Ομολογία

«Οποία έσται και η

 εσχάτη λαμπρότης 

της Κτίσεως»

(Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος 

– Ηθικός πρώτος – ε΄)

Όποιος Ορθόδοξος επιθυμεί να εποπτεύσει τους εσχατολογικούς χρόνους υπό το φως  των Αγιογραφικών κειμένων, θεολογικά και ερμηνευτικά, πάντοτε επιζητεί τη βοήθεια – συνδρομή των μεγάλων Πατερικών μορφών που διαμόρφωσαν την Ορθόδοξη διδασκαλία και πνευματικότητα στον εσχατολογικό άξονα.

Ο Άγιος Συμεών είναι ο νέος μεγάλος θεολόγος, που προσέγγισε χαρισματικά – βιωματικά το βάθος της Ορθοδόξου πίστεως, όχι μόνο σε επίπεδο προσωπικής τελειώσεως αλλά και σε εσχατολογική προοπτική. Η κοινή εμπειρία της επίσκεψης – φωτισμού του Αγίου Πνεύματος, οδήγησε τον Άγιο Συμεών, τον Προφήτη Δανιήλ, τον Ησαΐα, τον Ιεζεκιήλ, τον Ιερεμία, τον Ωσηέ, τον Αμώς, τον Μαλαχία, τον Ιππόλυτο, τον Ειρηναίο, τον Ιωάννη Χρυσόστομο, τον Ιωάννη Δαμασκηνό, τον Κύριλλο Ιεροσολύμων, τον Ανδρέα Καισαρείας, τον Θεόδωρο Στουδίτη, τον Εφραίμ τον Σύρο και τον Κοσμά τον Αιτωλό, να λένε τα ίδια πράγματα στην εσχατολογική προοπτική.

Στην ίδια Αγιοπνευματική ερμηνευτική (συστηματική) γραμμή, πορεύθηκαν και οι νεότεροι π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος και π. Αθανάσιος Μυτιληναίος καθώς και άλλοι αξιόλογοι ερμηνευτές.

Εις τον Ηθικό λόγο Α΄ του Αγίου Συμεών, υπάρχουν δύο σπουδαία εσχατολογικά κεφάλαια. Είναι τα εξής:

α) Κεφ. δ: «Πως αύθις η κτίσις μέλλει ανακαινισθήναι και γενέσθαι καινούς ουρανούς και καινήν γην».

β) Κεφ. ε΄: «οποία έσται η εσχάτη λαμπρότης της κτίσεως»

Η διδασκαλία του Αγίου δεν αποτελεί απλή επιφάνεια του εσχατολογικού γίγνεσθαι, που αλλάζει από ερμηνευτή σε ερμηνευτή της εποχής μας.

Πολλοί σύγχρονοι ερμηνευτές (Τρεμπέλας, Μπρατσιώτης και άλλοι),  κάποιες ειρηνόφιλες κοσμοεικόνες της Γραφής με εσχατολογικό περιεχόμενο, τις προβάλλουν σε μελλοντικούς «Κοινωνικούς» προσδιορισμούς.

Το ίδιο πράττουν και οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά. Στον Δ΄ τόμο Γραφικών μελετών, στην παράγραφο «Επιθυμητές Κυβερνήσεις» αναφέρονται και σε κοινωνική κυριαρχία του Θεού. Περιγράφουν (παράδειγμα) το χωρίο του Ησαΐα 65, 18-25 ως κοσμοεικόνα κοινωνικής – κρατικής κυριαρχίας του Θεού επί της γης.

Για να καταλάβουμε, πνευματικά, το κλείσιμο του ιστορικού – εσχατολογικού κύκλου του κόσμου, αρκεί να εμβαθύνουμε στους αποκαλυπτικούς λόγους του Αγ. Συμεών.

Στον Ηθικό Α΄-δ, γράφει – διδάσκει: «Δι’ αυτό, λοιπόν, αφού ώρισεν ο Θεός πριν ακόμη δημιουργηθεί ο κόσμος, ότι ο άνθρωπος θα εσώζετο δια της εν Χριστώ αναγεννήσεως, υπεδούλωσεν εις αυτόν την Κτίσιν και συγχρόνως την κατηράσθη, ώστε, αν ο άνθρωπος χάριν του οποίου εδιμιουργήθη, γίνη φθαρτός, να γίνη και αυτή φθαρτή, ώστε να δύναται να δίδη εις αυτόν κατ’ έτος φθαρτήν τροφήν· όταν όμως ο Θεός κάμη πάλιν νέον τον άνθρωπον και τον μεταβάλη εις άφθαρτον και αθάνατον και πνευματικόν, τότε, λέγω, ότι και ολόκληρον την φύσιν θα την μεταβάλλη μαζί με τον άνθρωπον και θα την κάμη αιώνιον και πνευματικήν» (Ησ. 65,17).

Επίσης στο λόγο του, Ηθικός Α – ε΄, υπογραμμίζει:

«Και ο μεν ουρανός θα είναι ασυγκρίτως φωτεινότερος, ωσαν να πρόκειται δι’ ένα άλλον και αυτού που βλέπομεν σήμερον φωτεινότερος. Η γη, εξ άλλου θα αποκτήση απερίγραπτον και νέαν ωραιότητα και χλόην που δεν θα μαραίνεται, θα στολισθή δηλ. με άνθη, που θα ομοιάζουν με φως και με πνευματικά κοσμήματα, εις τα οποία κατοικεί η δικαιοσύνη, σύμφωνα με τον θείον λόγον. Θα φωτίση δε επτά φοράς περισσότερον ο ήλιος της δικαιοσύνης, ενώ η σελήνη θα λάμψη δύο φοράς περισσότερον από όσν λάμπει τώρα ο ήλιος· τα άστρα τέλος θα είναι παρόμοια με τον ήλιον αυτόν, ο,τιδήποτε και αν είναι αυτά και εις ο,τιδήποτε και αν είναι αυτά και εις ο,τιδήποτε από τα θεία λόγια αναφέρεται το νόημά των. Όλα δε αυτά είναι αδύνατον να τα εκφρασθή ο άνθρωπος επειδή δεν χωρούν εις τον νουν ουδενός, πλην όμως επειδή είναι πνευματικά και θεία ενώνονται με τα πνευματικά και γίνονται ένας άλλος πνευματικός παράδεισος και Ιερουσαλήμ επουράνιος, η οποία έγινεν ομοία με τους επουρανίους και ηνώθη μαζί τους και έγινε κληρονομία αναφαίρετος των υιών του Θεού…

Όταν, λοιπόν, όλα τα επίγεια ενωθούν εξ ολοκλήρου με τα επουράνια, τότε και οι δίκαιοι θα κληρονομήσουν αυτήν την γην που εν τω μεταξύ έγινε καινούργια, την οποίαν κληρονομούν οι μακαριζόμενοι από τον Κύριον πραείς».

Διαπιστώνουμε, ότι ο Άγιος Συμεών επικεντρώνεται (εσχατολογικά) στην ερμηνεία πλήθους χωρίων της Αγίας Γραφής, τα οποία σύγχρονοι ερμηνευτές και πιστοί, τα εκλαμβάνουν ως μελλοντικές κοσμοεικόνες ειρηνόφιλης κοινωνίας, ως βασιλεία του Θεού επί της γης. Οποία πλάνη! Σήμερα, η πρόνοια του Θεού ανέδειξε ολίγους Πατέρες και αδελφούς, ως σύγχρονους προφήτες έναντι της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, του σοβαροτέρου, ίσως, προδρομικού σημείου του Αντιχρίστου, που εξελίσσεται σε έσχατο πειρασμό πίστεως και ηθικού βίου σε όλη την οικουμένη (Αποκ. 3,10).

Τα βήματα της υποχώρησης των Ορθοδόξων Ιεραρχών και πιστών έναντι της παναιρέσεως και της πανθρησκείας είναι διακριτά, ως ένα ακόμη φοβερό σημείο.

Οι παλαιότεροι Πατέρες, έγκαιρα προειδοποίησαν.

Για παράδειγμα, αναφέρουμε μια (προφητική) συνομιλία, που διασώζει η «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ», σε ειδικό αφιέρωμα στον π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Διηγείται ο π. Αυγουστίνος: Ο Χριστοφόρος ο Καλύβας, ένας επιστήθιος φίλος μου, σπουδαία φυσιογνωμία, ιστορική φυσιογνωμία, μου έλεγε προ ετών που συζητούσαμε· «Ρε Αυγουστίνε, δεν κατάλαβες τι θα γίνη; Ο σατανάς μετεχειρίσθη όλα τα μέσα γα να διαλύση την Εκκλησία. Θα μεταχειριστή εις τους έσχατους καιρούς και ένα τελευταίο όπλο. Θα ντύση παπάδες και δεσποτάδες πρόσωπα της εξουσίας του· θα τους φορέση εγκόλπια και θα τους δώση πατερίτσες. Και δια μέσου αυτών των αρχιερέων θα διαλύση την Εκκλησίαν».

Αναμφίβολα, ευρισκώμεθα στην εποχή (Δαν. Ζ΄,25) όπου προφητεύεται η δράση του Αντιχρίστου για ν’ αλλάξει τους καιρούς και το νόμο του Θεού. Κάθε ερμηνεία χιλιαστικού τύπου, περί δήθεν παγκόσμιας επικράτησης της Ορθοδοξίας πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, είναι συνιστώσα Εβραϊκού μεσσιανισμού, ψευδή προφητολογία των εσχάτων ημερών, για την οποία ο Κύριος μας προειδοποίησε (Ματθ. ΚΔ΄,11, 23-26 και Μαρκ. ΙΓ΄21-22).

Όλοι οι Πατέρες που προαναφέραμε ανωτέρω και ο άγιος Ανδρέας τονίζουν: Τα χίλια έτη εικονίζουν το πλήθος των ετών της Χριστιανικής περιόδου της Ιστορίας, από την επικράτηση του Ευαγγελίου μέχρι την εποχή του Αντιχρίστου (P.G. 106,404).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ