Ομολογία

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ,

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ;

Ἡ σύγχυση καί, κατ’ ἐπέκτασιν ὁ µαρασµός καί ἡ δυστυχία τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς µας ὀφείλεται, κυρίως, στήν ἀπώλεια τοῦ Μοναδικοῦ πνευµατικοῦ προσανατολισµοῦ, τόν ὁποῖον ἀντικατέστησε ὁ ἄκρατος  ὑποκειµενισµός καί οἱ ἀπολύτως ὑποκειµενικές ἐπιλογές τοῦ κάθε ἀνθρώπου στά πάντα, ἀκόµη καί στήν ἐπιλογή µιᾶς ἄλλης ψυχολογικῆς καί ἀνατοµικῆς ταυτότητος, ἀπό ἐκείνη πού ἔλαβε «ἐκ κοιλίας µητρός του», κάτι πού µέχρι χθές ἦταν καί ἐθεωρεῖτο ἀφύσικο!

Σέ µιά ἐποχή, λοιπόν, πού ὁ καθένας “προσανατολίζεται” ὅπου νοµίζη, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναζητηθῆ αὐτοσυνειδησία, συναντίληψη, συνεννόηση, καί, βεβαίως, εἶναι ἀδύνατον νά ὑπάρξη Ἀγάπη, πού εἶναι τό ὀξυγόνο, τό φυσικό περιβάλλον ἀλλά καί Ἐκείνη πού συγκροτεῖ τόν Ἄνθρωπο, καί τοῦ προσφέρει τήν δυνατότητα νά γίνη κατά Χάριν θεάνθρωπος!

Τό τραγικό εἶναι ὅτι δέν ἀνησυχοῦµε ἀναπνέοντας καθηµερινά αὐτόν τόν πλουραλισµό τῶν “προσανατολισµῶν”, καί,  ὄχι µόνο δέν ἀνησυχοῦµε, ἀλλά, σιγά-σιγά, µέ τήν καθηµερινή “πλύση τοῦ ἐγκεφάλου” μας, πού δεχόµαστε ἀπό τίς  πολυάριθµες Σειρῆνες τῆς διεστραµµένης Κρατικῆς ποιµαντικῆς, καταντήσαµε νά θεωροῦµε ἀπολύτως φυσική καί κεκτηµένο δικαίωµά μας αὐτήν τήν ἐπιλογή τῆς διαφορετικότητος, κάποιοι δέ –νοσηρά θρησκευόµενοι– προσπαθοῦν νά τήν συναριθµήσουν καί στούς καρπούς τῆς ἐλευθερίας!

Σ’ αὐτόν τόν ἀπόλυτο παραλογισµό, βεβαίως, δέν φθάσαµε ἀπό τή µιά στιγµή στήν ἄλλη. Δούλεψαν πολλές γενεές µέ ἀποσυνδεδεµένη τήν λογική ἀπό τήν θρησκευτικότητά τους, λησµονῶντας πώς ὁ Θεός µᾶς ἔχει  ὑποδείξει ὅτι πρέπει νά Τόν ἀγαπήσουµε ὄχι µόνο «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος» μας, ἀλλά καί  «ἐξ ὅλης τῆς διανοίας» µας!

Ἔτσι, δεχθήκαµε ὡς ἀπολύτως λογική τήν ὕπαρξη πολλῶν θρησκειῶν, ὡς ἐκφράσεων τοῦ Ἑνός καί Μοναδικοῦ Θεοῦ(!), παρ’ ὅτι καί µεταξύ τους ὑπάρχουν οὐσιώδεις διαφορές, ἰδιαιτέρως δέ τίς χωρίζει ἀβυσσαλέο χάσµα µέ τόν Μόνον Ἀληθινόν Θεόν, τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης! Θεωρήσαµε φυσιολογικό νά ἐκφράζεται ἕνας Θεός σάν ἀπατεώνας, συµπεριφερόµενος σέ κάθε λαό ἐντελῶς διαφορετικά, διαµηνύοντας, φερ’ εἰπεῖν, στούς Χριστιανούς «πᾶς ὁ ἐµβλέψας γυναικί πρός τό ἐπιθυµῆσαι αὐτήν ἤδη ἐµοίχευσε» καί «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑµῶν», στούς δέ Μουσουλµάνους νά ἐπιτρέπη νά ἔχουν ὁλόκληρα χαρέµια  –ὑποσχόµενος, µάλιστα, τήν αἰώνια ἐν τῷ παραδείσῳ ἀπόλαυσή τους– καί νά σφάζουν τούς ἐχθρούς τους!

Ὁ ἴδιος  παραλογισμός, ἤ μᾶλλον ἡ ἴδια ἀπάτη πού δημιούργησε ὅλες τίς θρησκεῖες –γιά νά συσκοτίση τόν πνευματικό ὁρίζοντα τῶν ἀνθρώπων καί νά κλείση τά μάτια τους ὥστε νά μήν βλέπουν τήν Σαρκωμένη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ– διαμόρφωσε καί τήν σημερινή ἐπιστήμη σέ μυθιστορηματική ἔκφραση. Ἡ ἀνταρσία τοῦ αἰῶνος μας, αὐτοῦ τοῦ ἀπατεῶνος, ἔχει σπείρει τό ψέμα παντοῦ, σέ κάθε ἀνθρώπινη δραστηριότητα καί ἐνασχόληση. Καί τό ψέμα ὅλο καί θεριεύει  καί ὅσο θεριεύει τόσο πιό πολύ πιστευτό γίνεται!

Κατά ἀνεξήγητο τρόπο ἔπαψαν πιά οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι νά ἔχουν ἐρωτήσεις, ἀπορίες καί ἀντιρρήσεις ἀκόμη καί σέ προφανῶς ἀδιανόητα. Δέν ἀποροῦν οὔτε διερωτῶνται νά λάβουν ἐξηγήσεις γιά τίς  “ἐπιστημονικές” φαντασιώσεις πού ἀραδιάζουν οἱ σημερινοί πανεπιστημιακοί διδάσκοντες καί διδασκόμενοι, ἀνατρέποντας –χωρίς καμμιά ἀπολύτως ἀπόδειξη– τά σαφῆ καί τεκμηριωμένα ἐπιστημονικά δεδομένα γιά νά τά ἀντικαταστήσουν μέ τίς ἐπιδιώξεις τῆς παγκοσμίου ἐπιβολῆς τοῦ ἀθεϊσμοῦ.

Οἱ σημερινοί –κατ’ εὐφημισμόν– ἐπιστήμονες, θεωροῦν, φερ’ εἰπεῖν, ἀπολύτως λογικό τό ὅτι οἱ δορυφόροι, πού ἀποστέλλονται στό Διάστημα, κατασκευάζονται ἀποκλειστικά ἀπό ἀνθρώπινες διάνοιες μέ ἐξειδικευμένες γνώσεις, καί, ταὐτόχρονα, θεωροῦν ἐξ ἴσου λογική τήν ἀναπόδεικτη λόγῳ τοῦ παραλογισμοῦ της παραδοχή τους ὅτι οἱ Πλανῆτες καί οἱ δορυφόροι τους δημιουργήθηκαν ἐντελῶς τυχαῖα καί ἀπό μιά ἔκρηξη τοῦ τίποτα(!), ἐφ’ ὅσον ἀπό τό τίποτα δέν μπορεῖ νά προκύψη ἀπολύτως τίποτα, παρ’ ἐκτός ἄν ἐνεργήση ὁ ἐπέκεινα τῆς Δημιουργίας Θεός! Καί νά προσθέση κανείς καί ἄλλον παραλογισμό στόν παραλογισμό: Θεωροῦν ἐντελῶς φυσικό τό νά διορθώνουν συνεχῶς τήν πορεία τῶν χειροποιήτων καί ἐπιστημονικά κατασκευασμένων δορυφόρων καί, παραλλήλως, θεωροῦν ἐξ ἴσου ἐντελῶς φυσικό καί ὄχι ὑπερφυσικό, τό ὅτι οἱ Πλανῆτες καί οἱ δορυφόροι τους (πού κατά τούς ψευδοεπιστήμονες ἔγιναν τυχαῖα) ἐπί χιλιάδες χρόνια τώρα, δέν χρειάζονται καμμιά διόρθωση τῆς πορείας καί τῆς λειτουργίας τους!

«Ἐπιλείψει με διηγούμενον ὁ χρόνος» ἄν ἀναφερθῶ λεπτομε­ρῶς σέ ὅλες τίς πτυχές τοῦ συγχρόνου παραλογισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει μιά καί μοναδική αἰτία: Τήν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, τοῦ Μόνου Ὄντως Λόγου καί, δευτερευόντως, τόν πόλεμο καί τήν ἐκδίωξη ὅλων ἐκείνων, πού παρά τόν διάχυτο παραλογισμό, παραμένουν μα­θη­ταί καί φίλοι «τοῦ Θεοῦ καί Λόγου», διασώζοντες ὡς «ἅλας τῆς Γῆς» τόν Λόγον τοῦ Λόγου, παραμένοντες ἔλλογοι μέσα σέ μιά καλπάζουσα παγκόσμια τρέλλα!

Παρακαλῶ σας, ἀδελφοί μου, νά μοῦ ὑποδείξετε ποῦ σφάλλομαι, ὅταν πιστεύω πώς δέν εἶναι δυνατόν νά διασωθῆ λογική σέ ἕνα κόσμο πού σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις καί ἐκφάνσεις του ἐπιδιώκει τήν ἐκδίωξη τοῦ Θεοῦ καί Λόγου καί τόν ἐναγκαλισμό καί τήν λατρεία τοῦ παραλόγου;

Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε καί νά σαλπίσουμε μέ ὅση δύ­να­μη μᾶς ἀπομένει, ὅτι ἡ ἐκδίωξη τοῦ Θεοῦ Λόγου δέν εἶναι ἡ ἀρ­χή γιά μιά νέα λογική, ἀνώτερη καί πιό ἐπιστημονικά πολιτισμένη καί τεκμηριωμένη, ἀλλά γιά «ἀρχή ὠδίνων». Ἀπαρχή «ζήλου καί ἐριθείας, μίσους, φθόνου, πλεονεξίας, ἀκαταστασίας καί παντός φαύλου πράγματος», καθ’ ὅτι ὁποιοσδήποτε βαδίζει μπρο­στά, δίπλα, ἤ παράλληλα καί ὄχι πίσω ἀπό τόν Χριστό, αὐ­τός εἶναι σφετεριστής καί ἐπίβουλος, τῆς Θεϊκῆς Καθέδρας, καί γι’ αὐτό θά εἶναι πάντα, ἡττημένος, ντροπιασμένος, καί παρά–Λογος!

Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς ἔχει προειδοποιήσει, πώς ὅταν τό κακό ὑπερ­κορυφωθῆ, τότε θά φανῆ καθαρά ἡ μορφή τῆς παρα–Λόγου ἀν­θρωπότητος, πού θά τήν ἀπαρτίζουν «ἰδιότυποι διάβολοι» καί θά ἐπιδιώκουν μέ τόν ἰσχυρότερο ἐκπρόσωπό τους ἀκόμη καί «εἰς τόν Θρόνον τοῦ Θεοῦ καθίσαι», παριστάνοντας ὅλοι τους πώς εἶναι θεοί!

Αὐτό ἔχει ἀρχίσει ἤδη σήμερα. Τό «μυστήριον τῆς ἀνομίας» ἤδη τελεσιουργεῖται ὡς παγκόσμιος πολιτισμός, ὡς πρόοδος τῆς ἀνθρωπότητος, ὡς ἔξοδος ἀπό τόν “σκοταδισμό” Ἐκείνου πού εἶπε «Ἐγώ εἰμί τό Φῶς τοῦ Κόσμου»! Καί, δυστυχῶς, ἀρχίσαμε καί ἐμεῖς, οἱ πολ­λα­πλῶς εὐεργετηθέντες καί ἐλεηθέντες ὑπό τοῦ Θεοῦ καί Λόγου νά παραλογιζόμαστε, νά ντρεπόμαστε γι’ Αὐτόν, καί νά προσπαθοῦ­με νά ἐξωραΐσουμε τόν Γεννηθέντα στήν Φάτνη Θεόν μέ τά ράκη τοῦ ἀλαζονικοῦ “προοδευτισμοῦ” μας! Ντρεπόμαστε γιά τόν Χριστό μας μπροστά σέ μιά γενεά «μοιχαλίδα καί ἁμαρτωλόν», παράλογη, ἔκφυλη καί διεστραμμένη. Ντρεπόμαστε νά Τόν ὁμολογήσουμε ὡς «τό Φῶς τοῦ Κόσμου», ὡς τό ὑπέρτατο Κριτήριο τῆς Ἀληθείας, καί δέν ντρεπόμαστε νά λέμε «τό γλυκύ πικρόν, καί τό πικρόν γλυκύ», ὅταν δεχόμαστε ὡς κορυφαία ἐξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ τήν ἀποδοχή πολλῶν ὑπαρξιακῶν προσανατολισμῶν –θρησκευτικῶν, ἰδεολογικῶν, σεξουαλικῶν– σέ ἕνα κόσμο, πού ὄχι μόνο ἡ Οὐράνια ἀλλά ἀκόμη καί ἡ ἐπίγεια Ἀνατολή εἶναι Μία!

Πῶς νά εὐχηθοῦμε «Καλή Χρονιά» κάτω ἀπό τέτοιες συνθῆκες; Καί ὅμως! Θά εὐχηθοῦμε:

Καλή καί Εὐλογημένη Χρονιά,

φωτισμένη μέ τό Φῶς Ἐκείνου,

πού εἶναι ὄντως «τό Φῶς τοῦ Κόσμου»!

                                                  π. Βασίλειος Ἐ. Βολουδάκης