Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017



ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ,
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ;


σύγχυση καί, κατ’ πέκτασιν µαρασµός καί δυστυχία τν νθρώπων τς ποχς µας φείλεται, κυρίως, στήν πώλεια το Μοναδικο πνευµατικο προσανατολισµο, τόν ποον ντικατέστησε κρατος  ποκειµενισµός καί ο πολύτως ποκειµενικές πιλογές το κάθε νθρώπου στά πάντα, κόµη καί στήν πιλογή µις λλης ψυχολογικς καί νατοµικς ταυτότητος, πό κείνη πού λαβε «κ κοιλίας µητρός του», κάτι πού µέχρι χθές ταν καί θεωρετο φύσικο!
Σέ µιά ποχή, λοιπόν, πού καθένας “προσανατολίζεται” που νοµίζη, δέν εναι δυνατόν νά ναζητηθ ατοσυνειδησία, συναντίληψη, συνεννόηση, καί, βεβαίως, εναι δύνατον νά πάρξη γάπη, πού εναι τό ξυγόνο, τό φυσικό περιβάλλον λλά καί κείνη πού συγκροτε τόν νθρωπο, καί το προσφέρει τήν δυνατότητα νά γίνη κατά Χάριν θεάνθρωπος!
Τό τραγικό εναι τι δέν νησυχοµε ναπνέοντας καθηµερινά ατόν τόν πλουραλισµό τν “προσανατολισµν”, καί,  χι µόνο δέν νησυχοµε, λλά, σιγά-σιγά, µέ τήν καθηµερινή “πλύση το γκεφάλου” μας, πού δεχόµαστε πό τίς  πολυάριθµες Σειρνες τς διεστραµµένης Κρατικς ποιµαντικς, καταντήσαµε νά θεωροµε πολύτως φυσική καί κεκτηµένο δικαίωµά μας ατήν τήν πιλογή τς διαφορετικότητος, κάποιοι δέ –νοσηρά θρησκευόµενοι– προσπαθον νά τήν συναριθµήσουν καί στούς καρπούς τς λευθερίας!
Σ’ ατόν τόν πόλυτο παραλογισµό, βεβαίως, δέν φθάσαµε πό τή µιά στιγµή στήν λλη. Δούλεψαν πολλές γενεές µέ ποσυνδεδεµένη τήν λογική πό τήν θρησκευτικότητά τους, λησµονντας πώς Θεός µς χει  ποδείξει τι πρέπει νά Τόν γαπήσουµε χι µόνο «ξ λης τς ψυχς, ξ λης τς καρδίας, ξ λης τς σχύος» μας, λλά καί  «ξ λης τς διανοίας» µας!
τσι, δεχθήκαµε ς πολύτως λογική τήν παρξη πολλν θρησκειν, ς κφράσεων το νός καί Μοναδικο Θεο(!), παρ’ τι καί µεταξύ τους πάρχουν οσιώδεις διαφορές, διαιτέρως δέ τίς χωρίζει βυσσαλέο χάσµα µέ τόν Μόνον ληθινόν Θεόν, τς Παλαις καί τς Καινς Διαθήκης! Θεωρήσαµε φυσιολογικό νά κφράζεται νας Θεός σάν πατεώνας, συµπεριφερόµενος σέ κάθε λαό ντελς διαφορετικά, διαµηνύοντας, φερ’ επεν, στούς Χριστιανούς «πς µβλέψας γυναικί πρός τό πιθυµσαι ατήν δη µοίχευσε» καί «γαπτε τούς χθρούς µν», στούς δέ Μουσουλµάνους νά πιτρέπη νά χουν λόκληρα χαρέµια  ποσχόµενος, µάλιστα, τήν αώνια ν τ παραδείσ πόλαυσή τους– καί νά σφάζουν τούς χθρούς τους!
διος  παραλογισμός, μλλον δια πάτη πού δημιούργησε λες τίς θρησκεες –γιά νά συσκοτίση τόν πνευματικό ρίζοντα τν νθρώπων καί νά κλείση τά μάτια τους στε νά μήν βλέπουν τήν Σαρκωμένη Βασιλεία το Θεο– διαμόρφωσε καί τήν σημερινή πιστήμη σέ μυθιστορηματική κφραση. νταρσία το αἰῶνος μας, ατο το πατενος, χει σπείρει τό ψέμα παντο, σέ κάθε νθρώπινη δραστηριότητα καί νασχόληση. Καί τό ψέμα λο καί θεριεύει  καί σο θεριεύει τόσο πιό πολύ πιστευτό γίνεται!
Κατά νεξήγητο τρόπο παψαν πιά ο περισσότεροι νθρωποι νά χουν ρωτήσεις, πορίες καί ντιρρήσεις κόμη καί σέ προφανς διανόητα. Δέν πορον οτε διερωτνται νά λάβουν ξηγήσεις γιά τίς  πιστημονικές” φαντασιώσεις πού ραδιάζουν ο σημερινοί πανεπιστημιακοί διδάσκοντες καί διδασκόμενοι, νατρέποντας –χωρίς καμμιά πολύτως πόδειξη– τά σαφ καί τεκμηριωμένα πιστημονικά δεδομένα γιά νά τά ντικαταστήσουν μέ τίς πιδιώξεις τς παγκοσμίου πιβολς το θεϊσμο.
Ο σημερινοί –κατ’ εφημισμόν– πιστήμονες, θεωρον, φερ’ επεν, πολύτως λογικό τό τι ο δορυφόροι, πού ποστέλλονται στό Διάστημα, κατασκευάζονται ποκλειστικά πό νθρώπινες διάνοιες μέ ξειδικευμένες γνώσεις, καί, τατόχρονα, θεωρον ξ σου λογική τήν ναπόδεικτη λόγ το παραλογισμο της παραδοχή τους τι ο Πλαντες καί ο δορυφόροι τους δημιουργήθηκαν ντελς τυχαα καί πό μιά κρηξη το τίποτα(!), φ’ σον πό τό τίποτα δέν μπορε νά προκύψη πολύτως τίποτα, παρ’ κτός ν νεργήση πέκεινα τς Δημιουργίας Θεός! Καί νά προσθέση κανείς καί λλον παραλογισμό στόν παραλογισμό: Θεωρον ντελς φυσικό τό νά διορθώνουν συνεχς τήν πορεία τν χειροποιήτων καί πιστημονικά κατασκευασμένων δορυφόρων καί, παραλλήλως, θεωρον ξ σου ντελς φυσικό καί χι περφυσικό, τό τι ο Πλαντες καί ο δορυφόροι τους (πού κατά τούς ψευδοεπιστήμονες γιναν τυχαα) πί χιλιάδες χρόνια τώρα, δέν χρειάζονται καμμιά διόρθωση τς πορείας καί τς λειτουργίας τους!
«πιλείψει με διηγούμενον χρόνος» ν ναφερθ λεπτομε­ρς σέ λες τίς πτυχές το συγχρόνου παραλογισμο, ποος χει μιά καί μοναδική ατία: Τήν ρνηση το Θεο, το Μόνου ντως Λόγου καί, δευτερευόντως, τόν πόλεμο καί τήν κδίωξη λων κείνων, πού παρά τόν διάχυτο παραλογισμό, παραμένουν μα­θη­ταί καί φίλοι «το Θεο καί Λόγου», διασώζοντες ς «λας τς Γς» τόν Λόγον το Λόγου, παραμένοντες λλογοι μέσα σέ μιά καλπάζουσα παγκόσμια τρέλλα!
Παρακαλ σας, δελφοί μου, νά μο ποδείξετε πο σφάλλομαι, ταν πιστεύω πώς δέν εναι δυνατόν νά διασωθ λογική σέ να κόσμο πού σέ λες τίς κδηλώσεις καί κφάνσεις του πιδιώκει τήν κδίωξη το Θεο καί Λόγου καί τόν ναγκαλισμό καί τήν λατρεία το παραλόγου;
Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε καί νά σαλπίσουμε μέ ση δύ­να­μη μς πομένει, τι κδίωξη το Θεο Λόγου δέν εναι ρ­χή γιά μιά νέα λογική, νώτερη καί πιό πιστημονικά πολιτισμένη καί τεκμηριωμένη, λλά γιά «ρχή δίνων». παρχή «ζήλου καί ριθείας, μίσους, φθόνου, πλεονεξίας, καταστασίας καί παντός φαύλου πράγματος», καθ’ τι ποιοσδήποτε βαδίζει μπρο­στά, δίπλα, παράλληλα καί χι πίσω πό τόν Χριστό, α­τός εναι σφετεριστής καί πίβουλος, τς Θεϊκς Καθέδρας, καί γι’ ατό θά εναι πάντα, ττημένος, ντροπιασμένος, καί παρά–Λογος!
γία Γραφή μς χει προειδοποιήσει, πώς ταν τό κακό περ­κορυφωθ, τότε θά φαν καθαρά μορφή τς παρα–Λόγου ν­θρωπότητος, πού θά τήν παρτίζουν «διότυποι διάβολοι» καί θά πιδιώκουν μέ τόν σχυρότερο κπρόσωπό τους κόμη καί «ες τόν Θρόνον το Θεο καθίσαι», παριστάνοντας λοι τους πώς εναι θεοί!
Ατό χει ρχίσει δη σήμερα. Τό «μυστήριον τς νομίας» δη τελεσιουργεται ς παγκόσμιος πολιτισμός, ς πρόοδος τς νθρωπότητος, ς ξοδος πό τόν “σκοταδισμό” κείνου πού επε «γώ εμί τό Φς το Κόσμου»! Καί, δυστυχς, ρχίσαμε καί μες, ο πολ­λα­πλς εεργετηθέντες καί λεηθέντες πό το Θεο καί Λόγου νά παραλογιζόμαστε, νά ντρεπόμαστε γι’ Ατόν, καί νά προσπαθο­με νά ξωρασουμε τόν Γεννηθέντα στήν Φάτνη Θεόν μέ τά ράκη το λαζονικο “προοδευτισμο” μας! Ντρεπόμαστε γιά τόν Χριστό μας μπροστά σέ μιά γενεά «μοιχαλίδα καί μαρτωλόν», παράλογη, κφυλη καί διεστραμμένη. Ντρεπόμαστε νά Τόν μολογήσουμε ς «τό Φς το Κόσμου», ς τό πέρτατο Κριτήριο τς ληθείας, καί δέν ντρεπόμαστε νά λέμε «τό γλυκύ πικρόν, καί τό πικρόν γλυκύ», ταν δεχόμαστε ς κορυφαία ξέλιξη το πολιτισμο τήν ποδοχή πολλν παρξιακν προσανατολισμν –θρησκευτικν, δεολογικν, σεξουαλικν– σέ να κόσμο, πού χι μόνο Οράνια λλά κόμη καί πίγεια νατολή εναι Μία!
Πς νά εχηθομε «Καλή Χρονιά» κάτω πό τέτοιες συνθκες; Καί μως! Θά εχηθομε:

Καλή καί Ελογημένη Χρονιά,
φωτισμένη μέ τό Φς κείνου,
πού εναι ντως «τό Φς το Κόσμου»!

                                                  π. Βασίλειος . Βολουδάκης

1 σχόλιο:

  1. Πώς όμως να τολμήσουμε όχι να ομολογήσουμε, αλλά απλώς να αναφέρουμε το όνομα το υπέρ παν όνομα στην εποχή μας; Όταν εμείς οι ίδιοι οι θρησκευόμενοι δήθεν χριστιανοί ορθόδοξοι (τρομάρα μας) κατορθώσαμε να αποδείξουμε ότι ΔΕΝ πιστεύουμε στον Χριστό, αφού εμείς είμαστε που δυσφημήσουμε "τοις έθνεσι" τον Κύριο, με τη γνωστή αμετανόητη διαγωγή μας σε ηθικἐς και οικονομικές ατασθαλίες, με την αντιΕυαγγελική ατομική και εκκλησιαστική πορεία μας, σε σημείο που δεν είναι πλέον εφικτό όχι να υπερασπιστούμε αλλά ούτε καν να αναφέρουμε το Όνομα του Κυρίου. Για δυο λόγους: Ή θα γίνουμε αφορμή ειρωνειών προς τον Κύριο, ενώ οι αντιρρήσεις, και ειρωνείες θα έπρεπε να απευθύνονται μόνον στην εσβεσμένη εκκοσμικευμένη "δήθεν εκκλησία" των λιλιών, των χαϊμαλιών και των νεοειδωλολατρικών τελετών και πομπών της τυπολατρείας, ή, αν τολμήσουμε να αναφερθούμε στο Όνομα του Κυρίου βάσει Πίστεως, Καινής Διαθήκης, Συμφωνίας την Πατέρων και Εκκλησιαστικής πρακτικής την Εκκλησίας των πρώτων αιώνων, δηλ. εάν υπερασπιστούμε την "άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις Πίστιν" τότε ... στο επὀμενο στάδιο δεν θα έχουμε ποια Κολυμπάρειο ή μή Κολυμπάρειο εκκλησία να υποδείξουμε στον υποψήφιο Χριστιανό, ώστε να έρθει και να βρει πίστι, ελπίδα, αγάπη, ομόνοια, σύμπνοια, ειρήνη, πίστι, αντιστοιχία της Καινής Διαθήκης με την πράξη, ήτοι Ορθοδοξία και Ορθοπραξία, όταν το πάν ανετράπη χάριν παραδόσεων ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου