, όπως έλεγε ο Πλάτωνας. Καταργεί δε και την πλάνη εκείνων που θεοποιούν τα άστρα και όσα βρίσκονται γύρω από τη γη, οι οποίοι αυτή τη γη και τα άλλα στοιχεία τα θεωρούν θεούς καταντώντας έτσι στην πολυθεΐα και πλανώντας και γύρω από τα υπόλοιπα κτίσματα»
(Ερμηνεία εις το Σύμβολον της Πίστεως, P.G. 155, 757B).
Το γράψαμε και το ξαναγράψαμε, αλλά δεν συμφέρει να απαντηθεί:
Ο ίδιος ο Θεός καθόρισε να εορτάζεται το Πάσχα το μήνα Μάρτιο, ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΤΑ ΦΥΤΑ. Εμείς θα εξακολουθούμε να εορτάζουμε το Πάσχα το μήνα Μάρτιο, αλλά που ΔΕΝ θα ανθίζουν τα φυτά; Αντίθετα θα φθίνουν τα φυτά και οι οπώρες, γιατί θα εορτάζεται το Πάσχα το μήνα Μάρτιο, αλλά που θα είναι φθινόπωρο! Ελπίζουμε να αλλαχτεί και το σχετικό τροπάριο, στο: "ω, γλυκύ μου φθινόπωρο". Λέμε ότι ελπίζουμε, γιατί το πείσμα είναι απύθμενο!
Μια ελπίδα υπάρχει μόνο για τότε. Να επέμβει εκτάκτως ο Θεός και να σταματήσει την περιστροφή της Γης περί τον Ήλιο για έξη μήνες, ώστε να έρθουν τα πράγματα, όπως ήταν το 325!
Μέχρι πότε άραγε θα πλειοψηφούν οι "όμφακες";
Αιρετικός
Για άλλη μια φορά “άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε” και αντί να απαντήσεις στα ουσιώδη ερωτήματα περί του βασικού λόγου για τον οποίο έγινε η ημερολογιακή αλλαγή που ήταν η επιθυμία για συνεορτασμό με τους αιρετικούς– όπως άλλωστε το παραδέχτηκαν όλοι οι πρωτεργάτες της- περί άλλων τυρβάζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή τη φορά ακολουθεί ορυμαγδός πληροφοριών , όλως άσχετων με το θέμα μας , μέσα στον οποίο διακρίνουμε γνωστά σφάλματα των Πατέρων της Εκκλησίας πάνω σε επιστημονικά δεδομένα τα οποία δεν γνώριζαν . Θα τους κατηγορήσουμε τώρα και για την άγνοια , την οποία είχαν εξάλλου και επιστήμονες σύγχρονοί τους;
Αυτό όμως που είπαμε εμείς παραπάνω φαίνεται ότι δεν αγγίζει τον Αιρετικό και έτσι αναγκαζόμαστε να αντιγράψουμε κατά γράμμα από το Πηδάλιο την σχετική υποσημείωση του Ζ’ Αποστ. Κανόνα για να δούμε ότι είναι εντελώς άσχετος ο συσχετισμός των παραδειγμάτων του Αιρετικού με την στάση των Πατέρων στο θέμα της εαρινής ισημερίας.
«Όθεν δια να φυλάττωνται και οι τέσσαρες αυτοί διορισμοί, ΕΞΙΣΟΥ ΕΙΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΝ ,και να εωρτάζωσιν οι χριστιανοί τον αυτόν χρόνον και την αυτήν ημέραν το άγιον Πάσχα, ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΩΝ , συνήρμοσαν οι θεόσοφοι Πατέρες το περί του Πάσχα Κανόνιον…»
Παρατηρούμε πρώτον ότι ουσιωδέστατη ανάγκη ήταν να εορτάζεται παγκοσμίως το Πάσχα την ίδια ημέρα.
Επίσης για να μπορούν οι χριστιανοί να βρίσκουν την ημέρα του Πάσχα διορίστηκε Κανόνιο . Αυτό μπορεί ο καθένας που έχει κάποιες βασικές γνώσεις να το χρησιμοποιεί , (ενώ πολύ αργότερα χρησιμοποιήθηκαν και κάποιοι μαθηματικοί αλγόριθμοι όπως του Πασκάλ και άλλων).
Τέτοιο Κανόνιο βρίσκεται στο Χρονικό Πασχάλιο που γράφτηκε γύρω στο 630 μ.Χ. (σχετική παραπομπή έδωσα παραπάνω) ενώ τέτοια Κανόνια ανέκαθεν βρίσκονταν στα διάφορα Λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας . Τέτοιο βιβλίο κατέχω από πρόγονό μου ιερέα του 19ου αι. όπως και διάφορα φωτοτυπημένα βιβλία των 17ου και 18ου αιώνα με όμοιο Κανόνιο .
Με άλλα λόγια οι άγιοι της Εκκλησίας δεν κάθονταν με ρολόγια για να βρίσκουν την ισημερία (ίση μέρα ίση νύχτα) ούτε ξενυχτούσαν για να βρούν την ακριβή στιγμή της Πανσελήνου αλλά έκαναν χρήση του Κανονίου το οποίο χρησιμοποιεί κύκλους σελήνης , ηλίου κλπ.
Και συνεχίζουμε παρακάτω:
«Ας ηξεύρουν γάρ , ότι και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι , οπού μετά την Πρώτην έγιναν, και οι λοιποί Πατέρες, έβλεπον ναι και αυτοί , ως σοφοί οπού ήτο, ΠΩΣ ΕΚΑΤΕΒΗ ΠΟΛΥ Η ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΑΛΛ’ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΘΕΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑ’ (21η) ΜΑΡΤΙΟΥ ΟΠΟΥ ΤΗΝ ΗΥΡΕΝ Η Α’ ΣΥΝΟΔΟΣ , ΠΡΟΤΙΜΩΝΤΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑΝ ΤΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ , ΗΤΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΞΕΝΕΙ ΟΥΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΕΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΑΣΧΑ ΚΑΜΜΙΑΝ ΣΥΓΧΥΣΙΝ , ΟΥΤΕ ΒΛΑΒΞΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑΝ…»
Και μόνο τα παραπάνω λόγια των αγίων θα έπρεπε να κάνουν κάθε δύσπιστο ή κακόβουλο να σωπάσει και να αντιληφθεί ότι οι Πατέρες εν γνώσει του γεγονότος ότι η ισημερία μετατοπίζονταν , δεν την άλλαζαν χάριν ύψιστου εκκλησιαστικού λόγου που ήταν η συμφωνία και ένωση της εκκλησίας ανά την Οικουμένη.
Λυπούμαστε που το πείσμα μας είναι απύθμενο αλλά έτσι οφείλουμε να είμαστε, υπερασπιζόμενοι την των Πατέρων βουλή.
Φαίνεται όμως ότι το πείσμα κάποιων άλλων είναι εωσφορικό καθώς μόλις προ έτους τους υποδείξαμε από το φόρουμ ΦΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ κάποιες αλήθειες αλλά φαίνεται ότι προτιμούν να συντάσσονται με το ψεύδος.
Αν ο Θεός καθόρισε να εορτάζεται το Πάσχα όταν ανθίζουν τα φυτά τότε γιατί οι χριστιανοί του νοτίου ημισφαιρίου το γιορτάζουν όταν πέφτουν τα φύλλα και έρχεται η εποχή της σποράς;
Mήπως εκεί κάτω άλλαξαν το τροπάριο και ψάλλουν "ω, γλυκύ μου φθινόπωρο";;;
Αν το έκαναν τότε γιατί να μην μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς οι λαοί της περιοχής της Μεσογείου, όταν φτάσει κάποτε καιρός (κατά το 25000μ.Χ.) που το Πάσχα θα συμπέσει κατά την εποχή που τα φύλλα θα πέφτουν;
Θυμάμαι πολύ καλά ότι είχε πεί ο Αιρετικός ότι την εποχή των Πατέρων της Α’ Συνόδου και έπειτα, δεν γνώριζαν ότι υπήρχε και νότιο ημισφαίριο. Να συμπληρώσω εγώ ότι δεν γνώριζαν επίσης ότι υπάρχουν και περιοχές όπου δεν ανθίζουν καθόλου φυτά ούτε σπέρνουν ,ούτε θερίζουν οι άνθρωποι λόγω ακραίων καιρικών συνθηκών (έρημοι , παγετωνες, κλπ) .Μήπως εκεί δεν θάπρεπε να ψάλλουν τίποτε ή να μην κάνουν καθόλου Πάσχα;
Αν οι Πατέρες δεν τα γνώριζαν αυτά , όμως ο Ποιητής Ουρανού και Γής Θεός μας, γνώριζε και την μορφή της γής αλλά και το ότι θα έρθει η εποχή που θα κατοικούν πάνω σε ολόκληρη τη γή χριστιανοί.
Ποιοι είστε εσείς φίλε μου που απαιτείτε να αλλάζουμε διαρκώς ημερολόγια (πράξη που μοιραία οδηγεί σε χωρισμούς των πιστών) με την δικαιολογία ότι θέλετε διαρκώς στην περιοχή σας να γιορτάζετε Πάσχα όταν ανθίζουν τα φυτά ; Eσείς είστε τα παιδιά του Θεού και οι άλλοι του νότιου ημισφαιρίου τα αποπαίδια Του που οφείλουν να κάνουν Πάσχα μονίμως όταν πέφτουν τα φύλλα;
Γιατί δεν κάνετε υπακοή στους Πατέρες της Εκκλησίας που και βίωμα ἀγιο είχαν και διάκριση και σύνεση και φωτισμό αντἰθετα από εμάς εδώ;
- Διαβάστε παρακάτω, μια άλλη ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου, να δούμε θα σας συμφέρει;
ΑπάντησηΔιαγραφή- Εμείς θα ακολουθούμε τα κανόνια του 7ου αιώνα, εποχή που οι Πατέρες θεωρούσαν τη Γη ακίνητη και όλο το Σύμπαν να περιστρέφεται γύρω από αυτήν;
- Την ισημερία την κανόνιζαν οι Πατέρες μόνοι τους, έτσι στα τυφλά και δεν χρησιμοποιούσαν τους αστρονόμους, που είχαν και τα ρολόγια;
- Δεν είπε κανείς την ισημερία από 21 να την κάνει στις 31. Αλλά θα πρέπει στις 21 να ανθίζουν τα φυτά και όχι να πέφτουν τα φύλλα. Γιατί αυτό το προσπερνάτε;
- Δηλαδή, οι Πατέρες αδιαφόρησαν με την εντολή του Θεού, να εορτάζεται το Πάσχα την άνοιξη και η Πεντηκοστή με το θερισμό; (Έξ. 12. 1-2, 23. 16, 34. 22).
- Αλλά ας δούμε και κάποιες άλλες αναφορές για τη σταθερότητα της 21ης:
α/ Διαταγές Αποστόλων
"Υμείς δε φυλάσσεσθε ακριβώς την ισημέριον τροπήν της εαρινής ώρας, ήτις γίνεται εικάδι δευτέρα του δωδεκάτου μηνός, ος εστί Δύστρος" (Διατ. Αποστ. Βιβλ. Ε΄ κεφ. ιζ΄). Άλλο λένε εδώ οι Απόστολοι. Η Ισημερία ειναι στις 22 του Δύστρου. Από πότε έγινε 21 του Μάρτη;
β/ Βαλσαμών
"Εαρινή δε ισημερία γίνεται ουχ ως τινες φασί κατά την κε΄ του Μαρτίου μηνός ή την κ΄ ή ετέραν οιανδήποτε ωρισμένην ημέραν αλλ’ ότε τύχη. Από της κυκλικής ψήφου του ηλιακού δρόμου και της σελήνης άλλοτε άλλως η εαρινή γίνεται ισημερία" (Ερμηνεία του Ζ΄ Αποστολικού κανόνος. Ρ-Π. Σύνταγμα, τ. 2, σελ. 1). Πολύ σωστά. Ότε τύχη, ούτε στις 25, ούτε στις 20 ούτε σταθερά στις 21.
γ/ Βλάσταρις
"προσήκον ην εν τη του χρόνου ισημερινή αρχή, καθ’ ην ο άνθρωπος την πρώτην έσχε πλάσιν, και την αυτού οικονομηθήναι ανάπλασιν, και ότι, επειδή το φως έμελλεν αύξειν της ευσεβείας, και το σκότος της ασεβείας μειούσθαι, μετ’ ισημερίαν το σωτήριον Πάσχα ουκ έξω λόγου τελείται ηνίκα το μεν της ημέρας φως επιδίδωσι, της νυκτός δε το σκότος ελαττούται" (Ρ-Π. Σύνταγμα, τ. 6, σελ. 408-410). Όταν αρχίζει να αυξάνει το φώς μετά την εαρινή ισημερία εορτάζεται το Πάσχα και όχι όταν αρχίζει να μειώνεται το φως μετά την φθινοπωρινή ισημερία, διότι έτσι πάει να γίνει.
δ/ Βλάσταρις
"Τον Μάρτιον δε πρώτον είναι μήνα πιστεύομεν, εξ ων ο Μωϋσής είρηκεν, ως κελεύσειεν ο Θεός κατ’ εκείνον τον καιρόν, τα δένδρα, και τα άνθη, και τας πόας αναβλαστήσαι. ορώμεν δε ουκ εν ετέρω, αλλ’ εν τούτω νόμω φύσεως, του Θεού πληρούμενον το επίταγμα" (Ρ-Π. Σύνταγμα, τ.6, σελ. 404). Εμείς όμως πάμε κόντρα στο νόμο του Θεού, στο νόμο της φύσεως και φτάνουμε να λέμε Μάρτιο, ενώ θα πέφτουν τα φύλλα των δένδρων. Πείσμα απύθμενο!
ε/ Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
"Η εαρινή λοιπόν ισημερία ..... δεν γίνεται πάντοτε εις μιαν και την αυτήν ημέραν, αλλ’ εις μεν τον καιρόν των αγίων Αποστόλων ήτο εις την κβ΄ του Δύστρου, ήτοι του Μαρτίου, κατά τας διαταγάς των αυτών Αποστόλων ..... εις δε τον καιρόν της οικουμενικής α΄ συνόδου ήτο εις την κα΄ Μαρτίου ....." (Πηδάλιον, Ζ΄ Αποστολικός Κανών, σελ. 9). Πολύ σωστά. Και τώρα έφθασε στις 8 Μαρτίου. Σύμφωνα λοιπόν με το σκεπτικό του αγίου, τώρα η ισημερία είναι στις 8 και όχι στις 21 όπως διατείνεσθε εσείς. Δεν πρέπει να πάει πάλι στις 21;
- Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε υπακοή στους Πατέρες, αλλά και στον ίδιο το Θεό. Εσείς δεν μας αφήνετε.
Αιρετικός
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Αιρετικός "Εμείς θα ακολουθούμε τα κανόνια του 7ου αιώνα, εποχή που οι Πατέρες θεωρούσαν τη Γη ακίνητη και όλο το Σύμπαν να περιστρέφεται γύρω από αυτήν;"
ΑπάντησηΔιαγραφή-
Παρόλο που ουδείς ούτε σημερινός , ούτε κανείς των αρχαίων Πατέρων ισχυρίστηκε ότι η ισημερία είναι σταθερή , εντούτοις όλοι αποδέχονταν την διατήρηση του τρόπου υπολογισμού του Πάσχα βάσει της ημερομηνίας 21 Μαρτίου.
Λές και ξαναλές τα ίδια σαν να μην γνωρίζουμε ότι η μετατόπιση της ισημερίας ήταν εν γνώσει των Πατέρων.
Αυτό ακριβώς είναι που θα έπρεπε να σε προβληματίζει και να αναρωτιέσαι γιατί οι Πατέρες άφηναν τόσους και τόσους αιώνες αμετάβλητο τον τρόπο υπολογισμού του Πάσχα.
Το Κανόνιο που ειρωνεύεσαι , αναγράφεται από τον 7ο αιώνα στο Χρονικό Πασχάλιο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επινοήθηκε τότε , αλλά ήταν παλαιότερο.
Και διατηρήθηκε και στον 16ο αιώνα με σεβασμό από την Εκκλησία.
Ετσι στον Η’ Κανόνα της Συνόδου του 1593 στην Κων/πολη αναφέρεται:
«Δεί γάρ στοιχείν το των πατἐρων ΚΑΝΟΝΙ μέχρι και σήμερον Θεού χάριτι, ΟΝ καθό δεί και τα λοιπά , Η ΘΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΑΦΥΛΑΤΤΕΙ»
Αυτά αποφάσισαν οι Πατριάρχες της Ανατολής σχετικά με τα «κανόνια του 7ου αιώνα» και γνωρίζοντας ότι πάντοτε θα υπάρχουν ταραξίες που θα θέλουν να βάλουν τα γυαλιά σε ολόκληρη την Εκκλησία κανονίζουν «ακοινωνήτους και αποβλήτους είναι της Εκκλησίας, ει επιμένοιεν φιλονεικότερον ενιστάμενοι προς τα καλώς δεδιδαγμένα».
Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα άραγε;
Και ο Πατριάρχης Ιερεμίας ο Τρανός σε επιστολή του στον πρίγκηπα Νικόλαο Νταπόντε γράφει :
" ...παρά της εν Νικαία Συνόδου καλώς εθεωρήθη ΚΑΝΟΝΙΟΝ ΠΑΝΑΡΙΣΤΟΝ ΣΥΝΕΤΕΘΗ ΑΙΩΝΙΟΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΩΝ ΟΥ ΔΕΟΜΕΝΟΝ ΠΑΡΑΔΕΔΟΜΕΝΟΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...ΩΣ ΚΑΛΟΝ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ ΟΥ ΧΡΕΙΑΝ ΕΧΟΝΤΟΣ παρά των θεοσόφων Πατέρων αρτιωθέν. Των αυτών λοιπόν τούτων και άλλων ευλόγων πολλών το περί του Πάσχα ακαταζήτητον διατηρούμεν και όριον αιώνιον έχομεν, άχρι της ενδόξου του Χριστού ελεύσεως φυλαττόμενον".
Αιρετικός "Την ισημερία την κανόνιζαν οι Πατέρες μόνοι τους, έτσι στα τυφλά και δεν χρησιμοποιούσαν τους αστρονόμους, που είχαν και τα ρολόγια; "
Τι να πώ ο δυστυχής με σένα που έμπλεξα; Δεν ακούς τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη παραπάνω που λέει «και οι λοιποί Πατέρες, έβλεπον ναι και αυτοί , ως σοφοί οπού ήτο, ΠΩΣ ΕΚΑΤΕΒΗ ΠΟΛΥ Η ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΑΛΛ’ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΘΕΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑ’ (21η) ΜΑΡΤΙΟΥ ΟΠΟΥ ΤΗΝ ΗΥΡΕΝ Η Α’ ΣΥΝΟΔΟΣ»;;;
OYΔΕΙΣ κανόνιζε την ισημερία , αφού ακόμη και σήμερα όπως κι εσύ παραδέχεσαι νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες χρησιμοποιούν ως θετή ισημερία την ημερομηνία 21 Μαρτίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Οι αστρονόμοι καλά κάνουν και μας πληροφορούν για την πραγματική ημερομηνία της ισημερίας, αλλά αυτό ως προς την ημἐρα υπολογισμού του Πάσχα ενέχει απλώς χαρακτήρα «εγκυκλοπαιδικής γνώσεως».
Αιρετικός "Δεν είπε κανείς την ισημερία από 21 να την κάνει στις 31. Αλλά θα πρέπει στις 21 να ανθίζουν τα φυτά και όχι να πέφτουν τα φύλλα. Γιατί αυτό το προσπερνάτε;… - Δηλαδή, οι Πατέρες αδιαφόρησαν με την εντολή του Θεού, να εορτάζεται το Πάσχα την άνοιξη και η Πεντηκοστή με το θερισμό; (Έξ. 12. 1-2, 23. 16, 34. 22)."
Τα ίδια πάλι.
Κόλλησε η βελόνα στα φυτά και στα λουλούδια.
Που να απαντήσεις όμως στο ερώτημα «γιατί πρέπει το Πάσχα ντέ και καλά να γίνεται όταν ανθίζουν τα φυτά της περιοχής μας και όχι όταν ανθίζουν σε άλλες περιοχές του πλανήτη»;;;
Κάποτε θα πρέπει να αποφασίσεις επιτέλους και να έχεις μία ενιαία γραμμή στη σκέψη σου:
Αν είσαι υπέρ της διαρκούς τροποποιήσεως των εκκλησιαστικών διατάξεων που επηρεάζονται από τα επιστημονικά δεδομένα της εκάστοτε εποχής, θα πρέπει να εισηγηθείς και επίσημα στην Εκκλησία να ακολουθηθεί το Νεό Ημερολόγιο πλήρως και ως προς την ισημερία και ως προς την Πανσέληνο. Φυσικά θα με βρείς απέναντί σου.
Ταυτόχρονα όμως οφείλεις αν θέλεις να είσαι συνεπής με την λογική σου, να εισηγηθείς επίσης ότι οι κάτοικοι του Νοτίου Ημισφαιρίου θα πρέπει να περιμένουν με τη σειρά τους να ανθίσουν τα φυτά δηλαδή στις 20 Σεπτεμβρίου, αφού άλλωστε τότε «το μεν της ημέρας φως επιδίδωσι, της νυκτός δε το σκότος ελαττούται» εκεί κάτω.
Δεν είναι δυνατόν να τελείται Πάσχα στο Νότιο ημισφαίριο μαζί με μάς ενώ το φώς της ημέρας γι αυτούς ελαττώνεται και το σκότος της νυκτός αυξάνεται !!! Απαπά.
Επίσης πρέπει να σκεφτείς κάτι να προτείνεις και για τους κατοίκους των περιοχών στον πολικό κύκλο εκεί όπου το λυκόφως διαρκεί επί μήνες, δηλαδή το φώς ούτε αυξάνεται , ούτε μειώνεται. Όσο δε για φυτά εκεί πέρα ούτε λόγος να γίνεται, οπότε δυστυχώς εκεί η θεωρία σου δεν είναι εφαρμόσιμη.
Αιρετικός "Διαταγές Αποστόλων
Άλλο λένε εδώ οι Απόστολοι. Η Ισημερία ειναι στις 22 του Δύστρου. Από πότε έγινε 21 του Μάρτη;"
Έγινε μετά από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο. Όλοι αυτής της Συνόδου την απόφαση αποδέχονται έως σήμερα (εξαιρουμένων των αποκομμένων από το Σώμα της Εκκλησίας ρωμαιοκαθολικών)
-Αιρετικός «Αλλά ας δούμε και κάποιες άλλες αναφορές για τη σταθερότητα της 21ης:»
Βαλσαμών
"Εαρινή δε ισημερία γίνεται ουχ ως τινες φασί κατά την κε΄ του Μαρτίου μηνός ή την κ΄ ή ετέραν οιανδήποτε ωρισμένην ημέραν αλλ’ ότε τύχη. Από της κυκλικής ψήφου του ηλιακού δρόμου και της σελήνης άλλοτε άλλως η εαρινή γίνεται ισημερία" (Ερμηνεία του Ζ΄ Αποστολικού κανόνος. Ρ-Π. Σύνταγμα, τ. 2, σελ. 1). Πολύ σωστά. Ότε τύχη, ούτε στις 25, ούτε στις 20 ούτε σταθερά στις 21."
Αν διάβαζες όμως προσεκτικά παρακάτω θα έβλεπες ότι ο Βαλσαμών σε παραπέμπει για περισσότερες λεπτομέρειες στην ερμηνεία του , του ΟΓ’ κανόνα της εν Καρθαγενη Συνόδου. (Ρ.Π. τ. 3ος, σελ.489 ) εκεί όπου ουσιαστικά κάνει μια πλήρη αναφορά στο γνωστό «κανόνι» δίνοντας πριγραφή περί των κύκλων της σελήνης και του ηλιου ,όπου όλα αυτά σε οδηγούν στο Νομικό Πάσχα. Η επόμενη Κυριακή είναι το Χριστιανικό Πάσχα.
Ο δε Βλάσταρις που τα δίνει πολύ περισσότερο αναλυτικά όλα αυτά και μαζί και σχεδιάγραμμα κατατοπιστικό για το Κανόνιο που τόσο υποτιμητικά αναφέρθηκες λέει τα εξής αποστομωτικά :
Η ισημερία όταν το Κανόνιο έγινε από τους Πατέρες ήταν στις 21 Μαρτίου (δηλ. κατά την Α΄Οικ.Σύνοδ0) ενώ σήμερα (στην εποχή του συγγραφέα δηλ. τον 11ο αιώνα) η ισημερία βρίσκεται στις 18 Μαρτίου.
«Ου μην παρα τούτο μεταποιείν το των Πατέρων προσήκει Κανόνα. ούτε γάρ οίον συνθείναι έτερον , ούτω σαφώς δεικνύντα τοις πάσι τους ειρημένους περί το Πάσχα διορισμούς.»
Και συνεχίζει λέγοντας ότι και αν θέλαμε να τον αλλάξουμε θα είναι αδύνατον να πείσουμε τους χριστιανούς όλης της Οικουμένης να τον ακολουθήσουν και επίσης κάποια χρόνια αργότερα θα ξαναχρειάζεται διόρθωση και «η τοιαύτη καινοτομία … στάσεως ου μετρἰας τη Εκκλησία γενήσεται πρόξενος»
Αρα η βασική αιτία που αποφεύχθηκε η διόρθωση του Κανονίου δηλ. και της ημερομηνίας της ισημερίας ήταν ότι θα έφερνε διάσταση στους Χριστιανούς. (Ρ.Π. τ. 6ος, σελ 404-425)
Αιρετικός "Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
"Η εαρινή λοιπόν ισημερία ..... δεν γίνεται πάντοτε εις μιαν και την αυτήν ημέραν, αλλ’ εις μεν τον καιρόν των αγίων Αποστόλων ήτο εις την κβ΄ του Δύστρου, ήτοι του Μαρτίου, κατά τας διαταγάς των αυτών Αποστόλων ..... εις δε τον καιρόν της οικουμενικής α΄ συνόδου ήτο εις την κα΄ Μαρτίου ....." (Πηδάλιον, Ζ΄ Αποστολικός Κανών, σελ. 9). Πολύ σωστά. Και τώρα έφθασε στις 8 Μαρτίου. Σύμφωνα λοιπόν με το σκεπτικό του αγίου, τώρα η ισημερία είναι στις 8 και όχι στις 21 όπως διατείνεσθε εσείς. Δεν πρέπει να πάει πάλι στις 21;"
Ο άγιος Νικόδημος εδώ σαφώς μιλάει για την πραγματική ισημερία. Το σημείο αυτό πρέπει να το διαβάζεις σε συνδυασμό με την υποσημείωση που έβαλα ανωτέρω. Εκεί διευκρινίζει ότι αν και ξέρουμε ότι κατεβαίνει η ισημερία οι Πατέρες ΔΕΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑ’ ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΒΡΗΚΑΝ χάριν της ένωσης και συμφωνίας στην Εκκλησία.
Δεν μας λές επομένως κάτι που δεν ξέραμε ή δεν είχαμε ήδη γράψει. Όντως στις μέρες μας η πραγματική ισημερία επιτελείται στις 8 Μαρτίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο (δηλαδή στις 21 με το ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ).
Συνεχίζοντας όμως πιστοί στους άγιους Πατέρες περιμένουμε την θετή ημερομηνία της ισημερίας στις 21 Μαρτίου (τότε το Γρηγοριανό θα δείχνει 3 Απριλίου) τηρώντας το «κανόνιον πανάριστον … αιώνιον αστρονόμων ου δεόμενον παραδεδομένον τη Εκκλησία...ως καλόν και διορθώσεως ου χρείαν έχονως παρά των θεοσόφων Πατέρων αρτιωθέν. Των αυτών λοιπόν τούτων και άλλων ευλόγων πολλών το περί του Πάσχα ακαταζήτητον διατηρούμεν και όριον αιώνιον έχομεν, άχρι της ενδόξου του Χριστού ελεύσεως φυλαττόμενον".
Αιρετικός "Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε υπακοή στους Πατέρες, αλλά και στον ίδιο το Θεό. Εσείς δεν μας αφήνετε"
Η υπακοή δεν γίνεται στα λόγια.
Εμείς σας εμποδίζουμε σε κάτι;
θέλετε να πάψουμε να μιλάμε; Γιατί νομίζεις εμέις έχουμε την δύναμη και την πειθώ να εμποδίσουμε την εισπήδησή σας στο Γρηγοριανό και κατά τον τρόπο υπολογισμού του Πάσχα;
Aν αυτός είναι ο καημός σας ,ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
- Όλη αυτή η λεγομένη σταθερότητα της 21 Μαρτίου έγινε τελικά, διότι ο λαός δεν καταλάβαινε (ούτε τώρα καταλαβαίνει, όπως φαίνεται στο ότι δυο μόνο και οι ίδιοι μετέχουν στο διάλογο). Η ισημερία ποτέ δεν είναι σταθερή και θα πρέπει να ευρίσκεται κάθε χρόνο (ξ΄ Καρθαγένης).
ΑπάντησηΔιαγραφή- Η σταθερότητα στο 21 έγινε ακόμη πιο παραδεκτή, μετά το 1582, εκ λόγων φοβίας, μήπως και εφαρμοστεί το Γρηγοριανό από τους Ορθοδόξους.
- Η απόφαση της Α΄ δεν μιλάει για 21 Μαρτίου, ούτε για σταθερότητα της ισημερίας.
- Δυστυχώς όταν μπλέκει κανένας πρέπει και να ξεμπλέκει, αλλά με πειστικό τρόπο, που από ότι φαίνεται δεν θα έχει τέλος.
- Α μπράβο, τώρα έχουμε την αποκάλυψη, που περιμέναμε. Εκτός από την πραγματική ισημερία έχουμε και τη θετή, δηλ. την μη πραγματική! Αυτό πλέον θα διδάσκουμε στα παιδιά μας. Ότι έχουμε δυο ισημερίες! Βέβαια, οι του παλαιού έχουν μια, γιατί έχουν ένα ημερολόγιο, όχι δυο.
- Πολύ πρεμούρα για τους Ορθόδοξους του Νότου! Ούτε οι ίδιοι δεν το έχουν σκεφθεί, ότι υπάρχουν άνθρωποι του Βορρά, που τους σκέπτονται που γιορτάζουν το Πάσχα το φθινόπωρο! Μα κοροϊδευόμαστε; Οι Πατέρες ήθελαν να εορτάζεται το Πάσχα την ίδια μέρα (ευτυχώς δεν όρισαν και την ίδια ώρα, γιατί θα είχαμε και άλλο πρόβλημα) και κανόνισαν να εορτάζεται το Πάσχα την άνοιξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και δεν σκέφθηκαν την άνοιξη του Σίδνεϋ και του Σάο Πάολο! Τι να τους κάνουμε; Εκεί έπεσαν έξω! Να μη γινόμαστε και γελοίοι!
- Οι αστρονόμοι όμως, που μας πληροφορούν για την ημερομηνία της ισημερίας, βοούν, ότι παραβαίνουμε την απόφαση της Α΄ Συνόδου. Αν έχετε τα κότσια, βρέστε τα με αυτούς.
- Η αναφορά στους Πόλους, ούτε στη γελοιότητα δεν αντέχει!
- Άραγε βλακείες λέγει ο κανονολόγος Βλάσταρις για το Μάρτιο που ανθίζουν τα φυτά; Δεν λογάριασε ο κακομοίρης τους Αυστραλούς!
- Βλάκας και ο Βαλσαμώνας που λέει, μην κοιτάτε ημερομηνίες (25 ή 20), αλλά πότε πράγματι έχουμε ισημερία. Μιλάει για πραγματική ισημερία και όχι για θετή!
- Σωστά μιλάει ο Βλάσταρις για τους Πατέρες, να μην παραβούμε την απόφασή τους. Κανείς δεν μιλάει για παράβαση, αλλά οι Πατέρες δεν καθόρισαν ημερομηνία ισημερίας.
- Πράγματι, οι Πατέρες δεν μετακίνησαν την ισημερία στη σωστή της θέση, όχι γιατί δεν έπρεπε να πάει, αλλά γιατί θα σκανδάλιζαν και όπως λέει ο Ανδρόνικος Α΄ Παλαιολόγος το 1324 στο Νικηφόρο Γρηγορά: "προς αποφυγήν συγχύσεως των αμαθών". Βλέπετε, οι όμφακες τελικά, κανόνιζαν και ακόμη κανονίζουν τα εκκλησιαστικά θέματα και ένεκα αυτών δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε (και το ημερολόγιο είναι ένα από αυτά που μπορούν να αλλάξουν).
- Και πρέπει να αλλάξει κάποτε, αυτό το -υποτίθεται- περίφημο αιώνιο και ακλόνητο Κανόνιο, γιατί θα γυρίσει Μπούμεραγκ για μας: Το 10400, που θα εξακολουθούν να λένε οι ανεγκέφαλοι, ότι θα είναι η ισημερία της 21ης Μαρτίου, στην πραγματικότητα θα έχουμε θερινό ηλιοστάσιο. Ω, οποία αποθέωση του γελοίου, αλλά και τέλεια καταστρατήγηση της απόφασης των Πατέρων. Το παραδέχονται και οι του παλαιού:
Εις το Συνέδριον της Μόσχας του 1948, ο Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος, μέλος της αντιπροσωπείας της Βουλγαρικής Εκκλησίας, ανέγνωσε πραγματεία του εκδημήσαντος Ν.Ν. Γκλουμποκόφσκυ, καθηγητή της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας.
Ο καθηγητής, στην πραγματεία του μεταξύ άλλων αναφέρει:
"..... ακόμη και τώρα, αυτό το αστρονομικόν φαινόμενον λαμβάνει χώραν κατά διάφορα ημισφαίρια και γεωγραφικά πλάτη της γης. Εκτός τούτου ένας τέτοιος κίνδυνος, θα ήτο πάρα πολύ απομακρυσμένος διότι μέχρι του έτους 10452, το Ιουλιανόν Πάσχα παραμένει μέσα στα καθωρισμένα όρια, δηλ. μετά την εαρινήν ισημερίαν και προ του θερινού ηλιοστασίου, πράγμα που μας αρκεί όλως δι' όλου, όσον αφορά τον Κανόνα του μη συνεορτάζειν μετά των Ιουδαίων" (AC τ. 1 σελ. 431). (Ολίγα τινά περί του Εκκλησιαστικού Εορτολογίου, Ίδρυμα άγιος Επιφάνιος Κύπρου Λάρναξ 1998, σελ. 94).
Ακόμη και οι του παλαιού παραδέχονται ότι μέχρι τότε καλά, αλλά μετά τι γίνεται; Θα καταστρατηγηθεί το "Κανόνιο" ή όχι;
- Τα περί της εισπήδησης στο Γρηγοριανό είναι ευσεβείς πόθοι σας. Σας βολεύει στην εκστρατεία σας κατά των νεοημερολογιτών (του διορθωμένου Ιουλιανού).
Αιρετικός