Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

ΠΡΟ της ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ της ΣΙΩΠΗΣ των ...ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ απο την Χορεια των Αιρεσιαρχων της εποχης μας και την υπναλεα καταστασι των εναπομειναντων χριστιανων.....





ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΔΥΟ "ΑΚΡΑΙΕΣ 

ΚΑΙ ΦΑΝΑΤΙΚΕΣ" ΑΓΙΕΣ 

ΠΟΥ προκαλουν τους σημερινους 

  αξιοθρηνητους χριστιανουληδες 

και ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ

 

Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ Ὁσιομάρτυς ἡ Κωνσταντινουπολίτισσα

Ημ. Εορτής: 29 Μαΐου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως: 730 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:


Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς πλουσίους καὶ εὐσεβεῖς. Σὲ ἡλικία ἑπτὰ ἐτῶν, ἀφοῦ ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ πατέρα, εἰσῆλθε σὲ μοναστήρι, ὅπου μετὰ ἀπὸ λίγο ἐκάρη μοναχή. Μετὰ τὸν θάνατο καὶ τῆς μητέρας της, ἀφοῦ ἐπούλησε καὶ διεμοίρασε στοὺς φτωχοὺς τὰ ὑπάρχοντά της, ἀπαλλάχτηκε ἔτσι ἀπὸ τὶς γήινες φροντίδες, ἐπιδόθηκε μὲ μεγαλύτερο ζῆλο, στὴν ἀπόκτηση τῆς τελειότητος καὶ τῶν μοναχικῶν ἀρετῶν, ἀσκούμενη στὴ μονὴ ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ Σκοτεινὸ Φρέαρ καὶ ἐπονομαζόταν Ἀσπάρου στέρνη.

Ὅταν ἦλθε στὸ θρόνο ὁ Λέων ὁ Ἴσαυρος (717 – 741 μ.Χ.), ἐξαπολύθηκε ἄγριος διωγμὸς ἐναντίον τῶν εἰκονόφιλων καὶ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ὁ δὲ Πατριάρχης Γερμανός, στερεὸς προμαχώνας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκδιώχθηκε καὶ ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὸν εἰκονομάχο Ἀναστάσιο. 
Κατὰ τὴν ἔναρξη τοῦ διωγμοῦ διέταξε τὴν καθαίρεση καὶ καταστροφὴ τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εὑρισκόταν ἀπὶ τῆς Χαλκῆς Πύλης.

Τότε ἡ Θεοδοσία, ἐπικεφαλῆς καλογραιῶν καὶ ἄλλων γυναικῶν, ὅρμησαν καὶ κατέρριψαν ἀπὸ τὴν κινητὴ σκάλα τὸ σπαθάριο ποὺ ἀνέβηκε, γιὰ νὰ καταστρέψει τὴν εἰκόνα, καὶ μὲ πέτρες καὶ ξύλα ἐπετέθησαν κατὰ τοῦ Πατριαρχείου. 

Μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση ὁ εικονομαχος Πατριάρχης Ἀναστάσιος ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὸ Πατριαρχείο. 


Ἡ στρατιωτικὴ δύναμη ποὺ ἐπενέβη, ἄλλες μὲν ἀπὸ τὶς γυναῖκες ἐφόνευσε, ἄλλες δέ, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴν Θεοδοσία, συνέλαβε. 
Καὶ ἀπὸ τὶς συλληφθεῖσες ἄλλες ἐλευθέρωσαν, ἄλλες ἐνέκλεισαν στὶς φυλακὲς ἢ ἐξαπέστειλαν στὴν ἐξορία. 
Τὴν δὲ Θεοδοσία, ἀφοῦ ἐκακοποίησαν, τὴν ὁδήγησαν στὴν τοποθεσία τοῦ Βοὸς καὶ τὴν κατέσφαξαν, ἀφοῦ διαπέρασαν τὸ λαιμό της διὰ κέρατος κριοῦ (730 μ.Χ.). 
Τὸ τίμιο λείψανό της περισυνελέγη καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονὴ Δεξιοκράτους, πολλὰ δὲ θαύματα ἐπιτελοῦσε στοὺς πιστούς, ποὺ προσέρχονταν μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια.





Ἡ Ὁσία Ὑπομονή η Μητερα των Ιωαννου και Κωνσταντινου Παλαιολογων.

Ημ. Εορτής: 29 Μαΐου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως: 1450 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:
Την 29η Μαϊου την ημέρα της άλωσης της Πόλης όρισε η Εκκλησία μας να τιμάται η μνήμη της οσίας Υπομονής.



Ἡ Ὁσία Ὑπομονὴ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν ἡ «Ἑλένη ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ πιστὴ Αὐγούστα…» καὶ αὐτοκρατόρισσα Ρωμαίων ἡ Παλαιολογίνα. Ἦταν ἡ σύζυγος τοῦ αὐτοκράτορος Μανουὴλ Β’ τοῦ Παλαιολόγου (1391 – 1425 μ.Χ.)



Ὅταν πέθανε ὁ σύζυγός της, ἡ Ἁγία ἔγινε μοναχὴ σὲ ἕνα μοναστήρι ἔξω ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Ὑπομονή. Μετὰ εἴκοσι πέντε χρόνια μοναχικῆς ζωῆς κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη τὸ 1450 μ.Χ., τρία χρόνια πρὶν τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως.Ὁ γνωστὸς λόγιος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης Γεώργιος Γεμιστός ἢ Πλήθων γράφει γι’ αὐτὴν ὅτι διέθετε «σύνεσιν καὶ τελείαν σοφρωσύνην» σὲ τέτοιο βαθμὸ τελειότητος ποὺ λίγες μοναχὲς τὴν ἔφθαναν.Καὶ πρὶν γίνει μοναχὴ ἀναφέρει ἕνας ἄλλος σύγχρονός της ἦταν τὸ καύχημα γιὰ τὸν ἄνδρα της καὶ τὰ παιδιά της, ἀλλὰ καὶ καύχημα γιὰ τὸν λαὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Πλήθων γράφει ἀκόμα ὅτι: «Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ βρεῖ κανεὶς ὅμοια μ’ αὐτὴν γυναίκα, ἀνάμεσα σὲ ἄλλες ποὺ ἔχουν τὰ ἴδια ἀξιώματα, οὔτε ἄλλη μὲ τόσα χαρίσματα καὶ τόσες ἐνάρετες πράξεις».


Η αγάπη της Οσίας για την Ορθοδοξία, που με τους αγώνες υπερασπιζόταν ο Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός, φαίνεται με τον τρόπο που η Αγία αντιμετώπισε τον θάνατο του υιού της, αυτοκράτορα Ιωάννη του 8ου του Παλαιολόγου.


Η μητέρα Οσία Υπομονή αρνήθηκε την τέλεση μνημοσύνου του, επειδή είχε προσχωρήσει στους Λατινόφρονες, σημειώνει ο συναξαριστής.


Ασκληπιάδης

3 σχόλια:

  1. Ποιες είναι οι πηγές σου Ασκληπιάδη για όλα αυτά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. " Η μητέρα Οσία Υπομονή αρνήθηκε την τέλεση μνημοσύνου του, επειδή είχε προσχωρήσει στους Λατινόφρονες, σημειώνει ο συναξαριστής. "

    Ειναι η περίπτωση για όσους αποβιώνουν σε κοινωνία με την αίρεση
    και η συμφωνία με όσα αναφερει ο Αγ Θεοδώρος : "«Εἴπερ ἀληθής ὁ λόγος· «Ὁ ἁπτόμενος πίσσης μολυνθήσεται καί ὁ κοινωνῶν ὑπερηφάνῳ ὁμοιωθήσεται αὐτῷ».
    Ἐφ' ᾧ καί τανῦν ἐγκαλούμεθα, διότι τινά τῶν ὑποκρινομένων ὀρθοδοξεῖν, κοινωνοῦντα δέ τῇ αἱρέσει μέχρι παντός ἀπηγορεύσαμεν ὑπό ὀρθοδόξου ἐν ἱεροῖς μνημοσύνοις ἀναφέρεσθαι κατά τήν θείαν μυσταγωγίαν.
    Εἰ μέν γάρ προέφθασε, κἄν ἐν τῷ θανάτῳ, δι' ἐξομολογήσεως τυχεῖν τῶν ἁγιασμάτων, ἦν ἄν ὑπέρ αὐτοῦ ἀναφοράν ποιεῖσθαι τόν ὀρθόδοξον.
    Ἐπεί δέ κοινωνῶν τῇ αἱρέσει ἀπεβίῳ, πῶς δυνατόν ἐντετάχθαι τόν τοιοῦτον ἐν ὀρθοδόξῳ κοινωνίᾳ; Καί γοῦν φησιν ὁ ἱερός Ἀπόστολος· «Τό ποτήριον τῆς εὐλογίας, ὅ εὐλογοῦμεν, οὐχί κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; τόν ἄρτον ὅν κλῶμεν, οὐχί κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; ὅτι εἷς ἄρτος, ἕν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν· οἱ γάρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνός ἄρτου μετέχομεν». Οὐκοῦν κατά τό ἀνάλογον καί ἡ κοινωνία τοῦ αἱρετικοῦ ἄρτου καί τοῦ ποτηρίου τῆς ἀντικειμένης μερίδος ἐστίν· καί τό ἕν σῶμα ἠλλοτριωμένον Χριστοῦ τούς ἐπικοινωνοῦντας ἀπεργάζεται· ἐπεί μηδεμία «κοινωνία φωτί πρός σκότος, οὐδέ μετοχή δικαιοσύνης καί ἀνομίας, οὐδέ μερίς πιστῷ μετά ἀπίστου, οὐδέ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετά εἰδώλων», καθώς ἀλλαχοῦ ὁ αὐτός ἐξεβόησεν.
    Ἀλλ' ὑπέρ μέν τῶν τοιούτων θρηνητέον καί προσευκτέον ὑπέρ τῶν ἔτι ζώντων ἐκπεφευγέναι αὐτούς τῶν τοῦ διαβόλου βρόχων» (Μικρά κατήχησις 129) (σελ. 362-363).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχώς, οι δυο τελευταίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου Ιωάννης Η΄ και Κων/νος ΙΑ΄ Παλαιολόγοι, τέκνα της Οσίας Υπομονής, υπήρξαν Ουνίτες.
    Ουνίτης είναι εκείνος, που ενώ διατηρεί τα γνωρίσματα της Ορθόδοξης λατρείας (τουλάχιστον τα εξωτερικά) δέχεται όμως τόσο τη ΡΚαθολική πίστη, όσο και την διοίκηση και μνημονεύει τον Πάπα Ρώμης.
    Ο πρώτος λοιπόν, ο Ιωάννης, προσυπέγραψε τον κατάπτυστο όρο της ψευτοσυνόδου της Φλωρεντίας, στις 6 Ιουλίου 1439, με την οποίαν αναγνωρίζεται ο Πάπας, ως αρχηγός της Εκκλησίας και εισάγονται οι κακοδοξίες περί εκπορεύσεως, αζύμων και καθαρτηρίου πυρός, κατά δε τη σχετική τελετή έκλεινε γόνυ μπροστά στον αιρετικό Πάπα Ευγένιο Δ΄. Όχι μόνον δεν έτυχε μνημοσύνου, αλλά ούτε και εκκλησιαστικής ταφής, όταν πέθανε στις 31 Οκτωβρίου 1449.
    Ο δεύτερος, ο Κωνσταντίνος, ακολούθησε την πολιτική του αδελφού του, αλλά και μαγάρισε τον περικαλλή Ναό της Αγίας Σοφίας συμμετέχων και προεξάρχων στην ουνιτική λειτουργία της 12 Δεκεμβρίου 1452 (μνήμη αγίου Σπυρίδωνος). Τη λειτοργία αυτή τέλεσε ο καρδινάλιος Ισίδωρος (πρώην Κιέβου), απεσταλμένος του πάπα Νικολάου Ε΄, συμετείχαν δε ο αυτοκράτορας, μικρό μέρος του κλήρου και των μοναχών, απουσίαζε δε ο ΚΠόλεως Αθανάσιος Β΄, ο οποίος είχε εκλεγεί από την Πανορθόδοξο Σύνοδο της ΚΠόλεως του 1450, στη θέση του καθαιρεθέντα (από Πανορθόδοξη Σύνοδο) και διαφυγόντα στη Ρώμη Γρηγορίου Γ΄ Μάμμα (διορισμένου από τον αυτοκράτορα), ο οποίος είναι ο μοναδικός Πατριάρχη;ς ΚΠόλεως, που κατείχε και τον τίτλο του Λατίνου Πατριάρχη ΚΠόλεως!
    Κατά την ουνίτικη αυτή λειτουργία, ο καρδινάλιος Ισίδωρος ανέγνωσε τον κατάπτυστο όρο της Φλωρεντινής συνόδου, μνημονεύτηκε δε το όνομα του πάπα Ρώμης Νικολάου Ε΄ και του καθαιρεθέντα και διαφυγόντα Γρηγόριου Γ΄ Μάμμα! Και όπως σημειώνει ο Δούκας: "Ήσαν δε και πολλοί οι ουκ ελάμβανον προσφοράν αντιδώρου ως βδελυκτήν θυσίαν τελεσθείσαν εν τη ενωτική λειτουργία".

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου