Τρίτη 27 Ιουνίου 2017



εραρχία τς κκλησίας τς λλάδος,
τό νέο Πρόγραμμα Σπουδν γιά τά Θρησκευτικά
 το πουργείου -Παιδείας καί σοφός Παπαδιαμάντης!


πό Δημ. Κυρ. ναγνώστου, Θεολόγου





Σήμερα, 27/6/2017, ξημέρωσε μία μέρα ξεχωριστή γιά τήν εραρχία τς κκλησίας τς λλάδος. Στήν κτακτη Συνεδρίασή της καλεται νά ναμετρηθε μέ τήν στορική, μά πάνω π' λα τήν πνευματική εθύνη της, γιά τό μέλλον ατο το ταλαίπωρου τόπου καί τήν παρξη το καταπροδωμένου, μά χι μοιρου εθυνν, λαο του. " κόμπος" χει πρό πολλο "φθάσει στό κτένι", λλά τό κτένι δέν θέλει νά δοκιμάσει τίς ντοχές του. Κι ν ατό πό κάποιους θά μποροσε νά θεωρηθε ς συνετή πιφύλαξη, μως, πί μακρόν παραμονή το κόμπου πού δέν λύνεται, ρχεται νά πειλήσει τό κτένι μέ κύρωση καί κατάργησή του.
πως συνηθίζεται, δυστυχς, παρ' μν, ταν δημιουργεται κάποιο σοβαρό πρόβλημα πού καταδεικνύει βαθύτερα καί καίρια ζητήματα, ο περισσότεροι, μπλεκόμενοι καί παρακολουθοντες, τό ντιμετωπίζουν πιδερμικς καί μόνο στίς πιφανειακές του διαστάσεις. σως γίνεται πό φόβο καί προθυμία νά ντιμετωπισθε οσία, ποία συνήθως φορ πολλούς καί πιμερίζει εθνες χωρίς ξαιρέσεις, κυρίως, σέ σους ρνονται νά τίς ναλάβουν. τσι πό τήν προφανή πρόθεση καί πιδίωξη τν κυβερνώντων νά λλοιώσουν τήν πνευματική φυσιογνωμία ατο το τόπου καί νά ξεριζώσουν τήν Πίστη καί τίς Παραδόσεις το λαο πού τόν κατοικε δ καί μερικές χιλιετίες, περάσαμε φελς τεχνηέντως στή δθεν ντιπαράθεση μεταξύ τς προοδευτικότητος κάποιων καί τν κπροσώπων το συντηρητικο μοντέλου. Κάπου κε βρκε δαφος καί πλέον καταστρεπτική γιά τήν τύχη ατς τς χώρας καί τν πολιτν της προσπάθεια τν διακριτικν καί ψύχραιμων προθύμων νά ναλάβουν ρόλο συμβιβαστικό καί διαλλακτικό. Πο; κε που ννοια το διαλόγου καί το σεβασμο στήν λλη ποψη καί μάλιστα τς πλειοψηφίας χει γκαταλειφθε κόμη καί ς πρόσχημα καί χει ντικατασταθε πό τήν μή δεοληπτική πιβολή το ψευδο-προοδευτισμο. Μόνον φελες καί νειροπόλοι δέν ντιλαμβάνονται τι τό ζητούμενο ν προκειμένω δέν εναι πο βρίσκεται λήθεια γιά τίς προθέσεις το πουργείου -Παιδείας σέ ποιό βαθμό πρέπει νά πιδιωχθε μία συμβιβαστική λύση μεταξύ τν προτάσεών του καί τν πόψεων τς κκλησίας, λλά κατά πόσον ο εράρχες τς λλαδικς κκλησίας εναι ξιοι τς ποστολς τους καί κανοί, πό τήν ννοια τς ποφασιστικότητος, νά περασπισθον τά ερά καί τά σια το Γένους μας. λοι καταλαβαίνουν, λοι γνωρίζουν, λοι χουν νημερωθε, λλά καίτοι εράρχες δέν εναι καθόλου βέβαιο κατά πόσον εραρχον σωστά καί πεύθυνα τήν σπουδαιότητα καί κρισιμότητα τν θεμάτων. πραγματική λήθεια, διότι πάρχει πραγματική λήθεια, εναι τι Πίστη, ο Παραδόσεις, στορία καί Γλώσσα ατο το λαο εναι στό στόχαστρο τς προσπάθειας τν κρατούντων (μέ τήν ερύτερη ννοια, χι μόνο τν κυβερνώντων) νά λλάξει ριζηδόν πνευματική καί στορική φυσιογνωμία καί διοπροσωπεία τς χώρας και το λαο της. Γιά νά πιβεβαιώσω, μως, τά νωτέρω καί νά ατιολογήσω τόν "περίεργο" τίτλο το παρόντος ρθρου, θά ναφέρω να χαρακτηριστικό καί νδεικτικό παράδειγμα το συγκριτιστικο χαρακτρος το νέου Προγράμματος Σπουδν, τόν ποο (χαρακτήρα) φ' σον ναφερόμαστε εδικς στό μάθημα τν Θρησκευτικν, θά μπορούσαμε κάλλιστα νά τόν ποκαλέσουμε σαφς οκουμενιστικό, δηλαδή παναιρετικό καί πανθρησκειακό! Λοιπόν, φάκελλος το μαθήματος (δηλαδή, τό πρόπλασμα το νέου βιβλίου) τν Θρησκευτικν, που περιέχεται τό ντυπο λικό γιά τά Θρησκευτικά τς Α΄ Γυμνασίου, μεταξύ τν Θεματικν νοτήτων του καί συγκεκριμένα στήν 3η Θεματική νότητα σχολεται μέ τήν παρουσίαση το ς ζον ο Χριστιανοί" καί ποιά εναι " νέα ζωή τς κκλησίας" (σημείωση: Προσέξτε τι ναφέρεται στήν κκλησία, δηλαδή τήν μία κκλησία το Χριστο). κε "ρμηνεύοντας τήν πρόταση ζως τς Χριστιανικς κκλησίας" (σημ.: πίσης προσέξτε τι συνεχίζει νά ναφέρεται στήν μία Χριστιανική κκλησία) τονίζει "τήν ζωή μέ νόημα"τν μελν της καί εδικότερα ναφέρεται στή ζωή ατή πού χαρακτηρίζεται πό θύνη γιά τήν κτίση". δ, μαθητής διδάσκεται πό τό παράδειγμα τς ζως τν μελν τς κκλησίας, μέ ναφορές, κατά σειρά, στόν σ. Σιλουανό τόν θωνίτη, τόν σ. Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη, τόν γιο Μόδεστο καί τόν "γιο Φργκίσκο τς σσίζης"! ς γνωστόν, μως, τέτοιος γιος δέν πάρχει στό γιολόγιο τς κκλησίας! 
 
 , ν θέλετε, ναφερόμενος ς γιος Φραγκίσκος τς σσίζης εναι μοναχός το Παπισμο, ποος ζησε τόν 13ο αώνα (1182-1226 μ.Χ.) πρξε δρυτής το Τάγματος τν Φραγκισκανν μοναχν καί ατός στό νέο πρόγραμμα σπουδν το μαθήματος τν Θρησκευτικν προβάλλεται ς γιος τς κκλησίας καί μάλιστα ς πρότυπο ζως γιά τούς μαθητές! (βλ. σελ. 86, 87 καί 89 το Φακέλλου). Σημειωτέον, τι ν λόγω "γιος" τν Παπικν(θά μποροσαν στω νά τόν ναφέρουν ς γιο τς Ρωμαιοκαθολικς κκλησίας, πως κακς χωμε συνηθίσει νά ποκαλομε τήν αρετική κοινότητα το Παπισμο), εναι περισσότερο γνωστός καί γιά τό φαινόμενο (πλάνη) τν "στιγμάτων το Χριστο", τά ποα δύο χρόνια πρίν τόν θάνατό του μφάνισε στό σμα του καί τά ποα χι μόνον διος θεώρησε (προφανς πεπλανημένως) θεο σημεο, λλά πεκτάθηκε ς "θεο φαινόμενο" στόν χρο το Παπισμο καί μάλιστα τιμται μέ εδική ορτή στό ορτολόγιό του! Κι δ, μως, πάρχει πραγματική λήθεια, ποία, κτός το τι φήνει μάρτυρο να τέτοιο "σημεο" γιά τήν Παράδοση τς κκλησίας το Χριστο νά τόν κόσμο καί διαχρονικς, θέλει καί πιστημονικς τεκμηριώνει τήν ξήγησή του ς "σαρκωμάτων προερχομένων πό κακοήθη λονοσία, ποία προκαλε αμοραγίες κάτω πό τό δέρμα το σθενος" (βλ.Δρ.E.F.Hartung, TIMEΛονδίνου, 11/3/1935) καί ς  φαινόμενο ντοπιζόμενο σέ ρισμένο τύπο «στερικν» καί «ψυχαναγκαστικν» προσωπικοτήτων(βλ. DanielFessler (2002). "Starvation, serotonin, and symbolism. A psychobiocultural perspective on stigmata". Mind and Society: Cognitive Studies in Economics and Social Sciences). Βεβαίως,θά ντιτείνει κάποιος νταθα τήν λογοτενική φιλοτέχνιση το πορτραίτου το Φραγκίσκου ς γίου,στό γνωστό ργο το Ν. Καζαντζάκη" φτωχούλης το Θεο" καί τήν κυκλοφορήσασα τελευταίως "ρθόδοξη" πεικόνιση το ν λόγω "γίου" μέ πρωτοβουλία πισκόπου τς λλαδικς κκλησίας! πί το πρώτου δέν χρειάζεται νομίζω κάποιος διαίτερος σχολιασμός, πί το δευτέρου,μως, ξίζει νά πενθυμίσωμε τι πρόκειται γιά πρωτοβουλία το Διευθυντο τς ποστολικς Διακονίας,πισκόπου Φαναρίου κ. γαθαγγέλου, ποος εχε τήν "φαεινή" δέα νά γιογραφηθε "ρθοδόξως" "γιος" Φραγκίσκος, προκειμένου νά δωρηθε ψευδεπίγραφη ατή εκόνα στόν φερώνυμο σημερινό Πάπα, μέ τήν χαρακτηριστική φιέρωση: " ποστολική Διακονία τς κκλησίας τς λλάδος τ Ατο γιότητι, τ Πάπα καί πισκόπ Ρώμης κ. κ. Φραγκίσκ διά χειρός το πισκόπου Φαναρίου γαθαγγέλου"!!! (σημείωση: Στή συγκεκριμένη "εκόνα" γιογράφος εχε μάλιστα τήν πρόνοια νά μή παραλείψει νά ποδώσει καί τά "στίγματα το ησο" στό σμα το "γίου"!). λα τά νωτέρω, τόσο τό νέο Πρόγραμμα σπουδν στά πάλαι ποτέ Θρησκευτικά (καί νν πανθρησκειακά) τν λληνοπαίδων, σο καί κρίσιμη Συνεδρίαση τς σημερινς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος ( ποία λπίζομε τι δέν θά παραπέμψει μέ τίς ποφάσεις της στό Εαγγελικό "άν τό ν σοί φς σκότος, τό σκότος πόσον;"καί θά τολμήσει, τουλάχιστον σ' ατό τό θέμα, νά ρθοτομήσει τόν λόγο τς ληθείας) θεωρομε τι εναι χρήσιμο νά φωτισθον καί λεγχθον πό μία ντιμη καί σοφή φωνή κ το παρελθόντος, τήν γάπη καί γνώση τς ποίας γιά τήν Παράδοση το τόπου, τά Γράμματα καί τήν ληθινή Πίστη κανείς δέν μπορε νά μφισβητήσει. Πρόκειται γιά να σχόλιο το "γίου τν λληνικν Γραμμάτων" (δηλαδή τς λληνικς Παιδείας) το σοφο κυρ-λέξανδρου Παπαδιαμάντη πού σέ συνδυασμό μέ τήν προβολή πό τό νέο Πρόγραμμα Σπουδν, μεταξύ πολλν λλων παρομοίων προβολν, το Φραγκίσκου τς σσίζης ς γίου τς κκλησίας, πισημαίνει σημειολογικά τήν εθύνη λων γιά τήν περαιτέρω πορεία μας. Συγκεκριμένα, σέ κείμενό του τό ποο προοριζόταν γιά τόν "Καζαμίαν τς κροπόλεως" το 1893, παράμιλλος Σκιαθίτης Λογοτέχνης σχολούμενος λεγκτικά μέ ψευδοπροφητεες προρρήσεων τίς ποες γραφαν συνείδητοι νεαροί σχολούμενοι μέ τήν δημοσιογραφία, πρός γραν γοραστν καί τελικς πρός γελοιοποίηση τς θρησκείας καί τς πιστήμης καί παραπλάνηση το πλήθους, σημείωνε καυστικά καί μαχητικά μεταξύ λλων: "....περακοντίζομεν τν ρχαον Σχολαστικόν, στις τρεφε κόρακα δι ν πεισθ δίοις μμασιν τι ρνις οτος ζ πρ τ διακόσια τη. Οδεμία μφιβολία τι νατολικ κκλησία οδέποτε θ’ σπασθ ....(ναφέρεται σέ Δυτικές Καινοτομίες καί τίς ορτές τν Παπικν)..... ν τος μετέροις μερολογίοις οδέποτε θ’ ναγραφσι τ Πέντε Τραύματα το Κυρίου, οτε ερ Καρδία το ησο, οτε τς Παναγίας τ Δάκρυα, οτε ο Χαιρετισμο το γίου ωσήφ. δύνατον δ ν τιμηθσι παρ’ μν γ. Λουδοβίκος κα γ. Φραγκίσκος κα Σν­ Κάρλος, στις, ν δν πατμαι, φαγεν ννέα κοφίνια σαλιάγκους – κα πάλιν τ κοφίνια ερέθησαν γεμτα."!(λ. Παπαδιαμάντη παντα, κδ. Δόμος, 1988, σελ. 302-308).Καιρός, λοιπόν, νά ξεκαθαρίσουμε μέ ρθόδοξο πνεμα καί χι σχολαστικό, ποιά εναι τά «κοράκια» πού δέν χρειάζεται νά τρέφωμε, ποιά εναι κκλησία το Χριστο στήν ποία θέλουμε νά νήκωμε, τί δέν μπορομε ποτέ καί π' οδενί νά σπασθομε καί νά ναγνωρίσουμε, άν θέλωμε νά εμαστε ρθόδοξοι Χριστιανοί καί, τέλος, νά μήν πιτρέψωμε νά γελοιοποιεται Πίστη μας καί νά ξευτελίζεται δια πιστημοσύνη μέ τήν μετατροπή το σημαντικο μαθήματος τν Θρησκευτικν σέ ...."Καζαμία" το κακο καιρο!

3 σχόλια:

  1. Δημοσιεύθηκε πριν λίγο η Εισήγηση του Αρχιεπισκόπου στην Έκτακτη Ιεραρχία που έχει αποκλειστικό θέμα τό ζήτημα του νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά. Όπως φοβόμασταν ο Αρχιεπίσκοπος πάλι τα κουκούλωσε και επιχειρεί να παραπλανήσει στρέφοντας την προσοχή χάριν της ηρεμίας της Κυβερνήσεως και της αποφυγής συγκρούσεως μαζί της λόγω αμοιβαίων συμφερόντων, στό δήθεν ουσιαστικό ζήτημα των νέων βιβλίων. Απαράδεκτη η Εισήγηση του Αρχιεπισκόπου στην έκτακτη Ιεραρχία καί ενδεικτική του προβλήματος που υπάρχει. Και σαφέστατα το πρόβλημα υπάρχει στην πλευρά της Εκκλησίας. Η στάση του Ποντίου Πιλάτου όχι μόνο δεν ενδείκνυται εν προκειμένω αλλα δηλώνει διάθεση συγκαλύψεως και συνενοχή. Πως είναι δυνατόν ο Αρχιεπίσκοπος να δηλώνει τί έκανε η Επιτροπή και να το προσπερνά, όταν αυτά που αναφέρει ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ! Για ποιό ορθόδοξο χαρακτήρα μιλάει; Ή μήπως τελικά ήρθε η ώρα να φανερωθεί ότι λέγοντας Ορθοδοξια άλλοι Ιεράρχες εννοούν την Παραδοθείσα Πίστη και άλλοι εννοούν τον Οικουμενισμό! Ο Θεός να μας φυλάει πλεόν από τους φύλακες, γιατί τους εχθρούς τους βλέπουμε και τους διακρίνουμε εύκολα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δείτε ένα βλάσφημο παραμύθι των παπικών αναφορικά με τον "άγιο". Οι διάλογοι είναι περίπου έτσι καθώς παρατηρούνται μικρές διαφοροποιήσεις:
    Μία νύχτα του 1216 καθώς ο Φραγκίσκος γονάτιζε προσευχόμενος μπροστά στην εικόνα της Παναγίας των Αγγέλων για την συγχώρεση των αμαρτιών ολόκληρης της ανθρωπότητας συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι το σκοτεινό εσωτερικό του παρεκκλησίου άρχισε να φωτίζεται σαν από το φως ενός εκατομμυρίου κεριών. Ο Ιησούς Χριστός και η Παναγία εμφανίστηκαν στην μέση ενός εκθαμβωτικού σύννεφου από αγγέλους. Άκουσε τότε μία φωνή σαν μουσική στην ψυχή του να λέει: «Τι επιθυμείς εγώ να κάνω για να βοηθήσω τους φτωχούς αμαρτωλούς;». Ο Φραγκίσκος δεν ήξερε πώς να απαντήσει αλλά τα λόγια βγήκαν μόνα τους και ζήτησε από τον Κύριο να παράσχει πλήρη χάρη/αμνηστία(full pardon) όλων των αμαρτιών σε όλους όσους έχοντας μετανοήσει και εξομολογηθεί, επισκέπτονται το παρεκκλήσι της Portiuncula. Ο Χριστός τότε του είπε: «Φραγκίσκε είναι σπουδαίο αυτό που ζητάς αλλά είσαι άξιος μεγαλύτερων πραγμάτων και μεγαλύτερα πράγματα θα έχεις». Ο Κύριος τότε χορήγησε στον Φραγκίσκο αυτό που του ζήτησε όμως του είπε να πάει στον πάπα για να επικυρώσει ο πάπας αυτή την χάρη και επιείκεια(Indulgence) από την πλευρά του Χριστού !!!!!!!! (σχόλιο: Εδώ βλέπουμε την απερίγραπτη βλασφημία καθότι σύμφωνα με τον Φραγκίσκο, του είπε ο Χριστός ότι οι αποφάσεις Του πρέπει να επικυρωθούν από τον πάπα!!!) Ο Φραγκίσκος πήγε στον πάπα Ονόριο τον τρίτο και του είπε: Ο Κύριος με διέταξε να έρθω να σου ζητήσω όλοι όσοι μετά από εξομολόγηση επισκέπτονται την Portiuncula με συντετριμμένες καρδιές να μπορούν να αποκτούν πλήρη άφεση των αμαρτιών και των τιμωριών τους από την ημέρα που βαπτίστηκαν μέχρι την ημέρα που μπήκαν στην Portiuncula!!! Δηλαδή με λίγα λόγια οι παπικοί θεωρούν εδώ τον πάπα ως τον κύριο όλων που αποφασίζει για την «εκκλησία» αφού αυτός είναι που θα πάρει την τελική απόφαση που είναι πάνω και από τον Χριστό τον ίδιο!!Ο πάπας έδωσε το τελικό οκ στον Φραγκίσκο. Καθώς τα χρόνια πέρασαν και το Τάγμα των Φραγκισκιανών μεγάλωσε η λεγόμενη επιείκεια επεκτάθηκε σε όλους τους ναούς των Φραγκισκιανών.....
    Το έμβλημα των Friars Minor ή Φραγκισκιανών με την Καρδιά: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ab/Coat_of_Arms_of_the_Order_of_Friars_Minor.svg/1200px-Coat_of_Arms_of_the_Order_of_Friars_Minor.svg.png

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχῶς, τόσον ἡ εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου (σέ ρόλο Ποντίου Πιλάτου) ὅσο καί ἡ εἰσήγηση τοῦ Ὕδρας ἦταν ἀπαράδεκτες. Ἰδιαιτέρως ἡ δεύτερη εἶναι πραγματικά ἐνδεικτική τῆς ἀκαταλληλότητος τοῦ συγκεκριμένου Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος ὅπως φαίνεται καθόλου τυχαῖα εἶναι Πρόεδρος τῆς προφανῶς ἀποτυχημένης Ἐπιτροπῆς Διαλόγου μέ τήν Πολιτεία (ὑπουργεῖο Παιδείας). Ἄς ἐπιλέξουν τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς συμπεριλαμβανομένου τοῦ Προέδρου: Ἤ συμμετέχουν σέ συμπαιγνία ἤ εἶναι παντελῶς ἀκατάλληλοι γιά τήν διαχείριση τοῦ θέματος ἤ τό μεγαλύτερο πρόβλημα ἀλλοιώσεως τῶν κριτηρίων γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Παράδοσή μας τό ἔχουν οἱ ἴδιοι! Ἡ ὑποκρισία, ἡ ἐνδοτικότητα καί ἡ μειοδοσία εἶναι ἀνάγλυφα στήν τραγική Εἰσήγηση τοῦ Ὕδρας. Φαίνεται ὅτι πρόκειται γιά χαρακτηριστική περίπτωση προθύμου γιά συμβιβασμούς προσώπου μέ μηδενικές ἀντιστάσεις καί ἀνύπαρκτη διάθεση ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεώς μας καί τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Προφανῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι καί ἀθεολόγητος καί οἰκουμενίζων, ἡ δε ὀρθοδοξία του ἐξαντλεῖται στά μακρυά καί φαρδειά ράσα καί τά πλούσια γένεια του! Κρίμα καί ντροπή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου