Ομολογία

Α΄ Λκ 5,1-11

Ψαράς

ανθρώπων

του αρχιμανδρίτου Αθανασίου Σιαμάκη

Θαυμάζει κανείς, αγαπητοί μου, την απλότητα και την ακρίβεια της εξιστορήσεως του ιερού ευαγγελιστού Λουκά, ο οποίος εγγράμματος ων σαν γιατρός, ζωντανεύει την περικοπή με τη λεπτομερή και ακριβή περιγραφή τόσο, ώστε νομίζει ότι έχει μπροστά του ζωγραφικό πίνακα διασήμου ζωγράφου. Εκ των προτέρων λέμε ότι η αναμετάδοση της περιγραφής- εικόνος, που θα επιχειρηθεί εδώ, δεν θα είναι και τόσο πετυχημένη, όπως κάθε αναμετάδοση, αλλά παρά ταύτα θα την τολμήσουμε.

Ο Ιησούς Χριστός στην αρχή της δημοσίας κηρυκτικής του δράσεως βρέθηκε στην ακρολιμνιά της Γεννησαρέτ με το λαό να στριμώχνεται γύρω του, για ν’ ακούσουν τα λόγια του. Είδε τότε δύο αραγμένα πλοιάρια να λικνίζονται στο λιμανάκι. Μόλις είχαν κατεβεί απ’ αυτά οι ψαράδες και έπλυναν τα δίχτυα τους. Έρχεται κοντά τους, μπαίνει με θάρρος νοικοκύρη στη βάρκα του Σίμωνος, και τον παρακαλεί να το απομακρύνει λίγο από την ξηρά.

Κάθισε τότε στο πλοίο, και έτσι καθισμένος, δίδασκε τα πλήθη που ήταν κι αυτά καθισμένα απέναντί του στην παραλία. Ο Πέτρος προφανώς είχε καθίσει κι αυτός κάπου κοντά του πάνω στη βάρκα και άκουγε με προσοχή, παρ’ όλο ότι και αυτός και οι άλλοι που ψάρευαν μαζί του την προηγούμενη νύχτα δεν είχαν κοιμηθεί σχεδόν καθόλου και ήταν κουρασμένοι. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, επειγόμενος να φτάσει στο κύριο θέμα της συγκεκριμένης εξιστορήσεώς του, δεν μας είπε τί δίδασκε.

Αφού είπε όσα είπε ο Ιησούς και έπαυσε να μιλάει, λέει στο Σίμωνα· Οδήγα το πλοίο πάλι στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα για ψάρεμα. Ο Πέτρος του εξήγησε ότι όλη την περασμένη νύχτα ψάρευαν, αλλά δεν έπιασαν τίποτε. (Χαμένος κόπος, σκέφτηκε, να ρίξουμε πάλι τέτοια πρωϊνή ώρα της ημέρας, που τα ψάρια αποφεύγουν το δίχτυ, ενώ οι ίδιοι ήταν κατάκοποι). Αλλ’ εν πάση περιπτώσει, αφού το λες εσύ, του λέει, θα ρίξω το δίχτυ. Κι όταν το έρριξαν και, πέρα από κάθε ελπίδα, κλείστηκαν πάρα πολλά ψάρια στο δίχτυ, ώστε ν’ αρχίσει το δίχτυ να σπάζει από το βάρος, έμειναν όλοι κατάπληκτοι. Κάλεσαν τότε με νεύμα τους ψαράδες του άλλου πλοιαρίου νάρθουν να τους βοηθήσουν. Ήρθαν λοιπόν και γέμισαν τα δυο πλοιάρια τόσο, που κινδύνευαν να βουλιάξουν από το βάρος.

Η κατάπληξη του Σίμωνος Πέτρου , είπαμε, ήταν μεγάλη. Θαμπώθηκε από το γεγονός. Και κατάλαβε ότι αυτό οφείλεται στην αγιότητα του Ιησού, στην οποία υποτάσσεται η φύση, και στην οποία αυτομάτως καθρεπτίστηκε ο μυστικός εσωτερικός του κόσμος και αισθάνθηκε ένοχος μπροστά του για τις προσωπικές του αμαρτίες. Και κρίνοντας ότι η αμαρτωλότητά του δεν συμβιβάζεται με την αγιότητα του Ιησού, γεμάτος κατάνυξη έπεσε μπροστά στα γόνατά του και τον παρακαλούσε να βγει από το πλοιάριό του, διότι, είπε, είμαι αμαρτωλός άνθρωπος.

Τέτοιο παρόμοιο αίσθημα θάμβους και κατανύξεως κατέλαβε και τους γιους του Ζεβεδαίου Ιάκωβο και Ιωάννη, που ήταν συνέταιροι με τον Πέτρο. Ο Ιησούς τότε τους καθησύχασε λέγοντας στον Πέτρο, μέχρι τώρα έπιανες ψάρια· απ’ εδώ κι εμπρός θα πιάνεις με το δίχτυ του κηρύγματος ζωντανούς ανθρώπους και θα τους οδηγείς στη σωτηρία, προβλέποντας ότι ο Πέτρος θα τον ακολουθούσε από εκείνη την ώρα και θα γινόταν μαθητής του, και κοντά σ’ αυτόν θ’ ακολουθούσαν και οι άλλοι συνέταιροί του. Και πράγματι, όπως προέβλεψε, έτσι και έγινε. Έβγαλαν τα πλοία στη στεριά, τ’ άφησαν όλα εκεί (δίχτυα, παραγάδια, εργαλεία), και τον ακολούθησαν.

Ο Κύριος είχε σκοπό να συγκινήσει τις καρδιές των ψαράδων και με τα λόγια του βεβαίως αλλά και με κάποιο σημείο. Σίγουρα θα μπορούσε να κάνει κάποιο άλλο σημείο, αλλά προτίμησε το σημείο της θαυμαστής αλιείας, που, όπως είδαμε, τα ψάρια, πέρα από κάθε φυσικό νόμο και πέρα από το ένστικτο αυτοπροστασίας τους, καρφώθηκαν στο δίχτυ σαν τυφλά, όχι νυχτερινές, αλλά ημερινές ώρες.

Γιατί άραγε ο Κύριος προτίμησε να κάνει αυτό το σημείο και όχι κάποιο άλλο; Προφανώς διότι οι ψαράδες σαν έμπειροι και γνώστες της αλιευτικής τέχνης, θα το καταλάβαιναν περισσότερο, όπως βέβαια και ο κάθε ειδικός καταλαβαίνει καλύτερα τα της ειδικότητός του, ο γεωργός τα γεωργικά, ο τσομπάνος τα ποιμενικά, ο κτίστης τα οικοδομικά.

Σοφός ο Κύριος στο ν’ αλιεύει τις ευγενείς και ευαίσθητες ψυχές. Την ειδική πρόσκληση δεν την απηύθυνε μόνο στον Πέτρο και στους άλλους τρεις, αλλά την απευθύνει σ’ όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαίρεση, γιατί θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να γνωρίσουν καλύτερα την αλήθεια. Όλοι μας μπορούμε να ομολογήσουμε τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο μας αλίευσε ο Κύριος στην πίστη. Ας είναι δοξασμένο το άγιο όνομά του στους αιώνες.