Αιρετικά δόγματα και διδασκαλίες του Παπισμού προσβάλλουν και βλασφημούν την Θεοτόκο

 

 

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---------------------------------------------------

Η αίρεση του Παπισμού με τις καινοφανείς και αιρετικές διδασκαλίες/δόγματα που έχει εισάγει και καθιερώσει σχετικά με την Υπεραγία Θεοτόκο, διαστρέφει τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μολύνει την ορθή πίστη και βλασφημεί το πάνσεπτο πρόσωπο της.

Ακολούθως, παρουσιάζονται οι αιρετικές διδασκαλίες του Παπισμού ως προς τη Θεοτόκο (μίας ακρότητας και δύο αιρετικών διδασκαλιών που καθιερώθηκαν ως δόγματα), οι οποίες αποδεικνύουν τις χαοτικές διαφορές μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της πολυκέφαλης αίρεσης του Παπισμού.

α) Η ακρότητα της Μαριολατρείας

Στη διδασκαλία για την Θεοτόκο, ο Παπισμός ασπάζεται την ακρότητα της Μαριολατρείας, η οποία θεοποιεί την Παναγία και διδάσκει ότι η Παναγία είναι Θεός.

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία σέβεται και υμνεί την Θεοτόκο με τόσους ύμνους, δεν κάνει την Παναγία Θεά, αλλά την τοποθετεί μετά τη Θεότητα, «τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα».

 Ο ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης σημειώνει στο άρθρο με τίτλο «Ἡ Ἁγιότητα καί ἡ ἀναμαρτησία τῆς Θεοτόκου» (Θεοδρομία, Ιανουάριος-Μάρτιος 1999):

 «Στην διδασκαλία για την Θεοτόκο υπάρχουν δύο ακρότητες. Η Ορθόδοξος εκκλησία είναι ανάμεσα, ακολουθεί τη χρυσή οδό. Ποιες είναι οι δύο αυτές ακρότητες; Η μια ακρότητα είναι αυτή η οποία υπερεξαίρει την Παναγία, κάνει την Παναγία Θεά, θεοποιεί την Παναγία, είναι η Μαριολατρεία. Διδάσκει ότι η Παναγία είναι Θεός, και αυτή την τάση υπηρετεί η διδασκαλία της Ρωμαϊκής εκκλησίας, της Παπικής εκκλησίας, περί του ότι η Παναγία είναι άσπιλη, την εξισώνει με τον Χριστό, ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.

 Στο άλλο άκρο είναι ο λεγόμενος Αντιδικομαριανισμός, οι αντίθετοι, οι αντίδικοι της Μαρίας, οι εχθροί της Μαρίας, στην εποχή μας οι Προτεστάντες.

 

[…]

 

Ανάμεσα λοιπόν στις δύο αυτές τάσεις, από την μια πλευρά της Μαριολατρείας του Παπισμού και της εχθρότητος προς την Παναγία, της μειώσεως της Παναγίας, των Προτεσταντών είναι η δική μας η Ορθόδοξη εκκλησία, η οποία σέβεται και τιμά και υμνεί την Θεοτόκο με τόσους ύμνους, όπως ακούσαμε, δεν κάνει όμως την Παναγία Θεά3. Την τοποθετεί μετά τη Θεότητα. «τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα». Οι ιερείς μνημονεύουμε πρώτα τον Χριστό και μετά την Παναγία».

β) Δόγμα περί της «ασπίλου συλλήψεως» (immaculata conceptio) της Θεοτόκου (Πάπας Πίος Θ’, 1854)

Σύμφωνα με το δόγμα περί της «ασπίλου συλλήψεως», η Θεοτόκος συνελήφθη από τους γονείς της Ιωακείμ και Αννα «ασπίλως», οπότε ήταν απαλλαγμένη όχι μόνον των προσωπικών αμαρτιών, αλλά και αυτού του προπατορικού αμαρτήματος, του μεταδιδομένου δια της φυσικής γεννήσεως σε όλους τους ανθρώπους. 

Η αιρετική αυτή διδασκαλία δεν έχει κανένα έρεισμα στην Αγία Γραφή και στην Πατερική Παράδοση και προσβάλλει την μοναδικότητα της υπερφυούς Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (καθώς η μόνη άσπιλος και υπερφυής σύλληψη είναι η εκ Πνεύματος Αγίου και άνευ σποράς σύλληψη και γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού εκ της Παρθένου Μαρίας).

Ο ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης σημειώνει στο άρθρο με τίτλο «Η διδασκαλία περί «ασπίλου συλλήψεως» της Θεοτόκου υπό των Παπικών» (2010):

«Μεταξύ των καινοφανών και αιρετικών δογμάτων του Παπισμού συγκαταλέγεται και η διδασκαλία περί της «ασπίλου συλλήψεως» (immaculata conceptio) της Θεοτόκου. Σύμφωνα με αυτήν η Θεοτόκος ήτο απηλλαγμένη όχι μόνον των προσωπικών αμαρτιών, αλλάκαι αυτού του προπατορικού αμαρτήματος, του μεταδιδομένου δια της φυσικής γεννήσεως εις πάντας τους ανθρώπους. 

Συνελήφθη δηλαδή από τους γονείς της Ιωακείμ και Αννα «ασπίλως», χωρίς να της μεταδοθεί το προπατορικό αμάρτημα. ῾Η αιρετική αυτή διδασκαλία επί αιώνες απερρίπτετο και από μεγάλους παπικούς θεολόγους, όπως π.χ. ο Θωμάς ο Ακινάτης, διότι εκτός του ότι δεν έχει κανένα έρεισμα στην ῾Αγία Γραφή και στην Πατερική Παράδοση, προσβάλλει την μοναδικότητα της υπερφυούς Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μόνον ο Χριστός εγεννήθη ασπίλως, διέκοψε την δια της φυσικής γεννήσεως διαδοχική μετάδοση του προπατορικού αμαρτήματος, διότι η ιδική του σύλληψη δεν ήταν φυσική, αλλά υπερφυσική, δεν συνελήφθη εκ θελήματος και εκ της συναφείας ανδρός και γυναικός, αλλά ασπόρως «εκ Πνεύματος ῾Αγίου και Μαρίας της Παρθένου». ῾Η ῾Υπεραγία Θεοτόκος ήτο «απείρανδρος» και «απειρόγαμος», δεν είχε δηλαδή πείρα ανδρός και γάμου, και ήταν ακόμη «άνανδρος», δεν είχε σύζυγο, άνδρα. Ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ ήταν απλώς προστάτης και κηδεμών, γι αυτό και όταν διεπίστωσε ότι ήτο έγκυος, μη γνωρίζων ακόμη την θαυμαστήν εκ Πνεύματος ῾Αγίου σύλληψη, σκέφθηκε να την διώξει, «εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν» (Ματθ. 1, 18- 19). Η Θεοτόκος κατά θαυμαστό τρόπο εγέννησε, ενώ ήταν παρθένος, αλλά και μετά τον τόκο επίσης παρθένος, τριπάρθενος και αειπάρθενος· προ του τόκου, εν τω τόκω και μετά τον τόκον. 

Δεν συνέβη το ίδιο και με την σύλληψη και γέννηση της ῾Υπεραγίας Θεοτόκου. Εγεννήθη βέβαια με θαύμα από στείρους και ηλικιωμένους γονείς, τον Ιωακείμ και την Αννα, κατά τα άλλα όμως ήσαν όλα φυσικά· υπήρξε συνάφεια ανδρός και γυναικός, συζυγία και σπορά· η θεοπρομήτωρ Αννα δεν ήταν απείρανδρος και απειρόγαμος και άνανδρος, ούτε παρθένος· είχε σύζυγο τον Ιωακείμ· η σύλληψη της Υπεραγίας Θεοτόκου δεν ήταν άσπορος, αλλά εκ σπέρματος του πατρός της Ιωακείμ, όπως όλων των ανθρώπων. Γι αυτό και μεταδόθηκε και εις Αυτήν το προπατορικό αμάρτημα. Η μόνη άσπιλος και υπερφυής σύλληψη είναι η εκ Πνεύματος Αγίου και άνευ σποράς σύλληψη και γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού εκ της Παρθένου Μαρίας. Είναι ο μόνος αναμάρτητος καθ όλα, ο τελείως και απολύτως αναμάρτητος. ῾Η ῾Υπεραγία Θεοτόκος είναι σχετικώς αναμάρτητη, ως μετέχουσα του προπατορικού αμαρτήματος.

Παρά ταύτα, ενώπιον τόσον σαφούς εκκλησιαστικής διδασκαλίας, υποστηριζομένης και υπό πολλών παπικών θεολόγων, ο πάπας Πίος ο Θ´ δεν εδειλίασε, αλλά αυθαιρέτως και εγωϊστικώς καινοτομών ύψωσεν εις δόγμα το έτος 1854 την περί «ασπίλου συλλήψεως» διδασκαλία, προσθέσας και άλλην αίρεση στις πολλές άλλες αιρέσεις του Παπισμού». 

γ) Δόγμα περί της «ενσώματης αναλήψεως» της Θεοτόκου (Πάπας Πίος ΙΒ’, 1950)

Φυσική συνέπεια του πρώτου δόγματος περί της «ασπίλου συλλήψεως» της Θεοτόκου, αποτελεί το έτερο αιρετικό δόγμα του Παπισμού περί της «ενσώματης αναλήψεως» της Θεοτόκου, σύμφωνα με το οποίο η Παναγία δεν ήταν δυνατόν να πεθάνει, να υποστεί σωματικό θάνατο, χωρισμό ψυχής και σώματος, αλλά αναλήφθηκε σωματικώς.

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία κάνει λόγο για Κοίμηση της Θεοτόκου, δηλαδή πραγματικό θάνατο, χωρισμό ψυχής και σώματος, και γιά Μετάσταση της Θεοτόκου, δηλαδή Ανάσταση, ένωση ψυχής και σώματος, και Ανάληψη κοντά στον Υιό της.

 Ο Πρωτοπρεσβ. Άγγελος Αγγελακόπουλος σημειώνει στο άρθρο με τίτλο «Δογματικές διαφορές Εκκλησίας και παπισμού σχετικά με το πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου» (Ιούλιος 2013):

 «Έτερο αιρετικό δόγμα του Παπισμού σχετικά μέ τήν Θεοτόκο είναι τό δόγμα περί της «ενσώματης αναλήψεως της Θεοτόκου», τό οποίο καθιερώθηκε τό 1950 επί Πάπα Πίου του ΙΒ΄. Τό δόγμα αυτό είναι φυσική συνέπεια του πρώτου δόγματος της «ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου». Αφού δηλ. η Παναγία ήταν απηλλαγμένη από τό προπατορικό αμάρτημα και είναι, κατ’αυτούς, Θεά, δέν ήταν δυνατόν νά πεθάνει, νά υποστεί σωματικό θάνατο, χωρισμό ψυχής και σώματος, αλλά αναλήφθηκε σωματικώς.

 Η Ορθόδοξος, όμως, Εκκλησία κάνει λόγο γιά Κοίμηση της Θεοτόκου, δηλ. πραγματικό θάνατο, χωρισμό ψυχής και σώματος, και γιά Μετάσταση της Θεοτόκου, δηλ. Ανάσταση, ένωση ψυχής και σώματος, και Ανάληψη κοντά στόν Υιό της. Αυτό αποτελεί μία κατά Χάριν ενέργεια του Θεού, για να διαφύγει η Θεοτόκος την διαφθορά του θανάτου, και μία κατά πρόληψη πραγμάτωση της Αναστάσεως. Άλλωστε, τόσο ο ιερός Αυγουστίνος όσο και ο Θωμάς Ακινάτης και άλλοι λατίνοι διδάσκαλοι δέν δέχονται ότι η Θεοτόκος ήταν απαλλαγμένη από τό προπατορικό αμάρτημα, γι’αυτό και ήταν αναπόφευκτος και ο φυσικός θάνατός της».

 

Ο αιρεσιάρχης Πατριάρχης Κων/πόλεως Βαρθολομαίος και η προσβολή στο πάνσεπτο πρόσωπο της Θεοτόκου

Αφορμή για την καταγραφή των πλανεμένων και αιρετικών διδασκαλιών του Παπισμού ως προς την Υπεραγία Θεοτόκο αποτέλεσε η ανίερη χοροστασία του Πατριάρχη Κων/πόλεως Βαρθολομαίου στον Μ. Εσπερινό για την Θεομητερική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μέσα στον μιαρό ειδωλολατρικό Παπικό ναό Santa Maria Τραπεζούντας, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.(2022)

Ο αιρεσιάρχης και λατινόφρων Πατριάρχης και οι συν αυτώ, με την είσοδο τους στο κατοικητήριο των δαιμόνων και την ακολουθία που τελέστη υπό τα βλέμματα και την παρουσία/συμπροσευχές των εχθρών του Υιού της Παναγίας, αιρετικών Παπικών, απαρνήθηκαν την Αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αγκάλιασαν την πλάνη και την αίρεση του Παπισμού, και προσέβαλαν το πάνσεπτο πρόσωπο της υψηλοτέρας των Ουρανών, Υπεραγίας Θεοτόκου.