Ομολογία

Οι του Φαναρίου, προσπαθούν να γράψουν την εκκλησιαστική ιστορία του Ελληνισμού Αμερικής, όπως τους συμφέρει
Η οφειλόμενη απάντηση στον ανιστόρητο μητροπολίτη, Δέρκων Απόστολο

Η Εκκλησία μας στην Αμερική ανήκει στην Ομογένεια που την δημιούργησε με κόπους και στερήσεις. Δεν ανήκει σε ρασοφόρους επιτήδειους, εκκλησιαστικά αρπακτικά, που 5 δεκαετίες μετά έπεσαν πάνω της σαν ''μαύρα κοράκια''

Στην πρόσφατη 44η Κληρικολαϊκή στην Βοστώνη (2-5 Ιουλίου 2018), εκπροσωπώντας τον ''οικουμενικό'' Βαρθολομαίο, ο μητροπολίτης τυπικά μόνο υπαρκτής Μητρόπολης στην Τουρκία, ο Δέρκων Απόστολος (μέλος του ''πατριαρχικής Συνόδου'') σε ομιλία του, ισχυρίστηκε ψευδέστατα και παραπλανητικά ότι η Εκκλησία μας στην Αμερική (κατά συνέπεια και η Αρχιεπισκοπή) «είναι δημιούργημα εξ αρχής της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, οστούν εκ των οστέων της και σαρξ εκ της σαρκός της».
Αποδεικτικά ιστορικά στοιχεία, πιστοποιούν ότι η ελληνο-ορθόδοξη Εκκλησία/Αρχιεπισκοπή στην Αμερική ΔΕΝ είναι δημιούργημα της ''Μητρός Εκκλησίας'' (οικουμ. Πατριαρχείου), αλλά της Εκκλησίας και της κυβέρνησης της Ελλάδας, πριν 100 χρόνια (νόμος 1461/1918 «Περί Εκκλησιαστικής Διοικήσεως των εν Αμερική Ελλήνων Ορθοδόξων» - ΦΕΚ 136 Α/19.6.1918).
Αξιοσημείωτο το γεγονός-συμπέρασμα ότι οι 'Ελληνες μετανάστες είχαν ήδη χτίσει-ιδρύσει το ολιγότερο 80 εκκλησίες (ενορίες-Κοινότητες) στις ΗΠΑ, πριν ασχοληθούν η Ελλάδα και το οικουμ. Πατριαρχείο (50 χρόνια αργότερα). Και ασχολήθηκαν, βασικά η Ελλάδα, μετά από αίτημα-πίεση των μεταναστών.
Παραφράζοντας φράση του Δέρκων στην ομιλία του, τονίζουμε ότι οι παριστάμενοι ''ιεράρχες'' Αμερικής, πιστοποιώντας το ευθυνόφοβο χαμηλό επίπεδό τους, ΔΕΝ έκαναν παρέμβαση γιά να προστατεύσουν την ιστορία της Ομογένειας και της Εκκλησίας της, στις ΗΠΑ, διορθώνοντας τις -εκ του πονηρού- ιστορικές ανακρίβειες του μητροπολίτη, επίσημου απεσταλμένου του οικουμ. Πατριάρχη.

Από συγγράματα, άρθρα, πανεπιστημιακές εργασίες, δημοσιεύματα της εποχής, επικοινωνία διπλωματών κλπ, πιστοποιούνται τα ακόλουθα αποδεικτικά ιστορικά στοιχεία, τα οποία παραθέτουμε συνοπτικά:
- Ακόμη και ο Κολόμβος, στα υπερατλαντικά του ταξίδια, είχε μαζί του Καθολικούς ιερείς και μοναχούς ιεραποστόλους. Οι Έλληνες μετανάστες στερήθηκαν την στοργή της Ορθόδοξης Εκκλησίας τους, τόσο κατά τις ομαδικές τους εξόδους από την ελεύθερη Ελλάδα και τις περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όσο και κατά την άφιξη και εγκατάστασή τους στην άγνωστη Αμερικανική Ήπειρο... Οργανώθηκαν μόνοι τους εκκλησιαστικά, με την παντελή απουσία της Εκκλησίας της Ελλάδος και του οικουμ. Πατριαρχείου... 'Οταν δημιουργήθηκαν στις ΗΠΑ οι πρώτες 80 ενορίες-εκκλησιαστικές Κοινότητες από Ομογενείς, τότε η Ελλάδα και το οικουμ. Πατριαρχείο συνειδητοποίησαν ότι θα έπρεπε να παρέμβουν γιά να τις ελέγχουν... Μετά τον χρόνο 1918 (αν και η πρώτη ελληνο-ορθόδοξη εκκλησία στις ΗΠΑ χτίστηκε-ιδρύθηκε 1867 στην Νέα Ορλεάνη), η Εκκλησία της Ελλάδας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, επέδειξαν ενδιαφέρον για την θεραπεία των θρησκευτικών αναγκών των Ελλήνων μεταναστών, μόνο όταν τους ζητήθηκε. Δεν υπήρξε, προηγουμένως, ιεραποστολικό πρόγραμμα, ούτε ποιμαντική ή λατρευτική μέριμνα.

- Ελληνικές εκκλησίες-Κοινότητες στις ΗΠΑ, είχαν δημιουργήσει οι 'Ελληνες μετανάστες 50 χρόνια, ΠΡΙΝ ασχοληθούν η Ελλάδα και το οικουμ. Πατριαρχείο. Μέχρι τον χρόνο 1910, ενώ υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ (από επίσημα στατιστικά στοιχεία της Υπηρεσίας Μετανάστευσης των Ηνωμένων Πολιτειών, φαίνεται ότι μόνο από 1890 ίσαμε 1910 μετανάστευσαν στις ΗΠΑ 216.962 Έλληνες από την κυρίως Ελλάδα και από περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), εντούτοις δεν υπήρχε ούτε οργανωμένη Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ούτε ένας Ελληνο-Ορθόδοξος Επίσκοπος, για να ''ποιμάνει'' και κατευθύνει ένα τόσο μεγάλο ''ποίμνιο'', που είχε ήδη χτίσει δεκάδες ελληνο-ορθόδοξες εκκλησίες, ανά την επικράτεια των ΗΠΑ.

- Τον χρόνο 1921 (13-15 Σεπτεμβρίου) ο μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος (Μεταξάκης), απεσταλμένος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, συγκάλεσε την 1η Κληρικολαϊκή Συνέλευση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής (όπως είχε υποσχεθεί 1918 στους 'Ελληνες μετανάστες), στη Νέα Υόρκη, με την οποία επισημοποίησε την ίδρυση της ''Συνοδικής Επιτροπείας'' με Συνοδικό Επίτροπο τον μετέπειτα αρχιεπίσκοπο Αμερικής, Αλέξανδρο, δύο μήνες ΠΡΙΝ εκλεγεί οικουμενικός Πατριάρχης (25 Νοεμβρίου 1921).
Ο Μελέτιος διόρισε τον Αλέξανδρο ''έξαρχο στην Εκκλησία της Αμερικής'', όταν εκλέγηκε πατριάρχης. Ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος της -ιδρυθείσας Σεπτέμβριο 1921- ''Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής, Βορείου και Νοτίου''.
Στην πράξη του αυτή ο Μελέτιος, δηλ. περί Αρχιεπισκοπής Αμερικής, είχε την υποστήριξη του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος ζήτησε από τα λαϊκά μέλη του Πατριαρχικού Συμβουλίου Παπά, Σταυρίδη, Καραθεοδωρή και Μποδοσάκη-Αθανασιάδη, να μεσολαβήσουν ώστε, «το Πατριαρχείον πιστοποιήση κατά τρόπον σαφή και ανεπίδεκτον παρερμηνείας, ότι η κανονική αρχή των εν Αμερική Ελληνικών Εκκλησιών, μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου εν κανονική επικοινωνία διατελούσα, είναι ο Μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος και ο βοηθός Αυτού, επίσκοπος Ροδοστόλου Αλέξανδρος». Και το Πατριαρχείο το έπραξε.

- Ο Μελέτιος, μετά το πρώτο ταξίδι του στην Αμερική (1918), ως απεσταλμένος της Ελλάδος, εισηγήθηκε στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας (συνεδρία Ξ/8.4.1918) την ίδρυση, με Συνοδική Πράξη, της ''Αρχιεπισκοπής Αμερικής'', για τις ελληνόφωνες παροικίες του Νέου Κόσμου, με έδρα την Νέα Υόρκη. Σκοπός του ήταν να ενώσει όλες τις ελληνόφωνες παροικίες της Αμερικής κάτω από μια σταθερή και δυνατή διοίκηση ενός ισχυρού Αρχιερέα. Στις 14 Ιουνίου 1918, η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδος αποφάσισε να υλοποιήσει τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1908, ιδρύοντας στην Αμερική Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή. Θα έπρεπε προηγουμένως να γίνει νομοθετική ρύθμιση. Στις 19 Ιουνίου 1918, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε τον 1461 Νόμο «Περί Εκκλησιαστικής Διοικήσεως των εν Αμερική Ελλήνων Ορθοδόξων» (ΦΕΚ 136 Α/19.6.1918). Ο Νόμος 1461/1918, αποτελούμενος από 8 άρθρα, προέβλεπε την ίδρυση Αρχιεπισκοπής στην Αμερική, η οποία θα αποτελούσε μία των Επισκοπών της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, και της οποίας ο πνευματικός και διοικητικός αρχηγός θα έφερε τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Αμερικής (άρθρο 1). Στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής θα υπάγονταν όλοι οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι «εγκατεστημένοι ή παρεπιδημούντες» στη Βόρεια και Νότια Αμερική (άρθρο 3).

- Ο Μελέτιος συνεργάστηκε με τους Ορθόδοξους Έλληνες κληρικούς και τους κοινοτικούς παράγοντες των Ελληνικών Ορθόδοξων εκκλησιών-κοινοτήτων και προώθησε τις διαδικασίες για την υλοποίηση του Νόμου 1461/1918 «Περί Εκκλησιαστικής Διοικήσεως των εν Αμερική Ελλήνων Ορθοδόξων», αλλά και την ίδρυση της ''Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής Βορείου και Νοτίου''.

- Ο Γεώργιος Ρούσσος, επιτετραμμένος τη Ελλάδας στην Ουάσιγκτον υποστήριξε σε έγγραφό του προς το ΥΠ.ΕΞΩΤ., ότι, «για να γίνει αποδεκτό από τις Αμερικανικές Αρχές το Καταστατικό (δηλ. ο νόμος 1461/1918), θα έπρεπε να φανεί ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής ακολουθεί τους παραδοσιακούς κανόνες της Ορθόδοξης εκκλησίας και όχι ένα νόμο του Ελληνικού Κράτους. Παράλληλα, το μεταφρασμένο στα αγγλικά Καταστατικό θα έπρεπε να εγκριθεί, τουλάχιστον, από μία Πολιτεία (State) ώστε η Αρχιεπισκοπή να θεωρηθεί Aμερικανικό ίδρυμα».
Ο Γεώργιος Ρούσσος έγραφε μεταξύ άλλων: «… Επειδή, κατά το Αμερικανικόν σύνταγμα, πας νόμος δέον να προέρχηται παρά του λαού ή τουλάχιστον να γίνεται δεκτός υπό του λαού, μη εξαιρουμένων και των περί της Θρησκείας νόμων, πρέπει να μη φανή ότι κάμνομεν νέαν νομοθεσίαν, αλλ' ότι την υπάρχουσαν έκπαλαι εκκλησιαστικήν νομοθεσίαν προσαρμόζομεν διά την εν Αμερική Αρχιεπισκοπήν προς τας επιτοπίους συνθήκας. Προς τούτο η διδασκαλία της εκκλησίας μας και οι κανόνες και θεμελιώδεις διατάξεις γενικού οργανισμού των Κοινοτήτων, πρέπει να μεταφρασθώσιν εις την Αγγλικήν γλώσσαν και να συνδεθώσιν ως σύνολον».
Οι απόψεις αυτές προσέκρουσαν στην αντίδραση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, επειδή έθεταν υπό αίρεση την βασική αιτία αποστολής αρχιεπισκόπου, που ήταν ο έμμεσος έλεγχος των μεταναστών. Η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν διατεθειμένη να δεχθεί την ίδρυση Αυτοκέφαλης Εκκλησίας Αμερικής, η οποία θα ευνοούσε την ανεξάρτητη οργάνωση των Ελλήνων της Αμερικής. Αυτό διαφαίνεται από το περιεχόμενο απαντητικού κρυπτογραφήματος του Υπ. Εξωτ. της Ελλάδας προς τον επιτετραμμένο στην Ουάσιγκτον Γεώργιο Ρούσσο. Έγραφε: «Ενδεικνυομένη είναι εν τούτοις τοιαύτη επέκτασις δικαιοδοσίας, δεν δύναται κατ’ ουδένα λόγον παρεμποδίση ίδρυσιν Αρχιεπισκοπής ήτις κατά την γνώμην μας δέον κατ’ ουσίαν εξαρτάται από Συνόδου, ουδέ συμφέρει εις σκοπόν μας χειραφετήσωμεν απολύτως Αρχιεπισκοπήν ήτις ούτω θα διέφευγε πιθανώς βραδύτερον και την της Πρεσβείας επιρροήν».

- Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κων/πολη, εκμεταλλευόμενο την άσχημη ''εμφυλιακή'' πολιτική και εκκλησιαστική κατάσταση στην Ελλάδα, με την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη 1/14 Μαρτίου 1922, αποφάσισε και ακύρωσε τον Πατριαρχικό Τόμο 8/14.18.1908 (που παραχωρούσε στην Εκκλησία της Ελλάδος την αποκλειστική εκκλησιαστική ευθύνη γιά τους απόδημους 'Ελληνες χριστιανούς) και επανέφερε την ''ελληνόφωνη διασπορά'' κάτω από την ''πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Θρόνου''.

- Ο Μελέτιος επιτάχυνε, κατά το πρώτο εξάμηνο του 1923, την εκλογή και του επισκόπου του Αγίου Φραγκίσκου, ώστε να ενισχυθεί το κύρος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής με τη λειτουργία τοπικής Ιεράς Συνόδου. Η χειροτονία των επισκόπων αποτέλεσε την αφορμή να στραφεί και η εφημερίδα ''Εθνικός Κήρυξ'' Νέας Υόρκης εναντίον του Αλέξανδρου, επειδή ο (αρχιστυντάκτης της) ιερέας Δημήτριος Καλλίμαχος δεν χειροτονήθηκε επίσκοπος, όπως το επιθυμούσε ο εκδότης της εφημερίδας (Π. Τατάνης). Η ''Ατλαντίδα'' και ο ''Εθνικός Κήρυκας'', χωρίς να σταματήσουν την μεταξύ τους αντιπαράθεση, εξέφρασαν -και οι δύο μαζί- την δυσαρέσκειά τους για την ανάδυση ενός εκκλησιαστικού πόλου εξουσίας που επιδίωκε να τους υπερκεράσει. Ο Δημήτριος Καλλίμαχος κατηγορούσε τον Αλέξανδρο ότι επιχειρούσε να εγκαθιδρύσει «απολυταρχία», επειδή κατέστησε τους επισκόπους κυρίαρχους των μεικτών συμβουλίων. Η δημοκρατική κυβέρνηση της Ελλάδας, εξάλλου και ο νέος Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος, ο οποίος είχε συνοδεύσει τον Μελέτιο στο ταξίδι του στην Αμερική το 1918, δεν ήταν πεπεισμένοι για την αναγκαιότητα υπαγωγής των εκκλησιών της διασποράς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετά την Συνθήκη της Λοζάνης.

- Αν εξαιρέσουμε τη Ρωσική Εκκλησία, της οποίας οι Ιεραπόστολοι (μοναχοί και κληρικοί) διέδωσαν το Χριστιανισμό, και δη την Ορθόδοξη διδασκαλία, χωρίς ίχνος βίας και εξαναγκασμού, από χιλίων και πλέον ετών, οι άλλες Ορθόδοξες Μητέρες Εκκλησίες – συμπεριλαμβανομένων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και της Ελληνικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας – ακολούθησαν τους πιστούς και, μάλιστα, μετά από την παράκληση των τελευταίων. Αιφνιδιάστηκαν οι Ορθόδοξες Μητέρες Εκκλησίες. Βρέθηκαν ανέτοιμες να ποιμάνουν, και μάλιστα, με επίλεκτους κληρικούς, τους μετανάστες-μέλη των Εκκλησιών τους. Στο Δυτικό Ημισφαίριο, η Ορθόδοξη Εκκλησία εκπροσωπείται από τις θυγατρικές Εκκλησίες των Ορθόδοξων Πατριαρχείων, των αυτοκέφαλων και των αυτόνομων Χριστιανικών Εκκλησιών, οι οποίες, πιστές στη διδασκαλία των Μητέρων Eκκλησιών τους, παραμένουν σε κοινωνία μεταξύ τους. Η παρουσία της Ορθοδοξίας στο Δυτικό Ημισφαίριο δεν είχε κίνητρα ιεραποστολικά. Υπάρχει, επειδή υπάρχουν οι πιστοί της. Ακολούθησε τα μέλη της, που αναγκάστηκαν για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους, να εγκαταλείψουν τις οικογενειακές και εθνικές τους εστίες και να μεταναστεύσουν στην Αμερικανική Ήπειρο.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ιστορικά ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
Το θαύμα της οικονομικής, ανέλιξης του Ελληνισμού στο Νέο Κόσμο, ειδικότερα στις ΗΠΑ, κατά τον 20ο αιώνα, έχει προκαλέσει το θαυμασμό και το ενδιαφέρον Αμερικανών οικονομολόγων και ιστορικών, οι οποίοι έχουν, ήδη, καταγράψει, την ιστορία και τα επιτεύγματα των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ. Η ιστορία των Ελλήνων μεταναστών στο Δυτικό Ημισφαίριο, αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα της νεότερης ιστορίας του Νέου Κόσμου, ιδιαίτερα των ΗΠΑ.

Όλες οι εθνοτικές μειονότητες στις ΗΠΑ παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως «το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον», κατά τον Ηρόδοτο, κ.ά. Οι ΗΠΑ είναι η Χώρα των μεταναστών. 'Ολες οι εθνοτικές ομάδες, αντιμετώπισαν, και κατά την περίοδο της εισόδου τους στη νέα τους πατρίδα, και κατά την διαμονή τους σ’ αυτήν, τα ίδια κοινωνικά προβλήματα. Όλες οι εθνοτικές ομάδες, για να επιβιώσουν, παρά τη συνταγματική προστασία, προτίμησαν να ζήσουν ως ενωμένες και οργανωμένες ομάδες, ανάμεσα σε άλλες μικρότερες ή μεγαλύτερες, αυτοαμυνόμενες εκ του φόβου της εθνικής, γλωσσικής και θρησκευτικής τους αλλοτρίωσης, επιμηκύνοντας, με τον τρόπο αυτό, την, μοιραία, επερχόμενη αμερικανοποίησή τους. Μια απ’ αυτές τις εθνοτικές ομάδες, είναι και η Ελληνική. Τα μέλη των εθνοτικών ομάδων είναι διάσπαρτα στις μεγαλύτερες και περισσότερο βιομηχανικά αναπτυγμένες μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, τα μέλη μιας εθνοτικής ομάδας δεν ζουν σε μια πόλη ή σε μια Πολιτεία των ΗΠΑ, αλλά ζουν διασκορπισμένοι σ’ ολόκληρη τη Χώρα. Παρουσιάζεται το φαινόμενο, σε μια μεγαλούπολη, όπως η Νέα Υόρκη, το Σικάγο, η Βοστόνη κ.ά., να υπάρχουν πολλά «εθνοτικά χωριά», όπως the Greek Town, the Little Italy, the China Town, στα οποία οι ένοικοί τους ομιλούσαν την μητρική τους γλώσσα.

Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος μετέβαλε ριζικά την κοινωνική δομή των κοινοτήτων. Στα τέλη του 1917 η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών ήταν ανύπαντροι άνδρες, έτερο-απασχολούμενοι σε χαμηλόμισθες εργασίες και σε μεγάλο ποσοστό αναλφάβητοι. Όσοι κατάφερναν να αποκτήσουν μια μικρή περιουσία επιδίωκαν να εξαργυρώσουν την κοινωνική τους άνοδο με το αξίωμα του προέδρου
της τοπικής κοινότητας. Η σύγκρουση μεταξύ των παραγόντων που ενδιαφέρονταν για την προσωπική τους προβολή ήταν αναπόφευκτο να επηρεάσει το σύνολο των μελών της κοινότητας λόγω των πελατειακών δικτύων. Τη σύγκρουση επέτειναν οι ανεπαρκείς και κερδοσκόποι ιερείς, οι οποίοι, στην πλειονότητά τους, μετανάστευαν, όπως και οι λαϊκοί, με στόχο τον γρήγορο πλουτισμό.
Ο επιτετραμμένος στις Ηνωμένες Πολιτείες Γεώργιος Ρούσσος απευθυνόμενος, το 1917, προς τον Υπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Πολίτη του γνώριζε ότι, «οι ιερείς, κατά 90%, ερχόμενοι ενταύθα προς χρηματισμόν και μόνον, χρησιμοποιούσι την ιερατικήν αυτών περιβολήν απλώς και μόνον όπως εκβιάζουσι τους Χριστιανούς εις παροχήν αμοιβής ως αυτοί, κατά τας περιστάσεις, ορίζουσι αυτήν και γίνωνται στοιχεία διαλύσεως εθνικής, απείθαρχοι πολλάκις απαισίως διεφθαρμένοι, προυκαλούν κοινοτικάς διαιρέσεις όπως νέμωνται, υποστηριζόμενοι υπό μιάς μερίδος, το εκκλησίασμα αυτών. Διά την κατάστασιν ταύτην του κλήρου ευθύνεται τα μάλα η Ιερά Σύνοδος, αποστείλασα πολλάκις ιερείς αξέστους άνευ σεβασμού προς το σχήμα αυτών, στίγματα πραγματικά του κλήρου».

Οι σκέψεις του Προέδρου της ''Πανελλήνιας Ένωσης'' Θεοδώρου Ίωνα, τις οποίες εμπιστεύθηκε, με επιστολή του, στον Έλληνα διπλωμάτη στην Ουάσιγκτον Λυσίμαχο Καυταντζόγλου, αναφορικά με την ιδέα της διαμόρφωσης από τους Έλληνες μετανάστες ενιαίας εθνικής ιδεολογίας. Θεωρούσε ο Ίων ότι ουσιαστικό ρόλο θα μπορούσε να ασκήσει η «ανοργάνωτη, τότε, Ορθόδοξη Εκκλησία, με την αποστολή στις ΗΠΑ από την Ελλάδα κατάλληλων κληρικών».
Οι διαπιστώσεις και οι θέσεις του Προέδρου της ''Πανελλήνιας Ένωσης'', αναφορικά με την ανάγκη της αξιοποίησης της «θρησκείας» (εννοεί της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) αποτύπωναν και τις απόψεις των Ελλήνων διπλωματών στις ΗΠΑ, οι οποίοι είχαν καταλήξει ότι «ο μόνος θεσμός που θα μπορούσε να συγκρατήσει τους δεσμούς των μεταναστών με την Ελλάδα, και να αποτελέσει όργανο ελέγχου του Ελληνικού Κράτους, ήταν η Εκκλησία». Οι υποστηρικτές των δύο παραπάνω απόψεων, ενώ διέβλεπαν την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, ως συνεκτικό παράγοντα μεταξύ Ελλάδας και Ομογενών, στην πραγματικότητα απέβλεπαν σε διαφορετικό αποτέλεσμα. Ο Ίων, πίστευε ότι «η θρησκεία, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, θα μπορούσε να συμβάλει στην ενίσχυση της συνοχής των Ελλήνων Ορθόδοξων μεταναστών στις ΗΠΑ, και την απομάκρυνση του φαινομένου της αφομοίωσής τους από την Αμερικανική κοινωνία». Οι Έλληνες διπλωμάτες στις ΗΠΑ, υποστήριζαν ότι «η Εκκλησία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από την Ελληνική Πολιτεία για να ασκείται, μέσω αυτής, έλεγχος της Ομογένειας».
(''Κ'' - 10 Ιουλίου '18 - Ιδιαίτερο ''credit'' γιά τα παραπάνω, δίνουμε στην εξαιρετική εργασία, διδακτορική διατριβή του Γ.Θεοδοσόπουλου)Σημ.: Αν ο μητροπολίτης Δέρκων έχει διαφορετική άποψη, ευχαρίστως να την δημοσιεύσουμε ''ατόφια''.