Ομολογία

 

Εσπερίδα απολογητική του “ΑΕΝΑΟΥ” υπέρ του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου και τη σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (Β΄μέρος)

 της k.Σοφίας Μακεδονοπούλου

Σχολιασμός της εισήγησης του Αυστραλίας Μακαρίου- αναίρεση…

---

Σε προηγούμενο άρθρο μας επιχειρήσαμε να απαντήσουμε στο βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην εσπερίδα που διοργάνωσε ο “ΑΕΝΑΟΣ” τον Ιανουάριο που μας πέρασε, με τίτλο “Το αυτοκέφαλο και ο πόλεμος”. Στο παρόν άρθρο θα απαντήσουμε στο Μακάριο Αυστραλίας που επιχειρεί να πλήξει πολύ καίρια τους Ορθόδοξους, ανασκαλεύοντας το παρελθόν και χαλκεύοντάς το με τον τρόπο που τον βολεύει. 

Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Μακάριος, αφού ταξίδεψε αυθημερόν στην Αθήνα από τη μακρινή Αυστραλία για να παραστεί στην εσπερίδα, θέλησε να υπερθεματίσει σε όσα είπε προηγουμένως ο Πατριάρχης και να συμπληρώσει τονίζοντας πως “η Εκκλησία της Ρωσίας συμπεριφέρεται σαν εκκλησιαστικός υπόκοσμος” και πως “αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Ρωσία είναι οι συνέπειες μιας αρρωστημένης εκκλησιολογικής κατάστασης που δεν είναι τωρινή, αλλά κρατάει από το 1433”. 

Θέσεις Αυστραλίας Μακαρίου 

Από τότε και μέχρι σήμερα οι Ρώσοι προσπαθούν να περιβάλουν κάθε παρανομία που διαπράττουν με πνευματικότητα και υποτιθέμενη κανονικότητα, είπε, κάνοντας αναγωγή στο 1448 που αποσχίστηκαν από το Πατριαρχείο εκλέγοντας από την τοπική Σύνοδο το Μητροπολίτη Κιέβου, και “ισχυριζόμενοι ότι το έκαναν, γιατί ο Ισίδωρος που είχε εκλέξει η Κωνσταντινούπολη ήταν ενωτικός και μετείχε στη Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας. Αυτό ήταν μόνο μια εύκολη δικαιολογία για να καλύψουν το κανονικό τους παράπτωμα. Διότι το 1433, και φυσικά πριν από την εκλογή του Ισιδώρου, είχαν εκλέξει το Ραζιάν Ιωνά ως Μητροπολίτη Κιέβου, πάλι σχισματικά και αποσπασματικά, χωρίς να ρωτήσουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τώρα η Εκκλησία της Μόσχας ευλογεί τον πόλεμο, ο οποίος είναι ανεπίτρεπτος θεολογικώς και κανονικώς. Όμως έχουν βρει και πάλι τη δικαιολογία. Πάνε στην Ουκρανία για να την απο-σατανικοποιήσουν. Κάνουν πόλεμο για να διώξουν το διάβολο και όλα τα κακά που έρχονται από τη Δύση. Και δυστυχώς ο Πατριάρχης Κύριλλος στα κηρύγματά του διαστρέφει και το Ευαγγέλιο και την Ορθόδοξη Θεολογία.

Παρουσίασε το παράδειγμα του Θεού, ο οποίος παρέδωσε τον Υιό του να θυσιαστεί. Και απευθυνόμενους στους Ρώσους, τους κάλεσε να θυσιαστούν και αυτοί στον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας. Τους υποσχέθηκε παραδείσους και αγιότητα, αν μαρτυρήσουν για την πατρίδα τους. Εδώ όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για εκκλησιαστική διαστροφή. Η Εκκλησία της Ρωσίας συμπεριφέρεται σαν εκκλησιαστικός υπόκοσμος. Προσπαθούν όλα να τα κατοχυρώνουν πνευματικά και θεολογικά, αλλά αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί”.

Ο κ. Μακάριος επανέλαβε τη θέση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου που αναιρέσαμε ήδη στο πρώτο μας άρθρο, πως ό,τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία δεν είναι συνέπειες του Αυτοκεφάλου, αλλά αποτελούν τις συνέπειες μιας αρρωστημένης σκέψης η οποία θα πρέπει να μας προβληματίσει.

«Οι αδελφοί μας Ρώσοι ζουν στο επίπεδο μιας παράλληλης εκκλησιαστικής πραγματικότητας. Και αυτό που κάνουν εδώ και χρόνια είναι να έχουν δημιουργήσει μία παράλληλη Ορθοδοξία. Να ξέρετε ότι ποτέ δε θα συμβαδίσουν με τον υπόλοιπο Ορθόδοξο κόσμο. Το σχέδιό τους είναι να κυριαρχήσουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είμαι λίγο απογοητευμένος σε προσωπικό επίπεδο που ορισμένες Εκκλησίες δεν αντιδρούν. Ανέχονται τη νέα θεολογία του πολέμου, ανέχονται την επεκτατική πολιτική της Μόσχας και κυρίως αποδέχονται την εκκλησιαστική διαστροφή που δημιουργείται.

Δε βλέπουν άραγε οι Εκκλησίες τι συμβαίνει στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι; Η Μόσχα προσπαθεί να δημιουργήσει έναν παράλληλο Ορθόδοξο κόσμο, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον πραγματικό Ορθόδοξο κόσμο. Κι όλα αυτά εμείς τα ανεχόμαστε και τα επευλογούμε με τη σιωπή μας», σημείωσε συμπερασματικά.

Αναιρέσεις

Αυτά, λίγο-πολύ, άλλοτε με λιγότερες και άλλοτε με περισσότερες λεπτομέρειες, διαδίδουν τα παπαγαλάκια του Πατριαρχείου, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο όσους Ορθόδοξους τους ακούνε και πειθόμενοι ανακόπτουν τη διάθεση τους να απομακρυνθούν από όσους στηρίζουν τους Ουκρανούς σχισματικούς.  Έτσι μετέχουν  στη σχισματοαίρεση των Οικουμενιστών και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τη σωτηρία τους, μη γένοιτο! 

Σε αυτά απαντάμε με το σύνολο των εισηγήσεων που ακούστηκαν στην Ημερίδα «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου», την οποία ολόκληρη μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ. Η παρακολούθησή της θα λειτουργήσει σαν ένα ισχυρό αντίδοτο στο μολυσμό της πίστεως που επιφέρει η έκθεση στους λόγους των Οικουμενιστών διαβολέων.

Θα παραθέσουμε εδώ, για μια άμεση αποκατάσταση της αλήθειας, αποσπάσματα  από την εισήγηση του π.Αναστασίου Γκοτσοπούλου στην ημερίδα, που αποτελεί το απόσταγμα μόνο της μελέτης του για το θέμα με τίτλο “Συμβολή στον διάλογο για το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο”, Γκοτσόπουλος Αν.,, εκδ. Παλίμψηστον, Θεσσαλονίκη 2019.

Γιατί η υποκρισία υπερεπερίσσευσε!

Αναφέρει ο π.Αναστάσιος στην εισήγησή του:

“Ὑπάγεται ἡ Οὐκρανία στὴ δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου;

Τὸ ζήτημα ἐὰν ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπάγεται στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο εἶναι κομβικῆς σημασίας, διότι σὲ ἀντίθετη περίπτωση το Πατριαρχείο δὲν ἔχει κανονικὸ δικαίωμα νὰ παρεμβαίνει σὲ δικαιοδοσία ἄλλης τοπικῆς Ἐκκλησίας, διότι τότε διαπράττει σοβαρὰ κανονικὰ ἀδικήματα (εισπήδηση κ.ά. ) καταδικασμένα ἀπὸ πολλοὺς ἱεροὺς κανόνες (Β-2, Γ-8, Πενθέκτης-39, Ἀντιοχείας-13, -22, Σαρδικῆς-3 κ.ἄ.) καὶ σύνολη τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση.

Ασφαλώς, αρχικά η περιοχή της Ουκρανίας, η «Μητρόπολη Κιέβου», η λεγομένη Μικρά Ρωσία, όπως και όλη η Ρωσία, υπαγόταν στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αργότερα, τον 17ο αι. ο Πατριάρχης Διονύσιος Δ΄ κατόπιν αιτήματος των Ρώσων ηγεμόνων και ακολουθώντας την αρχή του σεβασμού της ενότητος των ρωσικών λαών, την οποία αρχή τήρησαν όλοι οι Πατριάρχες, εκχώρησε την Ουκρανία στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ρωσίας.

Όπως έχουμε καταδείξει σε πρόσφατη εργασία μας, σύμφωνα με τα ἐπίσημα στοιχεῖα, ἔγγραφα καὶ ἐκδόσεις ακόμα και τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου που έχουν εκδοθεί από τὸ δικό του ἐν Κωνσταντινουπόλει «Πατριαρχικὸν Τυπογραφεῖον», σύμφωνα με μελέτες στελεχῶν καὶ συνεργατῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (Ἀρχειοφύλακας τοῦ Οἰκ. Θρόνου Κ. Δελλικάνης, π. Θ. Ζήσης, Β. Σταυρίδης, Βλ. Φειδᾶς, Γρ. Λαρεντζάκης), καθὼς καὶ ἐπίσημα διατυπωμένες θέσεις τοῦ ίδιου του Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου (ἐπιστολές, ὁμιλίες), προκύπτει ὅτι ἡ ἴδια ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ κανονικὴ συνείδηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τοὺς τελευταίους τρεισήμισι αἰῶνες μέχρι καὶ τὸ 2018, δὲν θεωροῦσε ὡς κανονικό του ἔδαφος τὴν Οὐκρανία, τὴν ὁποία ἀναγνώριζε μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο καὶ σαφῆ τρόπο ὅτι ὑπάγεται στὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, το οποίο ἀσκοῦσε τὴν πλήρη κανονικὴ δικαιοδοσία του σὲ ὅλα τα ζητήματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Επίσης, οι ίδιοι οἱ κάτοικοι τῆς Οὐκρανίας συμμετεῖχαν ἐνεργά σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας (ἐνοριακὴ ζωή, διωγμούς, μοναχισμὸς θεολογικὲς σπουδές, διοίκηση).

Τέλος, και το πλέον καθοριστικό: Στὸ ἐρώτημα ἂν ὑπάγεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας ἔχει ἀποφανθεῖ ἡ πανορθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση. Ὅλες, χωρὶς καμία ἐξαίρεση, οἱ κατὰ τόπους Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ τὰ Πατριαρχεῖα ἀναγνωρίζουν ὅτι ἡ Αυτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπάγεται στὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τῆς Μόσχας. Ὅλες, χωρὶς καμία ἐξαίρεση, οἱ Ἐκκλησίες θεωροῦν ὡς μοναδικὸ κανονικὸ Μητροπολίτη Κιέβου τὸν Ὀνούφριο. Μὲ αὐτὸν καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Σύνοδο καὶ μόνο εἶχαν κοινωνία στὰ διορθόδοξα καὶ πανορθόδοξα συλλείτουργα καὶ στὶς Ἐπιτροπὲς ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Αὐτὴ ἡ ὁμοφωνία ἐκφράζει τὴν πανορθόδοξη-οἰκουμενικὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποία κανένας δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ περιφρονήσει χωρὶς σοβαρὲς συνέπειες.

Αυτή η ομόφωνη, αδιάκοπη και αστασίαστη επί τρεισήμισι αιώνες ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία καὶ ζωὴ δημιούργησε αὐτὸ τὸ ὁποῖο στὴν κανονικὴ παράδοση ἔχει χαρακτηριστεῖ ὡς «εκκλησιαστικό ἔθιμο», το οποίο εἶναι σεβαστὸ ὡς κανόνας δικαίου καὶ συνεπῶς ἔχει ἐφαρμογὴ ἀκόμα καὶ σὲ ζητήματα κανονικῆς δικαιοδοσίας. Παραδείγματος χάριν στο εκκλησιαστικό έθιμο θεμελιώθηκε τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου που ἐπικύρωσε η Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος με τον κανόνα Γ-8.

Άλλωστε και η υπαγωγή του τοῦ Ἀν. Ἰλλυρικοῦ (Κρήτη, Ἀχαΐα, Θεσσαλία, Ἤπειρος, Ἀλβανία, Μακεδονία)  από το Πατριαρχείο Ρώμης στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δεν έγινε με την έκδοση Τόμου, όπως γίνεται συνήθως, αλλά βάσει του εκκλησιαστικού εθίμου. Τό Ἀνατολικό Ἰλλυρικό μέχρι τὸ 731 ὑπαγόταν κανονικῶς στὴ δικαιοδοσία τοῦ Ὀρθοδόξου, τότε, Πατριαρχείου τῆς Ρώμης. Τὸ 731 ὁ εἰκονομάχος αὐτοκράτορας Λέων Γ΄ Ἴσαυρος, παρὰ τὶς ἔντονες ἀντιρρήσεις τοῦ πάπα Γρηγορίου Γ΄ ἀπέσπασε μὲ αὐτοκρατορικὴ ἀπόφαση τὸ Ἀνατολικὸ Ἰλλυρικὸ καὶ τὸ ὑπήγαγε στὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως μὲ σκοπὸ νὰ τιμωρήσει τὸν πάπα τῆς Ρώμης ποὺ ἦταν Ὀρθόδοξος καὶ δὲν συμφωνοῦσε μαζί του στὴν καταστροφὴ τῶν ἱερῶν εἰκόνων!

Κατὰ συνέπεια, ὅπως τὸ Ἀνατολικὸ Ἰλλυρικὸ λόγῳ ἐκκλησιαστικοῦ ἐθίμου ὑπάγεται στὴν Κωνσταντινούπολη, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐκκλησιαστικὴ πράξη («Τόμος») ἐκχωρήσεως τῆς δικαιοδοσίας ἀπὸ τὴ Ρώμη, πολλῷ μᾶλλον ἡ Μητρόπολις Κιέβου ὑπάγεται στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχα, τὴ στιγμὴ ποὺ ὑπάρχει καὶ η Πατριαρχική και Συνοδική απόφαση του 1686, τὴν ὁποία ἡ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τόσο στην Κωνσταντινούπολη αλλά και σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἑρμήνευσε, δημιουργώντας πλέον ἐκκλησιαστικὸ ἔθιμο ἐπὶ 332 συναπτὰ χρόνια.

Συνεπώς, το Οικουμενικό Πατριαρχείο σεβόμενο την εκκλησιαστική κανονική τάξη δεν είχε κανένα δικαίωμα επί της Ουκρανίας χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της κυριάρχου Εκκλησίας της Ρωσίας. Μόνο Οικουμενική ή Πανορθόδοξη Σύνοδος μπορούσε να εξουσιοδοτήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη να παρέμβει. Τώρα όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο: όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ζήτησαν να μην παρέμβει.

Με ποιο κανονικό δικαίωμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης περιφρονεί αὐτὴ τὴν πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως ἐκπεφρασμένη πανορθόδοξη συνείδηση καὶ ἐμπειρία;

Με ποιο κανονικό δικαίωμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης ἵσταται ὑπεράνω τῆς πανορθόδοξης συνείδησης;

Για την οικονομία του παρόντος άρθρου δε θα παραθέσουμε λοιπά αποσπάσματα από την εισήγηση του π.Αναστασίου, που με πολύ διαφωτιστικό τρόπο απαντά στα ερωτήματα: 

– Δικαιοῦται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ χορηγεῖ τὸ Αὐτοκέφαλο κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο;

– Σε ποιους δόθηκε η αυτοκεφαλία;

– ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ: ΑΠΟ  ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΣΕ  ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ; (εδώ αποδεικνύεται περίτρανα ποιος έχει παπικές αξιώσεις, οι Ρώσοι ή ο Βαρθολομαίος).

Σας καλούμε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο. Άρθρα σαν αυτά λειτουργούν σαν πολυβιταμίνες δύναμης και στερεώσεως στην Αλήθεια και τη Ζωή.

Τέλος, θέλουμε να εκφράσουμε τον αποτροπιασμό μας για την τελευταία θέση του Αυστραλίας Μακαρίου εναντίον των Ρώσων αδελφών μας, μία θέση που κομματιάζει την ορθοδοξία, την αγάπη και τη φιλαδελφία -ευαγγελικές εντολές όλα-: «Οι αδελφοί μας Ρώσοι ζουν στο επίπεδο μιας παράλληλης εκκλησιαστικής πραγματικότητας. Και αυτό που κάνουν εδώ και χρόνια είναι να έχουν δημιουργήσει μία παράλληλη Ορθοδοξία. Να ξέρετε ότι ποτέ δε θα συμβαδίσουν με τον υπόλοιπο Ορθόδοξο κόσμο. Το σχέδιό τους είναι να κυριαρχήσουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είμαι λίγο απογοητευμένος σε προσωπικό επίπεδο που ορισμένες Εκκλησίες δεν αντιδρούν. Ανέχονται τη νέα θεολογία του πολέμου, ανέχονται την επεκτατική πολιτική της Μόσχας και κυρίως αποδέχονται την εκκλησιαστική διαστροφή που δημιουργείται. Δε βλέπουν άραγε οι Εκκλησίες τι συμβαίνει στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι; Η Μόσχα προσπαθεί να δημιουργήσει έναν παράλληλο ορθόδοξο κόσμο, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον πραγματικό ορθόδοξο κόσμο. Κι όλα αυτά εμείς τα ανεχόμαστε και τα επευλογούμε με τη σιωπή μας», σημείωσε συμπερασματικά.”

Μόνο από χείλη γνήσιων σχισματικών και αιρετικών μπορούν να ακουστούν τόσο διασπαστικά λόγια, τα οποία πραγματικά κομματιάζουν τον άρραφο χιτώνα του Χριστού. Τέτοια λόγια δεν έχουν ξεστομίσει ποτέ για τους εχθρούς του Θεού, αιρετικούς κάθε λογής, παπικούς και προτεστάντες, αλλά και αλλόδοξους, τους οποίους “αδελφούς” αποκαλούν νύχτα και μέρα και για την ένωση με τους οποίους νυχθημερόν εργάζονται και προσεύχονται. Πώς λέγονται τέτοια ψυχρά λόγια για ομόδοξους αδερφούς, που μέχρι πρόσφατα δεν τους χώριζε τίποτα, το αντίθετο μάλιστα…. Το νέφος των Ρώσων αγίων και νεομαρτύρων αποτελούσε καύχημα για κάθε Έλληνα πιστό και Ιεράρχη… και ξαφνικά έγινε μια παράλληλη και ασύμβατη Ορθοδοξία; 

Ουδείς υποστηρίζει ότι ο πόλεμος είναι κάτι καλό ή άγιο. Υπό το πρίσμα όμως της ανθρώπινης ιστορίας πολλές φορές ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Αν και επιτιθέμενη στο πεδίο, η Ρωσία και προσπάθησε να αποφύγει τον πόλεμο μέχρι την τελευταία στιγμή και βρίσκεται σε άμυνα απέναντι σε όλο το ΝΑΤΟ. Είναι φυσικό η Εκκλησία της Ρωσίας να στηρίξει τον πόλεμο του Ρωσικού έθνους.

Από τη δική μας ιστορία γνωρίζουμε ότι κάθε τοπική Εκκλησία συνδέεται με τα ιστορικά πεπρωμένα του λαού της. Το ίδιο έκανε ο κλήρος των επαναστατημένων Ελλήνων το ’21, όταν διέκοψε κάθε σχέση με το οικουμενικό πατριαρχείο, γιατί ήταν στα χέρια του εχθρού. Το ίδιο έκανε η Εκκλησία της Ελλάδας στο β’ Βαλκανικό πόλεμο που ήταν μεταξύ Ορθοδόξων.  

Οι Οικουμενιστές όμως, δεμένοι στο άρμα των δυνατών της γης, άγονται και φέρονται και μανικά θέλουν να διαλύσουν την Ορθοδοξία. Όχι μόνο έβαλαν το χεράκι τους στην εξώθηση της Ρωσίας σε αυτό τον πόλεμο, αλλά και με δηλώσεις όπως αυτή του Μακαρίου προσπαθούν να κάνουν το χάσμα αγεφύρωτο. 

Η Ορθοδοξία όμως θα σωθεί παρά τα σχέδιά τους. Οι λίγοι ορθοφρονούντες στις κατακόμβες που εύχονται στον Κύριο μετ΄ Αληθείας “υπέρ ευστάθειας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως” θα διασώσουν την Ορθοδοξία και θα ζυμώσουν εν καιρώ όλο το φύραμα. Ο Κύριος θα βρει τρόπο να σώσει την Εκκλησία Του και την Αλήθεια όσο υπάρχει αυτή η  μικρή ζύμη που διασώζει την Αλήθεια, ΑΜΗΝ!