Ομολογία

 

Η εικόνα της Αγίας Τριάδος στην Ορθοδοξία. Δ’ (τελευταίο)

Α μέρος ΕΔΩ, Β μέρος ΕΔΩ, Γ Μέρος ΕΔΩ

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν – ΙΓ΄.

Ἀπ΄τὸ βιβλίον Χρυσοστόµου Σταµούλη: «Κυρίλλλου Ἀλεξανδρείας κατὰ ἀνθρωποµορφιτῶν», Ἐκδόσεις Παλίµψηστον.

Ὁ ἁγ. Κύριλλος ἔγραψε κατὰ τῶν ἀνθρωποµορφιτῶν οἱ ὁποῖοι ἀπέδιδον εἰς τὸν Θεὸν σωµατικὰ χαρακτηριστικὰ ὑποβιβάζοντας τὸν Θεὸν ἀπὸ ἄκτιστον εἰς κτιστό. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀσώµατος καὶ ἡ ὁµοιότητα µ΄ Αὐτὸν δὲν εἶναι σωµατικὴ ἀλλα πνευµατική. Τὸ ”κατ΄εἰκόνα“ δὲν ἀναφέρεται στὸ σχῆµα τοῦ σώµατος ἀλλὰ στὸ πνευµατικὸ εἶδος ποὺ εἶναι ἡ ”κατ΄ ἀρετήν“ καὶ ”κατὰ τὸ ἀρχικόν“ καὶ ”κατὰ τῶν ἠθῶν καὶ τρόπων“ ἁγιαστικὴ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος µόρφωση τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἀνθρώπους (σελ. 82) ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦµα, δὲν ἔχει µορφή, οὔτε τύπο, οὔτε σχῆµα, οὔτε καὶ µπορεῖ νὰ περιγραφῇ.

Ὁ Σωτὴρ ὁµιλῶντας εἰς τοὺς Ἰουδαίους γιὰ τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα ἔλεγε: ”Οὔτε φωνή Του ἔχετε ποτὲ ἀκούσε, οὔτε τὴ µορφή Του ἔχετε δεῖ “ (σελ. 119) ” Ὁ Πατέρας ὑπάρχει στὸ Υἱὸ καὶ ὁ Υἱὸς στὸν Πατέρα, ἐκεῖνος ποὺ εἶδε τὸν Υἱό, εἶδε καὶ τὸν Πατέρα“ (σελ.129) ” Λέγει ὀ Σωτήρ ”Πνεῦµα ὁ Θεός“ γιὰ νὰ ἀποµακρύνῃ τὴν ὑπερφυὴ καὶ ἄρρητη φύση ἀπὸ κάθε σωµατικὴ φαντασία“ (σελ. 173). ”Ἡ αἱρετικὴ ἀπεικόνηση τῆς Ἁγ. Τριάδος µὲ πρεσβύτη Πατέρα συναντᾶται καὶ στοὺς Ὀρθοδόξους ναοὺς ἀντὶ τῆς µόνης ἀποδεκτῆς ἀπεικόνισης τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ εἶναι αὐτὴ τῶν τριῶν ἀγγέλων τῆς φιλοξενίας τοῦ Ἀβραάµ» (σελ. 179).

Ἀλλὰ καὶ ὁ θεοφόρος Ἅγιος Κύριλλος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας πότε ἔζησε; Τὸ 378 ἐγεννήθη καὶ τὸ 444 ἐκοιµήθη. Ὁ κ. Χρυσόστοµος Σταµούλης ἀφιερώνει ὁλόκληρο βιβλίον ποὺ περιἐχει τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου περὶ ἀνθρωποµορφητῶν. Εἰς τὴν σελίδα 97 γράφει: «Ὁ Θεὸς εἶναι ὑπεράνω ὅλης τῆς κτίσης, δὲν νοεῖται οὔτε µὲ σῶµα, οὔτε µὲ τύπους ἢ σωµατικὸ σχῆµα ἀλλὰ εἶναι ἁπλός, ἄϋλος, χωρὶς µορφή, ἀσύνθετος καὶ δὲν συντίθεται ἀπὸ διάφορα µέρη ἢ µέλη ἢ µόρια ὅπως ἐµεῖς. Ὁ Θεὸς εἶναι πνεῦµα σύµφωνα µὲ τὶς Γραφές…».

Στὴν σελ. 103: «Ὅπως λέγει ὁ πάνσοφος Παῦλος ὁ Θεὸς κατοικεῖ µέσα σὲ ἀπρόσιτο φῶς ποὺ Τὸν περιβάλλει, πῶς θὰ µποροῦσε κανεὶς νὰ Τὸν ἀντικρύσει;». Σελ. 107: «Ἑποµένως οὔτε µάτια ἢ αὐτιά, οὔτε βέβαια χέρια καὶ πόδια ἔχει. Γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι πνεῦµα…». Σελ. 117: «Καὶ ἐνῶ ὁ Σωτῆρας σαφέστατα διδάσκει πῶς πνεῦµα ὁ Θεὸς ἐκεῖνοι ἀποδίδουν σωµατικὰ
χαρακτηριστικὰ στὴ Θεϊκὴ φύση καὶ µορφὴ παρόµοια µὲ αὐτὴ ποὺ ἔχουµε ἐµεῖς… ἐπειδὴ ὅµως ὁ Θεὸς εἶναι πνεῦµα, δὲν ἔχει οὔτε µορφή, οὔτε τύπο καὶ σχῆµα, οὔτε καὶ µπορεῖ νὰ περιγραφεῖ». Σέλ. 119: «Ἐὰν ὅπως εἶπα, ὁ Θεὸς ἦταν ἀνθρωποειδὴς πῶς δὲν ἀντίκρυσαν ποτὲ ὡς τώρα τὴ µορφή Του, ὄχι µονάχα οἱ Ἰουδαῖοι ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ λαοί;». Σέλ. 121: «Γιατὶ τὸ θεῖο εἶναι ἀσώµατο, ἄϋλο, µὴ ἁπτὸ καὶ δὲν ἔχει ποσότητα, µορφή, σχῆµα, οὔτε καὶ µπορεῖ νὰ περιγραφῇ».

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν – Ι∆΄.

Ἀπὸ τὸ Ἑορτοδρόµιον (ὁσίου Νικοδήµου τοῦ Ἁγιορείτου)

Σελ. 18: «…Ὁ θεάνθρωπος ποὺ ἐφάνη εἰς τὸ Σινᾶ καὶ ἔδωκε τὸν Νόµον εἰς τὸν Μωϋσῆν, σήµερον ἀνελήφθη κατὰ τὴν σάρκα ἀπὸ τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν».

Τόµος Γ΄, σελ. 284: «Ὁ Μωϋσῆς εἰς τὸ Σινᾶ σκεπασθεὶς ὑπὸ τὴν αἰσθητὴν πέτραν εἶδε τὰ ὀπίσθια τοῦ Θεοῦ· τώρα εἰς Θαβὼρ βλέπει πάλιν τὸν αὐτὸν Θεόν …καὶ ἔγινε σκέπασµα τὸ τεθεωµένον σῶµα τοῦ Κυρίου …εἶδε τὸν κατὰ φύσιν ὄντα ἀόρατον … τὰ ὀπίσθια τοῦ Θεοῦ ὅπου εἶδε τότε τυπικῶς ἦτο ἐν τοῖς ὕστερον χρόνοις γενοµένη τοῦ Μονογενοῦς ἔσαρκος ἐπιφάνεια».

Τόµος Γ΄, σελ. 285: «Ὦ θεάνθρωπε Ἰησοῦ Χριστέ, Σὺ ὁ ἴδιος ἐφάνης εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐν Σιναίῳ ὄρει, ὕστερον ἐν Θαβωρίῳ…».

Τόµος Γ΄, σελ. 214: «∆εξιὰ τοῦ Πατρός, λέγοµεν τὴν δόξαν καὶ τὴν τιµὴν τῆς θεότητος, ἐν ᾗ ὁ τοῦ Θεοῦ Υἱός, πρὸ αἰώνων ὑπάρχων ὡς Θεὸς καὶ τῷ Πατρὶ ὁµοούσιος, ἐπ΄ἐσχάτων σαρκωθεὶς καὶ σωµατικῶς κάθηται… προσκυνεῖται µιᾷ προσκυνήσει µετὰ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ ὑπὸ πάσῃς τῆς κτίσεως».

Τόµος Β΄, σελ. 219: «Ἐν χερσὶ προφητῶν ὡµοιώθην» Ὁµοιώµατα τῆς ἐµῆς ἐν σαρκὶ παρουσίας προετύπωσα ἐν προφήταις ποικίλας καὶ πολλὰς ὁράσεις ὑποδείξας …».

Τόµος Α΄, σελ. 349-351: «Προεῖδε Ἡσαΐας τὸν Θεόν, ὅπου ἔµελλε νὰ σωµατωθῇ … σύµβολον ἦτο ὁ θρόνος τῆς Ἁγίας Παρθένου … ἡ ἐπὶ τοῦ θρόνου καθέδρα τοῦ Θεοῦ ἦτο σύµβολον καὶ τῆς ἐν τοῖς σπλάχνοις τῆς Παρθένου ἐπαναπαύσεως τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἀρρήτου σαρκώσεως».

Τόµος Α΄, σελ. 423-424: «…τέλος καὶ σκοπὸς ὅλου τοῦ Νόµου καὶ ὅλων τῶν ρήσεων καὶ αἰνιγµάτων τῶν προφητῶν σὺ ὑπάρχεις, Θεοτόκε, καὶ πρὸ σοῦ ὁ ἐκ σοῦ σαρκωθεὶς Θεὸς Λόγος».

Σηµ.: Στὴν σελ. 425 γράφει ὁ ὅσιος Νικόδηµος τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τὶς ὑποσηµειώσεις τοῦ ἱεροῦ Πηδαλίου τῆς ἁγίας 7ης Συνόδου ποὺ γράφει πὼς ὁ ∆ανιὴλ εἶδε τὸν Ἄναρχο Πατέρα. Οἱ ὑποσηµειώσεις εἶναι παπικὲς νοθίες Λατινοφρόνων εἰς Βενετία τὸ 1800. Τὸ ἑορτοδρόµιον ἐξεδόθη τὸ 1806.

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν – ΙΕ΄.

Ἀπὸ ἐπιστολὲς – καταγελλίες ἐπισκόπου Κηρύκου.

Η ∆Ι∆ΑΣΚΑΛΙΑ – ∆ΟΓΜΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΓ. ΕΙΚΟΝΩΝ
Ὑπὸ τὸ φῶς τῆς Ἁγίας Ζ´ Οἰκουµενικῆς Συνόδου

Α´. Εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ποτὲ δὲν ἐθεσπίσθη εἰκὼν τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλὰ µόνο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος Χριστοῦ! Αὐτὴ εἶναι ἡ Μοναδικὴ Εἰκὼν τοῦ ἀποκαλυφθέντος Θεοῦ. Αὐτὸ διδάσκει καὶ ὁρίζει ἡ Ἁγία Ζ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος! Ἐὰν δὲ εἰς τὰς κατεχοµένας ὑπὸ τῶν Λατίνων ὀρθοδόξους περιοχάς, πρὸ αἰώνων εἰσεχώρησαν τοιαῦται αἱρετικαὶ εἰκονικαὶ παραστάσεις (ἀκόµη καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος), αὐτὸ δὲν σηµαίνει ὅτι αὗται ἐγένοντο δεκταὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐθεσπίσθησαν ὡς Ὀρθόδοξοι εἰκόνες. Τὸ ὅτι δὲ ἀκόµη καὶ ἅγιοι ἠνέχθησαν ἢ ἐν ἀγνοία ἐσιώπησαν, ἢ εἶχον καὶ ἐν χρήσει τοιαύτας εἰκόνας, ἐπίσης καὶ αὐτό, δὲν σηµαίνει ἀποδοχὴν αὐτῶν ἢ ὅτι, ἕνεκα τούτου, κατέστησαν ὀρθόδοξοι αἱ ∆υτικαὶ εἰκόνες. Οὐδεὶς Ἅγιος δύναται νὰ τεθῆ πάνω ἀπὸ τὴν ∆ογµατικὴν ἀλήθειαν καὶ ἐν προκειµένῳ πάνω ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Ζ´Οἰκουµενικὴν Σύνοδον, εἰς τὰ Πρακτικὰ τῆς ὁποίας διαβάζοµεν ποίας εἰκόνας ἐθέσπισεν καὶ κρατεῖ ἡ Ἐκκλησία.

Ποῖοι εἶσθε σεῖς, ἢ ποῖοι ἐπίσκοποι καὶ σύνοδοι, ἢ ποία «παράδοσις» νοεῖται ὅτι δύναται νὰ ὑπερβῆ ἢ καταλύση τὴν Ἁγίαν Ζ´ Οἰκουµενικὴν Σύνοδον; Αὕτη δὲ ἡ Ἁγία Σύνοδος εἰς τοὺς ἐκτρεποµένους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ἐπάγεται τὰ ἐπιτίµια τῆς καθαιρέσεως καὶ τοῦ ἀφορισµοῦ ἀντιστοίχως! Λοιπὸν τί δύνασθε εἰπεῖν; Εἰκὼν τοῦ Θεοῦ εἶναι ΜΙΑ! Εἶναι αὐτὴ τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καὶ Λόγου Θεοῦ, δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ ἐν τῶ Ὁποίῳ κατοικεῖ ἅπαν τὸ πλήρωµα τῆς Θεότητος (Ἰωάννου ι´ 30, ιδ´ 8-11 καὶ 20, …).

«…τούτων οὕτως ἀποδειχθέντων, ὁµολογουµένως καὶ ἀναµφισβητήτως ἀποδεκτὸν καὶ θεάρεστον εἶναι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, εἰκονικὰς ἀνατυπώσεις τῆς τε οἰκονοµίας τοῦ κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴς ἀχράντου Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς τε τιµίων Ἀγγέλων, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, προσκυνεῖν καὶ ἀσπάζεσθαι καὶ εἴ τις µὴ οὕτως ἔχει, ἀλλ᾽ ἀµφισβητοίη καὶ νοσοῖ περὶ τὴν τῶν σεπτῶν εἰκόνων προσκύνησιν, τοῦτον ἀναθεµατίζει ἡ ἁγία καὶ οἰκουµενικὴ ἡµῶν σύνοδος, ὀχυρωθεῖσα τῇ τοῦ θείου πνεύµατος ἐνεργείᾳ καὶ ταῖς πατρικαῖς καὶ ἐκκλησιαστικαῖς παραδόσεσι, καὶ τὸ ἀνάθεµα οὐδὲν ἕτερον ἐστιν, ἢ χωρισµὸς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ» (Πρακτικὰ Ζ´ Οἰκουµενικῆς Συνόδου Τόµος Γ´, σελ. 374-874).

∆ὲν εἰκονίζεται ὁ Θεὸς Πατήρ.

Τί λέγει ὅµως, ἡ Ἁγία Ζ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος περὶ τῆς εἰκονίσεως τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἢ τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν ὁποίαν σεῖς ΑΣΕΒΩΣ µορφοποιεῖτε καὶ εἰκονίζετε εἰδωλικῶς, καὶ δὴ διαιρετὴν καὶ ἑτερουσίαν!… ∆ιατὶ ἡ Ἁγία Ζ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος δὲν ἐθεσµοθέτησεν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Πατρὸς καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν εἰκόνα τῆς Ὁµοουσίου ἀλλὰ καὶ ὑπερουσίου τρισυποστάτου Μιᾶς Θεότητος.

Ναί, κ.κ. Χρυσόστοµε καὶ Λάµπρο, συνεχίζετε τὸ ἔργο ἐκείνων τῶν εἰκονοµάχων ἐπὶ τῶ σκοπῷ νὰ προσβάλετε τὴν Ἐκκλησίαν, ἐνῶ καταλύετε ὁλόκληρα τὰ ∆όγµατα τῆς Χριστολογίας, τῆς Τριαδολογίας καὶ τῆς Εἰκονογραφίας!…

Βεβαίως, σεῖς, καὶ τὸν Χριστὸν βλασφηµεῖτε µὴ θεωροῦντες ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΩΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΝΑΙ, ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑ∆ΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, ἀλλὰ δογµατίζοντες τὴν Λατινικὴν Τριαδολογίαν, µορφοποιεῖτε, διαιρεῖται καὶ εἰδωλοποιεῖτε τὸ Θεῖον διὰ τῆς εἰκονικῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία κάθε ἄλλο παρὰ εἰκὼν τῆς Ὑπερουσίου καὶ Ὁµοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου ΜΙΑΣ Θεότητος εἶναι.

∆ιὰ τοῦτο τὸ περιοδικὸ “Ὀρθόδοξος πνοή” µετὰ δυνάµεως πολλῆς καὶ παρρησίας ἐδηµοσίευσε τὰ πρακτικὰ τῆς Ἁγίας 7ης Οἰκουµενικῆς Συνόδου γιὰ νὰ φανῇ ἡ ἀλήθεια καὶ ἔτσι νὰ λυτρωθοῦν ἀπὸ τὴν ἀσέβεια, τὴν πλάνη καὶ ἁµαρτία οἱ καλοπροαίρετοι ὅπου ἐπλανήθησαν ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Μαγδαληνῆς, τοῦ ἐπισκόπου Χρυσοστόµου πρώην Ἁγιορείτου Κατουνακιώτου, τοῦ π. Γρηγορίου τῆς Σκήτεως Παναγουλάκη Καλαµῶν κλπ. Τὸ περιοδικὸ αὐτὸ δὲν χαρίζεται σὲ ἐπισκόπους, ἱερεῖς καὶ λαϊκούς, ἀλλὰ ὁµολογεῖ τὴν ἀλήθεια. Τὸ συγχαίροµεν καὶ συµφωνοῦµε ἀπόλυτα. (∆ὲν ἀψηφᾶ τί λέγουν µερικοί ἀµελέτητοι, ὅπως ἀκούσαµεν καὶ ἐµεῖς ἐδῶ, ὅτι ἂν ἐκδοθοῦν εἴτε ἄρθρα εἴτε βιβλία, θὰ δηµιουργηθοῦν πάλι σχίσµατα µεταξὺ τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ τὸ χειρότερον θὰ σᾶς εἴπουν “εἰκονοµάχους καὶ αἱρετικούς” διότι δὲν προσκυνᾶτε τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐµεῖς ὅµως τοὺς ἀπαντήσαµε, αὐτὰ νὰ τὰ εἴπουν εἰς τοὺς θεοφόρους Ἁγίους Πατέρας τῆς ἁγίας 7ης Οἰκουµενικῆς Συνόδου, εἰς τὸν ἅγ.Ἰωάννην τὸν ∆αµασκηνόν, ἅγ. Θεόδωρον τὸν Στουδίτην, ἅγ. Ἰουστῖνον τὸν µάρτυρα καὶ φιλόσοφον, τὸν ἅγ. Νεκτάριον Αἰγίνης τὸν θαυµατουργὸν κ.λ.π. ὅπου ὅλοι, µὰ ὅλοι, ἐν Πνεύµατι Ἁγίῳ καὶ ἐν ἑνὶ στόµατι ὁµολογοῦν καὶ κηρύττουν ὅτι ὁ Ἄναρχος Πατὴρ καὶ Θεὸς δὲν περιγράφεται, δὲν εἰκονίζεται). Ὁ ἅγ. Κύριλλος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ἰδὲ βιβλίον τοῦ κ. Χρυσοστόµου Σταµούλη σελὶς 77, τί γράφει: “Ὁ Θεὸς εἶναι ἁπλός, ἄϋλος, χωρὶς µορφή, ἀσύνθετος καὶ δὲν συντίθεται ἀπὸ µέρη ἢ µέλη ἢ µόρια ὅπως ἐµεῖς. Ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦµα σύµφωνα µὲ τὶς Γραφές”. Εἰς τὴν σελίδα 107 γράφει: “Ἑποµένως οὔτε µάτια ἢ αὐτιά, οὔτε βέβαια χέρια καὶ πόδια ἔχει. Γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦµα”.

Μεγάλη λοιπὸν βλασφηµία, ἀσέβεια καὶ ἁµαρτία, τὸ νὰ ζωγραφίζεται ὁ Ἄναρχος Πατὴρ ὡς γέρος ἄνθρωπος, ποὺ ὅπως λέγει ὁ ἁγ. Κύριλλος φυσικὰ καὶ µὲ µόρια!

Μόνον ὁ Χριστὸς ποὺ ἔλαβε ἀνθρωπίνη σάρκα, ἔχει ὅπως ἐµεῖς µόρια.

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν – ΙΣΤ΄.

Περὶ τοῦ «κατ΄εἰκόνα καὶ ὁµοίωσιν»
καὶ τοῦ «ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός»

1.«Τὸ µέντοι κατ΄εἰκόνα, οὐκ οὐσίας ἀπαραλλαξία ἐστίν, ἀλλ΄ἀρχῆς ὁµοιότης. Τὸ δὲ καθ΄ὁµοίωσιν, τὸ ἥµερον εἶναι καὶ πρᾶον καὶ εἰς δύναµιν ἐξοµοιοῦσθαι τῷ Θεῷ, κατὰ τὸν τῆς ἀρετῆς λόγον» (Ἀναστάσιος Σιναΐτης, «Ὁδηγός», ἐρώτ. Κ∆΄σελ. 82).

2.«Ὁ δὲ Θεὸς Πνεῦµά ἐστι, καὶ αὐτοαγαθότης καὶ ἀρετή, καὶ τούτου κατ΄ εἰκόνα καὶ ὁµοίωσιν τὸ πνεῦµά ἐστι τὸ ἡµέτερον» (Γρηγ. Παλαµᾶς, Ὁµιλία ΙΑ,΄σελ. 53).

3.«Κατ΄ εἰκόνα εἶπεν, ἐπειδὴ ἄφθαρτον καὶ αὐτεξούσιον ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὴν ψυχήν· καθ΄ ὁµοίωσιν λέγει, τὸ κατ΄ ἀρετήν» (Ἀββᾶς ∆ωρόθεος, ∆ιδασκ. ΙΒ΄στ΄, PG 88,1757 C).

4.«… κατὰ τὸ ἄρχειν καὶ ὑποτεταγµένα ἔχειν ἅπαντα τὰ δηµιουργήµατα, κατὰ τοῦτο τῷ τῆς εἰκόνος ὀνόµατι ἐχρήσατο». (Χρυσόστοµος, Εἰς τὴν Γένεσιν, Ι΄ΑΑΠ 42,132).

5.«… εἰκόνα αὐτῷ χαρισάµενος, οὐ τὸν χαρακτῆρα τοῦ σώµατος, ἀλλὰ τὸ ἀρχικὸν ἀξίωµα, τὴν διακριτικὴν δύναµιν, τὸ ταῖς ἀρεταῖς ἀφοµοιοῦσθαι τῷ ποιήσαντι» (Χρυσόστοµος, Εἰς τὴν ἐνανθρώπησιν…, β΄ PG 59,690Α).

6.Ἁγ. Νεκταρίου «Ὀρθόδοξος Ἱερὰ Κατήχησις» σελ. 57: «Τὸ κατ΄ εἰκόνα ἀναφέται εἰς τὴν ψυχήν, διότι ὁ Θεὸς ἐστιν ἀσώµατος καὶ ἀπερίγραπτος. Ἡ εἰκὼν τοῦ Θεοῦ ἐνετυπώθη εἰς τὴν φύσιν αὐτῆς τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἤτοι ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος ὅµοιος τῷ Θεῷ κατὰ τὸ νοερὸν καὶ αὐτεξούσιον. Σηµαίνει δὲ τὸ µὲν νοερὸν τὰς τοῦ Θεοῦ ἰδιότητας, τὸ δὲ αὐτεξούσιον τὸ δυνατὸν τῇ ἀρετῇ ὁµοιωθῆναι τῷ Θεῷ· ἤτοι, ὡς ὁ Θεὸς ἐστι πνεῦµα λογικόν, οὕτως ἐπροίκισε καὶ τὸν ἄνθρωπον διὰ τοῦ πνευµατικοῦ λόγου, σχετικοῦ ὅµως καὶ πεπερασµένου».

7.Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ ∆αµασκηνοῦ «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως» σελ. 151: «∆ηµιουργεῖ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ὁρατὴ καὶ ἀόρατη φύση “κατ΄ εἰκόνα καὶ καθ΄ ὁµοίωση”· ἔδωσε λογικὴ καὶ νοερὴ ψυχὴ µὲ τὴ δική Του πνοή, αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦµε θεία εἰκόνα. Τὸ “κατ΄ εἰκόνα” φανερώνει τὴν νοερὴ καὶ αὐτεξούσια φύση, ἐνῶ τὸ “καθ΄ ὁµοίωση” τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ὁµοίωση στὴν ἀρετή».

8.Ἁγ. Νεκταρίου «Ὀρθόδοξος Ἱερὰ Κατήχησις», σελ. 102:
● Τί νοοῦµεν διὰ τῶν λέξεων «ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός»;
● ∆ιὰ τοῦ «ἐκ δεξιῶν» νοοῦµεν τὸ σύνθρονον τῷ Πατρὶ καὶ τὴν δόξαν καὶ ἐξουσίαν, ἥν εἶχε πρὸ πάντων τῶν αἰώνων.

9.Ἁγ. Ἰωάν. τοῦ ∆αµασκηνοῦ «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως» σελ. 329-331: «Λέγοντας ὅτι Χριστὸς ἐκάθισε δεξιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, δὲν ἐννοοῦµε τοπικά. Γιατὶ πῶς ὁ ἀπερίγραπτος ἔχει δεξιὰ µὲ τοπικὴ ἔννοια; ∆εξιὰ καὶ ἀριστερὰ εἶναι γνωρίσµατα αὐτῶν ποὺ περιγράφονται. ∆εξιὰ τοῦ Πατρὸς λέγοµεν τὴ δόξα καὶ τὴν τιµὴ τῆς Θεότητος, ὅπου ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἶχε πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ὑπάρχων ὡς Θεὸς καὶ ὁµοούσιος µὲ τὸν Πατέρα. Ἐπειδὴ σαρκώθηκε, κάθεται καὶ σωµατικὰ, ἀφοῦ δοξάστηκε µαζί του καὶ ἡ σάρκα· γιατὶ προσκυνεῖται µὲ τὴ σάρκα Του, µὲ µία προσκύνηση ἀπ΄ ὅλη τὴν κτίση».

10.Ὁσίου Νικοδήµου Ἀγιορείτου «Ἑορτοδρόµιον» τόµος Γ΄, σελ. 214: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἀπερίγραπτος, πῶς λέγεται ὅτι κάθεται δεξιά; Ταύτην τὴν ἀπορίαν λύων ὁ Θεῖος ὁ Ἰωάννης ὁ ∆αµασκηνὸς λέγει: «∆εξιὰ τοῦ Πατρὸς λέγοµεν τὴν δόξαν καὶ τὴν τιµὴν τῆς Θεότητος», ὁ µέγας Βασίλειος λέγει: «δεξιά, τὸ τῆς ἀξίας ὁµότιµον» (Κεφάλ. Στ΄περὶ ἁγίου Πνεύµατος).

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν – ΙΖ΄.

Περὶ τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος

Ἰωάννου Βράνου

Ἡ εἰκονογραφία ζωγράφισε ἐκεῖνα, ποὺ στερέωσαν ὡς ἀληθινὰ οἱ Οἰκουµενικὲς Σύνοδοι.

Ἡ κατάλληλη εἰκόνα γιὰ τὴν ἀπεικόνηση τῆς Ἁγία Τριάδος εἶναι ἐκείνη ποὺ θὰ συγκεντρώνῃ καὶ θὰ ἐκπληρώνῃ ὅλους τοὺς δογµατικοὺς ὅρους. Οἱ κύριοι καὶ βασικοὶ αὐτοὶ ὅροι εἶναι τὸ ὁµοούσιον, τὸ ὁµόδοξον καὶ τὸ ὁµόχρονον.

Θὰ πρέπῃ νὰ ἔχῃ κάποια ἱστορικὴ µαρτυρία στὴν Ἁγία Γραφή. Ἡ φιλοξενία τῶν τριῶν ἀγγέλων ἀπὸ τὸν Ἀβραὰµ εἶναι ἡ πιὸ κατάλληλη σύνθεση ποὺ ἑρµηνεύει ζωγραφικὰ τὸ τριαδικὸ δόγµα.

Οἱ τρεῖς ἄγγελοι ὡς ἄνδρες τῆς ἴδια ἡλικίας διασώζουν τὸ συνάναρχον, ὁµόχρονον καὶ συναΐδιον.

Κρατῶντας καὶ οἱ τρεῖς ράβδους-σκῆπτρα καὶ εὐλογῶντας διαφυλάττουν
τὸ ἰσότιµον ἢ ὁµότιµον.

Οἱ ἄγγελοι εἶναι τῆς ἰδίας φύσεως καὶ ἔτσι ἐκπληρώνεται ὁ δογµατικὸς ὅρος, τὸ ὁµοούσιον.

Γιὰ τὰ ἐνδύµατα τῶν ἀγγέλων οἱ ἁγιογράφοι χρησιµοποιοῦν τρία µόνο χρώµατα καὶ τὰ ἐναλλάσσουν στοὺς χιτῶνες καὶ τὰ ἱµάτια. Ἔτσι κατορθώνεται ἡ ζωγραφικὴ ἀπόδοση τῆς περιχώρησης (ὁ Πατὴρ ἐν τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Πνεύµατι, ὁ Υἱὸς ἐν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύµατι, τὸ Πνεῦµα ἐν τῷ Πατρί καὶ τῷ Υἱῷ).

Ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἶναι καὶ µία ἱστορικὴ µαρτυρία-γεγονός.

Ἡ εἰκόνα µὲ τὸν Πατέρα γέρο ἀσπροµάλλη τὸν Υἱὸ ποὺ κρατάει σταυρὸ καὶ Εὐαγγέλιο καὶ ἄνω περιστερὰ (Ἅγιο Πνεῦµα) ποὺ φωτίζει τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ εἶναι κακόδοξη εἰκόνα γιατὶ καταργεῖ τοὺς δογµατικοὺς ὅρους. Ἡ διαφορὰ ἡλικίας τῶν τριῶν προσώπων καταστρέφει τὸ ὁµόχρονο, συνάναρχο καὶ συναΐδιο (Ἀρειανισµός). Ὁ Ἄρειος ἔλεγε ὅτι ὁ Πατὴρ εἶναι πιὰ ἀρχαῖος ἀπ΄ τὸν Υἱόν. Τὸ ἰσότιµο διαστρέφεται ἀφοῦ ἄλλη τιµὴ καὶ δόξα ἔχει ὁ Πατήρ, ἄλλη ὁ Υἱὸς καὶ ἄλλη τὸ πτηνὸ ποὺ συµβολίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦµα. Ἄλλη ἡ ἀνθρώπινη οὐσία καὶ ἄλλη τῆς περιστερᾶς.

Ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἶναι πολὺ ἐπιζήµια διότι διδάσκει µιὰ ἀλλόκοτη θεολογία, µᾶλλον δὲ αἵρεση, εἶναι κατασκεύασµα τῆς παπικῆς ἐκκλησίας. Στὴν ἀρχὴ ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἶχε ἄλλη διάταξη τῶν προσώπων. Ὁ γέρων Πατὴρ κρατάει στὴν ἀγκαλιά του τὸν Υἱόν, σὰν νέο ἄνδρα, ὁ Υἱὸς κρατάει τὴν περιστερὰ στὰ χέρια του (κώδιξ ἑλλην. ἀριθµ. 52 βιβλιοθήκης τῆς Βιέννης, 13ος αἰών.)

Ἡ παπικὴ ἐκκλησία µετὰ τὸ σχῖσµα θέλησε τὴ δογµατικὴ ἄποψή της «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (φιλιόκβε) νὰ τὴν ἀποτυπώσῃ καὶ στὶς εἰκόνες.

Στὸν καιρὸ τῆς Τουρκοκρατίας ἡ παπικὴ προπαγάνδα βρῆκε συµµάχους τὸν Τουρκικὸ ζυγὸ καὶ τὴν ἀµάθεια. Οἱ Κρῆτες ζωγράφοι καὶ ἄλλοι ὅπως ὁ Μιχαὴλ ∆αµασκηνός, ὁ Λοβέρδος, ὁ Πορφύριος, ὁ Σκοῦφος κλπ. δέχτηκαν ἐπιρροὲς ἀπὸ Λατίνους καὶ ἀντὶ τῆς Φιλοξενίας τοῦ Ἀβραάµ, τὴν Ὀρθόδοξη εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ζωγράφιζαν τὸν γέροντα Πατέρα, τὸν Χριστὸν καὶ τὴν περιστερά.

Ἡ φιλοξενία τοῦ Ἀβραὰµ εἶναι ἡ µόνη πλήρης δογµατικὴ εἰκόνα τῆς Ἁγ.Τριάδος, ποὺ µᾶς ἄφησε σὰν κληρονοµιὰ ἡ Παράδοση. Ἡ ἐµφάνιση τῶν τριῶν ἀγγέλων στὸν Ἀβραὰµ εἰς τύπον τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Εἰς τὸ βιβλίο: «Θεωρία ἁγιογραφίας» Ἰωάν. Βράνου καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς ἁγιογραφίας σελ. 196-209 ἀναγράφονται ἀναλυτικὰ τὰ ἀνωτέρω περὶ τῆς Ὀρθοδόξου εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς κακοδόξου ταύτης.

«Ἡ εἰκονογραφία καὶ ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός»
(Ἐκ χειρογράφου φυλλαδίου ἐνορίας
ἁγ. Ἰωάν. Θεολόγου-Θεσ/κη 1974).

«Ἡ Ἐκλησία ἀπορρίπτει καὶ καταδικάζει τὴν λεγοµένη «Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος» ”Νεωτερικόν δὲ τὸ ἐφεύρηµα καὶ ξένην καὶ ἀπαράδεκτον τῇ ἀποστολικῇ καὶ καθολικῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ Συνοδικῶς ἀπεφήνατο καὶ τὴν εἰκόνα τὴν λεγοµένην Ἁγίας Τριάδος. Ἐκ γὰρ τῶν Λατίνων παρεισέδυ τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» (Σύνοδος Κων/λεως 1780, Κ. Σάθα «Μεσσαίων» βιβλ. Γ΄, σελ 317, Βενετία 1872).

Ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος (1666 ἀπόφ. 51) ὁρίζει νὰ µὴν ζωγραφίζεται ἡ εἰκὼν τοῦ ἀνάρχου Πατρός «Πατριαρχικὰ ἔγγραφα», Τόµος Γ΄, Κων/πολις σελὶς 127-182, Πατριαρχ. Τυπογραφεῖο 1905. Ἡ αὐτὴ Σύνοδος εἰς ἀπόφ. 52 ὁρίζει τὸ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ἐν εἰδὲι Περιστερᾶς· µόνο εἰς εἰκόνα τῆς Βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ νὰ ζωγραφίζεται καὶ ὄχι ἀλλοῦ».

Ὁ Ἅγ. Νικηφόρος PG, 147,441B λέγει ὅτι: «εἰκόνας τοῦ Πατρὸς καὶ Ἁγ. Πνεύµατος εἰκονίζουν οἱ θεοπασχῖται, ὅπερ ἄτοπον».

Εἰς Περιοδικὸ «Θεολογία», τεῦχος 37 σελ. 54 γράφει: «Εἰκόνας ἀνόµως κατασκευάζουσι οἱ αἱρετικοὶ Ἀρµένιοι τῶν µὴ σαρκωθέντων Πατρὸς καὶ Ἁγίου Πνεύµατος. Αἱ γὰρ εἰκόνες ὁρατῶν καὶ περιγραπτῶν σωµάτων εἰσίν, οὐχὶ τῶν ἀκατανοήτων καὶ ἀοράτων» (Νικήτα Ἀκοµινάτου).

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν – ΙΗ΄.

Ἁγίου Ἰουστίνου φιλοσόφου και µάρτυρος.

Καὶ πάλιν ὁ Ἰησοῦς, ὡς ἐδηλώσαµεν παρ᾽ αὐτοῖς ὤν εἶπεν˙ “Οὐδεὶς ἔγνω τὸν Πατέρα εἰ µὴ ὁ Υἱός, οὐδὲ τὸν Υἱὸν εἰ µὴ ὁ Πατὴρ καὶ οἷς ἂν ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψῃ”.

Ἰουδαῖοι οὖν ἡγησάµενοι ἀεὶ τὸν Πατέρα τῶν ὅλων λελεληκέναι τῷ Μωϋσεῖ, τοῦ λαλήσαντος αὐτῷ ὄντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς ἄγγελος καὶ ἀπόστολος κέκληται, δικαίως ἐλέγχοντα ὑπὸ τοῦ προφητικοῦ Πνεύµατος, καὶ δι᾽αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ὡς οὔτε τὸ Πατέρα οὔτε τὸν Υἱὸν ἔγνωσαν.
…………………………………………………………………………………….
Καὶ πρότερον διὰ τῆς τοῦ πυρὸς µορφῆς καὶ εἰκόνος ἀσωµάτων τῷ Μωϋσεῖ καὶ τοῖς ἑτέραις Προφήταις ἐφάνη˙ νῦν δὲ ἐν χρόνοις τῆς ἡµετέρας ἀρχῆς, ὡς προείποµεν, διὰ παρθένου ἄνθρωπος γενόµενος κατὰ τὴν τοῦ Πατρὸς βουλήν…».
Ἁγ. Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 188 συνέχεια)

Ὁ Ἰακὼβ ἐπάλαισε µὲ τὸ Χριστό.
«Καὶ τὸ οὖν Ἰσραὴλ ὄνοµα τοῦτο σηµαίνει˙ ἄνθρωπος νικῶν δύναµιν˙ τὸ γὰρ “ἴσρα”, ἄνθρωπος νικῶν ἐστι, τὸ δὲ “ἡλ” δύναµις. Ὅπερ καὶ διὰ τοῦ µυστηρίου τῆς πάλης, ἥν ἐπάλαισεν Ἰακὼβ µετὰ τοῦ φαινοµένου µὲν ἐκ τοῦ τῇ τοῦ εἶναι τέκνον “πρωτότοκον τῶν ὅλων κτισµάτων, ἐπεπροφήτευτο οὕτω καὶ ἄνθρωπος γενόµενος ὁ Χριστὸς ποιήσειν”».
Ἁγ. Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 615)

Ἀβραάµ, Ἰσαάκ, Ἰακὼβ οὐκ εἶδε τὸν Πατέρα ἀλλὰ τὸν Υἱόν.
«Οὔτε οὖν Ἀβραὰµ οὔτε Ἰσαὰκ οὔτε Ἰακὼβ οὔτε ἄλλος ἄνθρωπος εἶδε τὸ Πατέρα καὶ ἄρρητον Κύριον τῶν πάντων ἁπλῶς καὶ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ἀλλ᾽ ἐκεῖνον τὸν κατὰ βουλὴν τὴν ἐκείνου καὶ Θεὸν ὄντα, υἱὸν αὐτοῦ καὶ ἄγγελον ἐκ τοῦ ὑπηρετεῖν τῷ γνώµῃ αὐτοῦ ὅν καὶ ἄνθρωπον γεννηθῆναι διὰ τῆς Παρθένον βεβούληται, ὅς καὶ πῦρ ποτε γέγονε τῷ πρὸς Μωϋσέα ὁµιλίᾳ τῇ ἀπὸ τῆς βάτου».
Ἁγ. Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 622)

Στὴ βάτο (Μωϋσῆς) ὁ Χριστός.
Κατ᾽ ἐκείνου γὰρ τοῦ καιροῦ ὅτε Μωϋσῆς ἐκελεύσθη κατελθὼν εἰς Αἴγυπτον ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, ποιµαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ Ἀραβικῇ γῇ πρόβατα τοῦ πρὸς µητρὸς θείου, ἐν ἰδέᾳ πυρὸς ἐκ βάτου προσωµίλησεν αὐτῷ ὁ ἡµέτερος Χριστὸς καὶ εἶπεν˙ “ὑπόλυσε τὰ ὑποδήµατά σου καὶ προσελθὼν ἄκουσον” ὁ δὲ ὑπολυσάµενος καὶ προσελθὼν ἀκήκοε κατελθεῖν εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐξαγαγεῖν τὸν ἐκεῖ λαὸν τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ δύναµιν ἰσχυρὰν ἔλαβε παρὰ τοῦ λαλήσαντος αὐτῷ, ἐν ἰδέα πυρὸς Χριστοῦ, καὶ κατελθὼν ἐξήγαγε τὸν λαὸν ποιήσας µεγάλα καὶ θαυµάσια…».
Ἁγ.Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 184)

Παλαιὸς τῶν ἡµερῶν: Κριτής, ὁ Χριστός.
«Εἰ δὲ τῇ τοῦ πάθους αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) οἰκονοµίᾳ τοσαύτη δύναµις δείκνυται παρακολουθήσασα καὶ παρακολουθοῦσα, πόση ἡ ἐν τῇ ἐνδόξῳ γινοµένη αὐτοῦ παρουσία; Ὡς γὰρ υἱὸς ἀνθρώπου ἐπάνω νεφελῶν ἐλεύσεται, ὡς ∆ανιὴλ ἐµήνυσεν, ἀγγέλων σὺν αὐτῷ ἀφικνουµένων. Εἰσὶ δὲ οἱ λόγοι οὗτοι: Ἐθεώρουν ἕως ὅτου θρόνοι ἐτέθησαν καὶ ὁ παλαιὸς τῶν ἡµερῶν ἐκάθητο ἔχων περιβολὴν ὡσεὶ χιόνα λευκήν, καὶ τὸ τρίχωµα τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ ὡσεὶ φλόξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον. Ποταµὸς πυρὸς εἷλκεν ἐκπορευόµενος ἐκ προσώπου αὐτοῦ˙ χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ καὶ µύριαι µυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ. Βίβλοι ἀνεώχθησαν καὶ κριτήριον ἐκάθισεν………………………………
ἐθεώρουν ἐν ὁράµατι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ µετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόµενος˙ καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡµερῶν καὶ παρῆν ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ οἱ παρεστηκότες προσήγαγον αὐτόν».
Ἁγ. Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 340 -341)

Ὁ Πατὴρ δὲν περιπατεῖ, δὲν κοιµᾶται, δὲν σηκώνεται, δὲν ἔχει σῶµα.
«Ὁ γὰρ ἄρρητος Πατὴρ καὶ Κύριος τῶν πάντων οὔτε ποι ἀφίκται, οὔτε περιπατεῖ, οὔτε καθεύδει, οὔτε ἀνίσταται, ἀλλ᾽ ἐν τῇ αὐτοῦ χώρα, ὅπου ποτέ µένει ὀξὺ ὁρῶν καὶ ὀξὺ ἀκούων, οὐκ ὀφθαλµοῖς οὐδὲ ὠσὶν ἀλλὰ δυνάµει ἀλέκτῳ …».
Ἁγ. Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 620)

Μυστικὰ ὀνόµατα τοῦ Χριστοῦ στὶς ἐµφανίσεις Π.∆ιαθήκης
«Τίς δὲ ἔστιν οὗτος ὅς καὶ ἄγγελος µεγάλης βουλῆς ποτὲ καὶ ἀνὴρ διὰ Ἰεζεκιὴλ καὶ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου διὰ ∆ανιὴλ καὶ παιδίον διὰ Ἡσαΐου καὶ Χριστὸς καὶ Θεὸς προσκυνητὸς διὰ ∆αυῒδ καὶ Χριστὸς».
Ἁγ. Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 616)

Ὁ Θεός (Πατήρ) δὲν ἔχει ὄνοµα.
«Ὄνοµα γὰρ τῷ ἀρρήτῳ Θεῷ οὐδεὶς ἔχει εἰπεῖν˙ εἰ δὲ τις τολµήσειεν εἶναι λέγειν, µέµηνε τὴν ἄσωτον µανίαν».
Ἁγ. Ἰουστῖνος (Ε.Π.Ε. 1, 182)

Οἱ κακὲς παραδόσεις πρέπει νὰ ἀποβάλλωνται:

Ὁ Μέγας Φώτιος PG:102,360 Α΄ λέγει ὅποιος φρονεῖ καὶ διδάσκει ἀλλότρια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐχθρὸς τῶν ἁγίων καὶ Ἀληθείας καὶ καταστροφὴ τῆς εὐσεβείας διὰ τοῦτο καταδικάζοµεν αὐτόν.
Ὁ Μ.Βασίλειος PG:32,588B: «Πίστιν ἡµεῖς οὔτε παρ΄ ἄλλων γραφοµένην νεωτέραν παραδεχόµεθα, οὔτε τὰ τῆς ἡµετέρας διανοίας γεννήµατα παραδιδόναι τολµῶµεν, ἵνα µὴ ἀνθρώπινα ποιήσωµεν τὰ τῆς εὐσεβείας ρήµατα· ἀλλ΄ ἅπερ τῶν ἁγίων Πατέρων δεδιδάγµεθα, ταῦτα τοῖς ἐρωτῶσιν ἡµᾶς διαγγέλοµεν».

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Ν – ΙΘ΄.

Ἀποσπάσµατα ἀπὸ τὸ ὡραιότατο βιβλίο τοῦ καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. ∆ηµητρίου Τσελεγγίδη “Εἰκονολογικὲς µελέτες” περὶ τῆς εἰκόνος τοῦ Πατρὸς ὅτι δὲν εἰκονίζεται. Συµφωνεῖ κατὰ πάντα µὲ τὸ βιβλίο µας. Σελὶς 24: «Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς διαβεβαιώνει ὅτι εἶναι ἀθέατος καὶ ὁ Ἰσραὴλ συνεπὴς στὴ διαβεβαίωση αὐτὴ δὲν ἀπεικονίζει τὸ Θεό (∆ευτερον. 4,12). Ὡς ἀθέατος ὁ Θεὸς εἶναι καὶ ἀπερίγραπτος, ἀνεικόνιστος (P.G. 98,176 D-177A καὶ P.G. 94, 1368D).

Σελὶς 28: «Εἶναι λοιπὸν αὐτονόητο, ὅτι, ἐφόσον εἰκόνα καὶ πρωτότυπο ἀποτελοῦν πρόσωπα ἀόρατα καὶ “ἀσχηµάτιστα” παραµένουν πάντοτε καὶ ἀνεικόνιστα. Πρῶτος ὁ ἀπόστ. Παῦλος µᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι “εἰκὼν τοῦ ἀοράτου Θεοῦ”.

“Οὐδὲ γάρ ἐστι δυνατὸν εἰκόνα χαρακτῆρος λαβεῖν ἐπ᾽ τοῦ ἀοράτου καὶ ἀσχηµατίστου καὶ ἀκαταλήπτου Θεοῦ˙ ἀλλ᾽αὐτὴν τὴν κατ᾽οὐσίαν ἐκείνου µορφήν, ἥτις ποτὲ αὕτη ἐστί” P.G. 100,412B καὶ P.G. 36,53C)».

Σελὶς 29: «Κατὰ τὸν ἅγ. Ἰωάννη τὸν ∆αµασκηνὸ ὁ Υἱὸς εἶναι “εἰκὼν ζῶσα, φυσικὴ καὶ ἀπαράλλακτος τοῦ ἀοράτου Θεοῦ, ὅλον ἐν ἑαυτῷ φέρων τὸν Πατέρα”.

Ὁ ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης λέγει: “Ὁ µὲν Υἱὸς ἐν τῷ Πατρί, ὡς τὸ ἐπὶ τῆς εἰκόνος κάλλος ἐν τῇ ἀρχετύπῳ µορφῇ˙ ὁ δὲ Πατὴρ ἐν τῷ Υἱῷ, ὡς ἐν τῇ εἰκόνι”».

Σελὶς 31: «Ὁ ἀόρατος κατὰ τὴν φύση του Θεός, ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ ∆αµασκηνός, γίνεται ὁρατὸς µὲ τὶς ἐνέργειές του (P.G. 94,856B).

“Φυσικὴ καὶ ἀπαράλλακτος εἰκὼν τοῦ ἀοράτου Θεοῦ ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρὸς ἐν ἑαυτῷ δεικνὺς τὸν Πατέρα” (P.G. 94, 1340A καὶ P.G. 72, 404CD, P.G. 11, 1401D-1404A)”».

Σελὶς 34: «Τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ ∆αµασκηνοῦ ὅτι “ἐν τῷ Υἱῷ καθορῶµεν τὸν Πατέρα”».

Σελὶς 39: «”Ἰδόντες τὸν Κύριον, καθὼς εἶδον, ἱστορήσαντες ἐζωγράφησαν. Ἰδόντες Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου, καθὼς εἶδον, αὐτὸν ἱστορήσαντες ἐζωγράφησαν” (Mansi 12, 963C)».

Σελὶς 63: «“Ὁρίζοµεν σὺν ἀκριβείᾳ πάσῃ καὶ ἐπιµελείᾳ… ταύταις (ταῖς εἰκόσιν) ἀσπασµὸν καὶ τιµητικὴν προσκύνησιν ἀπονέµειν” σηµειώνει ἡ Ζ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος “οὐ µὴν τὴν κατὰ τὴν πίστιν ἡµῶν ἀληθινὴν λατρείαν, ἣ πρέπει µόνῃ τῇ θείᾳ φύσει”.

“Εἰκονικὰς ἀνατυπώσεις τῆς τε οἰκονοµίας τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῆς ἀχράντου Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν τε τιµίων ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν ἁγίων προσκυνεῖν καὶ ἀσπάζεσθαι. Καὶ εἴ τις µὴ οὔτως ἔχοι, ἀλλ᾽ ἀµφισβητοίη καὶ νοσοῖ περὶ τὴν τῶν σεπτῶν εἰκόνων προσκύνησιν, τοῦτον ἀναθεµατίζει ἡ ἁγία καὶ οἰκουµενικὴ ἡµῶν σύνοδος ὀχυρωθεῖσα τῇ τοῦ θείου πνεύµατος ἐνεργείᾳ καὶ πατρικαῖς καὶ ἐκκλησιαστικαῖς παραδόσεσι. Καὶ τὸ ἀνάθεµα οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν, ἢ χωρισµὸς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ” (Mansi 13,408A. Πρβλ. καὶ Ἰω. ∆αµασκηνοῦ, Περὶ εἰκόνων 3,23 P.G. 94,1352D)».

Σελὶς 67: «“Προσκυνῶν τὴν εἰκόνα Χριστοῦ, οὐ τὴν θεότητα προσκυνῶ, ὥς φασί τινες” σηµειώνει χαρακτηριστικὰ ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, “τοῦτο γὰρ τῆς Τριάδος σηµαντικὸν καὶ οὐ σεσάρκωται ἡ Τριάς˙ ἄπαγε! ἀλλὰ τί; Αὐτὸν Χριστὸν σχετικῶς. Μόνος γὰρ αὐτὸς ὁ σαρκωθεὶς Θεὸς Λόγος” (P.G. 99,1589A)».

Σελὶς 70: «Ἑρµηνεύοντας ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης τὸ Εὐαγγελικὸ χωρίο: “Πνεῦµα ὁ Θεὸς καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύµατι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν” συνδέει τὴν προσκύνηση αὐτὴ µὲ τὸ Τριαδικὸ δόγµα καὶ τὴν προσκύνηση τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ µὲ τὸ χριστολογικὸ δόγµα».

Σελὶς 75: «“Φυσικὴ οὖν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς εἰκὼν ὁ Υἱός” παρατηρεῖ ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης».

Σελὶς 133: Ἁγ. Ἰωαν. ∆αµασκηνοῦ (P.G. 94,1420AB).

«Στὸ ἑξῆς ἡ µόνη ἐπιτρεπτὴ ἀπεικόνιση τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτὴ ὡς θεανθρώπου. Εἶναι λοιπὸν αὐτονόητο ὅτι ὁ Θεὸς Πατέρας καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα δὲν µποροῦν νὰ εἰκονίζονται ὡς ἄνθρωποι.

Τὴ µόνη ἀπεικόνιση τῆς Ἁγίας Τριάδος ποὺ εὐνόησε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι τῶν τριῶν ἀγγέλων τῆς φιλοξενίας τοῦ Ἀβραάµ, ποὺ συναντᾶται ἀπὸ τὰ µέσα τοῦ ∆´αἰώνα στὴν κατακόµβη de la via Latina τῆς Ρώµης καὶ ἀπὸ τὸν Ε´ αἰώνα σὲ ψηφιδωτὸ τῆς Santa Maria Maggiore τῆς Ρώµης. Τόσο ὅµως ἡ ἀπεικόνησι τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος ὡς “περιστερᾶς”, ὡς πύρινης γλώσσας καὶ φωτεινῆς νεφέλης ἢ ἀκτίνας, εἶναι συµβολική-ἀλληγορική».

Σελὶς 117: «Ὁ Θεὸς κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶναι µόνο ἀκατάληπτος κατὰ τὴν οὐσία Του ἀλλὰ καὶ ἀπερίγραπτος. “Τὸ ἀόρατον, τὸ ἀνείκαστον, τὸ ἄποσον, τὸ ἀµεγέθες, τὸ ἀόριστον καὶ τὸ ἀσώµατον ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν Τριαδικὸ Θεὸ ἀποτελοῦν ἰδιότητες ποὺ δὲν ἐµπίπτουν στὴν περιγραφή” (Ἁγ. Ἰω. ∆αµασκ., P.G. 94, 1344B καὶ 1237D)».

Γι᾽ αὐτὸ ὁ εἰκονισµὸς τοῦ Θεοῦ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ἅγ. Ἰωάννη τὸν ∆αµασκηνὸ ὡς µεγάλη ἀσέβεια καὶ παράληλα µεγάλη παραφροσύνη (P.G. 94,1169C–1172A).

Ἡ θέα τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος στὴν Π. ∆ιαθήκη ἀναφέρεται σὲ ἀσώµατους τύπους καὶ σχήµατα, ὅταν περιγράφεται τὰ σχήµατα αὐτὰ δὲν εἰκονίζεται ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἀλλὰ τὰ πλαῖσια φανερώσεως τῆς ἄκτιστης ἐνέργειάς του (P.G. 94,1344C».

Σελὶς 118: «Ὁ Χριστός, ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ φυσικὴ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Πατέρα, παραµένει ἀπερίγραπτος, ὡς υἱὸς ὅµως ἀνθρώπου φέρει ἀνθρώπινο σῶµα καὶ τὸ ἀνθρώπινο αὐτὸ σῶµα τὸν κάνει περιγραπτό (P.G. 99,408CD καὶ P.G. 94,1245A)».

Σελὶς 120: “Τοῦ δὲ Θεοῦ εἰκόνας ποιοῦµεν… τοῦ Κυρίου καὶ σωτῆρος ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθὼς ὤφθη ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη, τοῦτον γράφοντες καὶ οὐχ ὡς νοεῖται φύσει Θεός”. (Γι᾽αὐτὸ καὶ ἡ ἐµφανιζοµένη τοὺς τελευταίους αἰῶνες εἰκονογράφηση τοῦ Θεοῦ Πατέρα καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος δὲν θεµελιώνεται εἰκονολογικῶς).
[Σηµείωση: Ὁ κ. Τσελεγγίδης ὅπως πληροφορηθήκαµε τὸ βιβλίο αὐτὸ τὸ
διδάσκει εἰς τοὺς φοιτητάς του].

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

Τὸ µικρὸ αὐτὸ βιβλίον ἔχει γραφτεῖ ὄχι ἀπὸ ἐπιστήµονα, ἀλλὰ περιέχει τὸ τὶ λέγουν µεγάλοι θεοφόροι πατέρες καὶ ἐπιστήµονες σοφοί. α) Ἡ Ἁγία 7η Οἰκουµενικὴ Σύνοδος τῶν 360 Θεοφόρων Πατέρων β) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ∆αµασκηνὸς ὁ Μέγας κανονολόγος καὶ Χρυσορρόας γ) ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Μάρτυς καὶ Φιλόσοφος δ) Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ θαυµατουργὸς κ.λ.π. θεοφόροι Ὑµνογράφοι ποὺ συνέταξαν τὶς ἀκολουθίες τῶν ἱεροµαρτύρων καὶ ὁσιοµαρτύρων ἐπὶ εἰκονοµαχίας καὶ ε) Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης,
Κύριλλος Ἀλεξανδρείας καὶ ὅλοι ὅσους ἀναφέρω στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου τούτου.

Θὰ εὐχηθῶ νὰ µὴ βρεθῇ εἴτε συγγραφεὺς βιβλίου ὅπου νὰ ἀναφέρῃ ὅτι ὁ Ἄναρχος Πατὴρ ζωγραφίζεται ἢ ἁγιογράφος νὰ ζωγραφίζῃ εἰκόνα παπικῆς προελεύσεως τὴν λεγόµενη Ἁγία Τριάδα καὶ οὕτω νὰ φθάσουν στὴν βλασφηµίαν ὅτι τάχα ἡ Ἁγία 7η Ἱερὰ Σύνοδος δὲν µᾶς λέγει σωστὰ καὶ ὅτι οἱ Ἅγιοι 360 Θεοφόροι πατέρες ἐπλανήθησαν ὅπου ἀπαγορεύουν µὲ τὸν «ὅρον πίστεως» 7ης πράξεως ὅτι ὁ Ἄναρχος Πατὴρ δὲν ζωγραφίζεται. Καὶ ἔτσι νὰ φορτωθοῦν τὸ ἀνάθεµα ὅπου ἐξεφώνησε ὁ Ἅγιος Ταράσιος πρόεδρος τῆς Ἱ. Συνόδου, προσφωνῶντας τοὺς εὐσεβεῖς βασιλεῖς Κων\νον καὶ Εἰρήνη τὴν µητέρα αὐτοῦ. ∆ηλαδὴ τὸ ἀνάθεµα ἀφορᾶ ὄχι µόνον τοὺς εἰκονοµάχους ἀλλὰ καὶ ὅσους δὲν παραδέχονται τὸν «ὅρον πίστεως» ὅτι µόνον τὴν εἰκόνα τοῦ ἐνανθρωπίσαντος Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, Ἀποστόλων καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ζωγραφίζουµε.

Ἔτσι λοιπὸν αὐτοὶ οἱ ταλαίπωροι ὀρθόδοξοι ὄντες νὰ φθάσουν καὶ νὰ ξεπεράσουν τὸν Πάπα ὅπου δὲν παραδέχεται καµµία ἐκ τῶν 7 Ἁγίων Οἰκουµενικῶν Συνόδων καὶ νὰ ἔχη ἀφαιρέσει ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιον τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας πολλοὺς Ἁγίους Πατέρας καὶ νὰ ἁγιοποιῇ ἐγκληµατίας πάπες καὶ καρδιναλίους ὅπως τὸν ἀρχιεπίσκοπο τῆς Κροατίας Στέπινατς ὅπου ἐφόνευσε 800 χιλιάδες ὀρθοδόξους διότι ἀρνήθηκαν νὰ προδώσουν τὴν ὀρθοδοξία καὶ νὰ γίνουν παπικοί.

Ὅποιος λέγω ὀρθόδοξος χριστιανὸς εἴτε κληρικός, εἴτε µοναχὸς ἢ καὶ λαϊκὸς δὲν παραδέχεται τὴν Ἁγίαν 7ην Οἰκουµενικὴν Σύνοδον, βλασφηµεῖ εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦµα καὶ ὅπως λέγει ὁ Χριστὸς ἡ Ἁµαρτία αὐτή «οὐκ ἀφεθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα». ∆ιότι καθὼς γνωρίζοµεν οἱ ὀρθόδοξοι εἰς κάθε Ἁγία Οἰκουµενικὴ καὶ τοπικὴ Ἱ. Σύνοδο ὅ,τι ὑπαγόρευε τὸ Ἅγιον Πνεῦµα, αὐτὰ ἔγραφαν καὶ ἐδίδασκαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν γαστέρα τους. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἁγία Θεοδώρα ἡ βασίλισσα, ὅταν ἔβγαλε ἀπὸ τὸν κόρφο της τὶς εἰκόνες µόνον τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας καθὼς ἔχει γράψει ἐξεφώνησε τὸ ἀνάθεµα. Λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος «µετὰ φόβου καὶ τρόµου κατεργαζόµενοι τὴν ἡµῶν σωτηρίαν» νὰ µὴν εἴµαστε ἐπιπόλαιοι καὶ ἀπρόσεκτοι ὅ,τι λέµε καὶ γράφοµε ἀλλὰ µὲ πολὺ προσευχὴ καὶ προσοχή. ∆ιότι λέγει ὁ Χριστός «καὶ διὰ λόγον ἀργὸν θὰ κριθοῦµε».

Τέλος ἀναφέρω καὶ τοῦτο. Πέρασε ἀπὸ τὸ µοναστήρι µας ἕνα εὐλαβέστατος καὶ θεοφοβούµενος ἐπιστήµων καὶ φιλοξενήθηκε ἐπὶ µία ἑβδοµάδα. Ἡ ταπεινότης µου θέλησε νὰ τοῦ δώσῃ νὰ διαβάσῃ τοὺς φακέλους µὲ τὰ 23 κεφάλαια περὶ τῆς ὑποθέσεως τῆς ζωγραφίσεως τῆς εἰκόνος µὲ τὸν Ἄναρχο Πατέρα καὶ νὰ εἴπη τὴν γνώµη του. Μετὰ τὴν προσεκτικὴ καὶ µὲ φόβο Θεοῦ ἀνάγνωση, ἀνεφώνησε ἔκπληκτος: «Σεβαστέ µου, πάτερ Ἀκάκιε, ἡ ἐργασία σας αὐτὴ πρόκειται περὶ ἀποκαλύψεως!»· Καὶ συνέχισε «εἶναι ἀκαταµάχητη εἰς ἐπιχειρήµατα καὶ ἀπολέµητη, γραφικὰ καὶ πατερικά. Ἐὰν βρεθῇ κάποιος νὰ ἀναιρέσῃ αὐτὸ τὸ βιβλίο, ἀσφαλῶς θὰ εἶναι ἐναντίον τῶν ἁγίων θεοφόρων πατέρων, ὅπως εἶδα, α) Ἰωάννη ∆αµασκηνόν, β) Ἅγιον Νικηφόρον πατριάρχην Κων/λεως «πράξη ἀκροτάτης παραφροσύνης, ἀκραία παραφροσύνη καὶ ἀσέβεια, τρέλλα καὶ ἁµαρτία νὰ δίνῃ κανεὶς σχῆµα στὸ θεῖο». (∆ηλαδὴ νὰ πιστεύη ὅτι ὁ Ἄναρχος Πατὴρ ζωγραφίζεται).

Α´. Σηµείωσις. Ἡ ἐργασία αὐτὴ εἶναι 6 ἐτῶν. Βοήθησε τὰ µέγιστα ὁ ἀείµνηστος ἱεροµόναχος Ἀρτέµιος ὅσο τοῦ ἐπέτρεπε ἡ Ἰώβειος ἀσθένειά του.

Ἀγαπητοί µου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, οἱ ἅγιοι Θεοφόροι πατέρες – ὅπως µέχρι ἐδῶ διαβάσατε – καί ἡ Ἁγία 7η Οἰκουµενική Σύνοδος, τί µᾶς λέγουν γιά τήν λεγοµένην εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος τήν ὁποίαν ζωγραφίζουν οἱ αἱρετικοί; ὅτι δέν εἰκονίζεται, δέν ζωγραφίζεται ὁ οὐράνιος Θεός καί Πατήρ, µόνον ὁ Χριστός ζωγραφίζεται ποὺ ἔλαβε σάρκα ἀνθρωπίνην. ∆ιότι ὁ Πατήρ εἶναι «ἄυλος, πνεῦµα, ἀπερίγραπτος, ἀνεικόνιστος, ἀσχηµάτιστος, ἀόρατος, ἀκατάληπτος, ἀνεξιχνίαστος, ἀπαθής, ἀσώµατος, ἄκτιστος, ἀΐδιος, ἄτρεπτος, ἀναλλοίωτος, ἁπλός, ἀσύνθετος, ἄπειρος ἀπεριόριστος, ἀσύλληπτος, ἀγαθός, ἀψηλάφητος» κλπ. Ὅλες λοιπόν αὐτές οἱ εἰκόνες πού κυκλοφοροῦν, ἰδίως µετά τήν πτῶσιν τῆς πόλεως 1453, ἀπό τούς αἱρετικούς φραγκολατίνους εἶναι αἱρετικές, διότι θέλουν καί εἰκονογραφικῶς νά παραστήσουν ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦµα ἐκπορεύεται καί ἀπό τόν Χριστό. ∆ηλαδή τό ἀντίθετόν τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου καί τοῦ Συµβόλου τῆς Πίστεώς µας ὅπου λέγοµεν «τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόµενον».

∆ιά τοῦτο οἱ Θεοφόροι Πατέρες µᾶς λέγουν διά τούς ζωγραφίζοντας καί προσκυνοῦντας αὐτάς τάς εἰκόνας εἶναι παραφροσύνη (τρέλα) ἀσέβεια καί ἁµαρτία. Πρέπει λοιπόν ὅλοι, ὅσοι Ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς, ἔχουν γνῶσιν αὐτῶν τῶν αἱρετικῶν εἰκόνων νά ἀφήνουν τόν ὀρθόδοξο λαό τοῦ Θεοῦ νά ἁµαρτάνουν καί ἀσεβοῦν εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν ἀγνοία των; Καί ἡ µέν ἁµαρτία καί ἀσέβεια διά τῆς µετανοίας καί ἐξοµολογήσεως ἐξαλείφονται καί συγχωροῦνται. Ἡ παραφροσύνη (τρέλα), ὁ φανατισµός καί τό πεῖσµα µόνον ἀπό τήν ἰατρικήν θεραπεύονται. Ἀλλά τό φοβερόν ὅµως εἶναι τοῦτο ὅπου µας ἀποξενώνει ἀπό τόν Τριαδικό Θεό, τό Ἀνάθεµα. Αὐτό τό λέγει ὁ Ἁγιότατος Ταράσιος πρόεδρος τῆς Ἁγίας 7ης Οἰκουµενικῆς Συνόδου, ὅταν µετά τό τέλος τῶν συνάξεων καί τῶν ὑπογραφῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων, προσφωνεῖ τούς εὐσεβεστάτους βασιλεῖς Κων/νον καί τήν µητέρα αὐτοῦ Εἰρήνη. (Ἰδὲ σελίδα 380 πρακτικά Ἁγίας 7ης Συνόδου τοῦ βιβλίου τούτου καί σελίδα 381). ∆ηλαδή τούς λέγει ὅπως καί σεῖς συµφωνήσατε µέ τόν «ὅρον πίστεως» τῆς 7ης πράξεως ὅτι µόνον ὁ Χριστός εἰκονίζεται καί οὐχί ὁ Ἄναρχος Πατέρας καί ὅσοι διαφωνοῦν, ἡ Σύνοδος τούς ἀναθεµατίζει καί τό ἀνάθεµα οὐδέν ἄλλο εἶναι, εἰ µή ὁ αἰώνιος χωρισµός ἀπό τήν Ἁγία Τριάδα. Τό ἀνάθεµα λοιπόν ὄχι µόνον ἀναθεµατίζει τούς εἰκονοµάχους ἀλλά καί αὐτούς ὅπου δέν παραδέχονται τόν «ὅρον» ἀλλά ἐπιµένουν ὅτι καί Πατήρ ζωγραφίζεται.

Εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος τόση ἦτο ἡ ἐπίδρασις τῶν φραγκολατίνων [ἀφοῦ εἶχαν ἀνοίξει καὶ σχολὴ Ἁγιογραφίας] ὥστε ἐκτὸς τῶν αἱρετικῶν βιβλίων ποὺ σκορποῦσαν παντοῦ, ἐδέχοντο καὶ αἱρετικὲς εἰκόνες· καὶ οἱ ὀρθόδοξοι Ἁγιορεῖται µοναχοὶ ἐπηρεασµένοι ἀπὸ τοὺς λατίνους ἔπαυσαν νὰ ζωγραφίζουν ὀρθόδοξες εἰκόνες Βυζαντινῆς τέχνης καὶ ἄρχισαν να ζωγραφίζουν τῆς παπικῆς προελεύσεως, µὲ τὸν Ἄναρχο Πατέρα, τὴν λεγοµένη τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ πάσης τέχνης τῆς ἀναγεννήσεως εὐρωπαϊκές.

Ὅταν κάποτε ὁ πράγµατι Βυζαντινὸς παραδοσιακὸς Ἁγιογράφος, Φώτης Κόντογλου, ἐπεσκέφθη τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πέρασε ἀπὸ ὅλα τὰ Ἁγιογραφεῖα τῶν Πατέρων, ἔµεινε ἔκπληκτος, ράγισε ἢ καρδιά του βλέποντας ἐκεῖνα τὰ χάλια. «Πατέρες Ἅγιο,ι τοὺς λέγει, τὰ Μοναστήρια σας ἐδῶ, τί εἰκόνες τοιχογραφίες καὶ φορητὲς ἔχουν;». Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπήντησαν: Βυζαντινὲς βέβαια. «Καὶ ἐσεῖς τώρα γιατὶ ἀφήσατε αὐτές τὶς ὀρθόδοξες εἰκόνες καὶ ζωγραφίζετε αὐτὲς τῆς ἀναγεννήσεως καὶ τὶς αἱρετικὲς παπικῆς προελεύσεως;». Κύριε Κόντογλου, αὐτές τὶς εἰκόνες θέλει σήµερα ὁ κόσµος. Καὶ ὁ Φώτιος τοὺς ἀπαντᾶ: «Ὁ κόσµος, Πατέρες µου, δὲν γνωρίζει τὴν τέχνη τῶν ὀρθοδόξων εἰκόνων, γι΄αυτὸ καὶ προσκυνοῦν παπικὲς εἰκόνες, ὅλες αἱρετικὲς καὶ κακόδοξες, ὅπου γέµισε ὁ κόσµος… Ἐσεῖς νὰ τοὺς διδάξετε, ὅταν σᾶς παραγγέλουν εἰκόνας, ποῖες εἶναι ὀρθοδοξες καὶ ποῖες κακοδοξες».

Ἀπὸ τότε τόσο ὁ Φώτης Κόντογλου ὅσο καὶ ὁ καθηγητὴς τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς Ἰωάννης Βράνος, Μοναχός, ἐπέδρασαν ἀποτελεσµατικώς. Ὥστε σήµερα οὐδεὶς ἁγιογράφος Ἁγιορείτης, ἀλλὰ καὶ ἔξω τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑπάρχει ποὺ νὰ µὴν ζωγραφίζει ὀρθόδοξες εἰκόνες, πλὴν ἐνίων φανατισµένων καὶ πλανεµένων.

Τί ἐχρειάσθη λοιπὸν για τὴν ραγδαία αὐτὴν ἀλλαγή; Ἡ διαφώτησις. Κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει καὶ εἰς τὸν κόσµο, ποὺ εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἀπὸ πλάνη δυστυχῶς ἐγέµισαν οἱ Ἱ. Ναοὶ καὶ µερικὲς Ἱ. Μονὲς ἀπὸ τέτοιες αἱρετικὲς καὶ βλάσφηµες εἰκόνες.

Καὶ ἂν βέβαια οἱ Ἅγιοι Θεοφόροι Πατέρες δεν ἔλεγαν ὅτι τὸ νὰ ζωγραφίζονται καὶ προσκυνοῦνται τέτοιες εἰκόνες εἶναι Ἀκραία παραφροσύνη [τρέλα], ἀσέβεια καὶ ἁµαρτία, οὐδεὶς λόγος θὰ ἐγένετο, πολὺ ὅµως περισσότερο νὰ ἀσεβοῦν ἐν ἀγνοίᾳ τους εἰς τὴν Ἁγίαν 7ην Οἰκουµενικὴν Σύνοδον καὶ να πίπτουν εἰς τὸ αἰώνιο ἀνάθεµα, ποὺ ἀπαγορεύει τέτοιες
κακόδοξες καὶ ἀντι-εὐαγγελικὲς εἰκόνες.

Ἐάν πιστεύωµεν ὅτι ὁ προφήτης ∆ανιήλ εἶδε τόν Ἄναρχο Πατέρα, ἀναιροῦµε τό ἱερό καί θεῖο εὐαγγέλιον.

Α) Ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἰς τήν Σαµαρείτιδα εἶπε καθαρά ὅτι «πνεῦµα ὁ Θεός» καί ὄχι ἕνας γέρος ἄνθρωπος. Ὤ τῆς βλασφηµίας τῶν παπικῶν!

Β) «Θεόν οὐδείς πώποτε τεθέατε» (Α Ἰωάν., δ΄ 12).

Γ) «Θεόν οὐδείς ἑώρακε (εἶδε) πώποτε» (Ἰωάν. α΄ 18) καί ἄλλα πολλά ποὺ εἴδατε εἰς τό Α΄ κεφάλαιον τῆς ἐµῆς ἐργασίας. Ἐάν λοιπόν ὁ προφήτης ∆ανιήλ εἶχε δεῖ τόν Ἄναρχο Πατέρα, θά ἐγράφοντο αὐτά εἰς τό ἱερόν εὐαγγέλιον; Ἐπικαλοῦνται ἐπίσης οἱ πιστεύοντες τίς παπικές εἰκόνες µέ τόν Ἄναρχο Πατέρα τό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι τόν εἶδαν τόν Ἄναρχο Πατέρα οἱ προφῆτες. Ὁ ἅγιος Νικόδηµος εἰς τό ἑορτοδρόµιον (τόµος β΄ σέλ. 219) µᾶς παρουσιάζει, τί λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Ἐν χερσί προφητῶν ὁµοιώθην ὁµοιώµατα τῆς ἐµῆς ἐν σαρκί παρουσίας προετύπωσα ἐν προφήταις ποικίλας καί πολλὰς ὁράσεις ὑποδείξας». (Αὐτό λέγει ὁ Υἱός καί ὄχι ὁ Πατήρ). Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἀναφέρει ὅτι ὅλες οἱ ἐµφανίσεις εἰς τήν Π. ∆ιαθήκη ἦσαν τοῦ Μεγάλης βουλῆς Ἄγγελου τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι τῶν προφητῶν. (Ἰδὲ 12 κεφάλαιον τῆς ἐµῆς ἐργασίας).

Ἀτράνταχτα λοιπόν στοιχεῖα Γραφικά καί πατερικά ὅτι ὁ προφήτης ∆ανιήλ δέν εἶδε τόν Ἄναρχο Πατέρα ἀλλά τόν Χριστόν. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος, φιλόσοφος καί µάρτυς, εἶναι ἀποστολικός πατέρας καί ἔχουν Πνεῦµα Ἅγιον ὅλα του τά συγγράµµατα. Αἱ ὑποσηµειώσεις τοῦ Ἱ. Πηδαλίου στήν προκειµένη περίπτωση φάσκουν καί ἀντιφάσκουν διότι λέγουν ὅτι, ἄν καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος πάπας Ρώµης λέγει ὅτι ὁ Πατήρ δέν ζωγραφίζεται, ποῖον νά πιστεύσοµεν, ἕναν ἅγιο ἤ µία πολυάνθρωπον σύνοδον; Ἐδῶ ἐννοεῖ τήν Ἁγίαν 7ην Οἰκουµενικήν σύνοδον τῶν 367 θεοφόρων πατέρων, ἡ ὁποία ὅµως εἰς τά πρακτικά της καταδικάζει τήν εἰκόνα τοῦ Ἄναρχου Πατέρα. Ἐδῶ φαίνεται καθαρά ὅτι οἱ φιλοπαπικοί πού ἐνόθευσαν τίς ὑποσηµειόσεις ἦσαν ἐσκοτισµένοι, δίχως Ἅγιο Πνεῦµα.

Σηµείωσις: Τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου πάπα Ρώµης ὅτι ὁ Ἄναρχος Πατήρ δέν ζωγραφίζεται, ἡ Ἁγία 7η οἰκουµενική σύνοδος τόν ἀναφέρει εἰς τά πρακτικά της καί ὅταν λέγοµεν οἰκουµενική σύνοδον γνωρίζιµεν ὅτι εἶναι τό ἀνώτερο κριτήριον καί ἀλάθητος. (Ἰδὲ σελίδα τοῦ βιβλίου τούτου 13. Πρακτικά, τόµος Γ΄, σελ. 210-211).

Ἄλλη µία ἀξιόπιστη µαρτυρία εἶναι ἀπό τόν ἴδιον Ἅγιον Νικόδηµον Ἁγιορείτην, ὅτι οἱ ὑποσηµειώσεις τοῦ ἱεροῦ πηδαλίου δέν ἦσαν δικές του, ὅτι τάχα ὁ προφήτης ∆ανιήλ εἶδε τόν Ἄναρχο Πατέρα. Τοῦτο σαφέστετα φαίνεται εἰς τό ἑορτοδρόµιον τοῦ ἰδίου Ἁγίου Νικοδήµου. «Ὁ Θεός εἶναι ἀθεώρητος ἀπό Ἄγγελους καί ἀνθρώπους κατά τήν οὐσία καί φύσιν ὅθεν εἶπεν ὁ ἴδιος πρός τόν Μωϋσήν “τό προσωπόν µου οὐκ ὀφθησεταί σοί οὐ γάρ µή ἴδη ἄνθρωπος τό προσωπόν µου καί ζήσεται” (Ἐξόδου λγ΄ 20). Καί ὁ Ἰωάννης “Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε” (Ἰωάν. α’ 18). Καί ὁ Παῦλος “ὃν εἶδεν οὐδείς ἀνθρώπων οὐδέ ἰδεῖν δύναται” (Α΄ Τιµοθ. στ΄6).

Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Υἱός, ὡς Θεός, καί ὁ Πατήρ εἶναι ἀθεώρητοι ἀπό Ἀγγέλους καί ἀνθρώπους, πῶς τόν Πατέρα εἶδε ὁ προφήτης ∆ανιήλ; Πᾶµε εἰς τό συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας ὅπου λέγει: «Οἱ προφῆτες ὡς εἶδον» γιά τόν Χριστόν λέγουν. Ἐάν ὅπως λέγουν µερικοί ὅτι γιά τόν Πατέρα λέγουν οἱ προφῆτες, πῶς ἡ Ἁγία 7η Οἰκουµενική σύνοδος ἀπορρίπτει τελείως τήν εἰκόνα τοῦ Ἀνάρχου Πατρός; Καί εἰς τό συνοδικόν γράφει: «Ταράσιον, Γερµανόν, Νικηφόρον, Μεθόδιον, αἰωνία ἡ µνήµη· ὁ µέν Ταράσιος πρόεδρος τῆς Ἁγίας 7ης συνόδου, Νικηφόρος καί Γερµανός πατριάρχαι θεοφόροι Κων/λεως, τῆς Ἁγίας συνόδου, κατεδίκασαν τήν εἰκόνα τοῦ Ἄναρχου Πατέρα διότι ὁ Θεός τί εἶναι; Πνεῦµα καί ἄυλος καί ἀόρατος καί ἀπερίγραπτος.

Ὁ δέ Πατριάρχης ἅγιος Μεθόδιος, µαζί µέ τόν Μιχαήλ καί τήν Βασίλισσα Θεοδώρα, εἶναι εκεῖνοι πού λίγα χρόνια µετά τήν ἁγίαν 7ην Οἰκουµενικήν σύνοδον ἔκαναν τήν ἀναστήλωσι τῶν ἁγίων εἰκόνων καί ἔδωσαν τέλος εἰς τήν εἰκονοµαχίαν. Καί τώρα βλέπουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἐπί 1200 χρόνια, πού ἑορτάζοµεν κατ’ ἔτος τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, τίς εἰκόνες πού κρατοῦσαν τότε στήν ἀναστήλωσιν, τίς ἴδιες εἰκόνες νά κρατοῦν καί σήµερα οἱ πιστοί· τόν Χριστόν, τήν Παναγίαν µέ τόν Χριστόν στήν ἀγκάλη της, τό ἱερόν εὐαγγέλιον ποὺ κρατοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς ἤ οἱ ἱερεῖς, καί διάφορες εἰκόνες ἁγίων πού κρατᾶ ὁ λαός· ποτέ δέν ἐφάνει νά κρατοῦν εἰκόνα τοῦ Ἄναρχου Πατέρα ἤ τήν λεγόµενην εἰκόνα τῆς «Ἁγίας Τριάδας» πού µᾶς σερβίρησαν οἱ αἱρετικοί παπικοί, οἱ ὁποῖοι οὔτε τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον ἄφησαν ἄθικτο οὔτε ἁγίας Οἰκουµενικάς συνόδους καί θεοφόρους πατέρας παραδέχονται, ἀκόµη καί τόν
ἀπόστολον Παῦλον, καθώς λέγει ὁ πάπας, ὅτι αὐτός εἶναι πάνω ἀπό τόν Παῦλον (ἰδὲ παπική ψευτοσύνοδο τοῦ 1870 τῶν παπικῶν). (Εἰκόνας ὀρθοδόξους θά δεῖτε ἐσώκλειστες τῆς Μεγίστης Λαύρας καί τῶν Μετεώρων).

∆υστυχῶς σήµερα συνηθίζουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καί λαός τήν ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς καί Ἁγίου Πνεύµατος κατά τήν λιτάνευσιν τῶν ἁγίων εἰκόνων νά κρατοῦν µέ καµάρι καταδικασµένες εἰκόνες ἀπό τήν Ἁγία 7η Οἰκουµενική σύνοδο καί ἁγίους θεοφόρους πατέρας. Ὡς πρός τό συνοδικό ὅπου γράφει ὅτι «τοῖς τάς µέν προφητικάς ὁράσεις κἄν µή βούλοιντο, παραδεχοµένοις, τάς δ’ ὀφθείσας αὐτοῖς εἰκονογραφίας, ὤ θαῦµα καί προσαρκώσεως τοῦ Λόγου καί καταδεχοµένοις… καί σχήµατα ἐµφανισθῆναι τοῖς ἑωρακόσι συντιθεµένοις εἰκονογραφεῖν δέ ἐνανθρωπίσαντα τόν Λόγον καί τά ὑπέρ ἡµῶν αὐτοῦ πάθη οὐκ ἀνεχοµένοις». Ἀνάθεµα! Περί τοῦ οὐρανίου Πατρός λέγει ἤ τοῦ Υἱοῦ; Ποῖον ἔβλεπαν οἱ προφῆτες; τόν Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελον, τόν Χριστόν.

Ὅσοι λοιπόν δέν παραδέχονται τά περί Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἔχουν τό Ἀνάθεµα. Καί ἄλλο: «τοῖς λόγῳ µέν τήν ἔνσαρκον ὀκονοµίαν τοῦ Θεοῦ Λόγου δεχοµένοις ὁρᾶν δέ ταύτην δι’ εἰκόνος οὐκ ἀνεχοµένοις… Ἀνάθεµα». Περί τοῦ Χριστοῦ λέγουν οἱ ἅγιοι στό συνοδικό ὅτι εἶδον οἱ προφῆτες. Ἐάν θά ἔλεγαν περί του Πατρός τότε ὅλα: ἱ. Εὐαγγέλιο, ἅγιαι Οἰκουµενικαί σύνοδοι, µᾶς ἐπλάνησαν καί ἐνέπεξαν.

Ἐκεῖ στό ὅρος Σινά ὡµίλει ὁ Χριστός καί ὄχι ὁ Ἄναρχος Πατέρας, διότι ὁ Χριστός ἔδωσε τόν νόµον στόν Μωϋσῆν. Τότε ὅµως, δέν εἶχε σαρκωθῆ ὁ Λόγος, γι’ αὐτό εἶπε «τό προσωπό µου οὐκ ὀφθήσεταί σοι… καί ζήσεται…».

Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α

1.Τὰ 12 Μηναῖα τῆς Ἐκκλησίας, Σαλιβέρου.

2.Οἱ 12 Συναξαριστὲς τῆς Ἐκκλησίας.

3.Τὸ Τριώδιον τῆς Ἐκκλησίας.

4.Ἡ Παρακλητικὴ τῆς Ἐκκλησίας.

5.Τὸ Πεντηκοστάριον τῆς Ἐκκλησίας.

6.Τὸ Κυριακοδρόµιον τοῦ Θεοτόκη, Τόµος Γ΄.

7.Ὁ Ἐνιαύσιος Στέφανος ὅλου τοῦ ἔτους, Ἁγιορείτικο.

8.Τὸ Ἱερὸ Πηδάλιον.

9.Τὸ Ἁγιολόγιον τοῦ Σωφρονίου Εὐστρατιάδου.

10.Τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ Χρήστου ∆.Τσολακίδου.

11.Τὸ ”Παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων“, µοναχοῦ Ἀλυπίου Ἁγιορείτου.

12.Τὸ τοῦ ἱερέως π. Βασιλείου ∆ιαµαντῆ: Θέλεις νὰ µάθεις πότε ἑορτάζεις.

13.Π. ∆ιαθήκη, Κ, ∆ιαθήκη, (ἰδίως ἡ Ἀποκάλυψις).

14.Ἀπαγορευµένες ἀπεικονίσεις, Γεωργίου Ε. Γαβριήλ.

15.Ἡ εἰκονογραφία καὶ ὁ ὀρθόδοξος Χριστανός, Ἐνορία Ἁγίου Ἰωάννου Θεσσαλονίκης, 1978. (Πολὺ σωστό).

16.Περιοδικὸν Ἅγιος Κυπριανός, Μάϊος-Ἰούνιος 2000, Μάϊος-Ἰούνιος 2002.

17.Τὰ Πρακτικὰ τῆς Ἁγίας 7ης Οἰκουµενικῆς Συνόδου καὶ τῶν 8 πράξεων, Τόµος Γ’.

18.Ἱερὰ Ὀρθόδοξος Κατήχησις Ἁγίου Νεκταρίου.

19.Αἱ Ἅγιαι Οἰκουµενικαὶ Σύνοδοι Ἁγίου Νεκταρίου.

20.Ἔκδοσις Ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Ἁγίου Ἰωάννου ∆αµασκηνοῦ.

21.Ἁγίου Ἰουστίνου Μάρτυρος καὶ Φιλοσόφου. Ἀπολογηταί 1 Ἰουστῖνος…

22.Ἑορτοδρόµιον, Ἁγίου Νικοδήµου. Τόµοι 3.
Εἰκονολογικές Μελέτες, ∆ηµητρίου Τσελεγγίδη καθηγητοῦ πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης.

---

ΤΕΛΟΣ

SHARE THIS: