Ομολογία

\ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ 

ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ

                    
                          Β'

(Συνεχιζουμε την δημοσιευσι του ανεκδοτου βιβλιου του πατρος Ιωαννου Διωτη).

 OΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ετσι ξεκιναει σιγα σιγα η ...αγιοκαταταξι των σημερινων "αγιων". Αρχιζουν οι "λατρεις τους" με την κατασκευη της "αγιογραφιας τους" την οποια κυκλοφορουν παντου για να ..."πιαση" ομαλωτερα η ...αγιοκαταταξι!!!

«ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» (βίος καὶ πολιτεία τοῦ Γέροντος Σωφρονίου τοῦ ἡσυχαστοῦ καὶ θεολόγου, β΄ ἔκδοσις 2007). Συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶναι ὁ κατὰ ἀηδιαστικὸν καὶ γελοιοποιητικὸν τρόπον ὑμνολόγος καὶ βιογράφος τοῦ Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος Βλάχος.

Ἐκ προοιμίου καθίσταται γνωστὸν ὅτι τὸ βιβλίον αὐτὸ τοῦ Ναυπάκτου προβάλλει καὶ ἐπαινεῖ μίαν καταστρεπτικὴν διαστροφὴν τοῦ Μοναχισμοῦ, δηλαδὴ τὴν ἵδρυσιν καὶ λειτουργίαν μικτῆς Μονῆς. Ἀποτελεῖ δὲ τὸ βιβλίον τοῦτο καὶ ἓν ὀρυχεῖον πολλῶν θεολογικῶν πλανῶν τῆς δυάδος Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου Βλάχου καὶ Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ, ὅπως καὶ τὸ ἕτερον βιβλίον τοῦ Ναυπάκτου ὑπὸ τὸν τίτλον «ΟΡΘΔΟΔΟΞΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ».

Κατὰ τὴν χρονικὴν δυνατότητά μου, αὐτὰ τὰ μεταφρασθέντα καὶ εἰς ξένας γλώσσας δύο βιβλία τοῦ ἐμφανιζομένου ὡς κορυφαίου θεολόγου τῶν ἡμερῶν μας Ποιμενάρχου τῆς Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου Βλάχου ἤλεγξα ἐν μέρει καὶ διεπίστωσα ὅτι συνθέτουν μίαν προσωπικὴν θεολογικὴν τραγῳδίαν τοῦ συγγραφέως. Τὰ ὅσα περιέχονται εἰς τὸ παρὸν βιβλίον ἀναφέρονται μόνον εἰς τὸ πρῶτον ὡς ἄνω βιβλίον τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου, ἐκτὸς ἐλαχίστων περιπτώσεων κατὰ τὰς ὁποίας γίνονται παραπομπαὶ καὶ εἴς τινα ἄλλα βιβλία τοῦ Ναυπάκτου. Τὸ παρὸν βιβλίον ἔχει εἰδικὸν σκοπόν. Ὁ σκοπὸς αὐτὸς εἶναι ἡ ἀποτροπὴ καὶ ματαίωσις τῆς ἐπιδιωκομένης ἐπισήμου ἁγιοκατατάξεως τοῦ προβληματικοῦ, δεινοῦ παραβάτου ἱερῶν Κανόνων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ περιπεσόντος εἰς πολλὰς θεολογικὰς πλάνας Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ. Προαναγγέλλω ὅτι, Θεοῦ θέλοντος, θὰ ἀκολουθήσῃ καὶ ἡ ἔκδοσις τοῦ βιβλίου μου «ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ», τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τὸ στάδιον τῆς τελευταίας ἐπεξεργασίας.

Ὁ κ. Ἱερόθεος εἰς τὸ βιβλίον του αὐτὸ «ΟΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» θαυμάζει τὴν ἵδρυσιν καὶ λειτουργίαν μιᾶς μικτῆς Μονῆς ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὁμοῦ καὶ ἐξυψώνει τὸν ἱδρυτὴν τῆς ἀντικανονικῆς αὐτῆς μικτῆς Μονῆς Ἱερομόναχον Σωφρόνιον Σαχάρωφ μέχρι τρίτου οὐρανοῦ, κατὰ κυριολεξίαν, ὅπως θὰ ἀποδειχθῇ.

Ἡ Μονὴ αὐτὴ ἱδρύθη εἰς τὸ Ἔσσεξ (Essex) τῆς Ἀγγλίας καὶ λειτουργεῖ, ἐπισήμως, ὡς μικτὴ Μονὴ μὲ Μοναχοὺς καὶ Μοναχάς. Εἰς τὸ Ἡμερολόγιον τοῦ ἔτους 2008 τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρετανίας ἀναγράφεται: «Ἱερὰ Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐν Ἔσσεξ. Ἡ Ἱερὰ αὐτὴ Μονὴ ὑπήχθη εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον τὸ ἔτος 1965. Μοναχοὶ καὶ Μοναχαὶ 31». Ἐπίσημος λοιπὸν ἐπιβεβαίωσις ὅτι ἡ Μονὴ αὐτὴ εἶναι μικτή, εἰς τὴν ὁποίαν οἱ Μοναχοὶ καὶ αἱ Μοναχαὶ «ἔχουν κοινὴν προσευχὴν καὶ κοινὴν Τράπεζαν», ὡς γράφει ὁ ἴδιος ὁ κ. Ἱερόθεος («Καιρὸς τοῦ ποιῆσαι», σελ. 287).

Εἰς δὲ τὸ Ἡμερολόγιον τοῦ ἐ.ἔ. 2015 τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρετανίας καταγράφεται ἀναλυτικώτερον ἡ συνοίκησις εἰς τὴν Μονὴν αὐτήν, ὡς ἑξῆς: Ἡγούμενος ὁ π. Κύριλλος, Ἱερομόναχοι 6, Διάκονοι 3, Μοναχοὶ 3 καὶ Μοναχαὶ 20. Κοινὸς λοιπὸν Ἡγούμενος καὶ διὰ τὰς 20 Μοναχάς, κοινὴ προσευχή, κοινὸς ἐκκλησιασμός, κοινὴ τράπεζα, κοινὴ συνεργασία μὲ Μοναχοὺς καὶ Μοναχὰς εἰς τὰ διακονήματα τῆς Μονῆς, κοινὰ τὰ πάντα. Εἶναι μοναδικὴ ἡ σκανδαλωδεστάτη αὐτὴ περίπτωσις εἰς ὁλόκληρον τῆν Ὀρθοδοξίαν.

Ἐπίσης, καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίας, εἰς μίαν ἐπιστολήν του (3-1-2009), γράφει ὅτι εἰς τὴν Μονὴν αὐτὴν τοῦ Ἔσσεξ ὑπάρχει «συνοίκησις Μοναχῶν καὶ Μοναζουσῶν».

Αὐτὴν τὴν Μονήν, τὴν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ προαναφερθεὶς Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ, προβάλλει καθ’ ὑπερβολὴν ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος Βλάχος καὶ εἰς αὐτὴν τὴν Μονὴν ἔχει φιλοξενηθῆ, κατ’ ἐπανάληψιν, καὶ ὑπερηφανεύεται δι’ αὐτό. Τὸν δὲ ἱδρυτὴν τῆς Μονῆς αὐτῆς ἀνεκήρυξεν αὐθαιρέτως ὡς «ἅγιον» καὶ ἔχει προτείνει νὰ γίνῃ καὶ ἡ ἐπίσημος ἁγιοκατάταξις αὐτοῦ.

Ἡ ἵδρυσις ὅμως μικτῆς Μονῆς εἶναι μέγα σκάνδαλον καὶ φοβερὸν ἁμάρτημα. Τὸ ἀνόμημα αὐτὸ καταδικάζουν αὐστηρῶς ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι. Ἰδού:

«Μήτε ἐν ἀνδρῴῳ Μοναστηρίῳ γυνή, μήτε ἐν γυναικείῳ ἀνὴρ καθευδέτω. Παντὸς γὰρ προσκόμματος καὶ σκανδάλου ἔξω εἶναι δεῖ τοὺς πιστούς, καὶ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ, τὸν ἑαυτῶν εὐθετίζειν βίον· εἰ δὲ τοῦτο τις πράξοι, εἴτε Κληρικὸς εἴη εἴτε λαϊκός, ἀφοριζέσθω» (μζ΄ Κανών τῆς ς ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

«Ἀπὸ τοῦ παρόντος ὁρίζομεν, μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο. Εἰ δέ τινες μετὰ συγγενῶν προαιροῦνται ἀποτάξασθαι, καὶ τῷ μονήρει βίῳ κατακολουθεῖν, τοὺς μὲν ἄνδρας δέον ἀπιέναι εἰς ἀνδρῷον Μοναστήριον καὶ τὰς γυναῖκας εἰσιέναι ἐν γυναικείῳ Μοναστηρίῳ… Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνὶ Μοναστηρίῳ Μοναχοὶ καὶ Μονάστριαι· μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν. Μὴ ἐχέτω Μοναχὸς παρρησίαν πρὸς Μονάστριαν ἢ Μονάστρια πρὸς Μοναχόν, ἰδίᾳ προσομιλεῖν. Μὴ κοιταζέσθω Μοναχὸς ἐν γυναικείῳ Μοναστηρίῳ, μηδὲ συνεσθιέτω Μονάστρια καταμόνας…» (κ΄ Κανὼν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Αὐτοὶ οἱ ἱεροὶ Κανόνες ἔχουν περιφρονηθῆ καὶ καταπατηθῆ ὑπὸ τοῦ Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ, διὰ τὸν ὁποῖον ἀγωνίζεται σκανδαλωδῶς  ὁ τῆς Ναυπάκτου Δεσπότης Ἱερόθεος Βλάχος νὰ συγκαταριθμηθῇ οὗτος μετὰ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ νοερὰ σαρκικὴ ἁμαρτία

Προσωπικῶς, βεβαίως, οὐδαμῶς ἰσχυρίζομαι ὅτι ἐν τῇ μικτῇ αὐτῇ Μονῇ τοῦ Ἔσσεξ τελοῦνται σαρκικαὶ ἁμαρτίαι ἐν τῇ πράξει. Ὅμως, τὰ τοιαύτης φύσεως ἁμαρτήματα, ὡς γνωστόν, ἔχουν ποικίλας ἐμφανεῖς καὶ ἀφανεῖς ἐκδηλώσεις καὶ κυρίως σοβαρὰς ἐσωτερικὰς σκανδαλώδεις ἐπιπτώσεις μὲ λίαν ἐφαμάρτους νοερὰς πνευματικὰς πτώσεις, ἀφοῦ δὲν ἀποφεύγωνται τὰ αἴτια.

Ὅπως ὑπάρχει ἡ νοερὰ προσευχή, ὑπάρχει καὶ ἡ νοερὰ σαρκικὴ ἁμαρτία. Καὶ ὅπως ἡ νοερὰ προσευχὴ ἐξαγνίζει καί ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπον, οὕτω καὶ ἡ νοερὰ ἁμαρτία καταστρέφει πνευματικῶς τὸν ἄνθρωπον καὶ κολάζει αὐτόν. Ἡ θέσις αὐτὴ εἶναι διάχυτος εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εἰς τοὺς βίους τῶν Ἁγίων καὶ εἰς τὰ Πατερικά κείμενα.

Ἰδοὺ τί διδάσκουν σχετικῶς οἱ Ὅσιοι Ἀσκηταὶ Πατέρες (Βλ. Εὐεργετινός, τ.Β΄): «Ἡ συγκατάθεσις (εἰς τὸν αἰσχρὸν λογισμὸν) τιμωρεῖται τὸ ἴδιον μὲ τὴν πρᾶξιν· τὸ πνεῦμα τῆς πορνείας μᾶς ἐπιτίθεται μὲ πολλοὺς καὶ διαφόρους τρόπους, διὰ τοῦτο πρέπει πάντοτε νὰ προσέχωμεν».

«Ὁ πόλεμος ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὰ μάτια ἐξακολουθεῖ φοβερὸς καὶ ὅταν ὑπάρχῃ ἡ αἰτία καὶ ὅταν ἐκλείψῃ· μᾶλλον δὲ καὶ περισσότερον στενοχωρεῖ τὴν ψυχὴν ὅταν ἐκλείψῃ ἡ αἰτία, παρὰ ὅταν ὑπάρχῃ, διότι ἀνάπτει τότε ἡ ἐπιθυμία» (τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ, σελ. 339).

*

«Μὲ ὅλην μου τὴν δύναμιν συμβουλεύω ἐκείνους ποὺ ἀφιέρωσαν τὸ σῶμα των εἰς τὴν ἐγκράτειαν νὰ μὴ τολμοῦν νὰ συγκατοικοῦν μὲ γυναῖκας, μήπως ἀπὸ τὸν λογισμὸν περιπέσουν εἰς μίαν τόσον μεγάλην πτῶσιν, διότι ἡ γυναικεία μορφὴ ἐρεθίζει τὴν ἐπιθυμίαν καὶ σιγὰ-σιγὰ τὴν παρασύρει πρὸς τὸν ἑαυτόν της» (Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου, σελ. 357).

*

«Ἀδελφέ, ἂν συνομιλῇς μὲ νεαρὸν ἄνθρωπον, ποὺ λάμπει ἀπὸ τὴν ὡραιότητα τῆς νεότητος, πρόσεχε τὸν ὀφθαλμόν σου, μὴ τυχὸν ἡ ἐπιθυμία σου θολώσῃ καὶ ἀρχίσῃς νὰ ἀπευθύνῃς λόγια ἐμπαθῆ· ἔτσι θὰ καταντήσῃς νὰ ὁμιλῇς μὲ τὰ χείλη σου περὶ σωφροσύνης, ἐνῷ στὴν ψυχήν σου θὰ ἀσελγαίνῃς» (τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ, σελ. 371).

*

«Καλὸν εἶναι, ἀδελφοί μου, καὶ ταιριάζει εἰς ἡμᾶς, ποὺ ἐφύγαμεν ἀπὸ τὸν κόσμον καὶ ὑπεσχέθημεν εἰς τὸν Θεὸν νὰ διατηρηθῶμεν ἁγνοὶ καὶ ἄσπιλοι, νὰ ἀποφεύγωμεν συναναστροφὰς μὲ γυναῖκας, ἐὰν εἶναι δυνατὸν οὔτε νὰ τὰς βλέπωμεν... Ὅπως δὲ σπίθα, ποὺ θὰ παραμείνῃ πολὺ  εἰς τὰ ἄχυρα, σηκώνει φλόγα, ἔτσι καὶ ἐνθύμησις γυναικός, ἡ ὁποία μένει, ἐξάπτει τὴν ἐπιθυμίαν· καὶ ὅπως τὴν λάμψιν τοῦ λύχνου τὴν τροφοδοτεῖ τὸ ἔλαιον, ἔτσι καὶ τὴν φωτιὰ τῆς ἡδονῆς τὴν ἐξάπτει ἡ συναναστροφὴ τῆς γυναικός» (Ἀντιόχου τοῦ Πανδέκτου, σελ. 372-373).

*

«Εἶναι προτιμότερον νὰ πλησιάσωμεν τὴν ἀναμμένην φωτιὰν παρὰ τὴν γυναῖκα· διότι ἂν ἐγγίσῃς τὴν φωτιάν, εὔκολα θὰ ἀπομακρυνθῇς, ἐπειδὴ θὰ πονέσῃς. Ἂν πλησιάσῃς ὅμως γυναῖκα καὶ θαυμάσῃς τὰ λόγια της καὶ πυκνώσῃς τὴν συναναστροφήν σου μαζί της, δὲν θὰ ἠμπορέσῃς πλέον νὰ φύγῃς» (Ἀντιόχου τοῦ Πανδέκτου, σελ. 375).

*

«Μὴ δεχθῇς νὰ τρώγῃς μαζὶ μὲ γυναῖκα...» (τοῦ Ἀββᾶ Ἡσαΐου, σελ. 376). Ὡς ἔγραψεν ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, κοινὴν τράπεζαν ἔχουν οἱ Μοναχοὶ καὶ αἱ Μοναχαὶ εἰς τὴν μικτὴν Μονὴν τοῦ Ἔσσεξ.

*

«Ἕνας Γέρων εἶπε· παιδιά μου, τὸ ἁλάτι βγαίνει ἀπὸ τὸ νερὸ καὶ ἂν πλησιάσῃ τὸ νερὸ λειώνει καὶ ἐξαφανίζεται· ἔτσι καὶ ὁ Μοναχὸς ἀπὸ τὴν γυναῖκα προέρχεται, ἂν πλησιάσῃ ὅμως γυναῖκα, διαλύεται καὶ χάνεται» (ἐν τῷ Γεροντικῷ, σελ. 380).

*

«Αὐτὸς ποὺ περιεργάζεται κάλλος γυναικῶν φυτεύει μέσα εἰς τὴν ψυχήν του τὴν ἐπιθυμίαν δι’ αὐτάς· καὶ ἐκεῖνος ποὺ εὑρίσκεται συχνὰ ἐμπρὸς εἰς τὴν θύραν τοῦ οἴκου αὐτῶν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ περιπατεῖ ἐπάνω εἰς κρύσταλλον, ἐπειδὴ δὲν εἶναι μακρὰν ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ γλιστρήσῃ. Ὅπως δύο μονομάχοι, ἔτσι εἶναι καὶ ὁ Μοναχός, ποὺ συναναστρέφεται μὲ γυναῖκα· καὶ προσεκτικὸς ἂν εἶναι, καὶ θὰ νικήσῃ, ἀλλὰ καὶ θὰ νικηθῇ. Ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ συναναστροφὴ μὲ γυναῖκα εἶναι ὅπως ἡ λέαινα μὲ τὸ πρόβατον εἰς τὴν ἰδίαν μάνδραν» (τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ, σελ. 384-385).

*

«Κάποιος ἀπὸ τοὺς Πατέρας εἶπεν ὅτι τὸ πάθος τῆς πορνείας εἶναι πολύμορφον. Πορνεία εἶναι ἡ σωματικὴ ἁμαρτία, ἀκαθαρσία δὲ ἡ ψηλάφησις τῶν μελῶν τοῦ σώματος. Τὰ γέλια δὲ καὶ ἡ παρρησία, πολλάκις δὲ καὶ ἡ ἐκ θεοσεβείας συνομιλία, ἢ καὶ ἡ πρὸς διόρθωσιν γενομένη, ὅταν κινηθῇ ἐντός μας τὸ πάθος, ἱκανοποιοῦν τὴν φιλήδονον ἐπιθυμίαν. Μερικὰς φορὰς ἐξυπνᾷ μέσα μας τὸ πάθος καὶ ἀπὸ τὴν ὀσμὴν τοῦ φορέματος ἀγαπωμένου προσώπου· πόσῳ μᾶλλον ἀπὸ τὸ ἄγγισμα ἢ τὴν συναναστροφήν» (σελ. 349).

*

«Ἄλλωστε ἡ ἀξία τῆς ἀγαμίας εἰς τοῦτο ἔγκειται, εἰς τὸ νὰ διαχωρίζωνται οἱ μοναχοὶ ἀπὸ τὴν συναναστροφὴν τῶν γυναικῶν. Ἐάν ὅμως ὁ κατ’ ὄνομα μόνον ἐπαγγελλόμενος τὴν ἀρετὴν ἐνεργῇ ὅπως αὐτοὶ ποὺ συνοικοῦν μὲ γυναῖκας, εἶναι φανερὸν ὅτι ἐπιδιώκει τὴν σεμνότητα τῆς παρθενίας μὲ τὰ λόγια, ἐνῷ δὲν ἀπέχει τῆς ἀπρεπείας τῆς ἡδονῆς» (Μ. Βασίλειος, Ἐπιστολὴ ἀριθ. 55 πρὸς Γρηγόριον, P.G. 30, 812-828).

Πάντα τὰ ἀνωτέρω συμφωνοῦν ἀπολύτως πρὸς τὴν Ἁγίαν Γραφήν. Ἰδοὺ καὶ ἓν σχετικὸν Ἁγιογραφικὸν παράδειγμα: «Ἀπόστρεψον ὀφθαλμὸν ἀπὸ γυναικὸς εὐμόρφου καὶ μὴ καταμάνθανε κάλλος ἀλλότριον. Ἐν κάλλει γυναικὸς πολλοὶ ἐπλανήθησαν» (Σοφ. Σειρ. θ΄ 8).

Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς προαναφερθέντας ἱεροὺς Κανόνας, καὶ αὐτὰ τὰ διδάγματα τῶν ὁσίων Πατέρων, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἔχουν καταπεριφρονηθῆ ἀπὸ τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ καὶ τὸν Ἱερόθεον Βλάχον.

(συνεχιζεται)