ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Κυριε Σακαλακη ακομα ασχολεισθε με τους ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥΣ Τελεβαντο και Λωριτου;

«Κριτικές (οφειλόμενες) απαντήσεις»

(Σε κ. Π. Τελεβάντο και Λωρίτου Ελένη)

Ο αντι-οικουμενιστικός λόγος, ως διαπίστωση, έκφραση ομολογίας και συνειδητοποίηση της αιρέσεως και της ανάγκης για την εξάλειψή της, οφείλει να συμβάλλει εν Χριστώ στην οικοδομή και οργάνωση των Ορθοδόξων πιστών.

Ο αντι-οικουμενιστικός λόγος σας εκφράζεται με γλώσσα ιδεολογίας, που χαρακτηρίζεται από μία ψυχολογική αντιστοιχία και αντανάκλαση μιας ιδέας, εν προκειμένω της «ορθοδοξίας», την εξύψωση της οποίας δεν την τοποθετείτε επί την πέτραν των εντολών του Κυρίου: «Επί την ασάλευτον, Χριστέ, πέτραν των εντολών Σου την Εκκλησίαν Σου στερέωσον», ψάλλει – προσεύχεται η Εκκλησία.

Η πνευματικότητα μιας ορθόδοξης συνείδησης ποτέ δεν προβάλλεται ως αναρχική και ανοργάνωτη μορφή ύβρεων και ειρωνειών, εις τρόπον ώστε ένας υγιής νους να μην μπορεί να ξεχωρίσει, ποιο είναι το μυθικό, το ορθόδοξο και το κριτικό στον λόγο σας.

Ο αντι-οικουμενιστικός λόγος σας δεν είναι το όνομα μιας πραγματικής, ευλογημένης, έστω και διαφωνούσης αντίληψης – εκκλησιολογίας, αλλά είναι, τις περισσότερες φορές το περιληπτικό περιεχόμενο της ύβρεως. Ανήκει στα όρια του «αργού ρήματος» του Ευαγγελίου (Ματθ. 12, 13).

Στη «Σοφία Σειράχ» διαβάζουμε: «Μην ξεσηκώνεσαι ενάντια σ’ έναν υβριστή, γιατί παγίδα θα’ ναι αυτό, να πεις άπρεπα λόγια» (Κεφ. 8,11). Ανεξάρτητα από το βαθμό ορθότητας των όποιων εκκλησιολογικών τοποθετήσεών σας (το ένα σκέλος), παράλληλα η τάση σας να υβρίζετε – ειρωνεύεσθε (το άλλο σκέλος) δημιουργεί, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο, παγίδες λεκτικής εκτροπής.

Απελευθερώστε σας παρακαλώ, τον εκκλησιαστικό λόγο από τις προσωπικές εμπαθείς καταστάσεις σας. Θα γίνω όμως πιο σαφής.

Από το 1967, ο Αμερικανός (Η.Π.Α.) θεατρικός συγγραφέας – κριτικός Γουώλτερ Φράνσις Κερ έγραφε, με σαφήνεια και ειλικρίνεια, σε βιβλίο του «Τραγωδία και κωμωδία» (Tragedy and Comedy – CLARION BOOKS), για τα Μ.Μ.Ε. στις Η.Π.Α., που επιβάλλουν μονόπλευρη ενημέρωση – κατήχηση στον ανώριμο και ημιμαθή αμερικανικό λαό ως, δήθεν, «προάσπιση της ελευθερίας».

Διακρίνω, ανάλογη τακτική μονόπλευρης ενημέρωσης και στο Ιστολόγιο του κ. Τελεβάντου, ως αποσιώπηση των απαντήσεών μας. Προσπαθεί με «στιγματικούς» τίτλους, την αποφυγή διαλόγου μέσα από το Ιστολόγιό του, αφού τον εξυπηρετεί – εκφράζει η κ. Λωρίτου, χωρίς ο ίδιος να αναλαμβάνει άμεσες ευθύνες. Πάγια Αμερικανική πολιτική! Η αποφυγή διαλόγου μέσα από το Ιστολόγιό του, δίνει χώρο για επιδερμική και μονομερή προσέγγιση της προεπιλεγμένης παρουσίασης της Ορθόδοξης Ελληνικής πραγματικότητας. Τα έχει γράψει αναλυτικά ο π. Ιερόθεος Αργύρης στο Ιστολόγιο (www. agnikolaos.gr).

Είναι αλήθεια, ότι η αρμονία του Ειρηνικού πνευματικού διαλόγου, φοβίζει τον κ. Τελεβάντο και την κ. Λωρίτου, δυστυχώς. Ο αμερόληπτος παρατηρητής διαπιστώνει και μια αντίστιξη (στο παρελθόν) από την κ. Λωρίτου, στο «Κοντραπούντο» της δημοσιογραφίας. Ζητούσε από τον «Ορθ. Τύπο», να δημοσιεύει κάποιες επιστολές της.

Ερώτημα: Αν όχι φωναχτά (όπως οφείλει), τουλάχιστον ως ψίθυρο, ζήτησε ποτέ η κ. Λωρίτου την δημοσιοποίηση των όποιων απαντήσεών μας από τον κ. Τελεβάντο;

Στο χώρο της ορθόδοξης πνευματικότητας, ο ελεύθερος – σεμνός διάλογος, είναι γνώρισμα πνευματικής ποιότητας.

Στο Άγ. Όρος, όπου μαθητεύσατε κ. Τελεβάντε, δεν σας έγινε κάποιος πνευματικός διαφωτισμός;

Συμβαίνει τούτο το παράξενο και αντιφατικό. Ομιλούν, αμφότεροι, για φωτεινά παραδείγματα – οδηγητές (π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, π. Θεόδωρο Ζήση), ενώ δεν ακολουθούν την πατερική ευγένειά τους, τόκος της ωριμότητας και της παιδείας τους.

Σε καμιά περίπτωση αυτοί οι δύο σεβαστοί πατέρες υπέθαλψαν ή υιοθέτησαν ύβρεις και συκοφαντίες σε προσωπικό επίπεδο, πολύ δε περισσότερο σε δημόσιο διάλογο.

Θα υποβάλλω ανοιχτό – δημόσιο ερώτημα στον σεβαστό π. Θεόδωρο, αν εγκρίνει το ήθος και το ύφος σας, παραθέτοντας και «δείγματα» της γραφής σας, μιας και γνωρίζει πολύ καλά την κ. Λωρίτου.

Πολύτιμα δείγματα της διαλογικής αντίληψης του π. Επιφανίου περιέχονται στο βιβλίο του «ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ».

Συμπερασματικά, διαπιστώνουμε:

- Δεν επιθυμεί απόκρυψη των απαντήσεών του

- Δεν υιοθετεί εμπαθές και οργίλο ύφος.

- Όσους εμμένουν στο ύφος αυτό τους χαρακτηρίζει «αδύναμους» ως μη «δυναμένους να γράψουν άλλως».

- Αποδοκιμάζει τις ύβρεις, τις συκοφαντίες και τους αναπόδεικτους ισχυρισμούς (Σελ. 121, 158).

- Αποκαλεί τα πρόσωπα αυτά «Ζηλωτάς της συκοφαντίας».

Αυτό που δίνει αξία στον άνθρωπο, γράφει ο Ι. Χρυσόστομος στην Ολυμπιάδα, είναι «Η των αληθών δογμάτων ακρίβεια και η κατά τον βίο ορθότης».

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ